กงกรรมกงเกวียนทำอย่างไรจึงจะหยุดได้

ใช่ค่ะ กฏธรรมชาติจึงต้องให้คนทั่วไปเราไม่ต้องไปรับรู้เรื่องราวในอดีตชาติไงคะ ...... เคสของคุณ ถือว่าไม่ปรกติ อยากให้คุณสำรวมและระวังใจตัวเองให้ดี ต้องยอมรับความจริงในปัจจุบันให้ได้ อย่าหลงทางผิด เพราะถ้าคิดและทำผิด มันจะทุกข์ไปอีกหลายๆๆๆชาติ ที่สำคัญ มันทุกข์ด้วยกันทุกๆฝ่าย ไม่ใช่แค่เด็กและตัวคุณ ทางฝ่ายพ่อ-แม่เด็ก เขาเองก็ทุกข์ไม่น้อยเลย ... มันไม่มีอะไร หรือใคร ที่ได้ดีมีสุขเลยใช่ไหม ขอให้คิดให้ดีเถิด...

 

เรื่องที่ท่านจขกทเล่ามามีสิ่งที่น่าแปลกใจหลายอย่างนะครับ..

เช่นเมื่อตอนสามีป่วย แล้วน้องสามี(คนละพ่อ?)มาบอกว่า...

"สามีเธอป่วยมากเขาเจ็บมาก ฉันจะให้หมอใช้ยาฉีดให้เขาไปอย่างสงบนะ "...

คำถามคือ...
1. ถ้าอยู่ต่างประเทศ..สิทธิในการอนุญาตให้หมอทำอะไรๆแก้คนไข้จะเป็นของภรรยาผู้เดียว (หากสมรสแบบถูกกฏหมาย..) เหตุไรน้องชายและญาติอื่นๆจึงมีส่วนด้วย?..อยู่ประเทศใดครับ?..

2. การฉีดยาให้คนไข้ตาย เพราะเขาเจ็บมาก ฟังดูแปร่งชอบกลมากครับ..และที่จะฉีดยาให้คนตายนั้น ถูกกฏหมายในประเทศที่อยู่หรือครับ..?


ฟังจากคำพูดของน้องชาย เหมือนกับว่าท่านจขกท ไม่ทราบว่าสามีป่วยมากหรือไม่ได้อยู่ใกล้ชิด หรือครับ ? ...

 

แต่ที่นี้เขาไม่ถือว่าเป็นการฆ่าคะ เป็นการให้ยานอนหลับเกิน ขนาด ประกอบกับยาแก้ปวดควบคู่กันกับยาเสพติด ให้คนไข้สงบและไปเอง แต่ก็ทรมานอยู่ดี ส่วนเรื่องประเทศไหนกับทำไมดิฉันไม่ได้ตัดสินใจ เพราะเราตอนนั้นพึ่งมาและไม่ค่อยรู้อะไรอะไรมาก ถึงมีคดีกับน้องชายสามี คุณพูดถูกว่าทำไมผู้เป็นภรรยาคัดค้านไม่ได้ เพราะว่าทั้งโง่และอ่อนแอในเวลานั้น เพราะมีกดดันหลายอย่างจากญาติของสามีที่ล้วนต้องการมรดก ตอนนั้นเพิ่งมาอยูไม่รู้ความอะไรทั้งสิ้น แต่ไม่ขอพูดเรื่องนี้อีกเพราะว่าเจ็บ สวนเรื่องประเทศและรายละเอียดไม่ขอกล่าวในที่นี้นะคะเพราะ เป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่อยากให้ใครทราบคะ แค่อยากระบายให้ฟังเป็นอุทาหรณ์

ถ้าอยู่ต่างประเทศ..สิทธิในการอนุญาตให้หมอทำอะไรๆแก้คนไข้จะเป็นของภรรยาผู้เดียว (หากสมรสแบบถูกกฏหมาย..) เหตุไรน้องชายและญาติอื่นๆจึงมีส่วนด้วย?..

เพราะเขาไม่ฟังถ้าลองเป็นคุณดูก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกันคะ จะไปติดต่อจ้างทนายยังไม่รู้เลยจะไปติดต่อได้ที่ไหน เพราะความที่เราไม่ใช้คนท้องถิ่นจึงสู้เขาไม่ได้ เอาเข้าจริงกฏหมายก็ปกป้องคนของเขามากกว่า
พอสามีเริ่มป่วยพวกญาติก็กันดิฉันออกจากสามี และจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลแทน สมมุติต่อให้เราคัดค้านจะทำอะไรได้เพราะเราคนเดียวเขาไม่ฟัง จะไปแจ้งความหรือทำอะไรได้เพราะเป็นแค่ชาวต่างชาติไม่รู้กฏหมายอะไรทั้งสิ้น

 

ผมอยู่ในประเทศหนึ่งที่มีกฏหมายควบคุมเรื่องนี้ค่อนข้างรัดกุม ก็เลยนึกไม่ออกว่าหมอจะสามารถ ทำอย่างที่ท่านจขกทเล่าได้อย่างไรน่ะครับ ..

เพราะหมอเองต้องทำตามขั้นตอนกฏหมาย ไม่สามารถซูเอี๋ยกับใครๆได้เหมือนหมอไทยน่ะครับ ..



อีกทั้งให้ยานอนหลับเกินขนาดจนคนไข้เสียชีวิต ดูน่าจะเป็นเจตนาในการฆ่าโดยตรงไม่ใช่รักษา ที่จริง ถึงคนไข้จะเจ็บขนาดใหน หมอก็ไม่ได้มีหน้าที่ยุติความเจ็บของเขาด้วยการทำให้ตายนะครับ..ขออภัยที่ยิ่งเห็นคำตอบก็ยิ่งสงสัยพฤติการของหมอ..ตราบเท่าที่เขายังไม่โคม่าหรือสมองตายหมอจะทำหน้าที่รักษาให้เขามีอายุยาวนานที่สุด ผมว่านี่คือจรรยาบันของหมอ..น่ะครับ.. เอประเทศนี้ อันตรายมาก ...

อ้อเรียนถามท่านจขกท ว่าลูกน้องชายนั้นเวลานี้อายุเท่าไรครับ และท่านจขกทเคยเล่าให้เขาฟังเรื่องที่สามีพูดก่อนตายให้เขาทราบบ้างใหมครับ

 

เราก็รู้อยู่แก่ใจคะว่าเขาจงใจฆ่าหวังทรัพย์สิน เพราะก่อนสามีจะเสียหนึ่งอาทิตย์น้องชายกับภรรยาของเขาซึ่งยังไม่ได้แต่งงานกันในเวลานั้นได้พยามทำดีกับเราสาระพัดพาไปเลี้ยงอาหารและบอกกับเราว่า ดูจากสภาพสามีคุณไม่น่าอยู่เกินอาทิตย์หน้าหรอก ทั้งๆที่ดิฉันยังเห็นเขาใช้คอมพิวเตอร์อยู่บนเตียงคนไข้(ซึ่งสั่งมาไว้ที่บ้าน)อยู่เลย แล้วเขาสองคนก็พยามเอาแต่พูดเรื่องทรัพย์สินว่าเราจะได้เท่าไรยังไง และเขาอยากจะให้แบ่งให้น้องๆคนละเท่าๆกัน วันที่น้องสามีวิ่งมาบอกว่าจะให้ยาให้ถึงแก่ชีวิต เราเพิ่งกลับจากข้างนอก ไปทำงานมา เราก็อุตส่าห์เขย่าสามีตอนเห็นเขานอนบนเตียง เล่าให้เขาฟังทุกอย่างว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เขาไม่พูดกับดิฉันเลย เอาแต่หลับตาและร้องครวญครางเป็นระยะๆ ส่วนลูกชายน้องชายสามีนั้นราว 7-8ขวบคะ ก้าวร้าวกับพ่อของเขามาก ดีกับทุกคนยกเว้นกับพ่อตัวเอง

หมอบอกรักษาไม่หายคะ บอกเป็นมาก บอกว่าถ้าอยู่ต่อก็ทรมาน ตอนรู้คราวแรกตอนเริ่มเป็น เขาบอกให้คีโมสำหรับรูคีเมีย แต่แฟนปฏิเศท เขาไม่อยากผมร่วงและไม่มีแรง เขาบอกจะเลือกรักษาธรรมชาติ แต่ไม่รู้ยังไงรักษาไปยิ่งแย่ลง

 

ก่อนอื่นต้องขอโทษเจ้าของกระทู้ที่ตอบตรงๆ มี 2 ประเด็นที่อยากจะเรียน คือ
1. คิดไปเองหรือเปล่าคะ เป็นอุปาทานนะ
2. อีกอย่างสามีคุณอนุญาตให้ฆ่าพ่อตัวเองแม้ว่าจะเป็น mercy killing ก็เป็นปิตุฆาต เป็นอนันตริยกรรมฝ่ายอกุศล ไม่น่าจะได้เกิดมาเป็นคนอีกนะคะ

 

เป็นกระทู้ที่ได้รับความสนใจอย่างมากไปเลยนะครับ
เห็นใจ จขกท มากครับเรื่องสะเทียนใจนี้ยิ่งไปเกิดที่ต่างบ้านต่างเมืองด้วย
น่าแปลกใจตรงที่ลูกกลับเกรี้ยวกราดกับพ่อตัวเอง(น้องชาย)
ถ้าจะพิจารณาโดยใช้กฏแห่งกรรมอธิบาย คงได้ความว่าสามีเขารับทราบเจตนาของน้องชาย
แล้วอาจเกิดความอาฆาตรแค้น ยิ่งดวงจิตก่อนตายนี้สำคัญมากในการไปเกิดในภพภูมิใหม่
สามีอาจทราบทุกอย่างตอนที่คุณชมภูอุมาเล่าให้เขาฟังแต่เขาไม่สามารถโต้ตอบได้เนื่องจากโรคร้ายดังกล่าว
ในความคิดผมเรื่องนี้ไม่ควรบอกสามีเพราะเขาอาจทำใจไม่ได้ เพราะชีวิตใครใครก็รัก

เรื่องของคุณชมภูอุมาเป็นประโยชน์แก่หลายๆท่านในห้องกฏแห่งกรรมนี้ คือ

เวรกรรมบ้างครั้งไม่ต้องรอถึงชาติหน้าก็สามารถให้ผลในปัจจุบันชาติได้
เจ้ากรรมนายเวรนั้นมีจริง เราทำกับเขาไว้อย่างไร เขาก็มีความโกรธแค้นและต้องกระทำตอบแทนคืนเมื่อโอกาสและเวลาเหมาะสม
ดวงจิตก่อนตายนั้นสำคัญมาก ควรให้เขาได้รับถึงความดีงาม ความเยือกเย็นความสงบแห่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เช่น การเหนี่ยวนำเขาด้วยการเปิดเสียงบทสวดสรรเสริญคุณพระรัตนตรัยให้เขาฟัง เอาพระพุทธรูปวางไว้ในจุดที่เขามองเห็น เป็นต้น

เรื่องกรรมเป็นอจินไตยไม่มีเข้าใจกระจ่างแจ้งนอกเสียจากองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เรื่องที่คุณชมภูอุมาเล่าและสิ่งทีคุณชมภูอุมาคิดอาจจะเป็นไปได้หรือเป็นไปไม่ได้ ก็ได้
ที่ผมจะแนะนำได้ก็คือทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้สามีบ่อยๆ ตัวคุณเองควรถือศีลห้าตลอดชีวิต เรื่องราวทั้งหมดต่อเนื่องและเชื่อมโยงกันอย่างประหลาด
ผมเองก็ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยโปรดจงชี้แนะแนวทางในการดำเนินชีวิตที่ถูกที่ ควรให้กับคุณด้วย ขอให้เข้มแข็ง จงเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นสรณะ แล้วคุณจะผ่านวิบากกรรมครั้งนี้ไปได้ในที่สุดไปได้ในที่สุดครับ

 

การผูกเวรกรรม มันมีอำนาจเหนือ การปฏิบัติดี ในปัจจุบัน
อำนาจกรรมที่ผูกนั้นอาจยืนยาวไปห้าร้อยปี ไม่มีทางแก้กรรมได้เลย
นั่งสมาธิ ทำบุญให้ตายก็แก้ไม่ได้
ทางที่ดีคือ "ยอมรับมัน"และ"อยู่กับมันให้ได้" ไม่ต้องไปแก้ ยิ่งแก้ ยิ่งยุ่งอีรุงตุงนัง
อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด.....ต่างคนต่างเสวยกรรมของตัวเอง....
กรรมของตัวเองทุกคนก็หนักหนาสาหัสอยู่แล้ว..คือ ตัวเองแต่ละคนก็ยังไม่มีวาสนาพ้นทุกข์เลย...แต่ยังเมตตาจะไปช่วยคนอื่น....แค่ตัวเอง เอาตัวให้รอดก่อน ค่อยช่วยคนและสัตว์
หลักคิดคือ สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม ปล่อยให้มันเกิด ไม่ต้องแก้

 

สรุปคุณมันบ้า คิดไปเอง

 

http://palungjit.org/threads/มหากฐิน-สร้างพระนอนใหญ่ที่สุดในโลก.302397/

 

http://palungjit.org/threads/มหากฐิน-สร้างพระนอนใหญ่ที่สุดในโลก.302397/

 

อีกอย่างหนึ่งที่อยากเตือนคือที่คุณว่าเด็กก็ชอบคุณ อยากมาอยู่กับคุณ ตรงนี้ระวังให้จงหนัก ถึงจะเป้นสามีคุณมาเกิดก็จริง ทางกฏหมายรุนแรงมาก ถ้าคุณเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้เยาว์หรือ Minor โดยเฉพาะมีเพศสัมพันธุ์เกิดขึ้น (เพราะคุรอ้างว่าเป็นสามีเก่า)ไม่ทราบว่าคุณอยู่ประเทศไหน แต่เห็นได้ชัดเลยว่าคุณทั้งสองคนกำลังทำอะไรที่ดิฉันคิดว่าผิดปกติมากไปกว่าญาติพี่น้องจะคบหากัน

 

เมื่อถามว่า กงกรรมกงเกวียนทำอย่างไรจึงจะหยุดได้ ถ้าให้แก้ที่สาเหตุต้นตอจริงๆ อย่างที่พระพุทธเจ้าสอน ก็ต้องหยุดเวียนว่ายตายเกิดให้ได้ เพราะถ้าเลิกเกิดเสียอย่างเดียว ปัญหาทุกอย่างที่กล่าวมาจะไม่เกิดกับเราได้เลย ที่เกิดเพราะ กิเลส ตัณหา อุปาทานและอกุศลกรรมเป็นเหตุ เราก็ต้องแก้ที่พวกนี้ทั้งหมดโดยพระพุทธเจ้าแนะวิธีไว้แล้ว คือ มรรค8(ศีล สมาธิ ปัญญา) เป็นเรื่องที่ต้องศึกษาและปฏิบัติไปเรื่อยๆ เพราะธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นเรื่องละเอียดลึกซึ้ง เรื่องทั้งหลายที่เกิดกับคุณไม่ว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือเกิดจากสังขารปรุงแต่งของคุณก็ตาม ที่แน่ๆ คุณเห็นหรือเปล่าว่า การห่างไกลคนรัก การสมหวังในรักแล้วก็ต้องพรัดพรากในวันหนึ่ง การสูญเสียคนรัก การทะเลาะกับญาติของคนรัก การแย่งชิงทรัพย์สมบัติ การเกลียดกันไม่พอใจกัน การพยาบาทจองล้างกัน จองเวรกัน จนสุดท้ายเกิดใหม่เป็นลูกศัตรู เป็นพ่อเป็นลูกกัน คุณลองนึกดูว่า พ่อลูกเกลียดกันมันเป็นความทุกข์ของเขาทั้งคู่มากแค่ไหน คนทั่วๆ ไปเกลียดกันมันไม่เท่าพ่อลูกแท้ๆ เกลียดกัน เขาต้องอยู่ในห้วงความทุกข์อีกนาน เมื่อเด็กคนนั้นโตขึ้นเขาก็อาจมีแฟนของเขา เราทุกข์หรือเปล่าเรายึดว่าเขายังเป็นของเราหรือเปล่า ถึงเราจะรอเขา แล้วเขารอเรามั๊ย สารพัดปัญหา สุดท้ายก็ต้องพรัดพรากตายจากกันอยู่ดี แค่คิดก็ทุกข์แล้ว เราเห็นสัจธรรมคำว่า ทุกข์ไหม ทุกข์เกิดจากความไม่เที่ยง พระพุทธเจ้าจึงสอนไว้ว่าใดๆ ในโลกล้วน อนิจจัง(ไม่เที่ยง) สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ทั้งหมด พยายามแก้ที่ตัวเราก่อน หมั่นเจริญ ในทาน ศีล ภาวนา ศึกษาและปฏิบัติธรรมไปเรื่อยๆ เพราะบุญใหญ่เหล่านี้บรรเทากรรมลงได้ เรื่องทางโลกคงต้องใช้ปัญญาในการดำเนินชีวิตควบคู่กับหลักธรรม อะไรไม่ไหวก็ปลงอุเบกขาไปมั่ง ภาษาชาวบ้านเรียกว่า ช่างมัน ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปนะ ใครจะคิดอย่างไรผมไม่ทราบ แต่ทางธรรมผมว่าคุณโชคดี เพราะถ้าไม่เห็นทุกข์ก็ไม่เห็นธรรมหรอก ไม่เลี้ยวมาง่ายๆ จริงมั๊ย เจริญในธรรมนะ สาธุ.......

 

เรื่องของ จขกท. คล้ายกับความรู้สึกในจิตใต้สำนึกของผมเรื่องพ่อ แต่ทำได้เพียงว่าเมื่อเด็กคนนั้นโตขึ้นคือให้เขาอุทิศส่วนกุศลให้พ่อเสียให้หมดสิ้นเวรต่อกันในชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย ผมก็พยายามทำเกือบๆทุกวัน เพราะผมก็ยอมรับว่าบางครั้งอยู่รู้สึกโกรธแค้นพ่อของตัวเองโดยไม่มีเหตุผล(แต่มีปัญหากันมานานมากในสมัยช่วงวัยรุ่นจนถึงช่วงอายุ30 เป็นกรรมต่อเนื่องหรือเปล่า ปู่ของผมเองก็เกลียดพ่อและลุงผม ปู่ของผมดูว่าท่านเกลียดลูกหลานที่เป็นผู้ชาย) ยิ่งเขาโวยวายเสียดังในบ้าน(ท่านเป็นคนขี้โวยวาย ชอบตะคอกคนอื่น)นี่อาการวี๊ดขึ้นทันที ต้องเดินหนีหลบไปไกลๆ ผมก็ไม่อยากเป็นแบบนี้อยากปล่อยวางจากเขาคงจะมีเวรต่อกันในชาติก่อนๆจึงให้เรามาเกิดเป็นลูกกับเขา วิธีเดียวคืออุทิศกุศลให้เขาเวลาใจสงบนี่หละ แล้วก็ทนจนกว่าจะหมดเวรต่อกัน ผมทำได้เท่านี้จริงๆครับ.....

 

ทำไมมีคนเวปธรรมะพูดจาแบบนี้ ถ้าคิดไปเรื่องราวก็คงไม่ประติดประต่อกันขนาดนี้หรอก และถ้ามาตอบหยาบๆคายๆแบบนี้สู้เก็บคำตอบเอาไว้คนเดียวเถอะ อย่าเอาประจารณ์ตัวเองเลย

 

หัด สงบปาก สงบใจซะมั่ง (ใช้คำแบบชาวโลกชาวโลกก็ควรรู้ว่าอะไรควร และไม่ควร)


ถ้าเป็นชาวธรรม ใฝ่ธรรม ก็ต้องรู้จัดทุกอย่าง วจีกรรม 4 ขันติธรรม

มโนธรรม วิหารธรรม เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นต้น

 

ใจเย็นๆครับ พวกนอกรีต ผมจัดไห้แล้วครับ

 

ฉันรักเมตตาเขาเหมือนน้องเหมือนหลานคนหนึ่ง เหมือนกับผู้หญิงที่มีลูกชายซึ่งหวงไม่อยากให้ลูกไปมีแฟนก็ทำนองนั้นมากกว่า

 

บางทีก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอหรอกคะ บางคนฆ่าตัวตายยังกลับชาติมาเกิดเป็นคนเลย บางคนมีเมียเยอะแต่ก็ยังมาเกิดเป็นผู้ชายเหมือนเดิม อันนี้ฉันไม่ใช่ผู้รู้เฉพาะทาง คงต้องถามพระ

 

คงจะเคยสร้างกรรมต่อกันเอาไว้นะคะ ที่เคยถามคนอื่นๆก็เห็นมีหลายครอบครัวทีเดียวที่มีเรื่องประมาณนี้ เช่นลูกสาวเกลียดแม่ตัวเอง หรือลูกชายกับพ่อต่อยตีกัน เหมือนศัตรูมาเกิดเป็นพ่อแม่ลูกกัน