หรือ คำว่า อาภัพ อับโชค ทำบุญไม่ขึ้น มันจะมีอยู่จริง

อยู่สู้ๆต่อไปครับ เคยเป็นเช่นกันจนอยากเปลี่ยนศาสนาที่ยกชีวิตให้พระเจ้านำทาง จะได้ไม่เหน็ดเหนื่อยละเหี่ยใจและกาย เพราะพุทธฯบอกเกิดมาใช้กรรม ยอมรับว่าเบื่อการเวียนว่ายตายเกิด แต่การออกจากวัฐจักร ก็ไม่ง่ายเลย แต่การเปลี่ยนความเชื่อก็เหมือนหลอกตัวเองให้จมปลักลึกลงไปอีก จึงต้องสู้ชีวิตต่อๆไป เพราะยังมีคนที่ลำบากย่ำแย่กว่าเรามากนัก พรุ่งนี้อาจจะดีกว่าวันนี้ อาทิตย์หน้าอาจจะดีกว่าอาทิตย์นี้ ปีหน้าน่าจะดีกว่าปีนี้ ทศวรรษหน้าน่าจะดีกว่าทศวรรษนี้ ชาติหน้าคงจะดีกว่าชาตินี้ สู้เข้าไปอย่าได้ถอย เหนื่อยนักก็พักบ้าง อย่าหักโหม ทำอะไรเกินตัว ใช้ชีวิตพอเพียง รู้จักแบ่งปันๆๆ เท่านี้แหละชีวิตเอ๋ยๆๆ

 

ข้าพเจ้าเองก็เคยถูกชักจูงให้นับถือพระเจ้าเช่นกัน ตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจศาสนาซักเท่าไหร่
ช่วงนั้นทุกข์มากเหมือนกัน ปัญหาชีวิตเยอะ แต่เข้าไปแล้ว ก็รู้สึกว่าไม่ใช่แนวทางของเราเท่าไหร่
มองไม่เห็นว่าการเชื่อตามพระเจ้าทุกอย่างจะช่วยแก้ปัญหาชีวิตให้เราได้อย่างไร
เห็นกลุ่มชนที่นับถือพระเจ้านำทาง ที่ยังยากจน ไม่สมหวัง มีทุกข์ ก็เยอะแยะไป

ตอนนั้น รู้สึกแค่ว่าการปรับเปลี่ยนชะตากรรม มันต้องแก้ที่ระดับจิตวิญญาญ ซึ่งจะแปรเป็นความคิด การกระทำ และสภาพแวดล้อมของเราต่อไป
พุทธศาสนาให้คำอธิบายที่ตรงใจเรา ใช้สมาธิและวิปัสนาเป็นเครื่องมือ บุญและศีลเป็นตัวช่วย
วิบากกรรมเยอะ ต้องใช้เวลามากกว่าจะผ่านไปได้ ก็ท้ออยู่เหมือนกัน
แต่ก็มองไม่เห็นทางใดดีกว่านี้ คิดว่าจะพิสูจน์ต่อไป จนเริ่มมองเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
จากนั้น ก็เห็นผลด้านบวกไปเรื่อยๆ ทำให้คิดว่าตัวเองมาถูกทางแล้ว

 

นี่แหละครับ วัฏสงสาร หมุนวนเวียนเปลี่ยนแปลงไปไม่เที่ยง เมื่อสุขจบก็หมุนวนกลับเป็นทุกข์ เมื่อทุกข์จบก็หมุนเปลี่ยนเป็นสุข พ่อแม่กลับเป็นลูก ลูกกลับเป็นพ่อแม่ชดใช้กันไป ความทุกข์เท่านั้นที่ทำให้หลุดออกจากวัฏสงสาร ความสุขมีแต่ทำให้ยึดติดในวัฏสงสารไม่หลุดพ้น หากยังต้องการความสุขอยู่ก็ยังต้องพบความทุกข์ต้องเวียนว่ายในสังสารวัฏนี้ไม่จบสิ้น เจอทุกข์ รู้ทุกข์ วางสุขก็พ้นทุกข์

 

เกิดเป็นคนยังไงก็หนีความทุกข์ไม่พ้นครับ บางครั้งคนเราก็ต้องรับผลจากการกระทำของเราไม่ว่าจากกรรมเก่าหรือกรรมปัจจุบัน ไม่ว่าจะดีหรือร้าย เมือกรรมนั้นมาถึง ก็ต้องรับและสู้กันไป การที่เราเป็นคนดี สร้างแต่ความดี ก็ไม่ได้หมายความว่า จะมีรางวัลเป็นสิ่งดีๆตอบแทนกลับมาแบบรวดเร็วทันใจ นะครับ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับวาระการให้ผลของกรรมนั้นด้วย ที่สำคัญเรามีสติแก้ปัญหา ในเรื่องต่างๆที่ผ่านมาในชีวิต มากน้อยแค่ไหน และที่สำคัญที่สุดคือ อย่าท้อแท้ กับการทำความดีก็แล้วกันครับ เป็นกำลังใจให้ผ่านทุกข์ครั้งนี้ไปให้ได้ครับ

 

ขออนุโมทนา สาธุๆๆ ขอบคุณทุกกำลังใจและคำแนะนำนะคะ
ตอนนี้มีกำลังขึ้นมากแล้วคะ จากทุกคนในนี้จริงๆนะคะ คุยกับคนรอบข้างเขาไม่เข้าใจเรา เขาว่าจะถือศีลทำไม จะไปทำบุญอะไรมากมาย ดูพวกที่เจ้าชู้จีบดะสิ สมหวังในรักตลอด เขาว่าเราเชื่อแบบผิดๆอีก ที่ซื่อสัตย์มั่นคงกับคนรักคนเดียว เพื่อนบอกว่า ถ้าลองคบหลายๆคนดู ป่านนี้มีผัวแล้ว ไม่ต้องเป็นแบบนี้หรอกก็ไม่ได้ตอบอะไรเขา เรารู้ตัวเราเองดีคะ ว่ามันผิดต่อคนรักของเรา อะไรอีกหลายอย่างคะ ถ้าสมองด้านดี บอกว่า ผิดนะ เราก็จะไม่ทำคะ แม้จะต้องโชคร้ายแค่ไหนก็ไม่เคยสูญสิ้นศัทธาต่อความดีคะ

 

เหมือนผมเลย มีบ้านอยู่ตกงาน หาไม่ได้สักที พอได้หน่อยก็เจอแบบว่าแรงส์ๆ ตอนนี้ก็ตกงาน สมัครไว้ก้ไม่โทรมาซักที เริ่มต้นใหม่ตลอด สวดมนต์ไหว้พระตลอดเป็นปีๆ ยังเจอแบบนี้ได้ แล้วจะไปบอกใครเค้าได้ว่าให้หมั่นสวดมนต์ทำบุญทำทานจะดีขึ้น

 

ถ้าไม่มี กุศลกรรม สงสัยได้ตกต่ำกว่านี้แน่ๆ

ไปภาวนาคาถาเงินล้านนะ
.

 

.

 

ขอบคุณครับ

เดี่ยวผมสวดเดี๋ยวนี้เลย

 

อย่างน้อยคุณก็มีเพื่อนแบบเดียวกันอยู่ 1 คนตรงนี้นะครับ

ผมเองก็กำลังตกต่ำแบบสุดๆ มา 2 ปีกว่า

ตกงาน เพราะทนการสั่งงานของหัวหน้าที่เราเคยมีบุญคุณกับเขาไม่ได้ สุดท้ายเลือกเอาชีวิตตัวเองไว้ก่อน ก็เลยจำใจลาออกจากงาน

ทุกวันนี้ก็ยังตกงานอยู่ครับ พยายามทำทุกวิถีทางก็ดูไม่มีผลอะไรเลยเช่น
1. จุดธูป 5 ดอกกลางแจ้งของานแล้ว ถือศีล 8 + สวดมนตร์ อยู่ 7 วัน
2. ขัดส้วมวัดเพื่อของาน 4 ครั้ง (ถ้าจำไม่ผิด)
3. สวดพุทธคุณอยู่ 3 เดือนเพื่อของาน
4. กินมังสวิรัติอยู่ 14 วันเพื่อของาน
5. ไหว้พระพรหมที่ 4 แยกเทพเจ้าเพื่อของาน (บนด้วยทอง 1 บาท)
6. ของานกับพระอินทร์ (บนด้วยการทำบุญเลี้ยงพระทั้งวัด เดือนละครั้ง 1 ปี)
7. ขอเจ้ากรรมนายเวรว่าเลิกปิดทางเรื่องงานเถอะ จะทำบุญเลี้ยงพระทั้งวัดให้ 1 ครั้ง
8. ขอศาลตา-ยายที่เขาเล่ากันว่าของานก็ได้งาน
9. ของานจากสิ่งศักสิทธิ์ที่นับถืออันเป็นมรดกตกทอดมาจากพ่อ-แม่
10. ไปวัดอัมพวันที่ตัวเองเคยไปเรียนกรรมฐาน เพื่อเฝ้าหลวงพ่อ แล้วเขียนหนังสือถึงท่านให้ท่านช่วยอธิษฐานจิตเมื่อปลายเดือนมกราที่ผ่านมา
11. ล้างเท้าพ่อ-แม่ ขออโหสิกรรมแล้วขอพรเรื่องงาน

เชื่อไหมครับ สมัครงานที่ไหนก็ไม่ได้รับการติดต่อกลับมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ชีวิตทุกวันนี้
1. ซึมเศร้าถึงขีดสุด ขนาดที่ว่านั่งร้องไห้อยู่ในห้องพระ หรือไม่ก็ขับรถไปร้องไห้ไปมาแล้ว
2. เริ่มรู้สึกว่าคำอธิษฐานเป็นเรื่องไร้สาระ
3. อาศัยเงินภรรยาเพื่อยังชีพ (โชคดีตรงที่เขาไม่ทิ้งเรานี่แหละ) เรียกว่าเกาะเมียกินน่าจะเหมาะ

ชีวิตวันข้างหน้า
1. ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่ความหวังมันหดเล็กลงทุกวัน
2. ผมก็คงเลิกอธิษฐาน เลิกขออะไรๆ กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วล่ะ คือคนมันเริ่มหมดหวังกับอะไรๆ ในชีวิต
3. สิ่งที่ยึดเหนี่ยวผมไว้กับโลกใบนี้ได้คือ ภรรยาของผม พ่อ-แม่
4. ผมยังเชื่อเรื่องกรรมอยู่
5. ผมกำลังคิดว่าจะเลิกหวังพุทธภูมิแล้ว

ปล.1 ให้ทำงานลำบากแค่ไหนก็ทนได้อะนะ แต่ให้เสี่ยงตายโดยทำให้คนอื่นเดือดร้อนแถมโดนดูถูกจากคนที่เราเคยช่วยเหลืออันนี้ก็อยู่ต่อไม่ได้
ปล.2 การใช้ชีวิตโดยไม่มีงานทำนี่มันโหดร้ายจริงๆ นะ

 

เปิดกรรม

ผมเคยเปิดกรรมกับอ.เก่งๆ ท่านนึง ท่านบอกผมว่าชีวิตผมต้องเดินสายธรรมจะใช้ชีวิตเหมือนคนทัั่่่วไปไม่ได้หรอก เบื้องบนต้องการให้ทำอย่างนั้น
อ.ท่านนี้ดูได้เท่านี้ ท่านไม่อยากก้าวก่าย แต่เค้าดูน้องผมนะ 1 ชม. ตรงมากเหมือนตาเห็น ไม่แน่คุณอาจจะเป็นแบบผมก็ได้นะ บางทีเป็นเรื่องเกี่ยวกับเบื้องบน

 

อย่านอนตื่นสาย อย่าอายทํากิน อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา
ลองดูนะ งานอะไรก็ทำไปนะครับ สู้ๆ
ความดี คุณธรรมก็หมั่นสร้าง หมั่นให้มีควบคู่กันไป สู้ๆ

 

หันกลับมาทบทวนตัวเองหรือยังละ ว่าตัวเองบ่งพร่องเรื่องอะไร
1.ศีลที่ว่ารักษานะ รักษาแบบไหน ยอมตายดีกว่าศีลขาดหรือเปล่า หรือว่าไม่เป็นไรน่า นิดเดียวเอง
2.ทาน ที่ให้นั้น ให้เพื่อละความโลภ หรือ ยังมีจิตที่ให้แล้วเพราะเห็นว่าเค้าบอกมาว่าดี มีศรัทธาในส่วนนี้จากใจจริงมั้ย
3. ภาวนา เพื่อตัดกิเลสจากรัก โลภ โกรธ หลง ภายในจิตเราเองเนี่ย หรือ ภาวนาเพราะเห็นว่าเค้าบอกว่าให้เจริฐกรรมฐานจะแก้กรรมได้

ส่วนในภาวะที่มีปัญหาเรื่องนี้ ก็คงแนะนำเพิ่มเติมคาถาเงินล้าน และหากกรรมมันจะเข้ามาให้เราทุกข์อีก ก็คงต้องอุเบกขา คิดซะว่าเราคงไปทำเค้ามา ถ้าเราไม่เคยทำมา เราคงไม่เจอหรอก นี่เราเคยเลวมาก่อน เราถึงต้องเจอเหตุการณ์เช่นนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันนะ เคยย้อนดูอดีตชาติที่เรารวยมาก ๆ เราก็ไม่หันมาสนใจธรรมะหรอก หลง มัวเมากับกิเลส ตกนรกก็มากโข และก่อนหน้านี้ตอนเรามีความสุข เราเคยสนใจธรรมะมั้ย

ตัวข้าพเจ้าเองก็ประสบปัญหาเหมือนกัน มีหนี้สินเยอะมาก ก็เลยหันกลับมามองตัวเอง ปัญหาเกิดจากอะไร เราจะแก้ปัญหาด้วยวิธีใด (ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค)

วิชาของพระพุทธเจ้า ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัย ทุกกาลเวลา

 

ตอนนี้เริ่มดีมาหน่อยและ หลังจากตกงานมา 10 กว่าวัน เค้าจะให้ไปเป็น ผจก.อบรม ของโรงแรม

 

ต้องมีศรัทธา มุ่งมั่นที่จะทำความดีต่อไป
ทุกข์ที่กำลังเจอ ยอมรับมัน เราอาจจะกำลังเสวยวิบากในสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เคยได้ก่อไว้
อย่าได้ย่อท้อ ทนๆๆ ทำๆๆๆ อย่าท้อๆๆๆ แล้วจะมีวันนึงที่เป็นวันของเราครับ

 

ผมเห็นใจครับ แต่ให้ดูขนาดพระโมคคลานะ ซึ่งเป็นอัครสาวกเบื้องซ้ายของพระพุทธเจ้า เป็นพระอรหันต์ที่พ้นโลกแล้วเเละมีฤทธิ์มาก ท่านยังต้องรับกรรมที่เคยฆ่าพ่อแม่ตายในอดีตชาติเลยครับ เพราะเราไม่รู้ว่าทำกรรมอะไรมาบ้างในชาติที่แล้ว
บางคนเกิดมาต้องผ่าตัดหลายสิบครั้ง เป็นสารพัดโรค ชีวิตมีแต่ความทุกข์ความเจ็บปวด ฉะนั้น มนุษย์ทุกคนต้องบำเพ็ญเพียรเพื่อให้พ้นจากกรรมที่มีอยู่ครับ ตามแนวทาง คือ
ทาน ศีล ภาวนา หรือ บุญกิริยา 10 ....

 

ขอเป็นกำลังใจให้ทุก ๆ ท่านครับ...

ยึดถือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งสูงสุด

ทาน ศิล ภาวนา อย่าได้ขาด

ยอมรับชะตากรรมต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น

สู้ต่อไป ก้าวต่อไป แล้วซักวัน... ต้องเป็นวันของเราบ้างครับ,,,,:VO

 

บุญส่วนบุญ

กรรมเก่า ส่วนกรรม นะครับ จขกท.

.

 

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ จขกท.ผ่านพ้นช่วงร้ายๆของชีวิตไปให้ได้นะครับ...ผมเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าอยู่เสมอว่า แม้เราจะต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายตกต่ำสักเพียงไร จนจิตใจยากที่เราจะทนรับกับมันได้อีกต่อไป แต่ขอให้ยึดมั่นใน "พระพุทธเจ้า-พระธรรม-พระสงฆ์" ยึดมั่นในคุณธรรมความดี มิให้ขาดมิให้ทำลาย และในที่สุดด้วยกุศลผลบุญที่เราได้คิดดี ปฏิบัติดีนี้ สิ่งดีๆก็จะต้องบังเกิดแก่เราอย่างแน่นอน เลิกคิดเรื่องฆ่าตัวตายนะครับ การเกิดเป็นมนุษย์ สุดแสนจะยาก นับว่าเราได้สั่งสมบุญมามากพอจนได้เกิดมาเป็นมนุษย์เพื่อศึกษาและปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าเพื่อให้ได้บรรลุธรรม เพียรหมั่นปฏิบัติภาวนาสร้างบุญสร้างกุศลอย่างที่ท่าน จขกท.ทำอยู่ในปัจจุบันต่อไปอย่าได้ท้อแท้ สู้ๆๆครับ เป็นกำลังใจให้ ^^

 

ตราบใดที่บาปให้ผล บุญยังไม่สามารถให้ผลได้ แม้จะทำไว้มากมายมหาศาลเท่าไหร่ก็ตาม ลองเข้าไปศึกษาประวัติของ อนาถบิณฑิกเศรษฐี ดูน่ะครับ
....................................
ผมก็คนหนึ่งครับ ที่เจ็บและล้ม ในช่วงปีที่ผ่านมา ชนิดเรียกว่า ไม่อยากอยู่เลยก็ว่าได้ แต่ผมทำตัวแบบหมาป่วยครับ นิ่ง และเฉยๆๆไว้ ผมจะไม่บอกให้คุณสู้น่ะครับ คนเจ็บและล้ม มันต้องลุกให้ได้ก่อน รักษาตัว เพิ่มพลังใจและสู้ต่อไป ผมก็อยู่ในช่วงลุกได้เท่านั้นครับ มันเป็นเวลาที่ทุกข์ยากและเจ็บปวดในชีวิตที่ผ่านมาที่สุดเลยก็ว่าได้ เรื่องความอาภัพของผมนิสุดๆ แบบประมาณว่าอยู่เฉยๆก็เจอตอเข้าให้ น้อยใจครับ ทำไงได้ เกิดมาเป็นคนแล้วนิครับ ผมบอกคุณ ก็เหมือนผมบอกตัวเอง........ ลุกขึ้นให้ได้ก่อนครับ บางครั้งการยอมแพ้ และยอมรับ มันก็ทำให้เรายอมรับความเป็นจริงและอยู่กับมันได้ เจ็บได้ก็หายได้ครับแต่มันต้องใช้เวลา เท่านั้นเองครับ (ที่เล่านี้คืออดีตที่ผ่านมาของผมน่ะครับ สดๆร้อนๆแผลใจยังไม่หายเลยยยยยย)