หนูเผลอตบแม่คืนเพราะความโมโห ช่วยหนูด้วยค่ะ

น้องคับพี่จะหาทางออกให้ สิ่งแรกที่น้องต้องทำคือรอให้แม่น้องใจเย็นแล้วค่อยไปกราบเท้าขออโหสิกรรม และตัวน้องเองอโหสิกรรมให้กับแม่เพราะการที่ได้เกิดมาเป็นแม่ลูกนั้นย่อมมีกรรมร่วมกันมาจากอดีตชาติ แล้วน้องต่อไปให้ประพฤติตนเป็นคนดีทำสิ่งดีๆเริ่มเข้าวัดบ้างปฏิบัติธรรมภาวนา(ทำอย่างสม่ำเสมอนะคับ)รักษาศีลอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรและเอากุศลผลบุญนึกถึงคุณแม่นะคับเพราะความกตัญญูคือความดีที่1ของความดีทั้งหลาย แม่น้องทำอย่างนี้สม่ำเสมออารมณ์น้องก็จะค่อยๆเย็นลงความรู้สึกทางอารมณ์ก็ค่อยๆเบาลงไป ควรทำซะแต่ตอนนี้นะคับก่อนจะไม่มีโอกาสได้ทำ

 

รอให้ท่านใจเย็นกว่านี้ แล้วขอขมาท่านใหม่ แต่ตอนนี้จิตของน้องตก พยายามรักษาศีล5 เข้าไว้ รอจังหวะดีๆ แล้วขอขมาท่าน คำขอขมาก็ตามความเห็นข้างบนเลยจ้า น้องดีมากยังรู้สึกสำนึก พี่ให้กำลังใจอีกคนจ้า

 

มันก็แล้วแต่คนแล้วแต่กรรมอ่ะ ทำไมต้องมาเจออย่างนี้แบบนี้ ถึงขั้นลงมือนี่เรื่องอะไรเหรอถึงได้หนักขนาดนั้น

 

ผมก็เคยเถียงแม่ครับ รู้สึกเสียใจรู้สึกแย่มาก ตอนเช้าผมต้องไปซื้อพวงมาลัยมากราบเท้าขอขมาครับ แล้วให้แม่อโหสิกรรมเสีย เท่านี่ก๋โล่งอกไปเปราะหนึ่ง

 

ผมว่าเราควรพูดให้ girll สบายใจนร้า

คุณ girll มันผ่านมาแล้วถือว่าเราขอโทษแล้ว อย่าไปนึกถึงเลยครับ

ยิ่งนึกก็ยิ่งทุกข์ ทำความดีดีกว่าเนอะ ยังไงคุณทำดีเยอะๆๆๆ คุณก็ได้ไปสวรรค์
ไม่ตกนรกหรอก ลืมๆมันไปซะ เชื่อผมๆ ควิกรสต้มยำมันกุ้ง <<< เอามาจากโฆษณา

 

ขอโทษท่านครับ และสัญญาณท่านว่าจะเป็นคนดีจ้า ท่านก็หายแล้ว ขอให้ท่านอโหสิกรรมให้ก็สบายแล้วครับ

 

ขอแสดงความคิดเห็นครับ

แนะนำให้กราบขอขมาโดยจัดขันธ์ 5 มีดอกบัว 5 ดอก ธูป 5 เล่ม เทียน 5 เล่ม เงินสัก 100 นึง หรือ แล้วแต่กำลัง ทั้งหมดใส่พาน กราบขอขมาให้แม่ กล่าวคำอโหสิกรรม ให้ได้ยินสัก 3 ครั้ง เสร็จแล้วให้ล้างมือ ล้างเท้า แล้วเอาน้ำล้างมาดื่ม มาอาบ


กราบเท้าแม่ 3 ครั้ง

นะโม 3 จบ

สัพพังอะปะราทัง ขะมะถะเมภันเต อุกาสะ ทะวาระตะเยนะกะตัง สัพพังอะปะราทัง ขะมะธะเมภันเต อุกาสะ ขะมามิภันเต มาตาปิตะเรสุ ปะมาเทนะ ทะวาระตะเยนะ กะตัง สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ โนทานิ กายกรรม 3 วจีกรรม 4 มโนกรรม 3 อันข้าพเจ้า........ชื่อเรา-นามสกุล......... ได้สบประมาทพลาดพลั้งต่อพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ต่อบิดามารดา ครูอุปปัชฌาอาจารย์ ผู้มีพระคุณ ต่อแม่.......ชื่อแม่-นามสกุล....... ทั้งกายก็ดี วาจาก็ดี ใจก็ดี ที่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจ ทุกข์กายทุกข์ใจ ทั้งที่ตั้งใจ ไม่ตั้งใจ ระลึกได้ ระลึกไม่ได้ รู้เท่าถึงการณ์ รู้เท่าไม่ถึงการณ์ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติ ลูกขอขมาลาโทษ ยกโทษ อดโทษ กรรมทั้งหลายเหล่านั้น ขอแม่อโหสิกรรมให้ลูกด้วยเทอญ ให้ท่านกล่าวอโหสิกรรม สัก 3 ครั้ง ยกพานถวาย กราบเท้าแม่ 3 ครั้ง เสร็จแล้วขออนุญาติท่านขอล้างมือล้างเท้า ล้างเสร็จเอาน้ำอบน้ำปรุงมาทามือทาเท้าท่าน เอาน้ำล้างทั้งหมดมาดื่มมาอาบ

ก็หาวันที่เราและแม่สบายใจ อารมณ์ดี ๆ ทำตอนเช้า ๆ ตรงวันเกิดเรายิ่งดี และต้องแสดงความรู้สึกผิด สำนึก และรักท่านให้ออกมาจากใจครับ เรื่องนี้ถือว่าใหญ่ครับ ไปทำซะนะครับ ครั้งหลังก็พยายามระงับสติอารมณ์ให้ดีไปทำบุญกับท่านบ้างครับ เชื่อพี่...แล้วจะดีเอง

 

สุสานสวรรค์

" พอหนูมีสติ หนูก็มาคิดทบทวน ว่ายังไงเราก็เป็นลูก แม้จะมีเหตุผลของตัวเอง แต่ยังไงเราก็ต้องเชื่อฟังท่าน และไม่ควรเถียงท่าน เพราะพ่อแม่ถูกเสมอ ถึงแม้ว่าเค้าจะทำยังไงกับเรา เพราะทั้งหมดเค้าคงรักและหวังดีกับเราถึงได้ทำ แต่หนูไม่มีสติเลย หลังจากคิดได้ หนูก็ไปกราบขอขมาแม่ แต่แม่ไม่ให้อภัยหนู

การกระทำของหนู หนูรู้ว่ามันบาปมาก บาปอย่างไม่น่าให้อภัย
แต่หนูไม่รู้จะทำยังไง หนูเครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว หนูควรทำยังไงดีค่ะ "

สิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปครับ
เรารู้ว่าทำผิด คราวหลังก็อย่าได้หลงทำลงไปอีกเด็ดขาด
พยายามไปขอขมาท่า่นซะ ให้ทา่นอโหสิให้
เราเชื่อนะว่าถ้าพยายามต่อไป ซักวันท่า่นต้องให้อภัยอย่างแน่นอน
หรือ บางทีลึกๆแล้วท่า่นอาจจะให้อภัยในใจแล้วก็เป็นได้ครับ

ความผิดที่รุนแรงครั้งนี้ถือว่าให้เป็นบทเรียน คราวหน้าคราวหลังจะทำอะไรก็คิดดูดีๆก่อนนะครับก่อนที่จะทำอะไรลงไป หรือถ้าเรารู้ว่าไม่ไหวจริงๆ ก็พยายามออกห่างจากที่ๆซึ่งทำให้เราขาดสติได้....ให้ใจเย็นลงก่อนค่อยว่ากันครับ

เธอยังดีนะที่มี หิริ-โอตัปปะ

;k07

เชิญชม BLOG ทำบุญบริจาคโลงศพเพื่อการกุศลครับ
>>>>>>>>>>> คลิก <<<<<<<<<<<
​

 

เป็นกำลังใจให้เข้าใจกันภายในเร็ววันด้วยนะครับ

 

เวลาผ่านไปแล้วไม่หวนคืน กรรมทำไปแล้ว อย่าไปคิดให้ใจเศร้าเสียใจ
-อยู่บ้านเดียวกัน ก็ตื้อขอขมา จนท่านกว่าท่านจะใจอ่อน ถ้าท่านบอกให้อภัย ก็รีบจัดชุดดอกไม้ขอขมา ถึงท่านจะอโหสิกรรม ถ้าจะหนีเศษกรรมก็ทำดีเยอะๆ
-อยู่คนละบ้านก็โทรหา ขอโทษบ่อยๆ แม่วันก่อนหนูกราบขอโทษ วันนี้หนูจะพาไปทานข้าวนะ จะพาไปเที่ยวนะ (จะให้อภัยหรือไม่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ทำให้ใจเราดีขึ้น)
-อย่าทิ้งเวลาไว้นานโดยไม่ขออโหสิกรรม เพราะใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือคุณแม่คุณในวันนี้
-เรื่องที่ทะเลาะกัน ถ้ายังไม่เข้าใจกันก็ให้สงวนท่าทีกัน ยังไม่ต้องพูดถึง เอาเรื่องขออโหสิกรรมให้ผ่านก่อน
-สังเกตุว่าแม่มีจริตแม่ด้านไหน ชอบแนวไหน เอาหนังสือธรรมะแนวเดียวกัน อ่านง่ายๆ ไปวางเล่นๆที่บ้าน แรกๆไม่ต้องหวังว่าท่านจะมานั่งอ่าน เผื่อท่านอ่าน แต่ระวังจะเป็นดาบสองคม เดี๋ยวแม่จะไปปรามาสพระรัตนตรัยด้วย

 

ความเห็นผม ผมว่าเป็นกรรมค่อนข้างหนัก แต่อดีตแก้ไขไม่ได้ อย่าจมอยู่กับมันครับ ขอขมาท่าน แล้วก็สัญญากับตัวเองว่าต่อจากนี้จะทำแต่ความดีโดยหมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา และตอบแทนบุญคุณท่านโดยนำท่านเข้าถึงในธรรมขององค์ศาสดา ให้ถึงแก่นแท้ของพุทธศาสน์ให้ได้ ผมว่าอย่างน้อยบุญส่วนนั้น จะช่วยเจือจางบาปให้ส่งต่อเราบางลงไม่มากก็น้อย

และขอให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์สำหรับเด็กรุ่นใหม่ด้วยครับ อารมณ์ร้อนกันทั้งนั้น ไม่ค่อยฟังพ่อแม่.. อีกหน่อยลูกคุณก็จะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน ไม่ต้องรอนรก เพราะมันเป็นพันธุกรรม ถ่ายทอดกันออกมา อยู่ในโลกมนุษย์โดยไม่ให้แปดเปื้อนนั้นอยู่ได้ยากครับ ต้องมีสติ รู้เท่าทันทุกชั่วขณะ
อย่างน้อย คุณยังรู้ผิดชอบชั่วดี เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ยังดีที่เขาไม่ฆ่าเรา แสดงว่าเขายังรักเราอยู่ ^_^

 

ไปทำอะไรมาแม่ถึงโกรธขนาดนั้น..
เราเคยดื้อกับแม่เหมือนกัน แต่เรื่องของน้องมันหดหู่มากกว่านะ
ไปกราบเท้าท่านขอขมาท่านอีก ไปกอดท่านด้วย
ขอให้แม่อภัยให้เร็วๆนะคะ และต่อไปห้ามทำกับแม่อีก
แม่ให้ชีวิตเรานะคะ

 

เรื่องที่น่ายกย่องที่สุดเท่าที่ผมได้ค้นพบในสิ่งที่คุณ girll คือ
"รู้ซึ้งและสำนึกในการกระทำของตัวเอง แต่ตั้งต้นที่จะกลับตัวกลับใจ"
คนไม่เคยผิด จะรู้ได้อย่างไรว่า "ความถูกต้อง" มันเป็นอย่างไร
คนที่ทำอะไร "ถูกต้องทั้งหมด" ในชีวิต อาจจะไม่มีวันรู้เลยว่าตัวเอง "ผิด" อะไร

วันนี้มือสองข้างได้ทำในสิ่งที่คุณไม่ได้ต้องการ
มือสองข้างนี้ก็สามารถแก้ไขได้ด้วยความดีงามที่มีอยู่ในตัวคุณ
ก้มลงกราบพระรัตนไตร์ กราบบุพการี
และที่สำคัญกราบตัวเองที่ได้ค้นพบการเกิดใหม่
และดำเนินชีวิตใหม่ให้เป็นดั่งที่ตัวเองต้องการครับ

สู้ๆ

 

คนที่เป็นแม่มักจะโกรธเกลียดลูกไม่นานนักหรอกค่ะ สิ่งที่น้องทำลงไปอยู่ตางหากที่ทำให้น้องเสียใจ ช่วงที่ท่านโกรธอยู่เราก็ควรที่จะเงียบไม่โต้เถียง ท่านสั่งให้เราทำอะไรก็ทำ ขอให้คิดว่าสิ่งที่เราทำคือหน้าที่ของความเป็นลูก การรักเคารพพ่อแม่ เป็นสิ่งที่ควรเก็บรักษาไว้นะค้ะ แต่สิ่งที่เราทำลงไปแล้ว คงขอย้อนกลับมาว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น คงเป็นไปไม่ได้ น้องต้องรอเวลาและโอกาส รอตอนช่วงที่ท่านอารมณ์สงบ อย่าพูดทำนองแม่เป็นฝ่ายผิด แต่ให้พูดทำนองเราสำนึกผิดจริงๆ และขอโทษ เราต้องบอกท่านว่าเรารักท่าน อยากให้ท่านรักเรา พูดดีกับเรา ตรงนี้น้องลองเปลี่ยนกลับมาดูตัวเรา สำรวจดูว่าเพราะอะไรท่านถึงต้องบ่น ต้องดุด่ารุนแรง น้องสวดมนต์บ้างรึเปล่า แผ่บุญกุศลให้ท่านบ้าง อย่าเอาแต่น้อยใจ เสียใจ เรามีเวลาไปวัดทำสมาธิตอนพระเทศดู จิตใจจะได้สบายขึ้น เราต้องเข้าใจอีกอย่างหนึ่งด้วย พ่อแม่เรา บางทีการอบรมสั่งสอนอย่างนิ่มนวน ใช้เหตุผล ก็ยังไม่มี ไม่เคยได้รับ กรรมที่ตกทอดกันมาเป็นรุ่นต่อรุ่น การเข้าใจธรรมะ การเอาธรรมะมาสอนให้ลูกๆในครอบครัวก็แทบไม่มีเลย เพราะไม่ค่อยได้เข้าวัดฟังธรรม ทั้งเริ่มต้นขัดเกลาจิตใจ สิ่งที่แสดงออกมา ก็ย่อมเป็นส่วนของกิเลส โกรธ เป็นธรรมดา พี่ไม่ใช่คนเก่งอะไร แต่ขอให้น้องเข้าใจคุณแม่สักหน่อย ความเคยชินที่ท่านมีมาก่อน การสอนลูก ทั้งที่ตัวท่านเองก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเราเลยเมื่อท่านสมัยเด็ก แต่ไม่ใช่ความผิดของท่าน แต่เพียงเพราะท่านยังไม่เข้าใจการยับยั้งอารมณ์โดยใช้เหตุผล พี่คิดว่าเราควรสวดมนต์ไหว้พระ ทั้งชวนคุณแม่ไปทำบุญ ฟังธรรมบ่อยๆ ร่วมกันสวดมนต์บ้าง เพื่อทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวดีขึ้นนะค้ะ อย่าเอาแต่ตีอกชกตัวในความผิดอยู่เลยค่ะ ลองเอาไปคิดดูนะค้ะ ขอให้เจริญในธรรมค่ะ

 

หนูเผลอตบแม่ฯ

คุณจะตั้งหรือไม่ได้ตั้งใจ ผมถือว่าคุณได้กระทำกรรมหนักมากไปแล้ว ทางแก้ไขยังมีโอกาสครับ ตราบใดที่คุณและแม่ของคุณยังมีชีวิตอยู่ โอกาสของคุณมี */*/*/*//*ฉนั้นให้รีบทำทันที ก่อนที่คุณจะไม่มีโอกาส/*/*/*/*
เตรียมอุปกรณ์
1.ดอกไม้ 2.น้ำหอม+แป้งหอม 3.น้ำขมิ้น ส้มป่อย ใส่ขัน 4.ผ้าเช็ดตัว 5.กะมังใส่น้ำสะอาด
เมื่อมีอุปกรณ์ครบ แล้วบอกท่านว่า คุณจะทำพิธีขอขมา ขอได้โปรดสงเคราะห์ด้วย
ขอให้ท่านนั่งบนเก้าอี้ คุณกราบแทบเท้าท่าน3ครั้งด้วยความนอบน้อม กว่าคำขอขมาว่า ****ขอให้คุณแม่ผู้บังเกิดเกล้า ขอได้โปรดจงยกโทษให้แก่ลูกด้วย ที่ลูกได้ล่วงเกินคุณแม่ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี จะเจตนาก็ดี ไม่มีเจตตานาก็ดี หรือทำไปด้วยรู้เท่าไม่ถึงกาลณ์ก็ดี ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ขอให้คุณแม่ได้โปรดยกโทษและอโหสิกรรมให้แก่ลูกด้วยนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานเถิด******ด
จากนั้นคุณนำกะระมังใส่น้ำ ผสมน้ำขมิื้นส้มป่อย เและผ้าเช็ดตัว ยกเท้าทั้ง 2 ของท่านลงในกะระมัง ขัดถูเท้าของท่านให้ดี แล้วเอาผ้าเช็ดตัวซับให้แห้ง จากนั้เอาน้ำหอมลูบเท้าให้ทั่ว เอาแป้งพรมอีก กราบเท้าอีก 3ครั้ง แล้วเอาน้ำล้างเท้าของท่านมาพรมที่หัวของคุณ ที่เหลืออย่าทิ้งนะ เก็บเอาไว้ เวลาจะออกบ้านทุกครั้ง ให้เอาน้ำล้างเท้าของท่านมาพรมหัวทุกครั้ง เพื่อเป็นศิริมงคลแก่ตัวคุณเอง และตั้งใจเอาไว้ว่า คุณจะไมกระทำความชั่วอันร้ายแรงนี้ ตลอดชีวิต
ขอให้คุณจงโชคดี นับตั้งแต่วันขอขมานะครับ
ปล.ถ้าคุณพ่อยังอยู่ให้ท่านทั้ง 2 นั่งด้วยกัน จะดีมากๆ

 

เข้าใจคุณแจ๊กซ์69 นะ ผมเชื่อในหลักจิตวิทยามากกว่า..

 

ต้องดูที่เจตนาครับ จิตเรานั้นมีอาจเผลอไปตามอารมณ์ จนทำสิ่งไม่ดี

แต่ยังไงก็ ผิดทั้ง 2 ฝ่ายแหละครับ เกิดมามีกรรม มีทุกข์ คู่กรรมคู่เวร คู่บุญ

ไม่ว่าจะเกิดมาชาตินี้ ชาติไหน ยังไงก็ไปกราบเท้าท่านเถอะ อโหสิกรรม เรื่องที่ทำซะนะครับ จิตใจจะได้ไม่เศร้าหมองทั้ง 2 ฝ่าย

แล้วลองปรับความเข้าใจกันดู ว่าทำไมต้องทะเลาะ ทำไมเราต้องเถียงกันด้วย

บุญรักษานะครับ

 

เหตุอันเกิดกับเรา ณ ปัจจุบัน

คือผลจากการกระทำของเราในอดีต

อยากมีอนาคตทีดี ก็ทำปัจจุบันให้ดี

เหตุดี ผลย่อมดี เหตุไม่ดี ผลย่อมไม่ดี

รู้ว่าผิด คิดแก้ไข้ วันต่อไป ดีแน่นอน

เป็นกำลังใจให้ครับ