เชิญบูชา "เหรียญพระศรีอารย์-ลป.ทวด" เพื่อร่วมสร้างพระมหาธาตุเจดีย์ ลป.ญาท่านสวน

ฑีฆายุโก โหตุ สังฆราชา

 

ตรงตามที่หลวงปู่บอกไว้ทุกประการ

 

เห็นภาพนี้แล้วรู้สึกกินใจเหลือเกิน เลยนำมาฝากพี่ๆน้องๆเพื่อนๆทุกท่านค่ะ

จงอย่าได้อายใครที่เกิดมาจนและจงภูมิใจที่มีพ่อแม่ที่รักและทุ่มเทให้เราทุกอย่าง

 

เรื่องนี้หนูเคยลงไว้ในกระทู้นานแล้ว แต่บางท่านอาจจะยังไม่ได้อ่าน วันนี้ก็ขอนำมาให้อ่านกันอีกครั้งค่ะ



หลวงปู่บุญมี โชติปาโล ทำพิธีต่อพระชนมายุถวายแด่สมเด็จพระสังฆราช เมื่อวันที่ ๒๖ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๖ มีเหตุการณ์ปาฏิหาริย์อีกเรื่องหนึ่งที่โจษขานกันไปทั่ว คือ เมื่อครั้งที่มีงานมหาพิธีพุทธาภิเษกพระกริ่งคชวัตร และพระรูปเหมือนสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (เจริญ สุวฑฺฒโน) เนื่องในวโรกาสทรงเจริญพระชนมายุครบ ๙๐ พรรษา (ภายหลังจากที่ทรงหายจากอาการพระประชวรหนักจนจวนเจียนจะสิ้นพระชนม์ แต่ทรงเจริญอิทธิบาท ๔ จนสามารถเจริญพระชนมายุต่อมาได้โดยสวัสดิภาพอย่างน่าอัศจรรย์ไม่นาน) ณ พระอุโบสถ วัดบวรนิเวศวิหาร ราชวรวิหาร เมื่อวันที่ ๒๖ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๖ โดยครั้งนั้น พระภาวนาวิศาลเถร (หลวงปู่บุญมี โชติปาโล) พระอริยเจ้าผู้เข้มงวดเข้มขลังยิ่งแห่งวัดสระประสานสุข อ.เมือง จ.อุบลราชธานี ได้รับอาราธนามานั่งปรกอธิษฐานจิตในพิธีพุทธาภิเษกด้วย

เมื่อพิธีพุทธาภิเษกเสร็จสิ้น หลวงปู่บุญมีได้ลุกจากอาสนะสงฆ์ที่นั่งอยู่ แล้วเดินตรงเข้ามาหา ยืนต่อเบื้องพระพักตร์สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ โดยมิได้ทรุดกายลงกราบ พร้อมกับเอาผ้าขนหนูผืนน้อยที่ไว้สำหรับเช็ดหน้าเช็ดปากลูบไล้เช็ดตามพระวรกาย ตั้งแต่พระเศียร (หัว) พระพักตร์ (หน้า) วนไปวนมาอยู่หลายรอบ เสร็จแล้วลงมาที่พระพาหา (ไหล่) พระกร (แขน) และพระอุระ (หน้าอก) อย่างที่ไม่มีใครนึกฝันหรือคาดคิดมาก่อน สร้างความตกตะลึงพรึงเพริดให้บังเกิดขึ้นแก่ศิษย์อุปัฏฐากของสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ และทุกๆ คนที่ไม่ทราบความนัยเป็นอย่างยิ่ง และเมื่อเห็นทุกๆ คน (ยกเว้นแต่องค์สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ) บังเกิดความสงสัยแปลกใจอย่างเต็มที่

ศิษย์ติดตามหลวงปู่บุญมีจึงกราบทูลชี้แจงในอริยาการดังนั้นมาทีเดียวว่า “หลวงปู่กำลังทำพิธีต่อพระชนมายุถวายแด่ฝ่าพระบาทอยู่ขอรับกระหม่อม” เมื่อถึงที่สุดแห่งการพิธี หลวงปู่บุญมีได้ก้มลงกราบที่่พระอุระ (หน้าอก) โดยมิได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ขณะที่สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ เองก็มิได้ออกพระวาจา หรือแสดงอาการหลบเลี่ยงอย่างไม่สบพระทัยแต่อย่างใดทั้งสิ้น จากนั้นหลวงปู่บุญมีก็ได้กุมพระหัตถ์ของสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ ขึ้นอธิษฐานเหมือนหนึ่งจะถวายพระพรให้ทรงพระเจริญด้วยพระชนมายุยิ่งยืนนานกว่า ๑๐๐ พระวัสสา ค้ำชูบูชาคุณบวรพระพุทธศาสนาให้สถาพรสืบต่อไปตราบชั่วจิรกาลเป็นปัจฉิมวาระ แม้จะมีพรรษายุกาลมากกว่า แต่หลวงปู่บุญมีก็ก้มลงกราบแทบองค์ของสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ อย่างนอบน้อมในพระคุณธรรมอันประเสริฐสุด เป็นที่ประทับตาประทับใจแก่พุทธศาสนิกชนทุกผู้ทุกนามที่มีบุญได้อยู่ร่วมในเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ครั้งนั้นเป็นอย่างยิ่ง โดยเหตุการณ์ดังกล่าวที่เกิดขึ้น ลูกศิษย์ของหลวงปู่บุญมีระบุว่า เป็นการทำพิธีต่อพระชนมายุถวายแด่สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ ก่อนที่หลวงปู่บุญมีจะละสังขารด้วยอาการสงบ เมื่อวันศุกร์ที่ ๔ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๗ หลังจากเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ดังกล่าวเพียง ๘ เดือนเท่านั้น

หมายเหตุ : เรื่องการทำพิธีต่อพระชนมายุฯ นี้ได้รับการตีพิมพ์ลงในหนังสืออิทธิฤทธิ์ ขออนุโมทนากับคุณสาวิกาน้อย ผู้โพสต์ภาพลงเว็ปธรรมจักรดอทเน็ต สาธุ สาธุ สาธุ

 

"หลวงปู่ญาท่านสวน" เป็นสหธรรมิกกับ "หลวงปู่บุญมี โชติปาโล"

หลวงปู่ญาท่านสวนจะให้ความเคารพในตัวหลวงปู่บุญมีมากๆ ด้วยนิสัยที่อ่อนน้อมถ่อมตนของท่านหลวงปู่ญาท่านสวนจะเรียกหลวงปู่บุญมีว่าหลวงพี่ทุกคำแต่หลวงปู่บุญมีไม่ชอบและไม่ให้เรียกอย่างนั้น มียู่ครั้งหนึ่งหลวงปู่บุญมีทำเสียงดุๆว่า "หือ... บอกว่าอย่าเรียกหลวงพี่" หลวงปู่ญาท่านสวนจึงตอบหลวงปู่บุญมีไปว่า "เอ้า... ปีระกากับปีจอใครเกิดก่อนใคร" (หลวงปู่บุญมีท่านเกิดปีระกาส่วนหลวงปู่ญาท่านสวนท่านเกิดปีจอ) เรียกหลวงพี่ไม่ถูกหรือ หลวงปู่บุญมีท่านจึงเงียบไม่พูดตอบ

เรื่องนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าหลวงปู่ญาท่านสวนท่านเป็นผู้ให้เกียรติผู้อื่นเสมอ และหลวงปู่บุญมีก็มีความสนิทสนมให้ความเป็นกันเองกับหลวงปู่ญาท่านสวนเป็นอย่างมากเช่นกัน พระอริยสงฆ์ผู้บริสุทธิ์ท่านจะรู้ซึ้งถึงบารมีธรรมซึ่งกันและกันและให้ความเคารพกันและกันอย่างน่าประทับใจสำหรับผู้ได้พบเห็น

"หลวงปู่ญาท่านสวน" ได้ไปร่วม "งานครบรอบอายุวัฒนมงคล" ของ "หลวงปู่บุญมี" ด้วย

 

เห็นรูปนี้ทีไรปลื้มประทับใจอย่างบอกไม่ถูก



ชาติของเรารักษาเอกราชอธิปไตยมาได้จนถึงทุกวันนี้ด้วยความสามัคคี ผู้ใดเดือดร้อนก็ได้รับการบรรเทาความเดือดร้อนนี่เป็นหลักสำคัญของการปกครองประเทศไทยมาแต่โบราณกาล

‪พระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว‬พระราชทานแก่คณะกรรมการบริหารและอาสาสมัคร มูลนิธิราชประจำนุเคราะห์ฯ ณ เวทีลีลาศสวนอัมพร วันที่ 30 ตุลาคม 2508

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

 

ประเทศไทยเป็นประเทศที่ไม่เคยขาดพระอริยสงฆ์องค์เนื้อนาบุญ... บุญของพวกเรายิ่ง

 

วันนี้คุณได้เสียสละทำความดีเพื่อ "ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์" แล้วหรือยัง

 

หงาดเหงื่อทุกหยดพระองค์ท่านทำเพื่อใคร

 

ความตายคงไม่มีใครอยากเจอกันทั้งนั้น แต่ถ้าต้องตายพี่ๆน้องๆเพื่อนๆว่าตายเพราะความรักชาติมันน่าภาคภูมิใจกว่าการอยู่อย่าง "คนเนรคุณแผ่นดิน" มั้ย