สงสารคนอื่นๆที่ลำบาก@ดีไหม? ..ในยุคปัจจุบันนี้

เคยส่งเงินให้คนในเวบพลังจิตท่านหนึ่งจำนวน 5000 บาทบอกว่าป่วยอยู่กับลูกสาวเล็กๆแต่ภายหลังมีเพื่อนสมาชิคท่านหนึ่งพีเอ็มบอกว่าเพื่อนสมาชิคท่านนั้นไม่ได้ลำบากอะไรแล้วก็เป็นมิจฉาชีพ เพราะเขาก็เคยให้เหมือนกันค่ะ…

 

อนุโมทนาจิตกรุณาของท่านจขกทครับ ทีนี้ต้องระวังว่าในเว็บสาธารณะนั้น เราไม่ทราบว่าใครบ้างทุกข์จริงหรือเป็นมิจฉาชน..

แต่เอาละ...เมื่อช่วยเขาแล้ว ท่านจขกท พึงรักษาเจตนาแรกของตนให้ดี หากแม้เขาเป็นมิจฉาชน บุญของท่านจขกท ก็ไม่สูญหายไปเลย ท่านพึงปลื้มใจในการสละเงินที่ตนหวงแหนได้ด้วยเจตนาเอื้อเฟื้อคนทุกข์..เขาก็คงทุกข์จริงจึงมาขอเงินใครๆเช่นนั้น..

พึงดีใจที่ตนได้ทำบุญแล้ว ไม่อาลัยเสียดายอีก เพราะทรัพย์นี้ บัดนี้แปรเป็นอริยทรัพย์ที่จะตามไปรักษาอุปการะตนในภพต่อๆไปอีกมากภพนะครับ

 

คิดแบบนี้ก็สบายใจดีเหมือนกันนะค่ะ…

 

ถ้าไม่เดินมรรคะ ก็จะสงสัย
ดูเหมือนว่าสงสัยหนะดี สงสัยก็ถาม ทางอยู่ที่ปาก
แต่ในแนวทางอริยะสัจจะ ทางไม่ได้อยู่ที่ปาก

ทางอยู่ที่ นิโรโธ เดินไปถามไปไม่ได้

ถ้ามาแบบจะเดิน มรรคะ นิโรโธ
ต้องกำหนดรู้ทุกข์ให้จับใจก่อน แล้วก็มาดูตัญหาในอวิชชา
ก็เดินไปถามไปนิ อวิชชา เราเดิน เราถามเพราะอวิชชา กำหนดรู้ทุกข์
ก็เดินไปถามไปกำหนดรู้ทุกข์ไป

ปรกติคนเรายางหัวไม่ออกไม่จำหรอก
ยิ่งถามยิ่งไม่รู้ เพราะศรัทธาในอวิชชา
อย่าเพิ่งตกใจ ใครๆก็เชื่อว่าทางอยู่ที่ปาก

น้อยคนที่เชื่อว่าทางอยู่ที่ อริยะสัจจะ

 

ทุกข์เกิดจากอาหารของมัน คือผัสสะ
สุขด้วย ไม่สุขไม่ทุกข์ ด้วย
ถ้าตัดกินในที กินนอกที มันจะอวิชชา
ยิ่งถามยิ่งกินยิ่งสงสัย ยิ่งฟุ้ง ยิ่งอวิชชา เป็นอาหารดี
แต่กิน ให้ กินเฉพาะในไป เสมอ
หรือถ้าเก่งจัดจะกินข้างนอกไปเสมอ

กินอย่างนี้อยู่เสมอ
เรามีปรกติกินอย่างนี้ คือ กินเฉพาะข้างในเสมอ

นี่แหละ เสมอด้วยทิฏฐิ
เสมอด้วยวาจา เสมอด้วยอาชีโว เสมอด้วยสมาธิ

 

สาริกาป้อนเหยื่อ
กินเฉพาะฝั่งจะ มรรคะ

 

ถามว่า การให้ทานแก่คนอนาถา
หรือทำอาการเหมือนอนาถา จะดีหรือไม่

ก็มีอานิสง ให้รวยไปทุกชาติภพ เห็นอภิมหาเศรษฐี ไปจนนิพพาน
ก็เสมอด้วยทิฏฐิ นี่ ก็มีอาการรวยอย่างนี้เสมอ

 

ให้เป็นเครื่องปรุงจิต
เป็นอธิจิตตะสิขขา

ให้เพื่อตัดใจจากสมบัติ

 

ตัดใจจากสมาบัติ นั้นแหละ
ดูราคะ ดูฉันทะ
ให้เพื่อเป็นเครื่องปรุงจิต
จิตตะสังขาร

 

บุญอยู่ที่ใจ บาปอยู่ที่ใจ เราช่วยเขาเราได้บุญ เขาหลอกเราก็สงสารเขาที่เขาพลาดทำบาปไป คิดว่าถ้าเราให้อภัยไปอีกก็คงได้บุญอีกหลายต่อ

 

ให้อภัยใจเป็นสุข

 

เพิ่มความเข้าใจได้อีกส่วนหนึ่งครับ

ทำบุญกับพระปลอมได้ขึ้นสวรรค์ ทำบุญกับพระอรหันต์กลับตกนรก
เป็นเรื่องจริงอิงตามหลักพุทธ
อ่านให้เข้าใจเวลาทำบุญจะได้ไม่เคลือบแคลง
ปรับเจตนาให้เป็น บุญย่อมสำเร็จตามประสงค์

สามีภรรยาคู่หนึ่ง เป็นคนยากจนมาก
หาเลี้ยงชีพด้วยการขอทาน เดินทางมาอาศัย
อยู่ที่ศาลาแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่นอกกำแพงเมือง
ในขณะที่พักอยู่นั้น ภรรยาซึ่งเป็นหญิงมีครรภ์ เกิดอาการแพ้ท้อง
อยากจะบริโภคอาหารที่พระราชาเสวย จึงอ้อนวอนสามีให้ไปหามาให้
บอกว่าหากมิได้บริโภคอาหารที่ต้องการนี้จะต้องตายเป็นแน่แท้
ฝ่ายสามีผู้มีกรรมทนคำอ้อนวอนต่อไปไม่ไหว
และเกรงว่านางจักตาย จึงคิดอุบายปลอมตัวเป็นพระภิกษุ
และด้วยความที่ปลอมตัวมาใหม่ๆ จึงระมัดระวังตัวมาก
ดูเหมือนเป็นผู้สำรวม เดินอุ้มบาตรไปใน
พระราชวัง เพื่อรับบิณฑบาต

ขณะนั้นเป็นเวลาที่พระราชาจักเสวยพระกระยาหารพอดี
เมื่อทอดพระเนตรเห็นพระภิกษุเดินด้วยกิริยาอาการสำรวมมากเช่นนั้น
ทรงจินตนาการว่า
” ภิกษุนี้มีกิริยาอาการสำรวมน่าเลื่อมใสเป็นหนักหนา คงเป็นพระที่ทรงคุณวิเศษสักอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นแม่นมั่น “
จึงเกิดพระราชศรัทธา ทรงนำพระกระยาหารอันเลิศรสที่จะเสวย
ใส่ลงในบาตรจนหมด ด้วยจิตที่เลื่อมใสยิ่ง

เมื่อพระภิกษุปลอมรับอาหารแล้วเดินจากไป
ด้วยความเลื่อมใสอันมีอยู่มากมายในพระทัยของพระราชา
จึงรับสั่งอำมาตย์คนสนิทให้รีบสะกดรอยตามไป
เพื่อให้รู้ว่าพระท่านมาจากไหน จะไปพักที่ไหน
เพื่อว่าวันต่อไปจะนิมนต์มารับบาตรในพระราชวังอีก

ฝ่ายพระภิกษุปลอมนั้น เมื่อได้อาหารเต็มบาตรสมความปรารถนาแล้ว
ก็ดีใจ รีบเดินไปจนสุดกำแพงพระราชวัง
เมื่อเห็นว่าปลอดผู้คนแล้ว จึงเปลื้องจีวรและสบงออกเป็นเพศคฤหัสถ์ตามเดิม
แล้วนำเอาพระกระยาหารนั้น ไปให้ภรรยาแพ้ท้องบริโภคตามความประสงค์
อำมาตย์ซึ่งสะกดรอยติดตามมาได้เห็นพฤติการณ์นั้นโดยตลอด
ก็บังเกิดความตกใจและสังเวชใจคิดว่ามาเจอคนที่ปลอมตัวเป็นพระเสียแล้ว
จึงเข้าไปหวังจะจับไปรับโทษ แต่ด้วยความสงสาร
จึงทำได้เพียงขับไล่สามีภรรยานั้นไป และห้ามกลับมาที่เมืองนี้อีกเป็นเด็ดขาด

หลังจากนั้นก็เดินทางกลับไปเฝ้าพระราชา
พระราชาจึงตรัสถามว่า ” ได้ความว่าอย่างไร บอกมาเร็วๆ พระนั้นอยู่วัดไหน ? ”

อำมาตย์จึงใช้กุศโลบายเพื่อ รักษาศรัทธาของพระราชาไว้
กราบทูลว่า ” ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงคุณอันประเสริฐ
ข้าพระพุทธเจ้าได้สะกดรอย ตามพระรูปนั้นไป
จนออกนอกกำแพงพระราชวัง
พอตามไปสุดพระราชวังโน้น ท่านก็หายวับไปทันที ”
( ในที่นี้ หมายถึงหายจากความเป็นพระกลายเป็นคฤหัสถ์ไป )
พระราชาได้ฟังดังนั้นทรงโสมนัสมาก
มิได้ซักความเพิ่มเติมอีก ทรงคิดเอาเองว่า
” บุญของเราแท้ๆ ที่ได้ ถวายทานแด่พระอรหันต์ทรงคุณวิเศษ
ท่านเป็นพระอรหันต์จริงๆ ปาฎิหาริย์หายตัวได้
ทานที่ได้ถวายท่านในวันนี้มีอานิสงส์มาก
เป็นทานที่ประเสริฐอย่างแน่ๆ “

พระราชาทรงบังเกิดความปีติเบิกบานใจในบุญที่ได้ทำเป็นยิ่งนัก

ไม่นานหลังจากนั้นพระราชาก็เสด็จสวรรคต
ไปบังเกิดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
และก่อนที่จะสวรรคต พระองค์ได้ทรงกำชับเหล่าอำมาตย์ไว้ว่า
เมื่อพระองค์สวรรคตแล้ว ให้ทำบุญอุทิศกุศลเพื่อเจาะจงพระองค์ด้วย



ในคราวนั้นได้มีพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปหนึ่งเพิ่งออกจากญาณสมาบัติ
ได้เที่ยวจาริกไปในพระนครเพื่อบิณฑบาต
อำมาตย์คนเดิมได้เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปนั้น
ก็ได้นิมนต์ท่านเข้าไปรับภัตตาหารในพระราชวัง
แต่ในใจก็รู้สึกคลางแคลงสงสัยในพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปนั้นตลอดเวลา
เนื่องจากครั้งก่อนเจอพระปลอมบวชเข้า
จึงเกรงว่าในครั้งนี้ก็จะเป็นพระปลอมบวชเช่นกัน
โดยหารู้ไม่ว่า ภิกษุที่ตนได้ถวายภัตตาหารอยู่นั้นคือ
พระปัจเจกพุทธเจ้า ผู้สิ้นกิเลสอาสวะแล้วสิ้นเชิง

เหล่ามหาอำมาตย์นั้น ได้ประมาทแล้วในพระอริยบุคคลโดยไม่รู้ตัว
เพราะบุคคลไม่อาจทราบได้ว่า
ภิกษุรูปใดเป็นอริยะบุคคลหรือไม่เป็นอริยะบุคคลหรือเป็นผู้ทุศีล
(เหตุเพราะว่าพระอริยะบุคคลใดก็ตาม
ท่านจะไม่สามารถประกาศได้ว่าตนนั้นเป็นอริยะบุคคลแล้ว)

ฉะนั้นการถวายทานแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าในครั้งนี้นอกจากจะไม่เกิดกุศลแล้ว
ยังทำให้อำมาตย์นั้นได้หนทางไปสู่อบายในโลกหน้าโดยไม่รู้ตัวอีกด้วย

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ใน ฉฬังคทานสูตร จตุตถวรรคแห่งปฐมปัณณาสก์ อังคุตตรนิกาย ว่า

” ภิกษุทั้งหลาย ทานที่ประกอบด้วยองค์ ๖ คือ
องค์ของผู้ให้ ๓ อย่าง
องค์ของผู้รับ ๓ อย่าง

องค์ของผู้ให้ ๓ อย่าง ( เจตนา ๓ ) คือ
๑. ก่อนให้ก็ดีใจ
๒. กำลังให้ก็มีใจผ่องใส
๓. ครั้งให้เสร็จแล้วมีความเบิกบานใจ

องค์ของผู้รับ(ปฎิคาหก) ๓ อย่าง คือ
๑. เป็นผู้ปราศจากราคะ หรือปฎิบัติเพื่อความไม่มีราคะ
๒. เป็นผู้ปราศจากโทสะ หรือปฎิบัติเพื่อความไม่มีโทสะ
๓. เป็นผู้ปราศจากโมหะ หรือปฎิบัติเพื่อความไม่มีโมหะ
ทานที่ประกอบด้วยคุณลักษณะ ๖ ประการนี้
เป็นบุญใหญ่ นับไม่ได้ ประมาณไม่ได้ ยิ่งใหญ่นัก
เหมือนน้ำในมหาสมุทร นับหรือคำนวณไม่ได้ว่ามีขนาดเท่าใด
ทานที่พรั่งพร้อมด้วยคุณลักษณะเหล่านี้ ย่อมเป็นที่หลั่งไหลแห่งบุญ
หลั่งไหลแห่งกุศล นำความสุขมาให้ให้อารมณ์เลิศด้วยดี
มีวิบากเป็นสุข เป็นไปพร้อมเพื่อการเกิดขึ้นในสวรรค์
( มีบุญที่สะสมไว้ดีแล้ว มากพอที่จะเกิดในสวรรค์ )
ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ที่น่าปรารถนา น่ารักใคร่ น่าพอใจ ”
…………………………………………………………

พระราชาพระองค์นี้มีเจตนาทั้ง ๓ ระยะครบบริบูรณ์
และมีความเข้าใจว่าปฎิคาหก(ผู้รับ)สมบูรณ์ด้วยองค์ประกอบ ๓
ผลบุญที่ได้จึงมากมาย ส่งผลให้พระราชาเมื่อถึงคราวสวรรคตแล้ว
ได้ไปบังเกิดในสุคติ โลกสวรรค์
ยิ่งถ้าหากพระรูปนั้นเป็นพระจริง และปฎิบัติตามองค์ของผู้รับ ๓ ได้อย่างสมบูรณ์
ผลบุญที่พระราชาได้จะมากมายมหาศาลยิ่งขึ้น
เพราะทำทานครบองค์ ๖ ซึ่งจะให้ผลมากนับประมาณมิได้

อนุโมทนากับ ผู้สอน ผู้เรียบเรียง ผู้ส่งต่อ บทความดีๆด้วยครับ

–