เรื่องเด่น ☆☣~ พลังจิตสัมผัส ~☣☆

มาอัพให้อ่านง่ายขึ้น...ใครมีคำถามอะไร ถามได้เลยค่ะ...ถ้าตอบได้จะตอบ....

 

แอด facebook คุยสดๆ ได้ที่ ปูจ๋า รอโชควาสนา.... ตอบคำถาม คุยกันได้ทุกวันค่ะ

 

หวัดดีค่ะ ...วันนี้จะมาเล่าเรื่องจริงแปลกๆ ให้ฟัง

คือ ที่บ้านดิฉัน มีหนู เยอะ...เพราะอยู่ใกล้ๆ ร้านอาหาร...หนูชอบอยู่มาก...จนดิฉันรำคาญ จะฆ่าแบบเบื่อ ก็สงสารมันเพราะมันคือการฆ่าสัตว์.... จะดักกาว มันก็ตาย ... จะดักด้วยกรงมันก็ทำได้ยาก...และมีปัญหาต้องไปปล่อยด้วย

ดิฉันเห็นโฆษณามี เครื่องมือประมาณนี้
<table border="0"><tbody><tr><td rowspan="5" valign="top">
</td> <td rowspan="1" colspan="2"> เครื่องไล่หนู STINGER (สติงเจอร์) UR25-AP

</td> </tr> <tr> <td valign="top" width="33%" align="left">
</td> <td valign="top">
</td> </tr> <tr> <td colspan="2">
</td> </tr> <tr> <td rowspan="1" colspan="2"><hr> เครื่องไล่หนู ยี่ห้อ Stinger มาตรฐานอเมริกา
รุ่น UR25-AP
พื้นที่ห้อง 25-30 ตร.ม.
คลื่นความถี่ 30-60 KHz

จุดเด่นเครื่องไล่หนู
สามารถไล่หนู แมลงสาบรวมถึงแมลงรบกวนได้
สามารถเซ็ตค่าคลื่นความถี่ที่เหมาะสมในการกำจัดสัตว์แต่ละประเภท
ใช้คลื่นความถี่แบบอัลตราโซนิค
ให้คลื่นความถี่อย่างต่อเนื่อง
ใช้ระบบเสียงแบบ Microprocessor ที่ให้ความชัดเจนของคลื่นเสียงได้ดีกว่าระบบ Timing Circuit
ความดังสูงสุดเพียง 103 เดซิเบล
มีปุ่ม test เสียงในระดับที่ต้องการ

ใช้แบตเตอรี่
ซึ่งแบตเตอรี่ใช้ได้นานถึง 3 เดือน

ขนาด
กว้าง 6.5 x ลึก 6 x สูง 9.5 เซนติเมตร

วิธีใช้
เพียง ใส่แบตเตอรี่ขนาด AA 3 ก้อน เครื่องจะปล่อยคลื่นความถี่อัลตราโซนิคผ่านลำโพงโมโตโรล่า ไปรบกวนระบบประสาทของหนู แมลงสาบ และแมลงกวนอื่นๆ โดยสามารถเลือกเป็น Auto หรือให้ไล่สัตว์เฉพาะบางประเภทที่ต้องการได้ เช่น หนู
ใช้กับไฟ 220 VAC 50 Hz

เมื่อสั่งซื้อ วันนี้ รับสิทธิ์พิเศษทันที

​

บริการจัดส่งฟรีทั่วประเทศ

​

รับประกันคุณภาพสินค้า 1 ปี
</td></tr></tbody></table>
ก็เลยไปซื้อมา...ติดที่ห้องครัว...แล้วอีก 2 คืนต่อมา ดิฉันก็รู้สึกว่า มีเสียงวิ๊ดดดดดดด ดังมากในหูของดิฉัน... จนดิฉันทนไม่ไหว...ก็พยายามหาต้นตนเสียง ซึ่งดิฉันจะได้ยินอยู่ในห้องนอนดิฉันเท่านั้น... คืนนั้นดิฉันก็นอนไม่หลับ...ต่อมา ดิฉันก็คิดว่า สงสัยจะเป็นเพราะพัดลมแอร์ที่ห้องนอนหอพักที่ติดกับบ้านของดิฉัน จึงไปบอกให้เจ้าของหอพัก ไปซ่อมพัดลมแอร์

แต่คืนต่อมา ก็นอนไม่หลับอีก เพราะเสียงหวิ๊ดดดดดดด ยังดังไม่หยุด...ดิฉันปวดหัวจนทนไม่ไหว ต้องไปหาหมอ ให้หมอจ่ายยานอนหลับ

แล้วคืนนั้นดิฉันก็นอนได้.... แต่เสียงไม่หยุดดังค่ะ...ดิฉันทนไม่ไหวจริงๆ ของให้อา กะ ย่า มาช่วยฟังว่า เสียงมันดังและอยู่ไหน...แต่อา และย่า เขาก็บอกว่า ไม่ได้ยินอะไรเลย

อ้าว..เวร...หรือว่าจะเป็นเสียงเปรตมาขอส่วนบุญ (คิดไปนั่น) ก็เลยไปทำบุญตักบาตรให้เปรต... แต่คืนต่อมา ก็เสียงไม่หยุดอีก...ดิฉันใคร่ครวญอยู่นาน จนมาคิดได้ว่า อาจเป็นเพราะดิฉันไปซื้อเครื่องกำจัดหนูแบบคลื่นเสียง แต่หนูมันต้องรำคาญสิ ไม่ใช่เรารำคาญ...เออ ทำไงดีเนอะ...คืนนั้น ดิฉันก็ทานยานอนหลับอีก จนหลับ

ไม่ไหวล่ะ...ดิฉันคิด...เลยเอาเครื่องกำจัดหนูออก ... แต่คืนต่อมา เสียงก็ยังไม่หาย...ดิฉันก็แทบจะร้องไห้เลย...เป็นความทรมานเกือบอาทิตย์...แล้วจู่ๆ ดิฉันก็เหลือบไปดูที่นาฬิกาปลุกเก่าๆ ที่ดิฉันเอาไปตั้งที่ทีวี เพื่อโชว์ เป็นรูปตุ๊กตาหมีข้างๆสัปปะรด...แล้วดิฉันก็ลองเอานาฬิกามาฟัง... ปรากฏว่า มันมีเสียงเล็กๆ แหลมๆ ...ดังมาจริงๆ ทั้งๆ ที่ถ่านมันน่าจะหมดไปนานแล้ว น่าจะเป็นปี...แต่จู่ๆ มันก็ทำงานได้ เมื่อดิฉันเอาถ่านออก เสียงที่ดังก็เงียบลง

โอ้ย ดิฉัน ดีใจสุดๆ นี่คือ ผลกรรมที่ดิฉันไปทำกับหนู ไว้ละมั้ง ถึงได้เกิดเสียงเ่ช่นเดียวกะที่หนูโดน... กรรมติดจรวดค่ะ...อันนี้เรื่องจริง 100% เกิดกะดิฉันเอง

 

ขอเล่าอีกเรื่องละกันคะ วันนี้

พอดีดิฉันมีน้องชายอยู่คนนึง ชื่อ ป้อม....ปัจจุบันอายุ 35 ปีละ...ช่วงที่ป้อมอายุแค่ 5-6 ขวบ... ป้อมพูดคำนึงที่ทำให้แม่ดิฉันร้องไห้ คือเค้าบอกว่า "เขาจะบวชตลอดชีวิต เพราะชาติที่แล้วตายในผ้าเหลือง" แม่ร้องไห้เลย...ว่า ทำไมเด็กอายุแค่นี้ ถึงได้คิดแบบนี้...

ปัจจุบันอายุ 35 ปี ไม่เคยมีแฟน ไม่ได้เป็นเพศที่ 3 แต่จิตใจฝักใฝ่ธรรมะ มาก... แม้แต่ไปเที่ยวออสเตรเลียกันเมื่อเดือน พ.ค. นี้ เค้ากำลังฟัง MP3 ดิฉันก็ถามว่า ฟังอะไร ฟังด้วยคน... อ้าว...เสียงพระเทศน์นี่หว่า... Y.Y ยิ่งกว่าดิฉันอีก...แถมชอบนั่งสมาธิทุกวัน...สงสัยจะเอาจริงๆ แล้ว...ดิฉันถามเขาทุกปี.. เขาก็บอกว่า ตอนนี้ ห่วงแค่ดิฉัน ถ้าดิฉันตาย .. เขาก็ตั้งใจจะเข้าไปบวชที่ถ้ำวัดธรรมมาส..อำเภอเนินมะปราง ... พิษณุโลก... นี่คือ เรื่องจริงค่ะ...

 

ก็ระวังตัวอุปาทานกินด้วยนะคะ แรกๆของคนที่ได้นิมิตใหม่ๆก็จะตื้นเต้นกับการได้เห็นนั่นนี่กันทุกคนบางคนก็หลงบางคนก็จับเอามาเจริญสติเพื่อให้ถึงขั้นต่อไป ศึกษาเรื่องความฝันให้ดีๆว่ามันมีหลายลักษณะบางอย่างก็เป็นเทวดาของตัวคุณนั่นแหละมาบอก บางอย่างก็มาจากของจากอดีตติดตัวมาหรือเกิดจากธาตุกำเริบ อย่าประมาทกับสิ่งที่ได้รู้ได้เห็นและการบอกเล่าสาธารณะจากจิตปรุงแต่งเพราะจะเป็นวจีกรรมได้

 

ขอบคุณพี่ปูที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันนะคะ

จะตามอ่านเรื่อยๆค่ะ ^__^


.

 

ค่ะ... แต่อยากจะบอกว่า เรื่องที่เล่าไม่ได้ปรุงแต่งให้มันสนุก หรือ เพื่อความบันเทิงหรอกนะคะ แต่เป็นเรื่องจริงทั้งหมด พิสูจน์ได้ทุกเรื่อง ไม่รู้จะโกหกไปทำไม...บาปกรรม อันนี้ต้องอยู่ที่วิจารณญาณ ของแต่ละคนว่า "เชื่อแค่ไหน"

แล้วรู้ไหมค่ะ ว่าดิฉันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ แต่ทำไมดิฉันพึ่งเอามาเล่าให้ฟัง... ก็เพราะกลัวคนอื่นว่า เป็นเด็กเลี้ยงแกะนี่ล่ะ... แต่ดิฉันพูดเืรื่องจริง เลยไม่ต้องกลัวอะไร...และอยากให้ฝันที่ดิฉันเห็นก่อน ได้มีประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง เช่น สถานที่คล้ายทางยุโรปที่ดิฉันเห็น อยากให้รู้ค่ะ ว่ามันจะเกิดขึ้น
แต่อย่างที่บอกละคะ...ดิฉันนำมาเล่า ก็คิดแล้วเหมือนกันว่า ต้องมีคนบอกประมาณนี้...ดีนะไม่ถึงกะบอกว่า ดิฉันบ้าไปเองคนเดียว

 

ฮ่าๆๆๆ เขาบอกว่าจิตปรุงแต่ง ไม่ได้บอกว่าแต่งเรื่องขึ้นเอง เขาน่าจะหวังดีก็ได้ครับ เหอๆเขากลัวคุณปูจะมีความผิดทางด้านวจี คืออะไรเนี่ยวจีลืมความหมายซะแล้ว แต่ยังไงผมก็ชอบฟัง ชอบอ่านอยู่ดี เหอๆไม่เป็นไรครับ ใจความสำคัญอยู่ที่ประโยคสุดท้ายว่า อย่าไปเบียดเบียนเขาเลย เขาก็มีชีวิตเหมือนเรา เขาก็มีที่ของเขา ถ้าอยู่ร่วมกันได้ก็อยู่ไปเถอะถ้าเขาไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร เหอๆ แต่ที่ทราบที่บ้านตัวเองมีแมลงสาบเยอะมาก ไม่ตีไม่ฆ่าซักตัว นอกจากเหยียบโดยไม่ตั้งใจเพราะปิดไฟ เหอๆ ตอนนี้น่าจะได้ซักฝูงหนึ่งได้แล้ว

 

แหะๆ... ขอโทษด้วยค่ะ...เอาเป็นว่า แล้วแต่วิจารณญาณละกันเนอะ ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ...มาเล่าให้ฟังอ่ะ....

แล้วแมลงสาป...สงสัยจะไม่ไหวมั้ง....ดีนะ ที่คุณ Zinteller ไม่กลัว... แต่ปูไม่ชอบเลยค่ะ แมลงสาป...แย่กว่า หนู อีก...แต่แมลงสาปคือ สัตว์ที่อยู่มาก่อนมนุษย์เกิดซะอีก ตั้งแต่รุ่นไดโนเสาร์แล้ว ฉะนั้น ถึงมนุษย์จะสูญพันธุ์ แมลงสาปนี้ละคะ จะอยู่ได้ O.O" โอ๊ว...น่ากลัวจริงๆ

 

พรุ่งนี้จะมาเล่าเรื่อง ตอนเรียนเชียงใหม่นะคะ...เรื่องมันยาวววววว

 

อยากทราบว่าจะเกิดภัยที่มีคนตายเป็นร้อยทางยุโรปน่ะ พอจะเห็นว่าอักษรที่ใช้บอกชื่อถนน หรือบ้านเป็นแบบภาษาอะไรน่ะค่ะ และเป็นเรื่องภัยชนิดไหน จะได้หลีกเลี่ยงได้ค่ะ

 

เหอๆ ผมว่าไม่ว่าอยู่ที่ไหนถ้าถึงวาระกรรมของเราแล้วมันก็ไม่รอดหรอกครับ นอกจากวันนี้ทุกๆวัน ทุกๆวินาทีสามารถรู้กำหนดจิตใจได้ แล้วก็ให้คิดซะว่าเราจะตายในวันพรุ่งนี้เหมือนกับในบทความของนักธุรกิจที่ไหนซักคนจำไม่ได้แล้ว ที่บอกว่าให้คิดว่าพรุ่งนี้คุณจะตายแล้ว คุณก็จะทำสิ่งดีดีให้กับตัวเองกับประเทศอีกเยอะ อนุโมทนาสาธุครับ อันนี้ตอบของคุณปูบ้าง ผมก็กลัวอยู่นะแต่ชอบฟัง ถ้าเจอเองอย่ามาแบบผิดปกติ ขอปกติแล้วมาแบบทีละนิด ไม่ใช่มาซะตกกะใจเลย แบบนี้ไม่ไหว ทำไมถึงได้อยากเจอ จะถามเขาได้ไงครับ ฮ่าๆๆ ปกติ ก็ทำบุญ สวดมนต์อันนี้ทุกวันเว้นบางวันที่อ่านหนังสืออาจจะสวดสั้นๆหรือลืมสวดซึ่งน้อยมาก

 

ใช่สัตว์ทุกชนิดมันก็อยู่ที่นั่นแหละมันอยู่มาก่อนแล้ว แต่เรานี่สิที่ไปรุกที่ ใช่รึเปล่า คิดในเชิงบวกมันก็เป็นสัตว์เลี้ยงประจำบ้านแค่มีหลายตัวเท่านั้นเอง ไม่อยากให้มีสิ่งเหล่านี้เยอะก็ต้องดูแลรักษาบ้านไม่ให้รกให้สะอาดอยู่ประจำ หรือคิดอีกนัยหนึ่งว่าแมลงสาบ อาจอยากให้เราทำความสะอาดบ้านทุกวันก็ได้ อิอิ ^^

 

เรื่องของคุณinterpooน่าสนใจมากเลยค่ะ จะมาติดตามอ่านเรื่อยๆค่ะ

 

ใช่ค่ะ ชีวิตคนมันสั้น...แถมไม่มีคนรู้วันตายของตัวเองด้วย ฉะนั้นควรทำดีให้ทุกๆ วัน...

ส่วนเรื่องผี บอกเลยว่า เขาปกติอ่ะคะ ไม่มีแหกอก ปลิ้นตา หลอกเลย...ที่ปูเห็นทุกครั้ง ในภาพมีเนื้อหนังปกติมาก ไม่ใช่ว่า แค่เงาๆ เหมือนในภาพผีที่เคยเห็นเลยอ่ะ เรียกว่า "แทบไม่รู้เลยว่า คนหรือผี" แต่ถึงจะคนหรือผี ก็ไม่กลัวหรอกค่ะ ... กลัวคนร้ายมากกว่า ที่มีจิตใจชั่วร้าย จะมาทำร้ายเรา

 

ใช่ครับคนตัวเป็นๆน่ากลัวกว่าเยอะ ชีวิตของคนเรามันสั้นจริงๆ ลองดูแต่ละวันเราทำอะไรบ้างสิ่งที่สำคัญที่สุดกลับไม่ทำและไม่อยากทำกัน นึกถึงตอนตายนี่สิ กว่าจะเกิดเป็นมนุษย์ช่างยากเย็นแสนเข็ญ ไม่รู้จะวนเวียนว่ายเวียนเกิดกันตั้งอีกกี่ชาติจึงจะหมดสิ้น ตอนนี้ก็อยากตักบาตรทุกวัน ไม่รู้ทำได้รึเปล่า เพราะมารซึ่งเกิดจากความง่วงนอนครอบงำ สั่งสมบุญไว้เยอะๆ วันหน้าจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ ลำบากกายลำบากใจมาก แล้วก็หัดเจริญสติ ก็แค่นี้ แต่ทำได้ทุกวันรึป่าวก็ไม่ทราบเหมือนกัน

 

วันนี้ ขอเล่าเรื่องตอนอยู่เชียงใหม่นะคะ...

ช่วงที่เรียนที่่ ม.พายัพ แล้วจบก่อนกำหนด เพราะเรียนแค่ 3 ปี จาก 4 ปี...เพราะลงทุกซัมเมอร์ ภาคค่ำ ก็ลง ...ก็เลยต้องรอรับปริญญา 1 ปี เราก็ไม่อยากปล่อยเวลาให้มันอยู่เปล่าๆ ... ก็ไปเปิดร้านเช่าการ์ตูนและเปิดโทรศัพท์นาทีละ 4 บ. ที่หน้านิคมอุตสาหกรรมลำพูน โดยให้แฟนเก่าเฝ้าร้าน..และจ้างเด็กเฝ้าด้วย...

ส่วนดิฉันก็ไม่อยากอยู่เปล่าๆ ไปทำงานที่นิคมอุตสาหกรรมลำพูนเลย...ที่บ. นามิกิ ซึ่งทำเกี่ยวกะอุปกรณ์ปรับแต่งน้ำเกลืออัตโนมัติ(ของบ้านเราไม่มีแบบเขาอ่ะคะ เราต้องเลื่อนน้ำเกลือเองว่า จะเอาน้อยหรือมากแค่ไหน ของเมืองนอกเค้าจะมีผ่านอุปกรณ์นี้เพื่อปรับน้ำเกลือได้สะดวกขึ้น และได้มาตรฐานไม่ใช่ความรู้สึกของพยาบาลว่าใช่) โดยดิฉันเอาวุฒิ ปวส. สมัครก็ได้งาน ตำแหน่งพนักงานคอมพิวเตอร์เพราะดิฉันพิมพ์เก่ง
แล้วมีอยู่ช่วงนึง ต้องทำงานหนักกว่าเดิมเพราะออเดอร์เยอะเลยต้องทำ กะ กลางคืนด้วย
ในช่วงทำงาน ดิฉันปวดท้องเข้าห้องน้ำ.. ก็เลยขอหัวหน้างานไปห้องน้ำหน่อย...แล้วระหว่างที่เข้าห้องน้ำ ก็ได้เห็นขาผู้ชาย ไม่ได้ใส่รองเท้า เดินเข้ามา (ห้องน้ำประตูล่าง จะเห็นชัดเลยค่ะ เพราะห้องน้ำเหมือนในห้าง) เขามีข้อขาเป็นเหมือนกำไลสีทองอยู่ด้วย 1 ข้าง...อ้าวอีกละ แบบนี้ก็ผีอีกละ ดิฉันก็นำเรื่องดังกล่าวไปเล่าให้เพื่อนๆ ในแผนกฟัง เขาก็บอกว่า ที่ดินแถวนี้ เป็นระแวกวังเก่า ของเจ้าแม่จามเทวี...(เขาว่ากันอ่ะ) แล้วเพื่อนๆ ดิฉันก็ไม่กล้าเข้าห้องน้ำตอนทำงานกันอีกเลย ต้องหาเพื่อนๆ เข้าเป็นเพื่อน ส่วนดิฉันปกติ ก็ไม่กลัวอยู่ล่ะ แต่อดขำเพื่อนๆ ไม่ได้ที่เค้ากลัวขนาดนั้น แหะๆ อันนี้เล่าขำๆ ค่ะ

ส่วนอีกอันนึง ก็ตอนที่ทำงานนี้ละคะ แต่ช่วงนั้น ดิฉันลาออกมาแล้ว เพราะต้องเตรียมไปซ้อมรับปริญญาล่ะ...ปกติแฟนเก่าดิฉันเป็นคนชอบเที่ยวอ่ะ ชอบดื่มกะเพื่อนๆ มาก จนบางคืนก็ไม่ได้กลับมา...

แล้วปลายเดือน ดิฉันก็ซื้อหวย (ไม่ค่อยได้ซื้อค่ะ) ก็ซื้อไปตัวเดียวเลย 412 ตอนแรกกะว่า จะซื้อ 100X 100 ก็เขียนไปแล้วล่ะ แต่ก็คิดอีกที อย่าเลย เดี๋ยวไม่มีตังค์ผ่อนค่ารถ (ซื้อรถกะบะผ่อนมาตั้งแต่ปี2) แล้วดิฉันก็ฆ่าทิ้งแล้ว เขียนเป็น 20 X 20 ล่างก็ 12 20X 20 ซื้อแค่นี้ละคะ รวมค่าหวย 120 บ. พอหวยออก ดันออก 412 ตรงๆ เลย ก็เลยถูกไป 20บาท กะ ล่างอีก 20 บ. ได้เงินหมื่นต้นๆ ก็ดีใจมาก เพราะได้เงินผ่อนรถล่ะ (ผ่อนประมาณ 7300)
แล้ววันที่ถูกหวยนั่นเอง...ยังไม่ทันได้ใช้เงินสักบาท...คืนนั้น จู่ๆ ดิฉันก็แว่บเห็นภาพแฟนเก่ารถชน...เอาแล้วไง..ก็รู้ละ ว่า คืนนี้จะเกิดเรื่องแล้ว ก็เลยรีบโทรศัพท์เข้ามือถือ...เออ ก็อย่างที่คิด...ปิดมือถือตามคาด... แต่ด้วยความทนไม่ไหว
เลยขอให้เพื่อนแฟน ช่วย...พาไปหาตามเธค บาร์ ในลำพูน แต่ก็ไม่เจอ แต่ในภาพที่แว่บ เป็นหญ้าๆ มีต้นไม้ด้วย...แถวไหนไม่รู้...เฮ้อ...หาจน ตี 2 ก็ไม่เจอ เลยต้องกลับมาร้าน...
แล้วดิฉันก็นอนไม่หลับเลย กระวนกระวายใจสุดๆ ...
ประมาณ ตี 5 เค้าก็เดินเข้ามา...
เราก็เลยคิดว่า สงสัยจะคิดไปเองละมั้ง... เราก็ถามว่า รถละ
เขาก็บอกว่า "รถลงข้างทางชนต้นไม้"
เวรรรรรรรรรรรรร ภาพนั้นมาปรากฏเลย แล้วดิฉันก็ให้เพื่อนแฟน และแฟนเก่า พาไปที่เกิดเหตุ ก็เห็นรถกะบะตัวเอง...ชนต้นไม้ แบบตรงล้อซ้าย จนล้อหัก และมีรอยเบรคมาจากถนน (คือเค้าจะกลับจากเชียงใหม่ไปลำพูน) แล้วเหาะลงมาเลย (ก็คงขับมาแรงสุดๆ) มาจนชนที่ต้นไม้ แต่ไม่ได้ชนตรงๆ มันชนตรงด้านล้อซ้ายพอดี ซึ่งแน่นอน ช่วงล่าง คงไปหมด ยังดีที่เขาใส่เข็มขัดนิรภัย เลยไม่เป็นอะไรมาก แต่รถเป็นเยอะค่ะ โดนเฉพาะช่วงล่าง และล้อหน้า กันชนแตก ตรงก่อนถึง บ.เบนซ์ พอดี (ดีนะ ไม่เข้าไปชนในโชว์รูม เบนซ์ ไม่อย่างนั้น ไม่มีปัญญาใช้แน่)
เฮ้อ ได้เงินมา หมื่นนิดๆ ยังไม่ทันได้ใช้ ... แต่ลากไปซ่อม หมดไปแสนกว่าบาท...Y.Y อยากร้องไห้จริงๆ เลย นี่ละเรียกว่า ทุกขลาภ ของจริง...ถึงเราจะมีเซ๊นท์เห็นภาพล่วงหน้า ได้ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย

นี่ละคะ ความน่าสงสารของดิฉัน ที่เห็นเหตุการณ์ เห็นภาพ รู้ล่วงหน้า แต่ก็แก้ไขเหตุการณ์ใดๆ ไม่ได้ มันต้องเกิดทุกครั้ง พรสวรรค์นี้ มันจะเรียกว่า ดีหรือกรรม

 

อยากทราบว่าจะเกิดภัยที่มีคนตายเป็นร้อยทางยุโรปน่ะ พอจะเห็นว่าอักษรที่ใช้บอกชื่อถนน หรือบ้านเป็นแบบภาษาอะไรน่ะค่ะ และเป็นเรื่องภัยชนิดไหน จะได้หลีกเลี่ยงได้ค่ะ

ตอบว่า ...ไม่เห็นชื่อป้ายหรอกค่ะ ... แต่ภัยพิบัติ นี่จะแผ่นดินไหว หรือหนีอะไรกันสักอย่าง...เฮ้อ แต่ตึกเนี้ยะ มีอิฐแดงทาไม่ฉาบ เป็นส่วนประกอบด้วย...ส่วนฝรั่ง ก็คงบอกไม่ได้ว่า ชาติไหน เพราะมีทั้งผมทอง ผมแดง ผมดำ ...แต่อย่าให้เป็นเยอรมัน เลยนะ เพราะชอบประเทศนี้มาก...

 

ขอติดตามด้วยคนครับงวด16สคบอกบ้างนะครับ

 

วันนี้ ขอเล่าอีกเรื่องนึง ...เพราะนึกถึงเรื่องแม่พอดี

คือ ต้นเหตุก็มาจากที่ดิฉันอยากจะไปเที่ยวญี่ปุ่นสุดๆ... แต่จากที่ครั้งแรกตอนอายุ 17 จะไปเที่ยวญี่ปุ่น ทำวีซ่า แล้วไกด์เค้าบอกว่า "คงไม่ผ่านหรอก เพราะช่วงนั้น เขาไม่ค่อยให้สาวโสดเข้าประเทศเพราะเรื่องขายตัวดังมาก" จากนั้นมา ดิฉันก็เหมือนอัดอั้น...เก็บความอยากไปไว้ แต่ก็คิดฝันเสมอว่า ต้องไปให้ได้...แล้วก่อนหน้าที่ไมโลจะจัดรายการ 1 เดือน ดิฉันฝันเห็นพวกเรา 4 คน พี่น้อง ได้ไปญี่ปุ่น ถ่ายรูปหน้าปราสาทค่ะ ในฝัน
แล้วปรากฏว่า เมื่อต้นปี54 มีการชิงโชคจากไมโล พาทั่วญี่ปุ่น 25 รางวัล รางวัลละ 2 ที่นั่ง...ดิฉันจึงไปขอแม่ โดยการจุดธูป และขอตรงรูปถ่ายและกระดูกของแม่ที่หิ้ง บอกว่า "อยากไปญี่ปุ่นจังเลยแม่จ๋า ขอหนูไปนะ"

แล้ว ในการจับรางวัล ครั้งที่ 3 ดิฉันก็ได้จริงๆ เป็นชื่อน้องชาย...ดิฉันดีใจมากเลย แต่ว่า ดิฉันอยากไป 4 คนค่ะ...เพราะมีพี่ชาย น้องชาย พี่สะไภ้ และตัวดิฉัน จึงขอซื้อที่นั่งเพิ่ม แต่ไมโลไม่ให้ซื้อ ก็เลยผิดหวังไป ...และก็คิดจะเอารางวัลนี้ ขายต่อพี่ชายให้เขาไปกัน (แต่จริงๆ ดิฉันอยากไปใจจะขาด)
ต่อมา เพื่อนดิฉัน ก็ได้รางวัลด้วยในการจับรางวัลครั้งที่ 8 ... ดิฉันดีใจเพราะเค้าจะโอนสิทธิ์ให้ดิฉันไปแทนเค้า... โดยขายให้ครึ่งราคา... แต่เมื่อไปถามไมโล เค้าก็ไม่ให้โอนสิทธิ์ต่างนามสกุลอีก เฮ้อ!!!!
ในที่สุด ก็ถึงวันจับรางวัลครั้งสุดท้าย อีก 5 รางวัลสุดท้าย...ดิฉันจึงจุดธูปขอแม่อีก "แม่จ๋า แม่ รอบสุดท้ายแล้ว ไม่มีหนทางอื่นแล้วนะ ขอให้ลูกได้รางวัลอีก 1 รางวัลนะแม่นะ"
แล้วในที่สุด เมื่อถึงวันประกาศรางวัล ดิฉันก็ได้รางวัลรองสุดท้ายมา...ซึ่งไม่น่าเชื่อจริงๆ เพราะส่งชื่อ ย่า (ได้ชื่อย่า) ไปแค่ 5 ใบ ยังอุตส่าห์ได้อีก ในที่สุด ก็ได้ไปญี่ปุ่นแล้ว เย้ๆๆๆๆ ดิฉันตื่นเต้นมากเลย เพราะความฝันเป็นจริงอีกอย่างแล้ว ...แต่อุปสรรคก็ยังไม่หมด
เพราะญี่ปุ่น เกิดแผ่นดินไหว สึนามิเข้า ...ทั้งๆ ที่เราจะเดินทางแล้วอีกครึ่งเดือนเท่านั้น (ทำวีซ่าไปหมดแล้ว) เขาก็เลยให้พวกเราไป ออสเตรเลียแทน เฮ้อ...(ออสเตรเลียไปครั้งที่ 2 แล้วค่ะ ครั้งแรก ก็เพราะไกด์บอกว่า อย่าไปเลยญี่ปุ่นไปออสเตรเลียแทนเถอะ ในที่สุดจะไปญี่ปุ่นก็ต้องไปออสเตรเลียแทนอีกครั้ง ซ้ำซากจริงๆ เนอะชีวิต)

ชีวิตไม่หมดหวัง ... ก็ยังหวังอยู่ แต่ก่อนที่จะไปออสเตรเลีย...มีการจับรางวัลโชกุ (ครีมอาบน้ำ) ดิฉันส่งไป 80 ใบ...ปรากฏว่า ได้ไปญี่ปุ่นแต่งานนี้ ได้ 1 รางวัลค่ะ 2 ที่นั่ง
เมื่อกลับจากออสเตรเลีย ดิฉันก็เลยว่าจะไปกัน 2 คน แต่พี่ชายเค้าอยากไปด้วย ก็เลย หาซื้อจากคนที่ถูกรางวัลด้วยกัน ปรากฏว่า มีคนภูเก็ตจะขายให้ดิฉันในราคา 6 หมื่น ดิฉันก็ตกลงเพราะอยากไป 4 คนจริงๆ
ก่อนวันที่จะไปโอนสิทธิ์กันนั้น จู่ๆ เขาก็โทรมาว่า ไม่ขายแล้ว เพราะมีคนให้ 8 หมื่น เค้าจะไปขายให้คนนั้น (โมโหสุดๆ) อีกแล้ว อุปสรรคมา อีก ดิฉันได้แต่ตัดใจ เศร้า
แล้วก่อนวันที่ต้องส่งเอกสาร ปรากฏว่า ปาฏิหารย์ก็มาเกิดกะดิฉันอีก เพราะเพื่อนดิฉันคนนึง เค้าไม่ไปเที่ยว (เพื่อนในชมรมชิงโชคด้วยกัน) จะขายให้ราคาเท่ากะ คนนั้น

เย้ๆๆๆๆ ในที่สุด ดิฉันก็จะได้ไปญี่ปุ่น สมใจละคะ....นี่ละ จะเรียกว่า บังเอิญ หรือว่า อะไรดี...ฝันของดิฉันไม่พลาดจริงๆ ...แต่ดิฉันคิดว่า แม่ช่วย ดิฉันมากกว่าค่ะ ช่วยมาหลายครั้งแล้ว ...อย่าลืมนึกถึงแม่นะคะ เพราะแม้ว่าเค้าจะอยู่ หรือตาย เค้าก็ห่วงเรา ดูแลเราเสมอ รักแม่มากๆ