คนป่วยทรมาน หายใจไม่ออก มีท่อช่วยหายใจ ก่อนตายได้ยานอนหลับ แล้วเสียไปจะไปภพภูมิใด

ต้องการสอบถามครับ ถ้ามีคนป่วยทรมานมาก หายใจไม่ออกทั้งที่ใส่ท่อช่วยหายใจอยู่ ตัวบวมๆ มีอาการมึนเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ มอร์ฟีน ปวดท้องถ่ายออกมาอีก มีอาการเครีรยด ไม่พอใจ ระหว่างที่ตื่นเพราะสื่อสารไม่รู้เรื่องกับญาติๆ

แต่สักพักก็สื่อสารได้ รู้ว่าปวดท้องถ่าย ก็เลยให้ถ่ายออกมา แล้วพยาบาลก็เช็ดตัว

แล้วสักพักได้ให้ยานอนหลับไปจนหลับเพราะถ้ายังตื่นอยู่จะทรมานจากการหายใจไม่ออก แต่ผ่านไปสัก 2-3 ชั่วโมงก็เสีย

อยากรู้ว่าไม่ได้เสียขณะทรมาน แต่เสียขณะหลับเพราะยานอนหลับ ส่วนใหญ่ จะไปภพภูมิใด ขึ้นกับกรรมที่ทำมาขณะนั้นว่าจะส่งผลอย่างไรหรือไม่ครับ

มีหรือไม่ครับที่จำความเจ็บปวดไปจนขณะหลับก่อนเสียแล้วก็ยังฝังจิตกับความเจ็บปวดทรมานนั้นจนไปอบายภูมิด้วย ตามความคิดเข้าใจว่าเสียขณะหลับน่าจะขึ้นกับผลกรรมที่เคยทำมามากกว่าหรือเปล่าครับ

 

อาการแบบนี้เหมือนแม่ดิฉันเพิ่งเสียไป ดิฉันเองก็อยากจะรู้คำตอบเหมือนกันค่ะ ผู้รู้ช่วยตอบด้วยนะค่ะ จะรอฟังเหมือนกัน ขอบคุณค่ะ

 

ตอนตายไม่มีสติใจมักจะไม่หมองไม่ใสชัดเจน [เว้นแต่ตายตอนกำลังโกรธเพิ่งทะเลาะกับพ่อ หรือเมาอยู่ เมาตายนี่นรก 100%] ก็มักจะกลายเป็นผี[ตามภาษาที่เข้าใจกัน]อยู่ตรงที่ตนตายนั่นเอง บางทีก็พยายามมาสื่อสารกับคนที่รู้จักแต่อยู่คนละภพก็ไม่ได้ยินหรอก จะได้ยินเสียงบ้าง บ้างได้กลิ่นเหม็นเน่ามากๆ บ้างเป็นกลิ่นธูป บ้างเป็นกลิ่นหอมดอกไม้ แล้วแต่สภาวะใจของผู้ตายครับ อยู่ไปแบบนั้น 7 วันจะมีนายนิรยบาลมารับไปตามกระบวนการต่อ...

ผมไม่ใช่ผู้รู้หรอกนะครับ อาศัยจำเขามาอีกทีเหมือนกัน เรื่องการเตรียมตัวตายนี่สำคัญนะ ถึงเวลาถ้าไม่รู้นี่ ทำตัวไม่ถูกละ

 

หนึ่งความคิดเห็นเคยอ่านจากพระอรหันต์ท่านตอบไว้เป็นคำตอบที่ไม่ต่างกันเลยคือ อยู่ที่อาการของจิตในขณะนั้นๆ เศร้าหมองลงที่ต่ำ สว่างไสวแน่นอนเบื้องบนนับแต่สวรรค์ชั้นต้นๆเลย ฉะนั้นคุณเคยสังเกตุพระอรหันต์เวลาท่านเจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาลท่านจะเข้าฌานปล่อยวางร่างกายเนื้อเพราะมันเจ็บปวดจากโรคภัยต่างๆ ท่านถึงย้ำนักหนาว่าให้มี "สติ" อยู่ตลอดเวลาทุกลมหายใจเข้าออก แต่เราๆฟังแล้วหูซ้ายทะลุหูขวาแล้วก็ผ่านไปวันๆ ไม่มีใครตอบได้หรอกว่าเขาไปอยู่ไหนตอนนี้ นอกจากผู้ที่มีฌานที่เก่งกล้าจริง.....@

 

คนที่ตายในลักษณะนี้จิตก่อนตายจะไม่เศร้าหมองมากนักแต่ก็ไม่ผ่องใสนึกถึงบุญบาปไม่ออกเพราะถูกฤทธิ์ยากดไว้.จิตก่อนตายจึงไม่มีกำลังชักนำไปเกิด.ดังนั้นการที่จะไปเกิดในภพภูมิใดนั้นจึงอาศัยอาจิณกรรมคือกรรมที่ทำมาบ่อยๆเป็นหลัก.ถ้าบุญบาปไม่มากก็จะมีเจ้าหน้าที่มารับไปยมโลกเพื่อตัดสิน