เราจักไม่พัก และ ไม่เพียร

พอดีไปอ่านเจอกระทู้ ว่า ควร เพียร และ เพ่ง...มา ผม จึงนำ สิ่ง ที่เกี่ยวเนื่องด้วยคำๆนี้มาให้ พิจารณาดูครับ.......

ไม่ ได้ มางัด กับใครนะครับ แต่นำมาให้พิจาณา ดู....เป็น ธรรม วิจัย ครับ

 

โอฆตรณสูตรที่


ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้-


สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล เมื่อปฐมยามล่วงไปแล้ว เทวดาองค์หนึ่ง มีวรรณงาม ยังพระวิหารเชตวันทั้งสิ้นให้สว่าง เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นแล้วถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาค แล้วได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ

เทวดานั้น ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลคำนี้กะพระผู้มีพระภาคว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ข้าพระองค์ขอทูลถาม พระองค์ข้ามโอฆะได้อย่างไร ฯ"


พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า "ท่านผู้มีอายุ เราไม่พักอยู่ ไม่เพียรอยู่ข้ามโอฆะได้แล้ว ฯ"


ท. ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ก็พระองค์ไม่พักไม่เพียร ข้ามโอฆะได้อย่างไรเล่า ฯ


พ. ท่านผู้มีอายุ เมื่อใด เรายังพักอยู่ เมื่อนั้น เรายังจมอยู่โดยแท้เมื่อใดเรายังเพียรอยู่ เมื่อนั้น เรายังลอยอยู่โดยแท้ ท่านผู้มีอายุ เราไม่พัก เราไม่เพียร ข้ามโอฆะได้แล้วอย่างนี้แล ฯ


เทวดานั้นกล่าวคาถานี้ว่า


"นานหนอ ข้าพเจ้าจึงจะเห็นขีณาสวพราหมณ์ผู้ดับรอบแล้ว ไม่พัก ไม่เพียรอยู่ ข้ามตัณหาเป็นเครื่องเกาะเกี่ยวในโลก ฯ"


เทวดานั้นกล่าวคำนี้แล้ว พระศาสดาทรงอนุโมทนา ครั้งนั้นแลเทวดานั้นดำริว่า พระศาสดาทรงอนุโมทนาคำของเรา จึงถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาคทำประทักษิณแล้วก็หายไป ณ ที่นั้นแล ฯ


ศึกษาอรรถกถาเพิ่มเติมได้ที่


http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=1

 

การพัก มากเกินไป เท่ากับ ฝักใฝ่ ใน กามสุขัลกานุโยค

การเพียร มากเกินไป เท่ากับ ฝักใฝ่ อัตกิลมถานุโยค.....

อันเป็นความสุดโต่ง ทั้ง 2 ด้าน ไม่มีทาง เข้าถึง วิมุตติธรรมได้....

 

บางครั้ง..การ สนใจ พระธรรม นั้นนับเป็น ทิฎฐิ ที่ประเสริฐ ..แต่ ทว่า หาก เชื่อมั่น ในความคิดตนเองมากเกินไป หรือ เชื่อ แต่ ครูบาอาจารญืที่ตนเองนับถือมากเกินไป

ไม่แสวงหา หนทาง อื่นๆ ที่ จะช่วย การปฎิบัติ ให้ แน่วแน่ และ ตรงตามวิถีได้ ก้ ดุ จะ สุดโต่งเกินไป การ เฝ้า โจมตี สำนัก อื่นๆ ที่เขาสอนธรรม ใน แบบที่ ตนเอง ไม่เข้าใจ และกล่าวหาว่า เขาสอนผิด....มัน ดูจะกระไรอยู่

หากตนเอง ว่า เขา สอนผิด และ ตนเองคิดว่าตนเอง รู้จริง..และเก่งแล้ว เพราะ กล้า กล่าวหาว่า สำนักนั้นๆสอนผิด....

ผม แนะนำว่า ท่าน ที่เก่งๆ ทั้งหลายใน เวบพลังจิตนี้ ควรไป บวช และ ตั้งสำนัก สอน สมถะ และ วิปัสสนา เอาแบบประกาศชัดๆไปเลยว่าใคร สอนผิด และ ให้ ผู้ สนใมจการปฎิบัติ แบบ ที่ท่าน บอกว่า ถูกต้อง มา เรียน กับ พวกท่าน

ดูสิว่า ท่านจะนำพาคน เข้าสู่ สภาวะแห่งพระนิพพาน ได้ มั้ย หรือ ว่าจะมี ลูกศิษย์ลูกหา แห่ แหน พวกท่าน แค่ไหน...

อยากเห็นครับ...ท่าน ธรรมภูติ ท่่าน สับสน ท่าน เตชพโล ท่่านขันธ์
เก่งๆ ทั้งนั้น ลอง ดูนะ ลอง เปิด สำนัก สอน สมถะ และ วิปัสสนา แบบที่ท่าน รู้มาเลยผม จะ คอย อนุโมทนาด้วย...

 

การไม่พัก แลละไม่เพียร ไม่ได้เกี่ยวเลยว่าต้องได้ ญาณแล้ว จึงจะทำได้...

เทวดามา ทูลถามพระพุทธองค์ ถึงวิธีการ ว่า ทำอย่างไร จึงจะข้าม โอฆะไได้

ท่าน ก็บอกว่า เราจะไม่พัก และ ไม่เพียร....แสดงว่า พระัพุทธองค์ท่าน บอก แแนวทางที่ท่านปฎิบัติมา คือ ไม่พัก และ ไม่เพียร...

 

การ ไม่พัก และ ไม่เพียร คือ

ท่าน มีปกติ เจริญสติ ตลอด เวลา จึงแปลว่า ไม่พัก


ที่ไม่เพียร นั้น เพราะท่าน ไม่เพ่ง จิต ไม่กดข่มจิต ท่านปล่อยให้ ทุกๆภาวะ ของธรรม ปรากฎ แก่ จิตของพระองค์ ตลอดเวลา เพื่อ ที่จะตามรู้ ภาวะ ต่างๆตามความเป็นจริง
การ ปล่อย ให้ จิต ออกแล่นไป จับ ภาวะ ต่างๆ นี่เอง ที่ ไม่เป็น การเพ่งจิต

เพื่อ อะไร ล่ะ ..ก็เพื่อให้ จิต ได้เห้น ตัวมันเอง ว่าแส่ส่าย และเป็น การเจริญ สติ ต่อเนื่อง เนืองๆ จะได้เห็นว่า แท้จริง จิตเกิดๆ ดับๆ เป็น อนัตตา

ตรงนี้ จะตรงกับคำ สอน ของหลวงปู่ ดูลย์ ที่ว่า ** แต่ ก็ ต้อง อาศัย คิด***

จะเข้าใจ กันมั้ยหหนอ

 

พระพุทธองค์ทรงเป็นสารถีฝึกคนควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า
ทรงมีพระญาณหยั่งทราบอุปนิสัยของเหล่าสัตว์
ทรงมีอนุสาสนีปาฏิหาริย์
สั่งสอนเหล่าสัตว์ให้หลุดพ้นได้ตามอุปนิสัยของสัตว์แต่ละรายไป

พระพุทธองค์ไม่ได้สอนให้นักปฏิบัติทุกคน ไม่พัก ไม่เพียร เท่านั้น
แต่พระองค์ ยังสอนให้เพียรเพ่งอยู่ ก็มี
ดังจะเห็นได้จาก โพธิวรรคที่ ๑ พระสุตันตปิฎก

อ้างอิง :http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/k17.html

พระพุทธองค์ทรงสอนหลายแง่หลายมุม
ตามแต่อุปนิสัยของผู้ที่จะรับธรรมของพระพุทธองค์ได้ เป็นราย ๆ ไป

 

หากยังแนะนำตนให้ดีไม่ได้
อย่าพึงแนะนำผู้อื่น

 

ครับ ผมสงสาร พวกท่านนะครับ มีแต่พยาบาท กล่าวธรรม ด่าไป เสียดสีไป ตลอด ทำนิสัย แบบคนพาล แต่ อวดศัดาตลอด เลย อยากให้ลองเปิดสำนัก เลย อย่าเก่ง หน้าคอม ครับ

 

หากยังแนะนำตนให้ดีไม่ได้
อย่าพึงแนะนำผู้อื่น

 

อย่างว่า มี อาจารย์ สอนไป ด่าไป...
ลูกศิษย์ เลย ทำท่า แผลงๆ กลัว เลียนแบบไม่เหมือน อาจารย์ ..ครับ

เวลา มาแสดงอะไรในเวบ แต่ละท่าน วางมาด อย่างกะ เหาะได้ แต่ละท่าน พุดอะไร ก็ มั่วๆๆไปเรือยๆเปื่อยๆ

 

แสดงตัวตนที่แท้จริงของตนเอง
ออกมาให้พอเถอะ ผู้อื่นจะได้รู้ได้เห็น

 

ลีลา เหมือนๆเดิม อ่านมาหลายทีแล้ว กลุ่มนี้
คำพุดแบบนี้ นาย ขัน เคยใช้ประจำ เฮ้ออ...
ที่แท้ นักปราชญ์ หน้าคอม ดี แต่ โจมตี หน้าจอ

บอกให้ไปเปิดสอน ธรรมมะเลย ก็ ไม่ไป แต่ ขอ มา แสดง ยกยอ แล้วหาเรื่องเสียดสี สำนักสอนดูจิต

 

พอเถอะการกล่าวหาตำหนิติเตียนกันมันไม่ดีหรอก
ผมเอาธรรมะมาพูด ผิดผมก็บอกว่าผิด ถูกผมก็บอกว่าถูก

ผมกล่าวธรรมะตรงใดผิดตรงใดคลาดเคลื่อนก็ว่ามา
เอาเหตุเอาผลมาว่ากัน

 

เนี่ย กำลังเข้าไปในส่วนสุดด้านไหนอยู่หรือเปล่า ด้านที่ต่อต้านสมาถะหรือเปล่า

อัตกิลมถานุโยค ได้แก่อะไรบ้าง ไม่มีบอกไว้หรอ เปลือยกาย กินของต่ำ นอนย่างตนบนเตาไฟ เพื่อหวังให้กิเลสหมดไป มีไรอีก ทำสมาถะนั่งนานแล้วทรมานกายด้วยหรอป่าว

กามสุขัลกานุโยค มีไรบ้างอะ มีทำตนให้มัวเมาในกามทั้งหลาย
การหมกมุ่นอยู่ด้วยกามสุขเพราะหวังว่ามันจะอิ่มจะพอไปเอง

หรือหมายถึง การเข้าไปพักอยู่ในสมาธิชานด้วย
พักอยู่แล้วถอนออกมา แล้วพิจารณาธรรมเป็นไม่พักมั๊ย??

 

อย่าลืมว่า...พระไตรปิฎก นั้นเขียนเป็นภาษา บาลี
การที่นำมาแปลเป็นภาษาไทย บางที จะหาคำที่เหมาะสมกับ คำบาลี ชัดๆอาจหาไม่ได้ แต่...อาจ มีความหมายที่ใกล้เคียงกัน...คนที่แปลไว้เดิม จึง อาจใช้คำ ..ที่ เป็น คำเดียวกัน แต่ เจตนาของความหมาย อาจ ไม่ตรงกัน แบบ 100 เปอเซ็น การมาเถียงด้วย คำ พุด ของคำ ว่าเพ่ง แล้วไปหา พุทธพจน์ มาแย้งกัน เพื่อเอาชนะคะคาน ผมว่า เหมือนเด็ก ทะเลาะ แย่ง ของเล่น

เอาเป็นว่า คำ ว่า เพ่ง ที่ คุณ ยกมา กับ คำว่าเพ่ง ที่ผม ตั้งกระทู้
ผม ว่า มีนัยยะ ในส่วน ลึก แตกต่างกันแน่ๆ...

ผม ไม่ แย่งของเล่นกับคุณ นะ ผม นำเสนอให้ พิจารณา หาก ไม่น่าสนใจ ก้ อ่านผ่านๆไป เถิด...ท่าน สาธุชน

 

ผม ไม่ได้ต่อต้าน สมถะ ครับ...
ผม เสนอความจริง.....การไม่พัก และ การไม่เพียร มีนัยยะ ตามที่ผม กล่าววมา การทำสมถะ นับเป็นเรื่องดี หากใครยังไม่อาจ เข้าถึง สภาวะแห่งการ เจริญสติ ได้ สิ่งที่สมควรทำ คือ สมถะกรรมฐาน สมถะกรรมฐาน เป็น จุดเริ่มของการ บำเพ็ญ ทีทมีในทุกๆศาสนา สมถะ กรรมฐานให้ ความสุข แบบสงบ ทำให้จิต ได้พัก จาก สิ่งยั่วยวน รอบๆตัว เป็นกรรมฐาน เพื่อการ พัก และ เติมพลังชีวิต ของ มนุษย์...

มี คน ไม่ มากนัก หรอก ที่จะเข้าใจ การ เจริญสติ
ความ สิ้น การ ปรุงแต่ง ชั่วขณะ อันเกิด จาก เจริญสติ จะว่า ยาก ก้ยาก จะว่า ง่าย ก้ง่าย เคล้ด อยูี่ ที่ การยอมรับว่า ตนเองไม่มี อยู่ ที่ กล้า วาง ความคิด อยู่ ที่กล้า วาง อัตตา แต่............คนท จำนวนมาก ทำไม่ได้ เพราะ คน เกือบทั้งหมด มี ตัว กูการ ไม่มี ตัว กู ต้องค่อยๆ สะสมไป ต้องหัด รู้ หัด ดู แต่ สมาธิ ที่เกิด จาก กการเจริญสติ แตกต่างจาก สมถะ แน่นอน เพียงแต่ อาการ สมาธิ นั้น คล้ทายกัน..แค่นั้น

 

ใน อิสลาม มีการ ทำละหมาด ...ซึ่งก็ คือ การ ทำ สมาธิ ในแบบ สมถะ เป็นการ สวดมนต์ และระลึกถึงพระเจ้า ของเขา ผล ก็ คือ ผู้ทำละหมาด ได้ จิต ที่สงบ ลง เป็นสุข ชั่วขณะ จาก การ ละหมาดนั้นๆ และ จะคงไว้ นานตามแต่ กำลัง ของ อิสลามิกนั้นๆว่าเขา..มี จิต ที่ ดิ่งลง ในพระเจ้า ของเขามากแค่ไหน..

ใน คริสตชน...เขา มีการ สวดมนต์ ในโบสถ์ ..มีการ สารภาพบาป ..เพื่อ การ ลดแรงกดดันในใจก่อน ที่ไป ทำ สิ่งเป็นอกุศลมา แล้วจึงออกมา สวดมนต์ ทำกิจกรรม ตามแบบชาว คริสต์ ที่เป็นการ นำพา จิต ใจเขาให้เบิกบาน ด้วยความสุข ที่เขา ปฎิบัติกัน( ผมไม่ค่อยรู้ว่า เขาทำอะไร กันบ้างในโบสถ์) แต่ ศาสนาอื่้นๆ ไม่มี คำสอน เรืาอง สติปัฎฐาน เพราะ ศาสดา ของพวกเขา ยัง ติด อัตตา การละ อัตตา จึงไม่ใช่เรื่องง่าย

แต่ ก็ เป็นศาสนาอื่นๆ แต่ ชาวพุทธ เรา กลับ มาเถียงกันเรื่องการ ปฎิบัติ
มีกลุ่ม ที่สร้าง ภพ หใม่ๆ มากมายหลายๆ กลุ่ม น่าเสียดายนัก เรามี สติปัฎฐ่าน 4ให้เรียน แต่ ยัง จะสร้าง ภพ ว่้าควร ทำจิตให้ได้ ฌาณก่อน แล้วค่อยมาหัด ทำ สติปัฎฐาน

ไปหา มาหน่อยครับ ว่าในพระไตรปิฎก บทไหน ที่ มีการบอกว่า
ต้อง ทำฌาณก่อน ให้ได้ แล้ว ค่อยมา ฝึก สติปัฎฐาน 4

มีแต่ พวก คุณ ที่ เฝ้าบอกให้ทำ ฌาณ ก่อน เอง เท่านั้น ที่พูดเองเออ เอง
พระพุทธองคื ไม่เคยสอน..แแต่พวกคุณ ก็ พยายาม ยัดเยียด ให้คน ที่หวังพ้นทุกข์ หาทางยุ่งยากเรื่อรัง กับการทำฌาณ จะว่าไป ก็ ไม่ผิด ที่หาก ใครทำฌาณ ได้ ก่อน แล้ว มาเจริญสติ ต่อ แต่ โดยตำรา ที่พระพุืธองค์ สอน ท่านไม่เคยกล่าวไว้เลย

 

ถ้าการแปลมันผิดพลาดได้อย่างที่คุณว่านะ
ระบบการศึกษาพระพุทธศาสนาของไทย
ไม่ยืนยาวมาขนาดนี้หรอก

ครูอาจารย์ที่ท่านจบเปรียญ 3 เปรียญ 9 ไม่เห็นมีใครพูดเหมือนคุณ

 

เฮ้อ!!!
อย่างที่ว่า น่าเบื่อพวกที่ไม่มีความซื่อสัตย์ต่อตนเอง
คนจำพวกนี้ มักมีดีที่ตีสำนวน หรือ ที่นู๋นิชอบใช้ คือสับขาหลอก
เรื่องศีลเอย เรื่องสัจจะความจริงเอย ไม่ต้องไปหากับคนจำพวกนี้

จะเห็นได้เป็นประจำกับการแสวงหาประโยชน์จากพระบาลี
ที่มี ขาดตก ยกเว้น เพราะเป็นสิ่งที่ล่วงเลยมานานแล้ว
การจะแอบอ้างนั้น ควรตรวจสอบ สอบสวน เทียบเคียงให้ดีก่อน

ยิ่งพระสูตรนี้ด้วยแล้ว พวกกลุ่ม "นักดูจิตติดขี้เกียจ" ชอบอ้างนักหนา
เพราะจะได้ไม่ต้องเพียร โดยยัดให้เป็นอัตกิลมถานุโยคเฉยเลย
ด้วยความด้านที่หาประมาณมิได้จริงๆ "ไม่พัก ไม่เพียร"

ทั้งๆที่บริบทต่อมาที่รองรับประโยคข้างต้นไว้มีดังนี้
เมื่อเราพักเราจะจม เมื่อเราเพียรเราจะลอย เห็นชัดๆแล้วว่า
การขยายข้อความข้างต้นนั้น ขัดแย้งกัน

พระพุทธองค์ไม่ทรงตรัสธรรมใดๆที่กล่าวขัดแย้งกันเองเลย
เป็นเพราะขาดตก บกพร่อง ของการคัดลองหรือ....ฯลฯ
เมื่อเรานำมาตรวจสอบ สอบสวน เทียบเคียงให้ดี กับในหลายๆพระสูตร

ไม่มีพระพุทธพจน์ที่ทรงตรัสตรงไหนเลย ให้เกียจค้านในเรื่องความเพียร
มีแต่ทรงตรัสให้ "พวกเธอจงเพียรเพ่งในฌาน อย่าได้เกียจค้าน"พระพุทธพจน์

จึงเป็นไปได้ว่า ทรงตรัสให้ "ไม่พักที่จะไม่เพียร"
แต่ก็ยังมีนักฉวยโอกาสที่ชอบแอบอ้าง เอาแบบง่าๆ สบายๆ และลัดสั้นนั่นเอง

เจริญในธรรมทุกๆท่าน ไปล่ะ
ปล. แล้วไม่ต้องไปแอบด่าที่หลังไมค์อย่างที่ชอบทำอีกหละ ดูแล้วมันต่ำชั้นจริงๆ