แอนิต้า - ผู้มีประสบการณ์ตายแล้วฟื้น และหายป่วยจากมะเร็งระยะสุดท้ายเพียงแค่ข้ามวัน

เป็นอีกหนึ่งตัวอย่าง ที่พิสูจณ์ว่า สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนนั้นเป็นความจริงแท้

ไม่จำกัดเชื้อชาติ หรือศาสนา

 

ขอพักก่อนนะครับ
ได้เวลาไปทำอย่างอื่นแล้วครับ

เนื้อหาตอนนี้ยาวมากๆๆ
ไม่รู้จะจบเมื่อไหร่เลยนะเนี่ย

.......................

 

อย่านานน๊ะคุณ Chayutt......:'(
อนุโมทนาสาธุ..ทั้งหมดทั้งมวลค่ะ

 

ขอบคุณครับ... จะติดตามต่อไปนะครับ

ขอให้ก้าวหน้าในธรรมครับ

 

อ่านแล้วเหมือนได้ของขวัญเลย เมื่อวานก็ได้พุทธประวัติฉบับการ์ตูนในเซเว่นมาฉบับหนึ่งดีมากเลย ปีนี้เป็นปีที่มหัศจรรย์สำหรับสิ่งดีๆในชีวิตจริงๆ

 

ขอบคุณมากๆนะคับ

ติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้คับ

 

ขออนุโมทนาสาธุขอรับ ผมรู้สึกดีมากๆกับเรื่องนี้ ขอบคุณครับ...

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ กับข้อความที่เอามาลงให้อ่าน

 

ขอคั่นจังหวะมาถาม ด้วยความอยากรู้จริงๆ นะขอรับ...

แล้วหากโรคนั้นเป็นโรคที่เกิดจากกรรม...
การที่เราคิดว่า...

เราไม่เชื่อว่ามันมีอยู่จริง
หรือ เราเลือกที่จะเชื่อว่ามันต้องหายไป...

ระบบกรรมนั้น...จะหายด้วยหรือไม่ขอรับ

อนุโมทนา...กับคุณชยุตที่เอามานำเสนอนะขอรับ

 

น่าคิดเหมือนกันนะ คนดีแม้ทำชั่วเพียงเล็กน้อย แต่มีความกังวลในความชั่วเล็กน้อยนั้นก็ต้องรับกรรมแม้เป็นเทพชั้นสูงแล้ว(พระนางอะไรน้า!!! จำไม่ได้แล้ว) แต่คนชั่วไม่เคยสำนึกว่าตนทำชั่ว จะลอยนวลไม่ต้องรับวิบากหรือเปล่า...แต่กฏแห่งกรรมต้องยุติธรรมไม่ใช่หรือ...น่าคิด...

 

ขออนุญาติบอกบุญ(ด่วนมากๆ)

แนะนำ ด่วนมาก..ช่วยเหลือวัดที่ถูกน้ำท่วม10วัด(อยุธยา)



หลวงพ่อโตจมน้ำ หลังคันดินต้านกระแสน้ำเชี่ยวไม่ไหวทะลักเข้าวัดบ้านเลน พระนครศรีอยุธยา

พระครูพิศาลปัญญาทร เจ้าอาวาสวัดบ้านเลนสระกระจับ ต.บ้านโพ อ.บางปะอิน จ.พระนครศรีอยุธยา กล่าวเมื่อวันที่ 1 พ.ย. ว่าทางวัดได้ทำคันดินล้อมวัด แต่กระแสน้ำเชี่ยวกราดไหลแรงทำให้คลื่นกระแทกคันดิน จนน้ำไหลเข้าท่วมบริเวณวัดสูงกว่า 1 เมตร ส่งผลให้องค์หลวงพ่อโตที่สร้างอยู่หน้าศาลาการเปรียญ ถูกน้ำท่วมสร้างความสะเทือนใจต่อชาวบ้านเป็นอย่างมาก

 

จิตย่อมนำพาโลกไป
จิตเป็นอย่างไร โลกย่อมเป็นเช่นนั้น สิ่งที่เหมือนกันย่อมดึงดูดกัน
ดังนั้น
จงอย่ากลัวอะไร เพราะว่า ความกลัวนั้นแหละคือการเข้าไปจดจ่อในสิ่งนั้น แล้วมันจะดูดสิ่งนั้นมาให้เสมอ
จงอย่าเกลียดอะไร เพราะว่า ความเกลียดนั้นแหละคือการเข้าไปจดจ่อในสิ่งนั้น แล้วมันจะดูดสิ่งนั้นมาให้เสมอ
จงมีแต่การรับรู้และรักตัวเอง และรักสิ่งรอบๆตัว มองทุกอย่างเป็นกลาง จะเห็นสภาวะที่เหนือกาลเวลา
พลังแห่งสิ่งที่ยิ่งใหญ The Great Of Power
1 Power Of Born . การเกิดคือสิ่งดี เมื่อตระหนักชัดถึงคุณแห่งการเกิด เมื่อนั้นเราจะมีความรักในสิ่งนั้น ให้อย่างไม่มีเงือนไข
( ถ้าเป็นเรื่อง The Top Secret คือการอธิษฐานขอ )
2 Power Of Beleive . เชื่อในจิตตนเอง ศรัทธาในสิ่งที่เชื่อ 100%

3 Power of Now คือการที่มีสติสัมปชัญญา จดจ่อในปัจจุบันให้มาก จดจอในสิ่งที่ศรัทธา ให้มาก จะเกิดสมาธิ ความตั้งมั่นเป็นพลังขับเคลื่อนเพื่อให้ได้สิ่งที่ร้องขอ
4 Power of Mind
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้หมด ตามแต่จิตที่จดจ่ออย่างตั้งมั่น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุขาภาพ เงินทอง หรือการเหาะเหิน เดินอากาศ การหายตัว และอื่น ๆ เป็นไปได้หมด เมื่อเราอยากจะเป็น
5 Power of Univer เชื่อในจักรวาล เราทั้งหลายเป็นหนึ่งเดียว เป็นสิ่งเดียวกัน ไม่แตกต่างกัน มีความรักให้กัน จักรวาลเรา หรือจักรวาลอื่น ล้วนเป็นจักราลเดียวกัน ไม่แบ่งแยก และส่งพลังแห่งความรักให้จักราล หรือภายในร่างกายเรา และส่งความรัก ไปให้ทุกดวงจิตรอบๆตัวเรา
( ความรัก หรือ ความ เมตตา+กรุณา+มุทิตา+อุเบกขา รวมเป็นหนึ่ง)

ปีหน้า อาจจะมีหนังสือนี้ที่อธิบายสิ่งนี้ออกมานะครับ ไม่มาจากผมหรอกครับ มาจากอาจารย์ผมเอง

 

ขอขอบคุณสำหรับ เรื่องราวดีๆแบบนี้ครับ
น่าจะเผยแพร่ให้กับ ผู้ป่วยมะเร็งทราบ ให้เยอะๆ เพราะว่าตอนนี้โรคนี้กำลังเป็นกันมาก
เป็นการช่วยให้ผู้ป่วย ได้รับรู้ถึงความมหัศจรรย์ของจิต รักษาได้ทุกโรค

 

แอนิต้า - ผู้มีประสบการณ์ตายแล้วฟื้น และหายป่วยจากมะเร็งระยะสุดท้ายเพียงแค่ข้ามวัน

ที่มา: Anita's Inspiring Near-Death Story

ตอนที่ 8:

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> คำถาม: ถ้าอย่างนั้น ถ้าชีวิตของใครบางคนดูไม่โสภาเอาซะเลย คุณจะแนะนำเขาว่าอย่างไร เพื่อที่จะให้เปลี่ยนแปลงมันได้?


แอนิต้า:

ฉันชอบคำถามนี้จังเลย เพราะมันทำให้ฉันได้มีโอกาสพูดถึงความสำคัญของการรักตัวเองแบบไม่มีเงื่อนไข

ฉันอยากจะแนะนำมากๆเลยว่า ให้ฝึกรักตัวเองแบบไม่มีเงื่อนไข

จำได้ไหมคะ ที่ฉันบอกว่าจักรวาลคือภาพสะท้อนของความเป็นฉันเอง
ถ้าฉันกำลังท้อแท้สิ้นหวังกับชีวิตอยู่หละก็ มันก็ไร้ประโยชน์ที่จะไปคิดเปลี่ยนสิ่งภายนอกทั้งหลาย
โดยไม่หันมามองดูว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับภายในของตนเองอยู่ก่อน

พวกเราหลายคนมีทัศนคติในแง่ลบมากๆกับตัวเอง พวกเราคือศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของตัวเราเอง

สิ่งแรกที่ฉันอยากจะบอกก็คือว่า ไม่ว่าในตอนนี้ชีวิตของคุณ
จะเป็นอย่างไรก็ตาม แต่จงหยุดตัดสินตัวเองและหยุดทำร้ายตัวเองเสียที

ถ้าฉันพบว่าฉันเอาแต่ไม่พอใจคนอื่นๆอยู่ตลอดเวลา และกำลังเที่ยวไปตัดสินใครต่อใครอยู่อยู่ตลอดเวลา
นั่นมันเป็นเพราะว่า ภายในตัวฉันเองกำลังเป็นแบบเดียวกันกับผู้คนที่ฉันกำลังตัดสินอยู่นั้นตลอดเวลา

นั่นหมายถึงฉันกำลังนำเอาความคิดที่ฉัน
กำลังพูดกับตัวฉันเองอยู่ภายใน แสดงออกมาสู่ภายนอกเท่านั้นเอง

แต่ถ้าฉันมีความรักกับตัวฉันเองแบบไม่มีเงื่อนไขมากขึ้นเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งง่ายขึ้น
ที่ฉันจะมองเห็นความสวยงามของโลกใบนี้ และของคนอื่นๆ

ถ้าฉันสามารถรักตัวฉันเองได้ และเลิกตัดสินตัวเองได้ รวมถึงสามารถมองเห็นความสมบูรณ์แบบ
ของตัวฉันเองได้แล้วหละก็ ฉันก็จะสามารถรักผู้อื่น และมองเห็นความสมบุรณ์แบบของผู้อื่นได้ด้วยโดยอัตโนมัติ

และถ้าฉันยิ่งรักตัวฉันเองมากเท่าไหร่ ฉันก็จะยิ่งรักคนอื่นๆได้มากเท่านั้นด้วย
เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะรักคนอื่นๆได้มากกว่ารักตัวคุณเอง

ในทางกลับกันผู้คนมักเชื่อว่ามันเป็นการเห็นแก่ตัวที่จะรักตัวเอง แต่นั่นมันไม่จริงเลย
เพราะว่าเราไม่สามารถจะให้ในสิ่งที่เราไม่มีแก่ใครได้

ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน มันก็เป็นแค่ผลลัพธ์สุดท้ายของความคิดและความเชื่อของคุณ ณ.จุดนั้นเท่านั้นเอง
และคุณก็สามารถเปลี่ยนมันได้ อย่าลืมนะคะว่า ฉันเปลี่ยนโรคมะเร็งของฉันในชั่วโมงที่ 11
(ตอนที่เธอไปถึงโรงพยาบาลแล้ว หมอบอกว่า เธอจะอยู่ได้อีกไม่เกิน 36 ชั่วโมง และพอชั่วโมงที่ 11
เธอก็หายจากโรคมะเร็ง อะไรประมาณนั้นครับ – ผู้แปล) แม้ว่าหมอจะบอกว่ามันสายเกินไปแล้วก็ตาม
แต่มันก็ยังไม่สายเกินไป

ดังนั้น สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ ต้องตระหนักรู้ว่า

“มันไม่เคยมีคำว่าสายเกินไป ที่จะทำอะไรซักอย่าง หรือเปลี่ยนแปลงบางอย่าง”

มันสำคัญมากที่จะต้องมองให้เห็นพลังอำนาจที่มีอยู่ในปัจจุบันขณะ ที่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราได้
ถ้าคุณเชื่อเรื่อง “อะไรที่เหมือนๆกัน มันจะดึงดูดซึ่งกันและกัน” หละก็

ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย ที่จะสามารถดึงดูดเอาสิ่งที่ดีที่สุด
เข้ามาในชีวิตคุณได้ ก็คือการรักตัวคุณเอง ให้มากจนถึงจุดที่
ตัวคุณเองเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก แล้วมันก็จะไปดึงดูด
เอาเฉพาะสิ่งที่สอดคล้องกับความเชื่อที่คุณมีต่อตัวคุณเองเท่านั้น
ให้เข้ามาสู่ชีวิตของคุณ

มันง่ายมากๆอย่างนั้นจริงๆนะคะ จริงๆค่ะ

..........................

 

แอนิต้า - ผู้มีประสบการณ์ตายแล้วฟื้น และหายป่วยจากมะเร็งระยะสุดท้ายเพียงแค่ข้ามวัน

ที่มา: Anita's Inspiring Near-Death Story

ตอนที่ 9:

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> คำถาม: คุณจะบอกผมได้ไหมว่า เราจะกลายเป็นคนที่มีความรักแบบไม่มีเงื่อนไข
ในโลกที่ไม่ได้มีแต่ความรักแบบนี้ได้อย่างไร?


แอนิต้า:

อย่างแรกเลย จำได้ไหมคะที่ฉันบอกว่า ฉันรู้สึกว่าจักรวาลคือภาพสะท้อนของโลกภายในของฉันเอง
ดังนั้น ความรักแบบไม่มีเงื่อนไข จึงไม่ใช่การแผ่ขยายออกไปสู่โลกหรือจักรวาลภายนอก
แต่ฉันแผ่มันกลับเข้าไปข้างในตัวฉันแทน ทุกวันๆ ฉันเรียนรู้ที่จะรักตัวฉันเองแบบไม่มีเงื่อนไข

ฉันอยากอธิบายเพิ่มเติมอีกหน่อยว่า มันมีความแตกต่างกันอยู่นะ ระหว่างคำว่า
“การมอบความรัก” กับ “การเผื่อแผ่ความรัก”

“การมอบความรัก” หมายถึงการมอบความรักของคุณให้แก่คนอื่นๆ ไม่ว่าคุณจะมอบให้กับตัวคุณเองด้วยหรือไม่ก็ตาม
มันหมายถึงคุณกำลังให้ในสิ่งที่ตัวคุณเองอาจจะมีหรือไม่มีอยู่ก็ได้ ซึ่งการให้ความรักแบบนี้
อาจจะทำให้คุณไม่เหลืออะไรเลยก็ได้ เพราะว่าพวกเราไม่ได้มีความรักอยู่อย่างไม่รู้หมด

แล้วจากนั้น เมื่อเราหมดตัวแล้ว เราก็จะคอยมองหาความรักจากผู้อื่นแทน เพื่อมาเติมเต็มบ่อความรักของเรา
และถ้าไม่ได้รับตอบแทนกลับมาบ้างเลย เราก็จะหยุดแสดงความรักไปเอง เพราะว่าเราหมดตัวแล้ว


“การเผื่อแผ่ความรัก” หมายถึงการรักตัวเองแบบไม่มีเงื่อนไข ดังนั้นความรักนั้น
มันจึงท่วมท้นล้นออกมาจากตัวฉันเองอยู่เสมอ และผู้คนรอบข้างฉันทุกๆคน
จึงได้รับการเผื่อแผ่ความรักจากฉันโดยอัตโนมัติเสมอๆ

ยิ่งฉันรักตัวฉันมากเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งหลั่งไหลออกไปสู่คนอื่นๆมากขึ้นเท่านั้นด้วยเท่านั้น
มันเกือบจะรู้สึกเหมือนกับว่า เราได้กลายเป็นเส้นเลือดใหญ่ให้ความรักไหลผ่านไปซะแล้วอย่างนั้นแหละ

เมื่อฉันกำลังแผ่ความรักให้ตัวเองอยู่ ฉันจึงไม่จำเป็นต้องให้ใครมาทำอะไรให้ฉัน เพื่อที่ฉันจะได้รักพวกเขา
เพราะว่าพวกเขาจะได้รับความรักจากฉันเองโดยอัตโนมัติ จากการที่ฉันแผ่ความรักให้กับตัวเองนี้

ดังนั้น ถ้าจะให้ฉันหยุดแผ่ความรัก มันก็หมายความว่าให้ฉันหยุดรักตัวฉันเอง
ดังนั้น ฉันจึงจะไม่หยุดเผื่อแผ่ความรัก เพราะว่ามีคนอื่นเป็นสาเหตุใดๆทั้งสิ้น

.............................

 

แอนิต้า - ผู้มีประสบการณ์ตายแล้วฟื้น และหายป่วยจากมะเร็งระยะสุดท้ายเพียงแค่ข้ามวัน

ที่มา: Anita's Inspiring Near-Death Story

ตอนที่ 10:

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> คำถาม: คุณจะมีคำแนะนำอะไรอีกไหม เพื่อให้บางคนสามารถเพิ่มระดับพลังงานแห่งความรักของพวกเขาขึ้นมาได้


แอนิต้า:

ฉันรู้สึกว่า มันขึ้นอยู่กับตัวฉันเองมากกว่านะ ว่าจะทำให้พลังงานแห่งความรักที่ว่านั้น
แผ่ออกมาสู่ภายนอกมากขึ้นหรือน้อยลง


ตอนที่ความคิดภายในใจของฉันหันมาเล่นงานตัวฉันเอง และเมื่อนานวันเข้าๆ ฉันก็เริ่มหมดแรง
นั่นจึงทำให้สภาวะภายนอกของฉันเสื่อมโทรมลงไปเรื่อยๆด้วย

ฉันเคยเป็นคนประเภทที่ภายนอกดูเบิกบาน สดใส และมีไมตรีมากๆ และเสมอมา
แล้วอยู่มาวันหนึ่งโลกของฉันก็พังทลายลงต่อหน้าต่อตา แล้วฉันก็หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง
แล้วฉันก็เริ่มป่วยหนักขึ้นและหนักขึ้นเรื่อยๆ

บางครั้ง เวลาที่เราเห็นใครบางคนที่ดูภายนอกว่าช่างเป็นคนคิดบวก สดใส และใจดีจริงๆ
แต่แล้วเราก็ได้เห็นว่าชีวิตของเขาต้องพังทลายลงต่อหน้าต่อตา เราก็อาจจะคิดว่า
“ดูสิ การคิดบวกมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย”

แต่ลองดูให้ดีๆซะก่อน ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เราไม่รู้ว่าความคิดภายในใจของคนผู้นั้นแท้จริงแล้วเป็นอย่างไร
เราไม่รู้หรอกว่า เขาพูดกับตัวเองว่าอย่างไร เราไม่อาจรู้ความคิดที่อยู่ในหัวของเขา ที่เกิดขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันได้

แต่จำไว้นะคะว่า ดิฉันไม่สนับสนุน “การคิดเชิงบวก” ในแบบของ Pollyanna-ish
เพราะว่าคำว่า “การคิดเชิงบวก” มันอาจจะทำให้เหนื่อยหน่ายได้ และสำหรับคนบางคน
มันอาจจะหมายถึง “การห้าม” ไม่ให้ความคิดในแง่ลบเกิดขึ้นก็ได้ ซึ่งผลสุดท้ายก็ยิ่งจะเหนื่อยล้ามากขึ้น


ฉันกำลังพูดถึงความคิดของฉัน ที่มีต่อตัวฉันเองอยู่ สิ่งที่ฉันกำลังบอกตัวฉันเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็คือ

ฉันรู้สึกว่ามันสำคัญมากจริงๆ ที่จะไม่ไปตัดสิน
และไม่ไปหวาดกลัวต่อความคิดที่ฉันมีต่อตัวฉันเอง

เมื่อความคิดของเราเองกำลังบอกเราว่าเราปลอดภัย เราได้รับความรักแบบไม่มีเงื่อนไข และเราได้รับการยอมรับ
เราก็จะแผ่พลังงานนี้กลับออกไปสู่ภายนอก และเปลี่ยนแปลงโลกภายนอกของเราตามไปด้วย

และฉันก็คิดว่า มันสำคัญมากๆที่จะมองให้เห็นความสมบูรณ์แบบของชั่วขณะนี้
ปัจจุบันขณะคือช่วงที่มีพลังอำนาจมาก แต่ละช่วงขณะล้วนมีความหวังบรรจุอยู่
และทุกๆช่วงขณะก็สามารถกลายเป็น “จุดผกผัน” ของชีวิตคุณได้เลยทีเดียว

มีคนเข้าใจฉันผิดอยู่บ่อยๆ เมื่อฉันบอกว่า “ทุกชั่วขณะล้วนสมบูรณ์แบบทั้งสิ้น”
และเมื่อฉันพูดว่า “ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนสมบูรณ์แบบทั้งสิ้น” ผู้คนมักจะกลัว
ที่จะมองเห็นความสมบูรณ์แบบ ในสถานการณ์ที่พวกเขาไม่ชอบใจ พวกเขาจะคิดว่า
การมองเห็นว่ามันสมบูรณ์แบบแล้ว นั่นแปลว่า จะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรมันได้อีก

แต่สำหรับฉันแล้ว การมองเห็นความสมบูรณ์แบบไม่ได้หมายความว่าจะคงมันเอาไว้แบบนั้นตลอดไป

มันหมายความว่าการมองเห็นความสมบูรณ์แบบ ณ.จุดนั้นๆที่คุณกำลังอยู่ในขณะนั้น
บนเส้นทางชีวิตของคุณ ไม่ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาไหนก็ตาม

มันหมายถึงการมองให้เห็นความสมบูรณ์แบบของวิถีชีวิตของคุณเอง,
มองให้เห็นความสมบูรณ์แบบของสิ่งที่คุณเป็นอยู่,
มองให้เห็นความสมบูรณ์แบบของคุณค่าของความผิดพลาดของคุณเอง,
มองให้เห็นความสมบูรณ์แบบของปัจจุบันขณะนี้เสมอ ไม่ว่าปัจจุบันขณะนั้นๆ
มันจะเป็นช่วงไหนของชีวิตคุณก็ตาม

นั่นแหละคือการมองให้เห็นความสมบูรณ์แบบ


(ปล.สรุปสั้นๆสำหรับคำตอบของคำถามนี้ สำหรับผู้อ่านที่อาจจะอ่านแล้วงงนะครับ..ก็คือ
1). การไม่ตัดสินตัวเอง
2).การไม่กลัวความคิดของตนเอง
3). การคิดเชิงบวก และ
4). การมองให้เห็นความสมบูรณ์แบบ – ผู้แปล)

...........................

 

พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ทุกสิ่งล้วนเกิดแต่เหตุ เมื่อดับเหตุได้ ผลก็ดับด้วย"

เชิญพิสูจน์คำสอนของพระพุทธองค์ได้ที่ "บ้านสวนพีระมิด"

http://www.baansuanpyramid.com/

ที่บ้านสวนพีระมิดนี้ การหายจากโรคภัยมีให้เห็นอยู่เสมอ

หากคุณมีทุกข์ใดๆ ที่นี้จะบำบัดให้

เว้นแต่คุณจะไม่เชื่อคำสอนของพระพุทธองค์ (ก็อย่าได้ไปเลยครับ)

 

ทุกๆสิ่งต่างๆ เมื่อมีผลย่อมมีเหตุ และมีเหตุของการสิบต่อกันไป
เหตุ 1 --> ผล 1(เหตุ2)--> ผล 2 (เหตุ 3)...> เหตุที่ N-->ผลที่ N(เหตุที่ N+1)--> ผลที่ N+1

เมื่อมองท้ายสุด จะเห็นว่า เหตุที่ 1 เกิดจากการกำเนิดจากจิตที่ว่าง แล้วอธิฐานขอ จึงมีการสืบต่อเกิดเกิด จนกลายเป็นเหตุทีอนันต์และผลที่ อนันต์

ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เขาจะหายจากการป่วย เมื่อเขาเลือกที่จะขอจากความว่าง แล้วหายป่วย เพราะนั้นคือกระบวนการต่างๆได้เริ่มฟื้นฟูตามที่จิตขอ

กฎแห่งกรรม หรือ กฎแห่งการกระทำ นั้นมีจริง เมื่อมองที่ เหตุที่ N-->ผลที่ N
กฎแห่งกรรมจะไม่มีจริง เมื่อคุณอยู่ที่ความว่าง ไปยังจุดตั้งตนของทุกสรรพสิ่ง แล้วกำลังสร้างหรือขอ เหตุ 1

พระพุทธเจ้าท่านสอนให้อยู่ในปัจจุบัน เพื่อที่จะกลับไปที่จุดตั้งตน คือ เรียนรู้ สังเกตุในปัจจับัน เห็นการสืบต่อ ปล่อยวาง แล้วเข้าไปสู่มิติที่ ปล่อยวางทุกสิ่ง กลับสู่ต้นกำเนิดที่มีความรัก และอบอุ่น หรือจุด 0 ของทุกสิ่งครับ คือไม่แบ่งแยก เมื่อไม่แบ่งแยกทุกสิ่งทุกอย่างรวมลงที่ตัวเลข 1 คือความเป็นหนึ่งเดียว Univer

 

แอนิต้า - ผู้มีประสบการณ์ตายแล้วฟื้น และหายป่วยจากมะเร็งระยะสุดท้ายเพียงแค่ข้ามวัน

ที่มา: Anita's Inspiring Near-Death Story

ตอนที่ 11:

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> คำถาม: ก่อนหน้านี้คุณได้พูดถึงความรู้สึกของการเป็นหนึ่งเดียวกัน
ความรู้สึกถึงความเชื่อมโยงกันของทุกสรรพสิ่ง ที่เกิดขึ้นในขณะที่คุณกำลังอยู่ในสภาวะเฉียดตายในตอนนั้น
คุณจะช่วยอธิบายเพิ่มเติมอีกสักหน่อยไดไหมครับ ว่ามันรู้สึกยังไง?


แอนิต้า:

ในระหว่างที่ฉันอยู่ในสภาวะเฉียดตายนั้น
ฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ฉันเชื่อมโยงอยู่กับทุกสรรพสิ่ง
ฉันคือทุกสิ่งทุกอย่าง และทุกสิ่งทุกอย่างก็คือฉัน

มันเป็นอะไรที่อธิบายได้ยากมาก เพราะว่ามันไม่มีคำพูดที่จะเอามาใช้อธิบายความหมายให้ตรงจริงๆได้เลย

มันรู้สึกราวกับว่ามันไม่มีความแบ่งแยกใดๆอยู่เลย
จนกระทั่งเมื่อพวกเราเข้ามาอยู่ในชีวิตที่มีกายเนื้อนี้แล้ว
พวกเราจึงมองเห็นโลกผ่านทางจิต (mind) อันที่จริงแล้ว
มันรู้สึกเหมือนกับว่า “สิ่งที่แบ่งแยกนั้น ก็คือจิตเองนั่นแหละ”


ในสภาวะนั้น มันมีแต่ความแจ่มแจ้งและกระจ่างชัดไปซะหมด แต่อย่างไรก็ตาม
มันไม่ได้รู้สึกว่า ความกระจ่างชัดนั้นมาจากจิต (mind) แต่อย่างใดเลย

มันเหมือนกับว่ามีบางอย่าง ที่กำลังทำให้เกิดความเข้าใจที่กระจ่างชัดนั้นอยู่
และบางอย่างที่ว่านั้น ก็สามารถรู้ด้วยว่าจิตมีการแบ่งแยกกันอยู่
และก็รู้ด้วยว่าจิตคือสาเหตุของการแยกขาดจากกันของทุกสิ่งทุกอย่าง

มันรู้สึกราวกับว่า “ความมีอัตตาตัวตน” (ego) และจิตคือสิ่งเดียวกัน ดังนั้น ในสภาวะเฉียดตายนั้น
ซึ่งอยู่นอกเหนืออำนาจของจิต มันจึงไม่มี ego และความยึดติดใดๆเหลืออยู่ และทุกสิ่งทุกอย่างก็คือหนึ่งเดียวกัน

ฉันรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเชื่อมต่อซึ่งกันและกันอยู่ ปราศจากการแบ่งแยก
ปราศจากการตัดสินซึ่งกันและกันระหว่างสิ่งใดๆโดยสิ้นเชิง


การก่ออาชญากรรมใดๆ หรือความเจ็บป่วยทางร่างกายใดๆ ล้วนมีสาเหตุมาจากสิ่งเดียวกันนี้ทั้งสิ้น
นั่นก็คือมีสาเหตุมาจากความแบ่งแยกเราเขา และการป่วยทางจิต และยังมีสาเหตุมาจากว่า
จิตจะแปลความหมายความแบ่งแยกนี้ไปในทิศทางใดด้วย


ถ้าเราสามารถออกมาอยู่นอกจิตของเราได้ มันก็จะไม่มีปัญหา เราก็จะสมบูรณ์แบบ
เพราะแม้แต่ “ความไม่สมบูรณ์แบบ” ก็ยังเป็นผลงานที่จิตนี้แหละเป็นคนปรุงแต่งขึ้น
และเรื่องการตัดสินคนอื่นก็ด้วย สรุปแล้วก็คือทุกสิ่งทุกอย่างนั่นแหละ

แต่เมื่อใดที่เราเข้ามาอยู่ใน “จิต” ของเราเองแล้ว เราจะรู้สึกว่าเรามีความจำเป็นต้องดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง
และจำเป็นต้องมองเห็นความแบ่งแยก เพื่อที่เราจะได้เข้าใจมันได้ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างนี้มีสาเหตุมาจากจิตทั้งนั้น

“จิตของพวกเราไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเรา”

แต่ว่าเมื่อตอนที่ฉันอยู่ในสภาวะเฉียดตายนั้น แม้ว่าฉันจะรู้สึกว่าเป็นหนึ่งเดียวกันกับทุกสรรพสิ่งก็ตาม
แต่ฉันก็ยังคงตระหนักรู้ถึงตัวตนของฉันเองอยู่ว่า เป็นตัวตนหนึ่งที่แบ่งแยกออกมาจากความเป็นหนึ่งเดียวทั้งหมด

เหมือนกับว่าฉันก็ต้องมีวิวัฒนาการของฉันเองด้วย มันเหมือนกับว่าฉันมีจิตดวงนี้ ที่ไม่ใช่ตัวฉัน
แต่ฉันคล้ายๆกับว่ามีภาระหน้าที่ ที่จะต้องพัฒนามันให้ดีที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้
แต่ตอนนั้นฉันอยู่นอกจิตของฉัน และกำลังมองดูมันอยู่


แต่เมื่อใดที่เราอยู่ในร่างกายเนื้อของเราเองแล้ว เราจะเข้าไปอยู่ในจิตของเรา แล้วมองออกมาข้างนอกแทน
แล้วเมื่อนั้นแหละความแบ่งแยกระหว่างทุกสิ่งทุกอย่างก็จะชัดเจน และแจ่มแจ้ง

มันรู้สึกเหมือนกับว่า ปัญหาทุกๆอย่างในโลกล้วนมีสาเหตุมาจากการแสดงตัวมากเกินไปของจิต
(too much mind identification) นั่นคือมายาการ (illusion)

จิตคือมายาการ



แต่ฉันเชื่อว่าพวกเรามีทางเลือกที่จะตื่นขึ้นมาจากมายาการนี้เสมอ ถ้าฉันสามารถตื่นขึ้นได้แล้ว
และโดยการแผ่กระจายต่อๆไป ก็จะทำให้ผู้คนรอบข้างของฉันได้รับผลกระทบจากการตื่นนี้ไปด้วย

พวกเราสามารถดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้ แต่จะต้องไม่เลือกที่อยู่ดำเนินชีวิตอยู่ภายใต้เงาแห่งมายาการนี้
พวกเราสามารถเลือกที่จะมองให้ทะลุทะลวงผ่านมายาการนี้ก็ได้ แม้ว่าพวกเราจะยังมีตัวตนอยู่
ในโลกทางกายภาพนี้อยู่ก็ตาม


หลังจากประสบการณ์เฉียดตายของฉันครั้งนั้น มันรู้สึกเหมือนกับว่า มายาการอันนี้
มันเป็นแค่สิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาเท่านั้นเอง นั่นคือสิ่งที่มนุษย์ใช้จิตสร้างกันขึ้นมา

..............................

 

ผมอ่านดูแล้วเหมือนจะเป็นไปได้อยากมากน้อยรายครับที่เป็นไปได้ส่วนใหญ่คือพอป่วยแล้วหันมาสวดมนต์ไหว้พระนั่งสมาธิอาการป่วยก็ดีขึ้นแต่เคสนี้สุดยอดเลยครับคืนเดียวมะเร็งหายเกี้ยง

ขออนุโมทนาบุญกับคคุณ แอนนิต้าด้วยครับ