ไสยศาสตร์ฉบับชาวบ้าน..มี.สาระ แบบกันเอง

คนละสูตรกับแม่ผมครับพี่คำรณ ของแม่ผมใช้เหล้าขาวพ่น ดับแผลน้ำร้อนลวกได้ แม่เคยสอนผม แต่จำไม่ได้ เดี๋ยวว่างๆ ไปเรียนมาใหม่ก่อนครับ

ตอนนั้นพี่แถวบ้านต้มน้ำเดือด แล้วกาต้มมันล้มใส่แขน คนที่โดนเอามือไปจุ่มน้ำ แม่ผมกระชากแขนไว้ จุ่มไปได้แค่สามข้อนิ้วมั้ง แม่ผมพ่นให้ ก็พองแค่จุดที่จุ่มน้ำแค่นั้น

คาถาแบบนี้ดีครับพี่ สงเคราะห์คนได้

 

พี่ tang ไม่เคยทำให้น้องๆ ผิดหวังเลยจริงๆครับ
ด้วยความเคารพ

 

เข้ามาติดตามอ่านครับ ได้ความรู้ดี

 

ความงมงาย หรือ ศรัทธา



ไสยศาสตร์ กับ ความศรัทธา และ งมงาย เราชาวพุทธ

ต้องแยกแยะให้ได้นะครับ...ไสยฯ ไม่ได้ให้เชื่อแบบ งมงาย

แต่ให้เชื่อ ด้วย ศรัทธา..

ศรัทธา..จะไม่มี นิวรณ์

งมงาย เต็มไปด้วย นิวรณ์

ผมอยากจะบอกว่า..บางครั้ง ถ้าผู้ใช้ ไม่มีปัญญา..ก็จะงมงาย จิตไม่แจ่มใส

ถ้าผู้ใช้ ใช้ด้วยปัญญา จิต ก็ จะแจ่มใส ปกติ..

ตัวอย่างเช่น..หากใช้ คาถา เมตตามหานิยม..แล้ว ไม่ได้ผล ทั้งๆที่เคยใช้ได้..

ถ้าใช้ อย่าง ศรัทธา จะมองหาที่ตัวเรา..มิใช่ไปมองที่ความขลังของตัวคาถา

ตัวเรา มีองค์ประกอบอย่างไร.. แค่ โยนิโส(คิดแบบแยบคลายละเอียดลึกซึ้ง)สามารถพลิก จิต ให้ กลับมา คิด แบบ อนิจจัง ได้...เพราะทุกอย่าง อนิจจัง..ไม่เที่ยง..ดังนั้น..คาถาอาคม ผู้ใช้ ก็ไม่เที่ยงเช่นเดียวกัน
ไม่มีผู้ใช้คาถาคนใดที่มีจิตงมงาย ใช้ได้ ขลังตลอดกาล..แต่ ผู้ใช้ ยิ่งศรัทธา จิต ยิ่งใส ยิ่ง ขลัง..ยิ่งห่างความอยาก..

ตราบใด ความงมงายและอยาก มีมากกว่า ความศรัทธา ตัวคาถาอาคมนั้นจะมีแต่จะลดทอนความขลัง ลงทุกขณะ

 

เมื่อไม่เที่ยง ก็ทิ้งไม่ดีกว่าหรือ



คำว่าไม่เที่ยง ไม่ได้หมายถึง ให้คนบางคนที่ไม่มีปัญญามองว่า

ในเมื่อทุกอย่างไม่เที่ยง ในชีวิต เราก็ไม่ต้องทำอะไร แล้ว เพราะ

ทำไปก็ไม่เที่ยง...ถ้าคิดแบบนี้...ก็ขอให้รู้ไว้ด้วยว่า คิดแบบสุดโต่ง

ไร้ปัญญาแบบชาวพุทธะ นะครับ..

คำไม่เที่ยง/อนิจจัง มีไว้ให้ขบคิดแก้ปัญหา เป็นที่ยึดเหนี่ยวของจิต

เป็นสัจจะธรรม(เหตุผลยั่งยืนที่ไม่เปลี่ยนแปลงไม่ต้องไปหาที่มาและที่ไป)

เพียงแค่ ดำรงชีวิตไป ตามสภาวะธรรมชาติที่ต้องทำ..

ตามหน้าที่แต่ละบุคคลครับ
ทหาร ตำรวจ มีหน้าที่ ป้องกันประเทศ ปราบโจร ต้องมี อาวุธ...
นักธุรกิจ ก็ต้องมี ความคิดด้านการ ขาย...
ในโลกนี้ถ้าคนทุกคนเดินไป ภายใต้หลักกรอบคุณธรรม ก็จะไม่มีปัญหา
ใดๆเกิดขึ้นเลย..แต่มัน เป็นไปไม่ได้ครับ เพราะทุกคนบนโลกล้วน
มี กรรม เป็นของตัวเอง เลยต้องเดินกัน แบบนี้
แล้วแต่ ใคร จะ มีปัญญา มากน้อย แก้ไขชีวิตกันไป..

ดังนั้น เมื่อชีวิต เราไม่ราบเรียบ ราบรื่น ก็ เลยต้องมี สิ่งยึดเหนี่ยว

สิ่งที่เชื่อว่า นำมาสู่ความ ปลอดภัย..ตามสัญชาติญาณ ครับ...

แต่ ต้องเข้าใจ หลัก ข้างต้น ก่อน..

ไม่ได้มาสอนธรรมมะ นะครับ เพียงแต่ นำความคิด เพียงส่วนหนึ่ง

ที่ประสบพบมาในห้วงการใช้ชีวิต แบบคนมีกรรมทั่วไป แล้ว มีไสยศาสตร์

เข้ามา เกี่ยวข้องกับ ชีวิต..

 

ดังนั้น ถ้าหมู่นัก ไสยศาสตร์ ทำความรู้ ความเข้าใจ ให้มากยิ่งดี
เกี่ยวกับ หลักธรรมคำสั่งสอนของพุทธศาสนา

เพราะจะทำให้..เรา มีหลัก มีเกณฑ์ ในการใช้..

จะมี ศีล สมาธิ และปัญญา ตามแนวทางของไสยศาสตร์

ศีล รักษาตามข้อห้ามที่ครู อาจารย์สั่ง หรืออาจจะมากกว่าสั่ง ยิ่งดี

สมาธิ ย่อมเกิด หาก ศรัทธา ถูก

ปัญญา หากพิจารณาการใช้ คิดว่าเราจะนำไปใชในทางที่ถูก
ที่ผิดเราไม่ทำ นี่ก็ ปัญญาพื้นฐานก็มีแล้ว

 

หวย

วันนี้หวยออก เลยอยากพูดถึงเลขหวย

อาจารย์ผมเคยพูดว่า เรียนไสยฯมาหลายแขนง ขลังทุกวิชา

แต่ วิชานั่งหวย นั่งเท่าไหร่ ก็ไม่สำเร็จ..นี่คือคำพูดท่าน

ตอนที่ท่าน มุ่งทาง ไสยฯอย่างเดียว ต่อมา ได้ฝึกถอดจิต ได้ฒาณ

ฝึก อสุภะ อสุภัง ก็ไม่เห็นพูดถึงหวย อีกเลย..

ผมเองมีประสบการณ์ เคยฝึกปฏิบัติ อย่าง วิริยะ คนเดียว ในป่า(สวนของตัวเองบนดอยสูง) แบบเคร่งครัด ปฏิบัติตามระเบียบวิธีของ กรรมฐาน
เกือบ ๓ เดือน จิต นั้นก็แปลกครับ ใครจะมาหาก็รู้ก่อน ผมลองจดเลขไว้ในที่คนอื่นไม่รู้ ตามที่แวบมาในจิตที่รู้ แบบไม่ตัั้งใจให้รู้ ๒ ตัวล่าง ตรง ๓ งวดติด งวดที่๔ ลองเขียนไว้ในที่คนทั่วไปสามารถมองเห็นได้ คนมาถามว่าเลขอะไร เราก็ยิ้มไม่บอก เขาพากันไปแทง..ไม่ตรงครับ พลาดไป๑แต้มท้าย เลยคิดในใจนี่หนอ ถ้า ไม่คิด อยากได้อะไร จะได้ อันนั้น ถ้าคิดอยากได้ แม้ กระทั่งไม่อยากทางตรง แต่ อยากทางอ้อม ก็ ยังไม่ได้

ดังนั้น ใคร บอกว่า อาจารย์นั้น นี้ ใบ้แม่น ผมยังไม่เชื่อครับ

 

เข้ามาฝากตัวครับ แหะๆ

 

ขลังพระ ปะทะ ขลังอาคม

เรื่องจริงที่เกิดขึ้นประมาณปี๒๕๒๒ ผมอยู่ในวัยนักเรียนมอ วันหยุดช่วยแม่ดายหญ้าอยู่ในสวนพริก..เวลาประมาณ ๑๑ โมงกว่าๆก่อน เที่ยง
เสียงคน พ่อกะลูก เดินผ่าน ทั้งคู่สะพายลูกซองยาวคนละกระบอกเดินแบบเร่งรีบ..เสียงพูดได้ยินชัด..มันอยู่ฝั่งโน้น รีบไปๆ..ยิงมันให้กลิ้ง ล้อมยิงมัน มึง(หมายถึงลูก)อยุ่ข้างๆคอยซ้ำจะยิงข้างหน้า..

ถึงท่าเรือ.ข้ามฝั่งแม่น้ำน่าน..เสือพ่อลูก..กวักมือเรียกเรือจ้างให้ไปส่งฝั่งตรงข้าม

ก่อนขึ้นเรือ..เสือพ่อยืนภาวนา กระทืบเท้า๓ที ก้มหยิบดินใส่หัว..ร้องสั่ง ไป.

เรือเทียบฝั่ง...ไทยมุง ฝั่งนี้คอยดูหนังสด รวมทั้งผมที่ทิ้งจอบมาด้วย.

สมัยก่อนฝั่งน้ำมองเห็นชัด..๒ เสือพ่อลูก วิ่งขึ้นฝั่งเพราะตลิ่งชัน ปลดปืนจาก

บ่า พร้อมยิง...ฝ่ายตรงข้าม ไทยมุงยังไม่รู้ว่าใคร มองไม่เห็นตัว..

 

ขลังพระ ปะทะ ขลังอาคม

๒ พ่อลูกขึ้นฝั่งไปได้ไม่ถึง๕นาที เสียงปืนลูกซอง ดังสนั่น นัดแรก ตูม

ตามมาเป็น เสียงปืน พก ปัง ...ต่อมา เห็น คน ๓ คน วิ่งยิงกันไปมา ที่ ถนนใกล้กับฝั่งน้ำ..ไทยมุงส่งเสียง ฮูๆๆ ไม่กล้าดังมาก(กลัวลูกหลงตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าระยะขนาดนั้นลูกซองยาวมันยิงไม่ถึง)..

จากการสังเกตุ ป.ลูกซอง ยิงใส่ ตรงๆไม่ดัง แกหันกระบอกไปข้างๆ ตูม หักลำใหม่ ปืนพก ก็ยิงใส่คนพ่อ ก็ไม่ดัง หันไปที่อื่นดัง บางนัด ดังก็ไม่ถูก ..แต่ น้ำน้อย ย่อมแพ้ไฟ...ดวงถึงฆาต..สะดุดขาล้มลง
๒ เสือพ่อลูก เข้าประชิด..พ่อเหยียบอก สั่งลูก ดังลั่น มึงดึงพระมันออกๆ
ลูก กระชากพระติดมือ..พระจ่อ ลูกซองยาว..ลง จิ้มหน้าอก..บึ้ม
บึ้ม ๒ นัด ตายสนิท..

๒ เสือ พ่อลูก รีบเรียกเรือจ้างข้ามฝั่งมา..มาถึงฝั่ง ยังมา ถาม

ไง ดูหนังสด มันไหม...ไอ้เ.ี้ย นี่ มันน่า ตายตั้งนานแล้ว แอบยิงกูไม่รู้กี่ครั้ง..

 

จากการ ซักถาม ภายหลัง ทราบว่า

พระเครื่องผู้ตาย ตกอยู่ใกล้ๆศพ มีคนเก็บไปได้(ไม่ทราบชื่อ)

เสือพ่อ ใช้ คาถา ปลุก แม่ธรณี....ส่วนตัวลูก.ไม่โดนยิงเพราะฝ่ายตรงข้ามมัวแต่ยิงพ่อ..หลังจากนั้นไม่ถึง ๕ ปี ทราบว่า ลูกโดน ยิงตาย แต่ พ่อไม่ตาย

 

เคยขอบารมีแม่ธรณี ให้เกิดเป็นตบะเดชะอำนาจ
ท่านเมตตามากเลยครับ

 

ดังนั้น เสือในสมัยก่อน จะไม่นิยม แขวนพระเครื่องอย่างเดียว

ต้องเรียนวิชาคาถาอาคมด้วยทุกคน เพราะถ้าพระหลุดคอ คาถายังอยู่

และเครื่องราง ตระกุด จึงเน้นการใช้เชือก(เหนียวๆ)ถักผูกคาดไว้ที่เอว รวมไปถึง วัตถุมงคลประเภท เชือกคาดเอว นั่นแสดงถึง เอาไว่้ เพื่อด้านคงกระพันชาตรีมหาอุด เท่านั้น..ไม่เน้น เมตตา..

ดังนั้นใครที่คิดว่า จะมีเรื่องชกต่อยตีรันฟันแทง...ควร พกพาตะกรุด

ไม่เช่นนั้น โดน ทีเดียว พระหลุดคอ ก็ ใจ ฝ่อแล้ว...

 

ใช่ครับ..ถ้าบนพสุธานี้ แม่ธรณี ยิ่งใหญ่ ในน้ำแม่คงคา

แต่ถ้าบนฟ้า..พึ่งพา หนุมาน ครับ(ลูกพระพาย)ใครไปทางเครื่องบิน

หรือ นักบิน ควร พกพา วัตถุ มงคลที่มีรูปหนุมาน..ท่านช่วยได้

 

วัตถุมงคลนั้นมีรอบกาย...เลือกใช้ให้ถูกวิธี ถูกเวลา
จะช่วยให้เราไม่พะวักพะวง หรือสงสัย..เอ องค์นี้ องค์นั้นจะเอาอยู่ไหม
พิจารณาตาม ภารกิจ และสถานการณ์..
แต่ถ้า พิจารณาจะใช้แบบ ยาพาราฯ ...ให้ เน้น พระเครื่อง หรือ วัตถุมงคลที่ผ่านพิธีใหญ่ ถูกต้องตามหลัก.ตามเกณฑ์ ไว้ก่อนครับ

ยิ่งทหาร สมัยนี้นะ ลูกน้องผมชอบแบกพระซะมากกว่า..เพราะเฉลี่ยๆ ๑ คน ก็ ๑๐ องค์ขึ้นไป..บางคน ๓๐-๔๐ องค์ แต่ที่ถาม ๗๐%
ปลุก(อาราธนา)พระไม่เป็นซะงั้น

 

ท่านที่ถามว่าถ้าคาดตะกรุด เวลาถ่าย ควรถอดหรือไม่...เพราะเวลาได้มา

ไม่มีวิธีใช้ แล้ว อาราธนา เหมือนพระได้ไหม

เวลาถ่าย(หนัก) ควรถอดไปห้อยคอ ข้อดี คือ อย่างๆน้อย ก็ไม่เผลอทำให้งอ หรือหัก ...ถ่ายเบาไม่ต้อง(ถ้าไม่ได้สั่งห้าม)

อาราธนา ตะกรุด ถ้าตามตำราโบราณ จะมี คำอาราธนาต่างหากเฉพาะครู

ถ้าใครไปบูชา ต่อ ควรขอคำอารธนา มาด้วย

ถ้าไม่ได้จริง..ก็
พุทธัง อาราธนานัง ธัมมัง อาราธนานัง สังฆัง อาราธนานัง พุทธังประสิทธิเม ธัมมังประสิทธิเม สังฆังประสิทธิเม นะโมพุทธายะ นะมะพะทะ โสธายะฯ แค่นี้ก็ได้ แต่เวลาคาด อย่าลืม ภาวนา..อิมัง คงคะพันทะนัง อธิษฐามิฯ
หมายเหตุ ถ้าตะกรุดเมตตา ควรพกพาไว้ที่สูงกว่าเอวครับ..

 

ขอเสริมพี่นะครับ ถ้าเกิดบางคนกลัวเสื่อมหรือยังไง คาดตระกรุดไว้ข้างหลังก็ได้ครับ ถ่ายหนักถ่ายเบา

ขอโทษด้วยนะครับคงไม่ว่ากันที่เพิ่มเติมไป ขอบคุณครับ

 

บางครูอาจารย์ท่านห้ามไว้ เวลาถ่ายหนัก ให้นำมาคล้องที่คอ.

แต่ถ้าไม่ห้าม..ก็พิจารณาได้ตามความเหมาะสม..ถ้าจะกลัว ว่า ไม่เหมาะต่ำเกินไป ก็รูดขึ้นมาเสียที่หน้าท้องๆสุงๆก็ได้ ..

 

ใช่ครับขึ้นอยู่กับความเหมาะสมด้วยประการทั้งปวงครับ

 

มาขอความรู้ด้วยคนครับ:boo: