ธรรมมะสำหรับนำบำเพ็ญบารมีทั้งหลาย

วันนี้มีธรรมมะสำหรับนักบำเพ็ญบารมีมาฝาก

"ไม่ว่าจะปราถนาสาวกภูมิ ปัจเจกภูมิ พุทธภูมิ แต่ท้ายที่สุดแล้วก็นิพพานเหมือนกัน"

และท้ายที่สุดแล้ว

"ต่อให้ลาจากการปราถนาพระอสีติมหาสาวก พระอัครสาวก พระปัจเจกพุทธเจ้า พระสัมมาพระพุทธเจ้า แล้วมาปราถนาพระนิพพาน ถ้าบุญบารมีที่สะสมมายังไม่แก่กล้าพอ หรืออินทรีย์ยังไม่แก่กล้าพอก็บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ไม่ได้"

 

รบกวนท่านพุทธภูมิ ท่านผู้รู้ไขข้อข้องใจให้ผมด้วยครับ...ขอบคุณครับ
วันนี้ผมอธิฐานกิน เจ ละเว้นจากการกินเลือดเนื้อหรือส่วนใด ที่ได้มาจากสังขารของผู้อื่นรวมไปถึงไข่ นม เนย ขอดำเนินอยู่บนความไม่เบียดเบียน ผมไม่อยากให้สังขารนี้อยู่ได้เพราะอาศัยความตายของผู้อื่นในการเลี้ยงชีวิต

เรื่องมีอยู่ว่า ผมกินเจ แต่เขาบอกให้ผมไปให้ข้าวหมาที่บ้าน อาหารหมาในหม้อมีแต่กระดูกหมู เลือดหมู...ทำให้คิดว่า ปากเรากิน เจ แต่มือเรายังเบียดเบียนเลือดเนื้อของผู้อื่นอยู่การกระทำของเราดูขัดแย้งกับการบำเพ็ญ เราตั้งสัจจะเอาไว้แล้ว...แต่ถ้าเราไม่ทำหมา ก็อดตาย จะให้คนอื่นทำแทน กรรม ก็ จะตกกับแม่และบริวาร...เราจะมานั่งบำเพ็ญบุญ แต่คนอื่น ๆ ต้องมารับบาปแทนเรา ก็ไม่สมควร ถ้าเรานั่งบำเพ็ญบารมีแต่ ไม่สนในใครเลยการบำเพ็ญนั้น ก็ จะเป็นนการเห็นแก่ตัวเพราะเราได้อยู่ฝ่ายเดียว แต่คนในบ้านต้องมารับกรรมไป
ถ้าเราไปทำ ก็ เหมือนกันคนขายหมูในตลาด ปากบอกกินเจ แต่พอกลับมาที่เขียง ก็มานั่งแล่เนื้อ เชือดเนื้อเขาเหมือนเดิม(ผมจะเป็นเหมือนคนขายหมูรึป่าวคับ)
แต่ถ้าไม่ทำ ก็ จะเป็นการโยนเวรกรรมไปให้คนอื่นรับแทน ถ้ากรรมต้องตกอยู่กับคนในบ้านผมขอรับไว้เองจะดีกว่า...

ผมควรทำไงดีครับ...ขอคำชี้แนะด้วยครับ... :'(​

:'( :'(

 

ท่านกล่าวไว้ดีแล้ว ว่า พุทธองค์ทรงตรัสว่าเนื้ออย่างไรกินได้ เพราะ เราควรเดินทางสายกลาง ไม่เคร่ง และไม่หย่อนจนเกินไป ดังเช่น ควรทานเจตามโอกาสที่ตนทานแล้วไม่ทุกข์ใจ และกาย ตรงนี้ก็คือทางสายกลางอย่างหนึ่ง

 

ลองชมภาพยนตร์ตอนนี้ครับ พุทธองค์ทรงตรัสเรื่องทานเนื้อสัตว์ไว้อย่างไร นาทีที่ 10.40 ครับ
vvvvvv
เจ้าชาย ๖ พระองค์ออกบวช

 

มาได้งัยเนี่ยยยยยย
หายไปซะนานเรยยยยย อิอิ

 

อย่าคิดมากขนาดเป็นโสดาบันแล้วยังต้องจัดแจงอาวุธให้สามีที่เป็นพรานออกไปล่าสัตว์ทุกวันเลย เพราะจิตคิดแต่เพียงว่าทำหน้าที่ภรรยาให้ดีเท่านั้นไม่ได้มีจิตคิดสนับสนุนสามีให้ออกไปล่าสัตว์เลย....สำคัญที่จิต ....สวัสดี...

 

ขอขอบคุณทุก ๆ คำแนะนำครับ จากใจจริงครับ

​

ทำมาก ก็ ทำ...ทำน้อย ก็ทำ... ขี้เกียจ ก็ทำ ขยัน ก็ ทำ ทางมันไกลต้องอาศัยบารมีจำนวนมาก แต่ค่อย ๆ ไป อาศัยว่ามีศรัทธาแรงกล้า และ ไม่ท้อ มนุษย์ ก็ สำเร็จ โพธิมรรค ได้ แต่ต้องมีปัญญา พิจารณาไปด้วยใช่มั้ยครับ

 

ทำอะไรไม่ให้ เราเดือดร้อน และครอบครัวเดือดร้อน คนอื่นเดือดร้อน ก้ทำไปเถอะครับ และทำที่เราทำได้ ผมทำอยู่ หนึ่ง พรรษา กิเลสไม่ได้ ลดเลย กิเลสยังเต็มหัว ผมอยู่ แต่มันทำให้ กายเราเราเบา ในการกินเจ ครับ ผมใช้ คั่ว ถั่ว ลิสง ตำให้ละเอียด ขูดเนื้อมะพร้าว คั่วให้แห้ง ใส่งาดำหรือ งาขาว คั่วเค้าให้เข้ากัน ใส่เกลือ พอ ปะแล่มๆๆ เค็มนิดๆ ทำไว้อยู่ได้ เป้นปี โดยไม่เหม็นหืนด้วยครับ


หลวงปู่แหวน ท่านกล่าวไว้ว่า วัวควายมันกินหญ้า ทั้งชีวิต ไม่เห็น มันสำเร็จอะไรเลย ไม่ขอเล่ารายละเอียด คนอื่นเขาเล่าไว้ดีแล้วครับ

 

แถมกลับมาพร้อมธรรมมะดีๆด้วย

ขอให้ผลบุญที่ได้จากการบำเพ็ญบารมีตรงนี้จงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าได้เป็นพระอัครสาวิกาเบื้องซ้ายเอตทัคคะความเป็นเลิศด้านฤทธิ์แบบพระอุบลวรรณาเถรีด้วยเทอญสาธุ