จิตสงบเป็นอย่างไรครับ

อันนี้อีกตัวอย่างหนึ่งครับ ลองอ่านผ่านๆ โดยหลวงปู่พุธ ฐานิโย




ทีนี้ การกำหนดจิต ภาวนานี่ ส่วนใหญ่
เราจะไปสำคัญหมั่นหมายอยู่ตรงที่ว่า
ต้องทำจิตให้สงบนิ่งเป็นสมาธิ เสมอไป

สมาธิ มันมีอยู่สองอย่าง
อย่างหนึ่ง สมาธิ สงบนิ่งว่าง นิ่ง เหมือนดวงไฟที่
เหมือนไฟเทียนที่อยู่ในโต๊ะ
ลมพัดไม่ถูกมันได้ แสงไฟมันก็นิ่ง
อันนี้เรียกว่า สมาธินิ่ง

ทีนี้ สมาธิอันหนึ่งมันไม่นิ่ง
จิตมันไปคิดอยู่กับเรื่องราวต่างๆ
แต่มันคิดด้วยอาการแห่งความสงบ
มี สติ สัมปชัญญะ ตามรู้พร้อม อยู่ทุกขณะจิต
อันนี้ก็คือ สมาธิ

ในเมื่อจิต มีความคิดอยู่
ได้ชื่อว่าจิตสงบเป็นสมาธิได้อย่างไร
อ้าว สมมุติว่า ใครมี สติ สัมปชัญญะ รู้พร้อมอยู่ที่จิต
คนเค้าด่ามา รับรู้ แต่จิตไม่หวั่นไหว
เพราะการกระทบนั้น นิ่ง สะบาย
ไม่โกรธ ไม่หงุดหงิด จิตสงบหรือเปล่า

ในเมื่อตาเรามองเห็น สิ่งต่างๆ แต่จิต ไม่หวั่นไหวตามสิ่งนั้นๆ

เช่น

อย่างเห็นเค้าเดินไปวิ่งไป ไม่อยากวิ่งอยากเดินกับเค้า
จิตของเราอยู่ในสภาพปกติ แม้แต่เท้า ก็ไม่ก้าวตามเค้า
จิตสงบหรือเปล่า

เพราะฉะนั้น

คำว่า จิตสงบเนี๊ยะ สงบอย่างไม่มีความคิด

อีกอย่างหนึ่ง

สงบอย่างมีความคิดแต่ไม่มีความยินดียินร้าย
จิตเป็นกลางโดยเที่ยงธรรม

บางทีเนี๊ยะ อารมณ์มันว๊าวุ่นอยู่ตลอดเวลา
แต่จิตดวงนี้ มันจะไปนิ่ง สว่างไสว
อยู่ในท่ามกลางแห่งสิ่งแวดล้อม
เป็นไปได้หรือเปล่า ถ้าใครยังไม่เป็นก็รับฟังเอาไว้

อย่าปฏิเสธ

ทุกสิ่งในโลกนี้ ที่เค้าพูดกัน คุยกัน
ที่มีชื่อ ระบุ ถึง ว่าสิ่งอย่างนั้นเป็นอย่างนั้น อย่างนั้น อย่างนั้น
ในเมื่อเราศึกษายังไม่ถึง อย่าไปปฏิเสธ ว่ามันเป็นไปไม่ได้
เรา้ต้องรับฟังเอาไว้แล้วพยายาม พยายามพิศูจน์ให้มันรู้ข้อเท็จจริง

อ่านต่อที่นี่ http://palungjit.org/threads/ตายแล้วเกิด-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.336833/page-2

 

บริบทนี้อ่ะแจ่ม (หากไม่นับเรื่องศีลเข้ามาเกี่ยวนะ )

แจ่มที่เป็นผู้รู้ผู้ดู ไม่ได้เข้าไปสวมรอยกับสิ่งที่เกิดขึ้นดับไป

อันหมายถึง หมอกควันเต็มท้องฟ้า ที่ปกติมันก็มีอยู่โดยธรรมชาติ

พอมีการไปคว้ามาครอง อยากจะให้ได้ดั่งใจอยากให้ไปขวาอยากให้ไปซ้ายหรืออยากให้หายไป พอไม่สมดั่งใจ มันก็เลยเกิดทุกข์
เพราะไปฝืนกฏของธรรมชาติ คือสิ่งที่มีอยู่

ในแง่ของการฝึก
เมื่อเราเป็นผู้รู้ผู้ดูอยู่ห่างๆ ในสิ่งที่เกิดขึ้นดับไป
แรกๆก็อาจจะมีอาการ ก็ต้องฝืนกดข่ม ในสิ่งที่เป็นไปในทางอกุศล
มีกุศลเป็นพื้นฐาน

แต่พอเมื่อชำนาญ หรือเริ่มทำได้บ่อยขึ้น ความแกร่งกล้าคือพละกำลัง
ก็จะตามมาเพิ่มขึ้น เริ่มสู่ ความเป็นไปเอง ความอิสระที่เหนือการบังคับบัญชา

บางโอกาศจะเรียกว่า พอเกิดปั๊ป รู้ทัน
ความปล่อยวางก็จะวางเองโดยที่ไม่ต้องไปตั้งใจวาง
หรือจะเรียกว่า

" ก้อนเมฆดำๆหนาๆก็หายไปอย่างเร็ว เหมือนมีคลื่นลมแรงๆมาพัดมันไปอย่างรวดเร็ว "

แต่ก็เป็นเพียงจุดเริ่มเข้าเท่านั้น จนกว่าจะเกิด
" ก้อนเมฆดำๆหนาๆก็หายไปอย่างเร็ว เหมือนมีคลื่นลมแรงๆมาพัดมันไปอย่างรวดเร็ว " ได้ บ่อยๆ ได้ซ้ำๆ ได้ย้ำๆ

 

เป็นกรมอุตุตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

เห็นเมฆดำบนฟ้า กับ เห็นเมฆดำในจิต

อย่างไหน เรียกว่า ตาเห็นจริง ^^

 

เขาอุปมาโดยลักษณะเปรียบเทียบ


Quote:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">อยากให้ท่านผู้รู้ ช่วยวินิฉัยว่าควรทำมั้ยครับ อาการมันเป็นเช่นนี้ครับ เหมือนมีหมอกควันเต็มท้องฟ้ามืดดำไปหมด แล้วพอเราแค่ดูท้องฟ้าที่มืดดำ ท้องฟ้าโดยปกติมันจะค่อยๆเคลื่อนไปตามธรรมชาติธรรมดาของเมฆ พอผมดูอยู่เฉยๆ แบบไม่เร่งรัดเอาความอยากให้ก้อนเมฆไหลไปเร็วๆ เพราะผมเข้าใจว่าไม่มีใครเร่งก้อนเมฆให้เคลื่อนไหวได้ตามใจได้ จะให้มันไปทางขวาหรือทางซ้ายไปด้านบนหรือลงล่าง ก็ทำไม่ได้ พอรู้ว่าทำไม่ได้ก็ดูมัน มันก็ไม่ทุกข์ แต่ถ้าเราอยากให้ก้อนเมฆมันหายไปไวๆมันก็จะทุกข์ทันที พอดูป้าบ ก้อนเมฆดำๆหนาๆก็หายไปอย่างเร็ว เหมือนมีคลื่นลมแรงๆมาพัดมันไปอย่างรวดเร็ว ผมเลยไม่รู้วิธีว่าผมไปทำอะไร แต่รู้ว่ารู้แบบนี้แล้วเมฆในใจมันหายไปหมดมันโล่งว่าง แต่ผมจะปฏิบัติธรรมยังไงดี ช่วยแนะนำเพิ่มด้วยครับ </TD></TR></TBODY></TABLE>


แต่หากว่าไม่อุปมา

เอาตามความเป็นจริง
ตามองก้อนเมฆ สามารถ ละลายก้อนเมฆได้ด้วย

สนใจอยากลองดูไหมล่ะ :boo:

 

สนใจสิครับ ^^

ถามต่อ เรื่องละลายก้อนเมฆนั้น ขณะนั้นเกิดจากมีผู้ไปทำให้มันละลาย

หรือ เกิดเอง ละลายเอง

หรือ เกิดจากปัจจัย เช่น อุณหภูมิ

 

จะละลายด้วยตัวเรา หรือ มันละลายไปเองด้วยธรรมชาติของมัน
มันก็เกิดจากเหตุปัจจัยทั้งนั้น

ละลายเองด้วยตัวเรา ก็เป็นเหตุปัจจัยนึง

ถึงไม่เกิดจากเราไปละลายมัน
มันก็ต้องละลายไปเองด้วยตัวมันเองตามธรรมชาติเหมือนกันนี่ก็ปัจจัยนึง


ทีนี้หากอยากลองฝึก

ตอนนี้ท้องฟ้าโปร่งไหม
แหงนหน้าขึ้นไปมอง หาก้อนเมฆ ที่คิดว่าไม่ใหญ่มากนักทำการทดลอง

จากนั้น ก็ ก็ให้ ทำใจสะบายๆ มองไปที่ก้อนเมฆนั้น
พร้อมกับนึกไปในใจว่าเห็นสายฟ้ามาฟาดที่ก้อนเมฆนั้น
แล้วก้พูดออกไปว่า ก้อนเมฆจงหายไปพร้อมกับสายตาที่มองก้อนเมฆนั้น
ก้อนเมฆนั้นจะละลายเร็วกว่าเวลาปกติที่มันเป็น

ทีนี้ ก็ให้ทำการ ทดสอบดู

ต้องลองหลายๆก้อนนะ แล้วจับเวลาในการละหายหายไป

 

เจ้าของกระทู้ ดูให้ดีนะ เมฆหายไปจริงๆ เหรอ หรือใจเรามัน เฉยต่อผัสสะ

สังเกตุใจเราก็จะรู้

 

ถ้าท่านมองเห็นความสงบของ"จิต"....
และควบคุมจิตไม่ให้เกิดความอยาก...
ความทะเยอทะยานที่ไม่รู้จักพอ...ขึ้นมาแล้ว

จิตของท่านก็จะสงบเย็นอยู่ตลอดเวลา...
ไม่ว่าท่านจะยืน-เดิน-นั่ง หรือนอนที่ใดก็ตาม...
ไม่ว่าท่านจะเป็นคนร่ำรวยหรือยากจน..

สักเพียงใดก็ตาม....
ท่านก็จักไม่เป็นทุกข์...

ที่มา : บทความจากหนังสือ...ชีวิตเป็นสุข

 

จงหาย จงหาย ^^

ก้อนเมฆนั้น แม้ไม่จ้องมัน มันก็สลาย เป็นธรรมชาติอยู่แล้ว

ทีนี้การที่ให้ความสนใจสิ่งใดสิ่งหนึ่ง สิ่งนั้นจะรู้สึกว่านาน

ทีนี้หากจ้องไปแล้วมีความสุข ไม่ต่างกับนั่งใกล้คนสวย จะรู้สึกว่านาทีแห่งความสุขทำไมผ่านไปเร็วเหลือเกิน


เปลี่ยนก้อนเมฆเป็นเก้าอี้ได้ไหม อยากให้มันหายไปจริงๆ ^^

จงหาย จงหาย น้าปราบจงหาย

 

ลองวิธีนี้บ้างไหมน้าปราบ


ทีนี้หากอยากลองฝึก

ตอนนี้ท้องฟ้าโปร่งไหม
แหงนหน้าขึ้นไปมอง หาก้อนเมฆ ที่คิดว่าไม่ใหญ่มากนักทำการทดลอง

จากนั้น ก็ ก็ให้ ทำใจสะบายๆ มองไปที่ก้อนเมฆนั้น
ต่อไปนี้นายหลงจะทำให้เมฆหาย

น้าปราบเห็นเมฆไหม น้าปราบเห็นเมฆไหม น้าปราบเห็นเมฆไหม

เมฆนั้นอยู่ที่ไหนหนอ บนฟ้า หรือ ภายในใจ

ขณะที่เห็น ขณะที่รู้ว่านี้เมฆ ขณะนั้นเมฆมันรู้ตนไหมว่ามันคือเมฆ ตาที่เห็นมันรู้ไหมว่ามันเห็นเมฆ

เมฆอยู่ที่ความคิด ขณะนี้เข้าใจว่าเห็นเมฆ เมฆนั้นเข้าไปอยู่ที่ใจ อยู่ในความคิดในตอนนี้

ฉนั้นแล้ว เมฆในใจก็ไม่ใช่เมฆ แต่เป็นความจำได้ หมายรู้ เป็นสัญญาที่เกิดขึ้นอยู่

ไม่ใช่สิ่งเดียวกับที่ตาเห็น

เมื่อนั้น เมฆจึงหายไปจากความคิด เป็นแต่เพียงสัญญาที่เกิดชั่วขณะ

ตาก็กลับมาเห็นถูกต้องอีกครั้ง

นี้แล อนุสาสนีปฏิหาร

 

โอยยยยยย จะเอาแต่ปรมัตถ์
ถามเขา เขาก็บอกวิธี

ไปลองทำดูหรือยัง ไปลองทำหลายๆก้อนดู จับเวลาดูแต่ละก้อน
ฝึกเป็น นักวิทฯกันหน่อย

หากจะว่าแต่ปรมัตถ์ ไม่ต้องปราบจงหายจงหายหรอก มันไม่มีจริงหรอก


จะเปลี่ยนเมฆเป็นเก้าอี้ มันก็ง่ายนิดเดียว ^^

 

อ่านได้ ท่องได้ จำได้ ทำไมไม่บรรลุซักทีแว๊

 

ก็รู้ๆกันอยู่ ว่ามีแต่ จิต เจตสิก รูป นี้ก็วิทย์นะ เป็นเหตุเป็นผลด้วย

หมายถึงเป็นสมุทัย และ เป็นนิโรธด้วย


น้าปราบเข้าใจประโยคนี้อย่างไร ^^

เจ้าของกระทู้ ดูให้ดีนะ เมฆหายไปจริงๆ เหรอ หรือใจเรามัน เฉยต่อผัสสะ

สังเกตุใจเราก็จะรู้

อ๊ะๆ ^^

 

เป็นบทอุปมา ป๋าต้นฯ ก็ไม่ได้ฟันธงนี้ เพียงชวนสังเกตุต่อ

ตามที่ จขกท.เขาถาม


ทีนี้ ส่วนสิ่งที่ ว่า เป็นอาการเฉยต่อผัสสะ

คำว่า ใจเฉยต่อผัสสะ มันคนละเรื่อง
กับที่ จขกท.( ย่อมาจากเจ้าของกระทู้ )เขายกมาอุปมา

เพราะอะไร เพราะมันมีความเบาสะบาย โล่ง โปร่ง ไม่ใช่ ซึม แข็ง ถื่อ
และ ยังเป็นไปโดยไม่ได้ตั้งใจวาง

 

ภาษามันเหมือนตำราใช่ไหม ก็อับจนแล้ว

เพราะ จะสาธยายให้เข้าใจเหมือนกันหมด ก็ต้องใช้ภาษาที่เป็นปริยัติ จะกระชับกว่า

มันลุเป็นขณะๆมากกว่า หมายถึง ภาวนาดับความติดข้องเป็นขณะๆ เป็นตทังคปหาร

หากเชื่อในขั้นตอน นี้ก็เป็นขั้นตอน มีสติ สัมปชัญยะ และความเพียร กำจัดอภิฌาและโทมนัสในโลก

 

อืม สุดท้ายมันก็มีแค่นั้นแหล่ะ

คงไม่ต้องคุยกันหรอก เพราะจะไม่รู้เรื่อง
อะไรอะไร ก็มีแต่ รูปจิต เจตสิก

ถามว่าท่องได้ จำได้ แล้ว บรรลุเลยไหม

 

สั้นๆเลย ป๊ะป๋า ไม่ส่งจิตออกนอก ไม่ส่งจิตหลงวัตถุ

เป็นเหตุให้ นิมิตอนุพยัญชนะเกิด เป็นเหตุให้อกุศลทั้งปวงเกิด เป็นเหตุให้อภิฌาเกิด

เมื่อไม่ส่งจิตไปหาความหมายในวัตถุ มันก็หยุดอยู่ที่รู้และถูกรู้

มันหยุดตั้งแต่กระทบอารมณ์นั้นแล


จึงอธิบายภาวะจิตสงบในสิ่งที่เจ้าของกระทู้ถามอยู่ได้ ชัดเจน ^^

เป็นอาการเกิดที่ใจ ไม่ใช่เห็นก้อนเมฆแล้วใจสะบายๆ ^^

เรื่องอุปมนั้นเข้าใจครับ

คือ เข้าใจว่า เข้าไปอยู่ในใจเรียบร้อยแล้ว

 

ก่อนหน้าบริบทแรก ก็ดูดิคุยเรื่องอะไร

บรรลุเป็น ขณะๆ นี้ อย่าเยอะมาก^^


ที้ นี้ เจ้หลง ลอง อธิบายซิ

ว่า มีสติ สัมปชัญญะ และความเพียร
กำจัดอภิฌาและโทมนัสในโลก (ในลักษณะ ตทังคปหาร)

กับ

" พอดูป้าบ ก้อนเมฆดำๆหนาๆก็หายไปอย่างเร็ว เหมือนมีคลื่นลมแรงๆมาพัดมันไปอย่างรวดเร็ว "

ต่างกันไหม เอ๊า เริ่มได้ :boo:

 

เรื่อง จิต เจตสิก รูป หลวงพ่อพุธเคยอธิบายไว้

น้าปราบพิมพ์ทุกอักษรไม่ตกหล่น มิใช่หรือ

ข้อนี้ก็เห็นด้วย กับธรรมนั้นอยู่


คงไม่ใช่เรื่องขวางโลก ว่า อะไรๆก็ จิต เจตสิก รูป เป็นไม่ต้องคุยกัน

แต่พึงทราบว่า หมายถึงรูปนาม ขันธ์ ธาตุ อายตนะ อินทรีย์ ฯลฯ

เพราะคุยธรรม ธรรมคืออะไร ธรรมชาติที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ถูกไหม

ธรรมนี้ เป็นของใครหรือ ของเราหรือ

ในเมื่อเป็นสภาวะธรรมก็คุยกันที่สภาวะธรรม ไม่ได้หมายเอาความติดข้องเกินธรรม ^^


เอานะ รู้สึกน้าปราบหงุดหงิดแล้ว ^^

 

โอ้ยยย โอ๊ยยยยย

รู้จักคำว่าไม่ ไม่ ไม่ หรือป๊าว เป็นการบังคับใช่หรือป๊าว

ทีนี้ คำว่า มันวางไปเอง เป็นการบังคับหรือป๊าว

จิตมีปกติส่งออกนอก เพราะเป็นธรรมชาติของจิต
ส่วนคำว่า จิตส่งใน มันก็เรียกว่า จิตส่งออกนอก เพียงแต่ในบางจังหวะ
ที่ต้องบอก ว่าไม่ส่งออกนอก คือ ไม่ให้มันออกไกล สกลมหานครกาย

ส่วนเข้าในก็คือ ไม่หลงไหลไปตามความคิด อารมณ์

แต่ว่าโดยลักษณะ ไม่ว่าจะจิตส่งในส่งนอก มันคือ ส่งออกนอกทั้งนั้น