ข้อแนะนำการฝึกมโนมยิทธิ สำหรับคน "วิตกจริต"

........

............

................... วิตกจริต .. คือ จิตของคนที่มีปรกตินิสัย ฟุ้งซ่าน คิดมาก คิดเกินความพอดี ไม่ค่อยมีความสุขเหมือนชาวบ้านชาวเมือง เพราะความคิดมากเกินไปนั่นเอง ..

.........จะมีปัญหาเวลานั่งสมาธิ หรือ พยายามทำอะไร จะมีสมาธิ "สั้น" ..


......เท่าที่ผมทราบมา และ ช่วยเดาไปเรื่อย มีข้อแนะนำที่อาจจะเกิดประโยชน์ดังนี้



1. หากมีนิสัย "ชอบปรามาสพระเป็นปรกติแบบห้ามไม่ได้"

*****1.) กรณี "เป็นหนัก" สังเกตว่า ยังไงก็จะปรามาสให้ได้ คิดอกุศลต่างๆนานา และคิดจะแก้หาหนทางที่จะไม่ให้ปรามาสไม่ได้เลย มันมีเหตุผลส่วนตัวมาเองว่า ต้องคิดแบบนี้ ต้องทำแบบนี้ ซึ่งเป็นลักษณะการปรามาสพระเต็มๆ .. และก็คิดขึ้นมาเอง .. แม้จะพยายามแก้ ก็ยังแก้ไม่ได้หมด มันก็เป็นขึ้นมาอีก ...
.............ในกรณีนี้ จำเป็นต้อง"รับกรรม" ไปก่อน จนถึงระยะหนึ่ง กรรมจะคลาย และจะหาหนทางแก้ไข เพื่อการ"เลิกปรามาสพระ" ได้สำเร็จ ....
..............ก็ต้องค่อยๆ แก้กันไป ขอให้มีจิตยึดว่า เราจะทำดี ไม่ว่า ไม่คิดร้าย ไม่คิดอุบาทว์จัญไร ว่าใครๆทั้งนั้น เดี๋ยวกำลังความดีก็ค่อยๆสูงขึ้นไปเอง .. อกุศลกรรมหรือกรรมไม่ดีที่ทำให้เราชอบปรามาสพระ ก็จะค่อยๆลดไปเอง ..

*****2.) กรณี"เป็นปานกลาง"ให้หมั่น ขอขมาพระรัตนตรัย และตั้งใจเนืองๆว่า จะไม่ประมาท ปรามาส คิดอกุศลกับพระรัตนตรัย ไม่ว่า พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ..(แม้แรกๆจะมีเหตุผลที่จะว่าก็ตาม ก็ขอให้เข้าใจว่า มันบาปโขเลย) ..ปรามาสปุ๊ป ก็ตั้งใจได้เลยว่า แกปรามาสเท่าไหร่ ข้าจะขอขมาเท่านั้น ปรามาสมาเลย ..หากเป็นระดับนี้ ทำบ่อยๆก็จะหายไปเอง อาการจะไม่หนักเหมือนกรณีข้างบน

*****3.) กรณี"ปรามาสแบบละเอียดมาอีกหน่อย" .. ก็จำเป็นต้องยึด อกุศลกรรมบททั้ง 10 ประการอย่างแม่นมั่น ไม่ประมาทเลย .. เพราะปรกติแล้ว บางทีเราก็เผลอได้เหมือนกัน ... ให้เอาความดีไว้ก่อนเสมอ ... ระดับนี้จำเป็นต้อง "ทรงฌาน" ไว้ด้วย ... ต้องรักษาความดีให้ได้ทุกขณะจิต

 

เดี๋ยวมาต่อ

 

ไว้ผมสอบเสร็จวันที่ 13 จะพิมพ์เรียบเรียงใหม่ จัดรูปแบบให้สวยงามนะครับ .. ตอนนี้ติดสอบงอมแงม

 

ดัน

 

อนุโมทนาสาธุครับ

 

รออ่านต่อนะคะ

 

อุโมทนาครับ ผมเป็นเต็มๆเลยครับวิตกจริตเนี่ย นั่งทีไรคิดมันทุกทีเฮ่ออออออออออออออ

 

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ

 

55 5 + กระทู้นี้แนวดีครับ

เจอพระเราไหว้พระที่ศีลละกันสบายใจดี อย่าคิดมากยังไงท่านก็ศีล 227 เรามันแค่5เอง

 

โมทนาค่ะ เมื่อก่อนเราก็เป็น แต่หมั่นสวดมนต์บทสรรเสริญพระพุทธคุณบ่อยๆจะทำให้ลดลงจนหายไปได้ค่ะ แล้วแปลกอย่างหนึ่งคือช่วงนี้สวดบทนี้ทีไรน้ำตาจะไหลออกมาเองทุกที เหมือนข้างในมันรู้สึกเสียใจที่เคยปรามาทท่านเอาไว้ Y_Y

 

ตรงใจพอดี คิดด่าตลอดทั้งๆที่ไม่มีเหตุผลต้องด่ากลัวบาปมากแต่ห้ามความคิดไม่ได้ ยิ่งคิดว่าจะไม่ด่า แต่ความคิดมันไว มันไปก่อนแล้ว ด่าเลยหามไม่ทัน ถึงงันก็ห้ามไม่ได้ โมทนาสาธุ ช่วยแนะนำต่อด้วยครับ

 

โมทนาด้วยครับ

ลมหายใจช่วยพวกคุณทั้งหลายได้ครับ คอยจับภาพพระ จับลมหายใจอยู่เนืองๆ จิตมันก็ไม่คิดอย่างอื่นหรอกครับ หนักเข้าก็บริกรรมไปด้วยเลย แต่อย่าไปบังคับจิตมันมาก เดี๋ยวมันฟุ้งกว่าเดิม... หรือคิดมากก็บริกรรมไปรัวๆเลย จนมันฟุ้งเต็มที่ มันเหนื่อย มันจะกลับมาพักผ่อน แล้วสงบลงเอง แต่วิธีนี้ทรมานครับ