อย่างนี้เข้าข่ายอนันตริยกรรมหรือไม่

เมื่อเดือนพ.ย.ปีที่แล้วพ่อผมได้ป่วยเป็นโรคเส้นเลือดในสมองตีบอาการคือร่างกายด้านขวาอ่อนแรง

ต่อมาก็มีอาการกินอาหารลำบากกินไรก้อย้อนออกมาต่อมาก้อมีอาการหูดับแล้วก็พาไปรักษาที่ร.พ

ภูมิพลหมอนัดก็พาไปตามนัดตลอดแต่พ่อผมไม่ค่อยทำกายภาพต้องมีการดุว่าบ้างแกชอบบ่นว่าไม่

อยากมีชีวิต อยู่ ท้อแท้ต้องสื่อสารกันทางกระดานไวน์บอร์ดแกเป็นคนทิฐิสูง ก่อนหน้านี้หลายปีที่ผ่าน

มาเคยป่วยเป็นวัณโรคพอหายแล้วก้อเป็นมะเร็งหลังโพรงจมูกรักษาโดยการฉายแสงทำให้ต่อมน้ำลาย

แห้งเคยเตือนหลายครั้งแล้วว่าดูแลสุขภาพผมต้องทำงานนะแกก็ไม่สนใจแกบอกว่าบ่างแม่งมันสิ

ให้มันตายๆไปสิเราก้อคิดในใจว่าก่อนตายมันจะทรมานนะสิก็ได้แต่ปลงและแล้วก็มาถึงช่วงต้นเดือนก.ค

ที่ผ้านมาแกเริ่มมีอาการปวดหัวจนกลางเดือนเริ่มปวดหนักขึ้นเนื่องจากไม่ยอมทำกายภาพบำบัดโรคนี้ต้อง

ทำกายภาพบำบัดบ่อยๆเพราะเลือดจะได้สูบฉีดไปเลี้ยงสมองยา

ละลายลิ่มเลือดยาละลายไขมันก้อกินบ้างมะกินบ้างช่วงวันที่17แกปวดหัวมากกินไรก้ออาเจียน

ชอบบ่นว่าอยากตายแกแม่ผมบอกผมเลยถามแกว่าอยากไปหาหมอไหมแกบอกไม่ไปไม่มีประโยชน์

แกคงทรมานมากท้อแท้ไม่อยากอยู่แล้วผมก้อไดเแต่ปลงแกนอนซมอยู่กินข้าวกินน้ำก้อกินไม่ค่อยลง

เสมหะเตมคอในเมื่อแกตัดสินใจอย่างนั้นผมก็ทำไรไม่ถูกได้แต่แอบร้องไห้วันที่19เอาพระไปตั้ง

สกิดให้ท่านดูดูเหมือนท่านจะรับรู้วันที่21ก.ค ท่านก็จากไปจากสงบ

ขอรับรองว่าเป็นเรื่องจริง

ขอถามว่าอย่างนี้เป็นอนันตริยกรรมหรือไม่วานผู้รู้ชี้แนะที


หากคำใดไม่เหมาะสมขออภัยด้วย

 

ไม่ได้กระทำการใดที่ทำให้ท่านตายนี่ครับ ไม่น่าเกี่ยว

 

กรรมทั้งบุญและบาปนั้นใช้เจตนาของจิตเป็นเบื้องต้นครับ หากท่านไม่ได้มีจิตเจตนาร้ายใดๆ (แถมท่านยังร้องไห้ด้วย)
ท่านก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ และจิตเจตนาที่อยากให้พ่อคิดถึงพระคิดถึงบุญ เพื่อจะได้ไปสู่สุคติภูมินั้น ดูจะเป็นบุญ
กุศลซะมากกว่านะครับ

ขอเจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

จากที่เล่ามา พ่อเสียชีวิตด้วยความพยายามของพ่อเอง ด้วยการปฏิเสธการทำกายภาพบำบัด..ไม่กินยา ไม่ไปหาหมอ ...ด้วยอำนาจมานะ ที่มีเป็นปรกติ และความคิดอยากตายเพื่อพ้นโรคของตน จึงเป็นปัจจัยสนับสนุนให้อกุศลวิบากจากบาปเก่ามาตัดรอนชีวิตของตนเองโดยอาการนั้น..ท่านจขกท ไม่ได้มีส่วนในอนันตริยกรรมใดๆ พึงระงับความวิตกกังวลอันเป็นบาปใหม่ที่เกิดเสียทันที..

หากว่าพ่อขอร้องแล้ว ๆเล่าๆให้ใครๆพาตนไปหาหมอเพื่อรักษา แต่เราเพิกเฉยเสียด้วยเจตนาว่า "เราประสงค์ให้พ่อตาย ด้วยการไม่พาไปรักษา จะได้ไม่เดือดร้อนเรื่องค่าใช้จ่าย"ดังนี้แล้ว เราจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ทำอนันตริยกรรมได้ เพราะมีเจตนาละเลยการรักษาพยาบาลเพื่อให้พ่อตายเสีย...

ขออนุโมทนาที่่ท่านจขกท มีความฉลาดคิด ในการ....

."เอาพระไปตั้งสกิดให้ท่านดูดูเหมือนท่านจะรับรู้วันที่21ก.ค ท่านก็จากไปจากสงบ.."


นับว่าเป็นการกระทำที่ดี ต่อไปนี้ก็พึงทำบุญอุทิศแก่พ่อเนืองๆ ย่อมเป็นเรื่องที่ประเสริฐแก่ตนยิ่งขึ้น..อนุโมทนาครับ..

 

อย่าไปกังวลใจเลยครับ บางครั้งเราก็ไม่รู้จะทำอะไรให้สถานการณ์ดีขึ้น
สถานการณ์บางสถานการณ์ เรามีปัญญาที่จะแก้ไขได้เท่านั้นจริงๆ ไม่มีใครตัดสินใจถูกหรอกครับ
อย่าไปโทษตัวเองเลยครับว่าเราทำไมไม่พาคุณพ่อไปหาหมอ หรือ ทำไมเราไม่ทำแบบนั้นไม่ทำแบบนี้ อย่าไปคิดว่า เราทำให้พ่อตายหรือเปล่า
การที่คุณไม่เอาพ่อไปรักษาที่หมอ ตามที่ท่านบอกนั่นถูกต้องแล้วครับ
เพราะ ถ้าไป เผลอๆหมออาจจะ ผ่าตัดสมองบ้าง เอาเข้าห้องไอซียูบ้าง ทรมานมากครับเวลาถึงมือหมอ
คนป่วยควรปล่อยให้ท่านสงบดีกว่า
จุดที่ยอดเยี่ยม คือ คุณเอาพระให้ท่านดู ถือว่า เป็นการทดแทนคุณให้พ่ออย่างยอดเยี่ยม
จิตท่านจะภูมิใจว่า ลูกชายมีศีลมีธรรมสกิดให้ท่านดูพระ ด้วยพลังบุญที่เห็นพระและรับรู้ว่าลูกชายนำพระมาให้ ก็เกิดเป็นพลังส่งตนเองไปสู่ภพที่ดี
หน้าที่ต่อไปของคุณ ตอนนี้คือ เร่งทำบุญอุทิศให้ท่านติดๆกัน อานิสงค์จะหนุนช่วยท่านให้มีกำลังไปสู่ภพที่สูงขึ้น ทำสมาธิ แผ่เมตตา อย่ามัวแต่อาลัยอาวรณ์ไม่เกิดประโยชน์ครับ อย่าไปให้มารมันมายุแยงว่าเป็น อนันตริยกรรม สิ่งที่คุณทำเป็นกุศลดีแล้ว
เล่านิทานให้ฟังอีกเรื่องหนึ่ง ในวันก่อนที่พระพุทธเจ้าจะเสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน นายจุนทะ ถวายอาหารชนิดหนึ่งด้วยใจศรัทธา ให้พระพุทธเจ้าและหมู่สงฆ์ พระพุทธเจ้าสั่งให้เทของคนอื่นทิ้งให้หมด พระองค์รับเอาไว้องค์เดียว ท่านฉันเสร็จก็อาพาธรุนแรง และเสด็จไปยังเมืองกุสินารา แล้วสั่งให้คนบอกกับนายจุนทะ ผู้ที่ให้อาหารเสมือนทำให้พระพุทธองค์สิ้นชีพว่า อาหารมื้อที่คนถวายแล้วได้บุญที่สุดคือ มื้อตอนตรัสรู้ และ มื้อก่อนเสด็จปรินิพพาน เพราะพระองค์ทราบว่า นายจุนทะจะต้องเศร้าหมองแน่นอนว่าเป็นคนทำให้พระพุทธเจ้าปรินิพพาน
จะเป็นบุญหรือเป็นบาป ขึ้นอยู่กับเจตนา แม้หากว่าเราจะทำไม่ถูกต้องไปทั้งหมดก็ยอมรับเถิดครับว่าไม่มีใครรู้หนทางที่ถูกต้องทั้งหมดหรอก อภัยให้ตนเองนะครับ
ก็อย่าเศร้าหมองเลยครับ ทำใจให้สบาย ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น ทำบุญอุทิศให้ท่านอย่าให้ขาด ตลอดชีวิต
แล้วถือความตายนี้เป็นบทเรียนว่า อย่าประมาท ครับ

 

ปล่อยวางความคิดที่ทำให้ทุกข์นะคะ..ไม่มีประโยชน์อันใดและคุณเอง ก็ไม่ได้ทำร้ายคุณพ่อแต่อย่างใดเลย

ที่คุณพ่อไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ไม่อยากรักษา เป็นเพราะว่าคุณพ่อมีปัญหาสุขภาพมาตลอด และท่านไม่สามารถทนกับอาการเวทนาทางกายได้อีกต่อไปแล้ว..ท่านจึงจากไป ตอนที่ท่านป่วยคุณก็ทุกข์ใจแสนสาหัสด้วยความสงสารพ่อ และท่านไปดีแล้ว..(น่าเสียดายจังค่ะ ถ้าทราบตอนที่คุณพ่อป่วย ก็ยังจะแนะนำอะไรที่จะทำให้ท่านลดอาการเวทนาลงได้บ้าง)

ตอบแทนท่านด้วยการทำบุญ,อุทิศและนำส่งบุญให้ท่านบ่อย ๆ เท่าที่ทำได้ กรรมฐานได้ยิ่งดีค่ะอานิสงส์แรง คุณพ่อจะได้เปลี่ยนภพภูมิไปอยู่ในที่ที่ท่านสบายที่สุดค่ะ..ขอแสดงความเสียใจ และขออนุโมทนาบุญที่คุณได้ทำเพื่อคุณพ่อนะคะ

 

ไม่หรอกคะ ดิฉันเคยเห็น อนันตยกรรม จริงๆกับตา ดังนั้นจึงบอกได้ว่ากรณีของท่านจขคนั้นไม่ใช่อนันตยกรรม ทุกวันนี้ยอมเป็นคนที่คนชั่วรังเกียจ ดีกว่า เป็นคนเลวที่ใครๆรัก แม้ดิฉันจะไม่รังเกียจหรือ โกรธคนเหล่านั้น อนันตยกรรมก็คือ ท่านมีส่วนยินยอม หรือลงมือ ฆ่าผู้มีพระคุณ ส่วนในเรื่องของท่าน จขค นั้น พ่อ ท่านตายไปเองดังนั้นจขคไม่ได้เกียวอะไรกับการฆ่าท่านเลย

 

มานั่งยันว่า ไม่เข้าข่ายอนันตริยกรรมครับ

 

คุณไม่ได้ทำบาบหรือทำกรรมอะไรเลยครับ

คุณพ่อคุณท่านรู้ตัวท่านดี ผมเคยตรวจดูให้ก่อนหน้านี้ ทราบว่า ครั้งเมื่อสมัยคุณพ่อเป็นหนุ่มวัยฉกรรฉ์ ท่านเป็นคนจริง พูดจริง ทำจริง ผ่านร้อนหนาวมามาก ท่านก็มีดีในตัว แต่ด้วยกรรมเก่าและกรรมในชาติปัจจุบันที่ท่านเคยทำไว้มากพอสมควรทำให้ท่าน ต้องป่วยเป็นโรคหลายอย่าง และสุดท้าย ท่านก็ศิษย์มีครูคนมีของ ท่านรู้ของท่าน ท่านรู้ดีแล้วว่า ท่านไม่รอดแน่นอน เวลาของท่านมาถึงแล้ว รักษาอย่างไรก็ไม่มีทางแก้ไขแล้ว ท่านจึงไม่ต้องการอะไรอีก เมื่อท่านได้กลับบ้าน นั่นคือท่านพอใจ และท่านก็รู้แล้วว่า เวลานั้นมาถึงแล้ว ท่านมีจิตใจที่เข้มแข็ง และต้องขอบคุณที่คุณได้นำพระพุทธรูปองค์นั้นให้ท่านได้ดูเป็นครั้งสุดท้าย และท่านทำใจได้แล้วในที่สุด จิตท่านจึงไม่ตกไปสู่นรกภูมิเพื่อรับกรรมที่ท่านทำไว้ แต่เพราะอาศัยบารมีแห่งพระพุทธรูปที่คุณให้ท่านได้สักการะในโอกาสสุดท้ายนี่เอง เป็นกุศลจิต ทำให้ท่านได้รับความเมตตาจากพระยายมราช ให้ต้องรับใช้ทำงานในนรกแทนครับ สาธุ

 

ตอนนี้มาคิดดีกว่าว่าจะทำอย่างไรเป็นการตอบแทนบุญคุณท่าน เจ้าของกระทู้บวชพระให้คุณพ่อคุณแม่หรือยังครับ บุญที่สูงที่สุดของลูกชายที่จะทำให้พ่อแม่ได้คือ การบวชพระทดแทนบุญคุณท่าน ถ้าได้บวชพระมาแล้ว_ก็หมั่นทำบุญให้ท่าน ซื้อผ้าไตรจีวร_พระพุทธรูปหน้าตัก5นิ้ว_อาหารคาวหวาน อย่าให้มีบาป_ถวายพระให้เป็นสังฆทาน แล้วอุทิศบุญที่ทำให้คุณพ่อคนเดียวไม่แบ่งให้ใคร

 

ปีหน้าคับพี่ปอ คับพี่จะทำตามที่แนะนำมาครับ

 

เห็นด้วยกับหลายๆท่านครับ

มีเรื่องเล่าเห็นเป็นหัวข้อที่น่าพิจารณาเหมือนกัน

ขออนุญาติใช้พื้นที่ครับ


ขณะนั้นคุณแม่เพื่อนเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย

อยู่ icu ก่อนที่ท่านจะเสียไม่กี่วัน หลวงพี่องค์หนึ่ง

ท่านเรียกเพื่อนคนหนึ่ง ให้ไปบอกกับเพื่อนที่เเม่

ป่วยว่า..ถ้าสุดท้ายจริงๆ..มีหมอมาถามว่าจะตัดสินใจ

อย่างไร..ให้บอกไปว่าสุดแล้วแต่.. " ดุลยพินิจของหมอ "

ก็ไม่ทราบว่าท่านพิจารณาอย่างไร.

 

ความคิดผมให้หมอตัดสินใจดีแล้วครับเคสที่ว่ามาเสี่ยงมากคับ