เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

ครอบครัวของพี่ นี้น่ารักจริง ๆ
อยู่ใกล้ ๆ กับหมู่บ้านพี่หนุ่มทิพย์รึป่าวครับ
เรื่องนี้.. ผมชอบและขอนำไปใช้บ้างน่ะครับ
ท้ายนี้.. บ้านพี่ เลขที่อะไรครับ (ข้อนี้ให้แม่บ้านมาตอบก็ได้น่ะครับ)

 

ขอขั้นรายการด้วยโรค Monophobia ของคนในโลกDigital

ลองอ่านบทความนี้ดูนะครับ ผมเองก็มีปัญหากับคนรอบข้างแบบนี้เหมือนกัน ตั้งแต่หลานวัย2ขวบ(เล่นiPhonec]tiPadเก่งกว่าผมอีก) จนถึงคนใกล้ตัว


น่าสนใจ ทุกวันนี้คุณทำอย่างนี้หรือเปล่า

เป็นบทความเตือนใจที่ดีจัง
โดย : กรุงเทพธุรกิจออนไลน์
คงจำกันได้ว่า เมื่อโทรศัพท์มือถือเข้ามาถึงเมืองไทยใหม่ๆ นั้น
มีราคาสูงถึงหนึ่งแสนบาท
และเป็นสินค้าสำหรับคนมีสตางค์เท่านั้น
พอราคาเริ่มลดลง และมีขนาดเล็กลง
องค์กรธุรกิจก็เริ่มจัดหาโทรศัพท์มือถือให้แก่ผู้บริหารระดับสูงทุกคน
แต่ไม่น่าเชื่อว่า ผู้บริหารในสมัยนั้น หลายคนกลับเก็บโทรศัพท์ไว้ในรถยนต์
เพราะไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องหิ้วติดตัวให้เหนื่อยยาก เนื่องจากไม่ค่อยได้ใช้
ก็ทำงานมาหลายสิบปีจนได้เป็นใหญ่เป็นโต ไม่มีเจ้าอุปกรณ์ชนิดนี้ติดตัว
ก็ไม่เดือดร้อนอะไรนี่ครับ
มีเรื่องเล่าว่า ซีอีโอ ของธนาคารแห่งหนึ่ง
กล่าวหยอกล้อในที่ประชุมผู้บริหารระดับสูงว่า
ไอ้ที่อุตส่าห์ซื้อให้น่ะ หัดถือติดตัวบ้างนะครับ
เพราะท่านปล่อยให้นอนแอ้งแม้งอยู่ในรถยนต์
เวลาติดต่อไป ก็ไม่มีใครรับสาย
แต่วันนี้คนไทยและคนทั่วโลก กลับมีอาการที่ตรงกันข้าม คือ กลายเป็น
"โรคโนโมโฟเบีย"
(Nomophobia) กันไปแล้วจำนวนมาก โรคนี้หมายถึง "อาการตื่นเต้น
ถ้าไม่มีโทรศัพท์มือถืออยู่กับตัว"
เจ้ามือถือพัฒนามาเป็น เครื่องส่ง sms เครื่องเล่นเกม เครื่องรับส่งอีเมล
กล้องถ่ายรูป ดูยูทูบ เครื่องเล่นไลน์ ฯลฯ
อยู่ในเครื่องเดียวกันทั้งหมด ชีวิตก็เลยเปลี่ยนไปอย่างมาก
การไม่มีมือถืออยู่กับตัว แม้เพียงบางเวลา
อาจกลายเป็นเรื่องที่ทำให้วิตกกังวลได้จริงๆ
ผู้บริหารที่ก้าวลงจากรถยนต์ เข้าไปในอาคารที่ไม่คุ้นเคย
เมื่อเสร็จธุระแล้ว ก็ไม่รู้จะเรียกคนขับรถให้มารับได้อย่างไร
เพราะลืมมือถือไว้ในรถยนต์ แม้จะมีโทรศัพท์อื่นให้ใช้
ก็ยังเรียกคนขับรถไม่ได้อยู่ดี
เพราะทุกวันนี้ เกือบไม่มีผู้บริหารคนใด จำหมายเลขโทรศัพท์ของคนขับรถได้อีกแล้ว
ทุกอย่างอยู่ในมือถือที่ลืมไว้ในรถยนต์ทั้งหมด
พฤติกรรมการติดมือถือ ที่เห็นบ่อย ก็คือ บางคนผุดลุกผุดนั่ง
[FONT=Angsana
New]เดินเข้าออกจากที่ประชุม เพื่อพูดโทรศัพท์[/FONT]
บางคนก้มหน้าในขณะประชุมเพื่ออ่านอีเมลฉบับล่าสุด บางคนกดถ้อยคำเพื่อตอบอีเมล
หรือหยอดวลีสนทนาสั้นๆ ในไลน์ เพื่อหยอกล้อกับเพื่อนกลุ่มต่างๆ ฯลฯ
จึงเป็นอาการที่ผมอยากจะเรียกว่า "เขาอยู่กับเรา แต่เขาไม่ได้อยู่กับเรา"
แม้กระทั่งที่บ้าน ยามที่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า ก็ไม่แน่เสมอไปว่า
ลูกเขาจะอยู่กับเราจริง
เพราะพ่อแม่หลายคนบ่นว่า ในขณะที่รับประทานอาหารร่วมกันและพูดคุยกันนั้น
บางทีเจ้าลูกสาวลูกชาย กลับไม่ค่อยได้ฟัง เพราะสายตาและสมาธิของเขาอยู่ที่ไลน์
บางครั้งก็หัวเราะขึ้นมาเฉยๆ ไม่ใช่เพราะพ่อแม่คุยสนุก
แต่เพราะเพิ่งอ่านวลีเด็ดที่เพื่อนส่งมาทางไลน์....!
เราเคยกล่าวกันว่า คนสมัยนี้ไม่ค่อยได้พูดคุยกับเพื่อนบ้าน
แต่ความจริงคนสมัยนี้อาจมีปัญหามากกว่านั้นก็ได้
เพราะคนในบ้านเดียวกันแท้ๆ นั่งรับประทานอาหารด้วยกัน บางทียังไม่ค่อยได้คุยกันเลย
บนถนน และรถเมล์ ผู้คนอยู่กับเจ้าอุปกรณ์ชิ้นเล็ก โดยไม่สนใจสิ่งแวดล้อม
และเป็นเช่นนี้กันทั่วโลก ที่ประเทศจีน
เมื่อสองสัปดาห์ก่อน มีสาววัยรุ่นคนหนึ่งเดินพูดโทรศัพท์มือถือ
ขณะที่เดินไป พูดไป อยู่ริมถนน เธอก็ตกท่อ
พรวดเดียวมิดหายลงไปทั้งตัว ไปอยู่ก้นหลุมลึกถึง 6 เมตร
เธอกรีดร้องด้วยความหวาดผวา เพราะทั้งมืดทั้งแคบ
คนขับแท็กซี่ที่ผ่านมา ต้องลงไปช่วยกันอุ้มขึ้นมา มีคลิปให้เห็น เป็นข่าวไปทั่วโลก
วันนี้ เด็กน้อยวัยสองสามขวบ ในมือมีไอแพด หรือไอโฟน
สายตาจับจ้องอยู่หน้าจอ เล่นเกมเกือบตลอดเวลา
เด็กที่เคยวิ่งเล่นในสนามหญ้า หรือสวนสาธารณะ
กลับสนุกสนานกับเกมกดหน้าจอเล็กๆ มากกว่าการวิ่งเล่น
ชีวิตอย่างนี้ มันจะดีหรือ
[FONT=Angsana
New]เราคงต้องจัดวินัยให้แก่ตนเอง หาเวลาห่างมือถือ หาเวลาปิดมือถือ[/FONT]
และใช้ชีวิตที่ไม่ต้องขึ้นอยู่กับมือถือบ้าง
เป็นระยะๆ น่าจะดี
ความจริงการติดมือถือมากไปก็อาจเป็นอันตราย เช่น รัฐมนตรีสามคนของอินเดีย
ต้องลาออกจากตำแหน่งพร้อมกัน
เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์นี้เอง
เพราะถูกจับได้ว่าหยิบมือถือมาเปิดหน้าจอดูภาพโป๊ด้วยกัน
ในระหว่างประชุมสภา
(ส่วนสภา ของไทยเรานั้น ขอไม่กล่าวถึงดีกว่า.....ด้วยความเคารพอย่างยิ่งครับ)
มือถือยังมีอันตรายเรื่องข้อมูลส่วนตัวอีกด้วย สัปดาห์ที่แล้ว
นายโรเบิร์ต ซิซิเลียโน ผู้เชี่ยวชาญด้านไอที
ได้นำโทรศัพท์มือถือและแทบเล็ตที่เขาเหมาซื้อมาจากตลาดมือสองจำนวน 30 [FONT=Angsana
New]เครื่อง
แล้วมาทดลอง "กู้" ข้อมูล[/FONT]
ปรากฏว่า เขาสามารถกู้ข้อมูลจากมือถือเก่า ได้ถึง 15 [FONT=Angsana

New]เครื่อง ทั้งๆ[/FONT]
ที่เจ้าของเดิม ได้ลบข้อมูลทิ้งไปหมดแล้ว
ข้อมูลที่กู้ได้นั้น มีทั้งเลขที่บัญชีธนาคาร หมายเลขบัตรประกันสังคม
[FONT=Angsana

New]ข้อมูลจากที่ทำงาน คำสั่งศาล ฯลฯ[/FONT]
รวมทั้งยังมีภาพโป๊ และภาพลามก ที่เผยแพร่กันเกลื่อนกลาดอีกด้วย
ดังนั้น เรื่องคลิปหลุด หรือภาพหลุด ทั้งๆ ที่เจ้าของได้ล้างทิ้งไปแล้ว
จึงเป็นเพราะเหตุนี้นี่เอง
และผู้เชี่ยวชาญได้แนะนำ เจ้าของอุปกรณ์มือถือ โน้ตบุ๊ค หรือแทบเล็ต ว่า
ถ้าไม่ต้องการเสี่ยง
ก็อย่าขายต่อ เบื่อเมื่อไร ให้ทำลายเสีย ด้วยวิธีทุบทิ้ง
หรือเจาะให้พรุน จะปลอดภัยที่สุด
คนที่กลัวว่าข้อมูลส่วนตัวจะหลุดไป เวลาจะเปลี่ยนเครื่องรุ่นใหม่
ก็คงจะต้องหาค้อน หรือสว่านมาใช้
และถ้าใครมีภาพหวิวของตนเอง หรือของคนอื่นอยู่ด้วย ยิ่งต้องทุบให้ละเอียด
ก่อนทิ้งเครื่องเก่า
แม้โลกจะ ดิจิทัล แล้วก็จริง แต่บางเวลาของชีวิต ถ้าเรามาจูนจิตใจให้เป็น
อนาล็อก กันเสียบ้าง
เช่น โยนมือถือไว้ในลิ้นชัก แล้วไปเดินจูงมือกัน หรือ พายเรือเล่นที่สวนสาธารณะ..
อย่างนี้.... "เขาจะได้อยู่กับเรา และเขาก็อยู่กับเรา.....จริงๆ ซะที"
ความสุขแบบอนาล็อก น่าจะซาบซึ้งกว่า ความสุขแบบดิจิทัล นะจ๊ะ
--

 

เรื่องครอบครัวน่ารัก ก็คงจริงครับ แต่ในรัศมี 10 กิโลเมตร ผมมีพี่ไพรัชเป็นที่ปรึกษาและลูกค้าเพียงเท่านั้น เหง๊าเหงา....

แต่เรื่องสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิด ผมยอมแพ้ครับ เข้าใกล้ไม่ได้....กลัวกว่าเมียอีก

นี่ถ้าเมียหัดคลาน ผมก็ไม่อยู่ด้วยแล้ว......(หลับตานึกภาพตอนเธอแลบลิ้น...อู้ยสสส์ )

 

ผมนึกถึงตอนเขียนจดหมายฝากไปรษณีย์จีบผู้หญิงมากกว่า ตอนนั้นมันละเมียดละไมดีจริงๆ

 

สวัสดีครับคุณทิพย์ ผมพึ่งกลับจากอบรม มาเช็คดูพัสดุ ถามเจ้าหน้าที่ทุกคนแล้ว ยังไม่ได้รับ

ตามที่แจ้งในหน้าที่ 174 โพสที่ 3472 ลำดับ39 อาณัติ รหัสEMS ei855762471th

ผมเข้าไปดูการนำส่ง 8/7/2555 ถึง 10/7/2555(12.00-16.29) เลขรหัสนี้มีคนเซ็นต์รับไปแล้ว(สาวิตรี) ที่ไปรษณีย์ บางปู

ที่อยู่ผม นายอาณัติ ศรีเธาว์ โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลทุ่งมน ต.ทุ่งมน
อ.คำเขื่อนแก้ว จ.ยโสธร 35110 (ปณ.คำเขื่อนแก้ว)

ฝากตรวจสอบด้วย ขอบคุณครับ

 

ผมส่งผิดไปที่คุณOng
เป็นความผิดของผมเอง จะจัดส่งไปให้ใหม่ครับ

 

สวัสดีครับพี่ทิพย์ และพี่ๆ น้องๆ ทุกท่าน

เอารูปสมิงบูรพาที่ผมได้บูชาไว้ มาให้ได้ชมกันครับ ทั้งหมด 4 ตน

<a href="http://pic.free.in.th/id/9fbf4571c064058585009cb29c515c3c" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/z/iz/owtg1.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>

<a href="http://pic.free.in.th/id/05d37f14656c4841bb547c54ab816ecf" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/z/iu/6ztg2.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>

<a href="http://pic.free.in.th/id/09a23d41b998e680d14703125dd998b3" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/z/in/nrtg3.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>

 

ข่าวล่า......(ช้า)

คุณบุญนำ คนเดียวกับที่โขมยปืน อบต.จู๋(ว่าที่เรือตรีภัทระ จึงประเสริฐ) ไปเหนี่ยวพระปิดตาทรงเมตตา ด้วยลูกซองสั้น พอเห็นว่าไม่ออก ก็ยึดพระฯ แต่คืนปืน

วันนี้ได้โทรฯมาเล่าให้ฟังว่า มีการล้อมจับกุมเครือข่ายยาบ้าที่บ้านบึง เจ้าหน้าที่โดนยิงสวนระหว่างปฏิบัติการ 4 นัด ไม่ออกเลย

ผมถามว่าเหตุเกิดเมื่อไหร่ ขอรายละเอียดมากกว่านี้หน่อย เอาชื่อหัวหน้าชุด หรือหัวหน้าโจรก็ได้.... ถ้าหาชื่อหัวหน้าโจรไม่ได้ เอาชื่อพี่บุญนำก็ได้ แล้วสารภาพมาว่าโดนไปกี่เม็ด จะได้เอามาเก็บไว้ในประสพการณ์ได้บ้าง....

เครื่องข่ายยาบ้านี้ชั่งเหอะ...แต่เครือข่ายพี่นิ่มเหมือนกันหมด....ไม่เคยบันทึกรายละเอียดเลย...... ผมให้แกกลับไปถามเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในเหตุการณ์อีกรอบ แกจะกลับมาเล่าใหม่

ผมเช็คจากข่าวแล้ว เรื่องเกิดมาเกินสัปดาห์แล้วครับ แต่ไม่รู้ช่วงไหน เพราะท่านผู้บัญชาการภาค2(พล.ต.ท.ปัญญา มาเม่น) สร้างผลงานจับยาบ้า(รายใหญ่) ที่บ้านบึงไปไม่น้อยกว่า 3 คดีแล้วในรอบ 50 วันที่ผ่านมา



ไล่ให้ไปเช็คข่าวแล้ว งานนี้คงได้เรื่อง......(082-206-9889) ถ้าผมยังไม่กลับมาเล่า ให้กระหน่ำโทรฯไปกวนteen แกหน่อย จะได้เข็ด!

 

หลังได้รับสมิงบูรพามาได้่สัก 3-4 วัน ฝนตก เลยไปรองน้ำฝน มาบูชา ในวันพระที่ผ่านมาพอดี ถ้าจะบูชาทุกวันพระ ต้องรองน้ำฝนใส่ขวดเก็บไว้หลายๆ ขวด เผื่อไว้ทั้งปี

ตนซ้ายสุดนี้ วันนี้ ได้มอบให้เพื่อนรุ่นพี่ผู้หญิงที่ทำงาน เค้าเรียนต่ออยู่ที่อังกฤษ เห็นว่าบ้านที่เช่าอยู่มีพวกอันธพาลเคยมาขโมยของ โชคดีที่พี่แกไม่อยู่ตอนนั้น เลยรอดตัวไป กลับมาเยี่ยมบ้านคราวนี้ เลยมอบให้พี่เค้าไป 1 ตน บอกเค้าว่าชอบองค์ไหนก็หยิบเลย ให้เลือกตนที่ถูกชะตา จะได้เอาไปคุ้มครองป้องกันภัย แล้วก็ช่วยให้เรียนจบกลับมาช่วยงานกันไวๆ บอกพี่เค้าไปว่าให้บูชาด้วยน้ำฝน ถ้าที่อังกฤษรองน้ำฝนเก็บไว้ยาก ก็เอาน้ำเปล่าธรรมดานี่แหละครับ ดีกว่าไม่ได้บูชาอะไรเลย แล้วก็หมั่นอธิษฐานบอกกล่าวขอให้เค้าช่วย บอกพี่เค้าไปว่า ใช้วัตถุมงคลต้องหมั่นบอกกล่าวนะีพี่

<a href="http://pic.free.in.th/id/9426dded68b300b8096701e2bb1214fc" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/z/iq/y6tg4.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>

<a href="http://pic.free.in.th/id/68cede165e747d097a259010094e37fb" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/z/ik/41tg5.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>

 

ตอนนี้สมิงบูรพาที่เหลือทั้ง 3 ตน ก็เชิญไว้ที่ห้องทำงาน กำลังหาวิธีการเหมาะสมที่จะนำติดตัว รอจังหวะหาร้านดีๆ ไปเลี่ยมไว้สักองค์ เอาไว้ติดรถสักองค์ เอาไปฝากร้านคอมพิวเตอร์ของน้องชายสักองค์ อ้าว... หมดแล้ว แล้วจะเอาที่ไหนไว้บูชาที่ห้องทำงาน .......?

ตอนนี้รอลุ้น ขนงอกเมื่อไหร่ จะถ่ายรูปมาขอรับรางวัลจากพี่ทิพย์ (k)(k)(k)

พี่ทิพย์ครับ พอมีสมิงบูรพา เหลืออยู่บ้างไหมครับ หนุมานด้วย เผื่อจะบูชาเพิ่ม ถ้าได้แบบฝังพลอยก็ยิ่งดี แหะๆๆ เดี๋ยวไปคำนวนงบประมาณก่อนว่าจะเหลือพอทำบุญได้สักกี่องค์

<a href="http://pic.free.in.th/id/0378601661744d5910b67f04080a0b08" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/z/ix/z0tg6.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>

 

24 กรกฎาคม 2555 พี่นิ่มยกรายการวัตถุมงคลไปงานพิธีฯ ที่ วัดสุวรรณเจดีย์ อ่างทอง (หลวงปู่สม วัดโพธิ์ทอง นับถือองค์นี้มาก)

25 กรกฎาคม 2555 พี่นิ่มยกรายการวัตถุมงคลไปงานพิธีฯที่ วัดสุทัศน์

ใครอยู่ใกล้ ก็อย่าให้เสียโอกาส

..............................................

 

ถ้าคุณขอถ่ายรูปคู่กับพี่นิ่มมาได้ มีรางวัลให้ และถ้าผมไม่ส่งผิดส่งถูก ก็จะเหลือให้เช่าบูชาอย่างละไม่เกิน 4-50 องค์ (ขอให้ผมเก็บไว้ทำกำไรบ้างเถิด)

แต่ไวหน่อยครับ เซียนพระฯทางบ่อไร่ โทรฯมานัดให้ผมเก็บไว้ แกจะเข้ามาเอาถึงบ้าน(เหมือนเดิม)

ช่วงนี้หน้าฝน อย่าลืมรองน้ำฝนเลี้ยงเค้าบ้างนะครับ เผื่อขนจะงอกจริงๆ (แต่อย่าเชื่อผมมาก...ผมขี้โม้)

 

สวัสดีครับคุณทิพย์ และสมาชิกทุกท่านครับ
ลำดับที่ 60 ได้รับเสือและหนุมานแล้วนะครับ

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยนะครับ

ขอบคุณมากครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

เรื่อง : ขันธะปะริตคาถา

เรื่องนี้เกิดขึ้นในปี พ.ศ. ๒๕๑๘ ตอนนั้นผมยังรับราชการอยู่ที่ สัตหีบ ชลบุรี

บ้านผมพักอยู่เลขที่ ป.๕๒๘ หมู่บ้าน กร. มีอยู่วันหนึ่งเมื่อผมกลับจากราชการมาถึงบ้าน

แม่บ้านบอกว่า..พ่อ..ลูกไม่สบายทั้ง ๒ คน เป็นไข้ตัวร้อน(ลูกคนโตเป็นผู้ชายอายุ ๔ ขวบ

ส่วนคนเล็กเป็นลูกสาวอายุ ๒ ขวบ)ผมถามว่าเป็นมาหลายวันแล้วหรือยัง ภรรยาตอบว่า

๓-๔ วัน พาไปหาหมอที่ รพ.อาภากรฯ มาแล้วเมื่อวานนี้ หมอให้ยามากินแต่ไข้ไม่ลดต้อง

หมั่นเช็ดตัวอยู่ และภรรยาบอกต่อไปว่า "พ่อ..ลงไปเดินดูรอบๆ บ้านซิ ไม่รู้งูอะไรมาอยู่

ตามต้นไม้เต็มไปหมด พ่อต้องระวังด้วย" พอผมเดินลงจากบ้านไปดูก็พบว่าเป็นความจริง

คือ มีงูอยู่ในบริเวณบ้านผมไม่ใช่เยอะ แต่เยอะมากๆ ลองนึกภาพดูซิครับว่าบริเวณหน้า

บ้านผมปลูกต้นหน้อยหน่าและทับทิมไว้อย่างละแถวๆ ละ ๕ ต้น มีงูห้อยอยู่ทุกต้นประมณ

ต้นละสิบกว่าตัว เมื่อเดินออกไปดูหลังบ้านซึ่งมีกล้วยอยู่ประมาณ ๒๐ กอ มีงูอยู่ทุกกอตาม

คอต้นกล้วยและขดอยู่ตามหวีกล้วยทุกๆเครือถ้าต้นไหนมีเครือ มันมากจริงๆจนผมกลัว ทำ

ให้ผมคิดแบบเสียวสันหลังว่าหรือมันจะมาทวงเวรทวงกรรมกับผม เพราะตอนเป็นเด็กผม

ฆ่างูไว้เยอะ เรียกว่าถ้ามาติดเบ็ดราวผมเป็นไม่รอดแน่.. ผมเดินขึ้นบ้านมาถามภรรยาผมว่า

มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร

ภรรยาผมเล่าว่าเมื่อวันอาทิตย์คือ ๕ วันก่อนที่ผมจะกลับมา เขาเจองูในห้องน้ำจึง

ให้เพื่อนผมคือจ่าเหน่มาไล่ให้ แต่จ่าเหน่กลัวงูจ่าเพชรบ้านตรงข้ามจึงมาไล่ให้(จ่าเหน่ ชื่อ

จริงคือเสน่ห์ รักนาก เพิ่งจะเสียชีวิตไปเมื่อประมาณสามเดือนก่อน ขออภัยลูกหลานมา

ณ โอกาสนี้ ที่ผมไม่ได้ไปงานศพเพราะติดงานอยู่ต่างประเทศ) ภรรยาผมบอกต่อไปว่า

จากนั้นอีกวันหนึ่งก็เหมือนกับว่ามีขบวนพาเหรดงูเดินทางเข้าบ้านผมเริ่มจากไม่กี่ตัวแต่พอ

ไล่ไปเดี๋ยวก็กลับมา และมาเพิ่มเรื่อยๆจนเป็นอย่างที่ผมเห็นและลูกก็ป่วย แต่งูที่เข้ามาไม่

ดุร้ายคือเขี่ยออกไปก็ไปและคงกลับมาใหม่ ผมเองก็ไม่รู้จักว่าเป็นงูอะไรตัวขนาดนิ้วมือเรา

สีเทาๆใต้ท้องมีลักณะลายๆ ผมเริ่มรู้สึกกลัวเกี่ยวกับอาเพศ และคิดถึงเรื่องการต้องธรณี

สาร เพราะจำได้ว่าคาถาน้ำมนต์ธรณีสารที่ปู่ให้ลอกมีอยู่ท่อนหนึ่งกล่าวว่า"แร้งกาคาบ

ซากศพตกบนหลังคา งูทับสมิงคลามันเลื้อยเข้าบ้าน สิงสัตว์เข้าไข่ในฟูกในหมอน วัว

ควายสีจักเขาหักเขาคลอน เขาหลุดเขาถอน เขาคลอนสลักโลกฯ " ซึ่งในขณะที่ลอก

ก็โดนดุเพราะดันไปพูดให้ปู่ได้ยินว่า พวกต้องธรณีสาร เป็นพวกขี้เกียจ ไม่ต้องรดน้ำมนต์

เปลี่ยนเป็นคนขยันก็หาย ตกลงวันนั้นผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่จุดธูปบอกเจ้าที่เจ้าทางไป

ตามประสา พอกลางคืนผมก็สวดมนต์ไหว้พระขอพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยและกรวดน้ำให้งู

เพื่อให้งูจากไป ปรากฎว่าเมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของวันใหม่ มหัศจรรย์เกิดขึ้นคืองูทั้ง

หลายยังอยู่ดีมีสุขจำนวนมากเหมือนเดิม

ภรรยาผมถามผมว่า พ่อ..ตำราปู่ที่เราเก็บไว้ไม่มีคาถาไล่งูบ้างหรือ ผมตอบทัน

ทีว่าไม่มี ภรรยาแย้งว่า..แต่คนแถวบ้านปู่เขาว่ากันว่าไปไหนกับปู่ไม่ต้องกลัวงู พ่อไปตาม

ปู่มาเหอะแม่กลัวมากแล้วนะแต่ก่อนก็กลัวแต่น้อยเพราะคิดว่าพ่อมาพ่อต้องจัดการได้

ตกลงผมต้องเดินทางจากสัตหีบเข้ากรุงเทพฯในตอนสายของวันนั้น เพื่อมารับปู่ที่บ้าน

น้องสาวที่บางนา เพราะปู่มาเอาต้อหินออกที่ รพ.จุฬาฯ เมื่อเอาต้อหินออกแล้วท่านก็มอง

ไม่เห็นอีกเลย เมื่อมาพบปู่เล่าให้ปู่ฟังและชวนปู่ไปบ้านที่สัตหีบเพื่อให้ไล่งูให้ที ซึ่งปู่ก็

ยอมไปแต่ก็บ่นว่า"บวชมาเสียเปล่า..."

เมื่อปู่มาถึงบ้านที่สัตหีบ ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว ปู่สอบถามถึงเรื่องงูกับภรรยา

ของผมซึ่งเขาก็เล่าอย่างที่เล่าให้ผมฟัง พอปู่รับฟังเสร็จท่านก็บอกว่าพรุ่งนี้ก็ไม่มีเดี๋ยวคืน

นี้เขาก็ไปกันหมด ภรรยาผมถามปู่ว่าต้องทำอะไรบ้างไหม ปู่บอกว่าไม่ต้องทำอะไร เรื่อง

นี้ผัวเอ็งก็ทำได้แต่เขาไม่ทำเอง ภรรยาผมถามว่าต้องใช้คาถาอะไรเห็นเขาบอกว่าในสมุด

ตำราไม่มี ปู่บอกว่าอยู่ในเจ็ดตำนานผัวเอ็งก็ท่องได้ แต่เขาไม่ค่อยเชื่อเรื่องคาถาเพราะ

เขาหัวสมัยใหม่หัววิทยาศาสตร์(ประโยคนี้ผมฟังจนชินตั้งแต่รุ่นหนุ่ม เมื่อไรก็ตามถ้ามีลูก

ศิษย์หรือคนใคร่รู้มาถามหรือมาเรียนกับปู่แล้วมีการถามถึงผม ปู่ก็จะบอกแบบนี้ทุกครั้งไป)

ภรรยาผมแย้งว่า..เขาเอานะปู่..เห็นเขาเอาตำรามาท่องบ่อยๆ ปู่ก็ตอบภรรยาผมว่า เอ็งไม่รู้

อะไร มันเอาแต่ตำราเรื่องผู้หญิง..ยังไงผมก็ไม่รอด ฯ

สรุปคืนนั้นปู่นอนพักที่บ้านผม ปู่ก็สวดมนต์ไหว้พระและทุกบทที่ปู่สวดก็ไม่เห็น

ท่านทำอะไรเพิ่มและไม่มีพิธีพิเศษอะไรเลย พอรุ่งเช้าภรรยาผมเป็นคนแรกที่ขึ้นมาบนบ้าน

และพูดด้วยความดีใจว่า พ่อ..ปู่..งูไม่มีเลย งูไปหมดแล้ว ตัวเดียวก็ไม่มี จะเรียกว่าผม

พาปู่ไปแจ้งเกิดที่สัตหีบก็คงได้ ภรรยาผมเขาเป็นคนเชื่อเรื่องราวเกี่ยวกับตัวปู่มากอะไรที่

ปู่เล่าหรือบอกอะไรเขาจะเชื่อทันที เขาถามปู่ว่า ปู่เราต้องทำอะไร? ใช้บทไหน? ปู่ก็

คือปู่ ต้องเหน็บผมอีกนิด...ผัวเอ็งก็ทำได้แต่เขาไม่ทำเองแหละ(ตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆ) ก็แค่

"วิรูปักเข"บทเดียว งูที่ไหนก็อยู่ไม่ได้ งานทำบุญบ้าน งานสวดพุทธมนต์ ที่ไหนๆ พระก็

ใส่ให้ทั้งนั้นแหละ ส่วนใหญ่จะใส่บทตัดคือตัดท้ายกรณีฯ และบทตัดท้ายวิรู้ปักเข และนับ

แต่นั้นมาภรรยาผมก็เป็นลูกศิษย์ปู่เต็มตัว โดยเฉพาะเรื่องกวาดยาเด็ก ส่วนเรื่องงูภรรยาผม

แน่มากไม่ว่าลูกว่าหลานถ้าเห็นงูเข้าบ้านโดยเฉพาะงูเห่า พวกเขาจะเรียกแม่เรียกยาย พอ

ภรรยาผมไปเจอะกับงูเขาจะบอกคาถาดังๆ ให้งูได้ยินว่า"ไปเสียนะ...ไม่ใช่ที่อยู่ ถ้ากลับมา

เจออีกทีตายแน่ แล้วภรรยาผมจะเดินจากไป พอกลับมาถ้าไม่ใช่ไม้ตะพดก็จะเป็นด้าม

เสียม ถ้าเจอ...ตาย...

ที่เล่ามาให้อ่านนั้นเป็นเรื่องจริงครับ เกิดกับครอบครัวและตัวผม ผมเองก็มา

รู้ในภายหลังว่าบท ขันธะปะริตตะคาถา หรือที่เราเรียกกันว่า"วิรูปักเข" ใช้กันงู ฯลฯ

 

ei856182561th โปรดรอนะครับ หนุมานฯ1 เสือฯ2 ลูกอมฯ1

 

ไม่ต้องไปเช็คแล้วครับ เช็คก็ไม่ได้เรื่องแน่ เรื่องของเรื่องคือว่า....

เมื่อช่วงเดือนที่ผ่ามมา อยู่ๆก็มีเจ้าหน้าที่ฯ กับกลุ่มกู้ภัยฯ เข้าไปเอาพระปิดตารุ่นทรงเมตตาของพี่นิ่มที่วัดป่าแดงกันเยอะผิดปรกติ

สาเหตุเพราะมีหน่วย ปปส. จากชลบุรี เข้าสร้างผลงานร่วมกับท้องที่ สภอ.บ้านบึง แต่งานนี้มีการเสียชีวิตเกิดขึ้น(วิสามัญ) ทำให้เอ่ยรายละเอียดไม่ได้มาก (กลัวเป็นคดีเกินกว่าเหตุ) แต่เจ้าหน้าที่มูลนิธิกู้ภัยฯ รู้เหตุการณ์ จึงเป็นข่าวให้คุณบุญนำโทรฯหาหนุ่มทิพย์.....

จบข่าว(แบบไม่ได้อะไร...ตามเคย)

 

ผมมักจะพูดกับคนใกล้ตัวเสมอ... เรื่องที่ผมมีแฟนคลับที่ดี และมีคุณภาพ

แต่ข้อเสียของผม คือเรื่องของความหลงลืม (เป็นเพราะอุบัติเหตุ ทำให้ความจำเสื่อมไปพักหนึ่ง และมีผลต่อเนื่องมาตลอด) ทำให้ดูเอ๋อๆตลกๆ แต่เสียหาย ครั้งนี้ก็ด้วย แต่เพราะผมมีเพื่อนสมาชิกที่ดีมีคุณภาพ ความเสียหายจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย

ขอบคุณ คุณOng มากๆครับ (ช่วยผมได้เยอะเลย)

 

พี่นิ่ม ใช้คำว่า "ร่วมสร้าง" เพราะแกบอกว่า ค่าใช้จ่ายต่างๆ มาจากน้ำพักน้ำแรงของเพื่อนสมาชิกในเวปพลังจิตนี่หละ....

ขอโมทนาร่วมกัน

 

วิธีที่จะทำให้จำทิศผีหลวง

เราๆ ท่านๆ คงเคยได้ยินคำว่า"ผีหลวงหลาวเหล็ก"กันแทบทั้งนั้น บางท่านก็เข้า

ใจถ่องแท้บางท่านก็เข้าใจบ้างพอสมควร ส่วนตัวผมเข้าใจนิดเดียวคือเพียงรู้ว่าทิศผีหลวง

หลาวเหล็กไม่ดี เพราะเคยได้ยินคนแก่นั่งเล่นไพ่นกกระจอกชอบบ่นตอนเล่นเสียว่าไม่รู้ว่า

นั่งทับผีหลวงหรืออย่างไร ตอนเด็กๆ ให้ความสนใจจึงไปเปิดตำราปู่ดู ก็เลยเห็นการขีด

เส้นเป็นแปดทิศและมีตัวหนังสือกำกับเลยทำให้รู้ว่าทิศอะไรอยู่ทางไหน เพราะสมัยก่อน

ไมมี internet ให้เราได้ค้นหาเหมือนสมัยนี้ ที่ทำให้ผมจำได้ก็เพราะความคล้องจองกัน

ของตำรา แต่ตำราเล่มดังกล่าวของผมได้หายไปเมื่อ ๓๕ ปีที่แล้ว ทำให้ไม่มีที่ตรวจสอบ

จึงต้องขออภัยล่วงหน้าถ้าคำไหนศัพท์ตัวไหนผิดและความหมายไม่ตรง ขอให้ทุกท่านช่วย

ชี้แนะด้วยจะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง ผมท่องจำได้เกี่ยวกับทิศผีหลวงว่าดังนี้.-

วันอาทิตย์ พายัพ คันธัพพราชา

วันจันทร์ บูรพา ศุภราโช

วันอังคาร อิสาน ราชสีโห

วันพุธ พยัฆโข อุดรนะการัง

วันพฤหัส ทักษิณ มหิงสานัง

วันศุกร์ กะละมังสัง ประจิมเม

วันเสาร์ อาคเนย์ คชวรัง

หรดี ว่างเปล่า

ส่วนทิศหลาวเหล็กไว้ว่ากันอีกที....ขอบคุณมากครับ

 

อนุญาตให้นำไปใช้ได้ครับ เพราะผมก็เชิญชวนอยู่แล้ว

ส่วนบ้านเลขที่แม่บ้านให้ผมตอบครับ เลขที่ ๙๘/๒๐

สำหรับคุณ hanada09 ผมมีความยินดีเป็นพิเศษเพราะ

คำชมหรือความชื่นชอบของคุณเกี่ยวกับเรื่องที่ผมเขียน

ทำให้งานประจำผมลดลง เพราะเดี๋ยวนี้เวลา ผบ.จะให้

ผมทำอะไร จะถามก่อนว่ากำลังนึกจะเขียนเรื่องอะไรอยู่

หรือเปล่า ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวทำเอง..ขอบคุณครับ