คนตายเยอะๆเฉยๆ เเต่เห็นสัตว์จะตายทนไม่ได้

ก็ไม่รู้เป็นอะไรนะครับล่าสุด ญี่ปุ่นโดนคนตายเป็นหมื่นผมเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกสะเทือนใจอะไรเลย บางทีก็คิด เอ็งก็ไปเทำเค้าไว้เยอะก็สมควรเเล้ว ผมไม่ได้รู้สึกสงสารคนพวกนั้นเลยเเม้เเต่น้อยบางครั้งถึงกับคิดว่า เฮ้ยเอ็งโดนเเค่นี้เองหรอวะ น่าจะโดนมากกว่านี้ เเต่เวลาผมเห็นสัตว์เช่นปลาหรืออะไรพวกนี้ตามเขียง ผมทนไม่ได้อะครับทุกครั้งต้องไปซื้อมาซัก ตัวมาปล่อยเเล้วรู้สึกดี พอเห็นสัตว์โดนคนเเกล้งผมก็เข้าไปด่าคนเเกล้งสัตว์พวกนั้นเช่นหมา เเมวอะไรพวกนี้ อย่างล่าสุดผมเห็นมดมันอยู่ในโอ่งหนะครับ ผมไปจับมันเเล้วเอามันไปไว้บนต้นไม้ หรือขนาดเเบบว่าจะกินข้าวจะจิ้งจกมามองผมกินข่าว ผมก็หยิบข้าวไปให้มันกิน หรือ บางทีเเมวที่บ้านผมนะครับมันจับหนูนกมาถ้าผมเห็นผมจะไปเเย้งหนูจากปากเเมวเคยช่วยได้หลายครั้งเลยครับ เพราะมันจับมาเกือบทุกวันส่วนใหญ่จะช่วยไม่ทันครับ บางทีมันไปจับนกมาผมก็เคยไปง้างปากเเมวที่บ้านเเละช่วยไว้ ได้ครับ คือถ้าผมเห็นคนตายในทีวีอะไรผมเฉยไม่คิดสงสารอะไรไม่สะเทือนใจ เเต่เห็นสัตว์โดนไม่ได้ครับ รู้สึกไม่ดีครับ อย่างหมาโดนคลื่นสัตว์สงสารมัน เเต่เห็นคนโดนคลื่นซัดเฉยๆ เเต่ก็เเปลกนะครับผมเนี่ยนั่งรถไปไหนมาไหนบ่อยครับผมมักจะเห็นซากหมาซากเเมวตายบนถนนผมก็ต้องหันไปดูพวกมันครับ เเต่เห็นซากคนเฉยๆ ครับ อยากทราบผมเนี่ยมีบาปหรือเปล่าครับ

 

บาปมาก นี่ไง บางครั้งถึงกับคิดว่า เฮ้ยเอ็งโดนเเค่นี้เองหรอวะ น่าจะโดนมากกว่านี้ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขาไม่มี คนอื่นตายก็อาจจะไม่รู้สึก แต่ถ้าพ่อแม่ พี่น้อง คนที่ตัวเองรัก วันนั้นล่ะจะรู้สึก

 

ไม่บาปหรอกครับตอนนี้ลองมีสติให้มากครับเพราะเมื่อเรามีสติมากขึ้นเราก็จะมี
พรหมวิหาร 4 โดยธรรมชาติเลย คือเราเห็นคนหรือสัตว์กำลังทุกข์เราก็มีเมตตา
คือความปรารถนาให้เขพ้นทุกข์ กรุณาลงมือช่วยเขา ถ้าช่วยเขาไม่ได้เราก็วาง
เฉยเป็นอุเบกขา ไม่ทั้งยินดีและไม่ยินร้าย คือผมก็เป็นนครับเมื่อก่อนรักเด็กมากๆ
เมื่อเจริญสติก็พบว่ามันเป็นความเคยชินแค่นั้นเอง ตอนนี้เราก็รักทุกอย่างสม่ำ
เสมอกัน

 

นี่แหละบาปแล้ว ยินดีในความทุกข์ของผู้อื่น ชัดมั้ยละ ?

เมื่อเรายินดีในความสุขของผู้อื่น ยินดีในบุญ ในกุศลของผู้อื่น เราก็ยังได้บุญ

แล้วเหตุไฉน เมื่อเรายินดีที่เห็นคนอื่นทนทุกข์ ยินดีที่เห็นคนอื่นผิดพลาด แล้วจะไม่บาป

เพราะฉะนั้น ก่อนที่จะบอกว่าบุญหรือว่าบาป โปรดตรองดูซักนิด

อีกอย่างคือ เมตตา ต้องไม่มีประมาณ ต้องแผ่ไปไม่สิ้นสุด ไม่เลือกชั้นวรรณะ ไม่เลือกว่าเป็นมนุษย์ สัตว์ หรือเฉพาะภพภูมิใดภพภูมิหนึ่ง

ให้เมตตาเหมือนกับแสงพระอาทิตย์ ที่ให้ความสว่างแด่ทุกบ้านเรือน

นั่นแหละ ถึงเป็นเมตตาอย่างแท้จริง

 

ขอบคุณครับผมจะพยายามปรับปรุงครับ เเต่ผมเวลาไปทำบุญก็อุทิศส่วนบุญไปให้คนที่ตายครับ ขอเสียของผมก็คือบางทีเห็นประวัติคนที่เคยทำอะไรร้ายๆไว้เมื่อก่อนเนี่ยทำให้สงสารคนพวกนี้ไม่ได้อะครับ ต้องขอบคุณจริงๆครับ ที่สอนผมครับ

 

เป็นเหมือนกันค่ะ คนตายไม่ค่อยรู้สึกอะไร คิดว่ากรรมใครก็กรรมเขา แต่สัตว์ แม้รู้
ว่ามีกรรม แต่ก็สงสารเขามาก เวลาเห็นสุนัขหรือแมวโดนรถเหยียบจะหดหู่ทันที
ดิฉันว่า สัตว์น่าสงสารกว่าคน ตรงที่เขาพูดไม่ได้ เขาเจ็บป่วย ก็บอกเราไม่ได้
และเกิดมาเป็นผู้ถูกกระทำมากกว่า ฉะนั้นเวลาคนใจร้าย ทำอะไรมนุษย์ไม่ได้
ก็ทำกับสัตว์แทน เขาก็โดนกระทำให้เจ็บ บอกใครก็ไม่ได้ หาความยุติธรรมกับตัว
ไม่ได้เลย ดิฉันก็รู้สึกเกลียดคนที่ใจร้ายกับสัตว์เหมือนกัน ยิ่งพวกที่เอาเขาไปเลี้ยง
แล้วไม่ได้สนใจ ปล่อยทิ้งๆขว้างๆลืมให้อาหารบ้างอะไรบ้าง ไม่มีจิตสำนึกว่าเขา
ก็มีชีวิตเหมือนกัน พอเขาหิว ทรมานตาย ก็ไปเอาตัวใหม่มา เหมือนไปซื้อรองเท้า
ใหม่อีกคู่แค่นั้นเอง อยู่เมืองนอกนี่ถ้าเห็นแบบนี้ โทรเรียกองค์กรปกป้องสัตว์ได้เลย
และ animal cops ก็มาลากตัวพวกนี้ไปขึ้นศาล จัดแจงย้ายสัตว์นั้นไปอยู่สถาน
สงเคราะห์ แล้วคนใจร้ายคนนั้นก็จะโดนไม่ปรับก็จำคุก และที่ดีที่สุดคือเขาจะโดน
ขึ้นทะเบียนไม่ได้รับอนุญาติให้เลี้ยงสัตว์อีกต่อไป
เมืองไทยไม่ค่อยเห็นคุณค่าของชีวิตสัตว์เท่าไหร่ สัตว์ที่โดนรังแแกก็โดนไป
น่าจะมีการรณรงค์มากกว่านี้ แต่ก็อีกนั่นแหล่ะค่ะ กรรมของเขา

 

ขอบคุณมากๆครับเมื่อเช้าผมอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้คนที่ตาย เเละรู้สึกดีมากๆครับ พอดีผมไปอ่านประวัตินานกิงมาหนะครับก็เลยรู้สึกไม่ดีหนะครับ ผมจะพยายามปรับปรุงตัวเองให้คิดเเต่สิ่งดีๆครับ เวปนี้ดีมากๆครับ

 

ดีแ้ล้วละครับ ทำถูกแล้ว

การที่เค้าทำไม่ดีไว้อย่างไร เค้าก็ต้องได้รับผลนั้น

แต่เราในฐานะเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย เราก็ต้องแยกแยะให้ถูก

แยกแยะให้ถูก ก็คือ กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นตามสนอง

แต่แม้เค้าได้รับทุกข์เวทนา เราก็ควรมีเมตตาต่อเค้า ในส่วนที่เค้าได้รับผลอย่างไร เราบังคับไม่ให้เกิดนั้น...ไม่ได้ แต่เมื่อผลเกิดแล้ว เราก็บรรเทาความทุกข์ที่เค้าได้รับ ด้วยสิ่งที่เรียกว่า "เมตตา" นั่นเอง

ขอให้เจริญในธรรม

 

ไม่ได้เป็นบาปอะไรหรอกครับ ตามความคิดของผมเอง คุณเจ้าของกระทู้อาจเห็นว่าสัตว์ต่างๆที่ไม่ใช่คนพวกเขาเกิดมาลำบาก
เกิดมาเพื่อชดใช้กรรมเพียงอย่างเดียว ชีวิตของพวกเขาไม่มีโอกาสให้เลือกในสิ่งที่จะเป็นได้ผิดกับ คนทั่วๆไปซึ่งมีสติ ปัญญามากกว่า
เลือกที่จะดีได้ ชั่วได้ มีโอกาสที่จะหาความสุข หรือเอาตัวรอดจากชะตากรรมได้มากกว่า จึงได้สงสารสัตว์เหล่านั้นมากกว่าคน ซึ่งก็ไม่ได้ผิดบาปอะไร
การมีเมตตาต่อผู้ที่ต่ำต้อยกว่าเป็นสิ่งที่ดีครับ(good)

 

อาจจะเป็นความคิดที่เป็นอกุศลหรือมิจฉาทิฏฐิ
ควรจะเห็นอะไรตามความเป็นจริง ไม่ควรมีอคติ
อะไรที่ควรจะปล่อยวางก็ควรจะปล่อย
เช่นการไปง้างปากแมวเวลามันจะกินหนู ก็ดูผิดธรรมชาติไปหน่อย
ยังมีปลาเล็กกินปลาใหญ่ สัตว์ใหญ่กินสัตว์เล็ก ถ้าคุณไม่มองอะไร
ตามธรรมชาติ เห็นตามจริง รู้เฉยๆ คุณอาจจะเดือดร้อน ไม่ทางกาย
ก็ทางใจ เพราะมันคือความไม่ปกติ

 

ลองดูสัตว์ที่เค้ากำลังจะถูกฆ่ามาให้เรากินซิครับ
ว่าเค้า กลัว หวีดร้อง ทุกข์ทรมาน ขนาดไหน
น่าสงสารมากนะครับ....:'(

 

อย่าไปอินกับเค้ามากครับ
กรรมเค้าเป็นมาอย่างไร เราไม่รู้หรอกครับ...

คุณเป็นคนมีเมตตา อย่าไปดูความเป็นมาของเค้า
ทุกอย่างมีที่มา และมีที่ไปครับ

 

อย่าเลยนะครับ ความคิดซ้ำเติมคนอื่นนะ แค่คิดก็ผิดแล้ว จะบาปหรือเปล่าผมไม่รู้หรอก แต่มันจะพาจิตใจคุณให้ตกต่ำลง ถ้าคุณมีเมตตากับสัตว์ ก็ให้เมตตากับคนด้วยเถิดครับ ถึงเขาจะทำความผิดก็เถิด เรื่องของเขาครับ เพราะพวกเราทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ต่างก็เท่าเทียมกัน มีกรรมดีและกรรมชั่วเหมือนกัน ไม่มีใครสูงใครต่ำกว่ากัน เพียงแต่เราดีกว่าในแง่ของความคิดและการกระทำเท่านั้น
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ