พูด กู มึง ผิดศีลมั้ยครับ

คือเคยถามพ่อผมมาแล้ว ท่าานว่าแล้วแต่กรณี
คือถ้าพูดโดยเจตนาด่า คำหยาบก็ผิดศีลอะครับ
อยากจะมาถามให้แน่ใจ
แล้วทีนี้ผมมันก็วัยรุ่นด้วยสิ เรียก กูมึง กับเพื่อนทุกวันเลยครับ
แล้วมันก็ติดปากแล้วด้วยครับ
แล้วคนสมัยก่อนละครับ
ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไรครับ

 

ผมรู้แต่ศีล ๕ ไม่ผิดแน่นอน
แต่ถ้าถามเรื่องอกุศลกรรม ก็ตามเจตนาแหละครับ
แต่ก็ดูผู้ฟังด้วย เจตนาเขาเหมือนเราป่าว ไม่ใช่พูดกับเขาแล้วเขาเป็นทุกข์นะ

ปล.ผมถือว่า กู มึง ไม่ใช่คำหยาบนะ เป็นสรรพนามโบราณ พูดภาษาโบราณก็ไม่ผิดอะไรนี่

 

ไม่ผิดศีล ๕ ครับ เพราะในศีล ๕ ห้ามพูดโกหก ไม่ได้ห้ามพูดจาหยาบคาย
แต่หากถือศีลควบกับถือกุศลกรรมบท ๑๐ อาจหมิ่นเหม่ผิดข้อ ผรุสวาท (พูดจาหยาบคาย) ครับ

คนในสมัยก่อน หรือคนบ้านนอกนั้น การพูดมึง กู ถือเป็นเรื่องธรรมดา
แต่พอมีการศึกษาก็จะถือว่าเป็นเรื่องของมารยาทผู้ดี สุภาพชนไม่ควรกระทำ
ไม่ควรพูดกับพ่อ-แม่ หรือผู้สูงอายุ หรือพูดผู้กับผู้อื่นที่ไม่คุ้นเคยกัน

ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับลักษณะใช้ หากพูดจากับเพื่อนสนิทในกลุ่มก็ใช้ได้ ถือเป็นคำแทนตัว
แต่อยู่ในที่สาธารณะชน หรือสถานที่ที่มีผู้หลักผู้ใหญ่อยู่ด้วยก็ระวังไว้หน่อยก็ดี
เพราะถือว่าเป็นคำที่ไม่สุภาพ อาจถูกตำหนิหรือถูกว่าในใจว่า ไม่มีมารยาท ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน

หากพูดกับคนอื่นที่ไม่สนิทสนมกัน ห้ามใช้เพราะอาจถูกเข้าใจผิดว่า "หาเรื่อง" , หรือด่าผู้ฟังก็ได้
จะทำให้เกิดการทะเลาวิวาทในภายหลัง

 

ถ้าพูดเพื่อให้ผู้อื่น เกิดความไม่สบายใจหรือเสียใจ ผิดแน่นอนครับ

 

พูดกับเพื่อนแล้วเพื่อนรู้สึกเฉยๆๆ ไม่บาปหรอกครับ
แต่ถ้าพูดกับเพื่อนแล้วเพื่อนรู้สึกเคือง ไม่สบายใจ บาปครับ เพราะทำร้ายจิตใจกัน

ไม่ว่ากรณีใดถ้าพูดแล้ว คนอื่นฟังแล้วรู้สึกเฉยๆๆๆ ไม่บาปครับ ดูที่เจตนา.....

 

ดูที่เจตนานะครับ....

คำไทยแท้นะ....เพียงแต่ยุคสมัยมันผ่านไปเลยคิดว่าหยาบคาย...เท่านั้นเอง....

ถ้าผิดศีลสมัยพ่อขุน ไปหมดเลยครับ......ผมก็ใช้ครับ....เพื่อนที่สนิทกันนะ....

 

ไม่ผิดแน่นอน เพราะเป็นคำโบราณ

 

ผู้พูด พูดโดยไม่มีเจตนาโกรธเคืองใดๆ
บวกกับ ผู้ฟังรู้สึกเฉยๆ ไม่คับเค้นใจต่อกัน

ก็ ไม่ผิดครับ

 

........ดูที่ เจตนา เป็นสำคัญ...... ถ้าไม่มีความอาฆาต โกรธ เกลียด ประสงค์ให้เข้าใจผิด ในคำพูดนั้น... ก็ไม่ผิดครับ

 

ก็พูดได้ แต่ต้องดูกาละเทศะด้วย การพูดมึงกู ไม่ผิดศีลแต่อาจจะเป็นโทสะจริตได้

แต่ไม่พูดก็ดี เพราะเป็นการบังคับให้เราพูดอย่างมีสติ

 

แล้วแต่สถานการณ์ครับ

 

หากถูกกาลเทศะไม่เป็ยสัมผัปปลาปะ แต่ใช้ภาษาสุภาพดีที่สุดครับ

 

ภาษานั้นมีลำดับชั้น ความหยาบ และความละเอียดเช่นเดียวกับศีล ขึ้นอยู่กับบุคคลที่เราสนทนาอยู่ การใช้ภาษาที่มีรากศัพท์สูงกับเพื่อนก็ไม่เหมาะสม ใช้ภาษาท้องถิ่นในการสนทนากับผู้ที่บรรดาศักดิ์ก็ไม่เหมาะสม ต้องพูดให้ถูกกาละเทศะกับลำดับชั้นของภาษา และที่สำคัญต้องพูดด้วยสำเนียงที่สุภาพ หากพูดภาษาในลำดับชั้นใดแต่สำเนียง และเสียงที่เปล่งออกมาไม่สุภาพ ถือว่าเป็นเรื่องของความหยาบคายทั้งสิ้น (ผมก็พูดมึง กู กับเพื่อน พูดด้วยความสุภาพ และได้บรรยากาศที่ใกล้ชิดสนิทสนมกัน...จริงไหม..ไม่ผิดศีลหรือสภาพปกติของคนทั่วไปแต่อย่างใด)

 

ศีลข้อที่ห้ามโกหก ไม่ได้ห้ามโกหกอย่างเดียว แต่รวมถึงการพูดจาล่อแหลม เสียดแทง ลบหลู่ ทำร้ายจิตใจเป็นต้น

กู-มึง เป็นเพียงคำศัพท์ ไม่สำคัญ สำคัญที่จิตเรา ถ้าเราพูดแล้วมีความรู้สึกปกติ รู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนเฉยๆ นั่นก็โอเค แต่ถ้าพูดแล้วจิตเรามีความต้องการทำร้าย มีความเครียด มีความสนุกปาก หรือ สะใจ นั่นก็ผิดเต็มประตูครับ

 

ศิล 5 พระพุทธเจ้าท่านให้ละเว้นคะ ไม่ได้ห้ามแต่ให้ละเว้น กู มึง เหี้ย มักจะได้ยินวัยรุ่นพูดกันมาก ถ้าหากคนที่เขารักษาศิลอย่างมั่นคงเคร่งครัด ผิดศิลคะ ข้อที่ 4 มุสา พูดโกหก เพ้อเจ้อ ส่อเสียด หยาบคาย พูดไม่ถูกกาลเทสะ ไม่ถูกกาลเวลา ผิดศิลคะ ละเว้น เว้นได้เป็นการดีที่สุดคะ บุญรักษานะคะ

 

เข้าใจว่าผิดศีลข้อ 4 ตลอดเลยค่ะ
เพราะคิดว่าเป็นคำหยาบ
ตอนนี้ก็ลดละเลิกอยู่ แต่ยากมาก เอิ๊กๆ มันติดอ่ะเนอะ

อนุโมทนาสาธุกับทุกท่านนะคะ