กำลังใจในการบำเพ็ญผมเริ่มอ่อนแรงครับ ทำยังไงดี?

เป็นเหมือนผมตอนนี้ กำลังใจหด เจอปัญหาด้านจิตใจมาก สุขแบบโลกเราก็ไม่สุขมาก ทุกข์แบบโลกก็ไม่ทุกข์มาก ปฎิบัติก็น้อยลง วางพรหมวิหารไม่ค่อยได้ บางทีมันก็ท้อ แต่ก็ไม่ยอมแพ้ สู้ต่อไป ค่อยๆ วางกำลังใจให้มั่น ผมว่ามันจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ

 

มองกลับมาดูคนที่เรารักแล้วเค้าก็รักเรา ทุกคนมีปัญหาทั้งนั้นล่ะครับ ๑๐๐ คนก็ ๑๐๐ เรื่อง สู้ ๆ ครับ ...

 

^ ^ ขอเป็นอีก หนี่งกำลังใจนะตะ เราเชื่อนะคะ ว่าเจ้าของกระทู้จะสามารถุ ผ่านทดสอบนี้ไปได้

 

ขอให้ท่านสำเร็จในธรรมตามที่ปรารถนานะครับ ผมความรู้น้อย แม้ไม่สามารถให้คำแนะนำใดได้ แต่ขอเป็นกัลญาณมิตรที่ดีต่อกันนะครับ ชาตินี้มีวาสนาเป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายกัน ขอความสำเร็จจงมาถึงท่านเมื่อถึงเวลาอันควร เป็นกำลังใจให้ครับ

 

อาการพวกนี้เกิดขึ้นตลอดในระยะเวลาที่เรากำลังสร้างบารมี หนีไม่พ้น และหนีไม่ได้ คล้ายกับบททดสอบ ที่จะเข้ามาทดสอบจิตใจและความแน่วแน่ของเราในการสร้างบารมี เพราะการสร้างบารมีไม่มีง่าย ยิ่งการสร้างบารมีโดยมีจุดมุ่งหมาย คือ การบรรลุพระโพธิญาณ เป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งในอนาคตกาลเบื้องหน้าแล้ว ไม่ง่ายแน่นอนคะ อาการพวกนี้เกิดขึ้นเพระผลแห่งกรรมเก่าที่เราได้สร้างไว้แต่หนหลัง กรรมเบ้ก กรรมน้อย เศษกรรมรวมกันเพื่อที่จะพยายามมาดึงเราออกจากการสร้างบารมีอยู่เรื่อยไป เหมือน มารน่ะคะ ตามที่เค้าว่า มารไม่มี บารมีไม่เกิด มารในการสร้างบารมี ก็ทำหน้าที่ของเค้า คือ การพาพวกเราออกจากเส้นทางแห่งการสร้างบุญกุศลความดีงาม การสร้างบุญบารมี

อาการเช่นนี้จะเกิดขึ้นแต่ไม่ได้ตั้งอยู่ตลอดไปคะ ของเก๋เคยเกิดขึ้นยาวนานเหมือนกันเหมือนเป็นช่วงที่เราต้องใช้กรรมเก่าน่ะคะ เป็นต่อเนื่องอยู่หลายปีเหมือนจะพยายามรุมเร้าให้เราเลิกสร้างบารมี แต่ตลอดระยะเวลานั้นจะเหมือนมีอะไรมาช่วยเราให้ผ่านมาได้ตลอด คล้ายกับปาฏิหารย์ของความศรัทธาต่อพระรัตนตรัย พระศาสนา และต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปฐม และพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ จะมีปัญหา กรรมจากวิบากกรรมเก่า บททดสอบต่างเข้ามาเป็นระยะๆ เพื่อทดสอบความตั้งมั่นในการสร้างบารมีเพื่อบรรลุพระโพธิญาณของเรา

สิ่งที่ต้องทำคือ ศรัทธา ศรัทธา และ ตั้งมั่น ตั้งมั่น ในการสร้างบารมีเพื่อสำเร็จพุทธภูมิของเราต่อไป เรียกว่า ไม่ว่ายังไงไม่เลิกคะ อะไรจะเกิดก็ช่างไม่เลิกที่จะสร้างบารมีเพื่อสำเร็จพุทธภูมิ แล้วถึงเวลาจะเหมือนมีปาฏิหารย์เกิดขึ้น ด้วยความต้งมั่นแห่งการสร้างความดีเพื่อช่วยเหลือผู้คนทั้งหลาย จะเหมือนมีอะไรมาดลใจเราให้เข้าใจในสรรพสิ่งที่เกิดขึ้น รู้ธรรมะจากสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วจะเราก็จะคลายจะละออกจากทุกข์ไปเอง ก็จะกลับมามีกำลังใจตั้งมั่นในการสร้างบารมีเพื่อสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งในอนาคตกาลเบื้องหน้าโน้น เพื่อช่วยเหลือเหล่าสรรพสัตว์น้อยใหญ่ที่ปรารถนาข้ามพ้นห้วงแห่งการเวียนว่ายต่ายเกิดไปให้ได้ทั้งหมดตามที่ได้ปวารณาไว้คะ อย่างไรเก๋ขอร่วมอนุโมทนาสาธุการด้วยคะ และขอให้คุณหกข้ามพ้นบททดสอบแห่งชีวิต บททดสอบแห่งธรรมะในครั้งนี้ไปให้ได้ให้ได้สำเร็จพระพระโพธิญาณได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในอนาคตกาลเบื้องหน้าโน้นนะคะ ขอให้โชคดีคะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณทุกท่านมากที่กรุณาเสียเวลามานั่งพิมพ์ตอบ ทีแรกตั้งกระทู้ถามไว้ว่าจะแวะมาดูแต่ลืมไปเลย จนวันนี้ว่างๆจากเรื่องราวต่างๆ เเละเรื่องงานพัวพัน เลยแวะเข้ามาในห้องนี้เจอกระทู้ตัวเองพอดีเลยนึกได้ว่าเคยตั้งไว้(ผมเป็นคนขี้ลืมมาก เพราะคงคิดมากเกินไป) และเข้ามาดูพวกท่านหลายท่านตอบไว้เยอะมาก ทั้งดีใจที่มีคนที่คอยเป็นเพื่อน และดีใจที่หมวดพุทธภูมิยังคงมีพุทธภูมิคอยเข้ามาอยู่ เพราะปรกติจะเงียบๆ วันนี้ผมนั่งอ่านทุกๆความคิดเห็นๆ อ่านแล้วก็ชอบทุกความคิดเห็น แต่มีความคิดเห็นอยู่ 2 ยูเซอร์สะดุดใจ 1.เตหิณรัตน์ 2.blackangel พูดถึงคุณblackangel เขาทำให้ผมรู้สึกตื่นขึ้นมาจากความมองแต่ตัวเองเป็นหลัก เรียกร้องความสนใจ และเห็นแก่ตัว ซึ่งผมมีอยู่เยอะแต่ไม่รู้มาก่อนว่ามีเยอะขนาดนี้ เพิ่งรู้จากคุณนี่แหละ คุณพูดมาเข้าตัวผมหมดในเรื่องแย่ๆที่ผมมองข้ามว่ามันมีในตัวผมเอง ผมมัวแต่ไปโทษคนอื่นรอบตัว มัวแต่โทษสังคม และมองเห็นความผิดของคนอื่นเป็นเรื่องใหญ่ แต่ตัวเองทำผิดกลับไม่มอง ซึ่งก็ขอบคุณคุณมากถ้าคุณไม่แนะนำในเรื่องนี้ ผมก็คงยังเป็นพระโพธิสัตว์ที่ดีไม่ได้ คงไปสอนคนอื่นๆไม่ได้ ซึ่งผมก็คงต้องปรับปรุงตัวอีกเยอะ ขอบคุณที่เตือนกัน , คุณ เตหิณรัตน์ คุณพูดให้ผมได้กำลังใจมากขึ้นเยอะ คุณเสียสละเวลาอันมีค่า และสำคัญยิ่งเสียสละเล่าเรื่องชีวิตของตัวเองเพื่อเสริมกำลังใจให้ผมผู้มีกำลังใจต่ำ และยังไม่รู้ประสีประสา คนนี้ ซึ่งพอผมอ่านเรื่องราวของคุณแล้ว คุณช่างมีความสู้ทน บากบั่นมั่นคง กล้าแข็งยิ่งนัก ผมดีใจที่ได้พบกับพระโพธิสัตว์ที่สุดวิเศษเช่นคุณ ตอนนี้คุณก็เปรียบเหมือนแสงดวงหนึ่งที่ส่องสว่างและฉุดรั้งผม และพระโพธิสัตว์ที่ผ่านมาอ่านให้ได้เห็นหนทางการบำเพ็ญ และสร้างกำลังใจเขาผู้นั้นให้กล้าแข็งขึ้น ก็เพราะคุณนะ ตลอดมาผมรู้สึกเปล่าเปลี่ยว เดียวดาย เหมือนอยู่ในโลกคนเดียว และควบคุมอะไรไม่ได้เลย รู้สึกไปเองว่าตัวเองทุกข์กว่าคนอื่น ซึ่งมันไม่จริง คนที่ทุกข์มีมากมายกว่าเราก็มีเขายังทนได้ ทุกครั้งที่ผ่านเข้ามาอ่านเรื่องราวที่ช่วยเสริมกำลังใจ พอผ่านไปไม่กี่วันก็ลืม กำลังใจตกห้วบลงไปอีกแล้ว เพราะอาจจะยังไม่แน่้วแน่ หรือเกิดอะไรก็ช่าง แต่นับจากวันนี้ วินาทีนี้ ผมจะสร้างกำลังใจใหม่ขึ้นมา ผมจะเป็นพระโพธิสัตว์ที่เข้มแข็งและเสียสละให้ได้ในตอนนี้เลย ขอบคุณคุณมากจริงๆนะ คุณมีความสำคัญที่ช่วยผมไว้ ขอบคุณแทนคนอื่นที่มาอ่าน ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณนะคุณเตหิณรัตน์ ไม่รู้ว่ามันจะเป็นการจาบจ้วงคุณรึเปล่า

สุดท้ายนี้ดีใจที่มีเพื่อนพระโพธิสัตว์มากมายเหลืออยู่นะ อย่าเพิ่งลาทิ้งกันไปก่อนล่ะ ผมอยากให้สำเร็จได้ด้วยกันทุกคนนะ สาธุ และท่านที่หวังนิพพานในชาตินี้ บุญใดที่ข้าพเจ้านาย ศราวุฒิ อุทัยกันทำมาดีแล้ว ขอช่วยปัดเป่าอุปสรรค์ของพวกท่านทั้งหลายให้มลายสิ้น กำลังใจดีวันดีคืนด้วยเถิด สาธุ อิอิอิ

 

ขอบคุณทุกๆท่านนะครับ อยากให้ท่านที่ปรารถนาได้อ่านอย่างผมจังเลย อยากให้เพื่อนที่ปรานาเขาได้อ่านบ้างจัง ถ้าผมเพิ่มกำลังใจขึ้นได้ เพื่อนๆก็น่าจะเพิ่มขึ้นได้ยิ่งกว่าผม อ่า่นมานี่ดีหมดเลยครับ อยากจะเจอพบปะแลกเปลี่ยนและช่วยเหลือกันได้จริงๆ แบบช่วยนอกกระทู้ได้จังเลยครับ ตอนนี้ตัวเองคลายความทุกข์ลงมาบ้าง ก็อยากจะช่วยเหลือคนอื่นด้้วยให้สมกับความปรารถนาตัวเอง แต่ก็คงหาโอกาสยากแหละเนอะ เพราะทุกคนคงมีภาระกันหมด ผมเองก็มีภาระว่าจะบวชก็ยังบวชไม่ได้ แม่คนอื่นอยากให้ลูกบวช แม่ผมไม่อยากให้บวชกลัวผมไม่สึก ที่จริงผมกะจะบวชแค่ไม่นานนะถ้าบวชได้ วันหน้าผมจะเข้ามาอีกนะครับ จะเล่าเรื่องที่ผมไปทำมา ว่จะมาให้คนในนี้บ่นซะหน่อยครับ เพราะผมอยากจะปรับตัวเองให้ดีได้นานๆ ไม่ใช่ดีได้วันสองวันก็ลืม ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณในประสบการณ์ครับคุณเก๋ณัฐา ทีกรุณานำมาเล่าให้ผมฟัง มีประโยชน์กับผมมากครับ สาธุ ถ้าคุณปราถนาพระโพธิญาณขอให้คุณสมหวังนะครับ สาธุ

 

สาธุครับ แทงใจดีจังครับ อ่านแล้วก็ชื่นใจ และแสบในใจ ขอบคุณคุณChumphon Chanjit มากครับ

 

รู้สึกดีขึ้นแล้วก็ดีใจด้วยค่ะ แอบแวะมาเยี่ยมน่ะ เป็นห่วง เห็นคนปฏิบัติตามแนวพระโพธิสัตว์กำลังใจตกแล้วอดเป็นห่วงจนแวะเวียนมาดูไม่ได้ ปกติก็ไม่ค่อยได้เข้ามาเขียนอะไรเท่าไรมาระยะหนึ่งแล้ว แต่วันนี้ขอแว้บหน่อย

 

ขอบคุณมากครับที่เป็นห่วง คุณNakraksaปรารถนาพระโพธิญาณหรือนางแก้วหรือครับ ต้องขอโทษนะครับที่จาบจ้วง
พวกท่านทุกคนเป็นกำลังใจที่ดีของผมนะครับ ถ้าในอนาคตผมจะพอช่วยอะไรพวกท่านได้ผมจะพยายามช่วยให้เต็มที่นะครับ

ปล.ลายเซ็นคุณNakraksaแปลกๆนะครับ อิอิอิ

 

อึ๋ย ตัวเองยังไม่ถึงขึ้นบารมีปลายขนาดระลึกได้หรอกค่ะ แต่ปฏิบัติตามแนวทางพระโพธิสัตว์เช่นกัน อะไรที่ไม่ทราบด้วยตนเอง ก็เลยไม่รู้จะบอกอย่างไรดีนะคะ เดี๋ยวรู้แล้วจะมาบอกนะ (จะมีไหมวันนั้น เพราะทุกวันนี้ก็ล้มลุกคลุกคลาน แถมโดนกระหน่ำหนักจากหลายด้านไม่ต่างกันเลย แถมกำลังใจตกเหมือนกันอีกด้วย แต่ไม่ยอมบอกใคร) นี่คือเหตุผลว่าทำไมเห็นกระทู้นี้แล้วต้องเข้ามาเยี่ยม แต่ก็ไม่ได้ท้อนะคะ ยังพยายามต่อไปเรื่อยๆ เหนื่อยก้อพักหน่อย แต่ก็วนกลับมาอีก ถ้าหนีก็ไม่จบค่ะ บอกตัวเองอย่างนี้เสมอ ส่วนลายเซ็น แหะแหะ จับได้จากลายเซ็นแน่ๆที่ถามแบบนี้ รู้สึกว่าสดใสขึ้นแล้วนะคะ เอาน่า เพื่อนๆเราเยอะไป อย่าได้หวั่น ตอนเราจะดี มันเป็นแบบนี้แหละค่ะ มันไม่ได้ง่ายๆอย่างนั้นหรอก ให้รู้ว่าเราเริ่มมีแววแล้ว จึงเกิดเหตุนี้ ไม่งั้นอะไรๆก็รอได้มาตั้งนาน พอตั้งใจปฏิบัติและทำดี เลยซัดกันจนเซ จัดต่อไปนะคะ สู้ๆนะ

 

ทุกๆคนโปรดแอดผมเป็นเพื่อนด้วยนะครับ ถ้าวันหนึ่งเราได้พบกัน เราจะได้จำได้ว่าคนนี้คือเพื่อนคนหนึ่งของเราในเว็ปพลังจิต พอมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้นะครับ สาธุ

ปล.พิมพ์มากไปก็ขอโทษทีนะครับ พอดีผมยังไม่ค่อยรู้เรื่องกาละเทษะเท่าไหร่นะครับ อิอิอิ

 

อิอิอิอิ บางทีปล่อยไว้เฉยๆไม่กระตุ้น อยู่ดีๆกำลังใจก็ตกห้วบเลยล่ะครับ อิอิอิอิ

 

ตอนนี้ได้เพื่อนเยอะเลยครับ ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนกันนะครับ สาธุ พระท่านบอกว่าพระโพธิสัตว์จะต้องช่วยเหลือกัน มันจึงจะไปได้เร็ว บารมีเพิ่มเร็วล่ะครับ สาธุ

 

ก็คงต้องกลับไปหาเหตุผลแต่เริ่มก่อนว่าทำไมถึงปรารถนาโพธิญาณ
เมื่อหาเจอแล้วก็ถามตัวเองว่า ยังอยากอยู่ใหม ถ้ายังอยากอยู่ก็เดินหน้าต่อไปเถอะครับ
ต่างคนก็คงมีเหตุผลต่างกัน

ถ้าสำหรับผมเหตุผลปรารถนาและทำให้ผมอยุ่ต่อไปหลักก็มี2อย่าง
อย่างแรกผมอยากรู้เส้นขอบจักรวาล ว่าในโลกแห่งนี้ มีเส้นขอบจักรวาลแค่ใหนคืออยากรู้อจินไตร ที่กว้างไม่จำกัดได้
และอีกเหตุผลก็คือ ผมมีคนจำนวนหนึ่งที่ผมรักมาก อยากจะหลุดพ้นเพื่อที่จะได้พาพวกเขาไปด้วย
สองเหตผลนี้ทำให้ผมยังคงปรารถนาต่อไป ^^

 

ยาก แต่ สำเร็จแน่นอน

ขออีกนิดนึง ทุกอย่างล้วนเป็นธรรมดา

 

สาธุ นะครับ ชอบคำพูดคุณจริงๆครับ เข้าใจง่ายและเสริมกำลังใจตรงที่ว่า อยู่ก็ไม่เห็นเป็นไร คนอื่นๆก็อยู่กันได้นี่แหละครับ สาธุ

 

ครับ ผมก็ว่างั้นแหละครับ คนเรามีเท่ากันทำไมท่านทำได้ เราทำไม่ได้ มันต้องได้เท่ากันสิ แต่ก็ยังไม่อาจรู้วันข้างหน้าถ้ากำลังใจตกอีก อันนี้ต้องคอยเตือนตนเองแล้ว กำลังใจผมยังไม่มั่นคงคงจะยังขึ้นๆลงเป็นพักๆไป 555

 

ผมยังอยากทำต่อไปครับ แต่มันเป็นเวลาเจอทุกข์เข้ามานี่ใจผมมันอิดออดกลัวสารพัดครับ คิดไปต่างๆนาๆ แต่ตอนนี้ก็ทรงตัวแล้วล่ะครับ กำลังหาอุบายที่แน่นอนที่จะเกาะจิตใจให้แข็งๆได้นานๆหน่อยน่ะครับ แต่ตอนนี้ก็กำลังพยายามพรหมวิหาร 4 นะครับ