กำลังใจในการบำเพ็ญผมเริ่มอ่อนแรงครับ ทำยังไงดี?

ทำขนาดนี้ผมยังเป็นพุทธภูมิอยู่ไม่รู้เป็นไร รู้สึกว่าเป็นอยู่นะ เดี๋ยวจะัลองชั่วกว่านี้อีก ดูซิว่าจะยังคงเป็นพุทธภูมิอยู่อีกรึเปล่า เฮ้อ เหนื่อยจังว่ะฝืนทำความดีหลอกลวงคนอื่นมาตั้งนาน ได้เปิดเผยตัวซะที รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก ไอ่คำด่าต่างๆที่ด่าผมมาน่ะหรอ ผมไม่ค่อยรู้สึกหรอกถ้ามันออกจากปากคนดีมีเมตตาเพราะมันยังไม่เจ็บพอ มันต้องด่าที่แสบๆผมจึงจะรู้สึก 55555

 

ไอ่ทีพูดไปข้างบนเป็นความจริงทุกประการ ผมทดลองทำชั่วมาตั้งแต่ประมาณ 4-5 ปีแล้ว จนถึงตอนนี้ผมก็ยังเลิกเป็นคนชั่วไม่ได้ ผมเห็นแก่ตัว กลัวความลำบาก และเลวทราม ทำตัวเป็นผู้โดดเดี่ยว ทำแบบเท่ห์ๆ สุดท้ายตอนนี้ก็ยังไม่เลิกนิสัยชั่วๆ ระงับได้บางทีแต่จะทำให้ไม่เป็นตัวเอง ต้องหงุดหงิด โมโห แต่พอกลับมาเป็นคนชั่วเหมือนเดิมจะรู้สึกดีและสบายยย เหมือนเป็นตัวตนผมจริงๆและซ่อนอยู่ในจิตใต้สำนึก บอกตามตรงว่าผมไม่กลัวที่จะทำชั่ว ผมไม่กลัวที่จะอกตัญญูใคร ผมไม่กลัวที่จะฆ่าคนที่ช่วยผมไว้ และผมต่ำทรามกว่าสัตว์ นิสัยพวกนี้ทดลองแก้แล้วแต่ไม่หาย ผมอาจจะเป็นปัจเจกคู่บารมีใครสักคนผมถึงชั่วได้ขนาดนี้ 555555

 

แต่ยังไงผมก็ยังไม่ท้อที่จะปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าอยู่นะ ชั่วอย่างงี้ผมก็หวังนะ ใครห้ามผมไม่ได้หรอก กำลังชั่วมันผลักดัน

 

มันเป็นกรรม ทุกคนก็เคยชั่วอย่างนั้นมาแล้ว ในชาติที่ผ่านมา ชาติใดชาติหนึ่ง

อย่าไปถือเอาลำเรือ ที่เรากำลังนั่งอยู่ เป็นตัวของเราเลย
อย่าไปถือเอาเสื้อ ที่เราใส่อยู่ ว่าเป็นตัวของเราเลย

ทั้งเรือที่เรานั่ง ทั้งเสื้อที่เราใส่ มันก็ผุพัง เปลี่ยนไปตามกาลเวลา สลับไปสลับมา ไม่จบไม่สิ้น เปลี่ยนสี เปลี่ยนรูปร่าง เปลี่ยนลักษณะไปเรื่อยๆ

หาให้เจอก่อนดีกว่า ว่าตัวเรา ที่นั่งเรือ ที่ใส่เสื้ออยู่ มันอยู่ตรงไหน มันเป็นยังไง

 

สาธุ ถ้าผมได้เป็นทหารหรือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ขอให้ผมโดนยิงตาย โดนฆ่าตายด้วยคมกระสุนคมดาบ ไม่ต้องตายดี ไม่อยากตายดี แต่ตายแล้วขอให้มีเกียรติตายมีเกียรติไว้หลอกคนว่าผมนี่เป็นคนดี แต่ที่จริงเลว เป็นอย่างนั้นได้คงดี แต่ขอให้มันเกิดขึ้นตอนผมแก่ๆไปแล้วนะ ตอนยังหนุ่มนี่ยังไม่คุ้มชีวิตที่ผุดจากนรกมา ขอชั่วให้เต็มที่ ตอนตายจะได้ลงอเวจีบ้านเกิดไม่ได้ผุดได้เกิดมาเป็นคนสบายไปเลย ก็คนมันบารมีชั่วมาก มีอเวจีเป็นที่ไปอยู่แล้ว หรือไม่ก็โลกันต์นู่น ดิ้นได้ด้วย ไม่โดนขึง มีเล็บยาวสวยเชียว

ว่าแล้วก็อยากรู้อยากลองไปเกิดดูเหมือนกัน เกิดดูว่าผมจะทนได้ไหม นรกน่ะแน่ซักแค่ไหน ร้อนซักแค่ไหน โลกันต์นั้นเย็นสบายดีอย่างไร รักนรกมากคิดถึ้งคิดถึง อยากไป อยากกลับบ้านคิดถึงบ้านเกิด นรกจ๋าผมจะไปอยู่นะ

ตอนนี้เหลือลองฆ่าคนที่อยากทำแต่ยังไม่เคยทำ อยากฆ่าโจรใต้ ล้างเผ่าพันธุ์มันเลย กวาดล้างทั้งหมู่บ้าน ฆ่าล้างบางทั้งป่า ทั้งตามเขา เคาะประตูบ้านเข้าไปยิงเลย ฆ่าพวกโจรปล้นชิงด้วย ฆ่าพวกขายยาบ้า ฆ่าพวกมารศาสนาพระนอกรีดจับมายิงรายตัวเลย ฆ่าคนที่คิดร้ายในหลวง ฆ่านักการเมืองที่โกงกิน ฆ่ามหาอำนาจจีน ฆ่ามหาอำนาจอเมริกัน ถล่มประเทศที่มีอาวุธนิวเคลียร์และอาวุธร้ายแรงอื่นๆ ทำลายโครงการมัน ฆ่าดาราหนังโป๊ ฆ่าเว็ปมาสเตอร์ที่ต้องให้เติมเงินดู ฆ่าคนที่เป็นต้นเหตุของการปลุกปั่น ฆ่าคนชั่วให้หมดโลกเหลือแต่ตัวผมเอง ทีนี้จะได้รังแกคนดีได้อย่างง่ายๆ คนชั่วหมดโลกไปบ้างแล้วผมจะได้ไม่มีคู่แข่ง ผมจะได้ชั่วอยู่คนเดียว เลวอยู่คนเดียวคนอื่นดีหมดเลยไม่ต้องกลัวใคร 555555

 

กลัวผมมั้ย ผมชั่วนะ คำสอนคุณไม่ลงสู่จิตสำนึกผมหรอก เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
ไม่มีชั่วกว่าผมแล้ว 5555

 

ไม่อยากใส่หน้ากากอีกแล้ว เบื่อ ผมเลว ผมชั่วสารพัดอยากเป็นหนึ่ง อยากดัง อยากสมหวังในสิ่งที่เอื้อมไม่ถึง อยากเก่งๆ นี่คือผม ขอให้ทุกคนรู้ไว้ด้วยนะ คราวหน้าผมเข้าไปกระทู้อะไร ให้จดจำผมในฐานะคนสารเลวในเว็ปพลังจิต ไม่ต้องไว้หน้า ไม่ต้องเกรงใจกัน ไม่ต้องอ่อนโยน สาดมาเต็มที่ ส่งมาด่าทางข้อความก็ได้ ให้รู้ไว้ว่าคนเลวอย่างผมก็ทำดีได้ แต่ในใจก็เลวเหมือนเดิมเลวยันเงา เลวด้วยตัวเองไม่มีใครเสี้ยม คนเลวอย่างผมเข้ามาปะปนกับคนดีเพื่อหวังผล หวังวิชา หวังอิทฤทธิ์ หวังมีคนสนใจ หวังสาระพัดจากคนดี ดูซิเลวๆยังอยู่กับพวกคุณได้ ดีแท้ๆ 55555

 

ไม่กลัวหรอก ก่อนที่ผมจะเข้ามาทางธรรมะ ผมก็นิสัยแบบท่านนี่แหละ เหมือนเกือบเป๊ะ

จนกระทั่งระลึกรู้ได้ว่า เรือลำนี้ มันไม่ใช่ตัวเรา
ดี-ชั่ว เป็นแค่สมมติของโลก
แท้จริงแล้ว มีแต่กรรม-วิบาก และผู้ที่ยังถูกอวิชชาครอบงำอยู่ เท่านั้นเอง

เมื่อเห็นแล้ว และอยากจะเจริญเมตตา เดินเส้นทางสายพุทธภูมิ จะรู้สึกได้เอง ว่าตนเองนั้น เหมือนกับแม่ ที่มีลูกอยู่ในท้อง สัตว์ทั้งหลาย ที่ยังถูกอวิชชาครอบงำอยู่นั้น เป็นลูกๆ ของเราทั้งนั้น

 

นิสัยพวกนี้ มันไม่มีใครไม่ค่อยไม่ได้เดินผ่านนะดิฉันว่า .. มันมีอยู่ในตัวแต่ละคน สะสมมาหลายภพหลายชาติได้เหมือนกัน ใช่ว่าแต่ละชาติที่เป็นคน มันจะทำแต่ความดีเสียมะไหร่เล่า นรกขุมไหนก็คงไปมาหมดแล้ว สวรรค์ชั้นไหนก็คงเคยผ่านมาแล้ว
นิสัยแย่ๆชั่วๆ มันมีกันทุกคนแหละ ใครมากใครน้อย ใครลดใครตัดได้เร็วกว่ากันต่างหาก ถ้าปฏิบัติไปนานๆแต่ โลภ โกรธ หลง ยังเท่าเดิม หรือ มากกว่าเดิม ก็ให้รู้เถอะว่ามันผิดทาง หรือ
ปฏิบัติยังไม่ถึงแม้จุดเริ่มต้น ... ตัวเองเท่านั้นที่บอกตัวเอง รู้ได้ด้วยตัวเอง ...
คุณ ขวัญ คะ ทุกคนก็เป็นเพื่อนร่วมทางกันหมด แต่ที่จะต้องใช้แรงเดินได้จริง คือตัวของคุณเองค่ะ กำลังใจพวกเรามีให้เสมอค่ะ ... สาธุ

 

ช่างมันเถอะ....
ฝึกตายก่อนตาย
แล้วก็....โลกนี้เป็นศึกชิงภพ...
บุญ..กับบาป...ต่อกรกันอยู่
ต้องนึกถึงบุญ..บารมี..ครับ
ทั้ง 10 ทัศ แล้วก็ ต่อขึ้นไปเป็น 20,30 ทัศ ไปตามลำดับ
ทำหน้าที่..สร้างบุญบารมีให้ดีที่สุด
ร่มไม้ใหญ่ นก กา ชอบมาอาศัย...ถ้าบุญเรามากขึ้น ความร่มเย็นก็จะแผ่ออกมาล่ะ
อย่าตามนึกถึงบาปอกุศล....ให้ตามระลึกถึงบุญ หรือกำหนดถึงบุญให้
เป็นสมาธิ(ตั้งไว้ที่ฐานสมาธิตามถนัด)แผ่ออกมาคลุมตัวเรา...คนรอบข้าง หรือโลกทั้งใบ ความสงบร่มเย็นก็จะเกิดขึ้นตามลำดับ...

กำลัง...ทั้งหลายย่อมเกิดจากสมาธิ...หมั่นนั่งสมาธิให้มากๆเข้าไว้ครับ
พุทธภูมิ...ก็ต้องใช้หรืออยู่กับสมาธิให้คล่องล่ะครับ
ปัญญาก็...ใช้ตั้งบนฐานของสมาธินั้น
ชีวิตก็ย่อมมีรอยแผลเป็นธรรมดา....รักษาให้หาย ดูแลให้ดี
ตั้งต้นใหม่...ก็พยายามอย่าซ้ำรอยแผลเดิมล่ะ
ลุกขึ้นสู้..ครับ
ถึงตายก็แค่นั้น...ยังต้องมาเวียนว่ายตายเกิดอยู่ดี
อยู่กับบุญครับ...จะนำพาให้เราเดินทางได้อย่างมั่นคง..แล้วก็มั่นใจ
ก็...เป็นกำลังใจให้ครับ
ต่อสู้ฟันฝ่าต่อไป...

 

ปล่อยวางครับมันเป็นธรรมดาของโลกที่เราจะต้องโดนครับมันขึ้นอยู่กับว่าคุณแบกเอาไว้มากแค่ไหนแบกมากก็หนักมากแบกน้อยก็หนักน้อยผมอยากให้คุณตั้งสติสักนิดปล่อยเรื่องพวกนี้สักครู่แล้วค่อยๆเรียงลำดับความคิดใหม่ทุกปัญหามีทางออกเสมอครับที่สำคัญมันเป็นเรื่องปกติของพุทธภูมิครับที่ต้องเจอไม่มีพุทธภูมิที่ไหนหรอกครับที่ชีวิดสบายไม่มีอุปสรรคพุทธภูมิคือ คนที่ปราถนาเป็นพระพุทธเจ้าซึ่งหากปฏิบัติต่อไปคุณจะต้องเจอหนักกว่านี้เพราะเราหวังของสูงจะได้มาง่ายๆมันเป็นไปไม่ได้และที่สำคัญผมอยากให้คุณคิดถึงหน้าที่ของคุณคือ การขนสัตว์ข้ามวัฏฏะสงสารในอนาคตถ้าคุณยังไม่ลาคุณบารมีสูงขึ้นบริวารมากขึ้นและคุณต้องแบกความทุกข์และช่วยบริวารของคุณ ถ้าปัญหาของตัวคุณเองคุณยังทุกข์ขนาดนี้แล้วคุณจะชาวยแก้ปัญหาให้บริวารของคุณยังไงล่ะ นี่คือสิ่งทดสอบที่คุณต้องข้ามไปให้ได้ ผมอยากให้คุณใช้ปัญหานี้ในการทดสอบขันติบารมีของคุณนะครับ เพราะในอนาคตเราต้องเจออีกเยอะยิ่งถ้าคุณเป็น วิริยาธิกะด้วยแล้วผมบอกได้เลยว่าแทบรากเลือดครับ มองโลกให้ธรรมดาครับอย่าไปแบกมันมาก อย่าลืมหน้าที่ตัวเองนะครับสู้ๆ

 

พระโพธิสัตว์ต้องสอนคน ต้องรู้อารมณ์ทุกอย่าง เป็นอย่างนี้จะสอนอย่างไร ต้องพิการ
ตาบอด หูหนวก บำเพ็ญ ขันติบารมี

 

อ่านบทความรู้นี้แล้วรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมากเลยครับ ส่วนตัวผมรู้ตัวเองดีครับว่าบุญบารมีคงมีไม่มากนักแต่ชาตินี้ก็จะขอสะสมบารมีไปเรื่อยๆแม้ว่าจะแค่สิ่งเล็กๆน้อยๆครับ ขออนุโมทนาบุญและเป็นกำลังใจให้นะครับ

 

สนับสนุนเต็มที่

 

เอาเลย

สถานฑูตที่ สภา นราธิวาส ยะลา บัตตานี เอาเลยที่นึง ลงรถเขียนแขวนคอ

ตามที่เขียนในเนี่ย เอาเลย รอดูข่าวภายในเดือนนี้น๊ะ:z3

 

คุณ หก ครับ
ณ เวลานี้ที่ผมได้อ่านข้อความของคุณอยู่ ต้องขอกล่าวตามตรงครับว่า
เริ่มไม่ทราบในเจตนาอันแท้จริงว่า ทั้งหมดนี้คืออะไรกันแน่
ไม่อยากจะคิด แม้กระทั้งว่า...มันคือ บทละครตอนหนึ่ง เท่านั้น

คุณกำลังหลอกตนเอง หรือ คุณกำลังหลอกผู้อื่น
คุณพยายามจะปิดบังความจริงแก่ตนเอง
หรือ คุณต้องการจะเปิดเผยความจริงแก่ผู้อื่น
ในเมื่อ...ทุกกำลังใจที่คุณได้รับ ทำให้จิตใจของคุณ เริ่มเข้มแข็ง
แต่หนึ่งกำลังใจที่ผมส่งให้คุณไปนั้น กลับเป็นผม ที่เริ่มอ่อนแอ

เส้นทางที่คุณกำลังเดินตามลำพัง มันต้องเจอทั้ง แดด ฝน ลม หนาว
จนบางครั้งมันอาจจะทำให้คุณเหงาบ้าง เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แต่...
อยากให้คุณลองมองดี ๆ มองตรงไปข้างหน้า
แล้วคุณจะเห็นเพื่อนที่ร่วมทางเดียวกับคุณอีกมากมาย
แม้จะหันกลับไปมองข้างหลัง คุณก็ยังได้เห็นเพื่อนที่กำลังเดินตามคุณมา เช่นกัน
ขอให้คุณมีความมุ่งมั่น ตั้งใจ และคุณจะสามารถสัมผัสและเห็นได้ ด้วยใจของคุณเอง
ผมเชื่อว่าคุณต้องทำได้

ผมเป็นเพียงสัตว์โลกธรรมดา ๆ
ที่เกิดมาแล้ว เดี๋ยวก็แก่ แล้วเดี๋ยวก็เจ็บ แล้วเดี๋ยวก็ใกล้จะตาย
ก็เพียงหวังปรารถนาว่า จิตดวงสุดท้ายคงจะได้เข้าถึงซึ่ง แดนพระนิพพาน
ถ้าหากบุญบารมีเพียงพอ ก็ขอให้พระผู้เมตตาทรงโปรดนำพาตน
ได้ข้ามพ้นจากกองทุกข์ด้วย ก็เท่านั้น...

ไม่เป็นไร... หากคุณยังไม่จิตที่คิดจะสงสารและช่วยเหลือสัตว์ใด ๆ ก็ตาม
ก็ขอให้คุณสงสารจิตใจของคุณเองบ้าง อย่าได้ทำร้ายจิตใจตนเองอีกเลย
แม้ที่ผ่านมาคุณจะเลว จะชั่ว แค่ไหน ไม่เป็นไร...
หากคุณยังมีความปรารถนาเพื่อที่จะบรรลุ ในเส้นทางอันประเสริฐนี้แล้ว
ไม่เป็นไร... ที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไปนะ ไม่เป็นไร ๆ ๆ

ถ้าล่วงเกินคุณมากไป ต้องขออภัยด้วยครับ...

 

อืม เดินทางมาก็ไกลไม่น้อย พอได้เห็นความจริงของวัฏฏะ ทั้งๆ ที่กายสังขารยังหนุ่ม แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองแก่ลงไปมากทีเดียว...

แต่ถึงอย่างนั้น.. จะให้ทิ้งลูกหลาน ไปสบายคนเดียว คงไม่ได้หรอก อย่างน้อยชาตินี้ ก็ต้องทำให้เต็มที่ก่อน

ยิ่งตัวเราเองลำบากเท่าไร ยิ่งเห็นความสำคัญของการช่วยลูกหลาน มากขึ้นเท่านั้น ขันธ์ 5 ของเรานี้ มันจะลำบากแสนสาหัสอย่างไร ก็เป็นเรื่องของมัน เพราะมันไม่ใช่เรา

เพราะไม่มีความปรารถนาใด ยิ่งไปกว่าการเห็นลูกหลาน มีความสุข พ้นจากความทุกข์ พ้นจากอวิชชา การยึดครองขันธ์ 5 ที่คอยเบียดเบียนไม่จบไม่สิ้น

 

เดนเลยยิ่งดี

 

สั้น ๆ รู้แค่ว่า มันเป็นแค่ "ความรู้สึก แค่ความรู้สึุก แค่ความรู้สึก" แค่นั้น แล้วก็ทำต่อไป เหมือนตอนกินข้าว ไม่อร่อย แต่ก็กินต่อไปให้ท้องมันอิ่มจะได้มีแรง กินกันตาย

 

อนุโมนาทุกความคิดเห็นครับ ..
ดีัจังครับ เป็นกำลังใจให้กันทุกๆคนเลย ^^