มาช่วยกันแต่งกลอนกฏแห่งกรรมกัน

มาช่วยกันแต่งกลอนแปด เรื่องกฏแห่งกรรมกันนะครับ ท่านละ 2บท
และเป็นการร่วนอนุรักษ์ภาษาไทยด้วย

ท่านใดแต่งไพเราะมามีรางวัลให้ครับ ส่งฟรีถึงบ้าน

กลอนแปด เป็นคำประพันธ์อีกชนิดหนึ่งที่ได้รับความนิยมกันทั่วไป เพราะเป็นร้อยกรองชนิดที่มีความเรียบเรียงง่ายต่อการสื่อความหมาย และสามารถสื่อได้อย่างไพเราะ ซึ่งกลอนแปดมีการกำหนดพยางค์และสัมผัส มีหลายชนิดแต่ที่นิยมคือ กลอนสุภาพ
กลอนสุภาพนับเป็นกลอนหลักของก่อนทุกชนิด ซึ่งจำแนกเป็นกลอน 6 กลอน 7 กลอน 8 และกลอน 9 ซึ่งมีหลักของการแต่งคล้ายคลึงกัน ในที่นี้จะกล่าวถึงหลักการแต่งกลอน 8 ซึ่งเป็นกลอนที่นิยม ดังนี้

1. จำนวนคำของกลอนแต่ละวรรคมี 8 คำ หรือ 9 คำ , 2 วรรคเป็นหนึ่งบาท , สองบาทเป็นหนึ่งบท
2. คำสุดท้ายของวรรคหน้า (วรรคที่ 1) ต้องสัมผัสกับ คำที่ 3 หรือคำที่ 5 ของวรรคหลัง(วรรคที่2)
3. คำสุดท้ายของวรรคที่ 2 ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 3
4. คำสุดท้ายของวรรคที่ 3 ต้องสัมผัสกับ คำที่3 หรือคำที่ 5 ของ วรรคที่ 4 ( แต่งครบ 4 วรรค หรือ สองบาท เป็น หนึ่งบท )
5. ถ้าจะขึ้นบทใหม่ ต้องให้คำสุดท้ายของวรรคที่ 4 ของบทที่หนึ่ง สัมผัสกับคำสุดท้ายของ วรรคที่ 2 ของบทใหม่ คล้องจองอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ ดังแผนผังข้างล่าง

<CENTER></CENTER>

<HR>
สัมผัสในกลอนแปด
<DL><DD>กลอนแปดจะมีลักษณะการสัมผัส 4 ลักษณะ ดังนี้ <DD>1. สัมผัสสระ <DD>เป็นสัมผัสระหว่างคำที่ใช้สระเสียงเดียวกัน ถ้าเป็นคำที่มีตัวสะกดก็ต้องอยู่ในมาตราเดียวกันด้วย เช่น รบ พบ จบ คบ แต่มีข้อควรระวัง คือ ห้ามใช้สระเสียงสั้นกับสระเสียงยาวมาสัมผัสกัน เช่น คำ กับ คร้าม เป็นต้น <DD>2. สัมผัสอักษร (สัมผัสพยัญชนะ) <DD>เป็นสัมผัสระหว่างคำที่ใช้พยัญชนะต้นตัวเดียวกันหรือเสียงพยัญชนะพ้องกัน โดยไม่จำกัดสระและวรรณยุกต์ เช่น กก กอ กิ่ง แก้ว เป็นต้น <DD>3. สัมผัสนอก <DD>เป็นสัมผัสบังคับที่ส่งและรับสัมผัสจากวรรคหนึ่งไปยังอีกวรรคหนึ่งในบทเดียวกัน รวมทั้งสัมผัสระหว่างบทด้วยกัน ถือว่าเป็นสัมผัสบังคับของร้อยกรองทุกประเภท แต่ต้องจำให้ดีว่าสัมผัสนอกจะใช้สัมผัสสระเท่านั้น </DD></DL><DL><DD>ตัวอย่าง :
</DD><DD>
</DD><DD>ภาพความหลัง ยังตราตรึง คะนึงคิด ในดวงจิต เปี่ยมรัก แม่หนักหนา

</DD><DD>สุดซาบซึ้ง ถึงความรัก ความเมตตา ดวงอุรา ที่งดงาม มิเคยเลือน …………จบบทที่ 1
</DD><DD>
เฝ้าถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงดูบุตร ลออสุด น้ำใจ หาใครเหมือน
</DD><DD>เฝ้าอบรม บ่มนิสัย เฝ้าตักเตือน แม่เหมือนเพื่อน เฝ้าปลอบใจ ยามลูกตรม………….จบบทที่ 2 </DD></DL><DL><DD>4. สัมผัสใน <DD>เป็นสัมผัสที่ส่งและรับภายในวรรค ใช้ได้ทั้งสัมผัสสระและสัมผัสอักษร เพราะสัมผัสในไม่ใช่สัมผัสบังคับ แต่เป็นสัมผัสที่ช่วยให้ร้อยกรองมีความไพเราะมากยิ่งขึ้น และเป็นการแสดงฝีมือของผู้แต่งด้วย <DL><DD>ภาพความหลัง ยังตราตรึง คะนึงคิด ในดวงจิต เปี่ยมรัก แม่หนักหนา <DD>สุดซาบซึ้ง ถึงความรัก ความเมตตา ดวงอุรา ที่งดงาม มิเคยเลือน …………จบบทที่ 1 <DD>เฝ้าถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงดูบุตร ลออสุด น้ำใจ หาใครเหมือน <DD>เฝ้าอบรม บ่มนิสัย เฝ้าตักเตือน แม่เหมือนเพื่อน เฝ้าปลอบใจ ยามลูกตรม…</DD></DL></DD></DL>

 

ตัวอย่าง จาก www.igetweb.com/www/watsansai/index.php?mo=3&art=13229

เมื่อเจ้าเกิดมาใช่จะมาแต่ตัวเปล่า กรรมของเจ้าตามมาด้วยช่วยส่งผล​

ทั้งสุขทุกข์ชั่วดีมีทุกคน ทุกตัวตนย่อมมีกรรมชักนำไป​

จงทำดีไว้เถิดจะเกิดสุข ไม่มีทุกข์เศร้าหมองจิตผ่องใส
ไปทุกที่มีกรรมตามเจ้าไป ทำอย่างไรจึงพ้นกรรมที่ตามมา​

เจ้าเกิดมามีกรรมคอยตามเฝ้า เจ้าจะเอากรรมนั้นไปไว้ไหน
คุณความดีที่เจ้าทำนำเจ้าไป กายกับใจจะพ้นทุกข์สุขนิรันดร์​

 

ว้า
พักนี้ อารมณศิลปินไม่มาเลย

พรุ่งนี้บางทีจะมา


คือหากแต่งกลอนค่อนคนให้ขนหัวลุกนอนคลุมโปงจะง่ายกว่านา

 

ตอนนี้ยังนึกไม่ออกเหมือนกัน ไม่ถนัดแต่งกลอนซะด้วยค่ะ

 

ยุกับพี่น้ำ ลองดูได้นะครับ ถูกผิดไม่ว่าขอความหมายดี

ผมลองแต่งดูนะนี่ (ขออวดหน่อย)

อันทุกคน ทุกชีวิต ที่เกิดมา ล้วนกรรมพา มาเกิด เปิดชีวิต
ต้องทนทุกข์ ทนเศร้าหมอง ขุ่นข้องจิต เพราะหลงผิด คิดว่ากู คือกูเอง

เมื่อมีเกิด ก็ต้องกิน ต้องมีบ้าน ต้องทำงาน ต้องทนทุกข์ ถูกข่มเหง
ต้องเล่าเรียน ต้องเขียนอ่าน เพื่อตัวเอง ต้องบรรเลง สนองโสต โกรธเกียจชัง

อันชนใจ เอาใจรู้ สู้กิเลส แก้ววิเศษคือพระธรรม นำมรรคผล
อันชนนั้น ไม่มัวเมา เข้าใจตน จึงหลุดพ้น จากความหลง คงนิพพาน

 

โอ้มนุษย์ หน้ามน คนทุกผู้...ตายหรืออยู่ อยากกำกับ จับที่ไหน
กรรมที่ก่อ ต่อที่จิต ติดที่ใจ..รู้จักย้าย รู้จักยล ก็พ้นเอง

 

โอ้นิจจากรรมนำพามากำเนิด
ให้เตลิดเพลิดพลัดทุกแห่งหน
ถึงลำบากตรากตรำจำต้องทน
เจือระคนสุขทุกข์คลุกเคล้าไป

เหตุทำกรรมเหลือคณามาไม่น้อย
จักรอคอยวาสนามาแต่ไหน
อนิจจังทุกขังสิ้นทุกสิ่งไป
ไม่มีใดให้ยึดอนัตตัง

 

โห เสือซ่อนเล็บนะนี่ ไม่ธรรมดาเลย อิอิ

 

ขอเข้ามาอ่านเฉยๆ.... ^^

 

กลอนครับ

กฏแห่งกรรมมากน้อยหารู้ไม่.....จงฝักใฝ่สร้างบุญหนุนกุศล

ศาสนาบำรุงอยู่คู่ทุกคน............ไม่อับจนหากสร้างบุญเพื่อเบากรรม

ความลำบากหากใครอยู่ในใจ.......จะเป็นไปวิบากกรรมต้องจำนอง

กรรมลิขิตรวยจนตามครรลอง.......กรรมสนองต้องชีวิตจิตวุ่นวาย

คนเรานี้เกิดมากรรมกำหนด.......ชีวิตอดมั่งมีกรรมวางไว้

หากชีวิตมีปัญญามากมากมาย........ท่องขึ้นใจกรรมให้มาจากช้านาน...

 

กรรมหนุนกรรม ทำกรรม ที่เกิดก่อ...... กรรมหนุนต่อ ต้องกรรมชั่ว ตัวจงฝืน
กรรมหนุนกรรม กรรมดีเนื่อง เป็นจุดยืน..ไม่กล้ำกลืน กรรมก่อกรรม ทำแต่ดี
กรรมที่ชั่ว มัวเมา เอาไม่ได้ ..............กรรมชดใช้ กรรมเสมอ ไม่เผลอหนี
กรรมจึงก่อ จึงควร เพียงกรรมดี........... กรรมไม่มี สูญเปล่า เราใช้เอง

 

แต่งกลอนไม่เป็นเช่กัน แต่ขอฝาก อมตะธรรมจาก life of buddha animation ว่า

"ความดีคนดีทำง่ายคนชั่วทำยาก ความชั่วคนชั่วทำง่ายคนดีทำยาก"

ฟังคำนี้เพียงจบเดียวเท่านั้น รู้สึกเหมือนกับที่ผมรู้สึกไหมครับ

 

กรรมชาติใหม่เท่าใดใครจะรู้,,,,,,,,,,มีแต่อยู่รับผลกรรมใจจำยอม

กรรมชาติเก่าสร้างผลบุญให้ประนอม,,,,,,,ทุกคนย่อมหยุดก่อกรรมชาติใหม่ไฉนเลย

กรรมชาตินี้ชาติไหนต้องยอมรับ,,,,,,,มั่งมีดับทุกข์สุขชีวีสูญ

กรรมกำหนดชีวิตให้ตกอับให้จรูญ,,,,,,,,,,,ทรัพย์เพิ่มพูลบุญสร้างมากกรรมลดเอย....

 

อนุโมทนาครับ

อุปมาเหมือน น้ำ ธรรมชาติเค้าเย็น การที่จะทำให้ร้อนก็ยุ่งยาก
ส่วนไฟ ธรรมชาติเค้าร้อน จะทำให้เย็นนั้นยากกว่าอีก

คนดีก็เหมือนน้ำเย็น จะทำให้ร้อนคือทำบาปนั้นยาก
คนชั่วเหมือนไฟ จะทำให้เย็นนั้นยากกว่า

แต่อย่าลืมนะครับ คนดีอาจจะไม่ได้ดีไปตลอด คนชั่วก็อาจจะไม่ได้ชั่วไปตลอด ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ บาปหรือบุญกำลังส่งผลอยู่ขณะนั้นๆ ยกเว้นกับพระอริยะเจ้าเท่านั้นที่ มีแต่ดีขึ้น ไม่มีเลวลง ถ้ามีกำลังใจที่เข้มแข็งก็จะสามารถข่มใจได้ นั่นดีมาก

ยกตัวอย่างเช่นท่าน องค์คุลีมาร เมื่อบาปส่งผลอยู่ก็กลายเป็นโจรไล่ฆ่าคน แต่เมื่อบุญส่งจึงได้พบพระพุทธเจ้า ต่อมาเป็นพระอรหันต์

ท้ายที่สุดแล้วผมเชื่อโดยส่วนตัวว่า ทุกดวงจิตจะได้เข้าสู่พระนิพพาน แต่จะช้าหรือเร็วต่างกันเท่านั้นเอง หลงมากก็ช้าหน่อย ไม่หลงก็ถึงเร็ว เหมือนคนตาบอดกับคนตาดี เดินแข่งกันนั่นเอง

 

กำลังหาของรางวัลอยู่

ถูกใจกลอนของท่านใดก็เชียร์กันได้นะครับ เพื่อจะนำไปพิจารณาหากลอนที่ได้รับรางวัลต่อไป

 

รางวัลใดไหนเท่าเราเข้ารู้ ปัญญาสู่ตัดทางกรรมทำลายทุกข์
ไร้ผลกรรมธรรมสั่งสมบรมสุข เข้าสู่ยุคนิพานทุกท่านเอง
ผ่านมาทักทาย ด้วยกลอนไว้เท่านั้นครับ

 

กฎใดใดไหนเลยจะเที่ยงแท้.........ที่ว่าแน่ยังต้องแพ้แก้ไม่หาย
ติดตามตัวดุจดังเงาเฝ้าติดกาย..... ยังต้องพ่ายพานพบกฎแห่งกรรม

สิ่งใดใดเกิดมีอยู่ที่เหตุ..............ทำฤทธิ์เดชให้เราต้องเจ็บช้ำ
สนองกลับด้วยผลการกระทำ........ที่พลาดพลั้งดำเนินล่วงเกินไป

มุ่งแก้ไขในสิ่งที่ก้าวล่วง............กรรมทั้งปวงหยุดยั้งเอาไว้ได้
อโหสิต่อกันได้ทำไว้................ชาติภพใหม่หลุดกรรมด้วยทำดี

รักษาจิตบริสุทธิ์ผุดผ่องใส..........ตัดทิ้งไปสิ่งเลวร้ายหมายแทนที่
ทานศีลภาวนาให้ถ้วนถี่..............เพิ่มพูนบารมีพ้นบ่วงมาร





ลองเขียนเล่น ๆ ไม่ได้หวังรางวัล แค่มาร่วมรณรงค์รักษาการใช้ภาษาด้วยคนค่ะ

 

เมื่อไม่มีใครหวังรางวัลอยู่............... งั้นโฉมตรูขอรับจักได้ไหม
ด้วยยังโลภโกรธแลหลงอยู่ฉันใด........ ทุกงวดไซร้ถูกหวยกินสิ้นตังค์เอย


ปล.แก้ตามคุณกิดากรน่อ ๕๕

 

โห มือพระกาฬเข้ามาแต่งกันทั้งนั้นเลย อนุโมทนาครับ

งั้นยุพาเอารางวัลไป กลอนประตูปิดทองคำเปลว กับล็อตเตอรี่ชุบแป้งทอด

555 ล้อเล่นจ้า ขอบใจที่แต่งมาให้ฮากัน

 

ด้วยยังโลภโกรธแลหลงอยู่ไฉน เปลี่ยนเป็น

ด้วยยังโลภโกรธแลหลงอยู่ฉันใด ทุกงวดไซร้ถูกหวยกินสิ้นตังค์เอย

จะแลดูไพเราะกว่านะเพื่อนเอ๋ย ทำนองเสียงมีสูงต่ำเข้ากันเลย
เจ้าเพื่อนเอ๋ย เปลี่ยนเถิดจะเกิดงาม "" 555