การนินทาหรือการสรรเสริญนี้มีมาแต่โบราณ

..ดูกรอตุละ การนินทา หรือการสรรเสริญนี้
มีมาแต่โบราณ มิใช่มีเพียงวันนี้
คนย่อมนินทาแม้ผู้นั่งนิ่ง แม้ผู้พูดมาก แม้พูดพอประมาณ
ผู้ไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก
บุรุษผู้ถูกนินทาโดยส่วนเดียว
หรือถูกสรรเสริญโดยส่วนเดียว
ไม่มีแล้ว
จักไม่มี
และไม่มีในบัดนี้

........................
บางส่วนจาก คาถาธรรมบท โกธวรรคที่ ๑๗
พระไตรปิฎก ภาษาไทย (ฉบับหลวง) เล่มที่ ๒๕
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย
ขุททกปาฐ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
หน้าที่ ๓๑/๔๑๘ ข้อที่ ๒๗
ขอบคุณ https://www.facebook.com/permalink.php?id=464950076883383&story_fbid=549060481805675

 

คนเราเมื่อมีลาภ ก็เสื่อมลาภ เมื่อมียศ ก็มีเสื่อมยศ
เมื่อมีสรรเสริญ ก็มีนินทา
เป็นของคู่กันมาเช่นนี้
จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์
ถึงจะดีแสนดี ... มันก็ติ
ถึงจะชั่วแสนชั่ว ... มันก็ชม
นับประสาอะไร
พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์เทวดา
ยังมีมารผจญ ยังมีคนนินทาติเตียน
ปุถุชนอย่างเราจะรอดพ้นจากโลกะธรรมดังกล่าวแล้วไม่ได้
ต้องคิดเสียว่า
เขาจะติ ... ก็ช่าง
เขาจะชม ... ก็ช่าง
เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจ
ก่อนที่เราจะทำอะไร
เราคิดแล้วว่าไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราและคนอื่น ... เราจึงทำ
เขาจะนินทา.. ว่าใส่ร้าย อย่างไร ก็ช่างเขา
บุญเราทำ กรรมเราไม่สร้าง
พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ
ไยจะต้องไปกังวล กลัวใครจะติเตียนทำไม ... ไม่เห็นมีประโยชน์
เปลืองความคิดเปล่า ๆ

: ธรรมะของท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต :