วัตถุมงคล หลวงปู่บุญศรี อินทวันโณ วัดใหม่ - ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์ พร้อมประวัติและหลักธรรมคำสอน

หลวงปู่ท่านสูบบุหรี่ มาตั้งแต่เด็กๆ สูบมานานมากสุดๆ มาช่วงหลังท่านเป็นถุงลมโป่งพองหายใจติดขัด หมอเลยบอกให้ท่านหยุดสูบ ท่านก็หยุดทันทีเลยครับ หลวงปู่ท่านมีจิตใจเข้มแข็งและหนักแน่นเป็นอย่างมาก หมอบอกให้ท่านเลิกสูบวันนั้นท่านก็เลิกทันทีเลย บุหรี่ที่หลวงปู่สูบก็คือ "หรี่ก้นกรองนะ กรองทิพย์ สามิตร๑๔" เกร็ดเล็ก เกร็ดน้อย เราก็ควรไม่มองข้ามกันน่ะครับ รู้ไว้ไม่เสียหลาย....อนุโมทนาสาธุครับผม

 

วันนี้ผมจะเล่าเรื่องราวของหลวงปู่ให้ฟังเพื่อระลึกถึงท่าน อยากจะเขียนบันทึกไว้ให้ลูกๆ หลานๆ หลวงปู่ได้อ่านกัน “ไม่ได้เขียนเพื่อขายอย่างที่ถูกโจมตี” ผมจะให้บูชาก็ต่อเมื่อถามผมมาเท่านั้น ให้สำหรับผู้ที่ศรัทธาหลวงปู่จริงๆ เอาเข้าเรื่องเลยน่ะครับ ส่วนมากกุฎิเก็บของด้านหลังท่านไม่ค่อยให้ผู้ใดเข้าไปยุ่ง แม้แต่ลูกศิษย์ใกล้ชิดจะเข้าไปก็ต่อเมื่อโอกาสที่ท่านใช้ไปเอาของเท่านั้น อันนี้จะขอย้ำว่า ลีลาพระอรหันต์ที่เป็นพระอภิญญานี่คนไม่รู้ลีลาอยู่ใกล้แล้วจะอันตราย ย้ำอีกรอบ คนส่วนใหญ่ชอบซอกแซกอย่างรู้อยากเห็นแบบว่าขี้สงสัยทุกเรื่อง นี่มันก็เป็นธรรมดาของคน ด้วยเหตุนี้ท่านจึงไม่ค่อยให้ใครอยู่ด้วย (หมายถึงอยู่กุฎิเดียวกับท่าน) สิ่งของทุกอย่างที่ญาติโยมถวายมาหลวงปู่ท่านก็จะเก็บรักษาเป็นอย่างดีเพื่อเป็นการเจริญศรัทธาของญาติโยม เรื่องจำวัตรของหลวงปู่ หลวงปู่ท่านจะนอนที่นอนยัดด้วยกาบมะพร้าว นอนกลางกุฎิในที่โล่งไม่มีฝา ใช้มุ้งครอบกันยุง แล้วจะมีผ้าจีวรเก่าพาดหัวนอน มีเชือกขึงไว้บังแสงแดดและลม หลวงปู่ท่านจะมีพัดลม ๑ ตัว ตู้เย็นหลังเล็กๆ ๑ หลัง และวิทยุทรานซิสเตอร์แบบเก่าเล็กพอประมาณ ๑ เครื่อง ท่านจะเอาไว้เปิดฟังข่าวสารก่อนจำวัด ส่วนกระเป๋าสตางค์กับมีดหมอของท่านจะอยู่ใต้หมอน เรื่องการปลุกเสกวัตถุมงคล ท่านจะปลุกเสกอธิษฐานจิตวัตถุมงคลสัปดาห์ละครั้งกลางดึก เพราะดึกๆ สงบเงียบไม่มีใครมารบกวน แบบนี้แหละครับสุดยอดหาที่ไหนไม่มีอีกแล้ว หลวงปู่ท่านจะมียามหน้ากุฎิอยู่ ๑ ตัว คอยเฝ้าเป็นยามให้หลวงปู่ยามดึก ชื่อว่านังหมี นังหมีมีลูก ๔ ตัว นังหมีนี่มันจะเฝ้าหลวงปู่อยู่บนกุฎิตรงบันไดชั้นบนทุกค่ำคืน ใครเข้ามากลางดึกนังหมีจะเห่าแล้ววิ่งกวดไล่ไปทุกคน (กลางดึกน่ะ) ส่วนหมาตัวอื่นหลวงปู่จะไม่ให้ขึ้นมาอยู่บนกุฎิ เรื่องจำวัตร หลวงปู่ท่านจะจำวัตรประมาณ ๒ ทุ่ม ตื่นก่อน ๖ โมงเช้านิดหน่อย เพราะท่านป่วยสุภาพไม่ค่อยดีและที่สำคัญท่านชราภาพมากแล้ว ตื่นขึ้นมาท่านจะเทกระโถนปัสสาวะ และก็ล้างฟันปลอม ล้างหน้า แล้วท่านก็จะรอคนที่นำภัตราหารมาถวาย เรื่องนี้ท่านจะให้ความสำคัญเป็นอย่างมากเพื่อรักษาศรัทธาและกำลังใจของผู้ที่ทำถวายหลายสิบปี หม้อข้าว ปิ่นโต ภาชนะที่ญาติโยมใส่มาถวายท่าน ท่านฉันเสร็จ ท่านจะล้างให้เป็นอย่างดี แล้วนำไปตากแดดไว้บนหลังคาหอระฆังเก่าให้โดนแดด ประมาณ ๓ โมงเย็น ท่านจะนำลงมาเช็ดด้วยผ้าสะอาดแล้วจัดแจงไว้ให้คนมารับเอาไปให้บ้านที่เป็นเวรทำอาหารต่อไป ทำอย่างนี้ทุกวัน เรื่องโปรดญาติโยมทั่วๆ ไป ท่านจะสงเคราะห์ลูกหลานที่มาจากที่ต่างๆ ไม่มีเว้นเลย มีญาติโยมมากราบหลวงปู่ทุกวัน พอญาติโยมมาถึงวัดท่านก็จะปู่เสื่อไว้ให้ เปิดพัดลมรอ เอาจีวรมาครอง นั่งรอญาติโยมที่จะมากราบ ทำแบบนี้ตลอดนะ ส่วนเรื่องท่านจะลุกก่อนขณะที่ญาติโยมยังนั่งอยู่ ท่านไม่ลุกหรอก เพราะท่านกลัวว่าเค้าจะหาว่าท่านไล่ให้กลับ มันเป็นมารยาทขั้นพื้นฐานที่ทุกคนลูกหลานควรจะทราบไม่ต้องรอให้บอก กราบเสร็จทำบุญกับท่านเสร็จถ้าไม่มีกิจสำคัญอันใดก็ควรจะรีบกราบลาท่านกลับ เพื่อให้ท่านได้พักผ่อน (ข้อนี้ควรจำไว้ให้ดี) ไม่ว่าจะไปกราบ หลวงตา หลวงปู่ หลวงพ่อ องค์ไหน “ย้ำต้องจำ” ถ้าคิดแบบนี้ไม่เป็นแทนที่จะได้บุญแต่กับจะได้บาปเอา “ต้องจำไว้น่ะ” เรื่องฉันภัตราหาร หลวงปู่ท่านฉันภัตราหาร ท่านฉัน ๒ เมื่อปรกติ บางครั้งมีลูกศิษย์อยู่ด้วยท่านก็จะฉันมื้อเดียว อีกส่วนหนึ่งจะแบ่งไว้ให้ลูกศิษย์ ท่านกลัวลูกศิษย์จะอด ถ้าท่านหิวช่วงก่อนเพลบางทีท่านก็หาขนมแห้งๆ ฉัน (ขนมที่ท่านชอบแห้งๆ นะ) และน้ำหวานนี่ท่านชอบเป๊ปซี่แช่เย็น และ นมถั่วเหลืองแช่เย็น ท่านบอกว่าฉันแล้วชื่นใจ ส่วนญาติโยมที่มาหาหลวงปู่ก็สารพัดหลายอย่าง แต่ท่านก็สงเคราะห์ให้ทั้งหมดไม่เลือกชั้นวรรณะ อืม เกือบลืม เวลาท่านจำวัดหลวงปู่ท่านจะนอนตะแคงขวางอตัวเล็กน้อย หนุนแขนข้างขวานะ วันนี้เอาแค่นี้ก่อนนะ รู้สึกว่าจะยาวพรืดเลย....

 

พิมพ์ตกอ่ะครับ "บุหรี่ก้นกรองนะ กรองทิพย์ สามิตร๑๔"

กราบขอขมาโทษครับผม

 

ค่ำคืนวันหนึ่ง มีคนเอาแมวใส่กระสอบ ขี่รถมอเตอร์ไซค์มาปล่อยที่วัด สาเหตุคือเข้าตำราชาวบ้านที่เชื่อกัีน คือแมวห้าหมาหก เลี้ยงไม่ได้เลยนำมาปล่อยให้รกวัด แมวตัวนี้คงจะมีบุญอยู่บ้าง พอถูกปล่อยเสร็จแมวตัวนี้ซึ่งขนสีดำขลิบปากมีสีขาวเป็นสี่เหลี่ยมเดินขึ้นมาบนกุฏิของหลวงปู่ ลูกศิษย์ผู้ใกล้ชิดก็จับตัวไว้เบาๆ แล้วหลวงตาก็พูดว่า แมวตัวนี้ให้ลาภนะปากคาบแก้ว ลูกศิษย์ผู้นี้ก็เรียนถามท่านว่า ถ้าให้ลาภแล้วเค้าเอามาปล่อยทำไมขอรับ หลวงตาตอบว่า เค้าไม่รู้น่ะสิ ถ้าเขารู้คงจะไม่เอามาปล่อยหรอก แล้วท่านก็เอาไม้ขีดไฟมาขีดที่หนวดแมวข้างละ ๓ ครั้ง แมวตัวนี้ก็อยู่บนกุฏิเลย แมวตัวนี้ชื่อว่า "นางแก้ว"......

 

เรื่องการทำบุญกับพระอรหันต์ (อย่างหลวงปู่บุญศรี) ได้บุญมหาศาล ถ้าทำบาปกับท่านก็บาปมหันต์เช่นกัน ลูกๆ หลานๆ หลวงปู่จำกันไว้ให้ดีๆ น่ะ....

เรื่องท่านปู่พระอินทร์ ต้องเข้าใจตามนี้ก่อนว่า หลวงพ่อทั้งสามพระองค์ ที่เป็นลูกศิษย์หลวงปู่ปาน ท่านเกิดเป็นสหชาติกันมานานหลายแสนชาติ แล้วท่านปู่พระอินทร์เคยเป็นพ่อของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาหลายแสนชาติ เพราะฉนั้น ท่านจึงเป็นโยมพ่อ ไม่ใช่สหชาติ หรือสหธรรมิก ท่านพระอินทร์ผู้เป็นจอมราชาแห่งเทวดาทั้งปวง จึงเป็นปู่ของพวกเราลูกๆ หลานๆ ท่านไง....อ่านแล้วคงเข้าใจน่ะครับ....

 

เรื่องเล่าจากพี่ผู้หญิง นำมาบันทึกไว้ให้ลูกหลานหลวงปู่ได้อ่านกันครับ

ปี พ.ศ. ๒๕๔๒ ดิฉันอยู่ลพบุรี ได้มีโอกาสพบหลวงพ่อรูปหนึ่งที่ตำบลกระสังท่านเป็นลูกศิษย์แม่ชีประทุม.. แนะนำให้ไปกราบร่างของแม่ชีที่หนองสาหร่าย และก็ได้เจอพี่อี๊ด..ได้บอกทางให้ไปหาหลวงตาเล็ก... ครั้งแรกที่ไปวัดท่านไม่อยู่ไปซื้ออาหารแมวในเมืองค่ะ..จึงรอแถวริมแม่น้ำ จนท่านกลับมา ดิฉันได้ทำบุญกับหลวงตาก็ปิติมากมาย แล้วอยู่ ๆ หลวงตาก็หยิบกระเป๋าสตางค์ใบเล็กสีดำ (ขนาดประมาณ 10 เซนติเมตรกว่า ๆ ) ที่ท่านใช้อยู่ค่ะ ท่านเอาเงินออกจากกระเป๋าแล้วยื่นส่งให้ แล้วหลวงตาพูดว่า "โยมเอาไปใช้นะ เอาใส่สตางค์ พกติดตัว ใส่กระเป๋ากางเกงก็ได้นะ ไม่เป็นไร" ย้ำว่า ให้เอาไปใช้นะ.. ก็ใช้ค่ะ แต่ใช้ใส่เครื่องประดับชิ้นที่รัก เก็บไว้กลัวกระเป๋าหาย กลัวชำรุด เดี๋ยวนี้ก็ยังอยู่ ช่วงนั้นได้ไปกราบท่านหลายครั้งระยะห่างพอควร ในปี ๒๕๔๓ ก็ยังไปอยู่ แต่สามีของดิฉันย้ายเข้ากรุงเทพ ก็ห่างไป พอไปอีกครั้ง..เขาบอกว่าท่านมรณะภาพแล้ว ..แต่ทุกอย่างใส่กุญแจหมด..ขอกราบก็เข้าไม่ได้.. ยืนแกร่วซึมอยู่เกือบชั่วโมงจึงกลับบ้าน...ที่สุดเดือนมีนาคม ๒๕๕๕ เพื่อน ๆ สมัยมัธยมปลายที่กรุงเทพฯ เกษียณแล้วตามหากัน รวมตัวกันไปเที่ยวและพักที่ คันทรี่เลค รีสอร์ท.. ทันทีที่เห็นแนวแม่น้ำ ก็จำได้ แทบจะกราบเพื่อน ๆ ขอเถอะนะ ช่วยไปวัดใหม่ฯ หน่อย ดีใจจนน้ำตาร่วง ได้กราบค่ะ ได้กราบจริง ๆ แล้ว.....

 

ยังมีอีกหลายเรื่องครับ แต่วันนี้พอก่อน ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมครับผม

 

มงคลจักรวาฬน้อย (แนะนำให้ลูกหลานหลวงปู่) ท่องจำให้ขึ้นใจ เอาไว้อาราธนาวัตถุมงคลหลวงปู่ครับ...

 

บันทึกไว้อีกเรื่องหนึ่ง

ท่านแม่ชีประทุม เล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งท่านได้ไปกราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ท่านแม่ชีประทุมกล่าวกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า หลวงพ่อเจ้าค่ะ หลวงพ่อโยมก็กราบแล้ว หลวงพ่อฤๅษีลิงขาวโยมก็กราบแล้ว เหลืออีกองค์หนึ่ง โยมยังไม่ได้กราบ โยมขอไปกราบเจ้าค่ะ โยมจะไม่รบกวนอะไรท่านเจ้าค่ะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อนิ่งไปพักหนึ่ง แล้วท่านก็ตอบกับท่านแม่ชีประทุมว่า ที่พยุหะคีรี ฝั่งโกรกพระ จะมีวัดอยู่สามวัด จะมีอยู่วัดหนึ่งมีพระแก่ๆ อยู่องค์เดียว ให้ไปหา ให้เรียกท่านว่า "หลวงตาเล็ก " แล้วอย่าไปถามอะไรเกี่ยวกับหลวงพ่อปานทั้งหมด เค้าจะไม่ตอบ แล้วอย่าไปรบกวนอะไรเค้านะ เดียวเค้าจะหนีเสีย นี่คือคำกล่าวของท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์ผู้บริสุทธิ์ และพวกเราลูกหลานก็ได้ปฏิบัติตามคำสั่งของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ได้สั่งท่านแม่มาอย่างเคร่งครัด หวังใจเหลือเกินว่า ข้อความนี้จะยังความกระจ่างแจ้งในกมลของท่าน ขอโมทนาบุญกับท่านด้วย....

 

กราบนมัสการหลวงปู่บุญศรีครับ รอติดตามเรื่องเล่าอยู่เรื่อยๆครับ อนุโมทนาสาธุครับพี่มนตรี

 

บันทึกไว้ให้ลูกหลานหลวงปู่ได้อ่าน

เรื่องนี้ไม่ต้องสับสนกันนะครับ มาจนถึงขนาดนี้แล้วเวลาจะเรียกให้เรียกตามคำสั่งของพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ที่ท่านให้เรียกว่า “หลวงตาเล็ก” ท่านเจ้าคุณหลวงพ่ออนันต์ ภัทธยาโน เจ้าอาวาสวัดท่าซุง ท่านก็เรียกหลวงปู่ว่า “หลวงพ่อเล็ก” ก่อนที่ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์ จะขออนุญาติ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ไปกราบหลวงปู่ (ท่านแม่ถามอะไรข้อนี้คงเข้าใจกันนะครับ) เพราะเคยเขียนไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ท่านแม่พาไปกราบครั้งแรกเมื่อตอนครบรอบวันมรณะภาพของพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ครบ ๕๐ วัน ส่วนวันครบรอบ ๑๐๐ วัน ท่านแม่ได้นิมนต์หลวงปู่ไปร่วมงาน (ดังภาพที่เคยเห็นกันอยู่ประจำ)....และมีอาจารย์มหาวิทยาลัยท่านหนึ่งได้สร้างพระผงมาถวายหลวงปู่ องค์เท่าๆ กับพระคำข้าวพระหางหมาก ด้านหน้าเป็นรูปสมเด็จองค์ปฐม ด้านหลังเป็นรูปหลวงปู่ แต่ใช้ชื่อว่า “หลวงพ่อฤาษีลิงเล็ก” พระรุ่นนี้หลวงปู่ท่านไม่แจกทุกคน แจกเฉพาะคน หลวงปู่มอบให้กับผู้เล่าแต่ก่อนจะแจกใส่มือ ท่านหยุดแล้วมองผู้เล่านิดหนึ่งก่อนแล้วจึงให้ พอได้มาแล้วเอามาดูจึงทราบว่าเป็นชื่อนั้น คือ “หลวงพ่อฤาษีลิงเล็ก” หวังใจเหลือเกินว่า ทุกท่านคงจะคลายความกังวลและความสงสัย ต่างๆ ได้นะครับ

ย้ำครับเกี่ยวกับชื่อเป็นเรื่องอันตราย (ถ้าท่านใดเชื่อก็ดีไป แต่ถ้าไม่เชื่อสงสัยจาบจ้วง ตกนรกกันเห็นๆครับ) ดังนั้นเรื่องนี้จะรู้กันไม่มากนัก เพราะหลวงปู่ท่านกลัวลูกหลาน หรือ คนอื่นๆ จะตกนรกกันครับ ท่านเลยไม่บอกชื่อนี้ ให้ถามอย่างไรท่านก็ไม่บอกครับ ลีลาพระอรหันต์ที่เป็นพระอภิญญาก็แบบนี้แหละครับ กลัวลูกหลานจะเดือดร้อนตกนรกหมกไหม้

ท่านใดที่เคยสงสัยและเคยจาบจ้วง ไม่ว่าคำพูด นึก คิด ต่างๆ นาๆ ก็ไปกราบขอขมาโทษหลวงปู่กันนะครับ ท่านรอให้ลูกหลานไปกราบกันอยู่ครับ ที่ วัดใหม่ศรีสุทธาวาส จ.นครสวรรค์

 

บันทึกไว้เพื่อเป็นอนุสรณ์ รำลึกนึกถึงหลวงปู่ครับ

วันเกิดหลวงปู่จริงๆ จะไม่ตรงกับใบสุทธิท่านนะครับ เพราะตอนท่านบวชกับหลวงปู่....ในสมัยนั้นไม่มีใบสุทธิ พอมาตอนหลังนี่เค้ากำหนดให้พระสงฆ์ต้องมีประจำตัว พอทำออกมาแล้วเจ้าหน้าที่ใส่ไม่ตรงครับ เอาเป็นว่าวันมรณะภาพหลวงปู่ น้องชายทางสายเลือดของหลวงปู่มาร่วมงานด้วย ท่านอยู่ ชัยนาท ณ ในวันมรณะภาพน้องชายท่านยังอายุ ๙๐ ปีแล้ว วันมรณะภาพหลวงปู่ที่ถูกต้อง คือ หลวงปู่อายุ ๙๓ ปี นะครับ รัชการที่ ๕ สวรรตปี ๒๔๕๓ เท่ากับว่าท่านอยู่มา ๕ แผ่นดินครับผม....

 

กราบขอขมาหลวงปู่ด้วยครับ กรรมใดที่ข้าพเจ้าได้ประมาทพลาดพรั้ง ล่วงเกินต่อพระรัตนตรัยหรือหลวงปู่ก็ดี ขอหลวงปู่ได้โปรดอดโทษให้แก่ข้าพเจ้าด้วยเทอญ กราบ กราบ กราบ

 

บันทึกไว้ เพื่อรำลึกถึงหลวงปู่ ภาพแห่งความทรงจำ

รูปนี้ ถ่ายที่ศาลาทำบุญหลังเก่าครับ ทุกวันพระ และวันสำคัญทางพระศาสนา ชาวบ้านในระแวกหมู่บ้านนั้นและผู้ที่จะมาทำบุญกับหลวงปู่ จะมาทำบุญที่ศาลานี้ครับ ก่อนหน้าวันทำบุญ ๑ วัน หลวงปู่จะนำภาชนะที่ญาติโยมจะใส่ภัตราหารถวายพระ และที่ญาติโยมใส่อาหารทานหลังทำบุญเสร็จ มาล้างแล้วคว่ำไว้ให้บนโต๊ะไม้ตัวใหญ่เพื่อไว้ให้ญาติโยมได้ใช้กัน ถ้าวันไหนผู้เล่าอยู่ด้วย ก็จะเป็นหน้าที่ของผู้เล่าครับผม

 

พี่ๆมนตรีช่วยเล่าประสบการณ์เหรียญรุ่นแรก ได้ป่าวฮ่ะ อยากฟังมั่งง่ะ มีมั๊ยๆ

 

บันทึกไว้ เจตนาหลวงปู่อยากจะสร้างพระองค์ใหญ่ ที่วัดใหม่ศรีสุทธาวาส
เรื่องนี้จะทราบกันไม่มากคนครับ เท่าที่ทราบก็จะมีศิษย์สายดำเนินสะดวกกับคณะ เพราะหลวงปู่ท่านต้องการให้ลูกหลานที่ทำบุญกับท่านได้บุญมากๆ เลยจะนำเงินนั้นไปสร้างพระองค์ใหญ่ สูงเท่าตึก ๓-๔ ชั้น ผอมๆ ณ วัดใหม่ศรีสุทธาวาส เงินที่ลูกหลานทำบุญกับท่าน ท่านจะไม่เอาไปฝากธนาคาร ท่านบอกว่า “นี่ฉันเคยเอาเงินไปฝากกับธนาคารที่พยุหะคีรี ตอนเซนต์รับเงินลายเซนต์ไม่เหมือนเค้าไม่ยอมให้เงินฉัน” ท่านว่าตั้งแต่นั้นมาท่านก็ไม่เคยฝากเงินกับธนาคารอีกเลย ส่วนใหญ่ท่านจะนำเงินยัดย่ามซุกไว้ตามห้องเยอะแยะ มีอยู่ครั้งหนึ่งผู้เล่าถามหลวงปู่ว่า หลวงปู่ครับมีคนเข้าบอกกระผมว่ามีคนมาขโมยเงินของหลวงปู่ไป ๒ ย่ามใช่ไหมครับ ท่านตอบว่าใช่ ผู้เล่าถามว่าพวกนั้นเป็นใคร ท่านตอบว่าเด็กแถวๆ ชี้แหละช่างมัน เงินเป็นเพียงเศษกระดาษ แล้วท่านก็หัวเราะเบาๆ แต่พอหลวงปู่ท่านมรณะภาพ มีพระผู้ใหญ่ที่นครวรรค์มาร่วมงาน ท่านถามถึงเงินแล้วนำกลับไปหมด เรื่องสร้างพระองค์ใหญ่ก็เหลือไว้เพียงแค่ตำนาน....

 

บันทำไว้ เพื่อเป็นอนุสรณ์ รำลึกนึกถึงหลวงปู่บุญศรี

ท่านแม่ชีประทุมจะคอยบอกลูกหลานครั้งไปกราบ ทำบุญ กับท่านเสมอว่า ทำบุญกับหลวงปู่บุญศรีนะลูก แม่อยากให้ได้บุญ ทำบุญกับหลวงปู่ท่านเหมือนกับทำบุญกับพระปัจเจกพุทธเจ้า ท่านแม่ชีประทุมจะกล่าวแบบนี้เสมอๆ กับหลายๆ คน ที่ไปกราบท่าน (เรื่องวัตถุมงคลท่านลองนึกดูว่าจะศักสิทธิ์แค่ไหน) ถ้าหลวงปู่ท่านปลุกเสกให้....สั้นหน่อยแต่ได้ใจความ.....

 

ผมจะเล่าเรื่องกิจนิมนต์หลวงปู่ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ประมาณ ปี ๒๕๓๖ ลูกหลานพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สายพระโพธิสัตว์ ได้นิมนต์หลวงปู่ไปงานเททอง หล่อพระประธาน ณ วัดท่าโขลง จ.พระนครศรีอยุธยา ลูกหลานของหลวงปู่ก็ตามไปกันเยอะพอสมควร หลวงปู่ท่านจำวัดที่นั่นด้วย ๑ คืน....

ต่อ...

เรื่องเหรียญรุ่นแรก ปี ๑๖ เป็นที่เล่าขานเป็นตำนานต่อๆ กันมา เพราะอานุภาพเหรียญรุ่นแรก รุ่นนี้ สร้างปาฏิหาริย์ ไว้กับทหาร คือทหารท่านนี้อยู่บนเครื่องบิน เครื่องบินเกิดขัดข้องกำลังจะตก แบบว่าใครมีอะไรเอาออกมาอาราธนากันให้หมด ทหารท่านนี้มีเหรียญรุ่นแรกอยู่ องค์เดียว เขาก็ได้เอาออกมาอาราธนาให้หลวงปู่ช่วย ปาฏิหาริย์ก็มีจริง พวกเค้าเห็นหลวงปู่บุญศรีมานั่งอยู่บนหัวเครื่องบิน เห็นกับตา เครื่องบินก็ไม่ตก รอดมาได้เพราะบารมีหลวงปู่ได้ช่วยไว้ เมื่อรอดตายมาได้เค้าก็เลยมาทำบุญสร้างศาลา ที่วัดใหม่ศรีสุทธาวาส....ครับผม

 

หลวงปู่ท่านจะไม่บิณฑบาตรนะครับ ชาวบ้านแถววัดใหม่จะจัดเวรทำอาหารมาถวายท่าน คือ ขึ้น ๑ ค่ำ แรม ๑ ค่ำ นี่บ้านหนึ่งทำเวียนไปจนครบ ซึ่งทำมานานมากแล้ว ก่อนที่หลวงปู่ท่านจะฉันภัตราหารที่หอระฆังกุฏิเก่า ผู้เล่าบอกว่า ผู้เล่าจะต้องให้อาหารแมวกับหมาก่อน ไม่อย่างนั้นแมวมันจะไปกวนท่าน ระหว่างที่คอยหลวงปู่ฉันภัตราหาร ผู้เล่าบอกว่าจะต้องคอยนั่งกันแมวไม่ให้ไปกวนท่าน หลังจากท่านฉันเสร็จแล้ว หลวงปู่ท่านก็จะส่งอาหารที่เหลือมาให้กับผู้เล่าเอาไปกิน ถ้าวันไหนอาหารมีมากหน่อย ก็จะเก็บไว้ให้แมวกับหมาตอนเย็น แต่ถ้าวันไหนอาหารน้อยก็ต้องมาหุงให้พวกแมวหมากิน หลังจากหลวงปู่ฉันภัตราหารเสร็จท่านจะมาเอนหลังยังที่นอนของท่าน เป็นแบบนี้เสมอ

พอตกตอนค่ำผู้เล่าก็จะมานวดถวายหลวงปู่ก่อนจำวัดทุกวันถ้าไม่ติดภาระกิจอื่น ผู้เล่านวดไปหลวงปู่ก็สอนไป แบบนี้ตลอด หลวงปู่ท่านจะมีวิทยุทราสซิสเตอร์เล็กๆ หนึ่งเครื่อง ท่านเอาไว้เปิดฟังข่าวสารทุกค่ำ ผู้เล่าบอกว่าถ้าผู้เล่าคุยกับท่านเรื่องการเมืองท่านจะเล่ารื่อง ร.๖ เป็นส่วนใหญ่ แล้วก็ลงท้ายว่าท่านตาย แต่ถ้าผู้เล่าคุยเรื่องค้าขายเงินๆ ทองๆ ท่านจะเล่าเรื่องมิตร ชัยบัญชา แล้วก็ลงท้ายว่าตาย อยู่กับท่าน ท่านจะไม่จ้ำจี้จ้ำไช อะไรที่ท่านสอนแล้วท่านจะกล่าวแค่ ๒ ครั้ง แล้วจะไม่พูดอีก หลวงปู่ท่านละเอียดมากจนผู้เล่าต้องระวังตัวแจ ตอนผู้เล่าท่องนวโกวาท หลวงปู่ท่านก็สอนว่า วินัยเป็นเครื่องจำ พระธรรมเป็นเครื่องปฏิบัติครับผม

 

ใช่พระผงองค์เล็กๆ ในรูปป่าวครับ พี่มนตรี ถ้ามีแบ่งผมขอสักองค์นะครับ อ่านแล้วความอยากมันกำเริบจ้าาา