คิดนอกรอบ

ชีวิตคนเรานั้นแสนแปลก เมื่อวานคิดอีกอย่าง วันนี้คิดอีกอย่าง
จิตแปรเปลี่ยน เหมือนดั่งสายลม
ไม่มีสิ่งไหนที่แน่นอน มั่นคง และยั่งยืน....


ขออนุโมทนา กับ ความคิดเห็นที่นำมาแลกเปลี่ยนกันครับ...

 

ผมเป็นคนประเพศเดียวนี้เลย พูดอะไรคนมักไม่เชื่อแล้วก้พูดต่ออีกว่า ซักวันจะบ้า
ผมเห็นในสิ่งที่แปลกประหลาด แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเห็นได้ยังไง เหมือนผมจะไปผุดที่ไหนซักที่
ที่คล้าย ๆ กับคนธรรมดาเรียกว่าสววรค์ ผมไปครอบเศียร ครั้งแรกเกิดความกลัวมหาศาล แล้วคิดกำหนดจิตให้เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด โดยการสัมผัสลมหายใจเข้าหายใจออกทุกครั้ง
อยู่ดีดีไปโผล่ตรงไหนก็ไม่รู้ เห็นภาพที่ไปโผล่ อย่างเช็ดเจน ได้ยินเสียง อย่างชัดเจน งง เหมือนกันแต่ผมคิดได้อย่างหนึ่งเลยหล่ะ ก่อนตายควรจับจิตไปไว้ที่ลมหายใจแล้วท่องพุธโทซึ่งเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ไครฟังเค้าก้หาว่าบ้ม่างอะไรม่าง เหมือนน้ำลายคาปากจะกลืนก้ไม่ได้จะคายก็ไม่ออก

 

สมองไหล

คำนี้ ท่านคงจะคุ้นๆกันดีนาคับ

เด็กหัวกะทิ ไปสร้างความเจริญให้นานาอารยมามากต่อมากแล้ว เพราะเค้าถูกสังคมบีบให้ต้องยืนด้วยลำแข้งของตนเอง

จึงกลายเป็นนักคิดนักประดิษฐ์อิสระ

 

วิทยาการสมัยใหม่ทุกวันนี้ที่เราใช้ๆกัน เช่น หลอดไฟ วิทยุ โทรทัศน์
เมื่อหลายร้อยปีก่อน คนที่คิดค้นสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่ายุคสมัยนั้น จะถูกกล่าวหายิ่งกว่าคนบ้า
เผลอๆมีโดนประหารฐานมีความฉลาดล้ำยุคเกิน....ถ้าไม่มีใครกล้าบอกว่าโลกมันกลม
คงไม่มีแรงบันดาลใจที่มนุษย์เราจะท่องอวกาศ พิสูจน์สิ่งที่กาลิเลโอพูดว่า โลกมันไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาล และมันก็ไมแบนอย่างที่เข้าใจ ในสมัยก่อนก็คิดว่าโลกแบน
แต่ไฉน กาลิเลโอ จึงแปลกพวก หรือว่าเขาบ้า ทุกวันนี้ กลับยกย่องเขาทั้งที่เมื่อก่อน
ทำกับเขาไว้แสบ...มีคนบ้าคนหนึ่งคิดว่าต้องประดิษฐแสงสว่างแทนเทียนกับตะเกียง
โดยใช้พลังงานชนิตหนึ่งไหลผ่านลวดทังสเตน...ในยุคนั้นกล่าวหาว่าชายคนนี้บ้าเสียสติ
ต่อมาด้วยความมุ่งมั้น เขาก็ทำสำเร็จ เป็นหลอดไฟดวงแรกของโลกและเป็นแรงบันดาลใจแก่นักฟิสิกส์รุ่นหลัง คนเสียสติผู้นี้คือ เอดิสัน...โลกมันไม่แน่ไม่นอนหรอก เพชรก่อนการ
เจียระไน มันก็แค่ก้อนคาร์บอนอยู่ในตมที่สกปรก..แต่ยังไงมันก็คือเพชร ย่อมมีคุณสมบัติ
ทีพิเศษกว่าหินธรรมดาๆ คนเราวัดกันที่ภายนอกยิ่งแล้วใหญ่ คนบ้า อัจฉริยะ มีแนวคิด คล้ายๆกันคือ...ไม่ยึดติด และคิดนอกกรอบ..จะแน่ใจได้อย่างไรว่าในกรอบคือจริงทั้งหมด
หรือทัศนคติในกรอบเดิมๆถูกต้องทั้งหมด ความรู้ก็สำคัญ แต่ จินตนาการนั้นสำคัญกว่า
แต่จินตนาการที่ไม่ประกอบด้วยความรู้และจริงจังกับมัน ...ก็จะเป็นเพียงความเพ้อฝันเท่านั้น .... อัลเบิรต์ ไอน์สไตน์ นักฟิสิกส์ อัจฉริยะ เมื่อก่อนที่จะดัง เขายังถูกมองว่า
บ้าๆเพี้ยน และ เพ้อฝัน...และคนรุ่นหลังก็ศึกษาขบวนการคิด และใช้ผลงานคนบ้าเหล่านั้น
ในการต่อยอด จนโลกทุกวันนี้ ทั้งการติดต่อ และเทคโนโลยีต่างๆถูกพัฒนาถึงขีดสุด
ล้ำสมัยกว่าเจ้าของแนวคิดเสียอีก ... ต้องขอบคุณ เหล่า คนบ้า เช่นพวกท่าน โลกทาง
กายภาพของเราเล็กลงถนัดตา...

 

มันก็แค่ความเหง้า ของคน ไม่ใช่ความโง่ หุหุ

 

สวัสดี wลังlnw เราอยู่ที่แชท

 

vergo shaka<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3932547", true); </SCRIPT>
สมาชิก

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ นักฟิสิกส์ อัจฉริยะ




ขออนุญาตแสดงทัศนะต่อคำว่า "อัจฉริยะ" นิดนึง

เราคิดเห็นว่า "อัจฉริยะ" เป็นสภาวะของเหล่าอริยะชนที่ปราชญ์เปรื่องในการใช้สติปัญญาไปในแนวทางสร้างสรรค์แต่ถ่ายเดียว ไม่ใช้สติปัญญาไปในแนวทางล้างผลาญทำลาย

สำหรับ "ไอน์สไตน์" เราคิดเห็นว่าก็แค่ฉลาดสุดๆ ไม่ใช่อัจริยะ
"Mega clever" not "Genius"

อย่าง "ไอน์สไตน์" เนี่ยนะ... ยังขาดไปอีก step นึงสำหรับคำว่า "อัจฉริยะ"
คือ ต้องคิดต่อด้วยว่า ความรู้ที่ได้มา ควรจะใช้อย่างไรให้เกิดประโยชน์สูงสุดทั้งต่อตนเองและส่วนรวม
"ไอน์สไตน์" ได้ความรู้ แต่ไม่มีปัญญาระดับสูงในการกำกับใช้ความรู้ที่ได้มานั้น... มันก็เลยเป็นโศกนาฏกรรม ที่ตัว "ไอน์สไตน์" เองก็ต้องหลอนไปตลอดชีวิตเช่นเดียวกัน
มันเป็นบทเรียนของเขาอ่ะนะ



อีกอย่างหนึ่ง... เราคิดเห็นว่ามหาศาสดาทั้งหลายล้วนเป็นบุคคลระดับอัจฉริยะทั้งสิ้น
สร้างประโยชน์ให้ส่วนรวม ไม่แบ่งแยก กระทำแต่เรื่องสร้างสรรค์ทางปัญญา มุ่งให้เข้าหาความเข้าใจทั้งในตนเองและนอกตนเอง เพื่อเข้าใจชีวิต

เราเลยไม่ยกเอาบุคคลที่กำลังเรียนรู้ถูกผิดอย่าง "อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์" มาขึ้นทำเนียบอัจฉริยะในใจของเรา




"อัจฉริยะ"... มีเยอะๆก็ดี
แต่อัจฉริยะแบบ "ไอน์สไตน์" มีเยอะๆ ดูท่าจะวุ่นวาย

 

เป็นธรรมดา คนอัจฉริยะมักเข้าใจยาก เพราะ คนธรรมดา ทัศนะและแนวความคิดไม่เท่า
เขา แต่ความรู้ของไอสไตน์ เป็นประโยชน์ของคนรุ่นหลัง หากแต่ว่า รู้จักคำว่าเฉลียว...
บางครั้งความฉลาดก็ไม่เพียงพอ...ถ้าจะสมบรูณ์ต้อง....เฉลียวฉลาด...รู้จักใชัปัญญาใน
ทางสร้างสรร...สมการ สัมพันธภาพ ของเขามีประโยชน์ มากต่อนักฟิสิกส์รุ่นหลัง
ในแง่ของพลังงาน คาบเวลา มิติ.....และจุดกำเนิดแห่งเอกภพ ว่ามันมีความสัมพันธกัน
เป็นลูกโซ่...การเข้าใจ คนอัจฉริยะต้องมีแนวคิดแบบอัจฉริยะ ที่สำคัญถ้าอยากรู้จักในสิ่งใดเราต้องศึกษาในสิ่งนั้นและเข้าใจในธรรมชาติในสิ่งที่เราสนใจ หรือ ถ้าอยากเข้าใจ
คนบ้าเราต้องมีแนวคิดเช่นเดียวกับเขาจึงจะเข้าใจในตัวของเขาเช่นกัน...และสุดท้าย
การเข้าใจตัวเองอย่างถ่องแท้...เป็นสิ่งที่ควรรู้มากที่สุด

 

เป็นธรรมดา คนอัจฉริยะมักเข้าใจยาก เพราะ คนธรรมดา ทัศนะและแนวความคิดไม่เท่า
เขา แต่ความรู้ของไอสไตน์ เป็นประโยชน์ของคนรุ่นหลัง หากแต่ว่า รู้จักคำว่าเฉลียว...
บางครั้งความฉลาดก็ไม่เพียงพอ...ถ้าจะสมบรูณ์ต้อง....เฉลียวฉลาด...รู้จักใชัปัญญาใน
ทางสร้างสรร...สมการ สัมพันธภาพ ของเขามีประโยชน์ มากต่อนักฟิสิกส์รุ่นหลัง
ในแง่ของพลังงาน คาบเวลา มิติ.....และจุดกำเนิดแห่งเอกภพ ว่ามันมีความสัมพันธกัน
เป็นลูกโซ่...การเข้าใจ คนอัจฉริยะต้องมีแนวคิดแบบอัจฉริยะ ที่สำคัญถ้าอยากรู้จักในสิ่งใดเราต้องศึกษาในสิ่งนั้นและเข้าใจในธรรมชาติในสิ่งที่เราสนใจ หรือ ถ้าอยากเข้าใจ
คนบ้าเราต้องมีแนวคิดเช่นเดียวกับเขาจึงจะเข้าใจในตัวของเขาเช่นกัน...และสุดท้าย
การเข้าใจตัวเองอย่างถ่องแท้...เป็นสิ่งที่ควรรู้มากที่สุด

 

วิทยาศาสตร์ แขนงที่สามารถสร้างประโยชน์แก่สังคมส่วนรวมนั้น เรียกว่า วิทยาสาสตร์ประยุกต์ต่างหาก

แต่แท้จริงแล้ววิทยาศาสตร์ไม่ใช่ สิ่งประดิษฐ์ไม่ใช่ เครื่องใช้ สิ่งอำนวยความสะดวกหรอกนะ

วิทยาศาสตร์ ไม่ใช่แบบนี้ ==

 

วิทยาศาสตร์ คือ แนวคิด สมมุติฐาน การวิเคราะห์ และ การทดลอง ให้สอดคล้องกับ
แนวสมมุติฐานนั้น เพื่อให้ได้ความจริงในสิ่งที่เราต้องการจะรู้
ส่วน เทคโนโลยี คือ การเอาวิทยาศาสตร์มาต่อยอด เช่น การสร้างเครื่องบินคุณต้องเข้าใจ
หลักของลม ทิศทาง เทคนิคกลศาสตร์ แรงและเวกเตอร์ และ อาศัยความน่าจะเป็น ข้อ
สมมุติฐานของแอโรไดนามิค แล้วทดสอบ ทดลอง และจึงประดิษฐมันขึ้นและทดสอบสรุปผล เขียนบันทึกเพื่อวิจัยและพัฒนาต่อ...สิ่งอำนวยความสะดวกต่างเป็นผลพลอยได้จากวิทยาศาสตร์ นั้นคือ เทคโนโลยี ....