มรดกธรรมที่หลวงปู่มั่นถ่ายทอดแก่หลวงปู่กงมา จิรปุญโญ

หลักธรรมที่หลวงปู่กงมา จิรปุญฺโญ
ถือเป็นแนวทางปฏิบัติและสอนธรรมเป็นหลักธรรมที่หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโตได้วางเอาไว้หลวงปู่กงมาก็จดจำได้อย่างขึ้นใจคือธรรม ๑๑ ประการ ได้แก่

๑.
การปฏิบัติทางใจต้องถือการถ่ายถอนอุปาทานเป็นหลัก

๒.
การถ่ายถอนนั้นไม่ใช่การถ่ายถอนโดยไม่มีเหตุไม่ใช่ทำเฉย ๆ ให้มันถ่ายถอนเอง

๓.
เหตุแห่งการถ่ายถอนนั้นต้องสมเหตุสมผลธรรมทั้งหลายเกิดจากเหตุธรรมทั้งหลายดับไปเพราะเหตุพระมหาสมณะมีปกติตรัสอย่างนี้

๔.
เพื่อให้เข้าใจว่าการถ่ายถอนอุปาทานนั้นมิใช่มีเหตุและไม่สมควรแก่เหตุต้องสมเหตุสมผล

๕.
เหตุได้แก่สมมติบัญญัติขึ้นแล้วหลงตามอาการนั้นเริ่มต้นด้วยการสมมติตัวของตนก่อนพอหลงตัวของเราแล้วก็ไปหลงคนอื่นหลงว่าเราสวยแล้วจึงไปหลงผู้อื่นว่าสวยเมื่อหลงตัวของตัวและผู้อื่นแล้วก็หลงวัตถุข้างนอกจากตัวกลับกลายเป็นราคะ โทสะ โมหะ

๖.
แก้เหตุต้องพิจารณากรรมฐาน ๕ คือ ผม ขน เล็บ ฟัน หนังด้วยสามารถแห่งกำลังของสมาธิเมื่อสมาธิชั้นต่ำการพิจารณาก็เป็นญาณชั้นต่ำเมื่อเป็นสมาธิชั้นสูงการพิจารณาก็เป็นญาณชั้นสูงแต่อยู่ในกรรมฐาน ๕

๗.
การสมเหตุสมผลคือคันที่ไหนก็ต้องเกาที่นั่นจึงจะหายคันคนติดกรรมฐาน ๕หมายถึงหลงหนังเป็นที่สุดเรียกว่าหลงกันตรงนี้ถ้าไม่มีหนังคงจะวิ่งกันแทบตายเมื่อหลงกันที่นี่ก็ต้องแก้กันที่นี่คือเมื่อกำลังสมาธิพอแล้วพิจารณาก็เห็นความจริงเกิดความเบื่อหน่ายเป็นวิปัสสนาญาณ

๘.
เป็นการเดินตามอริยสัจเพราะเป็นการพิจารณาตัวทุกข์ดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า

ชาติปิทุกข์ ชราปิทุกข์ พยาธิปิทุกข์ มรณัมปิทุกข์

ใครเกิด ใครแก่ ใครเจ็บ ใครตายกรรมฐาน ๕ เป็นต้นปฏิสนธิเกิดมาแล้ว แก่แล้ว ตายแล้วจึงได้ชื่อว่าพิจารณากรรมฐาน ๕ อันเป็นทางพ้นทุกข์เพราะพิจารณาตัวทุกข์จริง ๆ

๙.
ทุกขสมุทัย เหตุเกิดทุกข์เพราะมาหลงกรรมฐาน ๕ ยึดมั่นจึงเป็นทุกข์เมื่อพิจารณาละได้เพราะเห็นตามความเป็นจริง

สมคำว่า
รูปสฺสมึปิ นิพฺพินฺทติ
เวทนายปิ นิพฺพินฺทติ
สญฺญายปิ นิพฺพินฺทติ
สงฺขาเรปิ นิพฺพินฺทติ
วิญฺญาณสฺสมึปิ นิพฺพินฺทติ

เมื่อเบื่อหน่ายในรูป (กรรมฐาน ๕)เป็นต้นแล้วก็คลายความกำหนัดเมื่อเราพ้นเราก็ต้องมีญาณทราบชัดว่าเราพ้น

๑๐.
ทุกขนิโรธ ดับทุกข์เมื่อเห็นกรรมฐาน ๕ เบื่อหน่ายได้จริงชื่อว่าดับอุปาทานความยึดมั่นถือมั่นเช่นเดียวกับท่านสามเณรสุมนะศิษย์ของท่านอนุราชพอปลงผมหมดศีรษะก็สำเร็จเป็นพระอรหันต์

๑๑.
ทุกขคามินีปฏิปทา ทางไปสู่ที่ดับ คือการเป็นปัญญาสัมมาทิฐิปัญญาเห็นชอบเห็นอะไรเห็นอริยสัจ ๔ได้แก่ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรคการเห็นจริง แจ้ง ประจักษ์ด้วยสามารถแห่งสัมมาทิฐิไม่หลงคติสุขมีสมาธิเป็นกำลังพิจารณากรรมฐาน ๕ ก็เป็นองค์มรรค

ที่มา : หนังสือแก้วมณีอีสาน หน้า ๘-๙

 

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันค่ะ

 

ผมขออนุญาตมั่ว....
ฌานสมาบัติ รูปฌาน4 เมื่อพิจารณาด้วยวิปัสสนากรรมฐานแล้ว ได้ฌานขั้นนี้ และได้ญานขั้นนี้ จึงจะสามารถดับรูปได้
ต่อไปต้องได้ฌาน8(อรูปฌาน4) ขั้นตอนนี้ จึงจะสามารถดับ เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญานได้(จะได้ญานทั้งหมด20ญานและก้าวข้ามไป)นี่...เป็นพระอรหันต์ต้องแบบนี้...จึงพ้นทุกข์..อย่านึกว่าง่ายๆ นั่นหลงทิศแล้ว....