ตายโหง3วันวิญญาณฟ้อนรำที่เดิม,ตายโหง1ปียืนรอที่เดิม

ขออภัยและอโหสิกรรมต่อผู้ล่วงลับและผู้อ่านที่เกิดความหวาดกลัว บางเรื่องที่เรากลัวกันนั้นชาวบ้านมองเป็นเรื่องสนุกไปก็มี เพราะเขาสนใจในเรื่องอื่นมากกว่าหรือเรื่องเกิดอยู่ไกลตัวไกลครอบครัวของเขา
ภาพถ่ายจากสถานที่เกิดเหตุจริง
กรณีแรก คนที่เสียชีวิตนั้นขี่รถจักรยานยนต์แล้วเข้าใจว่าล้อตกลงข้างถนนคอนกรีตจึงเสียหลักทำให้คอหักคาที่ ไม่มีการตรวจแอลกอฮอล์ในเลือด ทราบแต่ว่ากลับจากบ้านเพื่อนที่ชอบดื่มสุรา เมื่อนำศพมาสวดเพื่อรอวันเผาได้ราวๆ 3 วัน ลูกชายคนเล็กบอกญาติๆว่าฝันเห็นพ่อยังอยู่ที่เดิม ญาติๆจึงติดต่อผู้ที่เคยเชิญวิญญาณมาทำพิธี เมื่อคณะเดินทางมาเรียกวิญญาณไปเข้าร่างที่เสียชีวิต ผู้เชิญวิญญาณบอกว่า เรียกวิญญาณมายากจริงๆเพราะยังฟ้อนรำสนุกอยู่ไม่รู้ตัวว่าตนเองตายเลย เมื่อคณะมาถึงบ้านที่พักศพ ลูกชายบอกว่าเห็นพ่อยืนเกาะรั้วอยู่ ทางญาติๆจึงจุดธูปในบ้านบอกกล่าวผีบ้านผีเรือน,เจ้าที่เดิม และเชิญดวงวิญญาณ ผ่านไปหลายชั่วโมงขณะที่พระจะมาสวดศพ ลูกชายบอกว่าพ่อมานั่งอยู่หน้าโลงศพ คนในงานถึงกับอึ้งกันหมด มีคนว่าก่อนตายผู้ตายอาจไปทำบางอย่างหลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์บางอย่างก็เป็นได้ และที่บ้านเขาเองก็สะสมวัตถุมงคลดีๆไว้มากพอสมควรทำให้ผีเข้าบ้านยากได้เช่นกัน ตอนเป็นคนอยู่ไม่กลัวพระเครื่อง ตายแล้วพระเครื่องช่วยกันผี(ตัวเจ้าของพระ)
กรณีที่สอง เรื่องจุดที่ผียืนรออยู่โพสถัดไป

 

จุดที่ผียืนรอ สถานที่จริง
กรณีที่สอง แม่บ้านผู้หญิงถีบจักรยานไปจ่ายตลาดในซอยแล้วจู่ๆรถจักรยานเสียหลักล้มลงที่พื้น รถยนต์ที่วิ่งตามหลังมาไม่ทันระวังวิ่งเหยียบที่ศรีษะ เธอจึงเสียชีวิตในทันที เนื่องจากไม่ใช่คนในพื้นที่ แต่มาเช่าบ้านอยู่แถวนั้น ญาติๆที่จังหวัดอื่นเดินทางมาเผาศพแล้วก็ไม่ได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศล อาจจะไม่รู้ไม่เข้าใจ หรือไม่สะดวก ในขนบประเพณีท้องถิ่น เวลาผ่านมาได้ราวๆหนึ่งปี มีแม่ค้าขี่รถผ่านไปในซอยนั้นเห็นเธอยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ชาวบ้านแถวนั้นจึงรวบรวมเงินทำบุญอุทิศที่วัดใกล้บ้านไปให้ หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพบเจอวิญญาณที่ยืนอยู่บริเวณนั้นอีกเลย

 

คาถาภาษาบาลีโบราณบางหมู่บ้านใช้ในงานทำบุญอุทิศให้กับผู้ล่วงลับหรือบุญหาผี ไม่มีคำแปลโดยมากจะทำในตอนค่ำ ก่อนที่จะวางสำรับกับข้าวคาวหวานบนพื้นดิน จุดธูปเทียนเรียกชื่อเขาให้มาทานอาหารเย็น กลางวันพระจะมาเทศน์แจงเรื่องอานิสงค์ปราสาทผึ้งที่ทำให้ผู้ล่วงลับ ของใช้ที่ถวายบังสุกุล กลางคืนจะยกไปให้พระสงฆ์ที่วัดเพื่อรับไว้และกรวดน้ำอิมินา พระจะเอากระดาษชื่อของคนตายเผาเทียนทิ้งไปเมื่อกรวดน้ำจบ ญาติสามารถบูชาสิ่งของที่ถวายนั้นกลับมาใช้ที่บ้านได้
คาถาว่าดังนี้ อิมินา สักกาเรนะ กตัญญูกะตะเวทินัง ปิตุโน คุนุตตะรัง สังขาระสะรีรัง โภชนัง มังสานัง ผลานัง อุทธกัง วะรัง สุคันธะระสัง ปิตุโน คุนุตตะรัง สิระสานะมามิหัง กราบ 1 หน ในตอนที่เทียนใกล้จะดับหรือดับเพราะแรงลมมอดไปเด็กๆจะได้ตื่นเต้นกันและประทับใจไปอีกนาน เพราะญาติๆที่คอยระวังสุนัขและแมวอยู่ห่างๆจะพาไปดูรอยที่เชื่อว่าวิญญาณได้มากินอาหารจริงๆ ญาติบางคนเอาไข่ที่ปอกไว้ไม่มีร่องรอยใดๆแต่พอมาดูคราวนี้มีรอยแหว่งนิดๆขนลุกซู่ ญาติบางคนลาพาข้าวแล้วยัดไข่เข้าปากด้วยความหิวอาหารที่เหลือบางคนก็กินต่อ

 

เช่นเดียวกับผีแม่นาค ถึงตัวจะตายไปแล้วแต่วิญญานยังคงวนเวียนอยู่ที่เดิมเรียกหาความรักจากพี่มากตลอดไป พี่มากจ๊าาาาาา

เมื่อมีผู้มาชี้ทางสว่างแล้ว วิญญานจึงได้รับการปลดปล่อย!

 

:boo::boo::boo:

 

ความเชื่อนี้คิดว่าตกผลึกแล้ว มีคนจำนวนมากยอมรับแล้ว

 

น่าสนใจจริงๆครับ

 

น่านับถือชาวบ้านที่ช่วยกันออกเงินส่วนตัวมาทำบุญอุทิศ ไปให้ถึงแม้ไม่ใช่ญาติพี่น้อง เอะ!รึเค้ากลัว:boo:อะนะ....

 

ลองดูภาพไห้ดีๆ ตรงต้นไม้นะเหมือนหน้าคนไช่ไหมค่ะถ้าตาไม่ฝาดถ้ามีคนเห็นเหมือนกันช่วยโพสบอกหน่อยนะค่ะขอบคุณคะ่สาธุ

 

พวกตายโหงจะตายอย่างปัจจุบันทันด่วนก่อนสิ้นอายุขัยของเขา เขาก็ยังไปเสวยบุญบาปที่เขาเคยทำมาแล้วไม่ได้ เขายังคงต้องเป็นวิญญาณสัมเวสีเร่ร่อนไปเรื่อยและต้องรอจนกว่าจะถึงอายุขัยที่กำหนดของเขา เมื่อเขาตายไปถ้าไม่มีใครอุทิศส่วนบุญให้เขาก็หิวโหยรอจนกว่าจะมีผู้อุทิศบุญไปให้ ยิ่งเขาไม่เคยทำบุญเลยในขณะที่มีชีวิตอยู่เขาก็จะยิ่งไม่มีบุญที่เคยกระทำมาเลย น่าสงสารนะคะ เวลาทำบุญใส่บาตรก็อุทิศไปให้สัมภเวสีวิญญาณเร่ร่อนด้วยก็จะเป็นบุญนะคะ

 

.... การยังวนเวียนอยู่ของเหล่าวิญญาณนั้น มันขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยหลายอย่าง ทั้งนี้รวมถึง บุญ บาป ที่กายละเอียดนั้นได้ทำมา ..

.... กรณีที่ตายนานแล้วแต่ไม่ไปไหน อาจเป็นเพราะเขายังไม่รู้ว่าตนตายแล้ว หรือ อาจไม่ค่อยทำบุญบาปมามากพอเลยไม่มีกำลังจะไป หรือ จิตยังฝังลึกกับภาพสุดท้ายก่อนตายทำให้ติดกับสถานที่นั้นอยู่ กลายเป็นสัมภเวสีประจำที่นั้นไป

 

.... แต่มันก็มี กรณีที่ตายแล้วไปเลยก็มีนะ .. ตายแล้วไปเกิดในภพภูมิอื่นเลยทันทีที่ไม่ใช่ภพภูมิของ สัมภเวสี .. เช่น กลายเป็นอสุรกาย จะเป็นพวกที่มีจิตรุนแรงในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เกิดเป็นเปรตเพราะทำกรรมหนักไว้มาก เกิดเป็นเทวดาเพราะว่าแรงบุญมีมาก หรือ จิตสุดท้ายนึกถึงบุญที่เคยทำ เลยไม่ต้องมาเกิดเป้นสัมภเวสีก็ได้คะ ... หรือ เกิดเป็นสัมภเวสีแต่มีบุญมีกำลังพอตัว เขาก้สามารถไปไหนมาไหนก็ได้ตามที่ใจเขานึก

.... ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยทั้งนั้นแหละคะ ..

 

ขอบพระคุณทุกท่านที่ร่วมแชร์ เวลาจะสิ้นใจมีเพียงกรรมดีกรรมชั่วเท่านั้นที่ผุดขึ้นในความคิดประมวลผลไวกว่าคอมพิวเตอร์ ชื่อเสียงเรียงนามและความดีเท่านั้นที่ฝากไว้ในโลก ทรัพย์สิน ที่ดิน เงินทอง พระเครื่อง ของขลัง กองไว้ให้ลูก เมีย ผัว หลาน เหลน ญาติ พี่น้อง คนอื่นๆ

 

เคยได้ยินมาว่า การตายโหงนั้น คนที่เสียชีวิตจะไม่รู้ตัวคะว่าตายแล้วคะ

 

ขอบคุณครับสำหรับความรู้

 

เป็นเหมือนเงาคนเลยหละโพสที่2

 

น่ากลัวจังครับ

 

กรรมคือตัวกำหนด

 

สัตว์โลกล้วนเป็นไปตามกรรมทั้งสิ้น