ขอความช่วยเหลือคุณแม่คุณ ภัทรอังคาร (คุณอุ้ม) ด่วนครับ

ลูกสาวแม่อุ้มคิดดีมากจ๊ะ แม่อุ้ม ภูมิใจที่หนูคิดได้ดีมากๆ เด็กๆสมัยนี้เขาไม่คิดเหมือนหนูหรอกนะจ๊ะ ตอนนี้แม่อุ้มก็กำลังหาสถาณที่ให้ยายไปทำการฉีดสีหัวใจ แล้วก็ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้รู้แล้วว่าที่ศูนย์มะเร็งชลบุรี มีฉีดสีด้วย แล้วก็ค่าใช้จ่ายก็ไม่แพงมาก พรุ่งนี้ไปขอใบส่งตัวจากคุณหมอที่โรงพยาบาลกรุงเทพพัทยาจ๊ะ แล้วก็ส่งแฟ๊กส์ไปที่ศูนย์มะเร็ง แล้วให้เขานัดวันอีกทีว่าจะให้เข้าไปฉีดสีได้วันไหน พอดีญาติแม่อุ้มเขาโทรมาบอกว่ามีลูกสาวทำอยู่ที่นั่นก็เลยสะดวกหน่อยจ๊ะ ไม่ต้องพายายไปกรุงเทพ เพราะคุณยายเหนื่อยง่าย นอกจากว่าจะได้ผลแล้วถึงเอาไปหาโรงพยาบาลรัฐที่ใช้สิทธิบัตรทองรักษาต่อไปจ๊ะ

 

สาธุด้วยจ๊ะ....หนูเป็นเด็กดีของแม่อุ้ม....^ ^

 

ใช่จ๊ะ ลูกหยีเป็นเด็กดีของแม่อุ้ม น่ารักที่สุดเลย

 

ถึงหน้า สิบสาม แล้ว เลขอาถรรพ์ บ่ายสองโมงจะออกไปเอาใบส่งตัวเพื่อไปฉีดสีหัวใจ จากโรงพยาบาลกรงเทพพัทยา เสร็จเรียบร้อยยังไงจะกลับมาอัพเดทข้อมูลให้ฟังนะค่ะ เมื่อคืนนั่งเช็คแบ๊งค์สเตทเม้นท์ ทุกท่านที่โอนปัจจัยเข้ามายอดเข้ามาหมดแล้วค่ะ แต่ก็มีบางยอดที่หาตัวคนโอนไม่ได้เลย พยายามนั่งเปิดกระทู้ดูทุกหน้า ก็ไม่หาไม่พบเลยค่ะ ยังไงก็กราบขอบพระคุณท่านผู้ไม่ประสงค์ที่จะออกนามทุกท่านนะค่ะ ยอดไหนที่อุ้มหาชื่อผู้โอนไม่เจอ อุ้มจะใส่ว่าไม่ประสงค์ออกนามเลยละกันนะค่ะ

 

แวะมาเยี่ยมเยือน
หวังว่าคุณอุ้มและคุณแม่คุณอุ้ม คงจะดีขึ้นมากแล้วนะครับ
และก็อนุโมทนากับ น้อง ธิดารัตน์มากเลยนะ ที่เจียดเงินอันน้อยนิด เป็นบุญกุศลยิ่งใหญ่ มาร่วมให้คุณอุ้มและคุณแม่
ขอให้บุญรักษา ธรรมคุ้มครอง ผู้ร่วมบุญในครั้งนี้ ทุกคนนะครับ

 

ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ยินดีนะครับ ผมเป็นหมอหัวใจอยู่ที่รพ โรคทรวงอก ครับ กรณีคุณแม่ ถ้าเพิ่งหายน้ำท่วมปอดอาจต้องระมัดระวังในการฉีดสี เพราะอาจทำให้น้ำท่วมปอดซ้ำได้ครับ สีมีความเข้มข้นสูงจะดึงน้ำเข้าร่างกายมากขึ้นได้ถ้ากำลังหัวใจไม่ดีครับ ต้องมีการเตรียมตัวคนไข้ก่อนฉีดสีด้วยครับ และกรณีเลือดจางควรหาสาเหตุของเลือดจางว่าเกิดจากทางเดินอาหารหรือไม่ เพราะถ้าทำballoonเส้นเลือดหัวใจจะต้องกินยาต้านเกร็ดเลือดหลายตัว อาจทำให้เลือดออกซ้ำได้ครับ
กรณีบัตรทองถ้าไม่ฉุกเฉินแล้วต้องไปติดต่อโรงพยาบาลในชื่อแรกของบัตรก่อนเพื่อออกใบส่งตัวมารพ ตติยภูมิ จะได้ไม่เสียค่าใช้จ่ายครับ ตอนไปรพ ที่จะรักษาอย่าลืมถ่ายสำเนาประวัติการรักษา การตรวจเพิ่มเติมทั้งหมดที่กรุงเทพพัทยา รวมถึงยาล่าสุด ไปด้วยครับ เพราะเป็นสิ่งที่แพทย์ต้องการทราบจะได้ไม่ต้องเดินทางไปมาหลายรอบครับ

 

กราบนมัสการพระคุณเจ้าด้วยความเคารพอย่างสูงเจ้าค่ะที่อุตสาห์แวะเวียนมาเยี่ยมและติดตาทข่าวสารตลอดเวลา เป็นปลื้มใจในความเมตตาของท่านพระอาจารย์มากเลยค่ะ ลูกหยีเขาเป็นลูกสาวทางธรรมของโยมที่น่ารักที่สุด สัญญาจะเป็นแม่ลูกกันมาตั้งหลายปีแล้ว เคยจะไปหาเขาที่มุกดาหารแต่ก็ไม่ได้ไปเสียทีตั้งแต่คุณพ่อของลูกหยีเสียชีวิต ลูกหยีเป็นเด็กที่น่ารักมากเจ้าค่ะ ฝักใฝ่ทางธรรมตั้งแต่ยังเด็ก ไม่เหมือนเด็กทั่วๆไป เรามีจุดมุ่งหมายเดียวกันก็เลยผูกมัดกันเป็นแม่ลูกซะเลย พระอาจารย์อุ้มขอกราบเรียนถามนิดนึงว่าธรรมะอุ้มรู้เยอะอยู่ แต่ถึงเวลาปฎิบัติจริงทำไมอุ้มถึงยังทำไม่ได้เจ้าค่ะ อุ้มจะตัดอารมณ์ขี้น้อยใจ (เพราะอุ้มมีปมด้อยตั้งแต่เด็ก) จะตัดความรู้สึกอิจฉาเมื่อเห็นภาพอะไรที่ทำให้เราน้อยเนื้อต่ำใจ อุ้มเป็นเยอะอุ้มเคยคิดจะไปหาจิตแพทย์นะเจ้าค่ะ อุ้ืมก็ปลงได้หลายอย่างจากธรรมะพระพุทธองค์แต่นิสัยขี้น้อยใจ กับขี้อิจฉาคนอื่นเวลาที่เขาจะมาแย่งอะไรที่อุ้มรักไปมันตัดไม่ได้ซะทีเลย อุ้มไม่อยากเป็นแบบนี้หรอกเจ้าคะ อยากหาย เพราะมันไม่มีความสุึข

 

กราบขอบพระคุณ คุณหมอมากนะค่ะ อุ้มเห็นคุณในนี้มานาน อุ้มไม่เคยรู้เลยว่าคุณเป็นคุณหมอค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำความรู้ใหม่ที่อุ้มได้รับ ซึ่งหมอคนอื่นไม่ได้อธิบายให้อุ้มได้ทราบแบบนี้เลยนะค่ะ แต่เดี๋ยวอีกโพสนึงอุ้มจะมาเล่าเหตุการณ์ที่อุ้มไปเจอมาสดๆร้อนๆเมื่อวานให้ฟัง แล้วคงต้องดูกันอีกทีว่าจะเอายังไงค่ะ นะตอนนี้อุ้มขอกราบเรียนถามคุณหมอก่อนว่า ถ้าอาการคุณแม่ของอุ้ม ณ เวลานี้ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงเพราะได้ยาจากคุณหมอมา อุ้มควรชะลอเรื่องการฉีดสีไว้ก่อนหรือไม่ หรือควรดำเนินการๆฉีดสีเพื่อที่จะได้ทราบผลว่าเส้นเลือดหัวใจไหนมันผิดปกติบ้างแล้วเอาผลนั้นมาเก็บไว้เพื่อการรักษาในอนาคตข้างหน้า ตัวอุ้มเองอุ้มก็ไม่อยากจับคุณแม่ไปทำอะไรมากมายเพราะตอนนี้ท่านก็ดีขึ้นมากแล้ว เริ่มแข็งแรงขึ้นทุกวัน แล้วยิ่งคุณหมอเตือนว่าถ้าฉีดสีอาจจะไปกลับเป็นน้ำท่วมปอดอีกได้อุ้มก็ไม่อยากเสี่ยงเจ้าค่ะ

เอาแค่นี้ก่อนนะค่ะ แล้วเดี๋ยวอุ้มจะไปเขียนอีกโพสนึงเล่าให้ฟังถึงสิ่งที่อุ้มไปเจอมาที่โรงพยาบาลเมื่อวาน แล้วใครขอความกรุณาคุณหมอช่วยออกความคิดเห็นเพิ่มเติมด้วยนะค่ะ ขอกราบขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

 

เมื่อวานตอนประมาณบ่ายสองโมง ได้เดินทางไปที่โรงพยาบาล BPH(Bangkok Pattaya Hospital) ตามที่ได้โทรนัดไว้กับทางเจ้าหน้าที่ว่าเราจะขอให้คุณหมอช่วยออกใบ request ขอทำฉีดสีที่ีศูนย์วิจัยโรงมะเร็งชลบุรี ซึ่งมีญาติๆกันเป็นพยาบาลอยู่ที่นั่น ซึ่งค่าใช้จ่ายในการฉีดสีก็จะถูกกว่าที่โรงพยาบาลเป็นสิบเท่า โดยคุณเจ้าหน้าที่รับนัดว่าจะบอกคุณหมอให้ออกเอกสารไว้คอยให้ไปรับเอกสารได้เลยตอนบ่ายสองโมง

เราก็อุตสาห์รีับไปไม่ยอมนอนกลางวัน ทิ้งคุณแม่ไว้ในห้องคนเดียว นั่งรถไปที่ีโรงพยาบาล ไปเล็ทสิบนาที ก็คิดว่าพอดีแหละ จะได้ไม่ต้องรอนาน ไปถึงนางพยาบาลก็บอกให้นั่งรอสักครู่ สักพักก็เห็นคุณหมอเจ้าของไข้ของคุณแม่เดินออกมาที่เค๊าเตอร์ นางพยาบาลก็บอกคุณหมอว่าเรามารอบรับใบรีเควส คุณหมอก็เดินกลับเข้าไป นางพยาบาลก็มาเชิญให้เราเข้าไปพบคุณหมอ

พอเข้าไปถึงห้องคุณหมอก็ถามว่าคุณต้องการใบอะไรนะ อุ้มก็บอกว่าใบ request ค่ะคุณหมอก็ถามเอาไปทำอะไร อุ้มก็ตอบว่าอุ้มจะส่งตัวคุณแม่ไปฉีดสีที่ศุนย์วิจัย โรคมะเร็งชลบุรี ตามที่คุณหมอบอก คุณหมอก็เถียงขึ้นมาเลยว่า ศูนย์วิจัยโรคมะเร็งมันไม่มีฉีดสีจะไปฉีดได้ไง อุ้มก็เถียงเลยว่ามีเพราะอุ้มได้รับข้อมูลมาแบบนี้หมอก็พูดอีกว่าไม่มี ที่มีก็จะเป็นโรงพยาบาลชลบุรี ก็อุ้มเช็คมาหมดแล้ัว อุ้มรู้ัว่าโรงพยาบาชลบุึรี มีศูนย์โรคหัวใจก็จริงแต่ไม่มีฉีดสี เขาก็ส่งมาฉีดที่ศูนย์วิจัยโรคมะเร็ง ชลบุรีทั้งนั้น ทำไมหมอไม่รู้เรื่องเลย คุณหมอก็พูดขึ้นมาว่าเอาละผมจะเขียนให้ก็ได้นะ แต่วันนี้ผมทำให้ไม่ได้ เราก็ตกใจ เอ๊า ทำไมละค่ะก็นัดเราวันนี้ก็อุตสาห์มาตามนับ หมอก็สะบัดเลยค่ะว่า "วันนี้หมอไม่ว่าง" อุ้มก็ถามว่าแล้วจะทำให้ได้เมื่อไหร่หมอก็บอกว่าเป็นวันจันทร์ อุ้มเนี่ยใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม นับหนึ่งถึงสามเพื่อที่จะไม่ เหวี่ยงและไม่กรี๋ดแตกเพราะทั้งเหนื่อยและร้อน ง่วงนอนก็ง่วง

แล้วหมอก็พูดอีกว่าจริงๆอาการคุณแม่ก็ดีขึ้นมากไม่เห็นต้องไปฉีดสีเลย อุ้มก็ขึ้นเลยค่ะทีนี้ว่า เอ๊า ก็คุณหมอตอนคุณแม่อุ้มอยู่โรงพยาบาลก็เน้นอยู่นั่นแหละว่าต้องทำฉีดสี มาถามทุกวัน พอตอนนี้มาบอกว่าหมอบอกว่าอาการคุณแม่ทานยาแล้วดีขึ้น หมอเคยบอกแล้วว่าอาจจะรักษาด้วยการทานยา ถ้าไม่ดีขึ้นก็ต้องฉีดสี ดูเส้นเลือดทำบัลลูน แต่ตอนนี้กินยาแล้วอาการดีขึ้นมากก็ไม่ต้องทำฉีดสีก็ได้ ก็ให้แกทานยาที่หมอจัดให้ไปเรื่อยๆ สรุปแล้วจะยังไง มันสำคัญหรือไม่สำคัญเรื่องฉีดสี แล้วหมอก็บอกว่าเดี๋ยววันจันทร์จะเขียนใบรีเควสให้ละกันเพราะต้องเขียนจากประวัติคนไข้ อุ้มก็เดินออกมาจากห้องหมอ พอออกมานางพยาบาลให้รอสักครู่เซ็นเอกสารแล้วก็บอกว่าวันจันทร์ให้มารับเอกสารที่ห้องกระจกชั้นล่างอุ้มก็ไม่ได้ตั้งใจฟังหรอกตอนนั้นหงุดหงิด แล้วก็โทรไปปรึกษาแพทย์ที่ศูนย์วิจัยมะเร็งอยู่ นางพยาบาลพูดอะไรอุ้ืมไม่รู้ แต่อุ้มรู้ว่าอุ้มใครญาติถือสายคอยแล้วพูดกับนางพยาบาลว่า "ถ้ารู้ว่าวันนี้ดิฉันจะไม่ได้รับเอกสารทำไมไม่มีเจ้าหน้าทีโทรแจ้งจะได้ไม่ต้องมา ให้นั่งรถมาทำไมค่ะ ไม่ได้อะไร" ก็วีนใส่เขาไปเพราะเราเหนื่อยกายและใจ เริ่มจะท้อ เราก็พยายามสุดชีวิตแล้วที่จะหาทางดูแลคุณแม่ให้ดีที่สุด ทุกวันนี้ทั้งชีวิตก็อุทิศให้ท่านแล้วมาติดเรื่องเอกสารบ้าๆนี่ ถ้าบอกเราว่ายังไม่ได้ ยังไม่ต้องมาเราก็ไม่เสียเวลากระหืด กระหอบไป ทำไมไม่เข้าใจกันบ้าง

 

ส่วนญาติที่อยู่ศูนย์วิจัยมะเร็งก็ บอกว่า ถ้าหมอไม่เขียนให้ ก็ไม่ต้องรอหมอ หอบประวัติคนไข้มาให้เลย แล้วจะให้หมอที่ศุนย์วิจัยมะเร็งเขียนรีเควสให้เลย แต่ก็ต้องเป็นวันจันทร์เหมือนกัน เพราะตอนนี้ญาติคนนี้พักร้อน เข้าไปที่ศูนย์อีกทีก็วันจันทร์

ตุึยกับญาติเสร็จก็สะบัดลงมาจากอาคารเดินทางกลับบ้าน คิดน้อยใจตัวเองว่าทำไมเราต้องมาเสียเที่ยว เสียเวลา เราไม่กลัวความเหนื่อยเลย เพื่อแม่เราทำได้ แต่ทำไมต้องให้เรากลับไปมือป่าว ทั้งๆที่เราอุตสาห์สละเวลา การพักผ่อนเพื่อที่จะไปรับเอกสาร เกิดอาการน้อยอกน้อยใจตัวเอง เดินบ่นกับตัวเองออกมาถึงถนน นึกในใจเรานี่ใกล้บ้าเต็มทีแล้วนะ ธรรมะกระจุย กระจายแทนที่จะขันติ อดทน อุเบกขา ก็กระจุยหมด

เพราะความที่เราห่วงแม่มากไป ความห่วงมันก็คืออีกตัวนึงที่จะทำให้เราหลุดพ้นได้ยาก ไอ้ที่ห่วงก็ห่วงความรู้สึกคนอื่นด้วย ที่เขาอุตส่าห์สมทบทุนร่วมด้วยช่วยกัน มาช่วยค่ารักษพยาบาลคุณแม่ แล้วอุ้มไม่ได้ทำอัพเดทอะไร หรือแจ้งข้อมูลให้ทราบถึงการรักษาขั้นต่อไป ก็เกรงว่าเพื่อนๆจะไม่เข้าใจ แล้วหาว่าเราหยุดไม่ยอมทำอะไรต่อ ก็เลยอยากทำๆให้ทุกคนเห็นว่า อุ้มนะมันลำบากจริงๆ อยากให้ทุกคนเข้าใจค่ะ

กราบเรียนคุณหมอ Rojkajorn ค่ะว่าอุ้มควรจะตัดสินใจยังไงดี ตกลงจะพาคุณแม่ไปฉีดสีไว้เลยไหม แต่ว่าตอนนี้อาการแกดีขึ้นมากค่ะ ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่แล้ว จะเหนืื่อยก็ตอนแกออกแรง ภาวะซีด คุณหมอก็ให้ยาเม็ดสีดำมาทาน ตอนนี้คุณแม่ทานยาอยู่ เจ็ด ชนิดค่ะ

ยายับยั้งการหลั่งกรด Lomicid
ยาลดไขมันในเลือด Lipitor Tab
Folic Acid วิตามินบำรุงโลหิต
Ferrous Sulphate ป้องกันและรักษาภาวะขาดเหล็ก
Potassium ยาเสริมธาตุโปรตัสเซี่ยม
Coversyl ยาลดความดัน
Lasix Tab ยาขับปัสวะ

 

คุณอุ้มวางลงบ้างก็ได้นะคะ การแบกไว้มันหนัก เราไม่จำเป็นต้อง PERFECT ทุกเรื่องก็ได้ค่ะ อย่าเครียดจนฟุ้งซ่าน อยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ท่านไม่เป็นอะไรมากแล้ว การรับยามากๆ เป็นเวลานานๆ ก็ไม่ดีนะคะ เท่ากับรับสารเคมีเข้าสู่ร่างกาย ต่อไปไตจะเสียค่ะ ทางที่ดีควรหาวิธีบำับัดทางธรรมชาติดีที่สุด ถ้าเป็นไปได้ สาเหตุของโรคคือไขมัน และเบาหวานใช่มั้ยคะ ส่วนน้ำท่วมปอด หัวใจและความดัน เป็นเพียงโรคแทรกซ้อน ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ควรฉีดสี เพราะในกรณีที่คนไข้เป็นเบาหวาน อาจทำให้หลอดเลือดเปราะบาง แตกหักง่าย คุณหมอย่อมรู้ดีกว่าเราค่ะ ใจเย็นๆ นะคะ ทุกครั้งที่โกรธ เหวี่ยง หรือไม่ได้ดังใจ อย่าลืมสตินะคะ ถ้ามีสติแล้วเราจะรู้เท่าทันอารมณ์ ทำให้รู้คิด รู้พิจารณาได้อย่างถูกต้องค่ะ

ยังคงติดตามเรื่องราวแต่ไม่ใช่จับผิดนะคะ อย่าคิดมาก ถ้าทำใจไม่ได้ เวลาโมโหก็สวดมนต์เลยค่ะ (พูดง่าย...ทำยาก แต่ถ้าทำได้ถือว่าเยี่ยมค่ะ)

 

เริ่องการฉีดสีคงยังบอกไม่ได้คงต้องดูข้อมูลอื่นๆประกอบ. เนื่องจากภาวะน้ำท่วมปอดเกิดได้จากหลายสาเหตุ หนึ่งในนั้นก็คือกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดครับ ปกติจะฉีดสีเมื่อมีข้อบ่งชี้เช่น ตรวจการบีบตัวของหัวใจด้วยเครื่องultrasound(echocardiogram) พบว่าบีบตัวผิดปกติ หรือ ตรวจเลือดพบว่ามีการบาดเจ็บของหัวใจcardiac. Enzyme) คงต้องดูเป็นกรณีไป ยาที่ทานมีอยู่2ตัวที่เป็นยานอก คือcoversylและlipitor ราคาจะแพงหน่อยครับ ถ้ากำลังไม่ไหวอาจเปลี่ยนเป็นยาในบัญชียาหลักแห่งชาติซึ่งก็พอใช้ได้และราคาถูกกว่าครับ

 

คุณหนูขอบพระคุณมากที่แวะเข้ามาติดตามบ่อยๆนะค่ะ จริงๆโดยปกติอุ้มก็ปล่อยวางแหละ แต่วันนั้นมันโมโหจริงๆอุ้มนั่งรถไปพอไปถึงให้คอยๆแล้วก็ไม่ได้ ก็นั่งรถกลับ ถ้าเขาบอกว่ายังไม่ได้เราก็ไม่เสียเวลาไป ไม่ต้องทิ้งแม่ให้อยู่คนเดียว ไม่ได้โมโห ไม่ได้โกรธอะไรมากมาย เพียงแต่น้อยใจว่า พอเราไม่รักษากับเขาแล้วเขาก็คงไม่เห็นความสำคัญ แล้วเราจะรักษาได้ไง แพงขนาดนั้น มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาลเอาแม่ออกมานี่ก็ถือว่าบุญโขแล้ว ถ้าไม่ได้เพื่อนๆช่วย คิดสภาพว่าอุ้มจะเป็นยังไงเผลอๆติดอยู่ที่โรงพยาบาลจนบัดนี้ เพราะค่ารักษาก็เพิ่มขึ้นๆจนออกไม่ได้

อุ้มก็อยากหาหนทางรักษาแม่ให้หายและแข็งแรงเป็นปกติ อุ้มจะได้กลับไปใช้ชีวิตตามปกติกับเขาบ้าง กลับไปทำงาน ทำการ ทำตัวเอง ให้มีคุณค่า อยู่บ้านดูแลคุณแม่มันก็เป็นคุณค่าอีกแบบนึง แต่การทำงานมันก็จำเป็นเพื่อการดำรงชีวิต อุ้มเครียดเรื่องนี้ แล้วหมอโรงพยาบาลนั้นเขาก็เน้นกับอุ้มทุกวันตั้งแต่ไปอยู่ว่าคุณแม่ต้องฉีดสี และก็ทำการรักษาโรคหัวใจ อุ้มก็ยึดมาตลอดว่า คุณแม่อุ้ม การรักษาขั้นต่อไปคือต้องฉีดสี ดูเรื่องของหัวใจ เวลาโมโหอุ้มก็ปรี๊ดแค่เดี๋ยวเดียวแหละค่ะ อุ้มตัดได้ไว แป๊บเดียวอุ้มก็หายแล้ว ไม่อยากเอามาทำให้จิตใจตัวเองขุ่นมัว เพราะทุกวันนี้อุ้มพยายามทำใจให้ว่างที่สุด ไม่คิดอะไร ท่องพุทโธ ตลอดไม่ให้ความคิดโลดแล่นไปไหน แต่บางทีอะไรที่มันไม่ถูกต้องก็ทำให้อุ้มเป็นแบบนี้แหละ

ไม่ต้องห่วงนะค่ะ อุ้มดูใจ รักษาใจตลอด โกรธ โมโห เหวี่ยง ก็รู้ตัวหมด ว่า เฮ้ย นี่กำลังโมโห เฮ้ย นี่เราบ่นกับตัวเองทำไม ถ้าไม่อยากบ้า ก็หยุดๆซะบ้าง สวดมนต์ทุกเย็น ก็ขอขมาพระรัตนตรัย ขออโหสิกรรมกับทุกคนที่ทำให้เราเป็นทุกข์แหละ แล้วก็กรวดน้ำแผ่เมตตาให้กับทุกชีวิต ทุกจิตญาน แต่บางทีเราดีมากไปมันก็เหมือนสมบูรณ์แบบ ให้มันมีไม่ดีๆปนมาบ้างมันจะได้เป็นธรรมชาติของคนหน่อย มีทั้งดีและเลวอยู่ในตัว อิอิอิ

 

กราบขอบพระคุณ คุณหมอมากนะค่ะ ยังไงเรื่องการฉีดสีเห็นทางศูนย์วิจัยมะเร็งเขาขอดูประวัติก่อนค่ะ แล้วเขาก็จะให้คุณหมอบอกอีกทีว่า ต้องฉีดสีไหมก็คงจะเอาประวัต้ให้เขาดูวันจันทร์ แต่ประวัติก็เป็นแฟ้มเลยค่ะ

ถ้ายาชุดนี้หมดแล้ว อุ้มก็คงไปหาซื้อที่เภสัีชใหญ่ๆเช่น ฟาสซิโน่ ก็อาจจะได้ราคาถูกกว่า เพราะเห็นโรงพยาบาล ก็ไปซื้อจากที่นั่นกันทั้งนั้นค่ะ ขอบพระคุณสำหรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากๆเลยค่ะ ซึ้งใจคุณหมอ ที่อุตสาห์ออกมาให้ข้อมูล อย่างน้อยก็เป็นความรู้ จะได้คลายกังวลไปได้บ้างค่ะ ไม่งั้นมันก็ติดอยู่ที่ใจว่าคุณแม่ต้องฉีดสี ไม่งั้นก็จะไม่รอด

 

โอนเงินไปช่วย 5000 บ.วันนี้ 10.13น.

ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี..

บุญรักษา..ธรรมรักษา..นะคะ

 

กราบขอบพระคุณมากเลยค่ะ จะนำเงินที่ท่านโอนให้ใช้เกี่ยวกับการดูแลคุณแม่ค่ะ ซึ้งใจค่ะ เช่นกันนะค่ะ ขอให้บุญรักษาและคุณพระคุ้มครอง ขอให้ความดีที่คุณอบ มีให้กับคุณแม่และอุ้ม และความเมตตาที่มอบให้ ขอให้ความดีนั้นกลับไปร้อยเท่าพันเท่าค่ะ ร่ำรวย เป็นเศรษฐี มหาเศรษฐีค่ะ

 

ขอบุญที่คุณอุ้มทำมาด้วยดีแล้วโปรดรักษาคุ้มครองทุกคนในครอบครัวคุณอุ้มพบแด่ความสุขเจริญเทอญ...หายป่วยทั้งคุณแม่และคุณอุ้มนะคะ...สู้ๆ

 

โอนเงินร่วมบูชาพระคุณคุณแม่กับคุณอุ้ม 500- เมื่อ 12/02/55 เวลา 13.21 น.ขออำนาจบุญนี้โปรดทำให้ทุกท่านอยู่เย็นเป็นสุขทั้งกายใจทุกทิวาราตรีกาลเทอญ

 

เป็นอะไรไม่รู้ค่ะ สองวันนี้ นอนกลางวันทีไร ฝันเห็นแต่หมาขี้เรื้อน มาขอข้าวกิน แล้วเขามาขอตอนอุ้มกำลังนั่งทานข้าวอยู่ทุกที แล้วโดยส่วนตัวเวลาอุ้มทานข้าว อุ้มจะไม่ชอบให้มีหมูหมากาไก่มายุ่ง เมื่อสักครู่หลับไปก็ฝันเห็นหมาขี้เรื้อนมาขอข้าวกินอีก อุ้มก็ดุให้เขาไปไกลๆ เขาก็ยิ่งเอาหน้ายื่นมาใกล้ชามข้าวอุ้ม อุ้มก็เอ็ดไปอีก แล้วก็ตกใจตื่น ฝันแบบนี้ติดกันมาสองวันแล้วทุกครั้งที่นอนกลางวัน

แต่มันมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เรื่องดีๆที่อุ้ืมได้ทำ แต่อุ้มไม่เคยคิดที่จะนำมาเล่าในกระทู้นี้เพราะส่วนใหญ่อุ้มก็จะพูดถึงแต่คุณแม่ แต่วันนี้คงต้องพูดให้ฟังแล้วละ อุ้มไม่ได้อวดอ้างความดี แต่มันเป็นความเมตตาที่อุ้ืมมีต่อสัตว์ ที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก กำลังป่วยอย่างหนัก แต่อุ้มไม่รู้ว่ามันป่วยด้วยโรคอะไรเลยปล่อยให้มันยืดเยื้อ ต้องขอโทษจริงๆ

มีเจ้าหมาน้อยตัวนึง ขนสีน้ำตาลแดง มันเป็นหมาที่เดินเพล่นพล่านอยู่บริเวณคอนโดทุกวัน เมื่อก่อนมันมีพี่ตุ้ยคนที่พักที่คอนโดให้ข้าวมันกิน แล้วก็มีพี่ป๊อบคนขับรถในคอนโดให้ข้าวมันกิน เมื่อก่อนอุ้มก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่ ได้แต่เห็นว่ามันเดินๆอยู่แถวนี้แหละ แต่มาช่วงหลังพี่ตุ๋ยเขาย้ายไปอยู่ที่อื่น พี่ป๊อบก็มัวแต่วิ่งรถทุกวัน เจ้าหมาตัวนี้ พี่ตุ๋ยกับพี่ป๊อบเรียกมันว่า เจ้าแดง ส่วนอุ้มเรียกมันเจ้าตัวเล็ก เมื่อไม่มีพี่ตุ้ยอยู่ให้ข้าวมัน เจ้าแดงด้วยความฉลาด ก็หานายใหม่ มันนึกยังไงไม่รู้มัน มีอยู่วันนึงมันก็เดินเข้ามาหาอุ้ม เหมือนขอข้าวกิน วันนั้นอุ้มเลยเดินไปซื้ออาหารสุนัข มาให้มัน หนึ่งถุงและให้มันกินมาหลายวัน แต่ตอนหลังเหมือนมันไม่ชอบอาหารสุนัข มันเลยไม่ค่อยจะกิน อุ้มก็เลยเอาข้าวคลุกอาหารให้มันกินแทน ให้มันกินอยู่แบบนี้เป็นเดือนๆ

เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อนะค่ะ ไปอาบน้ำสระผมให้คุณแม่ก่อน ท่านบ่นอยากสระผม ปูเสื่อคอยเดี๋ยวกับมาเล่าต่อ และตอบพี่ประทีบแก้วด้วยจ๊ะ

 

อาบน้ำสระผมให้คุณแม่เสร็จแล้วค่ะ เล่าเรื่องเจ้าตัวเล็กต่อเลยละกันนะค่ะ

ก็ให้อาหารเจ้าตัวเล็กมันทานอยู่หลายเดือนเหมือนกัน ช่วงที่ทำงานมันก็เฝ้ารออุ้มอยู่หน้าคอนโด อุ้มจะกลับดึกดื่นเท่าไหร่นะ พอมันได้ยินเสียงรองเท้าอุ้มเดินมามันก็จะรีบลุกเดินแกว่งหางเข้ามาหา เราก็จะถามมันว่า "ตัวเล็ก รอแม่กลับมาหร๋อ หิวข้าวหร๋อลูก เดี๋ยวรอแป๊บนึงนะแม่ไปหาข้าวให้ยายก่อนแล้วหนูค่อยกินนะ" มันก็แกว่งหางมันเหมือนเข้าใจที่เราพูดทุกอย่าง ก็เลี้ยงกันมาแบบนี้ตลอด กินดีบ้างกินไม่ดีบ้าง แต่ก็สังเกตุว่า มันชอบกินปลากระป๋อง กินปลาทูน่า คลุกข้าว ถ้าเป็นกระดูกไก่ย่างก็ไม่ต้องเอาข้าวใส่ให้มัน ก็ดีๆอย่างงี้กันมาตลอด

จนกระทั่งตอนที่คุณแม่ป่วย อุ้มก็ไม่ได้อยู่คอนโด เป็นอาทิตย์ เจ้าตัวเล็กก็ถูกลืม จริงๆอุ้มก็ไม่ได้ลืมมันหรอก อุ้มคิดถึงมันอยู่แต่ไม่รู้จะดูแลมันยังไง เพราะถ้ากลับมาให้ข้าวมันกิน ก็เท่ากับว่าต้องเสียเวลาวิ่งไปวิ่งมาจากบ้านกับโรงพยาบาล ซึ่งอยู่ห่างกัน สิบสี่กิโล อุ้มก็คิดว่ามันคงจะเอาตัวรอดได้ พออุ้มพาคุณแม่กลับมาบ้านวันแรกได้ อุ้มก็ถามเจ้าหน้าที่ รปภ ถึงตัวเล็กว่ามันไปไหน ทำไมมันไม่ออกมา เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า "มันนอนอยู่ในพุ่มไม้ครับ มันป่วยเป็นไข้ตัวร้อนจัดมาหลายวันแล้ว พี่ตุ๋ย พามันไปหาสัตวแพทย์ฉีดยาแต่มันยังไม่ดีขึ้นเลยครับ" อุ้มก็ฟังแล้วอุ้มก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแต่ว่าโล่งใจที่มันมีเจ้านายเก่ามันมาพามันไปหาหมอ หลังจากที่อุ้มกลับมาอยู่บ้านได้ สามสี่วัน เจ้าตัวเล็กก็ขึ้นมาที่ชั้นที่อุ้มอยู่ ก็คือชั้นล่างแหละแต่มันมีบันไดที่ต้องเดินขึ้น ตอนแรกที่มันขึ้นมา มันก็ยังเดินได้อยู่ แต่อาการมันซึมๆ เอาข้าว เอาน้ำวางไว้ให้มันกินมันก็ไม่กินซะงั้น แล้วมันก็เดินหนีไปนอนต่อ

หลังจากนั้นอีกสองวัน มันก็ขึ้นมานอนอยู่ข้างๆหน้าห้องถัดไป อุ้มเปิดประตูออกไปทิ้งขยะ อุ้มก็ตกใจที่เห็นมัน มันนอนอยู่อย่างงั้นเดินเข้าไปใกล้มันๆก็ไม่ลุกหนี ปกติมันไม่ให้เข้าใกล้นะค่ะ จะเอาข้าวให้มันกินต้องวางข้าวแล้วก็เดินออกไปมันถึงจะเดินมากิน แต่วันนี้เดินไปถึงตัวมัน มันก็ไม่ลุก เหมือนว่ามันลุกไม่ไหว อุ้มก็ถามมันว่า "ตัวเล็กเป็นไรลูก หนูไม่ไหวหร๋อ หนูหิวน้ำ หิวข้าวไหม แม่เอามาให้นี่ไง กินสิ" มันก็ได้แต่กระดิกหางมัน แต่ก็ไม่ลุก อุ้มก็คิดว่ามันยังป่วยอยู่ ก็ไปเอายาพารามาละลายกับน้ำ แล้วก็เอาช้อนป้อนน้ำใส่ปากมัน มันกินแหะ มันกินโดยไม่รู้ว่าในน้ำมียา แต่กินได้ไม่กี่คำ มันก็ลุกเดินหนีไปอีก อุ้มก็เรียกมัีน "ตัวเล็กกลับมากินข้าวก่อน ข้าวยังไม่กินเลย" ม้ันไม่สนใจ มันไม่ฟัง มันไปเลย เราก็ได้แต่ห่วงที่มันอดข้าว

คืนวันต่อมา เจ้าตัวเล็กขึ้นมานอนอยู่ีหน้าห้องอีกแล้ว แต่วันนี้อาการมันแปลกๆ ตาขวางๆ ไม่ยอมกระดิกหางเท่าไหร่ อุ้มก็เอาข้าวเอาน้ำ ไปวางให้มันเหมือนเดิมมันก็ไม่ยอมแตะ อุ้มก็เอายาพาราใส่น้ำให้มันอีกเม็ดนึงนะ แล้วก็เอาน้ำป้อนใส่ปากมัน วันนี้ทำยังไงมันก็ไม่ยอมกิน อุ้มคิดว่ามันคงไม่รอดแน่ ที่นี้อุ้มก็เลยพูดกับมันเลยว่า "ตัวเล็ก ถ้าหนูจะไปแล้วจริงๆ แม่ขอไรอย่างได้ไหม ขอให้หนูนึกถึงพระพุทธเจ้านะ นึกว่าถ้าหนูจะต้องตายขอให้หนูไปอยู่กับพระพุทธเจ้า และถ้าจะได้เกิดอีกขอให้หนูเกิดมาเป็นคนเพื่อที่จะได้มีโอกาสบำเพ็ญบุญกุศล หนูคิดอย่างงี้นะลูกไปอยู่กับพระพุทธเจ้านะ ไม่ต้องกลัวความตาย ถึงเวลาก็ตายทุกคน" พูดเสร็จ ก็นึกมันคงหนาว ไปเอาผ้าขนหนูเรามาห่มให้มันดีกว่า ก็ไปเอาผ้าขนหนูผืนเก่าๆมาห่มให้มันนอน สักพัก มันก็ลุก แล้วมันก็เดินไปมีผ้าขนหนูอยู่บนหลังมัน แต่สักพักมันก็ล่วงกลางถนน อุ้มก็ไปเก็บเอามา ส่วนตัวมันก็หายเข้าไปอีก หายไปในดงต้นไม้ อุ้มก็นึกว่ามันคงไปหาที่นอน

พอเข้าวันรุ่งถึงถามเจ้าหน้าที่ รปภ ว่าเห็นตัวเล็กไหม เ้จ้าหน้าที่บอกว่าเห็นอยู่ครับ ถามว่ามันยังไม่ตายใช่ไหม เขาก็บอกยังไม่ตาย อุ้มก็เลยสั่งการว่าถ้าวันนี้เห็นพี่ตุ๋ย กับพี่ป๊อบให้พาเจ้าตัวเล็กไปหาสัตว์แพทย์ด่วน ส่วนค่ารักษาอุ้ืมจะออกให้เองเจ้าหน้าที่ก็รับปาก รับคำ