ถ้าศัตรูคู่แค้นของคุณชิงนิพพานไปก่อน แล้วคุณจะไปแก้แค้นกับใครอ่า

ปริศนาธรรมอีกแล้ว คิดยังไงๆก็คิดไม่ออกกันละซี่

 

นิพพานตามกันไปละมั้ง รอด้วยคุณศัตรูที่รัก ทำผมเจ็บปวดไว้เยอะ จะไปหนาย

 

โถ!

นิพพาน ก็คือการละอัตตา ตัวตน กิเลสถูกสะสางออกหมดแล้ว
ถ้าจะตามไปแก้แค้นที่นิพพาน (นิพพานไม่ใช่สถานที่) ก็ต้องละอัตตา ตัวตน และกิเลสอีกเช่นกัน ถามว่า จะได้ล้างแค้นมั้ยเมื่อถึงเวลานั้น

 

ถ้าว่างพอก็ไปช่วย neung xc กู้โลก

 

การแก้แค้นไม่จำเป็นต้องทำร้ายกัน ทำตัวให้ดีกว่า ใหญ่กว่าศัตรูของเราก็ถือว่าเป็นการแก้แค้นได้เหมือนกัน เมื่อคัตรูคู่แค้นไปนิพพาน เราก็ไปนิพพานด้วยโดยไป นิพพานกว่า ถือว่าดีกว่านิพพานของศัตรู

 

ก็โมทนาสาธุ
แก้แค้น กับ ตัวเองใง จบจริงน่ะ ถ้ามีโอกาส ไม่โดนคนอื่น แก้แค้นก่อนนะ แฮะๆ

 

ถ้าคู่แค้นนิพพานไปแล้ว ก็ควรที่จะอโหสิ ไม่ควรที่จะแก้แค้น ไม่งั้นจะก่อให้เกิดอกุศลกรรมต่อไปได้

 

จะแก้แค้น แก้เคิ้นอะไร นั่งสงบ สักพัก มันก็หายแระส์

 

เราว่าอันนี้ใกล้เคียงที่สุด
มันไปนิพาน เราก็ไปนิพพานกว่า
หรือไม่งั้นก็ไปนิพพานที่สุด 555

ถึงที่นั่นให้ได้ แล้วค่อยคิดอีกที
ว่าจะแก้แค้นยังไงดี

ค้างคาวแห่งแสง
.

 

ถ้าคู่แค้นยังอยู่และเจอตัวกัน ก็เคลียร์ใจกันให้หายแค้นได้


แต่ถ้าเขาเคลียร์กรรมฝ่ายเขาหมดแล้ว นิพพานไปก่อนแล้ว
เราจะเคลียร์ใจกะเขาก็ไม่ได้ ขอให้เขาอโหสิกรรมให้เราก็ไม่ได้


แต่ๆๆๆ


กรรมที่เราทำกับเขาไว้นั้น ใช่จะนิพพานไปด้วย เพราะกรรมนั้น
เป็นของเราเอง ทำกับเขาไว้เอง เราก็ต้องรับเอง โดยไม่มีโอกาส
ที่จะได้แก้ตัว อธิบาย คุยเคลียร์ใจกัน เลยยย


ก็จะมีคนอื่น เข้ามากระทำแทน คือ ทำให้เราได้รับวิบากกรรมแทน
คู่แค้นของเรา ที่นิพพานไปแล้วนั้น เพราะกรรมของเรายังไม่หมดไง

 

ก็แบบนี้ไง ถึงมีพวกมารมาขัดขวางเราเยอะ ก่อนที่เราจะได้ไปนิพพาน
พวกนี้มันยึดติดมากๆ สุดๆ ไม่ยอมให้เราหนีไปได้ กลัวไม่ได้ชดใช้

แล้วตัวเราละ สามารถปล่อยวางความแค้นกับผู้อื่นได้หรือยัง

 

วันใดถ้าคุณตบมือข้างเดียวแล้วดัง คุณจะรู้ว่าควรแก้แค้นกับใคร (สั้นๆ ไม่ชอบอธิบาย)

 

แก้แค้นต้องแก้ที่ใจของเราเอง ส่งความแค้นไปให้เขา เขาไม่รับ เราก็รับเอาไว้เอง ถ้าคนใจสูงนะเห็นเขาบวช ก็ไม่เอาแล้วจองเวรไม่ไหว ได้แต่อโหสิกรรม ส่วนคนที่โกรธพระอรหันต์ จิตใจก็คงจะไม่ค่อยสบายนักหรอกครับ ตายตอนโกรธลงนรกนี่คือโกรธคนธรรมดานะ ถ้าเป็นพระอรหันต์ก็คูณเข้าไปสักล้านเท่ายังน้อยไปกระมัง เทวทัตยังไม่กล้าเลยนะท่าน(เคยทำผิดแต่สำนึกได้ก่อนตาย) ก่อนตายเทวทัตก็กำลังจะไปขอขมาพระพุทธเจ้านะแต่ไม่ทัน พระอรหันต์ท่านตัดหมดแล้ว ลูกเมียยังไม่เอา จะไปยึดถือว่าใครเป็นศัตรูได้ยังไงกัน พระอนาคามีก็หมดความโกรธแล้ว(ว่าตามตำรานะ)

 

..ยังจะตามกันไปอีกหรอค่ะ..เหนื่อยนะ โหสิเถอะ
อย่าเอาใจไปผูกใจเจ็บกับเขา..เพราะเราก็จะเจ็บด้วย

ปล. อโหสิกรรมให้เขา เราย่อมเป็นสุขกว่า.. ^^ ยิ้มมมมมมม

 

มันจะมีเหรอ คนที่ทำให้คนอื่นแค้นมากๆแล้วจะไปนิพพานได้

 

ถ้ายังมีความโกรธก็ไปไม่ถึงนิพพาน มีแต่จะไปอบายภูมิ และคุณจะตามไปด้วยไหมล่ะ?

 

เป็นคำถามที่ต้องให้ตอบค่อนข้างยากเหมือนกันน่ะครับ ถ้าคำถามจบตรงที่ว่า จะให้ทำอย่างไร นี่พอตอบได้หลากหลาย แต่นี่ แล้วคุณจะไปแก้แค้นกับใคร นี่เป็นคำถามที่บ่งบอกว่า ยังมีต่อแน่แน่ แสดงว่าคนที่คิดจะแก้แค้นนั้น มีความเป็นอวิชชา กับ มิจฉาทิฎฐิ เป็นอย่างมาก ที่มีความไม่รู้หรือเห็นผิด อยู่จึงไม่รู้สภาพสภาวะของนิพพาน ก็ยังมีความคิดแบบผิดผิด ที่จะแก้แค้นอยู่ สภาวะด้านอกุศลแบบนี้ยังประโยชน์แก่บุคคลนั้นให้ตกอบายคงนับไม่ถ้วน กุศลจิตที่คิดแบบนี้ยังกรรมตัวเองให้ถึงพร้อมและส่งผลไม่มีวันจบสิ้น เพราะต้องไปรับวิบากกรรมของตัวเองที่มีหรือกระทำไว้
ถ้าเป็นการแนะนำก็คงเป็นประมาณว่า ต้องแก้ที่ใจตัวเอง ต้องลดมิจฉาทิฎฐิลงมา จงมองว่าสิ่งที่ศัตรูกระทำนั้นมีผลต่ออนาคตและตัวเองอย่างไร แล้วนำมาปฏิบัติให้ได้มากยิ่งกว่า

 

ถ้าตัวเองยังไม่สำนึก ก็ยังหลงอยู่ในกองกิเลส อวิชา ก็คงต้องเวียตายเวียนเกิด อยู่เรื่อยไปหาเบื้องปลายไม่ได้

 

การแก้แค้น ท่านเจ้าของกระทู้ครับ เจตนาของท่านที่ลงมาดูมันกระไรอยู่ จิตยังสับสน ยังติดบ่วงอยู่ในวัฎฎสงสาร มีความอาฆาตอยู่ทุกขณะจิต รู้ทั้งรู้ว่าคู่อริเขาหนีบ่วงกรรมหรือปล่อยวางลงได้แล้ว จนสามารถเข้าสู่นิพพานได้ แต่ตัวท่านยังไม่ปล่อยวาง ก็เป็นกรรมของท่านเอง อย่าได้ติเตือนผู้อื่นเลย ถึงแม้ผมไม่เคยได้ไปนิพพานเลย แต่คำว่านิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง คำนี้แสดงว่า มีผู้ที่สัมผัสและได้ไปนิพพานแล้วและไม่มีคำใดจะกล่าวได้เกินไปกว่าคำว่า เป็นสุขอย่างยิ่ง
สะอาด สว่าง สงบ
โมทนาสาธุ
ขอให้มีเมตตาและเจริญในธรรม
ข้าพเจ้าเกิดมาต้องตาย ชีวิตไม่เที่ยง ความตายเป็นของเที่ยง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง