ไดอารี่ ชีวิต , ผี , วิญญาณ , พุทธศาสนา By Specialized

รุ่นที่มีพระธรรมะธาตุท่านหลวงปู่ดู่เป็นมวลสารอยู่ด้วยจะมีที่ผมแจกรอบที่ 3 และที่คุณ thaiput แจกครับ

 

(verygood)
โมทนาด้วยอย่างยิ่งๆเลยที่คิดได้แบบนี้นับเป็นบุญจริงๆ

หลวงปู่ดู่ท่านสอนให้ใช้สันติวิธีจ๊ะ เพราะว่าพุทธคุณเกิดขึ้นก็ด้วยสันติ เมื่อนำไปใช้ในทางสันติย่อมมีอานิสงค์เต็มที่ อีกอย่างพลังของพระผงจักรพรรดิเป็นของสูงอานิสงค์ครอบจักรวาลหากฉลาดในการนำไปใช้ย่อมมีประโยชน์มหาศาล นำไปแผ่ให้ภพภูมิต่างๆ เขาไปเกิดเป็นเทวดา เขาจำเราได้ ย่อมจะช่วยเราในภายภาคหน้าเรียกว่ามาเป็นบริวารเรานั้นเอง บางครั้งเขาติดอยู่ในที่ๆหนึง โดยที่ไปไหนไม่ได้แล้วเราผ่านไปแล้วกำหนดแผ่บุญส่งวิญญาณให้เขา แทนที่เขาจะต้องติดอยู่ตรงนั้นไปอีกหลายพันหลายร้อยปีแต่เราช่วยเขา ดูสิว่ามีประโยชน์ขนาดไหน ผีที่พวกเล่นไสย์ดำเลี้ยงไว้เหมือนกัน คิดดูสิว่าผีโดนเจ้าพวกนี้ใช้ทรมาน ไม่ต่างอะไรจากทาส บุญก็ไม่อุทิศให้ เอาแต่อาหารคาวหยาบๆให้กิน หลอกล่อผีไปวันๆ แล้วเราไปแผ่ส่งวิญญานเหล่านี้ไป คิดดูสิว่าเราช่วยพวกเขาได้มากขนาดไหน

_____________

ยกตัวอย่างเรื่อง ผีเข้าคนที่เกี่ยวกับท่านหลวงปู่เองเลยดีกว่าเอามาให้อ่านกันแล้วลองพิจารณากัน

โดยเรื่องนี้เป็นวิธีการปราบผีในแบบฉบับหลวงปู่ดู่

เรื่องที่จะนำมาพรรณนาดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องของวิญญาณที่เข้ามาข้องเกี่ยวกับ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก ตำบลธนู อำเภออุทัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา แม้เรื่องนี้จะมิใช่ประสบการณ์ขณะท่านเดินธุดงค์ แต่ก็เป็นเรื่องวิญญาณของบุคคลผู้หนึ่งซึ่งตายไปแล้ว ทว่ายังวนเวียนคาบเกี่ยวอยู่ระหว่างโลกมนุษย์ และโลกวิญญาณด้วยอำนาจแห่งโมหะ คือ ยังหลงอยู่ในกิเลสตัณหา ไม่รู้ว่าตัวเองได้ตายไปแล้ว

กล่าวคือ มีครอบครัวหนึ่งอยู่ที่อำเภอนครหลวง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ครอบครัวนี้อยู่กันมาด้วยความปกติสุข กระทั่งวันหนึ่งลูกสาวคนหนึ่งไปธุระนอกบ้าน พอกลับมาถึงบ้านก็ล้มฟุบลงไปเหมือนคนหมดสติกระทันหัน พ่อแม่ญาติพี่น้องพากันตระหนกตกใจ รีบเข้าไปปฐมพยาบาลเป็นโกลาหล


ครั้นลูกสาวฟื้นคืนสติ กลับมีลักษณะท่าทางผิดแปลกไปจากเดิมดุจคนละคน แววตาขุ่นขวางน่ากลัว เวลาเอ่ยปากพูดออกมา น้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นแหบห้าว ประหนึ่งเป็นเสียงผู้ชาย รวมทั้งถ้อยคำวาจาดุจเป็นผู้อื่นพูด มีการเรียกเอา อาหารสด อาหารคาว มากินอย่างมูมมาม คล้ายกับอดอยาก หิวโหยมาช้านาน


พ่อแม่เห็นลูกสาวมีกิริยาอาการผันแปรไปอย่างกะทันหัน อีกทั้งยังพูดกันไม่รู้ความดุจเสียสติ ก็รู้แน่ว่าคงมีวิญญาณร้ายมาเข้าสิงจึงออกไปตระเวนหาหมอผีผู้มีวิทยาอาคมขลังมาขับไล่วิญญาณที่เข้าสิงให้ออกไป เมื่อหมอผีมาถึงบ้านเริ่มทำพิธีไล่ผีด้วยกฤตยาคม ผีที่มาเข้าสิงลูกสาวก็รีบถอนถอยหนีออกไปง่าย ๆ ทำให้พ่อแม่ญาติพี่น้องโล่งอกโล่งใจ คิดว่าเหตุร้ายคงจะยุติลงเพียงเท่านี้

ที่ไหนได้อีกไม่กี่วันต่อมา วิญญาณร้าย หรือผีตนเดิมก็มาเข้าสิงลูกสาวอีก คราวนี้ถึงกับประกาศว่า

มันคือวิญญาณของชายคนหนึ่ง ซึ่งถูกยิงตายบริเวณหลังวัดใกล้ ๆ บ้าน เมื่อลูกสาวเจ้าของบ้านรายนี้เดินผ่านไป มันก็เกิดความพอใจรักใคร่ ต้องการได้ไปเป็นเมีย และตั้งใจจะเอาไปเป็นเมียให้ได้

คราวนี้พ่อแม่ญาติพี่น้องของหญิงสาวก็ยิ่งตื่นตระหนกตกใจ เพราะถ้าผีตายโหงที่มาเข้าสิงถึงขั้นจะเอาลูกสาวตนไปเป็นเมียเช่นนี้ ก็เท่ากับวิญญาณร้ายมีเจตนาจะกระทำให้ถึงตายแน่ ๆ ผู้เป็นพ่อแม่พยายามพูดจาอ้อนวอนกับวิญญาณผีตายโหงที่สิงร่างลูกสาว ให้ละเว้นเจตนาซึ่งเป็นทุจริตคิดร้ายนี้เสีย แต่วิญญาณของผีตายโหงไม่สนใจใยดี ยังคงยืนกรานตามความประสงค์ของมันไม่เปลี่ยนแปลงพ่อแม่ของหญิงสาวก็ต้องเที่ยวตระเวณหาหมอผี ผู้มีไสยเวทอาคมขลังมาขับไล่วิญญาณร้ายให้ออกไปจากร่างของลูกสาวทั่วทุกทิศ แต่ไม่มีผู้ใดกระทำได้สำเร็จเด็ดขาดแม้แต่รายเดียว

หมอผีบางคนที่มีวิชาอาคมยังไม่แก่กล้า วิญญาณผีตายโหงยิ่งไม่ยำเกรงแม้แต่น้อย จะเสกคาถาสาดน้ำมนต์เข้าใส่อย่างไรมันก็วางเฉย จนฝ่ายหมอผีต้องยอมพ่ายแพ้ไปเอง ถ้าหมอผีคนใดมีพลังวิชาอาคมเข้มขลัง วิญญาณร้ายก็จะรีบถอนออกจากร่างหญิงสาว ที่มันปรารถนาจะได้เป็นเมียไปง่าย ๆ ทำทีคล้ายกับกลัวเกรงอำนาจเหลือหลาย แต่พอหายไปสักพัก มันก็จะย้อนกลับมาสิงใหม่ ที่น่าประหลาดก็คือ แม้หญิงสาวจะมีพระเครื่องรางของขลัง ด้ายสายสิญจน์ลงอาคม ติดตัวเต็มคอเต็มแขน เพื่อคุ้มครองป้องกันอย่างไร วิญญาณผีร้ายก็ยังมาเข้าสิงจนได้

น่าเวทนาหญิงสาวเคราะห์ร้ายรายนี้ ที่วิญญาณผีตายโหงจับจ้องหมายปองชนิดไม่ยอมเลิกรา ทำให้เธอแทบจะเสียสติด้วยความหวาดกลัว เพราะไม่รู้ว่ามันจะมาเข้าสิงอีกเมื่อไหร่ เวลาที่ถูกผีสิงหญิงสาวจะมีอาการเหมือนคนหมดสติ ไม่รู้สึกตัวว่าได้กระทำอะไรลงไปบ้าง ตราบกระทั่ววิญญาณผีตายโหงออกไปเมื่อใด เมื่อนั้นสติสัมปชัญญะจึงจะกลับคืนมาเป็นปกติเหมือนเดิม

เป็นเวลานานถึง ๓ ปีเต็ม ๆ ที่หญิงสาวถูกวิญญาณผีร้ายเข้าสิงไม่ขาดระยะ สภาพของเธอผู้นี้ไม่ผิดกับคนตกเป็นทาสของผีตายโหง ซึ่งจะมารังควานเป็นพัก ๆ ชนิดไม่มีทางหลบหนีไปไหน เพราะไม่ว่าจะแอบซ่อนอยู่ที่ใด วิญญาณร้ายก็จะติดตามไปเข้าสิงจนได้ กระทั่งหญิงสาวหวาดผวาไม่ไม่เป็นอันกินอันนอน ร่างกายผ่ายผอมทรุดลงอย่างน่าใจหาย และภาวะน่าพรั่นพรึงดังกล่าว ได้กดดันบีบคั้นครอบครัวนี้ให้เผชิญกับความทุกข์ทรมานใจอย่างสาหัส

ผู้เป็นพ่อโกรธแค้นวิญญาณผีตายโหง ที่ตามรังควานลูกสาวไม่ยอมเลิก ถึงกับระเบิดโทสะออกมา ขู่ว่าจะยิงผีร้ายให้แหลกกระจายคามือ แทนที่วิญญาณซึ่งมาเข้าสิงลูกสาวจะหวาดหวั่นพรั่นพรึง มันกลับเยาะเย้ยท้าทายให้ยิงได้เลย เพราะถ้ายิงมันก็เท่ากับยิงลูกสาวตัวเอง จะกล้าทำล่ะหรือ
การที่วิญญาณผีตายโหงมาเข้าสิงหญิงสาวอย่างต่อเนื่อง เป็นเวลายาวนานเช่นนี้ โดยไม่มีอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใด ๆ มาขัดขวางมันได้ อาจจะเป็นเพราะวิบากที่เธอผู้นี้ กับวิญญาณของชายผู้ถูกยิงตายมีกรรมพัวพันต่อกัน และถึงวาระจะต้องชดใช้ จึงไม่สามารถสกัดกั้นหรือหยุดยั้งทุกกรณี และหากไม่ได้รับการช่วยเหลือให้ผ่อนคลายหลุดพ้นจากวิบากนี้ ก็เชื่อแน่ได้ว่าหญิงสาวคงต้องถึงแก่ชีวิตอย่างแน่นอน

หรือเหตุที่เกิดนี้ อาจเนื่องจากวิญญาณผีตายโหงเพราะถูกผู้อื่นยิงตาย สิ้นชีวิตเพราะกรรมมาตัดรอนก่อนถึงอายุขัย วิญญาณจึงกลายเป็นผีเร่ร่อนไม่รู้จะไปทางไหน ประกอบกับจิตยังหลงมัวเมาอยู่ในกามตัณหา มีความอยากในกิเลสราคะรุนแรง จนไม่อาจแยกผิดชอบชั่วดีได้ ไม่รู้ว่าตนกับหญิงสาวอยู่กันคนละภพภูมิ มีอัตภาพที่แตกต่างกัน ครั้นมีความปรารถนาในหญิงสาวที่ตนพึงพอใจ จึงกระทำทุกวิถีทางจะครอบครองเป็นของตน แม้กระทั่งพยายามเบียดเบียนจะเอาชีวิตหญิงสาวให้ได้

แต่วาสนากรรมดีของหญิงสาวผู้นี้ยังมีอยู่ วิญญาณผีตายโหงจึงทำลายล้างชีวิตเธอไม่ได้ และคล้ายดั่งเป็นวาระที่หญิงสาวจะหลุดพ้นจากเงื้อมเงาของวิญญาณร้าย ได้มีคนรู้จักกับพ่อของหญิงสาวมาบอกว่า ควรไปของความเมตตาจาก หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก เถิด เพราะท่านเป็นพระเถระที่มีจิตตานุภาพสูงมาก อาจจะช่วยขจัดปัดเป่าความทุกข์ทรมาน ที่ยำยีบีฑาลูกสาวจากวิญญาณร้ายได้ ผู้เป็นพ่อจึงตกลงใจเดินทางไปวัดสะแกทันที

วันที่ผู้เป็นพ่อหญิงสาวซึ่งถูกวิญญาณผีตายโหงเข้าสิงไปถึงวัดสะแก หลวงปู่ดู่กำลังพูดคุยอยู่กับศิษย์คนหนึ่งของท่าน พ่อหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายจึงเข้าไปกราบนมัสการท่าน หลวงปู่ก็ทักทายปราศรัยถามไปว่าอยู่ที่ไหน มีเรื่องอะไรถึงได้มาที่นี่ ชายผู้แบกทุกข์เรื่องของลูกสาวก็เล่าเนื้อความถวาย ที่มีวิญญาณผีตายโหงตามรังควานลูกสาวให้ท่านฟังโดยละเอียด ลงท้ายด้วยการขอความเมตตาจากท่านช่วยกรุณาเปลื้องทุกข์ให้ด้วยเถิด


หลวงปู่ดู่นั่งรับฟังเงียบ ๆ เมื่อทราบจุดประสงค์ของผู้เป็นพ่อหญิงสาวที่ถูกผีสิง ท่านก็หันไปบอกลูกศิษย์ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ ๆ ว่า

 

หอ9นี่นา

เบี้ยแก้ใช้ทำน้ำมนต์ราดเลยจ้ะ

 

แบบว่าตอนนั้นยังเรียน ปี 4 อยู่ / พอดีเรียนเอกภาษาไทย ต้องหัดเป้นนักเขียนสารคดี / อาจารย์ก็พาไปปล่อยที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ไม่ค่อย เ จ ริ ญ / เท่าไร วันแรกมาถึงตอนเย็นแล้ว มืดๆ / ก็ต่างคนต่างหิวข้าวกัน / จึงไม่ได้บอกล่าวเจ้าที่เจ้าทาง...ก็ทะเลาะกันและกินข้าวเลย คืนแรกไม่เป็นไร มีแค่เสียงดังสนั่นห้อง นายหน่อยหัวสิงโต จึงลุกขึ้นมาดูเสียงไรหว่า...ที่แท้...เสียงอาจารย์กรนสนั่นเรยครับ 5555/ คืนที่สองอาจารย์ยังอยู่กับเรา...ยังไม่มีไรเกิดขึ้น/ พอคืนที่ 3 อาจารย์ไม่อยู่ ตกเย็นพวกเราก็หาข้าวปลามากินกัน นายหน่อยหัวสิงโต นายหนึ่งสกินเฮด นายแอมหัวเกรียน ซื้อปลานิลไปเผาแกล้มเหล้า และก็เมาจนหลับที่ศาลามืดๆ ส่วนคนอื่นๆอีก 40 คนนอนห้องพระข้างบนอาคาร / ตอนนั้นพวกเราก็นอนปนกันทั้งชายหญิงเพราะเป็นเพื่อนซี้กันทั้งนั้น / ก่อนนอนยัยแอ๊บเปิลก็บอกผมว่า โหน่ง แกอย่านอนห่างฉันนะ ฉันกลัวผี/ ผมก็บอกว่า เออตรูไม่นอนห่างแกหรอก เพราะตรูก็กลัวเฟ้ย / < แบบว่าตอนนั้นยังกลัวผีอยุ่ > ดังนั้นพอนอนไปถึง 24.00 น.ผมก็ได้ยินเสียงร้องให้เย้นๆมาจากข้างๆผม มันก็มืดๆนึกว่าผีหลอกซะแร้ว/ที่แท้ผมเปปิดไฟดู ยัยแอ๊บเปิล นอนร้องให้อยุ่ด้วยความหนาวสั่น < เพราะนายหน่อยหัวสิงโต เมาเหล้าแล้วนอนยศาลาไม่เอาผ้าห่มตัวเองไป แต่พอเมาแล้วหลับสักพักเกิดหนาวขึ้นมา ก็มาคว้าเอาผ้าห่มยัยแอ๊บเปิลไป ยัยนี่ก็กึ่งหลับกึ่งตื่น ไม่รุ้ว่าผ้าห่มตัวเองหายไปไหนอีก / เวรกรรมล่ะครับ เพราะผมดันนอนอยู่ติดกับมันซะนี่ จำเป็นต้องหาผ้าห่มให้มันนอน / พอดีผมได้ยินเสียงครางฮือๆๆออกมาจากศาลา ผมก็ยังไม่กล้าไปดูคนเดียว เลยพาไอ้พลไปด้วย / ไอ้พลก็ถามผมว่า เอ้ยโหน่งแกพาตรูมาทำไมฟะ หนาวก็หนาวคนอื่นหลับหมดแล้ว / ผมจึงบอกว่าก็พาแกมาตามหาผ้าห่มให้ยัยแอ๊บเปิลไง / แกลองไปดูซิเสียงไรฟะ ไอ้พลก็เดินนำผมไป นายสามคนนั้นเอาเต็นท์อาจารย์มานอนที่นี่เอง 3 คนเรย / ผมกับได้พลเลยพากันดึงผ้าห่มของยัยแอ๊บเปิลมาจาหพวกนั้น และเอาไปส่ให้ยัยแอ๊บเปิล / ผมกะลังจะหลับสักงีบ / ได้ริวอ๊วกอีกกละ มันอ๊วกตั้ง 2 ชั่วดมงยังไม่สร่างเมาเรย / ผมก็จำเป็นต้องอยู่เป็นเพื่อนไอ้ริวที่ระเบียง / แต่ไปๆมาๆมันลงไปนอนอยู่ข้างล่างตรงทางเดินเท้าเฉยเลย / กว่ามันจะสร่างเมาก็ปาเข้าไปตี 4 แล้วครับ / จึงได้หลับพักผ่อน /
คราวนี้คืนที่สี อาจารย์ก็ยังไม่มา เพราะติดสอบรุ่นน้อง / พอพวกเราสำรวจหมุ่บ้านเสร้จก็พากันฉลองกันอีกละ / คราวนี้ผม< นายโหน่งหัวเข็ม> กับนายหนึ่งสกกินเฮด ก็พากันไปยกเอาลังใส่ข้าวและกับมาให้เพื่อนๆ โรงอาหารไม่มีไฟฟ้าครับ มืดๆ / ผมกับนายหนึ่งก็พากันยกลังอาหาร< คือลังที่เขาใช้ใส่น้ำแข็งไงครับ > / มาที่เพื่อนที่กินเหล้ากันก่อน / นายตู่หรือ มหาตู่หัวหน้าห้องของพวกเราซึ่งเป็นผู้มีตาทิพย์ ก็ตะโกนบอกผมว่า/ เอ้ยไอ้โหน่ง แกไปสองคน แล้วแกพาใครมาด้วยฟะ ตูไม่เคยเห็น/ ผมก็นึกว่า ทั่นมหาตู่พูดเล่น ผมเลยบอกว่า ถ้างั้นขอเชิญกินข้าวด้วยกันเลย / มหาตู่ทำหน้าไม่พอใจล่ะครับ / ผมยังไม่รุ้ / ก็เอาข้าวปลาอาหารไปส่งให้พวกขั้เมาที่ศาลา /และก็เอาขึ้นไปให้พวกที่อยู่บนอาคาร และมหาตู่ก็บอกว่าพาใครมาฟะ ผมก็บอกว่าตูชวนเขามากินข้าว / และผมก็เชิญสิ่งที่ผมเองก็มองไมไหนให้กินข้าว/พวกนั้นกลัวกันใหญ่เลย / แต่ผมก็คิดว่าแค่แกล้งนิดหน่อยกลัวทำไมฟะ / แต่อาหารที่พวกเราเอามากินนั้น มันหมดไปปอย่างรวดเรเวยังไงไม่รู้ครับ / ผมและเพื่อนๆส่วนนึงที่ยังไม่อิ่มก็พากันไปกินปปลาเผากัน / นั่งกินปลาได้สักพัก / ยัยจินนี่แฟนของนายโดโด้ก็ล้มพับหมดสติไปทันที / ทุกคนก็ตกใจล่ะครับ พาขึ้นห้องนอน พอขึ้นห้องแล้ว เริ่มตาขวางล่ะคับ / ยัยบุ๋มบิ๋มก็เลยถามว่า แกเป็นใคร มาทำไรที่ร่างเพือนฉัน / ผีที่เข้าจินนี่อยู่ก็พูดออกมาว่า พวกแกลบหลู่ข้า...มาถึงก็ทะเลาะกันแล้ว ยังไม่พอฉี่รดที่อยู่ข้าด้วย และยังไม่เอาอาหารให้ข้าอีก / บุ๋มบิ๋มก็ถามต่อไปว่า แล้วแกเป็นใคร ผีตนนั้นจึงบอกว่า ข้าคือเจ้าที่ของโรงเรียนนี้ พวกเจ้าลบหลุ่ข้า / ได้ยินดังนั้นทุกคนจึงลงควมเห็นว่า จะหหาอะไรมาให้กินและออกๆไปซะ แตมันดึกแล้ว ไม่มีไรกิน นอกจากขนมปัง ยังบุ่มบิ๋มก็ยื่นหนปังให้ แต่เขาปฏิเสธ เพราะไม่รุ้จักหนมปัง และเหล่ากฌหมดแล้ว จึงจะไม่ออกจากร่างนี้จนกว่าจะมีเหล้าไหไก่คู่มาให้ก่อน / เมื่อตกกลงกันไม่ได้ เพื่อนๆจึงลงความเห็นว่าเราควรจะสวดมนต์นะ โดยจะให้มหาริวเป็นคนนำสวดก่อน แต่เนื่องจากว่า มหาริวหลังจากสึกออกาก็เกี่ยวข้องกับนารีจนวิชาเสื่อมและก็ลืมวิชาหมดแล้ว บวกกับความตกใจจึงลืมบทสวดไปหมด / คนแรกเจ๊งไม่เป็นท่า / ผีเจ้าที่งี้ยิ้มแงเรยครับ / เขาคงนึกในใจ มหาไรฟะ ลืมคาถาจนหมด /ดังนั้นจึงต้องพึ่งพามหาตู่แล้ว ฝ่ายมหหาตู่ก็เนื่องจากยังตกใจอยุ่เช่นกัน ก็สวดผิดสวดถูกอยู่นั่นแหละ / จนผีเจ้าท่ไม่กลัวเลยครับ ขนาดห้องพระแท้ๆ / เมื่อทำไงก็ไม่ยอมออก ก็ตกลงกันใหม่ว่าไม่อกก็ไม่ออก แต่ห้ามอาลวาด / เวลาพวกเรานอนจะต้องเปิดไฟให้สว่าง / ยัยนึกกับยัยแก้ว เป็นคู่บัดดี้กัน สองคนนี้กลัวผีมากๆ เลยนัดกันไว้ว่าคืนนี้จะนอนกอดกันสองคน / แต่บังเอิญสองคนนี้นอนติดกับยัยจินนี่ที่ถูกผีเข้า / ยัยแก้วนอนติดกับยัยจินนีพอดี / ยัยแก้วกำลังจะกอดกันับยัยนึก / ทันใดนั้นยัยจินนี่ก็เอาแขนมากอดยัยแก้วเอาไว้ ยัยแก้วก็กลัวจึงไม่ไกล้าขยับตัวเลยครับ นอนแข้งทื่ออย่างนั้นแหละ / ส่วนผมนั้นกลัวจนไม่หลับเหมือนทุกๆคนนั่นล่ะครับ / คราวนี้ยัยจินนี่ผีเข้ก็ลุกขึ้นมายืนและบอกว่าปิดไปเหอะไม่ชอบแสงสว่าง และบังเอิ๊ญ บังเอิญ สวิตไปปิดเปิดมันอยู่ครงหัวนอนผมพอดี /ผีบอกให้ปิดไฟ ผมก็ปิด เพื่อนบอกให้เปิดผมก็เปิด สลับกันแบบนี้ผมนับได้ ครั้ง / งานนี้มีนส์ตึ๊บเลยครับ ผมก็นึกในใจ ตกลงพวกมรึงจะเอาไงกันแน่ฟะ จะปิดรึจะเปิด / สุดท้ายมาก็จำเป็นต้องปิดเกือบหมด เหลือแค่ดวงเล็กๆดวงเดียว / แต่แม้ว่าทุกคนจะบอกว่าหลับ /แต่จริงๆแล่วไม่มีใครหลับกันสักคนครับ/มุดผ้าห่มแล้วแอบดูยัยจินนี่ผีเข้าครับ / ที่ทุกคนเห็นก็คือ ยัยจินนี่ลุกนั่งก่นและหันไปมอองคนนั้นทีคนนี้ที ผมก็กลัวเลยมุดดูอยู่ใต้ผ้าห่ม / และสักพักยัยจินนี่ก็ยืนขึ้นและแสยะยิ้มยาก่งน่ากลัวและเยือกเย็นเลยล่ะครับ / ทุกคนที่เหฌนพากันนอนไม่หลับทั้ง กว่าคนนั่นล่ะครับ / จนถึงเช้าพวกเราจึงไปซื้อเหล้าหนึงไก่หนึ่งคู่ มาถวายเจ้าที่และขอขมา/ ยัยจินนี่ตื่นมาตอนเช้า งงเลยครับ พวกแกมองฉันแปลกๆทำไม ยัยหมอนจึงบอกว่า เมื่อคืนแกโดนผีเจ้าที่เข้าสิง ไม่มีใครหลับเลยเพราะผีมันสิงแกทั้งคืน / ยัยจินนีไม่เชื่ออีกว่าตัวโดนผีเข้า / ยัยหมอนจึงบอกว่า ตรงที่พวกแกเอาของมาเช่นเจ้าที่นี่แหหละฉันฉี่ตอนมาวันแรกเพราะมันเป็นพุ่มไม้และฉันหาห้องน้ำไม่เจอ / ที่แท้ที่เจ้าที่บอกกว่าลบหลู่ก็เพราะยัยสายสรนี่เอง / และคนที่ปากเสีย เป็นพาหะนำผีมากินข้าวด้วยก้คือผมนี่เอง / เอามาเล่ให้อาออจารย์ฟัง อาจารย์หัวเราะเลยครับ / หาว่าโม้ / แต่ 43 คน ดวงตา 43 คู่เห้นแบบนั้นพร้อมกัน /เรือ่งราวก็จบลงด้วยประการฉะนี้แล
------------------------
มันยังกับหนังบ้านผีปอบอ่ะครับ เวลาจะไปห้องน้ำกันต้องไปทีละ 10 คนครับ * ไม่มีใครกล้าไปคนเดียวเลยครับ เพราะโรงเรียนนี้คือป่าช้าเก่านั่นเอง

 

แม้ไม่รู้ตัวคนส่งเราก็แผ่ได้ครับ...อารธนาองค์พระกำไว้ในมือขอบารมีพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ โดยขอบารมีรวมหลวงปู่ดู่เป็นที่สุด สวดจักนพรรดิ1จบตามด้วยบทสัพเพ แล้วน้อมไป อฐิษฐานส่งบุญให้แก่ผู้ที่เป็นญาติก็ดี ไม่เป็นญาติก็ดี หวังดีก็ดี ไม่หวังดีก็ดี เทวดาที่เป็นบริวารเราก็ดี หรือผีที่เป็นบริวารเขาก็ดี

ขอน้อมแผ่บุญนี้ไปเพื่อปรับภพปรับภูมิ...และด้วยบุญบารมีนี้ขอให้ข้าพเจ้าแคล้วคลาดจากเดรัจฉานวิชาทั้งปวงด้วยเทิอญ

ปล.แผ่ให้คนด้วยหมั่นแผ่ไปให้จ๋าทุกวันๆจะเป็นการปรับเขา

และอีกอย่าง แม้ตอนนี้องค์พระจักรพรรดิไม่ได้อยู่กับตัวให้จำคาถาจักรพรรดิให้ขึ้นใจนะ
เมื่อมีเหตุก็ดีหรือยังไม่มีก็ดีให้สวดคาถานี้จะเป็นการสร้างกำแพงแก้วคุ้มกันตัวเรา จากนั้นก็ต่อท้ายด้วยการสัพเพส่งบุญ
ระหว่างที่สวดก็นึกถึงภาพองค์พระเบาๆไปด้วยแบบทรงเครื่องจักรพรรดิยิ่งดี

________________



บทสวดจักรพรรดิหลวงปู่ดู่ วัดสะแก จ.อยุธยา

นะโมพุทธายะ พระพุทธไตรรัตนญาณ มณีนพรัตน์
สีสะหัสสะ สุธรรมา พุทโธ ธัมโม สังโฆ ยะธาพุทโมนะ
พุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา อัคคีธานัง วะรังคันธัง
สีวลีจะมหาเถรัง อะหังวันทามิ ทูระโต
อะหังวันทามิ ธาตุโย อะหังวันทามิ สัพพะโส
พุทธะ ธัมมะ สังฆะ
ปูเชมิ

บทอัญเชิญพระเข้าตัวและแผ่บุญ

ขออาราธนากำลังแห่งพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์และบารมีรวมหลวงปู่ดู่เป็นที่สุด
ได้โปรดเมตตารวมบุญทั้งหมดทั้งมวลนี้แผ่ออกไปในทั่วทั้ง 3 แดนโลกธาตุ
เพื่อปรับภพ ปรับภูมิ ปรับส่งวิญญาณทั้งหลาย

สัพเพพุทธา สัพเพธัมมา สัพเพสังฆา
พะลัปปัตตา ปัจเจกานัญ จะยังพลัง
อรหันตานัญ จะ เตเชนะรักขัง พันธามิ สัพพะโส​

(สวด 3 จบ หรือ 5 จบได้)​

พุทธัง อธิษฐามิ ธัมมัง อธิษฐามิ สังฆัง อธิษฐามิ​

เสร็จแล้วอธิษฐานเอาแล้วน้อมแผ่บุญไป

ถ้าใครมีโอกาสสวดเอาได้นะครับ
เป็นการสร้างบารมีอย่างนึง​

(f) (f) (f) ​

_________

ในกรณีจ๋านั้นเห็นได้ว่าเขายังไม่มีความเข้าใจในพระพุทธศาสนา ในบุญ เลยแม้แต่น้อย คงเป็นหน้าที่ ของคุณแล้วละที่ต้องทำให้เขามีจิตเป็นสัมมาทิฐิโดยไว ก่อนที่เขาจะสร้างบาปกรรมไปมากกว่านี้ เพราะถ้าเขายังประมาทและวนเวียนอยู่ในวิชาพวกนี้อยู่อยู่ต่อไปเขาจะแย่เอา !

ส่วนเรื่องการกันของเข้าตัวหรือมีอะไรมาเบียดเบียนเราใช้วิธีกันตามแบบที่หมวดอรรถแนะนำได้เลย หรือ หากนำพระไปแช่น้ำก็สามารถทำเป็นน้ำมนต์รักษาโรคหรือเป็นศิริมงคลแก่ตนก่อนออกไปดำเนินชีวิตก็ยังได้ อฐิษฐานเอาโดยใช้คาถาจักรพรรดิ

_______

ยังไงก็ให้ตั้งอยู่ในความดีไว้โดยมีพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งและศีล5เป็นฐาน จะช่วยให้เราทรงในความดี และพุทธคุณช่วยเราได้

 

อึ้งไหมครับ...นี่แเค่เล็กน้อยของการใช้วิชาพระจักรพรรดิ์ครับ ยังมีอะไรอีกเยอะนะครับผมเองก็เริ่มวางหรือผสมของเก่าเข้าในวิชาพระจักรพรรดิ์แล้ว เริ่มเห็นผลหลายอย่างทีเดียว

 

จะรอนะ เหอะๆๆ...

 

^^ สู้ๆครับ

 

ก็บอกให้เพื่อนๆถือของดีของสมเด็จโต ไว้สิ...เพื่อนทุกคนเลย..
ให้ภาวนาไว้ในใจตลอดเวลา..ทุกอิริยาบถ

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ซึ่งมีความหมายว่า
ข้าพเจ้าขอยึดมั่น พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง
ข้าพเจ้าขอยึดมั่น พระธรรมเป็นที่พึ่ง
ข้าพเจ้าขอยึดมั่น พระสงฆ์เป็นที่พึ่ง

นี่เป็นคาถาของสมเด็จ โต

แต่บอกไว้ก่อนนะว่าต้องศรัทธาเต็มเปี่ยม..ศรัทธาจะนำใจเข้าสู่สมาธิ สมาธิจะนำความสว่างในจิตใจ ความสว่างในจิตใจ ดั่งเพชรเม็ดงามแข็งแกร่งแต่อ่อนโยน ใฉนเลยที่จะมีสิ่งไดจะทำลายลงได้ ศาสตราวุธไดๆ คุณไสย์ ต่างๆ ก็เปรียบได้กับมีดที่พยายาม จะกรีดเพชรเท่านั้นเอง ....โชคดีแมน..

 

เขายังมีกรรมอยู่......การที่เราจะไปตัดกรรมใครนั้น...เราต้องมีทุนอยู่นะเหมือนเราไปใช้หนี้ให้เขาอะแหละ...มิเช่นนั้นท่านเองจะลำบากนะ...มิใช่ว่ามีพระดีของดีแล้วอยากปราบก็ปราบนะ....กรรมของใครก็หนีไม่พ้น..ทางที่ดีใช้วิธีเจรจาหนะถูกแล้ว..ให้เขาอโหสิให้กันซะหรือถ้างั้นก็ต้องให้เขาไปทำบุญแล้วแผ่เมตตา..ให้เจ้ากรรมนายเวรจากร้ายจะกลายเป็นดี....เง้อ..เวรกรรมแท้ๆ...แล้วนี่จะแฮปปี้เอนดิ้งป่าวน้อเนี่ยะ....

 

เอ่อ...น่ากลัวอย่างแรงอ่าค่ะ แต่ขอเอาใจช่วยคุณ Speacialized แล้วก็เพื่อนๆ ด้วยนะคะ