.oO เรื่องสั้น ปั้นแต่ง Oo.

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

เรื่องที่ ๔๕

ตามหาความทรงจำที่ขาดหาย ตอน วัดนิเวศธรรมประวัติราชวรวิหาร





เป็นท่ากระเช้าข้ามฟาก​

ก็สร้อยฟ้าฯ ไปพระราชวังบางปะอินหลายครั้งแล้ว ทุกครั้งที่ไปตั้งใจว่าเมื่อออกมาจะเข้าไปที่วัดนิเวศธรรมประวัติ แต่ทุกครั้งก็ไม่ได้เข้าสักทีด้วยเหตุว่า ฝนจะตกบ้าง ออกจากพระราชวังบางปะอินช้าบ้างก็เลยหมดเวลาและหมดแรงที่จะเดินไปวัดนิเวศธรรมประวัติ


กระทู้นี้จะว่าไปแล้วก็เป็นกระทู้ย่อยจาก ตามหาความทรงจำที่ขาดหาย ตอน พระราชวังบางปะอิน ก็ได้ เหตุที่ใช้ชื่อเรื่องขึ้นต้นว่า ตามหาความทรงจำที่ขาดหาย เพราะว่า วัดนิเวศธรรมประวัติราชวรวิหาร เป็นวัดที่เกี่ยวข้องกับพระราชวังบางปะอิน ด้วยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงโปรดเกล้าให้สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.๒๔๑๙ เสร็จสมบูรณ์เมื่อ พ.ศ.๒๔๒๑ เพื่อใช้ในการบำเพ็ญพระราชกุศลระหว่างที่เสด็จประทับที่พระราชวังบางปะอิน วัดตั้งอยู่บนเกาะฝั่งตรงข้ามกับพระราชวังบางปะอิน จะสามารถข้ามเกาะได้ด้วยทางเรือกับทางกระเช้าข้ามฟาก นั่งกระเช้าข้ามส่วนแยกของแม่น้ำเจ้าพระยาก็สนุกดีเหมือนกัน ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด กระเช้ามีแกว่งบ้างตามแรงของการควบคุมเครื่องชักรอกของพระและเณร

วัดนิเวศธรรมประวัติราชวรวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นเอก ชาวบ้านแถวนั้นมักเรียกว่า วัดใหม่ มีหลักฐานปรากฏอยู่ในจารึกประกาศพระราชทานที่วัดและเสนาสนะ รวมถึงข้อความในพระราชดำริตอนหนึ่งในการสร้างวัด ดังนี้


"..ข้าพเจ้าคิดจะใคร่สร้างเป็นพระอารามน้อยๆ สำหรับที่บำเพ็ญกุศลใกล้พระราชวังในเวลาเมื่อได้ขึ้นมาพักแรมอยู่ที่เกาะบางปะอินนี้ จึงได้คิดให้ถมดินให้พ้นน้ำตามฤดูที่เคยประมาณว่าเป็นอย่างมากโดยปรกติ แล้วให้เจ้าพนักงานจ้างเหมาช่างชาวตะวันตกกะวางแผนที่ทำตามแบบอย่างกับประเทศตะวันตก ทุกสิ่งซึ่งได้ให้คิดสร้างโดยแบบอย่างเป็นของชาวต่างประเทศดังนี้ ด้วยมีความประสงค์จะบูชาพระพุทธศาสนาด้วยของแปลกปลาด แลเพื่อให้อาณาประชาราษฎร์ทั้งปวงชมเล่นเป็นของแปลก ยังไม่เคยมีในพระอารามอื่น แลเป็นของมั่นคงถาวรสมควรเป็นพระอารามหลวงในหัวเมือง ใช่จะนิยมยินดีเลื่อมใสในลัทธิศาสนาอื่น นอกจากพระพุทธศาสนานั้นหามิได้.."

...........................................

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1619971/[/MUSIC]

...........................................​

 

ช่างชาวตะวันตกผู้ออกแบบก่อสร้างวัดนิเวศธรรมประวัติฯ ชื่อว่า นายโยคิม กรัสซี (Joachim Grassi) เป็นสถาปนิกชาวอิตาเลียนที่เข้ามารับราชการในประเทศสยาม สังกัดกรมโยธาธิการ คนไทยสมัยนั้นเรียกกันหลายแบบ เช่น “ยูกิง แกรซี” หรือ “กราซี” บ้าง “เย เกรซิ” บ้าง หรือ “ซินญอครัสซี” บ้าง


นายกรัสซียังได้ร่วมงานกับเจ้านาย ขุนนางและพ่อค้าจำนวนหนึ่งก่อตั้งบริษัทก่อสร้างชื่อ “บริษัทขุดคลองและคูนาสยาม” ผลงานของบริษัทนี้ที่ยังปรากฏอยู่จนถึงปัจจุบันเช่นกัน คือ คลองรังสิตและคลองแยกทั้งหลาย ทั้งฝั่งเหนือและฝั่งใต้

​

เมื่อได้รับพระบรมราชโองการ นายโยคิม กรัสซี จึงได้ออกแบบอาคารทุกหลังภายในวัด ไม่ว่าจะเป็น พระอุโบสถ, ศาลาการเปรียญ, หอไตร, โรงเรียนปริยัติธรรม หมู่กุฏิสงฆ์ ฯลฯ เป็นแบบตะวันตกทั้งสิ้น


โดยเฉพาะพระอุโบสถที่เขาบรรจงออกแบบตามสถาปัตยกรรมยุคโกธิกนั้นมีหลักฐานในศิลาจารึกที่ตั้งอยู่ด้านหน้าพระอุโบสถระบุว่า

“โรงพระอุโบสถในร่วมยาว ๗ วา ๓ ศอก ๖ นิ้ว กว้าง ๔ วา ศอก ๖ นิ้ว เบื้องหน้ามีซุ้มประตู เบื้องหลังเป็นหอระฆังที่ตั้งพระเจดีย์สูงแต่พื้นดินตลอดยอด ๑๒ วา ๓ ศอกคืบ ๓ นิ้ว...” เป็นอาคารก่ออิฐโบกปูนรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ท้ายพระอุโบสถที่เป็น “หอระฆัง” เป็นโดมปลายแหลมตามศิลปะสมัยกลางของยุโรปที่นิยมสร้างเป็นศาสนสถานในศาสนาคริสต์ นายกรัสซีได้ดัดแปลงมาเป็นหอระฆัง มีลักษณะกรวยแหลมสูง ๓ ชั้น แต่ละชั้นเจาะช่องหน้าต่างเป็นอาร์คโค้งปลายแหลม ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของสถาปัตยกรรมแบบโกธิก ไว้รอบหอระฆังชั้นละ ๔ ด้าน

ชั้นแรกวางยอดปราสาทจำลองประดับไว้ที่มุมทั้งสี่
ชั้นที่สองและชั้นที่สาม หน้าต่างประดับด้วยกระจกสีทั้ง ๘ ด้าน จากนั้นเป็นทรงสอบเข้าไปจนยอดสุดเป็นปลายแหลมแบบโกธิก มีบันไดเวียนจากล่างจนถึงเบื้องบน บนหอระฆังมีพระบรมสารีริกธาตุบรรจุอยู่ในพระเจดีย์สำริดปิดทองซึ่งพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จไปประกอบพิธีบรรจุด้วยพระองค์เอง

​

 

​

พระประธานในพระอุโบสถ ประทับนั่งขัดสมาธิเพชร กาไหล่ทองคำทั้งพระองค์หน้าตักกว้าง ๒๒.๕ นิ้ว สูง ๓๖.๕โดยฝีพระหัตถ์การปั้นหล่อของ “พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าประดิษฐวรการ” นายช่างใหญ่ ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๔ ซึ่งสวยงามเป็นที่พอพระราชหฤทัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวยิ่งนัก จึงพระราชทานนามว่า “พระพุทธนฤมลธรรโมภาส” ประดิษฐานอยู่ในซุ้มเรือนแก้ว มีพระโมคคัลลานะและพระสารีบุตร พระอัครมหาสาวกขนาบทั้งสองข้าง


พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ยังโปรดให้หล่อพระพุทธรูปทองเหลืองกะไหล่ทองคำ อุทิศแด่พระเจ้าปราสาททองและสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ซึ่งได้อัญเชิญมาพร้อมพระพุทธนฤมลธรรโมภาศ ประดิษฐานบนหิ้งข้างเรือนแก้ว ภายในอุโบสถวัดนิเวศธรรมประวัติ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๒๑ โดยมีการกล่าวถึงประวัติและมูลเหตุการหล่อพระพุทธรูปทั้ง ๒ อย่างละเอียด กล่าวคือ รัชกาลที่ ๓ โปรดให้กรมสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรส หล่อพระพุทธรูป ๓๗ แล้วทรงเลือก ๓ ปางเพื่อสร้างเป็นพระพุทธรูปพระชนมพรรษาประจำแผ่นดิน ๓ ปาง ส่วนที่เหลือให้ประดิษฐานในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม ต่อมา รัชกาลที่ ๔ โปรดให้หล่อพระพุทธรูปกะไหล่ทอง ๓๗ องค์แล้วอุทิศแด่พระมหากษัตริย์กรุงศรีอยุธยา ๓๓ พระองค์ และพระเจ้ากรุงธนบุรี ๑ องค์ อีก ๓ องค์อุทิศแด่รัชกาลที่ ๑ - ๓ ครั้นเมื่อมีการฉลองวัดชุมพลนิกายารามใน พ.ศ. ๒๔๐๗ รัชกาลที่ ๔ ทรงอัญเชิญพระพุทธรูป ที่อุทิศแด่พระเจ้าปราสาททองและพระนารายณ์มหาราช มาตั้งในอุโบสถแล้วเชิญกลับกรุงเทพฯ ต่อมา รัชกาลที่ ๕ ดำริว่าพระมหากษัตริย์ทั้ง ๓ คือ พระเจ้าปราสาททอง พระนารายณ์มหาราช และ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ล้วนแต่เคยประทับ ณ บริเวณเกาะบางปะอิน จึงควรมีสิ่งที่ระลึกถึงพระเกียรติ ซึ่งสำหรับรัชกาลที่ ๔ คือ พระพุทธรูปนิรันตราย ส่วนอีก ๒ พระองค์ โปรดให้หล่อพระพุทธรูป ตามขนาดและแบบเดียวกับองค์ที่รัชกาลที่ ๔ ทรงอัญเชิญมาในคราวฉลองวัดชุมพลนิกายาราม

พระพุทธนฤมลธรรโมภาส
​

 

จารึกที่ผนังพระอุโบสถวัดนิเวศธรรมประวัติ

​

พระพุทธรูปสำแดงพระอาการนั่งลอยถาดตั้งอยู่ข้างทิศตวันออก
พระพุทธรูปยืนจงกรมตั้งอยู่ข้างทิศตวันตกเรือนแก้วพระประธาน
พระพุทธรูปสองพระองค์นี้ ในครั้งแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าให้
กรมสมเดจพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงตรวจดูปางพระพุทธรูปต่างๆ แล้วให้เจ้าพนักงานช่างหล่อๆขึ้นไว้ด้วย
ทองเหลืองทั้ง ๓๗ ปาง ทรงเลือกเปนแบบส้รางพระพุทธรูปพระชนมพรรษาประจำแผ่นดินเสียสามปางนอกนั้น
ยังคงอยู่อีก ๓๔ ปางตั้งไว้ในพระอุโบสถในวัดพระศรีรัตนสาศดาราม ครั้นพระบาทสมเดจพระจอมเกล้า
เจ้าอยู่หัวเสดจเถลิงถวัลยราชสมบัติ จึ่งทรงพระกรุณาโปรดให้ก้าไหล่ทอง พระทั้ง ๓๗ องค์นี้แล้วให้จาฤกที่
ถานว่า ทรงพระราชอุทิศถวายสมเดจพระเจ้าแผ่นดิน ในกรุงทวารวดีศรีอยุธยา ๓๓ พระองค์ ตั้งแต่สมเดจพระ
รามาธิบดีที่ ๑ อู่ทอง จนถึงสมเดจพระบรมราชาเอกทัศนอนุรักษ์ราชมนตรี ยกเสียแต่ขุนวรวงศาธิราช เปนพระเจ้าแผ่น
ดิน ๓๓ พระองค์ แลทรงพระราชอุทิศถวายพระเจ้ากรุงธนบุรีอีกองค์ ๑ เปน ๓๔ คงเหลืออยู่อีก ๓ องค์ คือมีพระอา
การต้องกันกับพระพุทธรูปพระชนมพรรษา ในพระบาทสมเดจพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกย์ พระบาทสมเดจพระพุทธ
เลิศหล้านภาไลย พระบาทสมเดจพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ก็ทรงพระราชอุทิศถวาย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ทั้งสามพระองค์ สำหรับตั้งการพระราชพิธีถือน้ำพระพิพัฒสัตยาในวัดพระศรีรัตนสาศดาราม ภายหลังจึ่ง
ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้สร้างหอราชกรมานุศร เปนที่ไว้พระพุทธรูปปางต่างๆ ซึ่งทรงพระราชอุทิศถวายสมเดจ
พระเจ้าแผ่นดิน กรุงทวาราวดีแลกรุงธนบุรี ๓๔ พระองค์ หอพระราชพงษานุศรไว้พระพุทธรูปซึ่งทรงพระ
ราชอุทิศถวาย พระบาทสมเดจพระเจ้าอยู่หัวทั้งสามพระองค์ในพระบรมราชวงศ์นี้ ตั้งอยู่หลังพระอุโบสถวัดพระศรี
รัตนสาศดารามทั้งสองหอเชิญพระพุทธรูปทั้ง ๓๗ พระองค์ขึ้นไว้ ณ ตู้ในหอทั้งสองนั้นโดยสมควร ก็แลพระพุทธรูป
ซึ่งทรงพระราชอุทิศถวายสมเดจพระศรีสรรเพชญที่ ๕ ปราสาททองนั้น คือพระปางเมื่อทรงนั่งลอยถาดมธุปายาศ ซึ ่งนาง
สุชาดาถวาย เมื่อวันซึ่งจะได้ตรัสแก่อนุตรสัมโพธิญาณน่าตักยาว ๕ นิ้ว ๓ กระเบียด สูง ๑๒ นิ้วทั้งถาน จาฤกว่าทรง
พระราชอุทิศถวาย สมเดจพระรามาธิเบศรปราสาททอง พระนามซึ่งเรียกสมเดจพระรามาธิเบศรนี้ ตามแบบพงษาวดาร
เจ้าฟ้าอุทุมพรซึ่งเปนพระเจ้าแผ่นดินที่ ๓๒ ในกรุงทวาราวดีศรีอยุธยา พระพุทธรูปสำหรับสมเดจพระรามาธิบดีที่สาม
พระนารายณ์มหาราชนั้น ทรงยืนยกพระบาทซ้ายก้าวจงกรม พระหัตถ์ทั้งสองปกพระเพลา ถานกว้าง ๕ นิ้ว ๓ กระเบียด
สูง ๑๖ นิ้ว ตั้งแต่ถานถึงยอดพระรัศมี จาฤกว่าทรงพระราชอุทิศถวายสมเดจพระนารายน์มหาราช พระพุทธรูป
ทั้งสองพระองค์นี้ เมื่อพระบาทสมเดจพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสดจพระราชดำเนินขนมาฉลองวัดชุมพลนิกายาราม
เมื่อจุลศักราช ๑๒๒๖ ก็ได้เชิญขึ้นมาตั้งในพระอุโบสถสมโภชบูชาด้วย แล้วเชิญกลับลงไปกรุงเทพ ฯ ในครั้งนี้
พระบาทสมเดจพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชดำริห์ว่าภูมิสฐานที่นี้ เปนที่เดิมของพระเจ้าอยู่หัวปราสาท
ทอง จึ่งได้มาทรงสร้างพระราชนิเวศน์เปนครั้งแรก สมเด็จพระนารายน์มหาราชนั้น ก็ได้เสดจมาประทับอยู่ที่นี้
แลมีอัศจรรยต่างๆ เปนที่ปรากฏพระเกียรติยศ ในพระบาทสมเดจพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวก็ได้ทรงปฏิสังขรณ์
พระราชวังขึ้นใหม่ เหมือนหนึ่งเปนผู้สร้างใหม่ในครั้งหลัง พระบาทสมเดจพระเจ้าแผ่นดินทั้งสามพระองค์นี้ ควร
จะมีสิ่งซึ่งสำหรับระฤกถึงพระเกียรติยศอยู่ในเกาะบางปอินนี้ จึงทรงเหนว่าพระพุทธรูปนิรันตราย เปนที่หมายใน
พระบาทสมเดจพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จึ่งได้ทรงพระกรุณาโปรดให้ช่างหล่อพระพุทธรูปสองปาง ซึ่งทรงพระราช
อุทิศถวายพระเจ้าอยู่หัวปราสาททองแลสมเดจพระนารายน์มหาราช ตามขนาดแบบเดิมดว้ยทองเหลืองก้าไหล่
ทองคำ เชิญแห่ขึ้นมาพร้อมด้วยพระพุทธนฤมลธรรโมภาศ แล้วประดิษฐานไว้บนหิ้งข้างเรือนแก้ว ทั้ง ขวา ซ้าย
ข้างตวันออกพระพุทธรูปเสดจนั่งลอยถาด ทรงพระราชอุทิศถวาย สมเดจพระศรีสรรเพชญที่ ๕ รามาธิเบศร ปรา
สาททอง หิ้งข้างตวันตก พระพุทธรูปเสดจยกพระบาทก้าวจงกรม ทรงพระราชอุทิศถวายสมเดจพระ
รามาธิบดีที่ ๓ พระนารายน์มหาราชเพื่อเปนที่นมัศการของชนทั้งปวง แลเปนที่ระฤกถึงพระเกียรติ
ยศ ของสมเดจพระเจ้าแผ่นดิน ทั้ง ๒ พระองค์นั้นสืบไป​

พระพุทธรูปทั้งสองพระองค์นี้ ได้ตั้งไว้ แต่ ณ วัน ๒ ฯ ๔ ค่ำ ปีขานสัมฤทธิศก พระพุทธ
สาสนกาลล่วงแล้ว ๒๔๒๑ พรรษา จุลศักราช ๑๒๔๐ ฯ ฯ


..............................
​

อักขระวิธีเดิมตามจารึก วรรคตอนตามการขึ้นบรรทัดใหม่ในแผ่นจารึก ไม่ได้พิมพ์ผิดนะ....​

 

​

กระจกภาพสี (Stained Glass)

ติดประดับตามช่องประตูหน้าต่างทั้งภายนอกและภายในพระอุโบสถ สั่งทำจากบริษัทผู้ผลิตในฝรั่งเศส หน้าต่างบานหนึ่งตรงหน้าบันเหนือประตูทางเข้าพระอุโบสถประดับเป็นภาพพระบรมสาทิสลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวสวยงามมาก แต่กระจกสีสแตนกราสที่เป็นพระบรมสาทิสลักษณ์ที่เห็นอยู่ในปัจจุบันนี้เป็นของถูกทำขึ้นมาใหม่ ของเก่าถูกลมพายุพัดตกลงมาแตก เมื่อ พ.ศ.๒๕๒๗ แต่เป็นที่อัศจรรย์ว่า มีเฉพาะตรงส่วนพระพักตร์ที่ตกลงมาไม่แตก

​

 

ภายนอกพระอุโบสถบริเวณด้านหน้าจะมีหอพระคันธารราษฎร์ เป็นพระพุทธรูปยืนปางนาคปรก สมัยลพบุรีฝีมือช่างขอม อายุเก่าแก่นับพันปี ที่ฐานพระมีพระแท่นศิลาจารึกพระคาถาสำหรับให้ราษฎรสวดอธิษฐานขอฝนด้วย

ใกล้ๆ กันนี้จะมี ต้นพระศรีมหาโพธิ์ใหญ่ซึ่งพระบาทสมเด็จจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงปลูกไว้

​

จากนั้นก็จะมี “สุสานสวนหินดิศกุลอนุสรณ์” ที่บรรจุอัฐิในราชสกุลดิศกุล ซึ่งมีความสำคัญเกี่ยวข้องกับสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ พระบิดาประวัติศาสตร์ไทย ด้วยสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงปรารถนาให้ได้มีเจ้านายได้ทรงผนวชที่วัดแห่งนี้ สมเด็จพระกรมพระยาดำรงราชานุภาพจึงทรงได้ผนวชที่วัดนิเวศธรรมประวัติ พระตำหนักที่ประทับจำพรรษาของพระองค์ เรียกว่า ตำหนักสมเด็จ ในระหว่างทรงผนวช และจำพรรษาอยู่ที่วัดนิเวศธรรมประวัติ ทรงนิพนธ์หนังสือแบบเรียนเล่มที่ ๑ ขึ้น แล้วทรงออกสอนนักเรียนที่เป็นลูกชาวบ้านในละแวกนั้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทย จึงเป็นที่มาของการตั้งโรงเรียนประชาบาลหลังแรกในประเทศไทย

​

 

เคยอ่านเจอในจดหมายเหตุราชกิจรายวันของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จำได้เลาๆ ว่า พระองค์เคยทรงพระราชทานผ้าพระกฐิน ให้กับสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี สมเด็จพระนางเจ้าสว่างวัฒนา พระบรมราชเทวี และสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรี พระบรมราชเทวี มาถวายผ้าพระกฐินพร้อมกันที่วัดนิเวศธรรมประวัติ ด้วย... แต่หาเนื้อความยังไม่เจอ....

​

ขณะที่เดินชมวัดอยู่นี้ ทางวัดกำลังบูรณะหมู่กุฏิสงฆ์อยู่ ก็เลยถ่ายรูปได้ไม่มาก แต่ด้วยความสวยงามของการออกแบบอาคารต่างๆ ที่เป็นแบบตะวันตก และแต่ละอาคารก็มีรูปแบบไม่ซ้ำกัน จึงทำให้เหมือนเดินอยู่ในเมืองๆ หนึ่งเลย แต่ละอาคารมีถนนปูด้วยอิฐเชื่อต่อถึงกัน ข้างๆ ก็เป็นต้นไม้น้อยใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขา แดดจะแรงเท่าไหร่ ก็ได้ร่มเงาของต้นไม้ช่วยบังไว้หมด จึงเป็นที่ร่มรื่น จนเดินเพลินไปเลย...


จุดเด่นของเกาะที่ตั้งของวัดนิเวศธรรมประวัติราชวรวิหาร อีกอย่างหนึ่งคือ ประภาคาร ตัวประภาคารจะตั้งอยู่ตรงแหลมปลายเกาะ ไว้ในการให้สัญญาณไฟในยามค่ำคืน เพื่อให้เป็นที่สังเกตของเรือที่สัญจรไปมา (หรือว่าเรือจะชนเกาะเพราะมืดมองไม่เห็น)...

​

ข้อมูลของวัดนิเวศธรรมประวัติราชวรวิหาร ได้ค้นคว้าจากเว็บไซด์ต่างๆ มีข้อมูลไม่มาก ส่วนมากจะเป็นข้อมูลซ้ำๆ กัน ไปหาจากหนังสือเก่าๆ ที่เก็บๆ ไว้ที่บ้านก็มีอยู่นิดเดียว จึงได้นำมาปะติดปะต่อเป็นเรื่องได้แค่นี้เอง...

 

........................................​

สุดท้ายจากการที่ได้ไหว้พระและทำบุญในครั้งนี้ กุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำ
ข้าพเจ้าขออุทิศถวายแด่ คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์
คุณบิดาคุณมารดา วงศาคณาญาติทั้งหลาย คุณครูบาอาจารย์
พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระปิยมหาราช
สมเด้จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี
สมเด็จพระศรีสวรินทิรา บรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า
สมเด็จพระศรีพัชรินทรา พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนี พระพันปีหลวง
พระวิมาดาเธอ กรมพระสุทธาสินีนาฏ ปิยมหาราชปดิวรัชดา
พระอรรคชายาเธอ พระองค์เจ้าเสาวภาคย์นารีรัตน์
พระอรรคชายาเธอ พระองค์เจ้าอุบลรัตน์นารีนาค กรมขุนอัครวรราชกัญญา
พระราชชายาเจ้าดารารัศมี
เจ้านายพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์
เทพยดาทั้งหลาย พระอินทร์ พระพรหม พระยม พระกาฬ ท่านท้าวจตุโลกบาลทั้งสี่
ท่านท้าวเวสสุวรรณ เจ้ากรุงพาลี ภูมิเจ้าที่ทั้งหลาย
คุณแม่พระธรณี พระคงคา พระพาย พระเพลิง พระโพสพ
พระพิรุณ พระยายมราช พระสยามเทวาธิราช
หลักเมือง เสื้อเมือง ทรงเมือง
ตั้งแต่ชั้นจตุมหาราชิกาจนถึงเบื้อบนที่สุดพรหมมา
เบื้องล่างตั้งแต่อเวจีขึ้นมาจนถึงมนุษยโลก
โดยรอบสุดขอบจักรวาล อนันตจักรวาล
เทวดารักษาตัวของข้าพเจ้า เจ้ากรรมนายเวร
บริวารของข้าพเจ้า
สัตว์โลก วิญญาณโลก และวิญญาณทุกดวงในสถานที่ที่ข้าพเจ้าได้ไปเยือน​

ด้วยกุศลนี้คำว่าไม่มีจงไม่บังเกิดแก่ข้าพเจ้า
จงเป็นเหตุปัจจัยให้ข้าพเจ้าได้พบพระพุทธเจ้า
และศาสนาของพระองค์ในทุกๆ ชาติ
ให้ข้าพเจ้าได้ละอายและเกรงกลัวต่อบาป
หมดซึ่งกิเลสและตัณหา
จนถึงพระนิพพานเป็นที่สุด​

........................................​

ที่มาของข้อมูล​

ayutthaya.mots.go.th/index.php?lay=show&ac=article&Id=538744534&Ntype=2
www.muangboranjournal.com/modules.php?name=News&file=article&sid=1568
www.ilovetogo.com/Article
www.sac.or.th/databases/inscriptions/th/main.php?p=ZGV0YWls&id=581
www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXhOREEyTURnMU5BPT0=&sectionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE1TMHdPQzB3Tmc9PQ==
www.koosangkoosom.com/mag_view.php?id=120​

ภาพโดย สร้อยฟ้ามาลา
เรียบเรียงข้อมูลโดย สร้อยฟ้ามาลา
เล่าเรื่องโดย สร้อยฟ้ามาลา


.......................

​

..............​

 

เก็บภาพมาฝาก



​

 

​

 

​