ลำนำเพลงรักของนักกลอน

​

ด้วยความที่ติงแต่งกลอนไม่เก่ง
แต่กลับชอบขีดๆเขียนๆ
นึกอยากจะแต่งกลอนเล่นบ้าง
ก็ไม่กล้าไปแต่งกลอนไว้ในกระทู้ของนักกลอนมืออาชีพ
เกรงว่าจะทำกระทู้ของท่านอื่นเลอะเทอะ​

​

จึงเป็นที่มาแห่งกระทู้นี้
ขอรับสมัครมือกลอนสมัครเล่น
หรือจะเป็นคำประพันธ์ประเภทอื่นก็ไม่ผิดกติกา
(เพราะกติกาไม่มี ^^)
อาจเป็นกลอนเปล่า ที่ไม่มีสัมผัสใดๆ
ขอเพียงออกจากใจของเพื่อนๆ
หรือเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ ร่าย ฯลฯ
เชิญท่านมาลับฝีมือได้ที่กระทู้นี้นะคะ
ครูติง.​

​

 

พี่ติงติงงามแท้แท้
รักแร้อร่ามงามตา
ยามสายัญค่ำลงมา
คิดถึงเสมอใจเพ้อละเมอเหม่อมอง


๕๕๕๕

 

กระท่อมน้อย หลังนี้ ที่คอยอยู่
คอยโฉมตรู เชยชิด พิสมัย
แต่ยิ่งคอย ความหวัง ยิ่งห่างไกล
หมดอาลัย พี่แล้ว หรือแก้วตา.




​

 

แม่กานดา พายุน้อย กลอยใจพี่
น้องคนดี มาเยี่ยมแล้ว แก้วตาเอ๋ย
เชิญคนงาม นั่งเล่น เช่นที่เคย
เชิญเอื้อนเอ่ย วาจา พาชื่นใจ​

 

มองทะเล คราใด พาใจเศร้า
ดังตัวเรา เดียวดาย ไม่คลายเหงา
อยากโอบกอด ทะเลไว้ ได้แต่เงา
ฤาตัวเรา ต้องอ้างว้าง กลางทะเล.​

 

อ้า...ความรัก
เสลาสลัก งดงาม เป็นหนักหนา
แค่ได้ลิ้ม ชิ้มรส เป็นบางครา
ฝังตรึงตรา ยากกลบ ลบเลือนใจ

 

หยดน้ำค้าง พร่างพรม ยามขมอื่น
อกสะอื้น ร่ำไห้ ใจอับเฉา
วันเดียวดาย สูญสิ้นไป ไร้แม้เงา
เหลือเพียงเรา อยู่เดียว แสนเปลี่ยวใจ.​

 

อดีตที่ล่วงผ่านไป..
เคยสุขสนุกใจ ฤๅจักหวนกลับมาเนา
อดีตดั่งเงา...
เลือนลางว่างเปล่า ล่วงผ่านแล้วลับวับหาย

 

อยากจะหัก อาลัย ไม่คิดรัก
ก็ประจักษ์ ว่าลำบาก ยากผลักไส
น้องmukmik มีความเห็น เป็นเช่นไร
วานน้องได้ บอกที พี่คอยฟัง.


​

 

อดีตเป็นดั่งเงา แสนว่างเปล่าแลเดียวดาย...
ลาลับและดับหาย ช่างโหดร้ายร้ายเหลือดี...
​

 

ฝันเห็น...ว่าตัวเรา
สวยไม่เบา...สีเขียวเขียว
ว่ายไป...ในน้ำเชี่ยว
ว่ายลดเลี้ยว...เทียวไปมา...

​

 

อันน้องนี้ ยังมิเคย ได้รู้รัก
คงยากนัก จักแถลง แบบมือฉมัง
ด้วยกรรมเก่า เฝ้าติดตาม คอยบดบัง
หัวใจยัง ว่างเปล่า ไร้เงาใจ

 

ฝันว่าผืนแผ่นดิน เคยอยู่กินเอียงไปมา
แล้วกลับตั้งฉากฟ้า มนุษย์พาแลลับหาย.​

 

เวิ้งว้าง ว่างเปล่า ในเงานึก
จารฝังลึก ตรึงตาแน่น มิเคยหาย
เกล็ดเขียวเขียว เพริดแพร้ว พรรณราย
เป็นเส้นสาย พริ้วผ่าน ม่านนัยน์ตา

 

น้องเจ้าเป็น เทพธิดา มาจุติ
ไม่อาจริ รักได้ ดังใจฝัน
ด้วยชาตา ถือมา พรหมจรรย์
สิ้นชีวัน ให้กลับเหย้า เหล่าเทวา
​

 

เป็นความจำ เลือนลาง ปางอดีต
มาฉุกคิด อย่างไร ให้กังขา
มีลูกแก้ว สีเขียว ของนาคา
คู่กายา แต่หนหลัง ยังฝังใจ.​

​

 

เทพธิดา มาจุติ เลยหรือพี่
ตัวน้องนี้ เพียงเป็น มนุษย์หนา
อาจบางที สวรรค์ถีบส่ง ให้ลงมา
เหตุเพราะว่า มันป่วนมาก เกินเยียวยา (อิอิ)

 

รักของเรา ยังตราตรึง อยู่เสมอ
มีเพียงเธอ รักแรก และแรกรัก
ในความ ลึกซึ้ง ยิ่งประจักษ์
จะมีสัก กี่คน ที่เหมือนเธอ
ในวันที่ลาจากโดยไม่ร่ำลา
เพียงน้ำตาที่ย้ำลึกอยู่เสมอ
ความจริงใจหลงใหลแค่ละเมอ
จึงสะเออะรักเธอ....อย่างเต็มใจ

 

น้องmukmik คนดี ของพี่เอ๋ย
เจ้าทรามเชย แสนดื้อ เป็นหนักหนา
คราวสถิต สรวงสวรรค์ เป็นนางฟ้า
เจ้าเก่งกล้า ทะโมนเล่น เป็นอาจิณ.
​

 

ด้วยอำนาจ บารมี หรือไรนั่น
กายาสั่น ขนพอง ขึ้นเกศเกล้า
ฤๅเจ้าของ เป็นเช่น ดั่งแสงเงา
ติดตามเฝ้า กายาพี่ มิเคยห่าง