การช่วยตัวเองครับ มีผลเสียอย่างไรบ้างครับ

คือ ค่อนข้างติดครับ พูดตรงๆเลย มันเพลิน แต่รู้ว่ามีผลเสียแน่ๆ รบกวนท่านผู้ใดรู้ช่วยชี้แนะด้วยครับ ว่าข้อเสียเป็นอย่างไร ถ้าเราหยุดทำแล้วจะดีอย่างไร ครับ

 

คนเราถ้าทำอะไรบ่อยๆ ซ้ำๆ มันก็จะติดเป็นนิสัย.

อย่างการกระทำที่ไร้สาระ เช่น หักนิ้ว เลียริมฝีปาก เดินลากเท้า แคะเล็บ
หรือแม้แต่การกระทำที่น่าเกลียดๆ เช่น ถอดถุงเท้าตัวเองที่ใส่มาทั้งวันแล้วเอามาดม เหล่านี้เป็นต้น
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่เข้าท่า แต่ก็ไม่สามารถหยุดการกระทำดังกล่าวได้ เพราะว่าติดเป็นนิสัย

ข้อเสียอย่างแรกที่เห็นชัดๆ เลยก็คือ เสียเวลาีครับ
ข้อเสียต่อมาคือ ทำให้กระวนกระวายใจ เพราะไปกระตุ้นความรู้สึกนึกคิดที่อยากจะเสพกาม
เหมือนคนติดเกม พอห่างจากการเล่นเกมไปได้เพียงประเดี๋ยวเดียว ก็เกิดอาการเร่าร้อน กระสับกระส่าย
อีกข้อเสียหนึ่งคือ ไม่มีสมาธิ เีรียน/ทำงาน ไม่รู้เรื่อง
ยังมีอีก แต่เอาเท่านี้ก่อน

 

ข้อเสียคือสั่งสมสันดานให้เป็นผู้มักมากในกาม ดังที่ท่านผู้ถามยืนยันว่าำทำแล้วเพลิน นั่นหมายถึงความติดข้องมากด้วยโลภะจิต กิจกรรมเช่นนี้ มีผลคล้ายยาเสพติดคือ ยิ่งทำก็ยิ่งต้องการทำมากขึ้นๆ ไม่ลดลงไปแต่อย่างใด ไม่อาจเลิกราได้ง่ายๆ ยังใจเจ้าของให้หมกมุ่นในกามตัณหาอยู่เป็นส่วนมาก หากสั่งสมจนกล้าแข็งแล้ว จะสามารถฉุดคร่าข่มขืนอนาจารคนอื่นได้โดยง่ายเพื่อสนองตัณหาความต้องการเสพของตน ...

กรรมทั้งหลาย ทั้งทางกาย วาจาและใจ เมื่อทำแต่ละครั้ง ย่อมสั่งสมสันดานไว้เสมอนะครับ จึงพึงทราบและเลือกการสั่งสมสันดานที่จะรับรองตนให้สามารถดำเนินไปบนทางอันเกษมปลอดภัยได้ในภพต่อๆไป เพราะเรายังต้องเกิดอีกแน่นอนหลังจากหมดอายุในชาตินี้..

 

แต่ผมคงไม่กล้าไปฉุดใครหรอกนะ - - เอาเป็นว่า ถ้าเบาจากเรื่องพวกนี้แล้ว จะทำให้สติกำลังกายดีขึ้นใช่มั้ยครับ

 

การช่วยตัวเอง ผมว่ามันช่วยไม่ให้เกิดการขมขื่นนะครับ

ถ้าเกิดความต้องการ ถ้าเป็นเดรัจฉาน คงต้องหาเพศเมียมาตอบสนองความต้องการ

แต่ว่าเป็นคนไม่จำเป็นต้อง หา ผู้หญิงมาบำบัด ไม่จำเป็นต้องเที่ยวผู้หญิง , ไม่ต้องไปข่มขืนใคร , ไม่ต้องไม่ล่อลวงใคร , ไม่ต้องไม่หลอกใครต่อใคร เพื่อมานอนด้วย แค่ช่วยตัวเอง ก็เสร็จแล้ว

การเป็นวัยรุ่น มีความต้องการ จะให้ศึกษาธรรมมะเพื่อขจัดอารมย์นี้ มันคงยากอาจจะช่วยตัวเองบ้าง

ถ้าถึงวัยที่ได้ศึกษาธรรมมะ บ้างอาจจะขจัดอารมย์นี้ไปได้บ้าง
อาจจะหาทางออกทางอื่นที่ดีกว่าการช่วยตัวเองครับ

 

เวลานี้ ยังไม่คิดหรอกครับ แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อใด"มีเหตุปัจจัย"ที่เหมาะสม เราจะไม่ทำ?..เมื่อเรายังไม่เป็นพระโสดาบัน..ขอให้ทราบว่าเราทุกคนสามารถล่วงศีลและทำบาปกรรมได้ทุกชนิดไม่เว้น...

ดีแล้วที่คิดจะเพลาลงบ้าง นี่เป็นความฉลาดคิดครับ ส่วนสติปัญญาหรือกำลังกายนั้น ย่อมดีขึ้นไม่เฉพาะเพียงเพราะลดละกิจกรรมนี้เท่านั้น แต่มีด้วยปัจจัยอื่นๆอีกมากอย่างที่ประกอบกัน...หลักๆก็ได้แก่ กรรม จิต อุตุ และอาหาร...

เมื่อเราไม่หมกมุ่นในกิจนี้ก็มีเวลาไปออกกำลังกายให้เหงื่อออก หรือทำงานเคลื่อนไหวอื่นๆ ร่างกายนั้นต้องมีการบริหารสม่ำเสมอ ไม่งั้นมันจะเสียหายไ้ด้ และเมื่อจิตใจปลอดโปร่งไม่หมกมุ่นในเรื่องเพศ ก็ย่อมมีที่ว่างให้เรียนรู้สิ่งที่ตนไม่รู้ ปัญญาย่อมเกิดด้วยอาการนั้น..ทั้งจิตเช่นนี้ย่อมควรแก่การงานกุศลอื่นๆสติ สมาธิเกิดง่าย สามารถรองรับปัญญาให้แล่นไปได้อย่างดี...และต้องไม่ลืมว่าอุณหภูมิสภาพแวดล้อม(อุตุ) ตลอดจนอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการก็มีส่วนให้ทั้งร่างกายและปัญญาดีขึ้น...สิ่งทั้งหลาย ไม่มีสิ่งใดเกิดได้ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งเพียงอย่างเดียว นี่คือความจริงที่ควรทราบ...แต่เกิดได้จากการประชุมรวมกันของปัจจัยจำนวนมากมายทีเดียว..นะครับ


ยินดีด้วยกับความตั้งใจใหม่นะครับ

 

ขอบคุณที่เตือนสติครับ ขอบคุณมากครับ

 

ธรรมดาครับ...ชายที่ยังไม่มีภรรยาเป็นของตน เพศฆราวาสก็ย่อมต้องช่วยตัวเองเป็นธรรมดา เพียงแต่ให้เหมาะสม ให้เดินกลางๆเอาไว้ [อย่าให้ว่าวติดลมบน(ไม่ควรเพลิดเพลินจนเกินไป เป็นเหตุแห่งความเสื่อม) และ อย่าตัดสายว่าวทิ้ง(ไม่ควรห้ามตัวเองจนเกินไป จะเป็นการทรมานตัวเอง อาจทำให้เป็นโรคจิตใด้)] นี่คือส่วนสุด 2 อย่างที่สามารถประยุกต์ใช้ได้กับเหตุการณ์นี้ นานๆไปเข้าจะชิน แล้วค่อยๆลดลงลดลงเรื่อยๆครับ ขัดเกลากันไปเรื่อยๆ
ผมก็เช่นกันที่ยังไม่มีภรรยา ก็ต้องใช้วิธีนี้ เพื่อจะได้ไม่ต้องผิดศีลธรรม

 

เป็นเรื่องธรรมดาของสัตว์โลกตราบใดที่เรายังมีความเป็นตัวผู้ตัวเมีย
และธรรมชาติสร้างให้สัตว์ตัวผู้จะเป็นผู้รุกเข้าหาและแสดงออกหรือถูกกระตุ้นง่ายกว่าตัวเมียจะวิ่งเข้าหาเพื่อการสืบพันธ์ทั้งสิ้น

ในคำสอนแรกในพระธัมมจักกัปปวัตนสูตรของพระพุทธเจ้าระบุชัดว่าสิ่งที่มนุษย์ติดข้องอยู่ในภพ ในชาติ เวียนว่ายวัฏฏเหตุคือกามตัณหานี่เอง

แม้นักวิชาการจิตวิทยาตะวันตกที่มีชื่อเสียงที่สุดด้านจิตวิเคราะห์คือ sigmund freud ได้วิเคราะห์ว่าจิตใต้สำนึกของมนุษย์ทั้งมวลหมกมุ่นในเรื่องเซ็กซ์ และเป็นตัวขับเคลื่อนคือ sex drive ชักพาให้ทำกิจกรรมต่างๆ ตามมา พูดง่ายๆ คือ คนเราคิดแต่เรื่องนี้ทั้งนั้น
แต่เราไม่รู้ตัวเองเพราะมันซ่อนอยู่ในจิตใตสำนึกที่ชักใยอยู่ลึก ๆ
เพราะฉะนั้นเรื่องนี้จึงเป็นเรื่องธรรมชาติ ปกติของปุถุชน
เพราะเรายังอยู่ในกามภูมิ จึงยังต้องเสพกามอยู่
หากเท่าทัน ตรงนี้แล้ว เตือนตนไว้เสมอว่าเราเป็นปุถุชนยังคงมีอยู่
เพียงแต่อย่าไปเสพผิดคู่ก็แล้วกัน

แต่หากจะลดความต้องการทางกามลง นอกจากจะต้องเท่าทันจิตทั้งจิตสำนึกและจิตใต้สำนึกแล้ว ก็ต้องฝึกให้ละนันทิราคะคือความเพลินในกามที่มีผลอย่างมากทำให้คนปุถุชน ถูกจิตใต้สำนึกชักนำให้เสพกามเพราะออกจากการเป็นปุถุชนก็ต้องไปในแนวพระอริยะทั้งหลายที่ต้องฝึกจิตตนเอง การออกจากเรืือน การหาสภาพแวดล้อมใหม่ เป็นต้น