นิทาน เรื่อง "พญานาค"

สวัสดีค่ะ พี่ ๆ

ช่วงนี้งานยุ่งมากไม่ค่อยมีเวลาอ่านนิทานเลยค่ะ

ได้แต่เปิดเข้ามา

ตอนนี้ตามไม่ทันแล้วค่ะ

 

เคยพูดไว้แค่ครั้งเดียวเอง แล้วต่อมาก็ไม่เคยคิดถึงท่านเลย
นั่งสมาธิก็ต้องการว่างอย่างเดียว กำหนดดวงแก้ว ก็เห็นเป็นน้องหมอก
กำหนดพระพุทธรูป ท่านเสตังก็เข้ามา...รู้สึกว่ามีบางอย่างมาควบคุมเรานะ
แฮ่แฮ่....พูดเล่นนะจ๊ะ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ท่านมาให้เห็นแต่ไม่พูดไม่จา
แ้ล้วจะรู้ได้ยังไง ว่าเป็นนิมิตจริงหรือนิมิตปลอมอ่ะ...แม่มณีจ๊า....าาาาา

 

ขอบใจมากจ้า น้องปลากะป๋อง

 

คุณพี่เจ้าขาถ้าพี่คิดว่าจริงก็คือจริง
ถ้าพี่คิดว่าไม่จริงก็ไม่จริง....

ท่านมาให้พบแล้ว...ต่อไปอยู่ที่ใจเราจะเชื่อหรือไม่
ท่านไม่มาบอกหรอกค่ะว่า...ท่านมาจริงหรือไม่จริง...
ให้เราพิจารณาเหตุและผลที่ท่านมา...

มิได้มีอะไรมาก...คิดแล้วรู้ รู้แล้ววาง...

 

ในหิมพานต์ ดินแดนอาถรรพ์ มีสาวนางหนึ่งนามว่า รัตติกาล นางคือกินรีผู้เลอโฉม นางนั้น มั่นใจในตัวเองสูงมากว่า สวยกว่าใครในที่นี้ครับ

 

แวะมาทักทาย

สวัสดีคะ ท่าน คุรุวาโร พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกๆท่าน

ขอบคุณสำหรับนิทาน ต่างๆ คำพูดดีๆ น่ารัก มิตรภาพ ดีๆ ณ ห้องนิทานแห่งนี้

ช่วงนี้มิมีเรื่อง เล่าฝาก เลยขอมาอ่าน และร่วมอนุโมทนา กับ นิทานและคำพูดสาระ

ร่วมทั้ความสนุก สนาน และ สุขภาพของทุกๆท่าน ขอฟังเรื่องราวต่างๆ

เพื่อย้ำเตือนตนเองให้ปฏิบติดี ชอบ ควร จะเช่นไร ขอบคุณคะ

 

แต่ในดินแดนแห่งนี้นั้น เต็มเปี่ยมไปด้วยอันตราย ความสวยของนางทำให้ คนธรรพ์นั้นหมายปองนาง และพญาครุฑ พญานาคก็อยากได้นางนั้นมาครอบครองครับ แต่...

 

เดี๋ยวรอให้เจ้าตัว มาเล่าเรื่องของเขาให้เราฟัง แล้วคุรุวาโร ค่อยเล่าต่อแล้วกันครับ ชีวิตของนางนั้น พลิกไปพลิกมา ครับ...

 

เพลงนี้ชอบมากๆเลย

กินรีเล่นน้ำ
''''''''''''''''''
.

แม่เอยงามจริงงามเหนือสิ่งเปรียบเปรย
.
เกินหาคำใดเอ่ยมาเฉลยคำอ้าง

​

.
แม่อรชรงามเหมือนกินนรเยือนร่าง
.
ยลพักตร์แม่แลค้างทรวงสล้างเต่งตึง
.
.
ถันแลระรัวเหมือนบัวบานอยู่ในบึง
.
งามเหมือนหนึ่งเทวี
.
แม่คงลอยฟ้ามาเป็นขวัญตาบุญพี่
.
ท่าทางอย่างนี้เหมือนเทพีแปลงกาย
.
.
* นุ่งลมชมจันทร์มองแล้วหวั่นอุรา
.
งามเย้ยจันทร์เยือนหล้าใครอิจฉานางได้
.
แม่ลอยเมฆีมาหลงวารีเวียนว่าย
.
ตานั้นหวาดชะม้ายยามโผว่ายแหวกธาร
.
.
** ผิวนวลยวนใจไฉไลเรือนร่างสคราญ
.
ใจซ่านยามมอง
.
รูปทรงโสภียังมิมีใครต้อง
.
ได้แต่แลมองหวังใจปองนางเดียว​

 

อีกแล้ว..คุณปู่ นู๋ชักจะเบื่อพฤติกรรมของคุณปู่แล้วนะ
เล่าๆ...แล้วก็รอ...รอๆ...แล้วก็เล่า... ใหม่ๆ ก็ดูดี
มีเสน่ห์ชวนติดตามนะ แต่นานๆ บ่อยๆ.................
ชักจะม่ายช่าย..ยยย แล้วหนอ...ถ้าเป็นอาหารจานเดิม
ก็รู้สึกว่าจะเลี่ยนไปแล้วหนอ...ใช้เครื่องปรุงรสอย่างอื่นแทนบ้างซิคะ
เปลี่ยนจากรอ เป็นเล่าต่อ น่าจะเหมาะสมกว่านะคร้า...าาาาา

 

ขอตัวก่อนคะทุกๆท่าน อ่านไปนิดๆ ตาลายแล้ว พักสายตาก่อนคะ สาธุ

 

.... อ่า ... จะบอกว่าแปลกหนอ พิมพ์ไปตั้งมากมาย แต่ว่ากดส่งแล้วกลับมาหน้าเขียนคำตอบ .... :'''(
แง๊ๆๆๆๆ เดี๋ยวไปเขียนในเวิดก่อนค่ะ แล้วจะมาแปะใหม่นะขอรับ :'''(

 

รอฟังนิทานด้วยค่ะ ^^

สำหรับคนที่กำลังใจเข้มแข็งแบบพี่นุ๊กคงไม่ต้องใช้อะไรยืนยันใช่ไหมคะ?
แต่หรับหนูแล้ว กำลังใจยังอ่อน และบางครั้ง เรื่องที่ได้พบได้เจอมาก็เหลือเชื่อเกินกว่าจะเชื่อใจตน

เรื่องของจักรคู่นี้ยาวค่ะ เป็นนิทานได้สบาย ๆ อยากฟังไหมพี่ อิอิ

 

อะ ลองดูใหม่ ถ้าส่งไม่ได้แปลว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะเล่านะขอรับ ^^ :VO

... เอาเป็นเรื่องปัจจุบันเลยนะขอรับ ... เมื่อคืนที่ผ่านมา
ตัวข้าเจ้านั้นไปที่วัดพร้อมกับเพื่อนรักที่ผูกพันกันนักในชาตินี้ แต่ในฝันตัวข้าเจ้าและเพื่อนเป็นเพียงเด็กน้อย
ขึ้นไปที่ศาลา ตัวข้าเจ้านั้นไปกราบพระก่อนพร้อมกับค่อยๆ ละรึกสิ่งที่ทำเหตุผลของกรรมต่างๆ (อ่า ... เหมือนที่ทำก่อนไหว้พระสวดมนต์ทุกคืนเลยแฮะ)
สักพักก็มีพระสงฆ์ทยอยกันมานั่งที่ศาลาแล้วเราสองคน ก็ถวายอาหาร ในฝันนั้นเข้าใจว่าน่าจะถวายแบบสังฆทาน
ในศาลานั้นมีเพียงเราสองคน หลังจากถวายอาหารเสร็จแล้ว เรากลับบ้านมาพร้อมกัน ...
ที่บ้าน (เข้าใจว่าเป็นบ้านข้าเจ้า หลังเก่า) ... ได้ยินเสียงใครคนนึงถามข้าเจ้าว่า "เจ้ารักใคร หรืออยากจะมีคู่หรือไม่" ..
ข้าเจ้านั้นตอบเสียงนั้นไปว่า "ไม่ได้อยากจะมี เพราะมีแล้วน่าเบื่อหน่ายนัก"
แลดูเพื่อนรัก มีแววตาสลดลงไปนิดนึง แต่ข้างในใจ เราอยากจะบอกเพื่อนเราเหลือเกินว่า เรานั้นผูกพันธ์กับท่านนัก แต่จะเรียกว่า รัก คงยังไม่ได้
สุดท้าย เพื่อนรักข้าเจ้าขอลากลับบ้าน ข้าเจ้าเดินมาส่ง ระหว่างทางหลงกันเล็กน้อย ระหว่างที่ตามหาเพื่อนรักอยู่นั้น
บังเอิญเห็นคุณพ่อ (ในชาติปัจจุบัน) บวชเป็นพระ เรากราบท่าน แต่ไม่ได้พูดอะไร ท่านกลับตอบมาเองว่า "พ่อไม่ไปด้วยนะ" .... ก็สงสัยว่าคืออะไรหว่า?
แล้วเราก็ไปหาเพื่อนรักคนนั้น เขาไปถึงบ้านเขาแล้ว กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่แปลกที่เรากลับส่งผ้าให้เป็นผ้าไตร(มั้งคะ ที่แบบเค้าจัดไว้เป็นชุดๆ มีรัดประกต อะไรแบบนั้ค่ะ ... แหะๆ เรียกไม่ถูก) พร้อมกับผ้าขนหนูสีน้ำตาลผืนนึง .... แล้วข้าเจ้าก็ตื่นขึ้นมา...พร้อมกับอาการปวดเมื่อย ปวดขา ... นี่ได้นอนหรือไม่ได้นอนกันแน่นี่เรา
.... อ่า จบแล้วขอรับ นิทานปัจจุบัน... ^^

เอาไว้มาต่อนิทานข้ามภพข้ามชาติทีหลังนะขอรับ

 

โอ๊ยๆ...ร้อน อยู่ไม่ได้คร้า...รีบเข้ามาตอบรับก่อน
ด้วยความยินดีค่ะ อยากอ่านหนอ...เล่ามาเลยหนอ...

สำหรับพี่ ไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องเครื่องยืนยันค่ะ มันก็เลยเฉยๆ เวลาได้ยินได้ฟัง
เหมือนรู้แล้วก็เฉยๆ ไป ไม่เคยคิดอยากได้อยากมีกับใครเค้า แต่เมื่อได้ยิน
เรื่องราวก็อดเป็นห่วงเพื่อนร่วมทุกข์คนอื่นๆ ที่แปรเจตนาตรงนี้ไม่ตรงตามความเป็นจริง
อาจพากันหลงทาง บำเพ็ญความดีเพื่อหวังว่าจะได้รับรางวัลเป็นวัตถุสิ่งของ

สำหรับพี่ ตอนนี้สัญญาก็ทำท่าจะไม่ค่อยมีแล้ว เพราะไม่เคยจดจำอะไรได้เลย
เรื่องงาน เรื่องส่วนตัว เรื่องชีวิตประจำวัน เหมือนถูกตั้งโปรแกรมไว้แล้ว
ใกล้จะเป็นหุ่นแล้วคร้า...าาา

 

เมื่อสักครู่ นั่งคิดไปคิดมา

จำได้ว่า เมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ผมได้จุดธูป 16 ดอก

อธิฐานต่อ ทวยเทพเทวา ให้ปฎิบัติแบบสงบไม่รู้ไม่เห็นสิ่งใด

ช่วงหลังมานี้ ช่วงปฎิบัติกรรมฐาน ในช่วงฝึกมโนไปหิมพาน

ผมก็จะไม่กล้ามองกินรี หรือ มักกะลีผล หรือจะไม่กล้ามองนางฟ้า

ผมกลัวว่าถ้าเห็นแล้ว จะลุ่มหลงจนไม่สามารถถอนจิตใจได้

ตัวผมไม่ทราบว่าทำไมถึงกลัวการทดสอบเหล่านี้ หรือเคยทำเรื่องที่ไม่ดีมากๆในอดีตหรือ

ไม่ ขอท่านประธานช่วยดูให้ด้วยครับ

 

ทีหลังมันผ่านไปแล้วค่ะ ขอให้กลับมาเล่าเป็นวันหน้านะคะ ให้เวลาไม่เกิน 7 วันค่ะ พี่จะเฝ้ารอทุ๊กๆๆๆๆๆ วัน เลยนะคะ
**************
คุณ hastin ขอแนะนำว่า อย่ากลัวที่จะได้เห็นค่ะ เพราะนั่นคือบททดสอบว่าคุณปฏิบัติไปถึงไหนแล้ว อย่ากลัวที่จะรู้จักตนเอง อย่ากลัวที่จะปรับปรุงตนเอง อย่ากลัวที่จะแก้ไขให้ผิดเป็นถูก...

 

สวัสดีค่ะทานประธานเเละพี่ๆน้องๆทุกท่าน:z4กาแฟไหม่ค่ะ

 

ใช่ขอรับ โดยเฉพาะ "อย่ากลัวที่จะรู้จักตัวเอง" .... เมื่อก่อนข้าเจ้ากลัวนักๆ
กลัวอดีตของตัวเอง ... แต่ตอนนี้ เอาความผิดพลาดในอดีตเป็นบทเรียนที่จะไม่ไปทำผิดซ้ำจะดีกว่า ... ค่อยๆ รู้จักตัวเองมาเรื่อยๆ แต่ก็... ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่นะขอรับ ^^

 

เมื่อข้าพเจ้าทำสมาธิ กำหนดไว้ที่หิมพานต์ ภาพที่เห็นข้างหน้านั้น เป็นป่ากว้างใหญ่ครับ บรรยากาศนั้น ไม่ค่อยมีแสงสักเท่าไหร่ มีแต่หมอกสีขาวเต็มไปหมดครับ ข้าพเจ้าเห็นแม่น้ำนั้นไหลเอื้อยๆครับ น้ำนั้นใสมากครับ ใสคล้ายๆของเมืองบาดาลครับ ข้าพเจ้าเดินตรงไปข้าพเจ้าพบเสือสีขาวตัวใหญ่ เสือนั้นเห็นข้าพเจ้าก็วิ่งตรงมาทำร้ายข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเลยอธิษฐานพระขรรค์เทวดานั้น พอข้าพเจ้าอธิษฐานเสร็จพระขรรค์นั้น ส่องประกายแสงออกมา เสือขาวนั้นตกใจ เลยรีบวิ่งหนีไปครับ ข้าพเจ้าเลยเดินไปข้างหน้าที่มีแต่ป่าหญ้าสูงประมาณ เอวของข้าพเจ้าครับ แต่มีทางเดินอยู่ครับ ข้างหน้านั้น ข้าพเจ้ามองเห็น...