วิญญาณ ออกจากร่างครับ

สวัสดีครับ ทุกท่าน ผมน้องใหม่ครับ แต่มีเรื่องประหลาด อยากต่อยอดครับ คือ วิญญาณ ออกจากร่างครับ
ผมเคยวิญญาณ ออกจากร่างครับ
สมัยเรียนมัธยม ถึง ป.ตรี
เกิดขึ้นเอง และบ่อยมากครับ
เคยนั่งสมาธิ ได้นานๆ

ตอนหลังแต่งงานแล้วก็เลย ค่อยๆ หายไป
อยากต่อยอดอีกครั้ง
รบกวนผู้มีประสบการณ์ แนะนำวิธี หน่อยครับ
หรือแนะนำ อาจารย์ก็ำได้ครับ

 

ศีลไม่รองรับ สมาธิเสื่อม....

 

สิ่งที่เกิดขึ้น เกิดสมัยตอนเด็กเลยครับ
เท่าที่จำความได้ สมัยเด็กๆ ผมมองเห็นอะไรเยอะมาก เดี๋ยวเล็ก เดี๋ยวใหญ่
ก่อนนอน มักมองเห็นอะไรแปลกๆ บ่อยๆ
บอกให้พ่อฟัง พ่อก็เลยพาไปหาหลวงพ่อที่วัด พรมน้ำมนต์ แล้วก็หายไปสักพัก

พอโตมาหน่อย เรียนหนังสือตอนมัธยม ก็เลยนั่งสมาธิแบบจริงจัง ว่างจากอ่านหนังสือก็นั่งสมาธิ นั่งได้นานๆ รู้สึกโล่ง ว่าง ชอบมาก อยากมีความรู้สึกแบบนั้นอีก

ตอนนั้นอธิฐาน ขอพบพระศรีอาร์ย คิดในใจ ว่าถ้าพระศรีอารย มีจริง ใ้ห้มาหาผมหน่อย
เท่านั้น ละครับ เหมือนมีเข็มเป็นล้านเล่ม แทงผมทุกๆ ที่ของร่างกาย เหมือนมีคลื่นมาดูดผมทุกๆที่ เลยครับ
จนผมต้องบอกว่าพอแล้ว พอแล้ว ก็เลยหายไป ตื่นเต้นมากครับ
ผมเห็นวิญญาณ คนตายบ่อยๆ ครับ
ผอ.ที่โรงเรียนตายไม่กี่วัน ผมต้องไปทำงานที่โรงเรียน นอนในห้องรับแขกที่ห้องพักครู
พอนอนเกือบหลับ ก็เห็น ผอ.มายืนอยู่ที่ปลายเท้า ไม่กล้าเล่าให้เพื่อนที่นอนด้วยกันฟัง
กลัวเพื่อนตกใจ
อีกครั้งตอนที่ขับรถไปต่างจังหวัดกับ ลูกน้า พอถึงทางโค้ง ผมมึนไปหมดจำทางไม่ได้เลย
บอกกับลูกน้า ว่าผมจำทางไม่ได้ดีที่ผมไม่ได้เป็นคนขับ
กลับมาถึงบ้าน ก็ล้างมือล้างเท้าก่อนเข้านอน ประมาณ 5-6 ทุ่ม พอจะหลับเท่านั้นละครับ
มีวิญญาณ 2 ตัว แย่งกันจะเข้าร่างผม เห็นเป็นดวงกลมขาวๆ มีหางยาว เหมือนดาวหางละครับ หัวโตพุ่งมาจากบันได แล้วปรากฎร่าง ลอยขาวๆ ใ่ส่แว่น 1ตัว
ผมก็ภาวนาในใจ ว่าหากไม่ดีจริงก็ให้ไปซะ
สุดท้ายเหมือนรู้ว่าผมไล่ มันก็เลย พุ่งไปหมดทั้ง 2 ตัว

รุ่งเช้าต้องบอกพ่อทำบุญบ้าน ว่าทำไมผีเข้าบ้านได้ ทั้งที่ผมนอนใกล้กับพระประจำบ้าน

 

เรื่องวิญญาณออกจากร่าง เกิดขึ้นตอนผมเรียนมหาลัย ปี 1 ครับ เช่าอพารต์เมนท์อยู่กับเพื่อน 3-4 คนห้องเดียวกัน
ตอนนั้นนอนอยู่ดีๆ เหมือนโดนผีอำ (ผมเกิดอาการอย่างนี้บ่อยๆ คิดว่าโดนผีอำ คือขยับตัวไม่ได้ ขยับร่างกายไม่ได้แล้วก็คิดจินตนาการสร้างภาพเอาเองว่าผีอำ เกิดขึ้นมานานบ่อยมาก)
คราวนี้ผมคิดว่ายังไงก็ต้องลุกให้ได้ ก็เลยรวบรวมกำลังเท่าที่มีลุกขึ้น เท่านั้นละครับ
พอลุกปั๊บ วูบออกมาเลย รู้สึกเจ็บมากตรงที่ออกส่วนสุดท้ายคือปลายเท้า เหมือนโดนฉีก
ออกจากกัน ตัวกับวิญญาณ หันกลับไปมองอ้าว ตัวเองยังนอนอยู่เลย เพือนก็นอนอยู่ข้างๆ แต่ได้ยินเสียงเพื่อนหายใจดังมาก ทุกคนหายใจเสียงดังมาก มีเพื่อนนอนอยู่ 3 คน ตกใจกลัวมาก กับครั้งแรก ไม่รู้ทำไง นอนทับร่างตัวเองก็ไม่เข้า ทำไงก็ไม่เข้า
ไม่นานนัก ได้ยินเสียงดังปัง เหมือนลมพัดหน้าต่างหรือประตูห้องข้างๆ วิญญาณก็เลยเข้าร่าง แล้วผมก็ลุกขึ้นนั่ง สวดมนต์ สักพักก็นอนต่อ หลับไปตอนใหนไม่รู้

ตื่นมาตอนเช้า เข้าห้องสมุดมหาลัย หาหนังสือที่เกี่ยวกับวิญญาณ ออกจากร่างมาอ่านเท่่าที่หาได้จากห้องสมุด
ไปเจอของหลวงวิจิตร วาทการ ที่ประทับใจและเขียนดี จำชื่อเรื่องไม่ได้ และก็ศึกษาเรื่อยมา

 

หลังจากนั้นผมก็ศึกษาอย่างจริงจัง สักพักใหญ่ อ่านหนังสือ เกี่ยวกับสมาธิ เกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ
อยากหาอาจารย์ เก่งๆ มาสอน เสาะแสวงหาไปทุกที่ เท่าที่อำนวยและไปได้ สอบถามพระ ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ไม่เจอคนที่ตอบได้ ตอบก็ตอบแบบขอไปที
ผมก็เลยต้องศึกษาด้วยตัวเอง พอเพื่อนไปเรียนกันหมด ผมก็ ปิดห้องปิดไฟ จุดธูปเทียนไหว้พระ แล้วก็นั่งสมาธิอยู่ในห้อง หลายๆวัน จนบางครั้งคิดว่าตัวเองลอยได้ ในขณะที่นั่งสมาธิ
หัวชนเพดาน บ้างละ ลอยอยู่ในอากาศ บ้างละ มดกัดเต็มไปหมดบ้าง
พอลืมตามาดูไม่เห็นมีอะไรเลย

ทีนี้ ผมจับจุดได้เรื่องวิญญาณ ออกจากร่างผมพยายามฝึก ตอนใหนก็ตาม
ที่ผมนอนและเกิดอาการเหมือนโดนผีอำคือขยับตัวไม่ได้ ผมจะเฉยๆ ไม่พยายามขยับตัว
สักพัก ร่างกับวิญญาณ ก็จะแยกออกจากกัน เหลื่อมๆ กัน รู้สึกตัวเบามาก
ที่นี้ก็เลยพยายามลุกนั่ง เท่านั้นละ วิญญาณ ก็ออกมาอีก แค่ครึ่งตัว ผมนั่งมองไปนอกห้อง
เห็นเป็นควันสีขาวๆ เต็มไปหมด เหมือนอยู่บนก้อนเมฆเลย มองทะลุห้องออกไป เห็นควันขาวๆ สุดลูกตาเลย ชอบมาก
บางครั้ง ก็เห็นทางลงไปใหนไม่ทราบปกคลุมด้วยควัน ขาวๆ เหมือนกัน เท่ากับขนาดประตูคนเข้า แต่ผมไม่กล้าเข้าไป ได้แต่อยู่ข้างร่างกาย

บางครั้งก็มีคนนุ่งขาวห่มขาว เดินมาชวนไปด้วยกัน ผมบอกว่ายังไม่ไปตอนแทนคุณแม่ก่อน

....
พอเรียนจบ ผมก็ฝึกสมาธิเรื่อยมา ถึงที่ทำงานตั้งแต่ 6.30- 7 โมง ก็เข้าห้องประชุมเล็ก
ไปนั่งสมาธิประจำทุกวัน จนเกิดความสงบและว่างเปล่า จิตใจโล่งมาก เบาหวิว
ถ้ามีเวลาผมจะนั่งทุกวัน

ตอนหลัง หลังจากแต่งงานแล้ว เหมือนกับ สมาธิจะเริ่มขาดไป
พยายามฝึกเหมือนเดิม แต่วิญญาณ ออกจากร่างไม่ได้แล้ว
ผมก็พยายาม นั่งสมาธิ แต่ก็ทำไม่ได้
อยากให้เป็นเหมือนเดิมอีก เพราะทำให้จิตใจสบาย
ทำไงดี ...

 

จนบางครั้งคิดว่าตัวเองลอยได้ ในขณะที่นั่งสมาธิ
หัวชนเพดาน บ้างละ ลอยอยู่ในอากาศ บ้างละ มดกัดเต็มไปหมดบ้าง
พอลืมตามาดูไม่เห็นมีอะไรเลย

ทรงอยู่ใน อุปจารสมาธิ อาการที่เกิดขึ้นเป็นปีติ

ทีนี้ ผมจับจุดได้เรื่องวิญญาณ ออกจากร่างผมพยายามฝึก ตอนใหนก็ตาม
ที่ผมนอนและเกิดอาการเหมือนโดนผีอำคือขยับตัวไม่ได้ ผมจะเฉยๆ ไม่พยายามขยับตัว

ขยับตัวไม่ได้เหมือนตัวแข็ง หนัก เป็นอาการของฌาณ 3

สักพัก ร่างกับวิญญาณ ก็จะแยกออกจากกัน เหลื่อมๆ กัน รู้สึกตัวเบามาก

ฌาณที่ 4 ละเอียด

ตอบจากประสบการณ์ส่วนตัว


ตอนหลัง หลังจากแต่งงานแล้ว เหมือนกับ สมาธิจะเริ่มขาดไป
พยายามฝึกเหมือนเดิม แต่วิญญาณ ออกจากร่างไม่ได้แล้ว
ผมก็พยายาม นั่งสมาธิ แต่ก็ทำไม่ได้
อยากให้เป็นเหมือนเดิมอีก เพราะทำให้จิตใจสบาย
ทำไงดี

ฌาณมีได้เสื่อมได้ปกติ แต่ถ้าอยากก็ไม่ได้ ปฏิบัติเหมือนเดิมเรื่อย ๆ ค่ะ อนุโมทนา

 

ขอบคุณครับ คุณแว๊ด
คุณแว๊ดครับ ผมลืมบอกไป ตอนเด็กๆ มีพี่คนหนึ่งสอนคาถาผมสองบท และให้ปฏิบัติ
คือคาถาคงกระพัน และคาถาเสกน้ำล้างหน้า
่่ก่อนนอนตอนเริ่มนอน ให้เอามือไว้สองข้างลำตัว และภาวนาว่าตัวหนัก มือหนักเหมือนหิน ครับ รายละเอียดคาถาผมเปิดเผยไม่ได้ เพราะอาจารย์สั่งไว้ คือเมื่อท่องจำแล้วให้ทำลายทิ้งทันทีครับ ...

 

ค่ะ แต่อาการฌาณที่ 3 จะเหมือนหนักตัวแข็ง

อย่างที่คุณบอกว่าเหมือนผีอำ เมื่อตอนเป็นเด็กนั้น ตอนแรกแว๊ดก็คิดเหมือนกัน แต่จริง ๆ ไม่ใช่ คือขณะที่นอนเราทรงอยู่ในฌาณ คล้ายกับว่า กายหลับจิตตื่น ก็เลยขยับไม่ได้ ก็ตกใจปกติ พอบ่อย ๆ เราก็ชินเอง แต่จริง ๆ เราจะตัดให้หลับก็ได้

 

ผมถามต่อนิดหนึ่งครับ คุณแว๊ด ทำอย่างไร ผมถึงจะไปขั้นต่อไปไ้ด้ ครับ
เวลาผมนั่งสมาธิที่ทำงาน พอหลับไปนิดหน่อยตื่นมาตัวแข็ง ผมจะโยกมือขึ้นลง
ออกมาแต่มือเบาๆ มือจริงอยู่กับที่
และรู้สึกตัวเบาสมองโล่ง แต่ผมไปต่อไม่ได้ หยุดแค่ตรงนี้ ขั้นต่อไปเป็นอย่างไรครับ
หลังจากที่ตัวเบาโล่งแล้ว ...
ขอบคุณครับ

 

เคยเป็นมาหมดแล้วค่ะ อยากต่อเหมือนกัน ในตอนนั้น แต่ยิ่งอยากยิ่งค่อย ๆ หาย

แนะนำเจริญสติให้มากขึ้น จะทรงอารมณ์ที่เป็นอยู่ได้มากขึ้น ทำเฉย ๆ ถ้าอยากมันจะไม่ได้

แต่จริง ๆ มีของดีกว่านี้ อันนี้เป็นแค่จิ๊บ ๆ

 

เคยเป็นมาหมดแล้วค่ะ อยากต่อเหมือนกัน ในตอนนั้น แต่ยิ่งอยากยิ่งค่อย ๆ หาย

แนะนำเจริญสติให้มากขึ้น จะทรงอารมณ์ที่เป็นอยู่ได้มากขึ้น ทำเฉย ๆ ถ้าอยากมันจะไม่ได้

แต่จริง ๆ มีของดีกว่านี้ อันนี้เป็นแค่จิ๊บ ๆ
__________________

ครับ มันยิ่งทำให้ผมอยากรู้ครับ แต่ไม่บอกก็ไม่เป็นไรครับ
ผมว่ามันไม่ได้หยุดแต่ตรงนี้นะ แต่ก็พยายามทำอยู่ หาทางต่อไปครับ
หรือว่า ตัววิญญาณ ต้องนั่งสมาธิด้วยครับ แล้วจะพิจารณาอะไรอีกละครับ
ตัววิญญาณ ต้องคิดต้องทำอะไรต่อหรือครับ ถึงจะไปได้ต่อ ผมงง มาก
มาหยุดแต่ตรงนี้ หลายครั้งเลย เหมือนรู้เวลา ...
ขอบคุณครับ

 

อย่างที่แว๊ดบอก เจริญสติ แล้วอะไรอย่างอื่นจะตามมาเองค่ะ รู้เยอะไม่ดี ขออนุญาติยกคำสอนของพระเดช พระคุณหลวงพ่อจรัญฯ ท่านว่าอย่างนี้

"การเจริญกรรมฐานต้องทิ้งความรู้หมด เอาวิชาการใส่ตู้หมด อย่าเอาวิชาการมาปะปนกัน ต้องทำตนเป็นคนโง่ โง่บ่เป็น บ่เป็นใหญ่ โง่ไว้ให้มันผุดขึ้นมาเอง นี่ของจริงอยู่ตรงนี้ ถ้าเรารู้มากไม่ใช่ของจริงหรอก คนรู้มากมันเยอะ ไม่ใช่รู้ของจริง"

 

ขอบคุณครับ คุณแว๊ด
ผมจะเฉยๆ ครับ ไม่สนใจ ทำสมาธิไปเรื่อยๆ ไม่สนสิ่งที่เกิดขึ้น
ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง ภาวนาพุทธโธ ไปเรื่อยๆ

 

จริง ๆ สมาธิคุณเยอะนะ จะฝึกไปทางไหนก็ได้ แต่ยังไม่ทรงตัว แว๊ดจึงแนะนำให้เจริญสติ

ถ้าชอบฤทธิ์ก็ฝึกกสิน ถ้าอยากหลุดพ้นพิจารณาตามที่ครูอาจารย์สอน แนะนำ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านจะแนะนำฟังง่าย และเป็นแนวปฏิบัติทั้งหมด

อนุโมทนาค่ะ

 

ได้ฟังแล้วรู้สึกดีจังค่ะ สำหรับตัวเองแค่ปฎิบัติการนั่งสมาธิแต่ละวันยังยากเลยค่ะ จิตชอบคิดฟุ้งซ่านพยายามข่มแล้วได้แป๊ปก็แว๊ปไปเรื่องอื่น ต้องทำอย่างไรบ้างค่ะ แนะนำหน่อยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

 

พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านแนะนำง่าย ๆ สำหรับคนฟุ้งซ่านง่าย

ให้จับลมหายใจพุท โธ (เข้าออก) นับเป็นหนึ่งคู่ นับไปจน 10 ระหว่างที่นับถ้าคิด ให้กลับมานับหนึ่งใหม่ แล้วหยุด พอใจสบาย ๆ ก็นับใหม่ ท่านว่าประมาณหนึ่งเดือน สมาธิจะทรงได้ถึงครึ่งชั่วโมงคะ

แต่ที่แว๊ดทำ คือพอคิด จะปักจิตที่ลิ้นปี่ แล้วกำหนด คิดหนอ ๆ ชอบอันไหนลองทำดูค่ะ

 

ผมก็เป็นไปตั้งแต่เด็ก แก้ได้แล้ว วิธีธรรมดา ครับ

 

ผมเป็นแค่คนธรรมดาครับไม่ได้วิเศษวิโสอะไร
อยากมีความสุข เหมือนคนทั่วไป ไม่ได้โม้โอ้อวดอะไรครับ
แต่เชื่อสิ่งที่เห็น และสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองเ่ท่านั้นครับ
ขอบคุณทุกท่านที่แนะนำครับ