เวทมนต์ คาถา อาคมมีจริงไหม

อะไรคือเวทมนต์ คาถา อาคม รบกวนผู้รู้หน่อย

 

มีครับ แต่พระพุทธเจ้าไม่ทรงสอน เพราะไม่เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ หรือไม่สามารถแก้ปัญหาได้จริง แถมยังสร้างปัญหาเพิ่มขึ้น เพราะเป็นเวรภัยแก่กันและกัน ฯ พระองค์ตรัสสอนเรื่อง อริยสัจจ์สี่ มรรคมีองค์แปด เสมอ เพราะนั่นเป็นคำสอนที่สามารถกำจัดทุกข์ได้จริง ฯ ที่ว่ามีนั้นก็เพราะเห็นมากับตา คือลุงคนหนึ่งเรียนวิชาอาคมมา รักษาคนป่วย โดยวิธีเอามีดอาคมเผาในไฟแล้ว คุณลุงก็เหยียบเหล็กร้อน ๆ นั้นด้วยเท้าเปล่าที่บริกรรมคาถาไปด้วย (ควันโขมงเลย) แล้วก็เอาไปเหยียบที่คนป่วยอีกต่อในขณะที่ร้อน ๆ นั้น น่ากลัวมาก ผมถามคุณลุงนั้นว่าร้อนไหม ลุงบอกว่าไม่เป็นไร ฯ นั่นแสดงว่า อาคมมีจริง ฯ และเห็นตัวอย่างอีกมากมาย แต่ในที่สุดก็ย่อมมีจุดพลาด ทำให้คนถึงเสียชีวิตได้เหมือนกัน จนกระทั่งหยุดทำ ฯ

 

คาถาเวทมนต์ มีจริงคะ แต่ปัจจุบันของจริงไม่ค่อยจะมีคะ สมัยโบราณประมาณ 50 ปี มาของจริงมีมากมายพิสูจน์ได้ด้วยคะ เช่นพวกคาถาอยู่ยงคงกระพันคะ ดิฉันเห็นคุณพ่อท่านทำให้ทหารคะ ที่เป็นลูกน้องของท่านคะ และตัวท่านเองก็อยู่ยงคงกระพัน ไปสู้รบต่างประเทศในประเทศหลายแห่งมากมาย ชื่อของลูกๆ มาจากสมรภูมิทุกคนคะ และดิฉันเองก็ได้รับถ่ายทอดวิชาจากคุณพ่อคะ เพราะคุณพ่อเขียนไว้ในสมุดบันทึกดิฉันก็ทดลองกับลูกชาย และลูกศิษย์คะ ได้ผลเกินคลาดแคล้วคลาดปลอดภัยคะ ก็ให้ทหารที่จะไปสู้รบ และที่สู้รบ อยู่ในเขตเสี่ยงคะ ให้คนทั่วไปที่เขาศรัทรา และมีคนที่ใช้แล้วได้ผล เขาไปช่วยตอกเสาเข็มคอสะพาน ทุ่นที่ใช้ตอกเสาเข็มหลุดตกใส่หัวไม่เป็นไรแต่ไปโดนคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขา หน้าต้องเย็บ 9 เข็มคะ ลูกชายนั่งรถตู้มาจากพิษณุโลกนั่งข้างคนขับ รถชนท้ายรถสิบล้อเศษกระจกเต็มห้วไม่เป็นไร แต่คนขับตาย คนซ้ายมือลูกชายบาดเจ็บ คะ แต่จะอยู่ยงคงกระพันอย่างไรก็ไม่รอดพ้นความตาย คุณพ่อก็ตายด้วยโรคความดันโลหิตสูงคะ บุญรักษาคะ

 

มีจริงแต่ผมไม่เคยโดน เพราะผมรักษาศีล5 ไหว้พระสวดมนตร์ทุกวัน

แต่ พระพุทธเจ้ารู้หมดทุกคาถา แต่ไม่สอน เพราะอะไร สอนไป ก็ตกนรก สอนไปทําไมให้ตกนรก คาถาฆ่าคน เสกสิ่งของนู้นของนี้เข้าท้อง ไปตกนรกเปล่าๆ จะไปเรียนทําไมงิ เรียนไปป้องกันตนก็ดี แต่ป้องกันนะ

 

ทำไมยังเชื่อแบบเด็กๆ
คนจะดีจะเลว มันขึ้นอยู่ กับการกระทำด้วย จิตใจอันส่วนลึก ที่เรียกว่า สันดานดี สันดานชัว คนที่คิดดีทำดีไม่มีทาง เอาวิชามาทำชั่ว อย่างพวกที่ จิต อ่อนแอ คิดอย่างแน่นอน ถ้า คนจะทำชั่วเพราะ จิตคิดชั่วซะมากกว่า ซึ่งคนประเภทนี้ ไม่ต้องมีคาถา ก็ทำชั่วได้อย่างสบาย

 

มีครับ เเต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมี
ตี๋ใหญ่ยัง ใช้คาถาอาคมเลย
บุญรักษาครับ

 

มีครับผมร่ำเรียนอยู่...ใชเได้ผลบางคาถาด้วยบางคาถาจิตเรายังไม่ถึงจึงใช่ไม่ได้

 

ได้ยินมาว่าคนเล่นคาถา อาคม เขาต้องถือศีลเคร่งมากคับ

จะให้ศีลขาดไม่ได้เสียทีเดียว ข้อห้ามมากมาย

เขาคุ้มครองแต่คนดี

เวลาใช้ก็อย่าได้มีข้อสงสัย ตอนอธิฐานใช้ ก็ต้องเข้าสมาธิญาณ อธิฐาน

( คิดว่าคนที่ใช้ได้จริง เขาคงทำตามข้อปฏิบัติเคร่งครัด รวมถึงสมาธิกำลังก็ต้องมีมากพอ )

 

จากประสพการณ์การค้นคว้าทดลองนับครั้งไม่ถ้วน
สรุปได้ว่า
การที่ใช้ไม่ได้ผลไม่ใช่จิตเราไม่ถึงอย่างเดียว
แต่
มันขึ้นอยู่กับพลังของเราไม่พอ มากกว่า
และการที่พลังของเราไม่พอ ก็ขึ้นอยู่กับขีดจำกัดในตัวมนุษย์ที่ไม่
สามารถจะข้ามไปได้ อันเนื่องมาจาก กลเม็ดเคล็ดเทคนิค การนำมาใช้
และการฝึกฝน

 

อัมพชาดก


ในอดีตกาลมีพราหมณ์หนุ่มคนหนึ่งได้เล่าเรียนมนต์เสกมะม่วงให้ออกผลได้ในชั่วพริบตา"มนต์นี้หาค่ามิได้ อาศัยมนต์นี้แล้วจะได้ลาภสักการะมากมาย โดยอาจารย์ซึ่งเป็นวรรณะจัณฑาล พราหมณ์หนุ่มใช้มนต์เสกมะม่วงในการเลี้ยงชีพ วันหนึ่งคนรัษาพระราชอุทยานของพระเจ้ากรุงพาราณสีซื้อมะม่วงที่เกิดจากมนต์ไปถวายพระราชา พระองค์ทรงติดใจรสชาติของมะม่วง จึงให้ถามพราหมณ์หนุ่มว่าเรียนมนต์เสกมะม่วงมาจากใคร ด้วยความละอายที่จะบอกว่าอาจารย์ของตนเป็นจัณฑาล พราหมณ์หนุ่มจึงกราบทูลเป็นเท็จว่าได้เล่าเรียนมนต์มาจากทิศาปาโมกข์แห่งกรุงตักศิลา ทันทีที่พราหมณ์กล่าวเท็จ มนต์ก็เสื่อมโดยไม่รู้ตัว เมื่อพระราชารับสั่งให้เสกมะม่วงให้เสวย แม้พราหมณ์จะร่ายมนต์อย่างไร ก็ไม่ได้ผลอย่างเช่นเคย พราหมณ์หนุ่มจึงกราบทูลความจริงว่าตนได้เรียนมนต์มาจากอาจารย์จัณฑาล
เมื่อพระราชาทรงทราบความจริงก็กริ้วพราหมณ์หนุ่ม แล้วตรัสว่า "บุคคลใดรู้แจ้งธรรมจากอาจารย์ใด ไม่ว่าเป็นกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร คนจัณฑาล อาจารย์นั้นแลเป็นคนที่ประเสริฐสุดของเขา" เมื่อตรัสแล้วพระราชาก็รับสั่งให้เฆี่ยนพราหมณ์หนุ่ม และขับไล่ออกจากพระนคร
พราหมณ์หนุ่มกลับไปยังที่อยู่ของอาจารย์จัณฑาล กราบแทบเท้าอาจารย์แล้วสารภาพความผิด และขอเรียนมนต์ใหม่ แต่อาจารย์จัณฑาลกล่าวว่า " เราประสาทมนต์แก่เจ้าโดยธรรม เจ้าก็รับเอาไปโดยธรรม ถ้าเจ้าตั้งอยู่ในธรรม มนต์ก็จะไม่เสื่อม ดูก่อนเจ้าทรามปัญญา มนต์นั้นเจ้าได้มาโดยลำบาก เป็นของหายากที่จะหาได้ในมนุษย์ในโลกนี้ เราอุตส่าห์ถ่ายทอดให้เจ้าเพื่อเป็นเครื่องมือเลี้ยงชีพ แต่เจ้ากลับทำลายด้วยการพูดเท็จ หลอกลวง เจ้าคนชั่วเอย มนต์ใดจะมีแก่เจ้า เราไม่มีวันถ่ายทอดมนต์ให้เจ้าอีกแล้ว" เมื่อกล่าวจบ อาจารย์จัณฑาลก็ขับไล่พราหมณ์หนุ่มไปให้พ้นจากบ้านของตน พราหมณ์หนุ่มออกจากบ้านอาจารย์จัณฑาลด้วยจิตใจแตกสลาย คิดว่าตนจะมีชีวิตอยู่ทำไม ตายเสียดีกว่า แล้วก็เดินทางเข้าป่า ตายอย่างคนอนาถา

 

อันที่จริง
คนที่เป็นผู้ใหญ่(อาจารย์)โกรธได้ไม่นาน
ถ้าศิทย์ผู้นั้น รู้จักสำนึกตน มีความพยายาม
ทำให้เห็นถึง ความตั้งใจจริงที่จะกลับมา
เรียนรู้ต่อไป

 

เคยสักนำ้มันว่านหนังเหนียวตอนเด็ก สักเสร็จก็มีการลอง ก็คงกระพันจริง แต่พอห่างไกลอาจารย์ก็เสื่อม เคยเรียนมนต์ถอนพิษงู งูชนิดเดียวกันกัด สามารถเป่าถอนพิษแข่งกับคนที่ไปฉีดเซรุ่มที่รพ.ได้เลย จนกลายเป็นผู้มีพระคุณ
ใครหลายคนตั้้งแต่ยังรุ่นๆ ปัจจุบันละทิ้งหมด เคารพกราบไหว้พระรัตนไตร ศึกษาไตรสิกขาพอ

 

เหมือนเราเลย
ตอนเด็กๆเราเรียนกับตา สามารถทำเรื่องมหัศจรรย์เหนือธรรชาติ ถึงขั้นตาของเรา
คนสอนเองยังบอกว่าตัวเองยังทำไม่ได้แต่เราสามารถทำได้แบบง่ายๆ เราก็แปลกใจ
ทำไมคนทั่วไปทำไมถึงบอกว่ายาก วิชาที่เราชอบมากๆใช้ประจำตอนไปโรงเรียนทำ
ให้ไปถึงโรงเรียนได้ไวแถมยังเห็นวิวได้ชัด แรกๆใครก้อทำท่าแปลกใจ พอนานๆไป
ก้อเฉยๆ เพื่อนๆและคนในหมู่
บ้านมักจะเห็นเราทำแบบนั้นประจำๆจนชินตา แต่แปลกอยู่คือ ใครๆก้อมาขอให้เราทำ
โนนทำนี่ให้เป็นประจำ ทั้งที่เราก้อบอกให้ไปทำเองก้อไม่ทำสอนให้ทุกอย่างแบบที่ตา
สอน แต่ก็ไม่ทำ

 

ลืมบอกอีกอย่าง เราไม่ชอบวิชาประเภท หนังเหนียวคงกระพัน
สักยันจนตัวดำ เพราะเราเห็นแล้วมันน่ากลัวมากๆ แถมคนใช้หน้าตา
หมองคล้ำไรสง่าราศรี เหมือนพญามาร ที่มีแต่ใจเค่นฆ่าคนอื่น ส่วน
วิชาที่เราใช้จะเน้นไปทางฤทธา ยิ่งฝึกฝนยิ่งมีสง่าราศีหน้าตาสดใส
เพิ่มขึ้นทุกวัน เราจึงชอบฝึกแนวนี้มากกว่า

 

มาขยายความว่า ตอนสักนำ้มันว่านนั้นยังเด็ก
แค่ประถม 4 แค่ไปมุงดู แต่อาจารย์ดึงแขน
เข้าไปสัก ผมดิ้นขัดขืนร้องให้ด้วย ไม่อยากสัก
เพราะกลัวตอนลองของเมื่อสักเสร็จ สุดท้าย อิอ
ฝืนแรงผู้ใหญ่ไม่ใหวจึงเลยตามเลย...กลัวคุณแต๋นมองในแง่ไม่ดี
ม

 

สอนมั้งเด้ อยากลอง

 

นั้นสิ สอนมั้งเส้ อยากลองเหมือนกัน

 

ผมเชื่อ
แต่
ยังทำไม่ได้ ขนาดนั้น

อยากเรียนรู้ ครับ​

 

ทําได้ครับ**** ใจนี่ง ๆๆทําบ่อยทําซํ้า มีพระรัตรตรัยเป็นที่พึ่ง จิตนิ่งอนุถาพสูงเหมือนสัญญาณ4G
ยิ่งกว่า4g เเต่ไม่พ้นทุก เหมือนอยูขั้นที่1 ไปไม่ไกลจตุมหาชาริกาๆๆ

 

ต้องแยกแยะกันระหว่างจะเอาพลังหรือ จะเอาพ้นทุข
ถ้าจะเอาพ้นทุขก้อไม่ควรใสใจฝึกคาถาควรสนใจธรรมะพระไตรปิฏกเป็นหลัก ไม่ควรเอามนต์คาถาเป็นทางผ่านเพราะจุดประสงค์คือคุณไม่ต้องการฤทธ์ พลังอิทธิฤทธ์ก็ไม่เกิด จะหวังให้สำเร็จแบบผ่านและค่อยหาทางพ้นทุขก้อยากยิ่ง เสียเวลาโดยเปล่าโยชน์