ตำรวจทุกคนที่ฆ่าผู้ร้ายตกนรกกันทุกคนไม่มีใครขึ้นสวรรค์หรอก

ยังไงก็ได้บุญมากกว่าบาปละครับ เขาทำตามหน้าที่จับผู้ร้ายปกป้องบ้านเมืองภายในให้ประชาชนเป็นสุข

ปล.คุณโจรขายยาคร๊าบ...โปรดมอบตัวทีคร๊าบ..

มันจะมอบตัวรึป่าว? ยาเสพติดล้านเม็ด ติดคุกตลอดชีวิต

เกลือยิมมือ กับ น้ำเต็มถัง

 

แล้วทำไมพวกคุรถึงคิดที่แต่จะฆ่าพวกโจรล่ะนั่นคือแก้ที่ปลายเหตุ คิดแต่จะฆ่า คิดแบบพวกคุณนี่แหละ สักวันรัฐจะแก้ที่ปลายเหตุนั่นคือการฆ่าเป็นบ่อเกิดสงคราม พวกคุณคิดได้แค่การฆ่าคือวิธีที่ดีที่สุด และสักวันรัฐจะเอาเงินหลายพันล้านมาซื้ออาธุวมากยิ่งขึ้นให้โจนนั้นกลัว แต่แทที่จะเอาเงินมาบำรุงวัด หรือแนวทางชวนให้คนสนใจธรรมมากยิ่งขึ้น สงสารจริงๆเลย ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อลองใจว่า การแก้ปัญหาของพวกคุณดีแค่ไหน แต่แล้วก็ผิดหวัง เมื่อพวกคุณคิดแค่ตื้นๆปลายเหตุ ผมกะว่าจะหาคนที่ลึกๆแล้วมาร่วมมือกันทำโครงการอะไรดีๆ ถ้าพวกคุณยังคิดตื้นๆว่าจะฆ่า อีกหน่อยสงครามที่เกิดขึ้นก็จะมาอีกไม่ช้า

อาธุวในธรรมต่างหากล่ะคือสิ่งที่ดีที่สุด แต่กลับเอาเงินมาทุ่มกับอาธุวเบียดเบียน ถึงพวกเขาเป็นโจรแต่ก็ไม่ได้เป็นตั้งแต่กำเนิด เอ หรือว่าเป็นตั้งแต่อยู่ในท้อง

เขาก็มีหัวใจแต่เพราะความคิดตื้นๆของพวกคุณและความเชื่อแบบผิดๆทำให้เขาต้องการเป็นโจร

ผมคิดโครงการที่เพ้อฝันนั่นคือ

ทำไมไม่ลองเปลี่ยนเงินแลกของมาเป็นเครื่องสะสมความดีเอาแต้มแลกของ รู้จักด้านบวกไหมในด้านวิทย์มันมีคลื่นบางอย่างออกมาจากแง่บวกเครื่องนี่จะกักเก็บมันได้แต่พอทำแง่ลบแต้มก็ลดไปเรื่อยๆ ส่วนของก็มีเครื่องเซ็นเซอร์ เมื่อเอาเครื่องนี่จ่ายแต้มกับตู้แม่เซ็นเซอร์จะหายไปสามารถรับของได้

อย่าคิดเป็นเรื่องเพ้อเพราะในยุคต่อไปเงินจะไม่มีค่าแต่วัดกันที่ความดีแทน

โอ้...ผมคงคิดเรื่องเพ้อเจ้ออีกแล้ว ใช่ไหม

โอ้...ผมคงคิดมากใช่ไหม

โอ้...โครงการของผมมันปัญญาอ่อนจริงๆใช่ไหม

โอ้...ยุคหินถ้าคิดแบบนี้ในยุคนั้นก็หาว่าปัญญาอ่อนแบบที่ผมโดน แต่ดูสิสิ่งที่ปัญญาอ่อนเรายังใช้กันทุกวัน มันแปลกจริงไหม และใช่ไหม

 

ก็เพราะ แนวทาง วิถีทาง ของศาสนาใช้ไม่ได้ผลกับคนบางคน
ถ้ามันมีศีลมีธรรมกัน มันจะเป็นโจรผู้ร้ายเหรอ


ก็เลยต้องมีกฎหมาย มีตำรวจ มีศาล แต่ วิถีทางของกฎหมาย ก็ใช้ไม่ได้ผลกับคนบางคน มันจึงมีโจรผู้ร้าย


ประชาชนจึงต้อง มีการป้องกันตัว ทำรั้วบ้าน ใส่เหล็กดัดหน้าต่าง
มีระบบสัญญาณเตือนภัยผู้บุกรุก สุดท้าย ถ้าภัยเข้าถึงต้ว ก็ต้องมีอาวุธไว้ป้องกันตัว


ถ้าโจรผู้ร้ายเข้าบ้านคุณ คุณจะชวนเขาสวดมนต์นั่งสมาธิเหรอ ?



ถ้าสังคมไทย สวยงามอย่างที่ท่านคิด ท่านอย่าล็อกประตูบ้านครับ
เหล็ดดัดหน้าต่างถ้ามี ก็ถอดออกให้หมด เพราะฝุ่นมันจับทำความสะอาดยาก



สังคมในอุดมคติ เป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนา แต่ปัจจุบัน ยังมาไม่ถึง จึงต้อง Load กระสุนให้เต็มแม็กไว้ก่อน แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตา สวดมนต์นั่งสมาธิ ทำบุญสร้างกุศล....กันไป......

 

รู้ได้อย่างไรว่าตำรวจวิสามัญไม่เกิดบาป

เคยดูละคร เคยอ่านหนังสือ และเคยได้ยินเรื่องเล่าไหม
นักรบปกป้องชาติ ปกป้องสมบัติ เคยเห็นเคยได้ยินว่าพวกเขาไปสวรรค์ไหม
ผมเคยแต่ได้ยินว่าพวกเขาตายไปก็ต้องมานั่งปกป้องเรื่องราวที่เขาทำต่อไป
เพราะนี่คือการชดใช้กรรมที่เขาปลิดชีพคนอื่นไงครับ
ใช่ที่ว่าพวกเขาอาจไม่ได้ตกนรก แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็มีบาปกรรมที่ต้องชดใช้
จนถึงหมดวาระ พวกเขาถึงได้ไปกินบุญที่เคยทำเป็นเทพเทวดาผู้ปกป้อง

ไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่ ผลกรรมมันมีให้เห็นตลอด

ต่อให้เป็นคนชั่วช้า หรือสิ่งมีชีวิตที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ นั่นเป็นเพียงในสายตาเรา
แต่เราไม่มีทางรู้ว่าพวกเขาเหล่านั้นอาจมีประโยชน์มีคุณค่าในสายตาคนอื่น
ในเมื่อไปเบียดเบียนเขาก็ย่อมเกิดบาป มากน้อยตามวาระ

แต่เหล่าผู้เสียสละอย่างไรเขาก็มีบุญมากในการเสียสละเพื่อคนหมู่มาก

 

เท่าที่ผมทราบ หรือ เคยสดับ ธรรมะไม่ได้ยกเว้นนะครับ ทุกคนฟังได้

อย่างในพระไตรปิฏก พระพุทธองค์จาริกเข้าไปในราวป่า ก็ไปเจอ โจร500
เข้า

โจร500 เห็นพระผ่านมา ก็เข้าปล้น แต่ด้วยเหตุอะไรนั้นผมจำไม่ได้ จำได้
แต่ว่า

โจรถามพระพุทธองค์ว่า จะปล้อนอย่างไร ถึงจะ ดี ต่อหมู่ และ ดีต่อชาว
บ้านที่ถูกปล้น

พระพุทธองค์ ก็ สอนวิธีการให้ ไม่มียกเว้น

เช่น ปล้นได้แต่อย่าฆ่ากรณีที่เป็นผู้หญิงหรือเด็ก
เวลาปล้นอย่าปล้นระแวกชายขอบของป่า ให้ข้ามไปยังเขตอื่น

นี่แค่ แซมเปิ้ล ยังไง ไปสืบค้นดู

ธรรมะจึงมีประโยชน์ต่อทุกคน ตั้งแต่โจร จนถึง พระราชา

แต่สำหรับคนที่เขาฟังแล้วไม่ใส่ใจ นั่นก็เพราะ ตัณหายังเป็นจ้าว
เหนือจิตใจเขาอยู่ ตัณหามันกุมใจเขาอยู่ในเวลาที่สดับธรรม ทำ
ให้ธรรมะที่ได้รับ ตกหล่นไปทันที ไม่สามารถเก็บไว้ได้ แต่อย่าง
น้อยก็เกิด กุศลบุญที่จะนำพาให้มีโอกาสเป็น มนุษย์ที่เกิดมาเจอ
พระพุทธศาสนาในคราวหน้าได้ ไม่มากก็น้อย

* * *

ยกตัวอย่าง ค้างคาว อยู่ในถ้ำ บังเอิญว่า พระหลบพรรษาเข้า
ไปสวดมนต์ในถ้ำตลอดการเข้าพรรษา ค้างคาวทั้งหมดเลยได้
เกิดเป็นมนุษย์ และ ยิ่งกว่านั้นก็ ฟังธรรมแล้วก็บรรลุอรหันต์
กันไปเลย ด้วย พลานิสงค์ของการ ฟังธรรม (ฟังอภิธรรมก็
เรียก สมัยใหม่ เวลางานศพ เขาจึงนิยม แม้คนฟังจะบอกไม่
รู้เรื่อง ไม่เกิดประโยชน์ก็เถอะ แต่จริงๆ ค้างคาวยังฟังแล้วเกิด
ประโยชน์ได้ ประสาอะไรกับมนุษย์ จะไม่เกิดประโยชน์เล่าเนาะ )

* * *

อย่ารีบร้อน ทิ้งธรรม อย่ารีบร้อนปรารภไม่ศรัทธาในธรรม

ค่อยๆ พิจารณาไปเนาะ

 

มีตำรวจคิดว่า ฉันไม่กลัวบาปหรอก เพราะฉันไม่มีใจคิดจะฆ่า ถ้าจะยิงก็มีแต่คิดว่าจะทำให้โจรหยุด เพื่อป้องกันตัว ป้องกันคนอื่น

ฉันไม่ได้คิดว่าฉันจะฆ่ามัน จะฆ่ามัน ถ้ายิงแล้วตายฉันก็ไม่ได้เจตนาเป็นอุบัติเหตุเป็นกรรมของเขา แต่บังเอิญว่าเราเป็นคนยิงก็เท่านั้น

แบบนี้ผิดศีลห้ามฆ่าสัตว์ใหม ครบองค์แห่งศีลใหม??

 

มีตำรวจคิดว่า ฉันไม่กลัวบาปหรอก เพราะฉันไม่มีใจคิดจะฆ่า ถ้าจะยิงก็มีแต่คิดว่าจะทำให้โจรหยุด เพื่อป้องกันตัว ป้องกันคนอื่น

ฉันไม่ได้คิดว่าฉันจะฆ่ามัน จะฆ่ามัน ถ้ายิงแล้วตายฉันก็ไม่ได้เจตนาเป็นอุบัติเหตุเป็นกรรมของเขา แต่บังเอิญว่าเราเป็นคนยิงก็เท่านั้น

แบบนี้ผิดศีลห้ามฆ่าสัตว์ใหม ครบองค์แห่งศีลใหม??

 

จาก ตายแล้วไปไหน..ตอนที่ ๒ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

เมื่อท่านพูดจบ ก็เลยถามเรื่องทหารที่รบกับข้าศึกถูกข้าศึกฆ่าตาย เรียนถามท่านว่า " ทหารที่ถูกฆ่าตายในสนามรบนั้น ตายแล้วไปสวรรค์หรือไปนรก? "
ท่านตอบว่า " ไม่แน่ บางคนตายแล้วไปสวรรค์ บางคนตายแล้วไปนรก "

ท่านอธิบายโดยยึดพุทธภาษิตว่า
" พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า คนเมื่อจะตายถ้าจิตเป็นกุศล ไม่ว่าจะตายในลักษณะเช่นไร ตายแล้วไปสู่สุคติทั้งนั้น คือ ถ้าเกิดเป็นคนก็เป็นคนประเภทมีเงินทองของใช้สมบูรณ์ งานไม่หนัก แต่เงินดี ถ้าไม่เกิดเป็นคน ก็เกิดเป็นเทวดาหรือพรหม

ถ้าขณะจะตาย จิตเศร้าหมอง มีอารมณ์หวังในทรัพย์สิน หรือ อารมณ์ขุ่นมัว เพราะความโกรธเคืองอารมณ์อย่างนี้ ถ้ามีเมื่อขณะจิตจะออกจากร่าง ท่านบอกว่า ตายในสนามรบหรือบนที่นอนของพระ ก็ลงนรกทั้งนั้น "

ท่านพูดต่อไปว่า
" ทหารที่รบในสนามรบ ส่วนใหญ่ เป็นทหารที่ไม่เคยรู้จักกับศัตรู ไม่มีอารมณ์โกรธแค้นกันมาก่อน ไปรบตามหน้าที่ ที่ทางราชการทหารใช้ เขาบอกให้รุกก็รุก เขาบอกให้ถอยก็ถอย เขาบอกให้ยิงก็ยิง ตัวทหารเองมีสภาพเหมือนหุ่น เมื่อพูดถึงเจตนาที่จะเป็นอกุศลนั้น ที่มีโดยตรงน้อยเต็มที

เมื่อเข้าสนามรบ ขณะที่ประจันหน้ากับข้าศึก ทหารมักไม่มีอะไรเป็นที่พึ่ง นอกจากนึกถึงท่านที่มีคุณ คือ พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ และบางรายก็นึกเห็นภาพหลวงพ่อที่คอก็รูปของพระสงฆ์บ้าง การคิดอย่างนี้ ท่านเรียกว่า กุศลจิตตายแล้วไปสวรรค์ ถ้าจิตครุ่นคิดจะฆ่าเพื่อล้างแค้น อย่างนี้น่ากลัวจะไปนรก

ถ้าความจริงเป็นอย่างนั้น ก็คิดว่าทหารที่เข้าสนามเป็นเทวดามากกว่าเป็นอย่างอื่น เพราะทหารส่วนใหญ่มีพระติดตัวกันไป มีน้ำหนักเกือบเท่าเครื่องสนาม คงจะพากันนึกถึงพระ และท่านผู้มีคุณเป็นประจำ เมื่อคิดอย่างนี้ท่านรับรองว่าไม่ตกนรก ฉะนั้น ทหารหาญทั้งหลายก็ไม่น่าหนักใจ "

ได้เรียนถามท่านต่อไปว่า " ทหารที่เข้าสงครามมีมากที่ออกแนวหน้า และประจันบานกับข้าศึกไม่น่าจะรอดมาได้ แต่ก็ไม่ตาย ทหารบางคนไม่เคยปะทะกับข้าศึกเลย ไม่ทันได้ยินเสียงปืนก็มีอันต้องตาย ที่เป็นอย่างนี้มีอะไรเป็นเหตุ "

ท่านตอบว่า " กรรมเป็นเหตุ "

 

เรื่องนี่ผมก็เคยคิดนะครับ

อย่างเช่นว่า โจรทุกคนที่โดนยิงตาย เค้าทำความผิดหรือบาปถึงขั้นที่ควรโดนฆ่าตายทุกคนรึป่าว
ใครลองช่วยอธิบายตรงนี้หน่อยครับ

 

ใครว่าตำรวจฆ่าแล้วไม่บาป ใครว่าเป็นแม่ทัพรบทัพจับศึกเพื่อบ้านเมืองฆ่าคนมามากต่อมากแล้วไม่บาป อลงอ่านหนังสือกรรมฐานของหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวันก็ได้ครับ มีเรื่องเล่าอยู่ เกี่ยวกับอดีตชาติของท่าน เรื่องเกี่ยวกับดาบหักเล่มหนึ่งที่ท่านเล่าไว้ ฆ่าคนก็บาปทั้งนิด ผิดศีลก็บาปทั้งนั้น สวรรค์และนรกไม่ยั่งยืน เปลี่ยนภพไปๆมาๆ มันไม่ที่สุด ถ้าตำรวจสักคนทำความดีมามาก แต่เคยวิสามัญคนมาหนึ่งคน ตอนก่อนตายนึกถึงบุญที่เคยทำ เขาก็ไปสวรรค์ก่อน แต่ไม่ใช่ว่า กรรมที่ฆ่าคนนั้นมันจะหายไป มันไม่หายไปไหน เหมือนน้ำตาลที่ละลายในกาแฟ น้ำตาลไม่หายไปไหน ยังคงแสดงรสหวานของมัน แม้มันจะดูเหมือนไม่มี เช่นกันครับ ทำอะไรไว้ไม่มีหาย แต่ว่าเศษกรรมจะมากจะน้อยก็แล้วแต่อีกทีหนึ่ง

นี่ผมมาแสดงทัศนะเฉพาะ ความบาปหรือไม่บาปนะครับ อ้อ อีกอย่าง ถ้าไม่นิพพาน ก็ยังไม่จบครับ เขาถูกยกย่องให้เป็นเทพเมื่อตายไปแล้ว หรือกลายเป็นเทพจริงๆ ถึงอย่างไร กรรมนั้นก็ยังอยู่ไม่หายไปไหน เพราะถ้ายังไม่นิพพานแล้ว ก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ดี สมมติว่าเทพนั้นมีอายุมากมายมหาศาลจนนับเวลาไม่ได้ ถึงยังไงเขาก็ต้องมาเกิดอีกแน่นอนครับ เพราะเรือนของเขายังไม่ถูกทำลาย แล้วสิ่งที่เขาเคยทำไว้ก็จะให้ผลทั้งหมด

 

ข้อนี้แล้วแต่มุมมองครับ สำคัญที่คำว่า ให้อภัยครับ ถ้าท่านมีความเมตตา กรุณา มากประมาณมิได้ ท่านก็จะให้อภัยทุกคนได้ไม่ว่าเขาจะทำร้ายใคร มากน้อยขนาดไหน เมื่อนั้งท่านย่อมเห็นว่า เขาควรได้รับโอกาสในการกลับตัว

แต่ก็นั่นแหละครับ อภัยทานเป็นมหากุศลยิ่ง จึงเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก ดังนั้นคนส่วนมากเมื่อเห็นว่าคดีมันสะเทือนใจก็มักจะคิดว่า สมควรตาย หรือเป็นคนที่เรารักถูกทำร้าย เราย่อมให้อภัยได้ยากแน่ คำตอบนี้อยู่ที่ คำว่า ให้อภัยได้หรือไม่ ถ้าให้ได้ ก็ไม่สมควรโดนฆ่า ถ้าให้ไม่ได้เราก็จะมองว่า สมควร

 

การที่ตำรวจจะวิสามัญคนร้ายได้นั้น คนร้ายจะต้องมีอาวุธอันตรายและต่อสู้ขัดขืน นอกนั้นไม่ใช่พฤติกรรมของตำรวจ อย่าเอาหน้าที่ไปปนกับพฤติกรรมส่วนตัวซิครับ จะสับสนป่าวๆ ใครๆเขาก็มีหัวใจทั้งนั้นแหล่ะ ชาวบ้านที่เขาโดนปล้นฆ่าไม่มีหัวใจหรือไง

 

หน้าที่กับพฤติกรรมส่วนตัว ทุกวันนี้ตำรวจก็ใช้หน้าที่นี่แหละครับหาเงินใส่ตัวอยู่
ตำรวจดีๆมีเยอะพอๆกับตำรวจหากินครับ รีดไถพวกพม่า เก็บค่าคุ้มครองแต่ถึงเวลาจริงๆก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก
ส่วนมากที่เห็นๆจะเป็นพวกนายดาบนี่แหละครับ ตัวขอเลย
ส่วนพวกมีระดับหน่อยก็ยืมตังแล้วเงียบครับ อันนี้เจอมากับตัว
ที่ให้ๆไปก็เพราะตำแหน่งหน้าที่นี่แหละ ดูน่าเชื่อถือ
แล้วก็พวกร้านทองที่ต้องยอมรับซื้อทองที่ตำรวจรีดไถมาจากพวกพม่าอีก

ที่พูดนี่ก็อย่าจะบอกว่า ชาวบ้านที่โดนตำรวจรีดไถก็มีหัวใจเหมือนกันครับ

 

กลับอ่านแล้วตีความใหม่นะครับ คำว่าหน้าที่กับพฤติกรรมส่วนตัว คุณไม่ศรัทธาองค์กรหรือบุคคลกันแน่ ที่คุณว่ามานั่นมันพฤติกรรมของโจรไม่ใช่ตำรวจ อายุเท่าไหร่น่ะ ยังไม่เข้าใจโลกเลยนะ

 

เออ ขอโทษนะครับ ผมก็พูดของผมไป
แล้วคุณจะมาพูดจาเสียดสีผมทำไมหรอครับ ประโยคท้ายๆนะครับ

 

มันก็บาปหมดทุกคนแหละ

 

อืมใช่ พูดถูกเลย ใช่เลย

 

เรื่องตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ มีหลายเหตุหลายปัจจัย


กรรมทุกกรรม หนีไม่พ้น ต้องรับหมดตรงไปตรงมา แต่ก็
ไม่จำเป็นว่ากรรมดีหรือเลว จะต้องรับในนรกหรือสวรรค์
เสมอไป เช่น กรรมจากการฆ่าคน ไม่จำเป็นต้องไปรับใน
นรกเสมอไป อาจมารับในโลกมนุษย์ เกิดเป็นคนมีโรคภัย
ประจำตัว อ่อนแอ ร่างกายทรุดโทรม ก็ได้ หรือถูกฆ่าใน
ชาติที่มาจุติเป็นคน ก็ได้ สุดท้ายแล้ว กรรมทุกกรรมได้รับ
การชำระทั้งหมด ไม่ว่าจะชำระในภพภูมิใดก็ตาม


ส่วนเรื่องการ "จุติไปภพภูมิใด" สวรรค์หรือนรก นั้น ขึ้นกับ
หลายปัจจัย บางคน จิตตอนตายนึกถึงบุญไม่ออกเพราะเจ็บ
ปวดกับความตายอยู่ จิตก็จุติลงนรกก็ได้ ทั้งที่ บุญมีมากกว่า
บาป ก็ตาม อันเป็นผลมาจาก "จิตดวงสุดท้ายตอนตายนั้น"
มีลักษณะอย่างไร คิดหรือรู้สึกอยู่ในอารมณ์ใด แต่ในที่สุดก็
อาจรับกรรมในนรกเพียงสั้น จากนั้น ไปเสวยบุญในสวรรค์ต่อ
ก็ได้ เรื่อง จิตจุติไปภพภูมิใด นั้น หลายปัจจัยจริงๆ แต่เรื่อง
กรรมนั้น "ทุกกรรมจะได้รับการชำระ ไม่ภพภูมิใดก็ภพภูมิหนึ่ง"

 

บาปทั้งนั้นละทุกคนล้วนแล้วมีจิตเป็นของตัวเองและไม่มีสิทย์จะมาฆ่า คุณลองนึกว่าตัวเองเป็นโจรสิ.คุณจะได้รู้ว่าคุณก็รักชีวิตตัวเอง แต่หากโจรเลวเหนือคำบบรรยาย เขาก็ดำเดินคดีไปที่ศาล คือจับตายหากยิงโจรไปก็คือหน้าที่ และตายด้วยการเห็นชอบว่าต้องตายในสังคมหมู่มาก เพื่อปกป้องเพื่ิอคุ้มครอง แต่ก็ถูกไม่หมดนะแต่ ในศาสนาผิดฆ่านี่ผิดไม่ว่ากรณีใดๆ ทุกกรณีเปรียบได้เช่นองคุลีมาล จอมโจรกลับใจสุดท้ายได้ป็นพระอรหันต์ ในที่สุด ทุกคนมีสิทธิ์ดีได้

 

กระทู้นี้ดีนะ ไม่รู้เราพลาดไปได้ไง เพิ่งได้อ่าน อิอิ^^
ขออนุโมทนากับพระโยคาวจรทุกท่านค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ