โง่...หัวไม่ดี... คิดไม่ทันคนอื่นเขา..จะมีโอกาสประสบความสำเร็จในชีวิตไหม ?

น่านับถือ ในความคิด และคำแนะนำครับ วันนี้ผมเองอายุก็มากกว่าน้อง แต่ในวัยเดียวกันนี้ผมมีแต่อยากได้ บอกตามตรงเหมือนกับที่น้องเจ้าของกระทู้เล่ามา
ยิ่งดิ้นมันจะยิ่งเหมือนวัวพันหลักครับ วันนี้ภาระยังไม่มาก อย่าโหยหาอยากได้เกินตัว แล้วจะแก้ไขลำบากครับ คำว่าพอเพียงนี้ลึกซึ้งยิ่งนัก สักวันคุณจะเป็นเศรษฐีถ้าคุณรู้จักพอ

 

สู้ๆนะครับ. ผมเป็นคนนึงที่ เรียนไม่เก่งแต่เด็กๆ แต่ผมมีความชอบอะไรก็จะมุ่งทำแต่สิ่งนั้นอย่างเดียว และไปสนใจทำกิจกรรมนอกตำราเรียนเสียส่วนใหญ่ จนได้ทำงานที่ตัวเองรัก ผมก็ไปของผมได้เรื่อยๆจนมีโอกาสเรียนต่อ ผมเลยเลือกเรียนแต่ที่ใจรักจริงๆ ผลออกมาดีมาก จากนั้นทำงานก็ลุ่มๆดอนๆเพราะผมใช้อีโก้ตัวเองเข้าสู้กับคนอื่น กว่าจะเรียนรู้ว่า การรู้จักธรรมชาติของคนสัตว์สิ่งของ มีค่ามากกว่าการรู้แค่ชิ้นงานนั้นๆเป็นไหนๆ สรุปว่า ผมก็ผ่านมาจาก ศูนย์เหมือนกัน อย่าเพิ่งยกยอดให้กับสอมงหรือร่างกายว่าเขาทำงานไม่ดีนะครับ. ร่างกายเขาจะเป็นอย่างไร ถ้าใจสู้เขาก็สู้กับเราครับ ยิ่งสู้ยิ่งฝึกฝนสมองเขาก็จะกลับมาแตกตัวและงอกเงยจากที่เคยฝ่อไป ถ้าเรามีกำลังใจดีในการสู้ชีวิต. เราก็จะมีกำลังดีๆไว้ใช้ในการปฎิบัติธรรมเช่นกันครับ

 

โอ้!!! โชคดีจังเลย...หาจุดพกพร่องของตัวเองได้ แค่นี้ก็ฉลาดกว่าผมแล้ว:'(

 

เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ ขอให้เจอทางเดินที่มีแต่ความสุขในชีวิตเร็วๆนะครับ สาธุ

 

สมองช้า คิดเลขง่ายๆไม่ได้ สะเพร่าผิดบ่อยๆนี่ดิฉันก็เป็นอยู่ สมัยก่อนดิฉันก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้ เพิ่งมาเป็นเมื่อ 4-5 ปีที่ผ่านมา ตอนนี้ก็ยังไม่ได้หายไปเสียทีเดียว แต่ตื่นเต้นน้อยลงเมื่อตนผิดพลาดเชื่องช้า เริ่มชินกับความโง่ของตัวเองแล้วค่ะ

ทำการเกษตรก็ไม่ได้มีเวลาเป็นอิสระเสียทีเดียวนะคะ ทั้งวันมีภาระต้องทำมากมาย และอาจไม่มีเงินเก็บก็ได้ เพียงแต่ไม่มีเจ้านายมาสั่งให้เราทำนู่นทำนี่เท่านั้นเอง ถ้ายังไม่พร้อมรับความผิดหวังจากการเปลี่ยนงานใหม่ก็อย่าเพิ่งเปลี่ยนเลยนะคะ ดิฉันว่าท่านเจ้าของกระทู้ใจเย็นๆ ใช้เวลาสังเกตตนเองสักพัก เมื่อใดท่านพบสิ่งที่ตนเองยอมสละแรงกายแรงใจเวลาความเป็นอิสระเพื่อมันได้ จึงค่อยทำงานที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนั้น จะได้ไม่ต้องเปลี่ยนงานหลายครั้งค่ะ​

 

ตอนผมอยู่มัธยมปลาย ผมเห็นเพื่อนหลายคนที่อยู่ห้องวิทย์โครงการได้ที่มหาลัยหลายที่และได้ขึ้นเวทีอันทรงเกียรติ ผมอยู่ห้องวิทย์ทั่วไปพอจะสอบตรงเข้ามหาลัย ผมก็โดนเข้าแย่ง(ผมพยายามเต็มที่แล้ว) ขนาดเพื่อนในห้องที่ขี้เกียจไม่สนใจการเรียนยังได้มหาลัยดีหลายที่ทั้งที่ไม่สมควรได้แต่กลับได้ ในที่สุดผมก็ไปอยู่ม.เอกชน เพราะว่า 1.รุ่นผมเป็นรุ่นแรกที่มีการสอบGATPAT และO-Net เปลี่ยนรูปแบบการสอบใหม่ คะแนนผมคงน้อยและอยากเข้าคณะที่ตัวเองอยากจะเรียน 2.ไม่อยากแข่งขัน ไม่อยากแย่งที่เรียนคนอื่นเช่นเดียวกับที่เด็กห้องโครงการที่เก่งแย่งที่เรียนคนอื่น

ต่อมาผมได้อยู่ม.เอกชน ตอนปี1 เทอม1 ผมกลับไปโรงเรียนเก่า ผมเห็นเพื่อนได้ดิบได้ดี มีเงิน เอาแฟนมาโชว์ บอกความสำเร็จต่างๆนานา มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับในหมู่เพื่อนฝูงเก่า ผมเห็นเขาแล้ว ผมกลับมามองที่ตัวผม ผมไม่มีอะไรดีเลย ผมรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

ปี1 เกือบปลายเทอม2(ช่วงปลายม.ค.) ผมจะไปสมัครPart time ที่MK แต่เพื่อนพูดจาขัดขวางว่า ถ้าจะสมัครpart time ต้องทำเลย เดี๊ยวเขาจะไม่รับ ผมได้ยินเพื่อนพูดแค่นั้น ผมคิดที่จะสมัครหลังสอบปลายภาคเสร็จ พอจะสมัคร parttime เต็มทุกที่ไม่ว่าจะเป็นMK Fugi Yayoi เต็มหมด ตอนนั้นผมคิดในแง่ดีคือ ผมให้โอกาสกลับอยากคนที่หาเงินช่วยพ่อแม่(ความหมายคือ ผมไม่ได้ไปแย่งงานคนอื่น) ส่วนแง่ร้ายคือ ผมไม่ได้นู้นไม่ได้นี้ ผมกลัวว่าวันข้างหน้า เวลาผมจะสมัครงานที่ไหนผมก็กลัวที่จะถูกคนเก่งๆ แย่งที่ทำงาน แล้วผมจะไดที่ทำงานที่ไม่ดี เสี่ยงที่บริษัทจะเจ็งไล่พนักงานออก แล้วผมจะตกงาน

ช่วงซัมเมอร์ ปี1จะขึ้นปี2 ผมคุยกับพ่อว่า ซัมเมอร์หน้า ผมขอไปทำparttime ได้มั้ยละ พ่อก็บอกว่าไม่ได้ เดี๊ยวจะเสียการเรียนและเด็กสมัยนี้ได้เงินจากการทำparttimeไป ก้ใช้เที่ยวกันหมดไม่เห็นมีใครเก็บเงินซักคน

ปี2 เทอม1 เพื่อนmateมีเงินจากการทำธุรกิจเครือข่าย (Aimstar) ผมอยากจะมีเงินเก็บไว้ในวันข้างหน้าบ้าง เลยปรึกษาพ่อ พ่อไม่อนุญาติให้ผมทำ เพราะพ่อให้เหตุผลว่าหลอกหลวง ไม่เคยมีเพื่อนเของพ่อคนไหนที่จะเจริญด้านไหนเลย

จากเหตุการทั้งหมดทำให้ผมรู้น้อยเนื้อต่ำใจ โดนพ่อห้ามนู้นห้ามนี่ ผมไม่รู้จะหาที่พึ่งทางด้านโชคลาภการงานอย่างไงดี ในที่สุดผมก็เลยต้องบูชากุมารทองและท้าวเวสสุวรรณเพื่อที่จะได้มีโชคมีลาภ + สวดคาถาเงินล้าน ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำทุกวัน
+ สวดมนต์ไหว้พระทุกวัน ผมยังไม่รู้ว่าตอนนี้มีโชคลาภมาผมหรือยัง ผมหวังว่าจะมีโชคลาภในวันข้างหน้าและจะเอาเงินเหล่านั้นให้พ่อแม่ไว้ใช้ยามแก่เถ้า

หากใครที่ตกงาน ขอให้มีงานทำ
หากใครถูกไล่ออก ขอให้งานใหม่ที่ทำแล้วไม่ถูกไล่ออก
หากใครตกต่ำในชีวิต ขอให้เจริญในวันข้างหน้า
หากใครที่ตกงาน ถูกไล่ออก + รักษาศีล5+ จะหาทรัพย์ที่ได้ไปเลี้ยงดูแลพ่อแม่
ขอให้เจริญรุ่งโรจน์ทั้งทางโลก มีทรัพย์ไปตอบแทนพระคุณเลี้ยงดูแลพ่อแม่ และเจริญทางธรรม เทอญ

สาธุ

 

อิฉันเคยมีประสปการณ์แบบนี้เหมือนกันค่ะ ตอนแรกคิดว่าเป็นสาเหตุอื่น ลองแก้ไขปัญหานั้นๆที่คิดว่าน่าจะใช่แต่สมองยังเชื่องช้าเหมือนเดิม สุดท้ายเลยไปตรวจสุขภาพ ปรากฎว่า อิฉันเป็น โรคความดันต่ำ เลือดไปเลี้ยงสมองน้อย คุณหมอแนะนำให้ออกกำลังกาย และเป็นโรคโลหิตจางเล็กๆ ต้องกินยาบำรุงเลือด อิฉันก็ทำตามค่ะบังคับตัวเองให้ออกกำลังกาย ก็ดีขึ้นค่ะสมองโป่งโล่ง คิดอะไรเร็วขึ้น (ยกเว้นคิดเลขเพราะอันนี้โง่จิงๆไม่เกี่ยวกับสุขภาพ อิ อิ) แต่ถ้าหยุดออกกำลังกายสมองก็จะกลับมาช้าหมือนเดิม นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับอิฉัน (และเพื่อนค่ะ)
คุณลองไปตรวจสุขภาพดูน่ะค่ะ อาจเป็นปัญหาจากสุขภาพก็ใด้ เป็นกำลังใจให้น่ะ

 

สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้ ขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ

 

มองหาตัวเองให้เจอก่อนว่าต้องการอะไรในชีวิต ถ้าต้องการเงินก็ต้องทำงานหนัก และต้องแลกกับเวลาให้ครอบครัวหรือมีความสุขกับครอบครัวแต่เงินไม่ต้องมากแต่ไม่ขัดสน
ขอบคุณครับ

 

เป็นเพราะใช้คอมพิวเตอร์มากไปมั้งครับ ห่างๆไว้ก็ดีนะครับ อีกอย่างฝึกครับฝึก ฝึกใช้สมองคิดตัวเลขบ่อยๆอย่างคิดเลขเร็วก็ได้ มันมีแบบฝึกคิดเร็วหาซื้อครับ สมองเราช้าเพราะไม่ชอบคิดจริงๆผมก็เป็นแก้ง่ายๆโดยคิดเลขเร็ว ส่วนเรื่องฉลาดทันเกมส์โกงคนนั้นมันแล้วแต่ประสบการณ์ของแต่ละคนครับ อีกกรณีคือลบลู่ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นครูครับไม่ว่าครูเราหรือครูใครก็ตามครับ เพราะศาสตร์ต่างๆที่ครูได้รู้มาส่วนมากมาจากที่เดียวกันดังนั้นคนที่เป็นครูทุกคนมีครูเป็นคนๆเดียวกันตั้งต้น แต่ที่สำคัญผมว่าน่าจะเรื่องเราใช้สมองในการคำนวณน้อยไปครับ จริงๆผมก็เป็นแบบคุณนี่ละผมก็แก้แล้วมันก็ได้ผลดีมากๆ

 

มีความสามารถอะไรที่พอจะรับงานได้บ้างไหม บางทีเผื่อจะแนะนำลูกค้าให้ PM มานะคับ

 

ชอบภาพประกอบน่ะ
กอดคอหมาแล้วจ๋อยไปด้วยกันนี่ช่างเหมือนชีวิตเราเล้ย

 

มันเป็นเรื่องของวิบากกรรมเก่าที่ปรุงแต่งให้เราเป็นไปต่างๆนาๆ ก็ต้องยอมรับมันไป นอกเสียจากว่า กรรมเรื่องความฉลาดมันสมองของเราจะเบาบาง แล้วมีครูอาจารย์เสกอ้อยดำหรือสอนวิชาอ้อจำให้เรา นั้นถึงจะทำให้สมองเรามีความจำความฉลาดขึ้นมาบ้าง และอีกวิธีก็คือการใช้กระแสไฟฟ้าเปลี่ยนคลื่นสมองเรา เรื่องนี้มันละเอียดและยาวเอาไว้ว่างๆจะอธิบายให้ฟังนะ
-อีกเรื่อง ผมก็เคยคิดแบบคุณว่าจะไปทางไหนดี ครูอาจารย์ผมก็บอกว่า เดี๋ยวมันก็มาชนเราเอง เพราะว่าเราเองก็ย่อมมีชะตาชีวิตและวิบากกรมที่จะต้องเป็นไป จงทำดีทำบุญเข้าไว้เพื่อที่จะได้เจอแต่สิ่งดีๆที่จะเข้ามาในชีวิต

 

ใจเย็นๆ ครับ ค่อยคิด ค่อยเป็น ค่อยไป

 

เห็นด้วยครับ...และอยากให้กำลังใจว่า
"ทำทุกอย่างให้เต็มที่หากตัดสินใจลงมือทำ หมายความว่า คุณต้องตั้งเป้าหมายให้ชัดเจน และอย่าท้อถอยจนกว่าจะทำได้ และคุณก็จะประสบความสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันได้อย่างแน่นอนครับ"

 

อย่ายอมแพ้นะครับ ยอมแพ้ก็จบ สู้และอดทนย่อมมีหนทาง เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณมากนะครับ