ชอบอ่านเรื่องธัมมจักกัปปวัตตนสูตร

ไม่ทราบสะกดถูกหรือปล่าว ขออภัยนะคะ เล่าเรื่องไม่เก่ง และอาจคลาดเคลื่อนไปบ้าง

เรื่องมีอยู่ว่าสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ในวันเพ็ญเดือนแปด ทรงเล็งเห็นว่าธรรมที่พระองค์ทรงตรัสรู้นั้นช่างลึกซึ้ง ใคร่ครวญอยู่นานว่าจะสอนคนอื่นดีหรือไม่

เมื่อทรงตัดสินพระทัยได้แล้ว ก็ทรงนึกถึงอาฬารดาบส กับอุทกดาบส ฤาษีสององค์ที่เคยเป็นพระอาจารย์ของท่าน เป็นอันดับแรก แต่มาทรงทราบว่าดาบสทั้งสองได้ละสังขารไปแล้ว ไปเกิดเป็นอรูปพรหม เสวยฌานสมาบัติอยู่ ถึงกับทรงอุทานว่า ความฉิบหายเกิดขึ้นแก่ท่านแล้วหนอ!

จากนั้นทรงนึกถึงปัญจวัคคีทั้งห้า ที่เคยติดตามท่านตั้งแต่แรกออกบวช แต่ห่างหายไปเมื่อเห็นท่านเลิกกระทำทุกขกิริยา นึกว่าท่านสิ้นความเพียรแล้ว

 

ท่านจึงได้ออกเดินทางไปยังป่าอิสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี เพื่อแสดงปฐมเทศนาโปรดปัญจวัคคี มีใจความว่า บรรพชิตไม่ควรเสพสิ่งสุดโต่งสองส่วน

ท่านโกณฑัญญะเมื่อได้ยินดังนี้ก็เข้าใจในทันที เนื่องจากทราบมาว่าพระพุทธองค์เคยไปเป็นศิษย์ของฤาษีสองสำนัก สำนักหนึ่งเอาแต่เข้าฌาน เสวยสุขทางจิต อีกสำนักหนึ่งเอาแต่บำเพ็ญทุกขกิริยา ยึดติดกับอายตนะภายนอก ต้องอยู่ระหว่างทั้งสองเรียกว่าทางสายกลาง

พระพุทธองค์ถึงกับทรงเปล่งอุทานว่า "อัญญาวัสโก โกณฑัญโญ อัญญาวัสโก โกณฑัญโญ !" แปลว่า ท่านโกณฑัญญะรู้แล้วหนอ ท่านโกณฑัญญะรู้แล้วหนอ! บรรลุอรหันต์ในทันที เป็นที่มาของชื่อท่านว่า "อัญญาโกณฑัญญะ" ส่วนปัญจวัคคีองค์อื่นๆก็บรรลุตามมา

เป็นอันว่าเกิดองค์ของพระรัตนตรัยครบเป็นครั้งแรก ทั้งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เกิดการหมุนของวงล้อธรรมขึ้น จึงเรียกการปฐมเทศนาว่า ธัมมจักกัปปวัตนสูตร หรือการหมุนของวงล้อธรรม ที่เรารำลึกถึงในวันอาสาฬหบูชานั่นเอง

 

ทางสายกลางคืออะไร?

เรื่องธัมมจักกัปวัตนสูตรนี้แฝงคติธรรมไว้ด้วยค่ะ มีต้องให้ตีความ ทั้งคำที่ว่า "บรรพชิตไม่เสพสิ่งสุดโต่งสองส่วน" และ "การหมุนของวงล้อธรรม"

ทีนี้อยากเรียนถามท่านผู้รู้ค่ะ ว่าทางสายกลางคืออะไร ได้ยินมาว่าเป็นการเอาจิตมาไว้ตรงกลางระหว่างอายตนะภายนอก (ตา หู จมูก ลิ้น กาย) และอายตนะภายใน (ใจ) คือไม่อยู่สุดโต่งไปด้านใดด้านหนึ่ง

ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ยากอยู่ เพราะจิตของเรายึดติดกับความรู้สึกทางกาย หรือไม่ก็ความรู้สึกนึกคิดตลอดเวลา

ไม่ทราบว่ามีการตีความทางสายกลาง อย่างไรอีกบ้างคะ?

 

ดูกร! ภิกษุทั้งหลาย ที่สุดสองอย่างนี้อันบรรพชิตไม่ควรเสพ คือ


กามสุขัลลิกานุโยค การประกอบตนให้พัวพันด้วยกามสุขในกามทั้งหลาย เป็นธรรมอันเลว เป็นธรรมของชาวบ้าน เป็นปุถุชน ไม่ใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ๑

อัตตกิลมถานุโยค การประกอบความเหน็ดเหนื่อยแก่ตน เป็นความลำบาก ไม่ใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ๑


ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ปฏิปทาสายกลาง ไม่เข้าไปใกล้ที่สุดสองอย่างนั้น นั่นตถาคตได้ตรัสรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่ง ทำดวงตาให้เกิด ทำญานให้เกิด ย่อมเป็นไปเพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน


ข้อปฏิบัติทางสายกลาง ประกอบด้วยองค์แปดประการ คือ สัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบ สัมมาสังกัปโป ความดำริชอบ สัมมาวาจา การพูดชอบ สัมมากัมมันโต การเลี้ยงชีพชอบ สัมมาอาชีโว การงานชอบ สัมมาวายาโม ความเพียรชอบ สัมมาสติ ความระลึกชอบ สัมมาสมาธิ ความตั้งใจมั่นชอบ

 

ชอบอ่านเรื่องธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ไม่ทราบสะกดถูกหรือปล่าว
ลองไปตรวจดูที่พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถานแล้ว ครับ เขียนดังนี้

ธัมมจักกัปปวัตนสูตร.
http://rirs3.royin.go.th/ridictionary/lookup.html

<TABLE style="MARGIN: 0px" cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD>ค้น : </TD><TD>ธรรมจักร</TD></TR><TR vAlign=top><TD>คำ : </TD><TD>ธรรมจักร</TD></TR><TR vAlign=top><TD>เสียง : </TD><TD>ทำ-มะ-จัก</TD></TR><TR vAlign=top><TD>คำตั้ง : </TD><TD>ธรรม ๑; ธรรม-; ธรรมะ</TD></TR><TR vAlign=top><TD>ชนิด : </TD><TD>น.</TD></TR><TR vAlign=top><TD>ที่ใช้ : </TD><TD></TD></TR><TR vAlign=top><TD>ที่มา : </TD><TD>(ส.)</TD></TR><TR vAlign=top><TD>นิยาม : </TD><TD>ชื่อปฐมเทศนาที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระเบญจวัคคีย์ เรียกเต็มว่า ธัมมจักกัปปวัตนสูตร.</TD></TR><TR vAlign=top><TD>ภาพ : </TD><TD></TD></TR><TR vAlign=top><TD>อ้างอิง : </TD><TD></TD></TR><TR vAlign=top><TD>ปรับปรุง : </TD><TD>98/4/2</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขอบพระคุณคุณกัลยาณมิตร และคุณ Chanin มากค่ะ ;>

สังเกตุว่าในภาพปฐมเทศนานั้น พระพุทธองค์ทรงทำนิ้วเป็นสัญลักษณ์ นิ้วชี้กับนิ้วโป้งมาชนกัน ไม่ทราบว่าอันนี้เป็นปริศนาธรรมอีกหรือปล่าวคะ?

 

ถาม : สังเกตุว่าในภาพปฐมเทศนานั้น พระพุทธองค์ทรงทำนิ้วเป็นสัญลักษณ์ นิ้วชี้กับนิ้วโป้งมาชนกัน ไม่ทราบว่าอันนี้เป็นปริศนาธรรมอีกหรือปล่าวคะ?

ตอบ : ตอนแรกผมคิดว่าเป็นเฉพาะรูปที่แล้ว ไปดูรูปอื่น นิ้วชี้กับนิ้วโป้งมาชนกัน
จะลองไปค้นคว้าดูนะครับ ผลเป็นประการใด จะมาโพสต์ให้ทราบอีกครั้งหนึ่ง<!-- / message --><!-- sig -->

 

คุณ chanin รูปสวยๆเหล่านี้ มาจากหนังสืออะไรค่ะ น่าซื้อจัง!!!

คุณโตโต้..ลองไปอบรมที่นี่สักครั้ง ดีกว่าไหม๊ ..อาจทำให้เข้าใจ
อะไรได้มากขึ้น เพราะกว่าเราจะศึกษาเอง มันต้องใช้เวลา งม..หา
ควานหา..สิ่งที่สงสัย หากปฏิบัติถูกทาง ความสงสัยจะจางคลายลง

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">Originally Posted by ดวงแก้ว
การฝึกอบรมพัฒนาสติให้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น และผู้เบิกบาน ครั้งที่ 4 จะจัดให้มีขึ้นในวันอาทิตย์ที่ 3 กรกฎาคม 2548 ณ สถาบันสอนภาษา Home English Center ปิ่นเกล้า และ เนื่องจากสถานที่ฝึกอบรมสามารถรับผู้เข้าฝึกอบรมได้เพียงครั้งละ 30 คน อาตมาจึงจะเปิดการฝึกอบรมแบ่งเป็น 2 รอบ ๆ ละ 30 คน ดังนี้
รอบที่ 1 เวลา 10.00

 

ไปโหลดภาพได้ที่นี่เลยครับ คุณดวงแก้ว จำนวน 154 รูป
http://www.easyinsurance4u.com/buddha4u/buddha%20history.htm

เอาคำแปลบทสวดธัมมจักกับปวัตนสูตร บางส่วน มาให้อ่านครับ

ธรรมจักรย่อ
[font=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ภุมมานัง เทวานัง สัททัง สุตวา, จาตุมมะหาราชิกา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง,
เทพเจ้าเหล่าชั้นจาตุมหาราช, ได้ฟังเสียงของ เทพเจ้าเหล่าภุมเทวดา, แล้วก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,
จาตุมมะหาราชิกานัง เทวานัง สัททัง สุตวา, ตาวะติงสา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง,
เทพเจ้าเหล่าชั้นดาวดึงษ์, ได้ฟังเสียงของเทพเจ้า เหล่าชั้นจาตุมหาราช, แล้วก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,
ตาวะติงสานัง เทวานัง สัททัง สุตวา, ยามา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง
เทพเจ้าเหล่าชั้นยามา, ได้ฟังเสียงของเทพเจ้า เหล่าชั้นดาวดึงษ์, แล้วก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,
ยามานัง เทวานัง สัททัง สุตวา, ตุสิตา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง,
เทพเจ้าเหล่าชั้นดุสิต, ได้ฟังเสียงของเทพเจ้า เหล่าชั้นยามา, แล้วก็ยังเสียงให้ บันลือลั่น,
ตุสิตานัง เทวานัง สัททัง สุตวา, ตุสิตา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง,
เทพเจ้าเหล่าชั้นนิมมานรดี, ได้ฟังเสียงของเทพเจ้า เหล่าชั้นดุสิต, แล้วก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,
นิมมานะระตีนัง เทวานัง สัททัง สุตวา, ปะระนิมมิตะวะสะวัตตี เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง,
เทพเจ้าหล่าชั้นปรนิมมิตวสวัตดี, ได้ฟังเสียงของเพทเจ้าเหล่าชั้นนิมมานรดี , แล้วก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,
ปะระนิมมิตะวะสะวัตตีนัง เทวานัง สัททัง สุตวา, พรหมะกายิกา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง,
เทพเจ้าเหล่าที่เกิดในหมู่พรหม, ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้น
ปรนิมมิตวสวัตดี, แล้วก็ยังเสียงให้บันลือลั่น,
เอตัมภะคะวะตา พาราณะสิยัง อิสิปะตะเนมิคะทาเย, อะนุตตะรัง
ธัมมะจักกัง ปะวัตติตัง, อัปปะฏิวัตติยัง สะมะเณนะ วา พราหมะเณนะ วา เทเวนะ วา มาเรนะ วา
พรัหมุนา วา เกนะจิ วา โลกัสมินติ,
ว่านั่นจักรคือธรรม ไม่มีจักรอื่นสู้ได้, อันพระผู้มีพระภาคเจ้าให้เป็นไปแล้ว,
ในป่าอิสิปตนมฤคทายวันใกล้ เมืองพาราณสี,
อันสมณะ พราหมณ์ เทวดา มาร พรหม, แลใคร ๆ ในโลกยังไม่ให้เป็นไปได้แล้ว ดังนี้,
อิติหะ เตนะ ขะเณนะ เตนะมุหุตเตนะ, ยาวะพรัหมะโลกา สัทโท อัพภุคคัจฉิ,
โดยขณะหนึ่งครู่หนึ่งนั้น, เสียงขึ้นไปถึงพรหมโลก ด้วยประการฉะนี้,
อะยัญจะ ทะสะสะหัสสี โลกะธาตุ, สังกัมปิ สัมปะกัมปิ สัมปะเวธิ,
ทั้งหมื่นโลกธาตุนี้, ได้หวั่นไหวสะเทือนสะท้านลั่นไป,
อัปปะมาโณ จะ โอฬาโร โอภาโส โลเก ปาตุระโหสิ,
ทั้งแสงสว่างอันยิ่งไม่มีประมาณ, ได้ปรากฏแล้วในโลก,
อะติกกัมเมวะ เทวานัง เทวานุภาวัง, อะถะโข ภะคะวา อุทานัง อุทาเนสิ,
อัญญาสิ วะตะโภ โกณฑัญโญ, อัญญาสิ วะตะ โภ โกณฑัญโญติ อิติหิทัง อายัสมะโต โกณฑัญญัสสะ,
ล่วงเทวานุภาพของเทพยดาทั้งหลายเสียหมด, ลำดับนั้นแลพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงเปล่งอุทาน,
ว่าโกณฑัญญะได้รู้แล้วหนอ ผู้เจริญ, โกณฑัญญะได้รู้แล้วหนอ ผู้เจริญ เพราะเหตุนั้นนามว่า อัญญาโกณฑัญญะนี้ นั่นเทียว,
อัญญาโกณฑัญโญเตววะ นามังอะโหสีติ,
ได้มีแล้วแก่พระผู้มีอายุโกณฑัญญะ, ด้วยประการ ฉะนี้แล,
[/font]
​

 

ขอบคุณมั่กๆ ค๊า..คุณ Chanin

 

เวปนี้ก็มีรูปพุทธประวัติพร้อมคำบรรยาย
http://84000.org/tipitaka/picture/f00.html



<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 Valign="Bottom"><TBODY><TR bgColor=white><TD vAlign=top align=middle hspace="0" vspace="0">ภาพที่ ๓๖
สำแดงปฐมเทศนาธัมมจักกัปปวัตตนสูตรโปรดเบญจวัคคีย์ ให้ได้ดวงตาเห็นธรรม</TD></TR><TR><TD vAlign=top align=left hspace="0" vspace="0">[size=+0]<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 valign="Bottom"><TBODY><TR><TD align=left>

วันที่พระพุทธเจ้ากำลังทรงแสดงธรรม 'ปฐมเทศนา' ดังที่เห็นอยู่ในภาพนั้น คือ วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ เป็นรุ่งขึ้นหลังจากเสด็จมาถึงและพบเบญจวัคคีย์ คือ วันอาสาฬหบูชานั่นเอง ผู้ฟังธรรมมี ๕ คน ที่เรียกว่า 'เบญจวัคคีย์' เรื่องที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงเป็นเรื่องเกี่ยวกับทรงปฏิเสธสิ่งที่คนคือนักบวชสมัยนั้นนิยมทำกัน คือ เรื่องทรมานตนให้ลำบาก และการปล่อยชีวิตไปตามความใคร่ ทรงปฏิเสธว่าทั้งสองทางนั้น พระองค์เคยทรงผ่านและทรงทดลองมาแล้ว ไม่ใช่ทางตรัสรู้เลย แล้วทรงแนะนำทางทางสายกลางที่เรียกว่า 'มัชฌิมาปฏิปทา' คือปฏิบัติดีปฏิบัติตามมรรค ๘ ที่กล่าวโดยย่อคือ ศีล สมาธิ และปัญญา เมื่อพระพุทธเจ้านิพพานแล้ว พระสาวกรุ่นทำสังคายนาตั้งชื่อเรื่องเทศน์กัณฑ์ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงครั้งแรกนี้ว่า 'ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร' หรือเรียกโดยย่อว่าธรรมจักร โดยเปรียบเทียบการแสดงธรรมของพระพุทธเจ้าครั้งนี้ว่า เหมือนพระเจ้าจักรพรรดิทรงขับจักรหรือรถศึกแผ่พระบรมเดชานุภาพ ต่างแต่จักรหรือรถศึกของพระพุทธเจ้าเป็นธรรม หรือธรรมจักร พอแสดงธรรมกัณฑ์นี้จบลง โกณฑัญญะ ผู้หัวหน้าเบญจวัคคีย์ได้เกิดดวงตาเห็นธรรม คือ ได้บรรลุเป็นพระโสดาบัน พระพุทธเจ้าจึงเปล่งอุทานด้วยความเบิกบานพระทัย เมื่อเห็นโกณฑัญญะได้ฟังธรรมแล้วสำเร็จมรรคผลที่แม้จะเป็นขั้นต่ำ "อัญญาสิ วตโก โกณฑัญโญ ฯลฯ" แปลว่า "โอ! โกณฑัญญะได้รู้แล้ว ได้สำเร็จแล้ว" ตั้งแต่นั้นมา ท่านโกณฑัญญะจึงมีคำหน้าชื่อเพิ่มขึ้นว่า 'อัญญาโกณฑัญญะ' โกณฑัญญะฟังธรรมจบแล้ว ได้ทูลขอบวชเป็นพระภิกษุ พระพุทธเจ้าจึงทรงประทานอนุญาตให้ท่านบวช ด้วยพระดำรัสรับรองเพียงว่า "เธอจงเป็นภิกษุมาเถิด ธรรมอันเรากล่าวดีแล้ว เธอจงประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อทำที่สุดทุกข์โดยชอบเถิด" พระวาจานั้นแล ได้เป็นอุปสมบทของท่าน ส่วนอีก ๔ ที่เหลือนอกนั้น ต่อมาได้สำเร็จและได้บวชเช่นเดียวกับพระโกณฑัญญะ</PRE></TD></TR></TBODY></TABLE>[/size]</TD></TR></TBODY></TABLE></P>

 

ขอบคุณคุณดวงแก้วมากค่ะ ที่เมตตาแนะนำหลักสูตรปฏิบัติธรรม จะหาโอกาสไปค่ะ

 

" เวปนี้ก็มีรูปพุทธประวัติพร้อมคำบรรยาย
http://84000.org/tipitaka/picture/f00.html "

ขอบคุณมากครับ คุณ chanin ได้นำไปเก็บใน หมวดพุทธประวัติ แล้วนะครับ

 

ภาพของครูเหมสวยมากๆเลย ขอบคุณคุณยิ้มค่ะ :>

 

ความสำคัญของปฐมเทศนา

ปฐมโพธิกาล สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงแสดงธรรมแก่พระปัญจวัคคีย์ ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน เมืองพาราณสี เป็นครั้งแรกเป็นปฐมเทศนา เรียกว่า ธรรมจักร เบื้องต้นทรงยกส่วนสุด ๒ อย่างอันบรรพชิตไม่ควรเสพขึ้นมาแสดงว่า เทว เม ภิกฺขเว อนฺตา ปพฺพชิเตน น เสวิตพฺพา ภิกษุทั้งหลาย ส่วนที่สุด ๒ อย่างอันบรรพชิตไม่พึงเสพ คือ กามสุขัลลิกา และอัตตกิลมถา อธิบายว่า กามสุขัลลิกา เป็นส่วนแห่งความรัก อัตตกิลมถา เป็นส่วนแห่งความชังทั้ง ๒ ส่วนนี้เป็นตัวสมุทัย เมื่อผู้บำเพ็ญตบะธรรมทั้งหลายโดยอยู่ซึ่งส่วนทั้งสองนี้ ชื่อว่ายังไม่เข้าทางกลาง เพราะเมื่อบำเพ็ญเพียรพยายามทำสมาธิ จิตสงบสบายดีเต็มที่ก็ดีใจ ครั้นเมื่อจิตนึกคิดฟุ้งซ่านรำคาญก็เสียใจ ความดีใจนั้น คือ กามสุขัลลิกา ความเสียใจนั้นแล คือ อัตตกิลมถา ความดีใจก็เป็นราคะ ความเสียใจก็เป็นโทสะ ความไม่รู้เท่าในราคะ โทสะ ทั้งสองนี้เป็นโมหะ ฉะนั้น ผู้ที่พยายามประกอบความเพียรในเบื้องแรกต้องกระทบส่วนสุดทั้งสองนั้นแลก่อน ถ้าเมื่อกระทบส่วน ๒ นั้นอยู่ ชื่อว่าผิดอยู่แต่เป็นธรรมดาแท้ทีเดียว ต้องผิดเสียก่อนจึงถูก แม้พระบรมศาสดาแต่ก่อนนั้นพระองค์ก็ผิดมาเต็มที่เหมือนกัน แม้พระอัครสาวกทั้งสอง ก็ซ้ำเป็นมิจฉาทิฐิมาก่อนแล้วทั้งสิ้น แม้สาวกทั้งหลายเหล่าอื่นๆ ก็ล้วนแต่ผิดมาแล้วทั้งนั้น ต่อเมื่อพระองค์มาดำเนินทางกลาง ทำจิตอยู่ภายใต้ร่มโพธิพฤกษ์ ได้ญาณ ๒ ในสองยามเบื้องต้นในราตรี ได้ญาณที่ ๓ กล่าวคืออาสวักขยญาณในยามใกล้รุ่ง จึงได้ถูกทางกลางอันแท้จริงทำจิตของพระองค์ให้พ้นจากความผิด กล่าวคือ...ส่วนสุดทั้งสองนั้น พ้นจากสมมติโคตร สมมติชาติ สมมติวาส สมมติวงศ์ และสมมติประเพณี ถึงความเป็นอริยโคตร อริยชาติ อริยวาส อริยวงศ์ และอริยประเพณี ส่วนอริยสาวกทั้งหลายนั้นเล่าก็มารู้ตามพระองค์ ทำให้ได้อาสวักขยญาณพ้นจากความผิดตามพระองค์ไป ส่วนเราผู้ปฏิบัติอยู่ในระยะแรกๆ ก็ต้องผิดเป็นธรรมดา แต่เมื่อผิดก็ต้องรู้เท่าแล้วทำให้ถูก เมื่อยังมีดีใจเสียใจในการบำเพ็ญบุญกุศลอยู่ ก็ตกอยู่ในโลกธรรม เมื่อตกอยู่ในโลกธรรม จึงเป็นผู้หวั่นไหวเพราะความดีใจเสียใจนั่นแหละ ชื่อว่าความหวั่นไหวไปมา อุปฺปนฺโน โข เม โลกธรรมจะเกิดที่ไหน เกิดที่เรา โลกธรรมมี ๘ มรรคเครื่องแก้ก็มี ๘ มรรค ๘ เครื่องแก้โลกธรรม ๘ ฉะนั้น พระองค์จึงทรงแสดงมัชฌิมาปฏิปทาแก้ส่วน ๒ เมื่อแก้ส่วน ๒ ได้แล้วก็เข้าสู่อริยมรรค ตัดกระแสโลก ทำใจให้เป็นจาโค ปฏินิสฺสคฺโค มุตฺติ อนาลโย (สละสลัดตัดขาดวางใจหายห่วง) รวมความว่า เมื่อส่วน ๒ ยังมีอยู่ในใจผู้ใดแล้ว ผู้นั้นก็ยังไม่ถูกทาง เมื่อผู้มีใจพ้นจากส่วนทั้ง ๒ แล้ว ก็ไม่หวั่นไหว หมดธุลี เกษมจากโยคะ จึงว่าเนื้อความแห่งธรรมจักรสำคัญมาก พระองค์ทรงแสดงธรรมจักรนี้ยังโลกธาตุให้หวั่นไหว จะไม่หวั่นไหวอย่างไร เพราะมีใจความสำคัญอย่างนี้ โลกธาตุก็มิใช่อะไรอื่น คือตัวเรานี้เอง ตัวเราก็คือธาตุของโลก หวั่นไหวเพราะเห็นในของที่ไม่เคยเห็น เพราะจิตพ้นจากส่วน ๒ ธาตุของโลกจึงหวั่นไหว หวั่นไหวเพราะจะไม่มาก่อธาตุของโลกอีกแล

อ้างอิง http://www.luangpumun.org/muttothai_4.html#16

 

วันพฤหัสบดีที่ ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๔๘ เป็นวันอาสาฬบูชา
อย่าลืมไปเวียนเทียนเป็นพุทธบูชา กันนะครับ
เพราะเป็นวันที่พระองค์ทรงแสดงพระธัมมจักกัปปวัตตนสูตร

 

ธรรมจักรฯ

....................................ธรรมจักร เกิดการหมุนได้เมื่อจิตไม่ติดไปสุดโต่ง
ทั้งข้างนอกและ ข้างใน

.........................................ข้างนอกคือการกระทบทาง หู ตา จมูก ลิ้น กายสัมผัส
สมองคิด จิตนึก
......ข้างใน ไม่ติดในส่วนสุขละเอียดอันเป็นฌาณ และสมาธิ หรือ อารมณ์ละเอียดภายใน

เมื่อไม่ติด จิตมีอาการหมุนวนหาทางออกแรงขึ้น
ให้ปล่อยจิตไปในการหมุนนั้น ตัดวางภาระทั้งมวลแม้ชีวิต
เมื่อรับแรงเหวี่ยงภายในไม่ไหว ให้ปล่อยการหมุนนั้น จิตจะเข้าถึงภาวะแห่งมรรคได้
รู้ว่าต้องเดินไปอย่างไร จึงถึงผล นี่คือ วิมุตติญาณทัสสนะ...

หรือเมื่อไม่ติดนอก - ใน จะเกิดแรงดันมหาศาล ผลักดันจิตสู่เบื้องบน พ้นสังขารการปรุงแต่งเบื้องล่าง เข้าสู่ภาวะเหนือการปรุงแต่ง เห็นมรรคเช่นกัน


...................นี่คือวิถีที่เป็นไปอย่างหนึ่ง แห่งพระธรรมจักร.............