คุณธรรมสำหรับผู้ปรารถนาสวรรค์

​

ผู้ที่ถึงพร้อมด้วย ศิล สมาธิ ปัญญา สามารถน้อมจิตเพื่อจะเกิดในสวรรค์ชั้นไหนก็ได้

สวรรค์ ชั้นที่ ๑ จาตุมหาราชิกาภูมิ

เป็นที่อยู่ของเทพยดาชาวฟ้า มีท้าวมหาราช ๔ พระองค์ปกครอง คือ ท้าวธตรฐมหาราช ท้าววิรุฬหกมหาราช ท้าววิรูปักษ์มหาราชท้าวเวสสุวัณมหาราช (ท้าวกุเวร) อายุ ๕๐๐ ปีทิพย์ (๙ล้านปีมนุษย์)

บุพกรรม ให้ทานด้วยความหวังว่า เมื่อตายไปแล้ว จักได้เสวยผลของทานนี้ เมื่อตายไป ได้เกิดในเทวโลกชั้นจาตุมหาราชิกา

สวรรค์ ชั้นที่ ๒ ตาวติงสาภูมิ

ที่เรียกว่าไตรตรึงษ์หรือดาวดึงส์ เป็นเมืองใหญ่มี ๑,๐๐๐ ประตู มีพระเกศจุฬามณีเจดีย์ มีไม้ทิพย์ ชื่อ ปาริชาตกัลปพฤกษ์ สมเด็จพระอมรินทราธิราชเป็นผู้ปกครอง อายุ ๑,๐๐๐ ปีทิพย์ (๓๖ล้านปีมนุษย์)

บุพกรรม ไม่ได้ให้ทาน เพราะหวังผลของทาน แต่ให้ทานเพราะรู้ว่าทานเป็นของดี เป็นบุญ เป็นกุศล จึงให้เมื่อตายไป ได้เกิดในเทวโลกชั้นดาวดึงส์

คุณธรรมสำหรับผู้ปรารถนาเป็นพระอินทร์ วัตตบท ๗ ประการ

๑. เลี้ยงมารดาบิดาตลอดชีวิต
๒. ประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ในตระกูลตลอดชีวิต
๓. มีวาจานุ่มนวลสุภาพตลอดชีวิต
๔. มีวาจาไม่ส่อเสียดตลอดชีวิต
๕. มีใจปราศจากความตระหนี่ ยินดีในการแจกทาน
๖. มีวาจาสัตย์จริงตลอดชีวิต
๗. ไม่โกรธ แม้ว่าถ้าโกรธก็ระงับได้ทันทีตลอดชีวิต

สวรรค์ ชั้นที่ ๓ ยามาภูมิ

เป็นที่อยู่ของเทพยดาผู้มีแต่ความสุขอันเป็นทิพย์ มีท้าวสุยามเทวราชเป็นผู้ปกครอง อายุ ๒,๐๐๐ ปีทิพย์ (๑๔๔ ล้านปีมนุษย์)

บุพกรรม ไม่ได้ให้ทาน เพราะหวังผลของทาน ไม่ได้ให้ทานเพราะรู้ว่าทานเป็นของดี แต่ให้ทานเพราะละอายใจที่ พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย บรรพบุรุษเคยทำมา ถ้าไม่ทำก็ไม่สมควร ครั้นตายลงได้เกิดในเทวโลกชั้นยามา

สวรรค์ ชั้นที่ ๔ ตุสิตาภูมิ

เป็นที่อยู่ของเทพเจ้าผู้มีความยินดีแช่มชื่นเป็นนิจ มีท้าวสันดุสิตเทวราชปกครอง อายุ ๔,๐๐๐ ปีทิพย์ (๕๗๖ ล้านปีมนุษย์)

บุพกรรม ไม่ได้ให้ทานเพราะหวังผลของทาน ไม่ได้ให้ทานเพราะรู้ว่าทานเป็นของดี ไม่ได้ให้ทานตามบรรพบุรุษ แต่ให้ทานเพราะเห็นสมณพราหมณ์เหล่านั้นหุงหากินไม่ได้ เราหุงหากินได้ ถ้าไม่ให้ก็ไม่สมควร ครั้นตายลงได้เกิดในเทวโลกชั้นดุสิต ชั้นนี้พระโพธิสัตว์สถิตย์อยู่จำนวนมาก

ท้าวสันดุสิตเทวาธิราช ผู้ปกครองสวรรค์ ท่านเป็นพหูสูตรรู้ข้อธรรมของพระพุทธเจ้ามาก หรือมิฉะนั้นบางครั้งก็อัญเชิญเทพบุตร ผู้เป็นพระโพธิสัตว์ และ เตรียมการลงไปตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต เป็นผู้แสดงธรรมโปรดเสมอ ทำให้เทพเจ้าชาว ดุสิตทั้งหลายยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่ง พระนางเจ้าสิริมหามายา บุคคลสำคัญท่านหนึ่งที่พวกเราชาวพุทธรู้จักกันดี ในฐานะที่เป็นพระพุทธมารดา หรือพระมารดาของพระพุทธเจ้าของพวกเรา ซึ่งหลักจากที่ประสูติพระสิทธิถะราชกุมารที่ลุมพินีวันได้ ๗ วัน ก็เสด็จสวรรคต ขึ้นมาบังเกิดเป็นเทพเจ้าเสวยทิพย์สมบัติอยู่ ณ สวรรค์ชั้นดุสิตแห่งนี้

สวรรค์ ชั้นที่ ๕ นิมมานรตีภูมิ

เป็นที่อยู่ของเทพเจ้าผู้ยินดีในกามคุณอารมณ์ ซึ่งเนรมิตขึ้นมาตามความพอใจ มีท้าวสุนิมมิตเทวราชปกครอง อายุ ๘,๐๐๐ ปีทิพย์ (๒,๓๐๔ ล้านปีมนุษย์)

บุพกรรม ไม่ได้ให้ทานเพราะหวังผลของทาน ไม่ได้ให้ทานเพราะรู้ว่าทานเป็นของดี ไม่ได้ให้ทานตามบรรพบุรุษ ไม่ได้ให้ทานเพราะเห็นว่า สมณพราหมณ์หุงหากินไม่ได้ แต่ให้ทานเพราะต้องการจำแนกแจกทานเหมือนกับฤาษีทั้งหลายในปางก่อนได้กระทำมหาทานมาแล้ว เขาตายไปได้เกิดในเทวโลกชั้นนิมมานรดี

คุณธรรมสำหรับสตรีผู้จะเกิดในชั้นนี้

๑. ภริยาที่มีจิต โอบอ้อม อารีย์ บำเพ็ญประโยชน์เกื้อกูล ทุกเมื่อ ดูแลสามีดุจมารดาดูแลรักษาบุตร รักษาทรัพย์ที่สามีหามาด้วยความลำบากไว้ได้ จัดการ ใช้จ่ายอย่างเหมาะสม นี้ชื่อว่า มาตาภริยา ภริยาดุจมารดา

๒. ภริยา ที่มีความเคารพต่อสามี มีความละอายแก่ใจปฏิบัติตามหน้าที่ และตามความพอใจของสามีดุจน้องสาว ไม่ขัดขืน มีความเคาพต่อสามีเยี่ยงพี่ชาย นี้ชื่อว่า ภคินีภริยา ภริยาดุจน้องสาว

๓. ภริยา ที่มีจิตร่าเริง เมื่อเห็นหน้าสามีคล้ายกับเห็นเพื่อนสนิทมิตรสหายผู้จากกันไปนาน เป็นผู้รักษาวงศ์ตระกูล ปรนนิบัติต่อสามีเสมอต้นเสมอปลาย นี้ชี่อว่า สขีภริยา ภริยาดุจเพื่อน

๔. ภริยา ที่ไม่มีความโกรธ แม้ถูกขู่ ถูกคุกคามต่างๆ ด้วยชีวิตหรืออาชญา หรือถูกสามีทุบตีทำร้ายนานา ก็ไม่มีจิตประทุษร้ายตอบ อดกลิ้นต่อสามี ยอมตาม อำนาจสามีเสมอ นี้ชื่อว่า ทาสีภริยา ภริยาดุจทาส

สวรรค์ ชั้นที่ ๖ ปรนิมมิตวสวัตตีภูมิ

เป็นที่อยู่ของเทพเจ้าซึ่งเสวยกามคุณอารมณ์ แบ่งเป็น ฝ่ายเทพยดา มีท้าวปรนิมมิตเทวราช ปกครอง กับ ฝ่ายมารมีท้าวปรนิมิตวสวัตตีมาราธิราชเป็นผู้ปกครอง อายุ ๑๖,๐๐๐ ปีทิพย์ (๙,๒๑๖ ล้านปีมนุษย์)

บุพกรรม ไม่ได้ให้ทานเพราะหวังผลของทาน ไม่ได้ให้ทานเพราะว่าทานเป็นของดี ไม่ได้ให้ทานตามบรรพบุรุษ ไม่ได้ให้ทานเพราะเห็นว่าสมณพราหมณ์หุงหากินไม่ได้ ไม่ได้ให้ทานเพราะต้องการจำแนกแจกทานเหมือนฤาษีทั้งหลายในปางก่อนได้กระทำมหาทาน แต่ให้ทานเพราะคิดว่า เมื่อให้แล้ว จิตจะเลื่อมใสโสมนัสจึงให้ ครั้นตายไปย่อมเกิดในเทวโลกชั้นปรนิมมิตวสวัตดี

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=5&t=47077&p=344300#p344300

 

.

 

ขอบพระคุณครับ

 

บางทีการที่เรามีศีลมากทำให้ใช้ชีวิตทางโลกรำบาก และไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร ดิฉันอยู่ต่างประเทศ และตอนนี้ก็รู้ตัวว่า เพราะความมีคุณธรรม และ ศีลอัน มากของตัวเองที่พาเราขาดทุน ทุกด้าน หลายครั้งมองสถาณะการณ์ที่ตนเป็นอยู่ อันที่จริงมันพลิกได้ง่ายมากหากเราสามารถทำใจเป็นคนเลว ได้มากกว่านี้ หลายคน ไม่ใช่คนมีความสามารถ แต่หลายด้าน ด้านได้อายอด และมีชีวิตที่สุขสบายกว่าเรา แต่ ไม่รู้ว่าพวกเขาไม่รู้สึกระอายในสิ่งที่ตนเองทำ