จิตหลุดเวลานอนหลับ

ขอโทษนะครับผมพึ่งสมัคร เป็นสมาชิกวันนี้อ่ะครับ ก่อนอื่นขอสวัสดีพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ทุกคนนะครับ เรื่องของผมก็มีอยู่ว่า

ทุกคืนเวลาผมนอนหลับ ผมจะรู้สึกว่าร่างกายหลับ แต่จิตไม่หลับอ่ะครับ แบบนี้อ่ะเป็นบ่อยมากเลยครับ แล้วถ้านอนตอนสองทุ่ม หรือ ตอนหัวค่ำอ่ะครับ จะต้องสดุ้งตื้นตอนตี 2 ทุกคืนเลยอ่ะ แล้วกว่าจะหลับอีกที ก็ ตี 4 ตี 5 อ่ะครับ อาการก่อนตื่นนะครับ จะรู้สึกชาไปทั้งตัวรู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อดอ่ะครับ ทั้งตัวเลยนะครับ แล้วก็จะได้ยินเสียงแปลกๆ เช่น คลื่นวิทยุ เสียงคนคุยกัน เสียงคนใช้เครื่องเจาะถนน ซึ่งบางเสียงดังมากเลยครับ ซึ่งผมกลัวมากๆเลยครับ เมื่อคืนเลยครับ สดๆ ร้อนๆ คือว่า ผมนอนหลับ ไปได้สักครู่ ผมรู้สึกได้ยินเสียวิทยุอ่ะครับ เสียงคลื่นเบาๆ หลายเพลงมากเลยครับ ผมนอนฟัง 3-4 เพลง ได้อ่ะครับ หลังจากนั้นก็รู้สึกเหมือน ว่า อยากจะตื่น เลยลุกขึ้น ปรากฎว่า ผมหลุดออกมาแต่จิตอ่ะครับ แต่ไม่หลุดออกมาหมดนะครับ เหมือนมีเชือกดึงอยู่ตรงท้ายทอยอ่ะครับ ซึ่งทำให้ผมลุกมาได้ครึ่งนึ่งอ่ะครับ ผมตกใจ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจึงพยามนอนลงไปที่เดิม แล้วก็พยามตื่น พยาม 2-3 ครั้ง ครั้งที่ 3 ผมนึกถึงครูบาร์อาจารย์ และองค์เทพที่ผมนับถืออ่ะครับ ผมก้อตื่นขึ้นมาได้ ผมจึงอยากถามผู้รู้หน่อยนะครับ ว่า เสียงแปลกๆ ที่ได้ยินคืออะไร เวลาจิตหลุดแล้วควรทำอย่างไร แล้วที่รู้สึกเหมือนเชือกที่ดึงระหว่างท้ายทอยคืออะไร และอย่างสุดท้ายคือ ถ้าผมจิตหลุดออกมาทั้งหมดอ่ะครับ ผมจะเป็นอะไรไหม ขอขอบคุณไว้ร่วงหน้าเลยนะครับ

 

ถ้าจิตหลุดออกมาทั้งหมด อาจจะกลายเป็นพวกวิปลาสได้เช่นพวกนั้งสมาธิแล้วจิตหลุดเป็นบ้าไปเลย

ต้องระวังให้ดีถ้าหลุดแล้วเข้าร่างไม่ได้หรือดวงวิญญาณอื่นมาใช้สังขาร ต้องระวัง ไม่เชื่อไม่เป็นไร แต่กันไว้ก่อนดีกว่าแก้ที่หลัง

 

หลุดไปไหนอ่ะ ?

หลุดพ้น หรือ หลุดแล้วไปที่อื่นอีกล่ะ ?
จิตมันหลุด ไหล ลื่น ออกจากตัวตลอดถ้าขาดสตินะ โดยมีปัจจัยหลายๆประการที่ชักชวนให้มันหลุด อาจจำแนกทางที่จะไปได้ตามทวารทั้ง 5 ทางใดทางหนึ่งที่จิตจะไป

ส่วนผู้ที่นั่งสมาธิแล้ววิปลาสอันนี้ก็มีเพราะจิตหลุดไปตามกับสิ่งที่เห็น สิ่งที่คิด ขาดสติ
เห็นอะไรๆเป็นตัวเป็นตน และไม่เข้าใจธรรม บางคนเห็นนั่นเห็นนี่ในสมาธิ บางคนเห็นแม้แต่ลืมตา หรือบางคนไม่เห็นอะไร อย่างนี้ก็มีเหมือนกัน สำคัญที่ว่าเห็นหรือไม่เห็นก็ดีต้องมีสติกำกับด้วยคือมีสติอยู่ตลอด แต่โดยส่วนใหญพวกที่เห็นเขาไม่พูดหรอกเพราะเขารู้ว่าหากพูดไปแล้วไม่เป็นที่ยอมรับกันในคนหมู่มาก ก็จะพล่ามบนอยู่คนเดียวอันนี้ก็เรียกว่าบ้าได้เหมือนกัน อีกประเภทคือยังไม่เห็น พล่ามหาอยากจะเห็นหรือไม่ก็ทึกทักเอา ตั้งตัวขึ้นมาโปรโมทตัวเอง พยายามหาแนวร่วม เช่น บางคนพอพูดๆไปมักจะยกเอาเรื่องที่มันเหนือธรรมชาติในหมู่ของผู้ที่เต็มไปด้วยความกลัว ก็จะเรื่องผีเรื่องอะไรๆยกอ้างอิง คนพวกนี้ท้ายที่สุดก็มักจะชักชวนให้เข้าไปยึดหรือแนะนำให้ยึดอะไรๆไว้กับตัว เป็นต้นนะ

 

ไม่เป็นไรหรอก

จิตเรานั้น อย่างไรเสียก็ต้องกลับมาที่ร่าง เพราะ จุติกิจของจิตนั้น จะต้องเกิดภายในร่าง
กายเดิมที่เป็นคูหา มีวลีทางพระว่า กายเป็นคูหา มีสัญญา(ขันธ์)หมาย และมีวิญญาณ(ขันธ์)ครอง

ทีนี้สิ่งที่เห็นไป เห็นบ่อยก็จริง ก็อย่าไปยึดว่า มันได้เป็นอยู่ เพราะมันไม่ได้เป็นอยู่

กล่าวคือ มันเกิดขึ้นเพียงชั่วครั้งชั่วคราว แล้ว ก็หายไป หายไปแล้วก็กลับมาเป็น
เราคนเดิม ดังนั้น ไม่จำเป็นเลยที่เราจะต้องตกใจ

เพราะถ้าเราตกใจ แปลว่า เรายึดติดรสชาติในอดีตที่พึ่งไปรู้ไปเห็น ก็คล้ายๆเรา
ไปเที่ยวทะเลกลับมาแล้ว แต่เรายังพร่ำพูดถึงทะเล ไม่เลิก แบบนี้เขาเรียกว่า ติด
ในอดีต พอติดอดีตคิดว่าเป็นจริงเข้า มันก็เลยเถิดสำคัญมั่นหมายผิดว่า ในอนาคต
จะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ขึ้นมา สุดท้ายก็กลัว ภาพหลอนในอนาคตเพราะยึดในอดีต
ที่ผ่านพ้นไปแล้ว

ทางพระ เขาก็เอาเหตการณ์เหล่านี้มายกพิจารณา เห็นการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

แล้วก็ยกดูจิตที่ หลงไปชอบใจ หรือไม่ชอบใจ จนกระทั่งเป็นกลางๆ เฉยๆ ต่อการ
เห็นลงได้ ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดๆ ที่เข้าไปรู้ไปเห็น ไม่สำคัญมั่นหมายว่าได้เห็น
ได้รู้อะไร เพียงแต่รู้ๆ แล้วก็วางไป มันก็รู้ชัดขึ้นไปเรื่อยๆ ในสรรพสิ่งทั้งหลายที่เกิด
ขึ้น ย่อมเสื่อมสลายดับไปเป็นธรรมดา แม้กระทั่งการไหวๆ ที่ยังไม่รู้ว่าคืออะไร มันก็
ถือว่าเป็นสรรพสิ่งใดๆธรรมดาๆ ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปทั้งสิ้น กำจัดอภิชญา โทมนัส
ลงได้ ไม่ยึดมั่นถือมั่น ก็จะเป็นอันว่าเข้าใจธรรมชาติได้ ไม่มากก็น้อย

อะไรที่คุณฝึกฝนอยู่ ก็ทำไปเรื่อยๆ ยังมีอะไรอีกเยอะกว่านี้เป็นร้อย เป็นล้านเท่าให้
ประสบพบเจอ อย่าพึ่งด่วนตัดสินใจในสิ่งหนึ่งสิ่งใด

ถ้ามีครูบาอาจารย์ก็หมั่นไปกราบไปถาม

ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์ก็หมั่นเข้ามาสดับๆแบบ ถ่อยที่ถ่อยอาศัย แล ระมัดระวัง

พยายามหาแหล่ง หาห้อง ที่พอจะมั่นใจได้ว่า มีผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบชุมนุม
กันอยู่เนาะ

 

ผมก็เป็นนะ ชอบได้ยินเสียง..คุยกัน

 

ตอนนอนหลับจิตหลุดด้วยเหยอ... นึกว่าจะมีแต่กางเกงที่หลุดตอนหลับ

เรื่องนอนเป็นเรื่องที่สำคัญมากเรื่องหนึ่งของชีวิต
เพราะการพักผ่อนนอนหลับ เป็นบทเริ่มต้นของสุขภาพที่ดี

การนอนหลับสนิทและต่อเนื่อง... ทำให้ร่างกายได้ปรับปรุงซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ ปรับสมดุลย์คืนสู่ภาวะที่เหมาะสม
ทางด้านสมองก็ได้ฟอร์มตัวเองให้สมดุลย์ก็ตอนหลับด้วยเหมือนกัน

การหลับพักผ่อนจึงสำคัญมาก
7-8 ชั่วโมงต่อวัน โดยเฉลี่ย แต่คนชราส่วนใหญ่จะน้อยกว่านี้
และการนอนหลับควรต่อเนื่องกัน... ถ้าหลับๆตื่นๆจะมีผลให้กระบวนการต่างๆของร่างกายตอนหลับไม่เกิดประสิทธิภาพอย่างเต็มที่

อาการนอนไม่หลับ... มีสองสาเหตุหลัก
1.ความไม่สบายกายหรือเจ็บป่วย ความดัน เบาหวาน ฯ... แนะนำให้ออกกำลังมากๆ ดูแลเรื่องอาหารให้มีสมดุลย์ทางโภชนาการ ผัก ผลไม้ เมล็ดถั่วหรือธัญพืช ฯ อาหารเหล่านี้เป็นประโยชน์กับร่างกายมากแต่ทิ้งกากอาหารไว้ในร่างกายน้อย
หัวเราะให้มากๆต่อวัน อย่า make sense นะ... มันต้องหัวเราะด้วยอารมณ์มีความสุขจริง คลื่นเสียงจากการหัวเราะช่วยปรับสมดุลย์ของระบบประสาท และช่วยกระตุ้นการทำงานของหัวใจและความดันเลือดให้ทำงานอยู่ในสมดุลย์ที่เหมาะสม

2.ความคิด กระสับกระส่ายนอนไม่หลับเพราะความคิดความฟุ้งซ่าน
สำหรับเรื่องนี้ลองหาวิธีแก้ที่เหมาะสมกับตัวเองดู... เวบนี้ก็มีหลากหลายวิธี ลองศึกษาดู


การนอนไม่หลับยังมาจากสาเหตุอื่นๆ เช่น การใช้ยากดประสาทหรือกล่อมประสาทต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน การสร้างกิจกรรมในบริเวณที่พักผ่อนมากและวุ่นวายเกินไป, จนสมองบันทึกว่าที่บริเวณนี้ไม่ใช่สำหรับการพักผ่อน(ปรับเปลี่ยนตำแหน่ง สี หรือสิ่งแวดล้อมอื่นๆ เพี่อปรับแก้ข้อมูลในสมองส่วนนี้), มลภาวะรูปแบบต่างๆรูปรสกลิ่นเสียงที่ไม่พึงใจ ... เหล่านี้เป็นต้น



หรือไม่ก็รับจ๊อบเป็น รปภ. ไปเลย
ได้ตังค์ด้วย
และรับรองว่าน้องต้องหลับแน่นอน เพราะว่าชุด รปภ. เป็นชุดอาถรรพ์ ใครๆใส่ชุดนี้...เห็นเป็นต้องหลับทุกคน

หรือไม่ก็ "มวยไทย" เลยน้อง... อันนี้หลับแล้วได้ตังค์ด้วย(แนะนำว่าควรหลับยกท้ายๆ คนดูจะได้ไม่เสียดายตังค์)

แล้วก็ระวังเรื่องฝันว่านอนไม่หลับด้วยล่ะ... เรื่องนี้เจ็บปวดตลกร้าย

 

อาการอย่างนี้ไม่ใช่จิตหลุด ไม่มีอะไรน่ากลัว นี่ท่าทางจะเคยฝึกสมาธิมาแล้ว แต่ขาดผู้รู้

คอยแนะนํา**ที่เป็นอยู่นะ เขาเรียกว่า อุปจารสมาธิ ที่ได้ยินเสียงต่างๆนั้น ถือว่าดี และ

อาการรู้ตัวก่อนตื่น ถ้าคนที่ไม่เคยฝึกสติมานี่น้อยคนนัก ที่จะรู้ตัวก่อนตื่น เป็นเรื่องดี เพียง

แต่ก่อนนอนสมาทาน กรรมฐาน ก่อนนอนทุกครั้ง ป้องกัน ติดในภาพต่างๆที่เห็น และอาจ

ตกใจ เกินเหตุ **

 

บางคนจะสงสัย ว่าจะรู้ตัวก่อนตื่นได้งัยในเมื่อยังไม่ตื่น ขอยืนยัน ถ้าเป็นนักปฎิบัติ นี่จิตเขา

จะถูกฝึกมา ดีพอที่จะมีสติตลอด ทั้งหลับอยู่ พอจะตื่น มันก็ต้อง ตั้งสติ และค่อยๆตื่นขึ้น

เหมือนที่หลวงพ่อฤาษี ท่านสอน ท่าน จะบอกเลยว่า อาการก่อนหลับขณะเข้าสู่ภว้ง

แต่ยังรู้ตัวอยู่นั้นคือ อุปจารสมาธิ *และอาการก่อนตื่น ก็อย่างเดียวกัน

 

สำหรับผม ถ้าทำงาน จนถึงช่วงใกล้เช้าค่อยนอน บางครั้งก็เป็นครับ
สภาพตอนนั้น หลายอย่างที่ผ่าน เหมือนเทปวีดีโอที่กรอ ด้วยความเร็วสูง
เป็นเสียงคน เสียงอะไรต่าง ๆ บ้าง ... ผมก็เข้าใจว่า ร่างกายคงจะกำลังกรอเทป
หรือไม่ก็กำลัง defrag จัดเรียงข้อมูล แต่บังเอิญต้องทำอย่างรีบเร่ง
แล้วตอนนั้น เรายังไม่หลับ เลยไปเห็นกระแสการจัดข้อมูลของเขา

แต่ถ้าหลับไปบ้างสักวูบในช่วงนั้น
บางที ก็จะเหมือนฝันว่ามีใครเอานิ้วมาจิ้มที่พุง แถว ๆ สะดือ แล้วหมุน ๆ นิ้วตรงนั้น
(บอกไม่ถูกครับ จะว่าเจ็บก็เจ็บด้วย ปวดนิด ๆ กลัวด้วย ดิ้นหนีก็ไม่ได้)
บ้างก็เหมือนได้ยินเสียงแว่ว ๆ แต่ฟังไม่ออก หรือถึงฟังออก ก็จดจำออกมาไม่ได้

บางทีช่วงนั้นจิตภาวนา จิตมันก็รวม ๆ มีแสงอ่อน ๆ
เกิดรู้สึกว่าขาลอย (ลอยแต่ขาชี้ขึ้นมา) ควบคุมไม่ได้
เหมือนถูกแรงอะไรดึงดูดให้ลอยขึ้นจนเกือบลอยทั้งตัว
(เหมือนลอยในสนามแม่เหล็ก) เหลือเพียงคอกับหัว
เป็นเข้าอย่างนี้ก็กลัวครับ ภาวนา นึกถึงพระ ครูบาอาจารย์บ้าง
บางครั้งก็ช่วยให้ตื่นขึ้นมาจริง ๆ ได้บ้าง แต่บางทีก็เหมือนว่าจะตื่น
แต่ประเดี๋ยวก็ไปต่อติดอาการเดิมอีก ไม่ทันได้ลุกขึ้นก็ควบคุมตัวไม่ได้

ผมเองสรุปเอาว่า คงจะเป็นเรื่องของสมองพักผ่อน จัดเรียงข้อมูล
ขณะที่เราก็เหนื่อยล้า เกินกว่าจะควบคุมร่างกาย และจิตก็คลายตัวจากร่างกาย
เลยส่งกำลังไปควบคุมร่างกายได้ไม่เต็มที่
ครั้นจะทดลอง ให้เกิดสภาวะนี้บ่อย ๆ ให้เข้าใจมากขึ้น ก็เกรงจะเสียสุขภาพ

ใครที่มีประสบการณ์ หรือมีภูมิรู้ ก็ช่วยแนะนำเพิ่มเติมก็ดีครับ
ผมเอง และเจ้าของกระทู้ จะได้มีแนวทางปฏิบัติตัวให้ดียิ่งขึ้น

ขอบคุณครับ

 

เขาเรียกว่าวิตกจริต ร่างกายน่ะมันหลับแต่จิตหลับไม่ลง เมื่อกายหลับจึงเป็นนิมิตเพราะจิตมีวิตก จึงทรงอยู่จากรูปความทรงจำ(สัญญาขันธ์) แรกๆ จะไม่พลียแต่นานไปจะเพลียมาก และหลับปุ๋ย แล้วก็จะกลับมาเป็นแบบนี้อีก จนกว่าจะผ่านสมาธิขั้นวิตก วิจารณ์ไปก่อน

 

Interesting!!!

 

ผมก้อเปนเหมือนกาน ครับ เปนบ่อยมาก ยิ่งเวลานอนอะ ครับ รู้สึกว่าจะเปนมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ อะครับแต่ตอนนั้นยังไม่เข้าใจคิดว่าคงเปนอาการที่เค้าเรียกว่าผีอำ แต่ผมก้อยังเปนมาตลอด จนถึงทุกวันนี้ไปเล่าให้ใครฟังเค้าก้อบอกว่า ผีอำ แต่ผมคิดว่าไม่ใช่ เวลาที่ผมมีอาการจะรู้สึกเหมือนว่าจะพยายามตื่น แต่ว่าร่างกายมันไม่ตื่นด้วยอะครับ เวลาใครมานอนหรือมาทำอารายข้างๆๆผมรู้สึกและได้ยินหมด มันเหมือนกับว่าผมอยากจะลุกตื่นขึ้นมาจากที่นอนแต่ว่ามันลุกไม่ขึ้น ครับ มันเหมือนมีแรงอารายบางอย่างดึงผมให้กับเข้าไปในร่างอะครับ มีครั้งนึงผมเคยลุกได้มาครึ่งตัว แล้วผมรู้สึกเกิดอาการกลัวขึ้นมาผมเลยล้มตัวนอนต่อ ลง ไป ครับ มันเหมือนกับว่า จิต ของผม ตื่น แต่ร่างกายมันไม่ยอมตื่นด้วย อะ ครับ ผมเปนบ่อยมากครับ เวลาที่ผมเปนนะครับ ถ้าผมอยากตื่นขึ้นมาผมจะ สวดมนต์อะครับสักพักก้อจะตื่นขึ้นมาได้ ครับแต่ว่าจะรู้สึกเหนื่อยมากอะครับถ้าตอนตื่นขึ้น มา แล้วถ้าไม่ลุกขึ้นมานั่งตั้งสตินะครับ ก้อจะไม่หาย ถ้าล้มตัวลงนอนต่อเลย อาการเดิมที่ผมกล่าวมา ก็จะกลับมาเป็นอีก ทุกวันนี้ ก้อเปน อยู่ประจำครับ ไม่หาย ซะที มี คนเคย แนะนำให้ผมลองนั่งสมาธิ แต่ผมไม่กล้าอะ ครับ กลัว เพราะ ผมเปนคนตกใจง่ายมากครับ เค้าบอกว่าผมเคยปฏิบัติสั่งสม มา อยากให้ผมปฏิบัติต่อในชาตินี้อะครับ แต่ผมก้อไม่กล้าอะครับ...ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ

 

ดูเหมือนอาการเส้นประสาทโดนทับ

ควรหาหมอเส้นดีๆ (คาดว่าคงหาไม่ได้ง่ายๆ คงต้องสืบเอา) แก้อาการให้ ปล่อยไว้ให้มันโดนทับเข้าเรื่อยๆ มันจะผิดทรงและโดนทับจริงๆ ในที่สุด อาจถึงขั้นอัมพาต

ไปหาหมอตามโรงบาลและคลีนิคอาจตรวจไม่เจออะไร หากโชคดีก็อาจจะเจอหมอหรือพยาบาลตามโรงบาลหรือคลีนิคที่ใส่ใจจริงๆ ตรวจเจอและบอกทางแก้ให้

การแก้ไขเบื้องต้นคือเปลี่ยนหมอนหรือท่านอน เปลี่ยนที่นอนได้ยิ่งดี นุ่มไปหรือแข็งไปก็ไม่ดีทั้งนั้น ออกกำลังกายให้ได้ทุกส่วนเพื่อให้เส้นมันเข้ารูป

 

อาการอย่างนี้ กายทิพย์ออกจากร่างครับ เป็นของเก่าสะสมมา ผมเคยเป็นบ่อยครับ

ต้องอ่านของคนที่เคยมีประสบการณ์ อย่าอ่านของคนที่คิดเอาเองนะครับ เพราะบารมีคุณสูงกว่ามาก ทำสมาธิตั้งมั่นได้ไม่นานครับ สังเกตุได้อย่างหนึ่งว่า คนที่เป็นอย่างนี้จะไม่ค่อยมีอารมณ์คล้อยตามสิ่งเร้ามากนัก จะมีสติโดยธรรมชาติมั่นคงกว่าคนอื่น ใช่ไหมล่ะครับ เคสอย่างนี้ ไม่เกิน 7 วันก็เห็นผลทางสมาธิ เทียบกับคนทั่วไป 7 วันยังคิดนู่นคิดนี่อยู่

 

มาอัพเดทต่อครับ สดๆๆร้อนๆๆวันนี้ นอนอยู่ครับตอนเย็นๆๆ ในห้องไม่ได้เปิดไฟครับเลยมืดๆๆ คราวนี้จะลุกไปเปิดประตูเปิดไฟครับแต่พอจะไปถึงที่ประตู ผมตั้งสติได้ว่ามันเหมือนไม่ใช้ว่าตัวเราจะลุกไปเปิดประตู เท่านั้นละครับพอไปถึงประตูเหมือนมีแรงผลักบางอย่างให้ผมกับไปที่ ที่นอนอะครับ เป็นซ้ำๆๆสองรอบกว่าจะตื่นขึ้นมาได้จริงๆๆครับ
พอตื่นขึ้นมาเลยรีบเปิดไฟเลยครับ