มหาเถระสมาคมเห็นชอบ เดินธุดงค์ยาวสุดในโลก

ลักษณะตัดสินพระธรรมวินัย  ๘  ประการ
๑. วิราคะ คือ ความคลายกำหนัด, ความไม่ติดพัน เป็นอิสระ (detachment; dispassionateness) มิใช่เพื่อความกำหนัดย้อมใจ, การเสริมความติด

๒. วิสังโยค คือ ความหมดเครื่องผูกรัด, ความไม่ประกอบทุกข์ (release from bondage) มิใช่เพื่อผูกรัด หรือประกอบทุกข์

๓. อปจยะ คือ ความไม่พอกพูนกิเลส (dispersion of defilements) มิใช่เพื่อพอกพูนกิเลส

๔. อัปปิจฉตา คือ ความอยากอันน้อย, ความมักน้อย (wanting little) มิใช่เพื่อความอยากอันใหญ่, ความมักใหญ่ หรือมักมากอยากใหญ่

๕. สันตุฏฐี คือ ความสันโดษ (contentment) มิใช่เพื่อความไม่สันโดษ

๖. ปวิเวก คือ ความสงัด (seclusion; solitude) มิใช่เพื่อความคลุกคลีอยู่ในหมู่

๗. วิริยารัมภะ คือ การประกอบความเพียร (energy; exertion) มิใช่เพื่อความเกียจคร้าน

๘. สุภรตา คือ ความเลี้ยงง่าย (being easy to support) มิใช่เพื่อความเลี้ยงยาก


ข้อ  ๔   ๕    ๖  ได้อธิบายใว้ชัดเจนครับ
ภัยพิบัติที่ชาวพุทธที่กำลังเดินสวนทางกับองค์พระสัมมาสัมพระพุทธเจ้า

ที่ท่านได้ทรงมอบพระธรรมคำสั่งสอนของท่านใว้เมื่อสองพันห้าร้อยกว่าปีมาแล้วครับ

ภัยอันดับ ๑ แสวงบุญนอกเขตบวรพระพุทธศาสนา
ภัยอันดับ ๒ เลี่ยงบาลี
ภัยอันดับ ๓ สอนในทางที่ผิด หลักธรรม
ภัยอันดับ ๔ ไม่เอื้อเฟื้อต่อพระธรรมวินัย
ภัยอันดับ ๕ ไม่ใช้หลักธรรมมาเป็นแนวทางนำชีวิต

พระพุทธเจ้าทรงประสูตร ที่ใต้โคนต้นไม้
พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ ที่บนกองหญ้ารองนั่ง
พระพุทธเจ้าทรงดับขันธ์ปรินิพาน ที่ใต้โคนต้นไม้

 

พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านสอนว่าในโลกใบนี้ ของจริงกับของปลอมมันเป็นของคู่กัน ดังนั้น ท่านผู้มีสติปัญญาทั้งหลายก็ลอง ไตร่ตรองดูว่าอะไรคือของจริงอะไร คือสิ่งแปลกปลอม สำหรับหลวงพ่อสนองข้าน้อยผู้มีสติปัญญาอันน้อยนิด และยังไม่มีธรรมอันใดครองใจ เชื่อว่าท่านเป็นพระที่น่าเลื่อมใสศรัทธา และเป็นพระปฏิบัติดีชอบอีกรูปหนึ่งและกราบไหว้ได้อย่างสนิทใจ สิ่งที่ท่านทำท่านทำเพื่อธรรมมะ ท่านดำเนินเพื่อให้คนอื่นมีธรรม มีดวงตาเห็นธรรม จากการอ่านดูความเห็นของหลายๆคน ก็พอรู้ๆๆอยู่ว่าเข้าใจกันในทางใด อยากพูดแต่ก็ไม่พูดดีกว่า ขออุเบกขา ผมเองการจะมองหรือเข้าใจเกี่ยวกับพุทธศาสนา เราเป็นผู้น้อย ก็จะมองปฏิปทาของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ เป็นแบบฉบับ ว่าท่านดำเนินยังไง มันเป็นเรื่องปัจจัตตัง ท่านที่เห็นธรรม หรือมีธรรม ครองใจ การแสดงออกของท่านก็มักจะเป็นแบบธรรมนำหน้า ไม่ใช่กิเลสหรือ โลกออกหน้า

 

ผมว่า ทีมงานที่คิดเรื่องประเภทนี้ ไม่รู้จริงในเรื่องของพุทธศาสนาเอาเสียเลยแล้ว...และที่น่าสลดใจยิ่งนักโดยเกิดขึ้นจากวัด............... ที่ จ ปทุม ที่มีชื่อเสียง และ เรื่อง สตีป จ๊อป ว่าตายแล้วเกิดเป็น............... ผมยังขำ 555 .... ไม่หายเลยจนถึงทุกวันนี้

 

กรุงเทพ รถติดอีกแล้ว

 

http://www.elib-online.com/doctors/gen_fashion.html

 

ของบางอย่างเราใช้ตาตัดสินไม่ได้ถ้าไม่ได้สัมผัส ต้องลองถามเจตนาของท่านก่อน ว่าเป็นไปเพื่อ และอีกอย่างการถือธุดงค์ก็เลือกเอาข้อใดข้อนึงก็ได้ไม่ได้บังคับ ท่านอาจเดินเชิงสัญลักษณ์ก็ได้แต่ท่านก็ถือธุดงค์บางข้อเป็นวัตรปฏิบัติ เพื่อเป็นภาพให้เยาวชนหรือคนที่เริ่มห่างกับพุทธศาสนาได้สะกิดใจ หันมาเข้าวัดเข้าวาฟังเทศฟังธรรม และปฏิบัติธรรมบ้าง ที่ผ่านมาศาสนาเราไม่เข้มแข็ง เยาวชนเริ่มเสื่อมถอยในศาสนา ไม่ค่อยเข้าวัด เข้าก็เพื่อไปดูมหรสพ เปลี่ยนการนับถือศาสนาเป็นแฟชั่น อยากนับถือแบบง่ายๆ ทำผิดก็ล้างบาปได้ ไม่เข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรมและก็ไม่เชื่อว่ามีจริง ถ้าทุกคนยังเปิดอ่านแต่ตำราและแนะนำคนอื่น แต่ไม่ได้ลงมือปฏิบัติ อีกหน่อยทุกอย่างคงเป็นแค่เรื่องเล่าเป็นแค่นิทานสอนใจ คนที่มีแก่นยึดอยู่แล้วไม่น่าห่วง แต่เยาวชนรุ่นใหม่หันหลังให้ความเชื่อทางศาสนาของตัว เพราะคิดว่าคนรุ่นเก่ากุเรื่องหลอก อีกหน่อยศาสนาที่มีก็แค่ระบุเท่ๆในบัตรประชาชนเท่านั้น :'(

 

ไม่ต้องรออีกหน่อยหรอกครับ ตอนนี้ก็เยอะแล้ว
ผมชอบนะ พวกคนสิงคโปร์หลายคนที่ลงไว้ว่า atheist --ไร้ศาสนา
อย่างน้อยก็ไม่หลอกคนอื่น ไม่หลอกตัวเอง

 

การเผยแพร่พระพุทธศาสนา แต่ข้อวัตรปฎิบัติไม่ถูกต้อง จะเรียกว่าเป็นการเผยแพร่พระพุทธศาสนาได้อย่างไร?

 

อันนี้ผมไม่ขอวิจารณ์ เอาไว้ท่านๆต้องไปสัมผัสเอง แต่สิ่งที่ผมบอกคือ ศาสนาของเรากำลังถดถอย การทำอะไรก็ตามที่เป็นเชิงสัญลักษณ์ในสิ่งที่ดีๆ ทำให้เด็กและเยาวชนรวมทั้ง พี่ ป้า น้า อา กลับมาเป็นคนพุทธที่เข้มแข็ง และฉลาดในการที่จะเลือก การที่จะเผยแผ่ศาสนาให้คนกลับมาเข้าถึงแก่น บางทีต้องมีการทำภาพบางอย่างให้เห็นบ้าง ให้ภาพดีๆฝังไปในความทรงจำเด็กรุ่นใหม่ วันนึงเมื่อเขานึกถึงภาพดีๆนี้(อาจในวันที่เขามีทุกข์ก็ยังดี) เขาจะแสวงหาเองว่าวัดไหน พระรูปใด คำสอนและการปฏิบัติที่เหมาะแก่การเข้าไปเรียนรู้ ไปศึกษา เมื่อถูกจริตเขาก็คงไม่มีใครไปบังคับเขาได้ วัดในประเทศนี้จะได้ไม่ลดลง และในบางที่ร้างไม่มีพระสงฆ์อยู่เหมือนทุกวันนี้ไงครับ ศาสนาจะกลับมาเข้มแข็งเหมือนเมื่อก่อน มีพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเพิ่มขึ้น และมีนักบวชที่มีคุณภาพคุณธรรม ไม่สักแต่ว่าบวชตามประเพณีแล้วก่อเรื่องที่ไม่เหมาะสมเหมือนทุกวันนี้ เพราะขาดการสนใจใฝ่รู้ในศาสนาของตัว

จากที่หาข้อมูลมาพระในโครงการนี้จะถือธุดงค์สองข้อคือ
1.ถือการฉันในอาสนะเดียวเป็นวัตร

2.ถือการอยู่ในเสนาสนะที่เขาจัดไว้ให้เป็นวัตร

ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

...ธุดงค์ ของพระ คือเพื่อหลุดพื้น ใช่ทำเพื่อบันทึกสถิติ...หากท่านทำด้วยกุศล ขออนุโมทนาด้วยใจจริง หากทำด้วยเพื่อประโยชน์ใด ๆ ผลกรรมจะเป็นผู้สนอง...

 

ธรรมยาตรา เดินวันละ ๒๐ ก.ม. นี่โหดนะ แดดช่วงนี้แรงด้วย เดินอย่างน้อยวันละ ๕ ช.ม.
แค่วันละ ๑๐ ก.ม. ก็แย่แล้ว (พูดได้จากประสบการณ์เพราะผมเคยเดินมาแล้ว รวมเกือบ ๑๐๐ ก.ม. โหดพอสมควร)

 

ฝั่งนั้นคิดอย่างนั้น ฝั่งนี้คิดอย่างนี้ ย่อมไปกันไม่ได้ ลองมานั่งตรงกลางแล้วคิดพิจารณาทั้งสองฝ่ายสองฝั่ง ใจเราจะเบา ๆ ๆ
เคยอ่านเจอหลวงพ่อพระราชพรหมยานมหาเถระกล่าวว่า จะธุดงค์ในป่าในวัดมันก็ไม่ต่างกัน ในป่ามีเสียงนกเสียงกา ในวัดก็มีเสียงหมาเสียงแมว อยู่ที่ใจสงบมากกว่า แต่หลวงพ่อก็ดุพวกที่ธุดงค์ปักกลดตามเสาเรือนชาวบ้านนะครับ ..........ธุดงค์ไม่ได้หมายความว่าจะต้อง "เดิน" ในธุดงค์ 13 ข้อนั้นคือการสมาทาน "ถือ" ในข้อใดข้อหนึ่ง หรือสมาทานหลายข้อก็ได้ ถ้าไม่ขัดกัน (เช่นถ้าสมาทานข้ออยู่โคนไม้ ก็จะสมาทานข้ออยู่กลางแจ้งไม่ได้ เป็นต้น) เคารพทุกความคิด ^^

 

ใช้สติไตร่ตรองดีแล้วหรือครับ เดินธุดงค์เพื่อลงกินเนสส์บุ๊ค
นี่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าหรือครับ พระเดินธุดงค์เพื่ออะไรยังไม่รู้
อย่างเรียกว่าไปธุดงค์เลย จะเรียกตนเองว่าเป็นพระในพุทธศาสนา
ก็ยังไม่คู่ควรเลยครับ เบื่อไอ้พวกนิยมเปลือกและไม่เข้าใจแก่นจริงๆ
อยากให้แนวร่วมชาวพุทธแท้ อย่านิ่งดูดาย ออกมาแสดงความเห็นกันบ้าง


แล้วก็เบื่อมากครับ ไอ้พวกพุทธแต่เปลือกที่คอยกดไม่เห็นด้วย
กับชาวพุทธที่ศรัทธาในความสอนแท้ๆ ที่เป็นแก่นของศาสนา
ถ้าแน่จริง ไม่เห็นด้วยก็มาแสดงความเห็นโต้ตอบสิครับ
ว่าศาสนาพุทธแบบของพวกคุณมันเป็นแบบไหน
และอยู่ในคำสอนส่วนใดของพระไตรปิฏก

หลายคนบอกว่าทำไมไม่ไปธุดงค์ในป่า ถือว่าง่ายร่มเย็น
แต่การเดินในเมืองข้างถนน ถือว่า ยากมาก ต้องใช้ขันติบารมี
ไม่รู้ว่าใช้สมองส่วนไหนกลั่นคำพูดนี้ออกมาได้
ผมว่าคนที่ต้องใช้ขันติบารมีอย่างสูง คือ
คนที่เดือดร้อนจากรถติดมากกว่า
พระพุทธเจ้าไม่คิดอย่าให้พระออกมาสร้างความเดือดร้อนวุ่นวาย
ให้กับชาวบ้าน จึงให้มาการเข้าพรรษา ลองใช้ปัญญาพิจารณาดูเถอะครับ

 

(good)(good)(good)(good)

 

เดินเพื่ออะไรนะครับ เพื่อลงหนังสือกินเนสส์
น่าจะได้บุญเยอะนะครับ เลยต้องบันทึกไว้

 

เดินสาย PR สินะ

 

ตกลงเดินธุดงค์เพื่อดึงคนเข้ามาอยู่ในกระแสธรรม แต่มีผลประโยชน์เพื่ออยากเอาชนะ?ทำสถิติแค่ลงกินเนสบุค เหมือนกับการวิ่ง-เดินมาราธอน แต่เปลี่ยนจากฆราวาสเป็นบรรพชิต เราะนู้สึกประเด็นหลักเพื่อทำสถิติใช่ไหมคะ แล้วคนที่ไม่เข้าใจในพุทธศาสนา เค้าจะรู้ถึงแก่นได้หรือคะ เพราะแค่เบื้องต้นที่ดึงเข้ามาก็ใช้ผลประโยชน์แบบนี้แล้ว เข้าใจว่าสมัยใหม่ แบบนี้ พุทธวจน ไม่ยิ่งหายไปหรือคะ (ไม่ได้เหมารวมหมดนะคะ บรรพชิตที่เข้าร่วมด้วยจิตกุศลก็มีเยอะค่ะ พยายามไม่อคติ เพราะจะเป็นบาปติดตัว แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆค่ะ ปวดหัวแล้ว)

 

ถ้าคิดให้ดีการลงกินเนสบุคคือผลพลอยได้ครับ นี่คือการสร้างภาพที่ดีให้ชาวโลกเห็น คนนอกศาสนาที่ไม่รู้จักพระหรือไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับศาสนาเวลาเห็นรูป อ่านข้อความ จะเกิดความสนใจ ว่าภาพนี้เค้าทำอะไรกัน เมื่ออ่านข้อความหนึ่งในนั้น อาจไม่ทั้งหมด เค้าก็จะแสวงหา ค้นคว้าว่าเค้าทำเพื่ออะไร ศาสนาพุทธมีดีอะไร คนที่ศึกษาจะไปหาแก่นแท้ของศาสนาเขาก็ไปทางนั้น ส่วนบางคนอาจศึกษาธรรมะเบื้องต้น แค่ลองถือศีลห้าข้อก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้แล้ว ดีกว่าภาพที่ไม่ได้อยากสร้างส่งไปให้ชาวโลกดูว่าประเทศไทยมีหลากสี ลึกๆคนไทยไม่สามัคคี รอวันที่จะหาประเด็นที่ทำให้ลุกเป็นไฟ และเข้าห้ำหั่นกัน เกิดเหตุการนองเลือดในแผ่นดิน และมีผู้เสียชีวิตเยอะที่สุดในประวัติศาสตร์ เอาไว้ลงกินเนสให้ทั่วโลกดู ภาพและข้อความแบบนี้ควรบันทึกไหมครับ ถ้ามองกันพื้นๆและคิดแบบอคติหลายท่านก็คงคิดแบบนั้น อยากเด่น อยากดัง อยากลงหนังสือ เพื่อหน้าตา เพื่อธุรกิจ แต่หลายท่านที่คิดนั้นคิดบ้างไหมว่าท่านกำลังปรามาสพระอยู่ โดยที่ไม่คิดสืบสาวราวเรื่อง ท่านลองไปถามพระที่กำลังจะเดินดู พระหลายรูปบวชเพื่อเป็นพระที่ดี ฝึกตนตลอดพรรษา ไม่ได้บวชตามประเพณีเพื่อจัดงานใหญ่ให้ญาติได้รื่นเริงกันหรือได้หน้า ไม่ได้เช้าเอน เพลนอน ท่านทำภารกิจของสงฆ์ที่ควรทำทุกวัน ตรวจสอบชำระศีลของตัวทุกวัน อย่าให้อคติปิดใจท่านทั้งหลายโดยรู้เท่าไม่ถึงการ อกุศลกำลังทำให้หลายท่านใจหมอง มีบาปติดโดยไม่รู้ตัว ถ้าไม่รู้แน่ขอให้วิจารณ์อย่าลงลึก เอาไว้ท่านรู้ลึกรู้จริงแล้วค่อยวิจารณ์ท่านจะได้ไม่บาป

 

ขอบคุณมากน่ะครับที่แนะนำธุรกิจขายตรงหลังไมค์ให้.
เฮ้อออ...ตอนแรกธุรกิจขายตรงนี่ก็ดีน่ะครับ เขาจะเน้นที่คุณภาพสินค้ามากกว่า แต่สินค้าเขาดีจริงๆน่ะ แอมเวย์ ซูเลียน ฯลฯ แต่ก็มีบางกลุ่มนี่โลภมากไปหน่อยดันมาใช้ธุรกิจขายตรงออกหน้าแล้วแฝงตัว แล้วอัพเกรดเป็นธุรกิจขายตรงกลายพันธุ์ คือไม่ตรงจริง ตรงจริงมีนิดเดียว มันก็คือแชร์ลูกโซ่กลายพันธุ์ดีๆนี่เอง เอาผลประโยชน์ต่างๆมาหลอกล่อ จากความโลภ ความหลงของปุถุชนทั่วไป มันเลยทำให้เห็นข้อแตกต่างเด่นชัดระหว่างธุรกิจขายตรง กับ แชร์ลูกโซ่กลายพันธุ์

>>>>ธุรกิจขายตรง---จะเน้นขายที่คุณภาพสินค้า มีสินค้าที่หลากหลาย โดยเฉพาะสินค้าที่ใช้ในชีวิตประจำวัน สินค้าเขาดีจริงน่ะ.
>>>>แชร์ลูกโซ่กลายพันธุ์---จะเน้นตรงหาสมาชิกให้ได้มากๆ เพื่อจะได้ส่วนแบ่งในการสมัครสมาชิก ยิ่งฐานสมาชิกกว้างเท่าไร ยิ่งทำให้ยอดปิรามิดมั่นคงเท่านั้น
ต้องศึกษาข้อมูลให้ดีก่อนทำธุรกิจขายตรงน่ะครับ
ตอนแรกก็เกือบหลงไปทำแชร์ลูกโซ่เหมือนกัน -*-
แชร์ลูกโซ่บางยี่ห้อพัฒนามาออกรายการทีวีแล้วน่ะครับ มีเอาดารามาโปรโมทด้วย
วิธีการไม่ให้โดนหลอกทำธุรกิจแชร์ลูกโซ่ คือ ศึกษาข้อมูลให้หมดทุกด้าน ทุกตัวสินค้า ดูหลักการตลาด หลักบริหารจัดการให้ดี ***ดูเป้าหมายธุรกิจให้เด่นชัด โอกาสที่จะโดนหลอกก็น้อยน่ะครับ.
**ขอบคุณสำหรับคำแนะนำหลังไมค์น่ะครับ





ขอให้ทุกท่านจงเจริญในธรรม...