ท่านที่สวดพระคาถามหาจักรพรรดิ์ เป็นวัตร เชิงแบ่งบันความรู้ประสบการณ์ครับ

อนุโมทนาในการทำดีและศรัทธาหลวงตาอย่างจริงจังครับ

เขียนให้ความรู้ไปเถอะครับ อย่าไปสนใจ คนไม่เข้าใจ ปัญญาไม่ถึง ก็ได้ภูมิธรรมตามปัญญาล่ะครับ ธรรมของหลวงตา อาจต้องใช้ปัญญาบ้าง คนไม่เข้าใจ ก็จะมองเพียงผิวเผิน หลวงตาก็ไม่ได้เป็นประเภท โอ้อวดซะด้วย แถมยังชอบ แอบของดีไว้ให้เราค้นหา คนเคยอยู่วัด จะค่อนข้างทราบกันดี แม้แต่ชาวไทยใหญ่อยู่แถววัด ศรัทธาหลวงตาขนาดไหน ต้องไปลองดูวันที่เขามีงานทางศาสนา ทีนี้ ไอ้คนที่ไม่เคยไป หรือบางคนไปแล้ว ไม่สำเร็จประโยชน์ ก็เลยไม่ชอบใจและ ก็อาจไม่เข้าใจครับ แถมมาโจมตี นั่นนี่ ไอ้คนที่ฟังต่อๆ ก็เลยไปเผยแพร่ ทั้งที่ยังไม่เคยไปสัมผัส เคยถามหลวงตา ท่านบอกว่า ปล่อยเขา คำเดียวครับ ผมไม่โทษคนนำมาเผยแพร่ครับ เพราะเขาก็ฟังตัวต้นเหตุมาอีกที พูดง่ายๆ โดนหลอกมาอีกที ต้องให้เขาลองไปสืบข้อมูลดีๆนะครับ อย่าฟังข้างเดียว เพราะต้นเหตุ เขาก็เคยไปวัดหลวงตา พูดแค่นี้ถ้ามีปัญญาก็คงจะคิดได้ครับ

ไอ้ผมมันพวกผลุบๆโผล่ๆ การเขียน การอธิบายอะไรก็ไม่เก่ง ที่ว่า ไม่ค่อยมีคนเข้ากระทู้ ผมมองว่า การลงกระทู้ แบบนี้ ต้องมีลูกเล่น ลูกล่อ ลูกชน บ้างครับ คนถึงจะชอบ เขียนเรื่องสบายๆ ขำๆบ้าง คุยกับคนที่เข้ามากระทู้บ่อยๆ ครับ คนเข้ากระทู้จะชอบ เราต้องเอากิเลส ล่อกิเลส แล้ว ค่อยๆแทรกซึมเข้าธรรมมะครับ อย่าเอาแต่ธรรมะ ครับ คนจะเบื่อ ไม่หนุก แนะนำนะครับ สบายๆ ขำๆ สนุก ทำใจให้สบาย มีความสุขทุกวันก็พอครับ

กลายเป็นว่า พวกเขียนเก่งๆ มักจะจูงใจคนได้เยอะ ปัจจุบัน จริงเป็นเท็จ เท็จเป็นจริงครับ ของดีๆจะเหลือน้อย ของย่อยๆจะเหลือเยอะครับ เอ.. เราพูดถึงอะไรก็ัยังไม่รู้เลย ว่าไปเรือ่ยเลยผมนี่

ในยุคปัจจุบัน ข้อมูลข่าวสาร คอมพิวเตอร์ ถ้าใช้ให้เป็นประโยชน์ ก็จะได้บุญเยอะครับ ถ้าใช้ให้เป็นโทษ ก็จะได้บาปไปแทน

ทั้งนี้และทั้งนี้น คนยุคปัจจุบัน ผมว่า ต่างฝ่าย ต่างก็คิดว่า ทางข้าถูก ทางคนอื่นผิด มันเลยวุ่นวายไปทั้งประเทศ ผมชอบธรรมคำนี้มากเลยครับ ลึกซึ้งกินใจดี

"คนพาล ที่รู้ว่าตัวเองเป็นคนพาล ก็ยังมีความเป็นบัณฑิต "

"ส่วนคนพาล ที่คิดว่าตัวเองเป็นบัณฑิต นั่นคือคนพาลแท้ๆ "

ถ้าเขียนคำไหนผิด ก็ขออภัยด้วยครับ อาศัยจำมาครับ เด๋ว พวกจะหาว่า ผิดเพี้ยนในธรรมกันอีก 555 แต่ถ้าคำผิด แล้วความหมายไม่ผิด ก็คงใช้ได้เหมือนกัน ไอ้ผมมันพวกปัญญาน้อย เลยชอบเรียนรู้หลายๆทาง ไม่เหมือนพวกปัญญามาก ผิดเพี้ยนไปคำเดียวก็กลายเป็นเรื่อง กรรมฐานยังมีตั้งหลากหลายสิบกองให้คนนำไปใช้ให้ถูกตามจริต ง่ายๆแค่นี้ก็พอครับ เอาเราดีกว่า สบายๆ จิตใจดี ก็พอแล้วครับยุคนี้

 

ขอบพระคุณครับพี่มดแดงที่เเนะนำทำให้ผมได้ความคิดดีๆ แต่ผมนี่ลูกล่อลูกชนไม่ค่อยถนัด.....มีนะแต่ไม่ค่อยอยากใช้ในบางครั้ง ...กลัวครับกลัวตัวเองจะเอาตัวเองไม่รอด...กลัวใจไม่สงบ กลัวส่าย..ทั้งๆที่ชอบนะ(จริตหน่ะ)
ทีนี้ผมมามองเราก็เป็นเราดีกว่า ส่วนต่างๆ หรือแม้แต่กระทู้นี้เราก็ไม่ยึดติดมัน...ยึดติดแต่ความดี...มีก็ดีไม่มีก็เเล้วไป..เราแค่อยากมาหาความดี มีเราก็ยินดีและโมทนาไม่มีก็แล้วไปครับ ความดีมีอยู่ทุกที่ จริงไหมครับ
ผมก็เลยปล่อยครับ เรื่อยๆเป็นธรรมชาติ เข้ามาเรื่อยๆเหมือนกันครับ มาโมทนาทุกๆท่าน เเละมาโมทนาความดีพพี่Arrowhead ด้วยครับ

 

ผมเป็นศิษย์หลวงปู่ดู่ ได้พบกับท่านโดยตรง โดยคุณตาผมจะขี่มอเตอร์ไซค์จากกรุงเทพ โดยมีคุณยายและผมซ้อนท้ายไปด้วยทุกวันเสาร์ ส่วนพ่อผมช่วงหลังก็จะขี่มอเตอร์ไซค์พาแม่ผมตามไปด้วยอีกคัน ครอบครัวผมจะเรียกท่านว่า "หลวงลุงดู่"

ท่านให้พระเหนือพรหมองค์ใหญ่กับคุณตาผม ส่วนคุณยายได้รับเศียรพรหมองค์เล็ก และผมได้พระสมเด็จกรรมฐาน ไปถึงวัดสะแกสายๆ พวกเราก็ทันถวายอาหารท่าน หลวงปู่ท่านฉันอาหารเสร็จก็ให้พร การให้พรของท่านยาวมาก พวกเรามีความสุขที่ได้รับพรจากท่าน ที่นั่งประจำของผมคือข้างโอ่งมังกรซึ่งเป็นโอ่งที่ท่านบอกว่าเป็นน้ำมนต์ใครจะเอาน้ำมนต์ก็ไปตักเอา หลังจากนั้นพวกเราก็จะล้อมวงกันกินอาหารที่เหลือจากหลวงปู่ คนแก่ๆที่นั่งแถวนั้นบอกว่าท่านเสกแล้วให้เรากินจะได้เป็นมงคล หลวงปู่ท่านก็จะนั่งหน้ากุฏิพูดคุยกับพวกเราไปเรื่อยๆ มีน้ำชาตั้งอยู่ให้ดื่ม พวกลูกศิษย์ทั้งหลายบอกว่าเป็นน้ำชาเสก ส่วนพวกผมไม่ค่อยได้สนใจอาหารเสกน้ำชาเสกนักหรอก รู้สึกเฉยๆ แต่พวกเรารู้สึกว่าการได้มาพบหลวงปู่ดู่ แค่เห็นท่านก็ทำให้พวกเรามีความสุข

ในการสอนกรรมฐาน ท่านให้กำพระแล้วท่อง "พุทธังสรณังคัจฉามิ ธัมมังสรณังคัจฉามิ สังฆังสรณังคัจฉามิ" ท่านไม่หวงกุฏิ บอกให้พวกเราเข้าไปในห้องพระในกุฏิของท่านเพื่อนั่งกรรมฐานได้ ผมเข้าไปนั่งเป็นประจำ ตอนนั้นยังไม่มีบทพระมหาจักรพรรดิ์ เพราะในใบที่หลวงปู่แจกให้เรามาสวดที่บ้านก่อนนั่งสมาธิไม่มีบทนี้ ส่วนปฏิหารย์ของพระเครื่องของหลวงปู่ ผมเคยประสบมาแล้ว ซึ่งจะมาเล่าให้ฟังอีกครั้งนะครับ

ตอนกลับบ้านท่านก็จะให้ดอกบัวที่ท่านใช้บูชาพระมาต้มกับน้ำกินที่บ้าน พวกผมกลับมาสวดมนต์นั่งสมาธิที่บ้านเสมอ จนมาช่วงหลังจากที่หลวงปู่ดู่ท่านละสังขาร พวกผมก็ไม่ได้ไปวัดสะแกอีกเลย หลังจากคุณตาของผมเสียชีวิตและผมเริ่มทำงานแล้วก็ห่างหายจากการปฏิบัติไป

จนกระทั่งวันหนึ่งผมได้พบพระผงจักรพรรดิ์และแผ่นพับฟร้อมรูปหลวงปู่ดู่ที่หลวงตาม้าแจกคนอื่นแต่คนอื่นไม่สนใจเอามาให้แม่ผม ผมจึงเริ่มกลับมาสนใจอีกครั้ง แต่ก็มีอุปสรรคหลายอย่าง ซึ่งผมจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ

 

สวัสดีครับพี่นอร์นี่ไม่ได้หลงทางมาใช่ไหมครับ 555 +ล้อเล่นครับ

อนุโมทนาทั้งหมดทั้งมวลครับ ดีใจครับพี่มีลูกศิษย์ยุคเก่าของหลวงปู่ด้วยครับ...จะรออ่านที่พี่เล่านะครับ..

 

Thanks: ฝากรูป

Thanks: ฝากรูป

Thanks: ฝากรูป
(คำถาม) "การที่เราปฏิบัติ สวดมนต์ทุกวัน แต่ทำไมมีคนคิดร้ายต่อครอบครัวเราและตัวเรา เราควรทำอย่างไรดีคะ ?"

(หลวงตาม้า) "เราเกิดมาภพปัจจุบัน เราก็เห็นว่า คนในโลกปัจจุบันนี่ทำอะไรกันไว้ นั่นล่ะ เราก็เหมือนก่อน เราก็เคยทำเขาไว้นั่นแหละ มาปัจจุบันเนี่ย เพราะติดในรูป รส กลิ่น เสียง ติดในสมบัติ ติดในความเป็นใหญ่ ทางโลกน่ะ แล้วเราก็ลืมไป แล้วก็ไปทำกรรม เกิดมาปัจจุบันเนี่ย ไปที่ไหนก็โดน มีหลายคนที่ไปที่ถ้ำ โห ลำบาก เพราะตัวเองเป็นจอมยุทธ์สมัยก่อน ชอบเล่นของ เล่นจนมายุคปัจจุบัน ไปไหนก็มีความรู้สึกว่าคนใส่ของน่ะ จี๊ดๆ จ๊าดๆ ไม่มีความสุขเลย ไปทั่วประเทศ ไปให้พระท่านดู ท่านก็แก้ยากนะ ไม่ใช่แก้ง่ายๆ เพราะเล่นตลอดชีวิตไง พวกเล่นคุณไสย เล่นอะไรตลอดชีวิต มาปัจจุบัน จะต้องนอนกางกลด ก็ลองเอาพระหลวงปู่ไปวางรอบบ้านเลย แล้วสวด ค่อยทุเลา ค่อยล้าง ค่อยๆ หายไป เพราะเวลาเล่นมันเพลิน มันเพลินแล้วมันทำให้ติด เล่นมากมันติด มันก็หลงทุกคน ส่วนมาก ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์ท่านรักษาดูแลเนี่ย หลงนะ

เพราะฉะนั้น เวลาทำอะไร ท่านบอกให้อธิษฐานขอครูบาอาจารย์ท่าน ขอเทพพรหมทั้งหลาย พระโพธิสัตว์ในอดีต ปัจจุบัน อนาคต ให้ท่านดูแล ให้น้อม ถ้าคิดทำไม่ดี ขอให้ท่านมาตักเตือนสั่งสอน โดยการอธิษฐานของเราเนี่ย เพราะในกาลข้างหน้า เรามีโอกาสหลงนะ ถ้ายังเวียนว่ายตายเกิดนี่หลงนะ ไม่ใช่ไม่หลง เหมือนคนในโลกเราเนี่ย บางคนพร้อมทุกอย่าง แต่ก็หลงไป ไม่ใช่เขาไม่มีบุญนะ มี ถ้าไม่มีบุญไม่ไปถึงขนาดนั้นหรอก แต่ก็หลงไปเท่านั้นเอง เพราะฉะนั้น สภาพปัจจุบันนี่ เราสามารถจะมองเห็นได้ เราสามารถจะเปลี่ยนแปลงได้ เพราะเราต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ดี

หลวงปู่ท่านสอนให้เป็นหัวหน้า ไม่ใช่เป็นลูกน้อง ฝึกเป็นหัวหน้าเขานะเนี๊ย อ่าว นี่เรื่องจริง ฝึกจิตนี่น่ะ พลังงานนี่ คือเป็นหัวหน้าเขา ในกาลข้างหน้านี่ ถ้าเรามีลูกน้องเยอะๆ ถ้าเราไม่มีกำลังอย่างเงี้ย เราไม่รู้จากเขาด้วยนะ เราฝึกตรงนี้ สวดมนต์ไหว้พระทุกวันเนี่ย ก่อนจะตายเราก็พอรู้มั่งล่ะ ใช่ไหมล่ะ เราเกิดในโลกของวิญญาณ เราก็เป็นหัวหน้าเขานะ สมมติเราขึ้นพรหมนี่นะ ใครอยากมีตำแหน่งข้างล่าง เราก็ลงมาได้ เราอยากเป็นพญายมเนี่ย พญายมมีสองตำแหน่งนะ อยู่พรหมด้วยนะ ไม่มีกำลังนี่คุมพวกนั้นไม่ได้หรอก ไม่ได้ อย่างพวกยักษ์นี่ หัวหน้ายักษ์ พวกครุฑ คนธรรพ์ เมืองลับแล เมืองนาคพวกเนี้ย ถ้าไม่ใช่พรหมนี่นะ บังคับไม่ได้หรอก ไม่มีกำลัง ถึงต้องมีสองตำแหน่งไง อยู่พรหมด้วย อยู่ตรงนี้ด้วย เกิดเป็นคน เราก็มีตำแหน่งนะ เพราะมันมีกำลัง กำลังสมาธิ ที่เราฝึกกันนี่ เราฝึกกำลังนะ มีกำลังเราก็ไม่เกิดก็ได้ มีประโยชน์นะ ไม่ใช่ไม่มี"

 

Thanks: ฝากรูป

Thanks: ฝากรูป
ถาม: การแก้กรรม ทำได้จริงหรือ?

หลวงตาม้า: คนเรามีกรรมเป็นแดนเกิด ไม่มีใครแก้ได้หรอก หลวงปู่สอนหลวงตาว่า เอ็งไปสะเดาะเคราะห์ มันจะได้เรื่องอะไร กระแสอยู่ที่จิต พลังงานอยู่ที่การกระทำ ถ้าเราบันทึกกระแสบุญบ่อยๆ และถ้าบันทึกตอนที่จิตเรานิ่งๆ พลังงานที่ไม่ดีจะเข้าไม่ได้ ถ้าจิตคิดถึงบุญตลอดเวลา กระแสกรรมก็จะเข้าไม่ได้ แต่ถ้าสวดไปด้วยคิดเรื่อยเปื่อยไปด้วย จะได้เพียงครึ่งเดียว ต้องจ่อเข้าไปจริงๆ และถ้าจิตนิ่งๆจริงๆ กระแสจิตและกระแสแห่งกัมมัฏฐานจะเป็นสายใย เมื่อคิดถึงเมื่อไรจิตจะอยู่เลย อย่างนี้เรียกว่าการเบนกระแส แก้ไม่ได้แต่เบนได้

ถาม: เราจับพลังงานพระเพื่ออะไร?

หลวงตาม้า: เวลานึกถึงพระ นึกถึงหลวงปู่ จิตของเราจะอยู่ที่พระ อยู่ที่หลวงปู่ เป็นไตรสรณคมน์ ปิดกั้นพลังงานไม่ดีได้ หลวงปู่ให้เรากำพระระลึกถึงพระบ่อยๆ เป็นกุศโลบายให้จิตเราแนบแน่นกับพลังงานดี ใช้หลบพลังงานที่ไม่ดี (เช่น กรรมไม่ดี เพราะขณะที่จิตติดพระ พลังงานอื่นจะเข้าแทรกไม่ได้) และถ้าจิตติดอยู่กับคำสวด ก็เป็นการพักจิตไปด้วย

ถาม: ทำอย่างไรให้ได้บุญเยอะๆ?

หลวงตาม้า: ทำจิตให้สบายๆทั้งวัน ทรงอารมณ์บุญ บุญที่เกี่ยวเนื่องกับเราจะเข้ามาเอง อย่ามัวนึกแต่กรรมเก่าในอดีต มันทำให้เราเศร้าหมอง ให้เบนกระแส อารมณ์ดี จิตสบาย สวดมนต์ จิตเป็นสุข เป็นปิติ ปิดอบายภูมิไม่ตกนรก กำพระสวดมนต์ นึกถึงพระ จิตจะชิน ถ้าไม่ฝึกไว้ เวลาตาย มันจะเคว้งไม่รู้จะไปไหน

 

ในการปฏิบัติธรรมนั้น หลวงตาม้าท่านเมตตาแนะนำสอนว่า

"หลวงตาเพียงแต่แนะนำให้ได้เท่านั้น ครูบาอาจารย์อื่นๆ ก็เหมือนกัน ท่านทำได้เพียงแต่แนะนำ และชี้แนะทางที่ถูกให้เท่านั้น ส่วนการปฏิบัตินั้น อยู่ที่ตัวของผู้ปฏิบัติเองที่จะทำได้แค่ไหน ต้องทำจริงๆ ไม่ใช่พอครูบาอาจารย์แนะนำทีก็ทำที พอนานๆ ไปก็เลิกทำ ถ้าเป็นอย่างนี้จะก้าวหน้าได้อย่างไร ช่วงนี้เป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่จะปฏิบัติธรรม เพราะตอนนี้พวกเราก็ได้พบทั้งหลวงปู่ดู่ และพระอริยสงฆ์ต่างๆ มากมาย ได้พบครูบาอาจารย์ที่ดี พบหมู่คณะที่ดี สถานที่ปฏิบัติธรรมก็มีแล้วตั้งหลายที่ การปฏิบัติสายหลวงปู่ดู่ก็ไม่ลำบาก ไม่เคร่งจนเกินไป ปฏิบัติไปอย่างสบายๆ จะหาได้ที่ไหนอีก ถ้าไม่ทำตอนนี้ก็ไม่รู้จะไปทำตอนไหนแล้ว เดี๋ยวเกิดต้องตายก่อนจะตามพวกไม่ทัน เพราะเมื่อชาติก่อนเขาทำบุญกันมา เรามัวแต่รบจนไม่มีเวลาปฏิบัติ มาชาตินี้เวลามี สถานที่ก็เหมาะ แล้วช้าอยู่ทำไม...."

" . . . ภพชาติมันเหมาะแล้วนะ การปฏิบัติ การบวช มันตัดภพตัดชาติได้เลยนะ อย่างจะเกิดอีก ๑๐๐ ชาติ ก็เกิดแค่ ๕๐ ชาติ มันจะลดไปเรื่อยๆ แต่ถ้าปฏิบัติจนถึงขั้นโสดาบันก็แค่ ๗ ชาติเท่านั้น ถ้าเป็นพระอรหันต์ก็ไม่ต้องเกิดเลยไม่ดีหรือ"

พระธุดงค์เวลาจะออกธุดงค์ ท่านอธิษฐานจิตตายเลย การปฏิบัติควรทำให้จริงจัง นับวันคนเราก็อายุมากขึ้น จะมัวรอช้าอยู่ทำไม เวลาไม่คอยใคร ควรเริ่มทำได้แล้ว"

หลวงตายังเตือนอีกว่า "เริ่มปฏิบัติซะ เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าเราจะไปเมื่อไหร่ อย่างน้อยๆ เราก็ ๑ ใน ๕๐ หรือ ๑๐๐ ก็ยังดี จะรอครูบาอาจารย์มาคอยชี้ คอยเตือนคงไม่ไหว มาหาหลวงตาลองคิดดู ถ้าหลวงตาเข้ากุฏิ ปิดประตูไปก็เรียบร้อย เราต้องไล่ของเราเองแล้ว ใครก็ไล่ให้เราไม่ได้ เวลาเราไปไหนกับเขา เราได้รู้ได้ฟังอะไรมา เราก็ต้องนำเอากลับมาพิจารณาเองทุกครั้ง ต้องทำนะ"

การปฏิบัติหลวงปู่ดู่ ท่านเคยเมตตาสอนว่า

"ต้องแลกด้วยความตาย ตายเป็นตาย
ถ้ากลัวตายก็ไปไม่ได้ นักปฏิบัติถ้า
กลัวตายเสียแล้วก็จะไม่ก้าวหน้า"

 

Thanks: ฝากรูป
หลวงตาม้า ถามลูกศิษย์ว่า "เวลากราบพระ กราบกันอย่างไร หรือเพียงแต่กราบเท่านั้น หรือกราบอย่างที่ผู้ใหญ่ทั่วๆ ไปสอนเด็ก เอา...กราบ ๑ กราบ ๒ กราบ ๓" แล้วท่านก็หัวเราะแล้วก็เมตตาสอนว่า

"เวลากราบพระต้องกราบด้วยความเคารพจริงๆ ให้ตั้งจิตระลึกถึงองค์พระตรงหน้า แล้วตั้งจิตตั้งใจกราบ

โดยกราบครั้งที่ ๑ ให้นึกในใจว่า
พุทธัง ชีวิตัง เมปูเชมิ

กราบครั้งที่ ๒ ว่า ธัมมัง ชีวิตัง เมปูเชมิ

กราบครั้งที่ ๓ ว่า สังฆัง ชีวิตัง เมปูเชมิ

ความหมายก็คือ ข้าพเจ้าขอบูชาพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆ์เจ้า ด้วยชีวิต"

หลวงตาเมตตาแนะนำอีกว่า

"เรานักปฏิบัติทั้งหลาย อย่าปล่อยเวลาให้หมดไปโดยเปล่าประโยชน์ ให้หมั่นภาวนาไว้ตลอดเวลา พอลืมตาตื่นก็ให้ภาวนาไปจนถึงเวลานอน ให้คำภาวนานั้นหายไปพร้อมกับการหลับ ทำเช่นนี้ให้เคยชิน ไม่ว่าขณะนั้นกำลังทำอะไรอยู่ก็ตาม ไม่ว่าจะอยู่ในรถ ในเรือ หรือเดินอยู่ ก็ต้องภาวนา อย่าประมาท การภาวนานี้นอกจากจะเป็นบุญ และทำให้จิตได้ทำงานแล้ว ยังช่วยให้เราไม่ประมาทในความตายด้วย เพราะไม่มีใครรู้หรอกว่า ตัวเองจะตายเมื่อไหร่ นอกจากพระอรหันต์ท่านเท่านั้น ฉะนั้น จงภาวนาไป ไม่เสียหาย ไม่เสียตังมีแต่กำไร..."

"...การภาวนานั้น ต้องเอาจิตจับองค์พระตลอดเวลา พระองค์ไหนก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธรูป หรือพระอริยสงฆ์ องค์ใดก็ได้ที่เรานับถือ ที่เราคุ้นเคย เวลาตายจะได้มีที่ไป คือไปกับพระ เพราะจิตเราจะระลึกแต่พระตลอดเวลาจนเคยชิน ตัวอย่างมีให้ดูตั้งมากมาย เห็นไหมเวลาคนใกล้ตาย เขาจะมีคนไปคอยบอกอยู่ข้างหูว่า ให้คิดถึงพระเข้าไว้ ให้ภาวนา หรือไม่ก็สวดมนต์ พยายามทำทุกวิถีทางให้จิตของคนที่ใกล้ตาย คิดอยู่แต่เรื่องพระ เรื่องกุศล เพราะอะไร ก็เพราะว่าจิตของคนเราตอนที่ใกล้จะดับนี้แรงนัก ถ้าจิตตอนนั้นคิดแต่เรื่องดีๆ ในที่นี้หมายถึงเรื่องบุญ พอตายไปก็เสวยสุข ไม่ต้องไปนรก ถ้าคิดถึงเรื่องบาป ก็โน่น ไปเลยนรก ไปรับกรรมที่ตัวก่อ จำไว้ให้ดี แล้วก็ไปเลือกเอา จะภาวนาตอนนี้หรือจะรอใกล้ตายค่อยภาวนา ถึงตอนนั้นก็ตัวใครตัวมัน ถือว่าบอกแล้ว..."

 

เป็นกำลังใจให้ครับ ทำต่อไปครับดีแล้วงามแล้ว ผมก็อ่านตลอด แต่ไม่ได้โพสครับ

 

อนุโมทนาครับพี่ ถวายบูชาครับ

 

รูปข้างบนสวยมาก เกิดกิเลสอยากได้ครับ

 

รูปใช่ไหมครับคอปปี้ไปเลยครับ อิอิอิ

 

ขอบคุณครับ กอปปี้เรียบร้อยแล้วครับ ขอถามด้วยครับว่า พอถึงบทอัญเชิญพระเข้าตัว
ผมสวด สัพเพพุทธา...........จนถึง พันธามิ สัพพะโส แล้วตามด้วย พุทธัง อธิษฐามิ...สังฆัง อธิษฐามิ 5 จบ เป็นการสวดที่ถูกต้องหรือไม่ครับ ขอคำแนะนำด้วยครับ

 

วันนี้มีถ่ายทอดสดภาพและเสียงตอบปัญหาธรรมและสวดพระคาถามหาจักรพรรดิ์กับหลวงตาม้าครับ...

วัดถ้ำเมืองนะ (วัดพุทธพรหมปัญโญ) : สมเด็จองค์ปฐม หลวงปู่ทวด, หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ, หลวงตาม้า

 

วันที่ 15 กันยายน 55 เวลา 19:00 น. ถ่ายทอดสดการตอบปัญหาธรรมจาก ถ้ำใหญ่ วัดพุทธพรหมปัญโญ (วัดถ้ำเมืองนะ) ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่

คุณjacky57 สามารถสอบถามผ่านหน้าเวปได้นะครับ...

 

ประสบการณ์ปาฏิหาริย์ในวัตถุมงคลของหลวงปู่ดู่

สมัยผมยังเป็นเด็กนักเรียน คุณตาผมได้ให้เหรียญรูปพระเหนือพรหมแก่ผมเพื่อนำไปห้อยคอ คุณตาบอกว่า ปกติหลวงปู่ดู่ท่านจะแจกพระฟรี แต่สำหรับเหรียญนี้เช่ามาแพงนะ 500 บาท (สมัยนั้น 500 บาท สำหรับชีวิตข้าราชการจนๆเนี่ยแพงนะครับ) ให้รักษาไว้ดีๆ ผมก็เปลื่ยนจากพระผงกรรมฐานมาห้อยเหรียญนี้เพียงเหรียญเดียวติดตัวเสมอมา เพราะผมมีความรู้สึกชอบในรูปลักษณ์ของพระเหนือพรหมเป็นพิเศษแต่หลวงปู่ท่านจะแจกเฉพาะผู่ใหญ่บางคนเท่านั้น ผมจึงไม่มีโอกาสได้รับจากท่าน

มีอยู่วันหนึ่ง ผมขึ้นรถสองแถวกลับจากโรงเรียน ซึ่งรถโดยสารแน่นมาก ผมจึงต้องโหนอยู่ท้ายรถ ในขณะที่รถกำลังแล่นไป ผมก็ตกลงจากรถ โดยที่หัวของผมกระแทกพื้นแล้วกลิ้งไปตามความเร็วในขณะที่ตกลงมา ตอนนั้นรู้สึกวูบไปชั่วครู่แล้วรีบลุกขึ้นมา คนบนรถลงมาดูว่าเป็นอะไรบ้าง ก็ปรากฏว่ามีแต่รอยถลอกแดงๆเป็นยางบอน ไม่มีเลือดหรือแผลใหญ่เลย แต่ปรากฏว่าที่หัวมีรอยบุบเล็กน้อย จึงถูกนำส่งโรงพยาบาล คุณตาก็ตามไปดูที่โรงพยาบาลขอให้หมอ X-Ray เพราะกลัวว่าหัวจะได้รับการกระทบกระเทือน หมอก็ X-Ray แล้วก็บอกว่ากระโหลกไม่ร้าว ไม่มีเลือดคั่งในสมอง ส่วนรอยบุบนานๆไปก็จะหายเอง มีแต่คนถามว่ามีของดีอะไร ห้อยพระอะไร พอผมบอกว่าหลวงปู่ดู่ก็ไม่มีใครรู้จัก เพราะสมัยนั้นยังไม่ค่อยมีใครรู้จักท่านมากนัก

 

เอาใจน้อมกล่าวบทสัพเพ(สัพเพพุทธา.....สัพพะโส นี่กี่จบก็ได้ 5จบก็ได้มากกว่าก็ได้หากสะบายใจเท่าไหร่ก็ได้ )เมื่อเราพอเเล้ว(สัพเพหน่ะ) เราก็ว่า((พุทธังอธิฐามิ ธัมมังอธิฐามิ สังฆังอธิฐามิ ในวงเล็บนี้ว่าจบเดียวครับ))ส่วนสัพเพกี่จบก็ได้ครับหากเราอธิฐานมากๆก็สัพเพมากๆ)

สนันสนุนที่พี่Arrowhead บอกครับ ถามหลวงตาครับเราจะได้มั่นใจที่สุดครับ อนุโมทนาด้วยครับ

 

ขอบคุณมากครับ ท่านอยู่ไกลครับ เมื่อท่านเดินทางมาโปรดใกล้เราแล้ว ก็อยากจะกราบท่านสักครั้งครับ