กำลังใจในการบำเพ็ญผมเริ่มอ่อนแรงครับ ทำยังไงดี?

ขอ อนุโมทนาด้วยนะครับ สาธุ ๆๆ ไม่ธรรมดาครับ ไม่ธรรมดา

 

ผมเอง ก็ เริ่ม หย่อนยานแล้วหมือนกัน บางที ก็ ติดเล่น ติดขี้เกียจบ้าง อยู่ไปอยู่มา ตัญหาราคะ มากขึ้นทุกวัน (ตอนนี้เป็นขาลงลงอ่ะคับ) รู็สึกว่าเราเคยบำเพ็ญได้ดีกว่านี้ ก็นึกเสียดายอยู่เหมือนกัน แต่อาศัยว่า ทำมากก็ทำ ทำน้อย ก็ทำ ค่อย ๆ ทำไปเดี๋ยวก็ถึงเอง มัน ก็มีอารมณ์เบื่อ ๆ กันบ้าง เหนื่อยบ้างเป็นธรรมดา ก็ทางมันไกล แต่ไม่ล้มเลิกความตั้งใจ

ให้นึกถึงผลการที่เราจะได้นั่ง โคนต้นโพธิ์ตรัสรู้
เดี๋ยวก็มีแรงมาเอง ของที่ได้มายากที่สุดในโลก แต่ถ้าเราได้มาก็สุดคุ้มเหมือนกัน นะครับ ​

 

การปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ใช่หวังเพื่อเอาฤทธิ์ และเอาแต่พละกำลังอันวิเศษนาๆประการนะครับ

แต่สิ่งเหล่านั้นเป็นตัวเสริมให้มีกำลังในการช่วยเหลือทุกสรรพสิ่งให้ไปนิพพาน ตรงนี้เป็นคุณสมบัติที่สำคัญยิ่งกว่า

สุดท้ายนี้ เราจะมีกำลังใจอย่างไร เราก็ต้องหาเหตุ และผลอย่างถูกวิธี เพื่อสร้างกำลังใจที่ทำให้มั่นคงจริงๆ

 

พี่ลองอธิฐาน ให้ ครูหือ อริยาสงฆ์ ช่วยดูนะครับ หลังสวดมนต์ไหว้พระแล้วนะ

 

ธรรมะสวัสดีค่ะ....คุณหก....

เพกามาให้กำลังใจนะค่ะอยากบอกว่า....



ยิ่งลำบากมากๆๆๆๆ ยิ่งต้องดีใจนะค่ะ เพราะ มันกำลังบอกเราว่า
เราจะก้าวขึ้นอีกขั้นแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีทั้งสุข และทุกข์ ให้เราต้องเจอ

แต่หากไปติดกับสุขและทุกข์นานเกินไปการสร้างบารมีของเรานั้นก็จะช้าลงไป

จะทุกข์ หรือจะสุข มากแค่ไหนสุดท้ายเราก็ต้องตายอยู่ดี

แต่มันขึ้นอยู่ว่า ขณะที่เราอยู่นั้น เราคิดและวางกำลังใจ
และสร้างบารมีได้สุดกำลังของเราหรือยัง

ร้องไห้ก็ต้องตาย หัวเราะก็ต้องตาย รวยเป็นหมื่นล้าน ก็ต้องตาย
เป็นหนี้หมื่นล้านก็ต้องตาย อยู่ในบ้านใหญ่โตแค่ไหนก็ต้องตาย
อยู่ในบ้านที่คับแคบแค่ไหนก็ต้องตาย

สู้ๆนะค่ะ อย่าท้อ แต่ถ้าท้อ ก็พักแล้วเดินหน้าต่อ
อย่าให้ความท้อมาชะลอการสร้างบารมี
เจ็บปวดแค่ไหนก็คงไม่เกินกำลังหัวใจของผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิได้หรอกค่ะ

ที่ใดสบายที่นั้นไม่ใช่ที่ของพระโพธิสัตย์
ที่ใดลำบากที่นั้นคือที่ของพระโพธิสัตย์​

 

มาเป็นกำลังใจคะ
บนความโดดเดี่ยวนั้น เราไม่ได้โดดเดี่ยวเลย หากเป็นแค่ ความคิดชั่วขนะหนึ่งแค่นั้นเอง เดี๋ยวมันก็หายไปคะ เราเคยเป็นนะ

ก็ไปทำสิ่งที่ชอบ สูดอากาศยามเช้า เข้าปอดให้ลึกๆที่สุด ทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคนที่รักเรา และ ทำหน้าที่ตัวเองให้เต็มที่ เอาใจช่วยนะคะ

 

เปรียบดวงจิตง่าย ๆ ครับ
เปรียบดวงจิตเรากับโอ่งน้ำที่วางไว้เฉย ๆ นาน ๆ
ถ้าเราไม่ไปยุ่งกับน้ำ โดยอาการแรง ๆ น้ำจะยังใส
ก็เหมือนเรายังไม่เริ่มปฏิบัติเราก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร ชีวิตก็ดำเนินแบบสุข ๆ ดิบ ๆ
แต่พอเราเริ่มปฏิบัติ ก็เปรียบเสมือนเราไปกวนน้ำในโอ่งทีนี้ตะกอนกระจายเต็มโอ่ง ก็คือเราจะเริ่มเห็นจิตเก่า ๆ ที่มันนอนตกตะกอนอยู่ในจิต
ทั้งดี ทั้งชั่ว รู้วิธีการกระทำหมด จนน่าแปลกใจทำไมเราถึงรู้
ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่เราจะทำ ดูเป็นเรื่องง่าย ๆ ไปหมดจริง ๆ ความชั่วนี่
แล้วถ้าเราปฏิบัติด้วย เล่นด้วย คือเดี๋ยวตั้งใจปฏิบัติ เดี๋ยวไปทางกาม ทางโกรธ
อารมณ์มันจะขึ้น ๆ ลง ๆ คือจะคิดอะไรแบบสุดโต่ง แล้วมันจะคุมยากครับ
จะกลายเป็นเผลอทำตามจิตที่เราเห็น หรือทำตามอารมณ์เก่า ๆ ที่มันเกิดมากระตุ้นจิตได้
คือเราตั้งจิตพุทธภูมิก็คือ เราจะช่วยเหลือ คนที่เป็นศัตรู คนเลว คนหูหนวก
คนตาบอด คนดื้อรั้น สัตว์นรก พวกเดนสังคม ทุกดวงจิตไม่มียกเว้น ฯลฯ
เราจะต้องโดนแหย่ทุกวัน เดี๋ยวเอาสุขมาป้อน เดี๋ยวเอาทุกข์มาป้อน
พอเราพอใจสิ่งไหนเขาก็จะพรากออก เล่นจนเรางอม ไม่ใช่ง่าย ๆ ครับ
เอาง่าย ๆ ถ้าวิบากกรรมทำให้เราต้องไปเกิดเป็นลูกของคนที่จองเวรกับเรา
ถ้าเขาเป็นพ่อเรายังไงเขาก็ทำร้ายเราได้ แต่เราต้องทนต้องวางลงให้ได้
ข้อนี้ท่านพุทธภูมิต้องเข้าใจ คือต้องเร่งสร้างขันติ อุเบกขา เจริญพรหมวิหาร ๔
ถ้าพลาดก็ลงข้างล่างก่อนดัดนิสัยสักพักใหญ่ ๆ พอเริ่มอ่อนลงคิดได้
ก็มาต่อบารมีใหม่ ยามท่านท้อย่อมมีพุทธภูมิอีกมากมายนัก
กำลังคิดหาวิธีช่วยท่าน ส่งแรงใจ ส่งกุศลถึงท่าน
ยามท้อต้องเจริญเมตตาให้หนักเป็นอารมณ์ทั้งวันได้ยิ่งดีครับ
ถ้าไปเจริญอสุภะ หรือสิ่งน่าเบื่อหน่ายจะทำให้เบื่อไปหมด
จะกลายเป็นหงุดหงิด เหนื่อยหน่ายได้ครับ
ต้องหากรรมฐานแก้ให้ถูกกับอารมณ์ขณะปัจจุบันครับ

 

กำลังใจ

อ่านแล้วมีกำลังใจมากมายเลยครับ ผมก็กำลังชดใช้เวรกรรมในอดีตที่ทำอยู่จะพยายาม สร้างบารมี จะพา พ่อแม่ พี่น้อง ไปนิพพานด้วยกัน จะพยายามสอนพวกเค้าด้วยตัวเอง

 

ก่อนจะข้ามไปจุด จุดหนึ่งมักจะมีมารมาบังเบียดตลอดล่ะ ระลึกเสมอว่าเราปราถนาอะไรให้มั่น ศรัทธาในกรรมดีให้มาก แล้วสิ่งดีดีก็จะมีแก่ท่าน สาธุ

 

เรื่องจริงนะ หากจะหวังนิพพานในชาตินี้อ่ะ ผมเจอมากับตัวเมื่อเรามีกำลังญาณสูงๆแล้วอ่ะ
หลังเราไม่ได้ทรงญาณอยู่เราจะเจอแต่เรื่องหนักๆ ทั้งหมด เวลาเราทรงญาณเราก็อยู่ญาณจุดเดิม กำลังใจแข็งกล้าเหมือนเดิมแต่เวลาเราต้องออกไปเผชิญปัญหาทางโลกต่างๆ มันทำให้สติเสียไปกับเรื่องเหล่านั้น ผมว่าคงมีทางเดียว ออกบวช เป็นทางเดียวเท่านั้น

 

เรื่องพุทธวิสัย เป็นเรื่องอจินไตย และในการเดินทางของพุทธภูมิทั้งหลาย เราทั้งหลายก็เดินทางกันมาหลายอสงไขยเหลือเกิน

การจะเอาเพียงดวงเกิดของชาติปัจจุบัน ในยุคที่มนุษย์มีอายุแค่ 120 ปี มาเป็นตัววัดการเดินทางของเรา ที่ไกลนับชาติไม่ถ้วน และผ่านชาติที่มนุษย์อายุหลายหมื่นปีมาแล้ว จะเหมาะสมอย่างไร โปรดพิจารณาเอาเถิด

 

ไมทราบว่าคุณรู้ได้อย่างไรครับ มันมีบอกในดวงด้วยเหรอครับ

แล้วตัวผมจะลาสำเร็จไหม หรือว่าต้องทนกันต่อไป

 

สงสัยว่ากำลังใจในด้านของเมตตาบารมียังอ่อนอยู่ ลองฝึกพระกัมมัฏฐานพรหมวิหาร ๔ ดูสิครับ อีกอย่างหนึ่งน่าจะเป็นช่วงที่กรรมเก่าตามมา อดทนเอาครับ ชาติก่อนคงเคยทำผิดกรรมบถ๑๐ เอาไว้เยอะ โดยเฉพาะสามข้อสุดท้ายชาตินี้คุณจึงมีแต่ความทุกข์ใจ หมั่นทำบุญกฐิน ถวายสังฆทาน วิหารทาน ธรรมทาน อุทิศให้พ่อแม่ปู่ย่าตายายบริวารทั้งหลายเจ้ากรรมนายเวร เทวดาที่รักษาตัวเราทุกวันเดี๋ยวก็ค่อยๆดีขึ้นเอง ผมก็ปรารถนาพุทธภูมิเหมือนกัน ตอนนี้เป็นโรคความดันโลหิตสูง หัวใจ ภูมิแพ้ ไตวายเรื้อรังระยะสุดท้ายต้องฟอกเลือดอาทิตย์ละ 3 ครั้ง และโรคผลข้างเคียงจากการฟอกเลือดอีก สารพัดโรคมารุมเร้าตลอดเวลา แต่ผมถือว่ามันเป็นปกติของร่างกาย ร่างกายนี้เป็นรังของโรค เป็นบ่อเกิดของความทุกข์ เหมือนกับที่พระแม่เจ้าสุเมธาเถรีกล่าวไว้ในขุททะกะนิกาย เถรีคาถาว่า “ ทุกข์เท่านั้นเกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นดับไป นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ ” กำลังใจเราต้องกอดดวงแก้วคือพระโพธิญาณเอาไว้ให้มั่น ชีวิตนี้เป็นของน้อยนักสั้นนัก เดี๋ยวเราก็ตายแล้ว ช่วงก่อนตายต้องสร้างบุญบารมีให้มากที่สุด โดยเฉพาะทานบารมี สีลบารมี เมตตาบารมี อีกอย่างลองทำดูนะครับ เวลาทำบุญให้อธิษฐานว่า “ คำว่าความปรารถนาไม่สมหวัง ความท้อแท้เหนื่อยหน่ายคลายความเพียรในการสร้างบารมีสามสิบทัศ ความท้อแท้เหนื่อยหน่ายคลายความเพียรในการสร้างพระโพธิญาณ และการลาพุทธภูมิ จงอย่าพึงบังเกิดมีแก่ข้าพเจ้าเลย นับตั้งแต่บัดเดี๋ยวนี้เป็นต้นไป จนกว่าจะเข้าถึงซึ่งพระนิพพานด้วยเถิด.” และที่สำคัญให้ภาวนา พุทโธ เอาไว้ตลอดเวลาที่มีสติ จิตใจจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ชีวิตคือการต่อสู้ อุปสรรคคือยากำลัง ความอดทนให้ผลที่หอมหวานเสมอ.

 

เมตตาบารมี ขันติบารมี อุเบกขาบารมี

 

แม้ความปรารถนาดีเราจะมีมากน้อยเพียงใด
แต่เรื่องพุทธวิสัย มันสุดที่เข้าใจได้จริง ๆ
ต้องแยกระหว่างความเห็นของส่วนตน กับสัจธรรมความเป็นจริงไว้บ้าง
เพราะบางสิ่งบางอย่างมันก็ช่างลึกซึ้ง เสียจนเราเข้าไปสัมผัสไม่ถึง...

เข้าใจในเจตนาของท่านนะ แต่ก็ขอให้ท่านโปรดพิจารณาอีกครั้งด้วยครับ

ชัดเจนยิ่งแล้วครับ สาธุ

 

โอ้ ยังมีคนมาให้กำลังใจในนี้เพียบเลย ผมไม่ได้เข้ามานานคนตอบเต็มเลย ทั้งตอบผมและตอบเพื่อนสมาชิกก็โมทนาด้วยนะครับในความรู้ที่ท่านทั้งหลายมีนะ กำลังใจผมอ่อนแรงในช่วงตอนนั้นครับ แต่ไม่ลานะครับ เพราะยังไม่ถึงฝันที่เกิดปัญหาเพราะหลายอย่างมันรุม และผมคงเคยทำกับคนอื่นไว้เยอะ เขาคงตามมาเอาคืน ไม่มีเมตตาและสมาธิช่วยคงแย่เหมือนกัน เมตตาทำให้สมาธิคงตัวดีไม่รู้เพราะอะไร แต่สมาธิหลุดก็เป็นประจำฮอร์โมนพุ่งพล่านๆเดือดพลั่กๆ ใครมาแหย่หน่อยเป็นโกรธ ด้วยใจร้อนแต่ไหนแต่ไรมาแก้ยากอยู่อันนี้น่ะ ช่วงนี้วาเลนไทน์ด้วยกามเทพทำงานเข้าผมแล้ว ธรรมมงธรรมะเจอความรักเข้าไปใจระทวย 5555 ก็เรื่องผู้หญิงนี่ละช่วงนี้มีๆมามองๆ ก็เลยลองเชิบๆไป ก็หลุดอยู่บ่อยครั้งเพราะเลือดมนุษย์เต็มตัว หลงๆๆๆกับขาวๆเนียนๆปากแดงๆเสียงเพราะๆกะหนุงกะหนิงหยุ๋มหยิ๋ม หลงไปและก็เจอเรื่องราวที่บอกว่าอาจจะไม่คาดฝันก็คงไม่ใช่ซะทีเดียว เพราะรู้อยู่ ก็คือความอกหักผิดหวังเกิดขึ้นมาอีกจนได้ ก็ยังไม่เชิงอกหักแค่ผิดหวัง เป็นเรื่องราวที่คิดว่าผมไม่พลาดเเน่ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น หมอไม่ต้องมาดูก็ต้องออกผลลัพธุ์นี้อยู่แล้ว 5555
คำถามออกมาจากสมองว่าเข็ดไหมก็ไม่นะไม่เข็ด เอารักผสมธรรมะก็พออยู่ร่วมกันได้นะ เพราะรัใครก็รักในแบบธรรมะนะคือรักแบบมีเมตตาไม่เคยคิดล่วงเกินใดๆ(แหม๋อะไรจะดีปานนั้น) หรือไม่มีโอกาสก็น่าจะใกล้เคียง 5555 ไม่หรอกครับกลัวตกนรกน่ะ ศีลข้อ 3 ทำผิดไปลูกเขามีพ่อมีแม่ต้องบาปแน่นอน อิอิอิ

ก็มาว่ากันต่อเรื่องราวธรรมะกันก่อน ยังไม่เคยได้ฌาน ญาณ สมาธิอะไรเลย คงเพราะจะยังไม่เต็มร้อยกับเรื่องนี้และไม่มีอารมณ์แจ่มใสเลยช่วงนี้ ทำสมาธิไม่ขึ้น รักหน๋อรักหักใจยาก
ส่วนตัวผมไม่อยากให้เรื่องอะไรไร้สาระมาขัดขวางนะคับ แต่ผมปล่อยมันไปตามขั้นตอนคิดว่าคงจะถูกทาง รีบไปก็ไม่ดีผมวิริยะธิกะเอาให้ครบๆหน่อย ช้าๆได้พล้าเล่มงาม เรียนรู้โลกให้ลึกซึ้งๆ เรียนรู้ความรักให้ลึกซึ้งๆ เลวให้เข้าใจคนชั่วเคยลองแล้วนะจะว่าไป เคยลองเลวแล้วมันขัดแย้งตัวเองอ่ะ เอาแค่ทำไม่ดีนี่ทำอยู่แต่เลวๆนี่ทำไม่ได้มันรู้สึกไม่สบายใจเลย นี่แหละหนาคนดีของสังคม 5555

 

วรรคสุดท้ายเพิ่งเคยได้ยินนะท่าน เดี๋ยวจะเอาไปโพสท์ในเฟสบุ้ค อิอิอิอิ ขอโมทนาด้วยครับ

 

อันนี้นับถือท่านเตหิณเลยครับท่าน อยากบอกว่าผมเป็นแฟนพันธ์ุแท้ท่านเลย เทพจริงๆครับ โมทนารอบสองนะครับ

 

ท้อ(บ้าง)แต่เดินไปจนสุดทางครับ อิอิอิิอิ

 

ขออนุญาติฝากข้อความนี้ถึงเพื่อนสนิทผมด้วยครับ คือคุณ เงากรรม ผมส่งไปหาเขาเองไม่ได้ อิอิอิอิอิ

แง่วน่ารักจังเลย มาบอกแนวทางเราด้วย ขอบคุณที่แนะนำนะ ซาบซึ้งจังมาจุ้บทีนึงดิ นะนะนะ เราไม่ได้สูงส่งอย่างทีบอกแหละเราก็เป็นคนธรรมดา เราชอบสร้างกรรมน่ะ ชอบสร้างเวรด้วย ชอบให้คนสรรเสริญอ่านแล้วมีความสุข เราสร้างภาพเก่งนะว่ามั้ย เราไม่โกรธเธอหรอกนะเรารักเธอด้วยซ้ำที่อุตส่าห์เสียสละเวลามาสั่งสอนเรา เวลาที่มีค่าแก่การปฏิบัติของเธอ เธอสละมาสั่งสอนเราเราก็ขอขอบคุณมาก เราเป็นคนเชื่อคนง่ายนะว่างๆก็สั่งสอนมาอีกได้ เราเคยโดนด่ามาสารพัดรูปแบบแล้วหล่ะ เราอยากโดนด่าอยู่เหมือนกันแต่น่าผิดหวังไม่มีใครมาด่าเราเลย มีแต่มาเตือนๆเท่านั้น ถ้าคนด่าหรือเตือนก็แปลได้ส่วนนึงว่าห่วงใย เพราะฉนั้นเธอเตือนเรามาเรารู้สึกดีมากเลยล่ะรู้ไหม เหมือนมีคนคอยดูเราอยู่ รู้สึกดีมากชื่นใจ อิอิอิอิอิ เราแอดเธอเป็นเพื่อนแล้วนะ ว่างๆก็มาทักทายได้ที่หน้าสมาชิกของเรา ให้ตายเถอะเราเจอเพื่อนแล้ว หุหุหุหุหุ

ปล.ไม่ได้พูดประชดนะเราพูดจริงๆ