♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

เรามิใช่เธอและเธอก็มิใช่เรา หรอกหนา
แค่ฝากกลอนเล่นๆนิด ....... หนึ่งนา

เป็นแค่ความประทับใจที่ยังคง แน่นหนา
มีแต่ฝนมีแต่ฟ้าที่ ..... เข้าใจ (i)

 

ปริศนาธรรม

เหมือนความลับดับสลาย ทลายจักร
เมือนางรับดับแสง มณีฉาย
ดุจอาทิตย์แสงสีทอง พรรณราย
กระจายหาย กระจ่างจ้า สาดแสงธรรม.

 

สู้ชีวิตต่อไปไม่ต้องหวั่น
ตอนเกิืดมานั้นก็แก้ผ้ามา
ไม่ห่วงว่่าต้องขาดทุนขาดรอน
เอาเป็นตอนนี้มีชีวิตรอดไปวันวัน
55555555555

 

ธัมมะจักรนี้แล...คือจักรแท้
วัฎฎะจักร แย่...คือหลงในสงสาร
จักรพรรดิ์ศรี ฐานรอง...ธรรมภิบาล
น่าเกรงขามจักรวาลล้วน...จิตเดียว

แสงธรรมนำตอ...เป็นหน่อเกิด
ธรรมล้ำเลิศประเสริฐสุด...วิสุทธศรี
ธรรมดลหลุดพ้น...โลกโลกีย์
ธัมมะจักรมีศรีสรรค์เพ็ชร...เกร็ดนรคุณ
(สนทนาธรรมแล้ว รู้สึกอบอุ่นดีนะ ปลาน้อยว่ามั๊ย ? แต่ขา ฮา คงเบื่อแย่เลยซิ !)

 

ตอไม้ตายต้องแสงธรรม...สาดส่องล้า
คืนกลับมาเพราะต้องมนต์...พระชินศรี
เปรียบคนเราตายซาก...ด้วยกิเลสมากมี
ธรรมะมี จึงหลุดพ้น...วังวนกรรม

เกร็ดนรคุณนะหรือ...เครื่องประดับ
ให้ธรรมพุทธคุณ...อันผ่องศรี
มีแสงฟ้าประดับธรรม...พระจอมมุณี
พระชินศรีนั้นมีแก้วเก้า...นพคุณ (หรือพุทธคุณ หรือ นรคุณ ก็อันเดียวกัน เนื้อ คือธรรมล้วนๆ เกร็ด คือ พุทธลีลา หรือ พุทธศิลป์ ใช้แสดงธัมมะจักรให้ไพเราะในเบื่องต้น ไพเราะในท่ามกลาง ไพเราะในที่สุด ไม่มีใครยิ่งกว่า )

 

เครียดเอ๋ยเครียดหนักกว่าเดิม.....เพิ่ม 2 เท่า
ไม่เห็นเขาเรานั้นเศร้า.....คร่ำครวญหา
ไม่เห็นเงาลายมือน้อง.....เคยส่งมา
โอ้ ! อนิจจาน้องข้าหาย.....ไปไหนเอย ?

 

สนธยายามนี้ ใกล้ค่ำแล้ว
เสียงวิหกร้องเจื่อยแจ่ว แว้วมาหา
เปล่งสำเนียงเสียงขับขาน สนทนา
เหมือนเตือนว่า ลับแล้วหนา ตะวันรอน

 

ง่วงเอ๋ยง่วงง่วงนอน...นอนดีกว่า
แล้ววันหน้าฟ้าใหม่....มาอีกหน
ถึงตอนนี้มิมีนาง...มาช่วยนอนโกรน
ก็ต้องทนๆนอนหนาว...ร้าวต่อไป

 

มากรัก... รักมาก... อันไหนดี
แล้วถ้ารักไม่มี...ไหนดีกว่า
แล้วรักน้อย น้อยไป... ไอ้หยา
เห็นมีแต่ปัญหา ไม่ลงตัว
เดี๋ยวมีรัก เดี่ยวมีร้อง:'( เดี๋ยวมีเลิก
อีกเดี๋ยว เอิ๊กอ๊ากได้ ให้ปวดหัว
เดี๋ยวลัลล้า เดี๋ยวคืนดี เดี๋ยวหน้ามืดตามัว
อีกเดี๋ยวกลัว...โน่นนี่... ตู ปรับตัวไม่ทัน
ศิราณี เริ่มเบื่อ และเริ่มหน่าย
เบื่อวุ่นวาย อย่ามายุ่งกับฉั้น
เหนื่อยนักหนา เหมือนไปรักด้วยกับ(คนของ)มัน
เฮ้อ เวรกรรมของฉั้น หรือ ของแก 555

 

โอ้สามัญผันแปรไม่แท้เที่ยง

เหมือนอย่างเยี่ยงชายหญิงทิ้งวิสัย

นี่หรือจิตคิดหมายมีหลายใจ

ที่จิตใครจะเป็นหนึ่งอย่าพึงคิด (นิราศภูเขาทอง สุนทรภู่)

 

สายพิณขึงตึงนักก็มักขาด
หย่อนย่อมปราศจากเสียงสำเนียงได้
ขึงพอดีนี้จึงเหมาะเพราะจับใจ
หย่อนเกินไปเสียงจะดังฟังไม่ดี

เหมือนชีวิตจิตใจในมนุษย์
จะวิมุตติหมดทุกข์สืบสุขศรี
ดำเนินหมายทางสายกลางทางชีวี
ก็ย่อมมีความสุขได้ในทุกคนฯ

 

ผูกสนิทชิดเชื้อนี้เหลือยาก
ถึงเหล็กลากรัดไว้ก็ไม่มั่น
ผูกด้วยมนต์เป่าเสกลงเลขยันต์
ก็ไม่มั่นเหมือนผูกไว้ด้วยไมตรีฯ

 

ขออีกบทนะ..

เมื่อทำดีใครไม่เห็นเป็นไรเล่า
จงเลือกเอาความดีไว้ไปสร้างสรรค์
ใครจะเห็นหรือไม่ไม่สำคัญ
การทำนั้นเรารู้ดีเท่านี้พอฯ

(หลับฝันดี เพื่อนผองน้องพี่ 55+)

 

แวะเข้ามา อ่านกลอน ก่อนงานเริ่ม
แค่อยากเติม กำลังใจ ให้สู้ต่อ
แม้แสนทุกข์ อ่อนล้า น้ำตาคลอ
เข้ามาขอ ย้ำ เพื่ออยู่ สู้ต่อไป


chearrchearrchearr

 

ในวันนี้ ตังฉัน มันไม่มี
ในพรุ่งนี้ ตังนั้น มันมีไม่
ในวันหนึ่ง ซึ่งเขา ยืมเราไป
บอกเขาไทร้ ในวันหลัง ตังจะมี

ในมะรืน คืนนี้ ไม่มีตัง
ในวันหลัง ก็พลั้ง ตังมันหนี
ในตอนนี้ มีตังไหม ใครบอกที
ในเวลานี้ ไม่มีตัง หวังพึงคุณ

 

จงอยู่กับ ปัจจุบัน พระท่านบอก
สิ่งเย้าหยอก ของนอกกาย อย่าไหวหวั่น
ไม่มีตังค์ กำหนดรู้ อยู่อย่างนั้น
พึ่งใครกัน ตนพึ่งตน คนมีธรรม

(deejai)(deejai)

 

ไม่มีตัง ตังหมด จำต้องอด
ไม่มีตัง หน้าจรด ซดหัวเขา
ไม่มีตัง ฝังใจ ให้ทนเอา
ไม่มีตัง แล้วเรา แต่เขามี

คนมีตัง ใครมี ดีประเสริฐ
คนมีตัง ดีเลิศ บรรเจิดศรี
คนมีตัง ก็ดี บารมี
คนมีตัง ทั้งนี้ มีแต่รวย

 

"สะตังส์ สะระณัง คัจฉามิ"
****************
สักวา...ครั้งมีธรรมชาติท้องทุ่งกว้าง
ปูปลาอ้างมากเหลือผักบุ้งหนา
ผักกะเฉดผักน้ำสายบัวหา
อยู่ใกล้ฝาใกล้เรือนหาไม่ไกล
พัฒนาไปสู่เทคโรงงาน
ถมที่ทางคูคลองทำเป็นท่อ
ระบายน้ำทิ้งปฏิกูลต่อ
ปูปลาฝ่อผักหายากต้องซื้อมา
เข้าโรงคาเย็นออกคาบ้านเช่า
สะตังส์เก่าใช้สิ้นเดือนออกรับตังส์
ทุกวันอยู่เข้าออกใช้แต่ตังส์
โรงงานพังสะตังส์หมดแล้วทำไง
จะกลับไปหาธรรมชาติต้องนั่งเหงา
มีทุ่งเขาขยะน้ำเน่าเหลือ
ปูปลาเคยหาได้มีแต่เกลือ
กล้วยหวีเครือแก้หิวยังใช้ตังส์
ความเจริญพัฒนาหาไรก็ไม่ทราบ
ธรรมชาติที้งยับก่ออิฐแทน
โรงงานมีมูลค่าราคาแพง
ฅนขาดแคลนไม่พออยู่พึ่งแต่ตังส์
ยุคนายทุนปั้นใส่เพิ่มให้อยาก
ว่าโน้นขาดนี่เก่าล้าสมัย
ให้ฅนดิ้นรนหาสะตังส์ไข
ธรรมชาติใสนำมาแลกซึ่ง..สะตังส์
********
********************************
ขออนุญาตบ่นถึงแผนพัฒนาเศษรฐกิจหน่อยครับ...นี่เห็นว่าจะไปสร้างก่ออิฐทับถมแถวภาคใต้อีกแล้ว...ธรรมชาติดีๆที่ฝรั่งอิจฉา...ให้สัปทานเขามา...ทับถม...ทำลาย...เพื่อให้ได้มาซึ่งสะตังส์...พอเขาถอยออกไป...ใครรับกรรม...ธรรมชาติเสื่อมโทรม...ตกอยู่กับใคร?...ไม่ทราบเนอะ.....เจริญจริงจิ๊ง
อิฐปูนสร้างได้เร็ววัน...แต่ธรรมชาตินั้นกว่าสร้างได้นานนับอายุฅนและอาจไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป....น่าเศร้าเนอะ....ขาดทุน..กำไร...
คิดเอา... ท่าน ดร. "_"
*********************************
ต่อไปต้องใช้บทนี้แระ
สะตังส์ สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ สะตังส์ สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ สะตังส์ สะระณัง คัจฉามิ
********************************
ขออภัย _/|\_ ​

**********​

ในที่นี้กำหนด ใช้คำ "สะตังส์","ตังส์" แทน "สตางค์" โดยกำหนดให้มีความหมายเดียวกัน
***********
<TABLE class=search-result-table cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top width=150>สตางค์</TD><TD>[สะตาง] น. เหรียญกระษาปณ์ปลีกย่อย ๑๐๐ สตางค์ เป็น ๑ บาท, อักษรย่อว่า สต., โดยปริยายหมายถึงเงินที่ใช้สอย เช่น วันนี้ไม่มี สตางค์ติดตัวมาเลย เขาเป็นคนมีสตางค์; ชื่อมาตราชั่งตามวิธีประเพณี สําหรับกําหนดนํ้าหนักเท่ากับเงินหนัก ๐.๑๕ กรัม; (โบ) มาตราวัด น้ำฝนเท่ากับ ๑ ใน ๑๐ ของทศางค์.</TD></TR></TBODY></TABLE>​

 

ลานพื้นปูนหน้าบ้าน

สามีเล่า..ลานหน้าบ้านมีปลาว่าย
มีหลากหลายชุกชุมตัวน้อยใหญ่
ปลาดุกหลายตัวร่วมมาชุมนุม
จะน่ากลุ้มถ้าเข้มาร่วมประชุม...เอย

 

ชนะใดไหนเล่าชนะเลิศ ชนะตนแล ประเสริฐสุขสดใส
ชนะผู้ใดไม่ประเสริฐเท่า ชนะใจ ชนะใครไหนจะเลิศเท่า ชนะตน