ถึง คุณ อินทรบุตร ครับ

คุณ อินทรบุตร ครับ
ผมมีสิ่งหนึ่ง ให้คุณได้สังเกตุนะครับ

๑.ผมเคยบังคับให้คุณเชื่อผมบ้างไหม

๒.ผมเคยบอกไหมว่าคุณต้องเป็นเช่นนั้น เช่นนี้

๓.ผมเคยสาบแช่งคุณในทางที่ไม่ดีบ้างไหมครับ

๔.ผมเคยตามก่อกวนคุณบ้างไหมครับ

๕.ผมเคยบอกว่าคุณนับถือศาสนาอื่นบ้างไหมครับ

สาธุครับ

 

ผมว่าปัญหาส่วนตัวน่าจะไปคุยในข้อความส่วนตัวมากกว่านะครับ ไม่น่าจะมาตั้งกระทู้แบบนี้ให้มันรกบอร์ดเปล่า ๆ หรือต้องการให้คนอื่นช่วยตัดสินปัญหาของพวกคุณหรือครับ แค่แนะนำอย่าได้ถือโกรธนะครับ

 

ไม่โกรธหลอกครับ หากคุยส่วนตัวปัญหาย่อมเกิดแน่นอน
เพราะหากเขาแน่จริง เขาคงตอบไปแล้วครับ
การปฎิบัติ และ ศึกษา พระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ไม่ควรนำมาล้อเล่นครับ เป็นสิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่ง

โดยนิสัย ส่วนตัวที่คอยกระทำอย่างที่ผ่านมา บ่งบอกชัดเจน
คุยส่วนตัวไป ก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด เพราะรู้เพียงสองคน
ผมจึงตั้งกระทู้ เพื่อเป็นการท้าทายครับ

จิตที่มีความคิดที่ติดลบนั้น ถึงจะคุยอย่างไรก็ไม่เกิดประโยชน์
เพราะอย่างไรผู้ที่มีความคิดติดลบ ก็ไม่สนใจอยู่ดี
แต่หากคุยในลักษณะที่เป็นสาธารณะเช่นนี้
หิริโอตะปะ ย่อมเกิดขึ้นภายในจิตใจครับ

สาธุครับ

 

รู้สึกท่านอินทรบุตรจะ ป็อปปูล่าจัง นะคะ หนุ่มๆถามถึงกันเกลียว เพราะเห็นอ่านเจอกระทู้ไหนๆก็มีหลายท่านพูดถึงอยู่บ่อยๆ อย่าง ท่าน Tamjag, ท่าน นายกสิณ, ท่าน เงากรรม และ ท่าน khumaraya ถ้า ท่านอินทร ฯ แกรู้ว่ามีเพื่อนสมาชิกกล่าวขานถึงมากมายขนาดนี้ คงดีใจไม่น้อย

 

..555..ข้าวใหม่ปลามันส์..อิอิ

 

สำหรับผมแล้วผมไม่รู้น่ะว่าทั้ง 2 ท่าน มีปัญหาอะไรกันมากน้อยแค่ไหน แต่สำหรับข้อดีอย่างหนึ่ง ผมก็ว่ามันเป็นสีสรรค์ของกระทู้เหมือนกัน มีหลากหลายแง่มุมให้ได้ศึกษาดูแนวคิด ตอนนี้ท่าน อินทรบุตร ก็คงเข้ามาอ่านหลายรอบแล้ว แต่ก็คงรอดูจังหวะก่อนที่จะโพสอะไรลงไป แต่ยังไงก็ขอให้ทั้งสองท่านจงใช้สติในการโพสให้มาก จะได้แสดงถึงว่าเราเป็นผู้ปฏิบัติจริงๆ ไม่ใช้อารมณ์ในการโต้ตอบกัน..





ขอให้ทุกท่านจงเจริญในธรรม...

 

บางครั้ง การโต้ตอบ ก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น เหมือน เอาน้ำมัน ราดบนกองไฟ ถึงแม้กองไฟเก่านั้น จะดับไปบางส่วนแล้วก็ตาม ก็สามารถที่ จะกลับมาลุกไหม้ ต่อไปได้อีก ไม่มีที่สิ้นสุด

การให้ อภัยทาน ก็เป็นทาน ชั้น เลิศ แบบหนึ่งที่ คนเราควรจะมี เพื่อ ยกระดับ จิตใจ ของเรา ๆ เขา ๆ ให้สูงขึ้น นี้คือ การท้าทายที่แน่นอนที่สุด คือ ท้าทาย ต่อจิตใจ เราเอง

เพียงเพราะว่า เราอยู่ ร่วมกัน ร่วมโลก เดียวกัน การกระทบ กันจึงสามารถ เกิดขึ้นได้ จะบาป หรือ ไม่นั้น ก็คงอยู่ที่เจตนา มากกว่า

ถ้าไป ถือมั่น ยึดมั่น ไม่เปล่า ไม่แน่ว่า ชาติ หน้าภพ หน้า จะไปเกิด เป็น พ่อ แม่ ลูก หลาน หรือ คนรัก ของ คุณพี่ อินทรบุตร ก็ได้นะคะ เพราะว่า จิตของเราผูกไว้กับเขานะคะ

ปล่อยวางเถอะนะคะ มันหนักเสียเปล่า ๆ แค่แบก ขันธ์ ห้า ก็หนักเกินพอแล้วคะ

สู้ ๆ เป็นกำลังใจ ให้ทั้ง สองคน คะ

 

ขอนุญาต เวลาฟังเพลงคู่มันก็สนุกดี ได้อารมย์อีกแบบหนึ่งนะ เวลาฟังเพลงเดี่ยวก็มันเข้มข้นนะครับ ผมชอบอ่านเวลาคุณโต้นกันบางทีก็เห็นด้วย บางทีก็ไม่เห็นด้วย บางท่านแรงไม่ยอม บางท่านเจ้ากวี บางท่านเปรียบดังสายลม หากเป็นหนังกำลังภายในคงเรียกว่าจอมยุทธ ที่มีดีแต่ละคน เวลาประลองกันก็ไม่ยอมกัน ต้องให้อีกฝ่ายลงให้ได้ ทำให้หนังดูมีอรรถรส ในเรื่องสนทนาธรรมเหมือนกัน อนุโมทนา

 

สงสัยท่านอิน กำลังวางอุเบกขาอยู่แน่ๆเลย

 

สงสัยไปซุ่มฝึกวิชา ประเดี๋ยวก็มา อิๆๆๆๆๆ
สายพุทธภูมิ ก็หัวแข็งบ้างแบบนี้แหละครับ

 

เคยมีครูอาจารย์ท่านหนึ่งสอนว่าก็ไม่รู้จะโกรธกันไปทำไม ยังไงซักวันข้างหน้าก็ต้องไปเจอกันบนนิพพานอยู่ดี สู้ดีกันซะชาตินี้ไปซะเลย จะได้ตัดภพชาติลงอีกหน่อยก็ยังดี

 

ต่างคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นในแนวทางของตนเอง
บ่งบอกว่ามีมุมมองที่ดี คอยเฝ้าติดตาม คุณ อินทรบุตร
เหตุที่ผมได้ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา หาได้มีความโกรธแค้นแต่อย่างใด
เพียงแต่มีความตั้งใจที่จะชี้ในสิ่งที่เกินขอบเขตการก้าวล่วง
หากวางลงเสีย สิ่งที่เห็นว่าผิด ไม่ถูกต้องนั้น
แท้จริงแล้ว เป็นเพียงการยึดติด นึกคิดในแง่ลบ
อันจะเป็นนิสัยส่วนตน จนถลำลึกเกินกว่าจะถอยกลับได้

การหาข้อโต้แย้ง เพื่อให้เกิดการถกเถียง นั้นทำได้ไม่ยากเลย
ซึ่งผมเองก็ทำได้ เพียงแต่ผมไม่ทำเท่านั้นเอง
ผมได้เคยตักเตือน ห้ามปราม โต้แย้ง กับคุณ อินทรบุตร
มาหลายต่อหลายครั้งแล้ว กลับยิ่งทำให้เกิดเป็นการถกเถียงที่ทวีขึ้น
ซึ่งหาได้เป็นผลดี ต่อผู้ที่นึกคิดในแง่ลบ จึงแสดงให่เห็นถึงความแตกต่าง
ว่าผมไม่เคยได้กระทำในสิ่งที่หาข้อถกเถียงแต่อย่างใด
อันจะเป็นผลกรรมที่นำพาให้จิตใจตกต่ำลงไปเรื่อยๆ

สาธุครับ

 

เราว่า ทุกสิ่งย่อมมีด้านตรงข้ามที่คู่กันเสมอ อยู่ที่มุมมองของแต่ละคน บางสิ่งสุดโต้งของอีกฟาก ก็ย่อมมีอีกสิ่งมาค้านไว้ เสมอ บางคนอ่อนไป คนแข็งจะเข้ามาว่าเหมือนโดนสอบให้คนอ่อนให้เข้มแข็งขึ้น บางคนแข็งไป จะมีอีกคนเข้ามาให้สติให้อ่อนลง
เราว่า เหมือนกิเลสมีทั้งความอยากและไม่อยาก ทั้งสองคือสุดโต้งของแต่ละขั้ว แต่สิ่งที่อยู่ตรงกลางคือ อุเบกขา ใช่หรือเปล่า
เราเคารพผู้รู้ทุกท่าน ทุกตัวอักษรที่แต่ละท่านบรรจงพิมพ์ลงไปคือ ความรู้ สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ธรรมทานแก่ผู้ที่เข้ามาอ่านเพื่อหาความรู้เท่านั้นแหละท่าน

 

เราไม่สามารถหวังให้ใคร เป็นได้ดั่งใจเราทุกอย่างได้หรอก
แม้ตัวเราเอง บางครั้งบางที ยังทำให้ได้ดั่งใจตัวเอง ไปเสียทุกอย่างไม่ได้เลย
คนที่เค้าทำ บางทีก็ทำเพราะไม่รู้
ถ้าเรารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ แต่เค้ายังทำ นั่นก็แสดงว่าเรารู้ แต่เค้าไม่รู้
เืมื่อเรารู้ว่าเค้าไม่รู้ ก็ต้องเมตตาช่วยทำให้เค้ารู้
ถ้าช่วยตามกำลังแล้ว แล้วเค้ายังไม่รู้ ก็วางอุเบกขา่เสีย
ถือว่ามันเป็นกรรมของเขา

 

ธรรม ของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ใช่ว่าสอนให้เอาชนะผู้อื่น
หากแต่สอนให้เอาชนะตนเอง ใจตนเองนี้แล ที่ก่อทุกข์

คุณ อินทรบุตร ครับ ผมขอให้ อโหสิกรรมซึ่งกันและกันเถอะครับ
อย่าได้มีเวรต่อกันและกันเลย เพราะจะทำให้ผูกใจเจ็บ
ส่งผลให้ตามจองเวรไม่จบ ไม่สิ้น

หากจะแสดงความคิดเห็น นั้นผมไม่ได้ห้ามปราม
แต่ควรมีขอบเขต หาใช่ตอบโต้เพื่อความสนุก ความเพลิดเพลิน

สาธครับ

 

สิ่งใดๆในโลกหล้า ล้วนมาจากจิตใจตน
ตนนี้แล เป็นผู้ก่อ ผู้สร้าง ให้สิ่งนั้นมี สิ่งนี้มี
ลองมองดู กระแสแห่งกาลเวลา ก็เห็นว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น
เพราะตนเอง เข้าไปรับรู้ เข้าไปจดจำ

สาธุครับ

 

ท่านอินกำลังฝึกถึงขั้นสุดยอดแล้วคือวางเฉยได้ อุเบกขาอุเบกขา

 

นั่นไม่ใช่เรา นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา..

 

โลกียะ คือ เหตุผล ได้ เสีย ชนะ ดี ชั่ว
อารมณ์อยากได้ รักใคร่ ฯลฯ ความรู้ที่เปลี่ยนแปลงได้

โลกุตระ คือ รู้ว่าง รู้โปร่ง รู้หยุด รู้เงียบ รู้สงบ รู้นิ่ง
รู้ของจริง แจ้งประจักษ์ชัด รู้อยู่กับตัว​

[/url][/IMG]

ข้อมูลอ้างอิง...สำนักธุดงคสถานสู่แสงธรรม องค์สมเด็จพระปฐมบรมครู​

ฝากให้ลองอ่านและพิจารณากันเองนะครับ (smile)​

 

การที่คุณอินทรบุตร
ไม่ออกมาแสดงความเห็นขัดแย้งอะไร
แสดงให้เห็นว่าเค้ายอมจำนนต่อเหตุผลของคุณทุกอย่าง

ผมขออนุโมทนาในความถูกต้องนี้ด้วย