สงสัย เรื่องการโรยกลีบกุหลาบให้พระเดินครับ ได้อานิสงค์อะไร และจำเป็นหรือไม่

สงสัย เรื่องการโรยกลีบกุหลาบให้พระเดินครับ ได้อานิสงค์อะไร และจำเป็นหรือไม่ครับ

รบกวนผู้รู้ ตอบคำถามด้วยครับ

 

อย่าคิดมากครับ คิดซะว่าเราทำเพื่อเป็นพุทธบูชา เหมือนเราบูชาพระด้วยดอกไม้ ธูปเทียน ที่โต๊ะหมู่บูชาของเรานั่นแหละครับ ^^

 

นั่นแน่ จะเอามาเป็นประเด็น ล่ะซิ เอาเป็นว่าถ้าทำด้วยศรัทธาจริง ไม่ทำตามเขา เห็นเขาทำก็เอามั่ง พวกมากลากไป ก็ได้อานิสงค์ พุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา โดยใช้ดอกไม้และของหอมครบครับ แต่ถ้าทำเพื่ออวด ทำเพื่อให้เป็น Pattern เป็นหมู่มาก ก็ได้นิดเดียว

 

การโรยกลีบกุหลาบให้พระเดิน

จัดเป็น อามิสบูชา ... การบูชาสิ่งที่ตนเคารพนับถือด้วยสิ่งของที่มีค่า

ไม่ผิดอะไรครับ แต่ การบูชาที่พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญนั้น คือการ ปฏิบัติบูชา


.

 

เดินธุดงค์แทนที่จะหาที่วิเวกสงัด ตามป่าตามเขา นี่จะปิดถนน เดินฝ่ากลางเมืองหลวง ในวันทำงาน เหมือนเดินมาราธอนอวดชาวบ้านยังไงไม่รู้ เฮ่อออ เอาเข้าไปลัทธินี้

 

เหตุใดการเห็นสมณะจึงเป็นอุดมมงคลด้วยนอกพุทธเขตยากจะได้พบ

การเห็นสมณะเป็นอุดมมงคล คำว่าสมณะ แปลว่าผู้สงบ ในที่นี้สมณะ
หมายถึงบรรพชิตหรือนักบวช ที่ได้รับการฝึกฝนอบรมกายวาจาใจ และปัญญา เพื่อดับกิเลสมาแล้วเป็นอย่างดี
หรือ หมายถึงสมณะที่หมดจดจากกิเลส เป็นพระอรหันต์แล้ว การได้เห็น ได้เข้าใกล้ ได้ฟัง ได้ระลึกถึง
ได้อุปัฏฐาก บำรุงบรรพชิตทั้งหลาย ผู้ถึงพร้อมด้วยความฝึกตน

ท่านกล่าวว่า......เมื่อได้พบเห็นสมณะแล้ว ยังไม่ต้องยกมือเคารพ เพียงแต่แลดูด้วยความรักและความ เลื่อมใสเท่านั้น ก็จะเป็นผลให้นัยน์ตาแจ่มใส ไม่ฝ้าฟาง ไม่เป็นต้อนับเป็นพันชาติทั้งจะได้สมบัติในเมืองมนุษย์ และเทวดาถึงแสนกัป

ที่มา..

 

ดีสิครับ...ใครทำความดีเราก็ต้องสรรเสริญถูกไมครับ....ไม่ใช่คนเขาทำความดีแล้วไปประนาม นิสัยฝังรากลึกนี้ขุดออกได้จะดีมากนะครับ....เพราะว่ามันเลว....

 

ถามว่าได้อานิสงส์อะไร ตอบได้ยากครับ แต่ก็ยังนับว่าเป็นกุศล ซึ่งเราสามารถใช้อธิษฐานบารมีกำกับให้ผลออกมาตามที่เราต้องการ เช่น

"ด้วยอานิสงส์ที่ข้าพเจ้าได้ถวายกลีบกุหลาบให้พระเดินนี้ ขอเป็นปัจจัยในภายภาคหน้าของข้าพเจ้าแม้ทางเดินของข้าพเจ้าจะมีขวากหนามสักเพียงใด แต่ในที่สุดข้าพเจ้าก็พบทางเดินที่โรยด้วยกลีบกุหลาบหนึ่งช่องทางเสมอ"

สิ่งที่สำคัญสำหรับการทำบุญก็คือ ทำบุญอย่าเอาหน้า ภาวนาอย่ากันตาย อย่างที่คนโบราณเค้าสอน ทำบุญให้ทำด้วยใจบริสุทธิ์

ในอดีตกาล มีผู้ที่ทำยิ่งกว่าการโรยทางเดินด้วยกลีบกุหลาบ คือ ท่านสุเมธดาบส ซึ่งทอดกายบนโคลนตมเป็นทางเดินให้พระทีปังกรพุทธเจ้าและเหล่าอรหันต์สาวกเดินข้ามร่างกายของตนเอง

ในปัจจุบัน บางที่นะครับ ในงานปริวาสกรรมบางที่ เมื่อครูบาอาจารย์ออกจากนิโรธกรรม เหล่าสานุศิษย์ก็ทอดกายเป็นทางเดินให้ครูบาอาจารย์ท่านเดินบนร่างกายของตนเอง แต่เฉพาะศิษย์ที่เป็นผู้ชายนะครับ ถ้าศิษย์เป็นผู้หญิงก็ปูผ้าขาวให้ท่านเดิน ซึ่งการสร้างอานิสงส์ตรงนี้ถ้าคนที่ไม่เข้าใจก็อาจจะเพ่งโทษหรือไปกล่าวปรามาสให้ได้รับบาปได้รับกรรมโดยใช่เหตุ แต่ถ้าคนที่เค้าใฝ่ใจเรื่องกุศล ก็จะอนุโมทนาด้วยหัวใจอันเบิกบาน

อีกเรื่องหนึ่ง ถ้าเราฉลาดา เราต้องสร้างทั้งอามิสบูชาและปฏิบัติบูชา สุดท้ายถ้ามีปัญญาก็จะทราบได้ว่า เราสามารถให้ทั้งอามิสบูชาและปฏิบัติบูชาเกื้อหนุนซึ่งกันและกันได้ครับ

 

คนโรยได้บุญแน่นอนครับ.....

 

เม่ือวานเห็นอยู่รูปภาพหน่ึง เป็นรูปของสมัยตอนพระพุทธเจ้าเดินทางไปท่ีแห่งหน่ึงแล้วมีชายคนหน่ึงนอนเป็นสะพานให้ข้ามร่องน้ำ ในมือก็ถือดอกบัวอยู่ ความหมายในภาพคือให้พระพุทธเจ้าเหยียบตัวเองข้ามร่องน้ำ.....แรกท่ีเห็นภาพจิตใจคิดว่า คนสมัยก่อนน่ีเวอร์จัง หรือประมาณว่าต้องทำขนาดน้ันเลย? ... หลังเท่ียงคืนสวดมนต์อยู่จิตคิดหา เลยได้คำตอบจากตัวเองว่าแท้จริงแล้วดิฉันกำลังอิจฉาชายในรูปอยู่ พอคิดได้เลยยกมือข้ึนเหนือหัวหน่ึงที(ท้ังท่ีปากก็สวดมนต์อยู่). ...จะเป็นด้วยเหตุใดไม่ทราบท่ีเข้ามาเจอกระทู้น้ีและได้ตาสว่าง เพียบ... อนุโมทนาสาธุ กับเจ้าของกระทู้และทุกๆความคิดเห็น ...ดิฉันคงไม่รู้สึกตัวว่า เลว ถ้าไม่เข้ามาอ่านกระทู้น้ี....ขอสาธุดังๆ3ทีค่ะ

 

ขออนุโมทนา สาธุ กับการเห็นธรรม เกิดปัญญา ของท่าน rungdao ครับ