มีกิจกรรมทางเพศก่อนนั่งสมาธิบาปหรือบุญ

ผมคิดว่าไม่ควรที่จะเสพกามตรงสถานที่นังปฎิบัติ เพราะพลังงานของกามมันจะคลุมตรงนั้น ถ้าท่านปฎิบัติมาถึงจุดๆหนึ่งระดับ 10 ปีท่านจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด แต่คนที่ปฎิบัติต้นๆ เขาไม่เข้าใจหรอก
1.เขาก็จะบอกว่า การมีครอบครัวนั้นก็ปฎิบัติธรรมได้ จริงแล้วไม่ได้เลยต่างหาก ถ้าถึงจุดๆหนึ่ง ต้อง 10 ปีขึ้นจะเข้าใจ
2.ท่านคิดว่าไม่บวชก็ปฎิบัติได้ จริงๆแล้วก็ไม่ใช่อีกต่างหาก มันยาก .....
3.ถ้าจะเอาดีทางนี้ บรรลุธรรมได้เลยในชาตินี้ ก็ต้องเลือกเอาว่าจะเอาเมียหรือจะเอาธรรม
4.ไม่ใช่เหยียบเรือ 2 แคมแล้ว พูดปลอบใจตัวเองว่า เสพกามได้ พร้อมกับปฎิบัติ อันนั้น เขาคิดเองเออเอง
5.แต่ถ้าไม่หวังผลอริยมรรคอริยผลแล้ว ปฎิบัติเพื่อให้ใจเราดีขึ้นตามลำดับนั้นได้ ผมก็ไม่ว่าอะไร แต่ต้องแยกสถานที่ ไม่ได้เอากันเสร็จ ก็มานั่งสมาธิ ผมมั่นใจว่านั่งไม่ได้เท่าไหร่หรอก ไม่เกินชั่วโมง ก็นอนแล้ว ....มันไม่ใช่ๆๆๆๆอย่าเอาความคิดมาหรอกตัวเองว่าได้เสพกามในที่เดียวกับปฎิบัติได้ พอมากๆๆเข้าจิตมันพร้อมจะไหลไปสู่ที่ต่ำตลอดเวลาคุณ พอหนักๆเข้าเห็นไหม เดินจุงมือกันในวัด หนักว่านั้นกอดกันในวัด
6.เพราะอะไรเพราะตามใจตัวเอง ............

***อย่าหลอกตัวเองเลยท่านทั้งหลายว่า เอากันในที่ ที่ปฎิบัติสมาธิสวดมนต์ ที่ทำกิจอย่างนี้มันที่ๆๆสำหรับปฎิบัติเพื่อตัวเองสวดมนต์ถวายพระพุทธเจ้า ...แล้วเอากันในที่ๆ ถวายสรรเสริญพระพุทธเจ้าน่านะ

***แยกที่แยกทางเฮอะ .....ไม่ได้ว่าจะเอาก็เอาได้ไม่ว่า แต่เราเป็นคนไทย ไม่ใช่ต่างประเทศ....อย่าตามใจกิเลส ตามใจมันแล้วมันลามไอ้กิเลสเนี่ย
สา......ธุดีแล้วถูกแล้วครับ

 

ปัญหาคือความกังวลใจ คิดไปว่าจะผิดอย่างนั้นอย่างนี้ยิ่งไปกันใหญ่จึงทำให้จิตใจไม่สงบ ไม่เกิดสมาธิครับ

พึ่งมีความเห็นว่ากามนี้เพียงเพื่อบำบัดเวทนาเก่าเพื่อสืบพันธุ์ตามธรรมชาติ ไม่เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลิน ความสนุกสนาน ความประดับตกแต่ง

การจะก้าวหน้าในการปฎิบัติพึ่งดำริออกจากกาม อันเป็นเชื้อกิเลสไหลลงต่ำยึดเหนี่ยวสรรพสัตว์ไว้ในโลก พึงอยู่ในศีล ความดี จิตใจสงบเป็นสมาธิเองตามธรรมชาตินะครับ

 

ขอบคุณครับ...ผมนี้ท้อแท้เป็นบางช่วงเลยครับโทษตัวเองไปเลื่อยๆว่าเมื่อไหรตัวเราจะตัดพวกนี้ได้สักที เบื่อทั้งทางด้านปฏิบัติ เบื่อทั้งการดำเนินชีวิตของตนเองเลยละครับ

 

ทุกอย่างเป็นของสมมุติกันขึ้นมาว่าสิ่งนี้ดี สิ่งนี้ไม่ดี นักปฏิบัติจะพิจารณาที่จิตตัวเดียวว่าสงบ สอาด บริสุทธิ์หรือยัง การเคารพสถานที่และครูบาอาจารย์เป็นสิ่งที่ชาวพุทธควรกระทำ เพื่อความเจริญของตัวเองและป้องกันการติเตียนจากผู้อื่น หากไม่สบายใจจิตจะเกิดวิตก วิจารณ์เป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติ หากไม่สบายใจควรหาอาสนะมารองขณะนั่งปฏิบัติบนที่นอน หรือมีอาสนะรองนั่งปฏิบัติข้างที่นอนก็ได้ ตรงไหนก็ได้ที่เห็นสมควร เป็นห่วงเรื่องเดียวกลัวจะเพลียจนง่วงหลับขณะนั่ง การนั่งในห้องพระหรือนอกห้องพระทำได้ หากอยู่นอกห้องพระก็อาราธนาระลีกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ครูบาอาจารย์และกล่าวสวดมนต์ได้เหมือนกัน ทุกอย่างอยู่ที่จิตคับ พระธุดงค์อยู่ในป่านั่งองค์เดียว คนป่วยนอนภาวนาบนเตียง ทำได้ทุกอิริยาบถ ทุกสถานที่ อย่ากังวลไปเลย ขอให้เจริญในธรรม

 

อนุโมทนา สาธุ สภาวะคู่ที่อยู่ติดกัน หน้าที่ของเราคือพิจารณาแยกออกจากกันใช่เปล่าครับ

 

ขอให้เจริญใน แสงแห่งธรรม นะครับ ใจนี้เป็นที่ตั้ง ใจนี้เป็นประธาน

 

สุดยอดมากครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ผมขอคัดลอกบทขอขมานี้ไปใช้นะครับ

ขอบคุณครับ ขออนุโมทนาครับ เจริญ เจริญ เจริญ

 

ขอบคุณท่านที่ตั้งกระทู้
ผมเองผู้มีกิเลสหนาปัญญาหยาบ..
สงสัยมานานเหมือนกันขอคุณทุกคำตอบครับ....

 

ขอออกความเห็น ผิดถูกประการใดขอขมาไว้ที่นี้ด้วย

บาปหรือบุญ นับกันที่เจตนาในขณะจิตนั้น ๆ เช่น เห็นหมาบาดเจ็บกำลังคิดจะช่วยเป็น กุศลเจตนาในขณะนั้น แต่คิดต่อไปอีกนิดว่า ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวเป็นภาระค่าใช้จ่าย เป็นอกุศล เข้าแทรก แต่คิดต่อไปอีกนิดว่าช่วยก็ช่วย หมดเท่าไหร่เท่ากัน เป็นกุศลเจตนา ได้กำลังใจตัดเต็มที่(ทานเป็นการฝึกตัด เหมือนสมาธิก็เป็นการฝึกตัดอารมณ์แทรกนั่นเอง)ในทานขณะนั้น แต่ถ้าช่วยอย่างอิดออดก็กำลังทานบารมีลดลงตามลำดับ

อันนี้เป็นจิตตานุปัสสนาคือดูจิตดูความคิดให้เป็นกุศลรักษากำลังใจให้เป็นกุศลให้ได้ตลอดเวลา

เข้าเรื่อง นั่งสมาธิหลังเสร็จกามกิจ เป็นบาปหรือบุญ แค่มีเจตนาที่จะนั่งก็เป็นกุศลแล้ว ลงมือทำก็ยิ่งเป็นกุศล ในระหว่างทำถ้ายังมีใจผูกพันกับกามกิจที่พึ่งเสร็จไปก็เรียกว่า อกุศลสัญญาเข้าแทรก ความพยายามที่จะดับอกุศลสัญญาก็เป็นกุศล มันก็เป็นการต่อสู้กันระหว่างอกุศลกับกุศล ไง ถ้ากุศลชนะ ในก็จะสงบได้ในที่สุด

แต่หากว่าเรายังกำลังใจอ่อนทุกครั้งที่นั่งในเวลาใจยังผูกพันกามกิจที่เพิ่งจบไป อาจลองเปลี่ยนเวลานั่งเพื่อฝึกใจให้เข้มแข็งกว่านี้ก่อน เหมือนกับถ้าเรารู้ว่าสู้ไม่ได้ก็หนีไปฝึกวิชาก่อน อย่างในหนังจีน

ส่วนสถานที่ไม่สำคัญต่อทรงกำลังใจที่จะเจริญศรัทธาในพระรัตนตรัยค่ะ หลวงพ่อเคยบอกว่ากระทำได้แม้กระทั่งอยู่ในส้วมเพราะความตายไม่เลือกที่และเวลาค่ะ

ความบริสุทธ์หรือไม่ขึ้นอยู่กับเจตนาและกำลังใจค่ะ ถ้าเจตนาบริสุทธิ์และกำลังใจ 100% ส่วนอื่นก็บริสุทธ์ด้วย(จิตเป็นใหญ่ใจ ใจเป็นประธาน จิตคิดอย่างไรเป็นอย่างนั้น[คำพระ])

 

ถ้าไม่มีภรรยา แล้วช่วยเหลือตัวเอง ล่ะครับ จะผิดไหมครับ

 

ผิดครับ ทำตัวเองจิตใจเศร้าหมอง อกุศลกรรม ครูบาอาจารย์เคยเทศน์สอนไว้ผมจำมาได้ไม่หมดยาวกว่านี้ ถ้าทางโลกๆ จิตใจหยาบก็จะกล่าวว่าไม่ผิดไม่ได้ไปเบียดเบียนใคร ถ้าจิตใจละเอียด ก็จะรู้ว่าเบียดเบียนตัวเอง อยู่ และ กาม กิเลส นิวรณ์5 เครื่องขวางไม่ให้จิตลงสมาธิ

ถ้าเป็นพระอยู่นี่ หนักเกือบที่สุด อาบัติอาบัติสังฆทิเสส ขาดจากการเป็นพระเลย ถ้าไม่อยู่ปลงอาบัติ อยู่กรรม

 

"ไม่ควรทำในวันสำคัญเช่นวันพระเป็นต้น" แต่ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ในวันปกติและไม่ใช่บาป(อกุศล)แต่อย่างใดหากไม่ "ทุกข์" แต่ถ้าทุกข์มันเป็นอกุศลแน่ๆ เพราะสภาวะธรรมต่างๆนั้น มีทั้งร้อนและเย็นอ่อนและแข็งเป็นส่วนประกอบ เช่น ปิติจะมีอาการซ่านออกไป(เหมือนไฟ)หรืออาการเฮฮาขำก็ร้อนเหมือนกัน "แต่ไม่ทุกข์" ส่วนเย็นก็ไม่ใช่ว่าจะดีแบบ "โลกันต" ก็เย็น(อาการเพ่งโทษจนเลือดเย็น) ส่วนของคุณคือสภาวะ "หื่น"(ร้อนเหมือนน้ำและมีอาการไหลประกอบ) ซึ่งถ้าไม่ทุกข์หากตายตอนนี้จะไปเกิดเป็น นางอัปสร(ไม่ใช่นางฟ้า)

"อัปสร” ก็เพราะพวกเธอเกิดจากน้ำ ด้วยคำว่า “อัป” นั้นแปลว่าน้ำ ส่วนคำว่า “สร” ก็แปลว่า เคลื่อนไหว นั่นเอง

นางอัปสรเป็นผู้ที่มีทั้งความงามและความสามารถในการร้องรำทำเพลง แต่ความงามของพวกเธอกลับไม่ได้รับความสนใจจากเหล่าเทวดาที่มัวแต่จดจ้องรอแย่งชิงน้ำอมฤตกับเหล่าอสูร

เมื่อไม่มีใครรับ พวกเธอจึงกลายเป็นของกลางที่คอยบำเรอเหล่าเทพ เป็นดั่งโสเภณีในสรวงสวรรค์ credit : https://www.silpa-mag.com/culture/article_4267

และมันอยู่ที่เจตนาหากเจตนาว่าการทำแบบนี้เป็นทุกข์ ก็อย่าทำเพราะมันเป็นทุกข์ เหมือนท่านที่เป็นโสดาแต่แหย่เท้าลงนรกไปซักพักเพราะสะดุดเท้าสามีนั่นแหละ เพราะเจตนานั้นเป็นทุกข์ แต่หากจะทำเพราะฝึกก็แล้วแต่เช่น เมื่อธรรมารมณ์ปรากฏแล้วถอนจิตเลย หรือว่าจะลองแช่ในอารมณ์และถอนทันทีก็ได้หากทำเป็นเป็นการฝึกวสี 5 เพราะเวลาตายจริงๆหรือเจออุบัติเหตุหากไม่แข็งจริงไปเกิดมั่วแน่ๆนะครับ

 

บุญส่วนบุญ บาปส่วนบาปครับ

ในขณะที่ทำบุญ ไม่ว่าก่อนหน้านั้นคุณจะชั่วขนาดไหน คุณก็ได้บุญ
ในขณะที่คุณทำบาป ไม่ว่าก่อนหน้านั้นคุณจะดีขนาดไหน คุณก็ได้บาป

บุญ กับ บาป ไม่ปนกันอยู่แล้วครับ

แต่การที่มีอะไรกันกับภรรยาตัวเอง ไม่ผิดศีลครับ ศีลยังครบ
แต่ถ้าทำแล้ว เรารู้สึกว่าใจเศร้าหมอง ตัวที่ใจเศร้าหมองนั้นแหละที่เป็นบาป
ไม่ได้บาปเพราะมีอะไรกับภรรยานะครับ
แต่บาปเพราะใจเศร้าหมอง

ถ้าคุณไม่สบายใจก็เร่งทำบุญให้เยอะ ๆ ทำจนสบายใจก็ใช้ได้แล้วครับ

คนเราตราบใดที่ยังเป็นคนธรรมดาไม่ใช่พระอริยะเจ้า ยังไงก็ไม่พ้นการทำบาปไปได้หรอก
โดยเฉพาะเรื่องกาม เป็นกิเลสที่ใหญ่มาก จะเอาชนะได้อย่างน้อยต้องเป็นพระอนาคามีขึ้นไป

ในเมื่อเลี่ยงได้ยาก ก็มีทางเดียวครับ คือ ทำบุญใหญ่ ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ให้ลองคิดดูครับว่า เราทำบาปไปมากแค่ไหน ก็เร่งทำบุญให้เยอะกว่าบาปสัก 2 - 3 เท่า
ทำจนเราสบายใจก็ใช้ได้แล้ว