ลูกที่ขอจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์

อันที่จริงตอนนี้ไม่ได้ยินดีกับการเกิดเท่าไหร่เพราะเคยเห็นนิมิตตัวเองอยู่ในท้องแม่ มองผ่านเปลือกตาออกไปมีแต่สีแดงเต็มไปหมด หายใจก็ไม่ได้ หู ตา จมูก ถูกปิดหมด มันอึดอัดและลำบากมากกกกก(เพิ่งเข้าใจแหละว่ามันลำบากมาก เด็กส่วนใหญ่คลอดถึงร้องให้)

ส่วนเรา...แม่กับพี่ชายคนโตเพิ่งเล่าให้ฟังเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาว่า ก่อนท้องแม่ได้จุดธูปขอลูกจากพระ แล้วก็เริ่มตั้งท้อง ก็ฝันว่ามีเทวดาสวมชุดเต็มยศมาฝากให้ดูแล...แล้วตอนคลอดแม่บอกว่า มีสายรกพันรอบตัว แบบสร้อยสังวาลย์ แถมยังคลอดออกทางขาอีกตะหาก ทรมานแม่มากๆ... พ่อ(ตอนนั้นเป็นหมอธรรม ซึ่งเป็นลูกศิษย์พระเกจิ ซึ่งเป็นพระสงฆ์ และวัดแห่งแรกที่ในหลวงและพระราชินีทรงถวายพระกฐินต้น สมัยนั้น ตามประวัติท่านเป็นศิษย์สมเด็จลุน) หลวงพ่อองค์นี้ท่านนั่งทางในถึงได้รู้ว่า ที่สายรกพันรอบตัวเป็นเพราะป้องกันภูติผี และเด็กคนนี้มีชื่อมาด้วย ต้องใช้ชื่อนี้เท่านั้น (แต่ก่อนยังคิดจะเปลี่ยนชื่อ เพราะชื่อมันโบราณมาก เหมือนหนังจักรๆ วงศ์ๆ เลย)
แต่ตอนนี้พอรู้ความจริง ไม่คิดจะเปลี่ยน ดีใจที่ยังไม่ได้เปลี่ยน แถมภูมิใจพ่อกับแม่มาก ตอนนี้พ่อเสียแล้ว เหลือแต่แม่(เตรียมตัวจะให้ท่านบวชชีปฏิบัติธรรมตลอดชีวิตที่เหลืออยู่)
จะบอกว่า ส่วนตอนเป็นเด็กก็เหมือน ความคิดเห็นด้านบนส่วนใหญ่นั่นแหละครับ แต่มักจะมีพรสวรรค์พิเศษ และจิตสัมผัสติดตัวหลายอย่างพอได้เอาตัวรอดได้บ้าง...จะขอแนะนำให้ผู้ปกครองดูแลเอาใจใส่เด็กพวกนี้เป็นพิเศษ ใช้เหตุและผลในการสอน ที่สำคัญการทำตัวให้เป็นตัวอย่างที่ดี จะไม่ต้องพร่ำสอนมากเลย และอย่าลืมนำพาเข้าทางพุทธศาสนา พาปฏิบัติธรรมด้วยยิ่งดี เพราะจะไปได้เร็วมาก ส่วนใหญ่โตขึ้นมักจะมีหน้าที่ที่ต้องทำเพื่อส่วนรวม ศาสนา หรือประเทศชาติ

แค่แชร์ประสบการณ์เล่าสู่กันฟังครับ ไม่ได้ยึดติด หวังลาภยศอะไรจากใครทั้งนั้น เพราะไม่ช้าไม่นาน พวกเราก็ล้มหายตายจากกันไปอยู่ดี ส่วนตัวพยายามเตือนจิตของตนเสมอว่า "เราไม่ได้เป็นคนเก่งกล้าอะไร คนเก่งเขาอยู่นิพพานกันหมดแล้ว" ก็ช่วยลดทิฏฐิลงได้เยอะเลย...

 

เราก็เป็นลูกที่แม่ขอให้มาเกิด เพราะมีลูกยาก...
เท่าที่จำความได้ คือไม่สบายบ่อยมาก เป็นไข้หวัดเป็นตลอดทั้งปี
จนครบ 12 ปีก็สบายดี...
มีนิสัยชอบอยู่คนเดียว ดื้อเพราะมีความคิดเป็นของตัวเอง ชอบคุยกะผู้ใหญ่
ชอบช่วยเหลือคน มีความคิดว่าเกิดมาทำไมเพื่อหาคำตอบ
และมีเหตุมีผลกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน ชอบไหว้พระสวดมนต์ ปฏิบัติธรรม
คิดว่าจะช่วยอะไรพ่อแม่ได้จะช่วย เพื่อให้พ่อแม่สุขสบาย...
เหมือนคล้าย ๆ พ่อแม่จะขอให้มาช่วยเรื่องฐานะเขานะ
แต่เราก็เป็นเด็กดีอยู่ตั้งใจเรียน
ส่วนตัวนะ คิดว่า สำคัญตรงตอนขอ ขอเรามาแบบไหนก็คงได้แบบนั้น
แต่เรื่องไม่สบายนี่ เท่าที่ฟังมาคือเป็นกันทุกคนเพราะร่างกายอ่อนแอ
อาจจะเนื่องจากร่างกายของแม่ที่มีลูกยาก มีผลให้เด็กที่คลอดมาไม่แข็งแรงตามกรรมพันธุ์ หรือไม่ก็การเลี้ยงดู ก็ได้นะ...

รู้แต่ว่า เวลาที่พ่อแม่แค่ด่าว่า...เราก็ไม่อยากจะอยู่ด้วยอยากจะตายไปเลย
เพราะคิดว่าถ้าการมาเกิดของเราทำให้พ่อแม่ทุกข์ไม่ได้ดั่งใจ เราก็จะไปเอง
อาจจะเป็นไปได้ว่า ความรู้สึกจะอ่อนไหวง่ายกว่าเด็กทั่วไปนะ

แต่จิตใจ หวังแต่เรื่องการงานที่สามารถทำประโยชน์แก่สังคม ประเทศชาติ และพระพุทธศาสนา
อันนี้เราก็เป็น....มันมีจิตสำนึกอย่างเดียวที่รู้ในตัว คือเกิดมาต้องแทนคุณ...

 

ของเราตอนที่น้องสาวตั้งท้อง เราเริ่มสวดพระคาถามหาจักพรรดิจนคลอด ขอให้ผู้มีเนื้อนาบุญที่ดีมาเกิด ปัจจุบันอายุ 2 ขวบ 6 เดือน ขอบใส่บาตร ไปวัด เวลาไม่ได้ใส่บาตรจะร้องไห้ เป็นขวัญใจของพระและเณณที่เดินบาตร ทุกครั้งที่เห็นนายหลวงทางโทรทัศน์จะบอกให้ทุกๆคนในบ้านไหว้ ใครไม่ทำก็จะร้องไห้เส่ียงดัง ดุละครเรื่องพระพุทธเจ้ามหาศาสดา ก็จะพนมมือไหว้และพูดว่าพระพุทธเจ้า สวดนะโมตัสสะได้แล้ว ป้าถูมิใจ ทุกๆครั้งท่ี่สวดมนต์ไหว้พระ ก็จะขอให้หลานสาว มีสุขถาพแข็งแรง แคล้วคลาดจาดถัยพิบัติ มีอายุมั่นขวัญยืน เจริญก้าวหน้าในพระพุทธศาสนา เป็นหลานสาวค่ะ ดื้อย้างระดับหนี่ง แค่พูดเสียงดังก็ร้องไห้เสียใจซะ ยังไม่กล้าตี แต่ยายตีบ้างเบาๆ เป็นกำลังใจให้กับทุกครอบครัวนะะคะ โดยส่วนตัวเชื่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ

 

มันเหมือนกระจกเงา พ่อแม่จิตใจเป็นอย่างไรปลูกฝั่งมาอย่างไร