ลำนำเพลงรักของนักกลอน

เคล็ดการขออโหสิกรรมจากเจ้ากรรมนายเวร

หลังจากการทำบุญใดๆแล้วก็ตามให้รีบอุทิศบุญให้คนอื่นไปด้วยทั้งคนทำทั้งคนรับได้เหมือนกันหมด เหมือนจุดเทียนไว้เล่มหนึ่งแล้วต่อเทียนกันไปคนให้บุญก็ไม่หมดและเป็นแสงสว่างให้คนอื่น

ผู้ที่เราควรจะส่งบุญไปให้ได้ได้แก่ พ่อแม่,ญาติพี่น้อง,ครูบาอาจารย์, เหล่าเทพเทวดา,เหล่าเปรตและภูตผีปิศาจ, เจ้ากรรมนายเวร และสุดท้ายคือสัตว์โลกทั้งหลายอีกมากมายที่ไม่อาจกล่าวถึงได้หมดให้ได้รับบุญไปด้วย สำหรับเจ้ากรรมนายเวรก็จะเอ่ยหรือนึกถึงแล้วส่งบุญไปให้ด้วยคำว่า

“อิทัง สัพพะเวรีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ เวรี” ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง ขอให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวงจงมีความสุข”

เสร็จแล้วให้ตั้งจิตอธิษฐาน หรือ กล่าวคำอธิษฐานอโหสิกรรมใหญ่กับเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายว่า

“ข้าพเจ้า………………..ขออโหสิกรรม กรรมใดที่ทำให้แก่ผู้ใด ในชาติใดๆก็ตาม ขอให้เจ้ากรรมนายเวรจงอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าอย่าได้จองเวรจองกรรมกันต่อไปอีกเลย หรือแม้แต่กรรมที่ใครๆทำแก่ข้าพเจ้าก็ขออโหสิกรรมให้ทั้งสิ้น ขอยกถวายพระพุทธเจ้าเป็นอภัยทานเพื่อที่จะได้ไม่มีเวรมีกรรมกันต่อไป

ด้วยอานิสงส์แห่ง อภัยทานนี้ ขอให้ข้าพเจ้า ครอบครัวบุตรหลาน ตลอดจนวงศาคณาญาติ และผู้มีอุปการคุณของข้าพเจ้า มีความสุข ความเจริญ ปฏิบัติแต่สิ่งที่ดีและสิ่งที่ชอบด้วยเทอญ”

(จากหนังสือ วิธีใช้หนี้พ่อแม่และหน้าที่ของเด็กโดย พระเดชพระคุณ พระธรรมสิงหบุราจารย์ วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี)...

 

คณะรัฐมนตรีเห็นชอบแก้ไขกฎหมายกองทุน กบข. เพื่อเปิดโอกาสให้ข้าราชการ และข้าราชการบำนาญก่อนปี 2540 ตัดสินใจเลือกว่า จะกลับไปใช้รับเงินบำนาญตามกฎหมายเดิม หรือว่าจะเลือกเป็นสมาชิก กบข.ต่อไป หากเลือกกลับไปใช้บำนาญเดิมจะต้องคืนเงินสมทบจากรัฐบาล และเงินทุนประเดิม มีผลย้อนไปตั้งแต่วันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๕๗
คลิกอ่านทั้งหมด ....

 

พระพุทธองค์ ทรงตรัสไว้ว่า แม้ "การให้" ที่เหมือนกัน...

คนหนึ่งให้แล้วหวังผล จะด้วยการให้อะไรก็ตาม ให้แล้วหวังผล...เวลาเกิด..เขาจึงเกิด..ชั้นของเทวดา ชั้นจาตุมหาราช ชั้นที่หนึ่ง เพราะทำด้วยความหวัง

แต่ถ้าทำไม่แล้วหวัง เห็นว่าทำแล้วก็ดี จึงทำ ระดับจิตก็สูงอีกนิดนึง เมื่อเกิด ก็เกิดชั้นดาวดึงส์ ชั้นของพระอินทรีย์

เป็นความต่างของระดับจิต จากนั้น ต่างจากนั้นอีก ชั้นยามา คือผู้ที่ถืออุโบสถศีลทั้งหลาย

ต่อนั้น ชั้นดุสิต ผู้ที่ให้ด้วยปัญญา ให้อาหาร ท่านต้องฉันอาหาร บางทีขาดยารักษาโรค ขาดสิ่งเหล่านี้ เราก็อนุเคราะห์ ให้ท่านอยู่สะดวก ปฏิบัติธรรมสะดวก พวกนี้อยู่ชั้นดุสิต ชั้นผู้มีปัญญา

แต่บางคน ถวายทานมากมาย อยู่ชั้นนิมมานรดี ที่เนรมิตของได้เอง ที่บอกดังเหมือนเนรมิต นี่แหละ ถวายมหาทานก่อน มหาทานอันยิ่งใหญ่

แต่พวกที่ทำแล้วสบายใจ สบายๆ พวกนี้อยู่ชั้นปรนิมมิตวสวัตดี ไม่ได้เนรมิตของเอง แต่มีคนเนรมิตให้ ไม่ได้ซื้อเอง แต่มีคนซื้อมาให้เรื่อย เพราะทำด้วยความสบายใจ นี่เป็นระดับจิต ที่ละเอียดอ่อนขึ้นๆ ๆ

 

ที่จริงพระอรหันต์ทั้งหลายท่านไม่ได้รู้อะไรมากมายเลย เพียงแต่เจริญจิตให้รู้แจ้งในขันธ์ ๕ แทงตลอดในปฏิจจสมุปบาท, หยุดการปรุงแต่ง, หยุดการแสวงหา, หยุดกริยาจิต มันก็จบแค่นี้ เหลือแต่ บริสุทธิ์ สะอาด สว่าง ว่าง มหาสุญตา ว่างมหาศาล

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล

 

" ข อ ง มั น เ ห็ น ๆ กั น อ ยู่ "
( หลวงปู่ฝั้น อาจาโร )

"ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นทุกข์"

ผู้ที่เห็นทุกข์เหล่านั้นจึงขวนขวายหาหนทางพ้นทุกข์
เมื่อเห็นทุกข์แล้ว จงเร่งความเพียรภาวนาเรื่อยไป
เพื่อให้รู้แจ้งเห็นจริงด้วยตนเอง

ให้เชื่อเรื่องบุญ เรื่องบาป ว่าเป็นของมีจริง
โดยมากคนมักไม่เชื่อ

ศาสนา ศาสนาก็คือคำสอน
สอนให้คนละชั่ว ทำความดี เพื่อขจัดทุกข์ให้
ประสบความสุข...

ถ้าผลบุญผลบาปไม่มีจริงแล้ว
จะมีคนร่ำรวย มียศถาบรรดาศักดิ์
และมีคนทุกข์ยากกระจอกงอกง่อย ขี้ทูดกุดถังได้อย่างไร...

ของมันเห็นๆกันอยู่...
แต่ไม่รู้จักพิจารณาก็ย่อมไม่เข้าใจ

ให้เข้าใจว่าที่มีศาสนา ที่มีผู้สอนให้
ก็เพื่อประโยชน์ของผู้ศรัทธา..
ปฏิบัติตาม จะได้พ้นทุกข์พ้นยาก

แต่ถ้าไม่เชื่อก็แล้วแต่...

ให้รู้จักภาวนา พุทโธ ทำดวงจิตให้ผ่องใส
จะได้เป็นที่พึ่งของเราได้แน่นอน

ให้ทราบว่าในโลกนี้ไม่มีแก่นสารอันใด
เกิดมาแล้วก็ต้องตาย เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง
ที่จะเอาได้ก็เป็นเรื่องของดวงจิตเท่านั้น...

ฉะนั้น...จึงให้รู้จักทำจิตคลายจากความชั่ว
ความเศร้าหมอง ทำจิตใจ
ให้เป็นบุญเป็นกุศล เป็นจิตที่สงบผ่องใส เป็นสมาธิ

ให้รู้จักใช้ปัญญา พิจารณารูปนาม
ให้เห็นตามความเป็นจริงของสังขาร
จนสามารถละวางตัณหาอุปทานทั้งหลายได้...พุทธธรรมนำใจ

 

ปราชญ์กล่าวว่า ; "ผิดเป็นครู" กล่าวคือ ความผิดพลาดเป็น "แรงบันดาลใจ" ให้ตัวเรามีความคิดสร้างสรรค์ได้คิด "แก้ไข" และ "ปรับปรุง" ให้เกิดสิ่งดี ๆ และไม่ให้เราได้ทำผิดอีกเป็นรอบสอง..

 

กลอนเครดิตของคุณดาบหัก ดาบหัก ครับ
25 เมษายน 2556 ครบรอบ 407 ปี วันสวรรคต สมเด็จพระนเรศวรมหาราช
407 ปีพระนเรศวรสวรรคาลัย

ประณตน้อมกรอมหัตถ์ลงแทบบาท
พระหน่อชาติกฤษดาภินิหาร
ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมเกล้าถวายกราน
กราบพระบาทพระทศมาลย์พระเดชา

ขอเดชะสมเด็จพระมหาราช
พระนามพระองค์ทรงผงาดทุกทิศา
ทรงปลดทาสปวงไทยพ้นม่านมา
สี่ร้อยปี..เมื่อไคลคลาจาก แดนไทย

ขอเดชะพระนเรศมหาราช
ชนทั้งชาติซึ้งวิญญาณ์ทุกหน้าไพร่
สี่ร้อยปีผ่านมาจารึกไว้
พระเกียรติไกลปลดแอกแหวกโซ่ตรวน

ซึ่งรบพุ่งทุกเวลาทุกหน้าที่
พระเดชแม้นบารมีนเรศวร
จารึกความตามประวัติชัดทบทวน
สิบห้าพฤษภาไทยล้วนเฉลิมงาน

ฟ้านั้นกำสรดสลดเหลือ
ยามชีพยังทุกเมื่อต้องเรื้อบ้าน
ยามชีพวายสลายจาก..มิพรากงาน
เมื่อถึงวารจะจากโลก..โศกเดียวดาย

ประณตน้อมกรอมหัตถ์ขึ้นเหนือเกล้า
ข้าพระพุทธเจ้า.ก้มกราบ.น้อมถวาย
ลงแทบบาทนเรศวรผู้พลีกาย
สิ้นสลาย...กลางดิน...เมื่อสิ้นใจ
อนุโมทนา สาธุ

 

"มาถึงโค้งสุดท้ายแล้วเด้อออออ ถ้าวันเสาร์นี้ผ่านเข้ารอบนิรุธก็จะได้เป็นไอดอลระดับประเทศแล้ว ช่วยกันโหวตอีกแค่อึดใจเดียวเท่านั้น 1900190094 โทรออกแล้วตามด้วย 13 เด้อ"