หลวงปู่เชย อมโร , พระเกจิเมืองจันทร์ , และคณาจารย์สายตะวันออก

หลวงปู่เชย พระอริยะเจ้าผู้มีจิตเมตตาสูงส่ง ล้ำลึกด้วยวิทยา อาคม เทพเจ้าแห่งอ่าวคุ้งกระเบน

กราบเท้าสักการะ นมัสการ ต่อองค์พระเดช พระคุณท่าน หลวงปู่เชย อมโร พระอริยะเจ้าในดวงใจองค์หนึ่ง(ของผม) และขออนุญาตินำ ชีวะประวัติบางตอนขององค์หลวงปู่ นำเผยแพร่สู่สาธารณะ ศาสนิกชน ผู้มีความสนใจในปฏิทา ข้อวัตรปฏิบัติ ของพระอริยะสงฆ์สาวก ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ปฏิบัติดีถูกต้องตามหลักธรรมคำสอน เพื่อประสงค์มิให้ข้อมูล และความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อองค์พระคุณท่าน ได้สูญหายสลายไปตามกาลเวลา หากสิ่งใดมิสมควร พลาดพลั้ง ล่วงเกินอันใดลงไป กระผมขอกราบขอขมาอภัย และขอหลวงปู่ครูบาอาจารย์ได้โปรดอดโทษล่วงเกินอันนั้น และขออย่าได้สร่างซึ่งเมตตาแก่ข้ากระผมตลอดไปด้วยเทอญ,,,

 

ประวัติ โดยสังเขป

ชื่อเดิม: เชย ชุมศิริ
เกิด: เมื่อวันอาทิตย์ที่ 15 เมษายน 2466 ปีกุน ณ.บ้านคลองขุด ต.คลองขุด อ.ท่าใหม่ จ.จันทบุรี
อุปนิสัย: เป็นคนจิตใจดี มีน้ำใจ พูดน้อย รักสงบ และฝักใฝ่ในทางธรรม
อุปสมบท: เมื่ออายุได้ 20 ปี ณ วัดหมูดุด วันที่ 8 กรกฎาคม 2486 โดยมีพระครูแจง วัดโขมง เป็นพระอุปปัชฌาย์ หลวงพ่ออ่ำ วัดโขมง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระครูญานวรกิจ(หลวงพ่อกล้วย)วัดหมูดุด เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า อมโร แปลว่า ไม่ตาย
อยู่จำพรรษา ณ วัดหมูดุด 15 พรรษา ต่อมา ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดหนองหงส์ อยู่วัดหนองหงส์ ต.สองพี่น้อง อ.ท่าใหม่ เป็นเวลาทั้งหมด 25 พรรษา ปฏิบัติกิจทางพระศาสนาด้วยดีเสมอมา ควบคู่กับการปฏิบัติธรรมอย่างเข้มข้น มีอยู่ครั้งหนึ่งเกิดการติดขัดในกรรมฐานบางอย่าง ไม่อาจที่จะแก้ไขเองได้ จึงตั้งจิตอธิษฐานขอให้ได้พบครูบาอาจารย์องค์ที่มีความเชี่ยวชาญ ในพระกรรมฐาน ที่จะแก้ไขให้ตรงจุดนี้ได้ ต่อมาจึงได้รับนิมิตรบางอย่าง ว่าให้ไปหาหลวงพ่อฤษีลิงดำ ที่วัดท่าซุง จึงได้เดินทางไปพบ และหลวงพ่อฤษีลิงดำก็แนะนำวิธีแก้ข้อติดขัดในพระกรรมฐานนั้นๆ ให้ได้รับความกระจ่าง สว่างไสว อยู่ปฏิบัติกับหลวงพ่อฤษีลิงดำได้ประมาณ 1เดือน ได้รู้ได้เห็นอะไรต่างๆมากมาย จึงได้กราบลาหลวงพ่อฤษีลิงดำกลับมาที่วัดหนองหงษ์ได้สักระยะหนึ่ง จากนั้นจึงลาออกจากการเป็นเจ้าอาวาสวัดหนองหงส์ เนื่องด้วยเป็นผู้รักการปฏิบัติ บำเพ็ญแบบสันโดษ ไม่ชอบคลุกคลีกับหมูคณะ และย้ายขึ้นมาปักกลดบำเพ็ญ สมถะ วิปัสนากรรมฐาน อยู่บนเขาเจ้าหลาว ต.คลองขุด อ.ท่าใหม่ เพียงรูปเดียว เป็นเวลา 17 พรรษา ตอนสมัยที่ย้ายมาอยู่แรกๆนั้น มีความเป็นอยู่ลำบากมาก ไม่มีที่พักกันแดด-ฝนมีเพียงกรดเล็กๆเพียงหลังเดียวเท่านั้น การเลี้ยงชีพก็อาศรัยบิณฑบาต กับชาวบ้านระแวกนั้น ซึ่งก็อยู่ใกลกันมาก เพราะในอดีตยังมีแต่ป่า-เขา ท่านต้องเดินด้วยเท้าเปล่าเป็นระยะทางหลายกิโลเมตร กว่าจะได้ข้าวมาเพียงหนึ่งทัพพี ฉันกับกุ้งแห้งแช่น้ำปลา เป็นประจำทุกวัน และฉันเพียงเมื้อเดียว ต่อมามีชาวบ้านที่ทราบข่าว เกิดเลื่อมใสพร้อมใจกันสร้างที่พักสงฆ์ถวายให้ เพื่อกันแดด-ฝน ในระหว่างนั้นท่านก็สร้างวัตถุมงคลบ้าง อาทิ พระปิดตาบ้าง ตะกรุดบ้างตามตำราที่ได้เล่าเรียน และตกทอดมาจากสำนักวัดวังเวียนอันโด่งดัง เพื่อมอบให้กับผู้ที่มาช่วยงาน และผู้ที่มากราบทำบุญ..ฯลฯ ซึ่งสร้างประสบการณ์ให้เกิดขึ้นมากมาย คนพื้นที่ต่างรู้กันดี มีทุกรูปแบบ
ท่านเป็นยอดเกจิอาจารย์องค์หนึ่งของจันทบุรีที่สามารถกราบได้อย่างบริสุทธิ์ใจ และท่านสามารถล่วงรู้วันมรณภาพของตัวท่านเอง และก็ได้มรณภาพในท่านั่งสมาธิอย่างสงบ เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2544 เวลา 17.00 น. รวมอายุได้ 77 ปี 57 พรรษา

 

อาจเป็นความโชคดี หรือมีวาสนาของผม และคนครอบครัวทุกคน ที่ได้พบ และเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่มาตั้งแต่ปี 253...กว่า หลวงปู่ท่านเป็นพระอริยะสงฆ์เนื้อนาบุญที่ดีมาก ว่ากันว่าท่านสำเร็จพระอนาคามีผล เนื่องจากได้เคยถามท่านถึงการที่ท่านจะละขันธ์ว่า หากหลวงปู่ไปจากโลกนี้แล้ว หลวงปู่จะไปอยู่ที่ไหน? และจะลงมาเกิดอีกไหมครับ? ท่านหลวงปู่ตอบว่า ถ้าไปก็ไปพรหมชั้นสูง แต่ไม่ลงมาแล้ว บำเพ็ญอีกหน่อยก็เข้านิพพานได้เลย สำหรับผมคิดว่า จริงๆหลวงปู่จะเอานิพพานสมบัติในชาตินี้ก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่หลวงปุ่ท่านสงสารญาติโยมทั้งหลายที่ตกทุกข์ได้ยาก ที่มาขอให้ช่วยสงเคราะห์ซึ่งตอนบั้นปลายชีวิตของท่านยิ่งมีมามากไม่ซ้ำแต่ละวัน ไหนจะนิมนต์ให้ไปในที่ต่างๆบ้าง โดนคุณไสยบ้าง จะขายบ้าน ขายเรือ เอาของมาให้เสกบ้าง ฯลฯ ฯลฯ...
ตอนหลังท่านก็เลยงดรับกิจนิมนต์ เพื่อที่จะได้อยู่โปรดญาติโยมที่อาศรม
หลวงปูท่านเป็นพระที่คงแก่เรียน ศึกษากระกรรมฐานให้ได้รู้แจ้งก่อน และศึกษาตำรับ ตำรา พระเวทพุทธาคมควบคู่ไปกับการปฏิบัติ ผมเคยเห็นตำราอักขระขอม และตำราวิชาโบราณต่างๆของหลวงปู่ที่ท่านได้รับการถ่ายทอด และรับตกทอดมาเยอะมากๆ เห็นมีอยู่หลายตั้ง ส่วนตำราที่ชำรุดท่านใส่กระสอบเอาไว้(บางส่วนอาจจะใช้ทำผงยาใบลานด้วย) มีอยู่หลายกระสอบ หลวงปู่กล่าวว่า ตำราพวกนี้เป็นตำราใบลานเก่าแก่มาก บางผูกมีอายุหลายร้อยปี เวลาเราว่างก็ศึกษาอยู่ แล้วก็ลองทำดู อันไหนได้ผลดีก็แยกเอาไว้ แต่หากอันไหนทำได้ผลสำเร็จ แต่ไม่เกิดผลดีต่อศาสนบริษัทก็ทำลายไปเลย อย่าไปเสียดาย เพราะตำราพวกนี้เป็นวิชามารไม่เกิดประโยชน์ ตำราบางเล่มครูบาอาจารย์ได้ยักย้ายถ่ายเทอักขระ ก็ต้องศึกษาดูเอา มาประกอบกันอีก แต่ตำราวิชา ที่หลวงปู่ท่านใช้ทำประจำเพื่อสงเคราะห์ญาติโยม ได้แก่วิชาลงตะกรุด พระเจ้าปิดไฟ ตะกรุดมหาระงับ และสร้างพระปิดตาเนื้อผงยา 7ประการ ซึ่งวิชาทั้งหลายที่กล่าวมานี้ เป็นวิชาที่สืบทอดกันมาจาก หลวงปู่ผุด วัดวังเวียน อันโด่งดัง เมื่อร้อยกว่าปีมาแล้วถึงปัจจุบัน ความนิยมของเครื่องราง วัตถุมงคลของสำนักนี้มีแต่จะทวีความนิยมมากขึ้น เพราะต่างประสบการณ์กันมาทุกยุค-สมัย เชื่อถือได้แท้จริง และเป็นวัตถุมงคลที่มีราคายอดนิยมสูงที่สุดใน จ.จันทบุรี พื้นที่แถบภาคตะวันออกเล่นหากันเป็นเรือนแสน แต่ก็หาได้ยากสุดๆใครมีต่างหวงแหน ตำราดังกล่าวนั้นสืบทอดมาจากหลวงปู่ผุด ต่อมาถึงหลวงปู่เปี๊ยก ซึ่งหลวงปู่เปี๊ยกนี้ท่านยังเป็นน้องชายแท้ๆของหลวงปู่จิ่ม วัดไผ่ล้อม พระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในยุดสงครามอินโดจีน และยังเป็นพระเกจิที่มีชื่อเข้าร่วมพิธี ชินราชอินโดจีน ของวัดสุทัศน์ และพิธี 25ศัตวรรษ ว่ากันว่าหลวงปู่เปี๊ยกท่านมีจริตวิสัยที่แปลกๆไม่เหมือนชาวบ้าน แต่หลวงปู่เชยบอกว่าอาจารย์เปี๊ยกท่านก็ปกตินะ แต่คนส่วนมากพอเห็นใครทำอะไรที่ไม่เหมือนตนทำ ก็จะหาว่าคนนั้นน่ะบ้า.. และหลวงปู่เชยได้เคยเดินทางไปแลกเปลี่ยนวิชากับหลวงปู่เปี๊ยกเสมอ ถือว่าเป็นพระสหธรรมมิก ถึงจะอายุต่างกัน และเคยช่วยหลวงปู่เปี๊ยกตัดกระป๋องนมอนูมิเนียม(สมัยก่อน) เพื่อทำตระกรุด หลวงปู่เปี๊ยกท่านชอบพายเรือบิณฑบาต และชอบเอาตะกรุดที่ท่านทำไปบอกบุญชาวบ้าน เคยมีคนลองเอาตะกรุดของหลวงปู่เปี๊ยกไปทดลองยิง ปรากฏว่ายิงไม่ออกเลย ด้วยความสนิทสนมกันมากจนกระทั่งหลวงปู่เชยได้ตำราผูกนี้มา เป็นตำราใบลานเก่ามาก น่าจะสืบทอดมาจาก สำนักวัดประดู่ทรงธรรม อโยธยาฯ เพราะว่ามีวิชาลงตะกรุดมหาระงับอยู่ด้วย และหลวงปู่ผุดองค์ปรมจารย์ท่านก็เป็นพระธุดงค์ท่องเที่ยวไปทั่วก่อนที่จะมาอยู่ที่วัดวังเวียน และท่านก็ยังเป็นอีกหนึ่งในพระสหธรรมมิกของหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่าอีกด้วย

 

กราบหลวงปู่เชย อมโร ด้วยความเคารพอย่างสูงครับ ผมก็เคารพนับถือท่านครับ แม้ว่าจะไม่เคยพบเห็นท่านเลยก็ตาม เคยอ่านประวัติท่าน เหมือนกับที่ท่านทุเรียนทอดนำมาลง ก็มีศรัทธาท่านครับ มีวัตถุมงคลของท่านเก็บไว้บูชานิดหน่อย เอาไว้จะนำมาลงให้ชมกันครับ ท่านทุเรียนทอดเอาเรื่องราวของหลวงปู่มาลงอีกนะครับ จะคอยติดตามอ่านครับ

 

ขอบพระคุณ และยินดีมากครับ ผมก็อยากจะลงประวัติ ปฏิทา และวัตถุมงคลของหลวงปู่ท่าน ให้เป็นการเผยแพร่พระดีๆอย่างนี้ เพราะข้อมูลดีๆที่เกี่ยวกับหลวงปู่ท่านนั้นมีอยู่มากมาย เสียดายที่ไม่ค่อยมีใครนำออกเผยแพร่ ผมเกรงว่าวันเวลาผ่านไป ข้อมูลต่างๆที่เราๆท่านๆ ได้เคยพบเห็น และจดจำจะสาปสูญไปเรื่อยๆ เพราะชีวิตของคนเราไม่แน่นอน สัญญาก็ไม่แน่นอน กลัวคนรุ่นหลังจะไม่ทราบประวัติ และรู้คุณค่าของๆท่าน ที่บรรจง เสกสรรค์สร้างผลงาน มีทั้งวัตถุมงคลที่ทรงคุณค่าอย่างมหาศาล ตลอดถึงคำสอน ปฏิทา ข้อวัตรปฏิบัติ...ฯลฯ

 

สมัยตอนที่ท่านยังดำรงค์ขันธ์อยู่นั้น ผมก็เคยไปหาท่านหลายครั้งมาก เพราะช่วงนั้นเป็นอะไรที่ชอบไปหาพระเกจิอาจารย์มาก ได้กราบพระดีๆหลายองค์ แต่หลวงปู่เชยเป็นอะไรที่ดีสุดๆ เพราะท่านใจดี ไม่เคยเห็นท่านด่าใครให้ได้ยินเลย แถมยังมีคนมากราบท่านไม่ค่อยมากเหมือนกับวดที่ดังๆ ทำให้เข้าหาได้ง่าย เป็นกันเองเสมอ แถมพอเสร็จจากการสักการะทำบุญกับหลวงปู่ท่าน พอออกมาก็สามารถแวะเข้าไปนั่งทานอาหารทะเลที่หาดเจ้าหลาวได้อีกด้วย บางทีก็เล่นน้ำทะเลได้อย่างสบายใจ เพราะหาดเจ้าหลาวเป็นหาดที่สวย สะอาด แต่ปัจจุบันที่หาดนี้เต็มไปด้วยความเจริญมีทุกสิ่งอำนวยความสะดวก สำหรับผู้ที่มาพักผ่อน ทั้งรีสอร์ท โรงแรม ที่พักหลายระดับ...
หลวงปู่เชยเป็นพระที่เคร่งคลัดในพระธรรมวินัยมาก บอกได้เลยว่าไม่มีจุดด่างพร้อย ทุกวันท่านจะฉันเพียงมื้อเดียว และฉันเพียงพออิ่ม เพื่อประทังชีวิตหล่อเลี้ยงสังขาร กับข้าวบางอย่างที่ปรานีตและมีรสอร่อยท่านจะฉันเพียงคำเดียว ที่เหลือให้เป็นทานแก่ญาติโยม และทุกครั้งกว่าหลวงปู่ท่านจะฉันท่านจะพิจจารณาอยู่สักระยะหนึ่ง และทำการเสกอาหารเหล่านั้นก่อนฉันทุกวัน เพื่อผู้ที่ได้รับเป็นทานต่อจะได้เป็นศิริมงคล อาจทำให้ประสบสุข แคล้วคลาดปลอดภัย ฯลฯ เวลาว่างจากผู้คนท่านก็จะชอบปลูกต้นไม้ กล้วยไม้ แขวนหรือจัดใส่กระถางเพิ่มความร่มรื่น มีทั้งพวกว่านยาต่างๆเพื่อใช้ทำผงสร้างพระ และจะรดด้วยน้ำมนต์ทุกวัน ทุกๆกระถางท่านจะบรรจงเขียนชื่อติดไว้เป็นอักขระภาษาขอม แสดงได้ถึงการเจนจบในกระบวนการอักขระภาษา และเขียนได้สวยงาม ยามว่างบางครั้งก็จะขึ้นไปยอดเขาเพื่อหาสมุนไพรบ้าง และบำเพ็ญกิจบางอย่าง แต่ท่านก็ไม่ค่อยได้เปิดเผยมากนัก บางคนว่าท่านขึ้นเขาไปเพื่อทดสอบวิชาใหม่ๆบ้าง บางคนก็ว่าท่านไปโปรดเหล่ากายทิพย์ และชาวลับแลบ้าง แต่นั่นก็เป็นกิจของท่าน ที่เรายากจะเข้าใจ ตอนกลางคืนก่อนหลวงปู่จำวัดท่านจะนั่งปฏิบัติภาวนากว่าจะได้จำวัดจริงๆก็น่าจะเที่ยงคืน และตื่นตั้งแต่ตี4 ทุกวันเพื่อสวดมนต์ทำวัตรและภาวนาจนถึง6โมงเช้า และออกบิณฑบาตร แต่พอมาระยะหลังท่านเริ่มชราภาพลง จะมีญาติและลูกศิษย์ คอยนำภัตตาหารมาถวายทุกวัน และสร้างห้องสุขาถวายให้ด้านบนอาศรมทำให้ได้รับความสะดวกขึ้น

 

ปฎิปทาท่านน่าเลื่อมใสมากครับ กราบหลวงปู่เชย ด้วยความเคารพอย่างสูงครับ

 

สวัสดีครับ คุณทุเรียนทอด อยากให้คุณนำพระเครื่องวัตถุมงคลของหลวงปู่เชย(ถ้ามี)มาให้ชมบ้างครับ ที่ของผมมีเก็บไว้ ก็รูปเหมือนหลวงปู่ครับ เลยเอามาลงให้ชมกัน ขอเรียนถามคุณทุเรียนทอดเกี่ยวกับยันต์ที่อยู่ข้างหลังรูปเหมือนหลวงปู่นะครับ พอจะมีรายละเอียดให้บ้างหรือไม่ครับ ว่าเป็นยันต์อะไร ศักดิ์สิทธิ์ยังไง

 

ครับ ถ้ามีเวลาเดี๋ยวจะลองถ่ายรูปลงให้ดูบ้าง แต่ของหลวงปู่ผมมีไม่กี่อย่างเอง เอาไว้จะลองยืมของพวกพี่ๆเขามาถ่ายไว้ แต่อาจถ่ายรูปไม่ค่อยเก่งเท่าไรนะครับ

สำหรับยันต์ที่ด้านหลังรูปเหมือนท่าน อ่านจากด้านล่างขวามือขึ้นไปครับว่า ติ ติ อุ นิ เรียกว่ายันต์ลงเครื่อง หลวงปู่ท่านเคยบอกว่า ยันต์นี้ใช้ดีทางเมตตา ทางลาภ และแคล้วคลาด ไปไหนก็จะมีแต่คนรัก ไม่อดอยากครับ และยันต์นี้ท่านยังเอามาลงใส่ด้านหลังพระพิมพ์ขุนแผน(ยอดขุนพลอ่าวคุ้งกระเบน) อีกด้วยครับ

 

กระสุนคด เป็นวัตถุมงคลที่ท่านถนัดใช่หรือเปล่าครับ ผมได้รับจากกัลยมิตรมอบให้มา เห็นว่าท่านปั้นกับมือ

 

อย่างที่เคยบอกครับว่า หลวงปู่เชย ท่านมีวิชาเยอะมากๆ วิชาแปลกๆ บางทีเราก็ไม่เคยได้รู้จักด้วยซ้ำ เช่นวิชา กระสุนทางคด วิชาผูกพยนต์ด้วยซากสัตว์ เพื่อฝังเอาไว้เป็นการป้องกันภัยต่างๆ วิชาสังเหวี๋ยนสยบพายุ สุดยอดวิชาลงตะกรุดพระเจ้าปิดไฟ-มหาระงับ ฯลฯ เอาไว้มีเวลาเดี๋ยวผมจะเอาประวัติมาลงให้อ่านกันอีกครับ เดี๋ยววันนี้ขอตัวไปทำหน้าที่สำคัญก่อน ครับ








.

 

มารออ่านครับ...

 

ชื่นชมในข้อเขียนคุณทุเรียนทอดและความตั้งใจในการเผยแพร่ข้อมูลโดยปราศจากความโลภ ซึ่งเห็นน้อยนักในกระทู้

 

ปิดตาและเหรียญ อยากได้อยู่ครับมีแต่รูปที่เซฟเก็บเอาไว้...

 

มาเป็นกำลังใจให้ครับ ต่อๆ มาแอบอ่านเอาความรู้

 

ครับสำหรับวิชากระสุนคด หรือที่เรียกกันเต็มๆว่า กระสุนทางคด เป็นอีกวิชาหนึ่งที่หลวงปู่เชยท่านถนัดมาก เก่งมาก หากใครมีไว้ดีมาก ท่านอัสดงส์โชคดีมากครับ
ประโยชน์ของกระสุนคดนี้ ผู้เรืองวิชาในสมัยก่อนเอาไว้ใช้ยิงศัตรู หรือหมู่ภูตผีที่ร้ายกาจ สำหรับของหลวงปู่เชยนี้ใช้ยิงเพียงแค่เม็ดเดียว แต่ลูกกระสุนจะสามารถพุ่งไปโดนเป้าหมายได้หลายเป้าหมายเลยทีเดียว(คล้ายๆวิชาปัดตลอด) โดยที่ไม่ต้องเล็งเป้าเลย ลักษณะของกระสุนคดของท่าน นี้ก็คล้ายๆกับลูกกระสุนดินปั้นทั่วๆไป มีเนื้อละเอียด แต่วิธีการทำนั้นย่อมมีหลายขั้นตอน และต้องใช้อำนาจสมาธิจิตที่สูงมากด้วย
นอกจากกระสุนคดแล้ว สิ่งที่ใช้คู่กันอีกสิ่งหนึ่งคือ คันกระสุน ผมเคยเห็นคันกระสุนของหลวงปู่ท่านมีลักษณะคล้ายๆกับคันธนูนี่เอง แต่สายธนูตรงกลางจะมีบ่วงไว้จับกระสุนคล้ายๆกับหนังสติ๊ก (ที่เด็กๆต่างจังหวัดชอบเอามาพกไว้ยิงนก) เคยฟังคำจากลุงทิดคนหนึ่งที่เคยบวชและเป็นศิษย์ของหลวงปู่ เขาเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนตอนหลวงปู่เป็นเจ้าอาวาสอยู่วัดหนองหงษ์(ประมาณ พ.ศ.251...กว่า) หลวงปู่ท่านเคยทำและไปลองวิชาในที่ปลอดคน โดยที่มีลุงคนที่ว่าไปด้วย(สมัยตอนเป็นพระ) เวลาหลวงปู่จะยิงกระสุนคด ท่านจะตั้งจิตอธิษฐานว่าจะให้ไปโดนอะไร แล้วก็เอากระสุนคดนี้ไปจิ้มตรงนั้นของตัวท่านก่อน เช่นอยากให้โดนหัวก็จะเอาไปจิ้มที่หัว แล้วค่อยยิง ยิงโดยที่ไม่ต้องเล็ง ยิงไปทางไหนก็ได้ แต่ใจอยากจะให้ไปโดนเป้าหมายที่ไหนก็จะไปโดนที่นั้นเอง แต่การลองครั้งในนั้น หลวงปู่เลือกให้มากระสุนวิ่งกลับมาโดนหัวของท่านเอง..
เวลาหลวงปู่ท่านปั้นกระสุนท่านจะปั้นเองกับมือจริงๆ โดยที่ไม่ให้ใครช่วยปั้นเลย ท่านจะทำเวลาท่านว่างๆ ตอนที่ไม่มีโยม แล้วก็ปั้นทีละ3ลูก ปั้นไปก็จะบริกรรมภาวนาคาถากำกับไปด้วย ซึ่งมีเคล็ดอย่างหนึ่งว่า ต้องปั้นให้แห้งคามือไปเลยจึงจะใช้ได้ เวลามีโยมมาหาท่านก็จะเก็บซ่อนใส่กระป๋องไว้ปิดฝาให้แน่นเอาไว้ข้างๆตัว ท่านปั้นเก็บไว้พอสมควรแล้วจะเอามาใช้ในเวลาจำเป็นเท่านั้น เท่าที่ลุงทราบ หลวงปู่ท่านเคยใช้ครั้งนึงตอนที่อยู่วัดหนองหงษ์ เนื่องจากท่านได้ข่าวว่ามีพระบวชใหม่หลายองค์ ชอบแอบเข้าไปทำอะไรกินกันในครัวตอนดึก จริงๆหลวงปู่ก็เคยเตือนแล้วแต่ไม่นานก็ทำกันอีก มีอยู่วันหนึ่งตอนประมาณห้าทุ่มหลวงปู่ท่านลุกขึ้นมา ท่านทราบอีกว่าพระใหม่พรรษานี้แอบไปทำอะไรกินกันในครัวอีก ท่านก็เลยต้องใช้กระสุนคด โดยยิงขึ้นไปบนฟ้า อธิษฐานให้โดนหัว เพียงเม็ดเดียวกระสุนพิฆาต ก็พุ่งเข้าไปในครัววัด ไปโดนหัวของหลวงพี่ทุกรูปเลย ทำให้ตกใจ หัวโน ร้องกันแอะอะวุ่นวายเพราะคิดว่า..ผีหลอก..!!
เท่าที่ผมทราบมาตอนที่หลวงปู่ท่านย้ายมาอยู่ที่เขาเจ้าหลาว ท่านก็เคยใช้อยู่ สอง สามครั้ง เนื่องจากมีคนชอบแอบไปตัดไม้บนเขา ซึ่งเป็นป่าสงวน จริงๆแล้วหลวงปู่ท่านก็เคยออกปากสั่งห้ามกลุ่มคนที่ทำด้วยตนเองแล้ว แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ ทีแรกก็เชื่อฟัง แต่ระยะหลังก็ทำกันอีก ท่านจึงต้องใช้กระสุนคดยิงอีก ระยะทางเป้าหมายคราวนี้ไกลมากเพราะอยู่บนเขาอีกลูกหนึ่ง แต่ก็สามารถไปถึงได้อย่างไม่มีปัญหา เช่นเคย ท่านอยู่ที่อาศรม ยิงเพียงลูกเดียวแต่กระสุนนั้นพุ่งไปสู่เป้าหมายทุกเป้าอย่างไม่มีผิดพลาดเลย
หลวงปู่เคยบอกว่า ตามตำราเขาให้ใช้ดินเจ็ดป่าช้าผี หรือใช้ขี้เถ้ากองฟอนเผาผีก็ได้ แต่สำหรับของหลวงปู่ท่านใช้เพียงดินเหนียวธรรมดาก็เพียงพอแล้ว อันนี้อยู่ที่จิต ไว้ใช้ยิงผีดุ ผีป่า ที่ร้ายกาจ หรือศัตรูที่ปองร้าย หลวงปู่ท่านบอกอีกว่า หรือแม้ไม่ได้ยิง เพียงเก็บไว้ที่บ้าน ในรถ หรือในที่ต่างๆ หากมีคนปองร้ายหรือจะมีขโมยเข้ามา จะบันดาลให้เห็นว่ามีคนอยู่ที่นั่นหลายคน ฯลฯ

ผมเคยได้ศึกษาวิชาตรงนี้ จากผู้รู้บางท่านได้บอกถึงการสร้าง และคาถาการบริกรรมด้วย แต่ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าจะเหมือนของหลวงปู่หรือเปล่า แต่ฝอยการใช้คล้ายคลึงกันมาก เผื่อว่าท่านใดที่ชอบศึกษาศาสตร์ด้านนี้จะได้ลองพิจจารณาดู หรือจะลองทำดูก็ได้

จัตตุทิศา คะหะเรณู-----ภาวนาเวลา เอากระสุนใส่บ่วง
จัตตุทิศา คะหะคะมา----ภาวนาเวลา โก่งคันกระสุน
จัตตุทิศา ปัจเฉวิชี------ภาวนาเวลา ปล่อยกระสุน(ยิง)

เวลาปั้นก็ต้องภาวนาคาถาทั้งสามบท ปั้นให้มีขนาดเหมาะมือ ปั้นไปภาวนาไปให้จิตมีสมาธิรวมเป็นหนึ่ง(ฌาน) จนลูกกระสุนแห้งคามือ...


ว่าถึงวิชากระสุนทางคดนี้ ของหลวงปู่ท่านจะมีอีกตำหรับหนึ่งที่แรงมาก เป็นคนละตำรากันกับกระสุนคดดังที่กล่าวเลย วิธีทำก็ไม่เหมือนกัน สามารถเอาไว้ใช้ทำลาย ให้ทะเลาะกัน บ้านแตกสาแหรกขาด หรือมีอันเป็นไปได้เลย จึงไม่เหมาะที่จะใช้ ยกเว้นแต่บุคคลผู้นั้น เหล่านั้นเป็นฝ่ายผิด ทำให้เราถึงน้ำตาตก หลวงปู่ท่านเคยทดลองทำขึ้นมาเห็นแล้วน่าจะมีไม่เกิน 10ลูก ท่านบอกว่า ทำจากรังสัตว์ที่ร้าง เช่นรังหมาร่าร้าง รังจอมปลวกร้าง...ฯลฯ (รวมทั้งหมดหากผมจำไม่ผิด 7รัง) เนื้อจะหยาบๆ อันนี้ทำได้แรงมาก ไม่เหมาะที่จะให้ใครใช้ เคยถามหลวงปู่ว่า ในเมื่อมันแรงขนาดนั้น แล้วหลวงปู่ทำๆไมครับ ท่านตอบว่า ลองทำดูเฉยๆ แต่ไม่เคยใช้หรอก และไม่คิดจะใช้ด้วย ทำสำเร็จพอให้มันหายสงสัย ให้รู้ว่ามันมีอานุภาพแค่ไหน(จะทราบได้ด้วยจิต) พอรู้แล้วเราก็วาง ท่านว่า แค่เม็ดเดียวนะ ถ้าเข้ายิงไปตกแตกบ้านใคร ไม่เกิน 7วันแตกแยกกันทั้งบ้าน อยู่ไม่ได้เลย ใครมาอยู่ต่อก็อยู่ไม่ได้ เคยมีคนมาขอหลายครั้งแต่เราไม่ให้หรอก เรื่องอะไรจะไปสร้างเวรสร้างกรรมล่ะ ผมสังเกตุว่า ท่านทำได้ไม่นาน ท่านก็ล้างทำลายอาถรรพ์ทิ้งเลย เพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาเอาไป เพราะหลังจากท่านมรณะภาพลงทางศิษย์มีไม่กี่คนที่เขารู้เรื่อง เขาไปค้นในห้องท่านกัน แต่ไม่พบกับกระสุนดังกล่าวเลย....
ก็ลองเอามาเล่าประดับความรู้เล็กๆน้อยๆนะครับ





.

 

โอ..สุดยอดของดี น่าใช้มาก เป็นชุดที่มีประสบการณ์สูงมากๆ หายากแล้วนะครับตอนนี้ ส่วนพระที่พี่กวาวไชมทำมาลงให้ดูนั้น เรียกว่า ปิตาจัมโบ้ มีทั้งแบบฝังตะกรุด และไม่ฝัง ส่วนเหรียญนั้นเป็นเหรียญรุ่นสอง เสมาเนื้อเงินลงยา หน้าทองคำ ผมเองก็ไม่มีเหมือนกันครับ จริงๆเคยมีแต่เจ้านายแย่งเอาไปแล้ว เมื่อก่อนเคยเห็นอยู่เรื่อยๆแต่ ไม่รู้เหมือนกันว่าของตอนนี้ไปอยู่ไหนหมด ตั้งแต่มีในรายการประกวดพระ ทุกงานแถบภาคตะวันออกเนี่ย
ของหลวงปู่เชย เท่าที่ผมทราบข้อมูลนะครับ ของปลอมที่มีออกมาแล้ว ก็มี เหรียญรุ่นแรกครับ แต่ยังห่างหลายจุด กับพระปิดตาจัมโบ้ เรื่องของพิมพ์ เนื้อหา สี มวลสาร รอยเหล็กจารหลวงปู่ยังห่างไกล แต่ต้องเคยเห็นของจริงก่อนครับถึงจะแยกออก(แต่ของพี่กวาวชไมแท้แน่นอนครับไม่ต้องตกใจ 555):boo:
เอาไว้ผมจะลองทบทวน และค้นประวัติการสร้างพระปิดตา และวัตถุมงคลของท่านมาลงให้ศึกษาบ้างครับ
ปิดตาท่านมีอยู่หลายรุ่น ส่วนใหญ่เป็นเนื้อผงยาคลุกรัก น่าใช้มาก เพราะทำ(กด)กันในอาศรมแทบทุกรุ่น แรกๆหลวงปู่จะทำแม่พิมพ์ และกดเองเลย พระออกมาไม่ค่อยสวย ต่อมาลูกศิย์ที่ศรัทธาได้แกะพิมพ์ถวายให้ ใครว่างก็มาช่วยกันทำโดยหลวงปู่สั่งให้ทำกันตรงบริเวณที่จัดเอาไว้ ไม่ให้ออกจากอาศรมจนกว่าจะเสร็จ วันหนึ่งกดกันได้ไม่กี่องค์ พอได้จำนวนเพียงพอแล้วจะทำลายบล็อคทิ้งทั้งหมดต่อหน้าสักขีพยาน ที่สำคัญ พระทุกองค์หลวงปู่ทำแจก ให้เ็ป็นทานบารมีทั้งหมดครับไม่มีให้เช่า..

รบกวนท่านที่มีพระของหลวงปู่เชย นำภาพมาลงให้เป็นวิทยาทาน เพื่อประกอบข้อมูลของกระทู้นี้ครับ จะเป็นพระคุณมากเลย เพราะพระที่ผมมีก็ไม่กี่อย่างเอง บางองค์ก็ไม่สวยด้วย ใครมีก็เอามาลงกันนะครับ เพื่อช่วยกันเผยแพร่พระดีในขุนเขา

 

อีกองค์ของหลวงปู่เชย ที่ผมมีครับ พระปิดตาหลังฝังพระปรกใบมะขาม ไม่ทราบว่าเป็นรุ่นไหนครับ คุณทุเรียนทอด

 

วิชากระสุนคต ถ้าให้ผมวิเคราะห์ว่าท่านเรียนมาจากไหนก็คงน่าจะเป็นหลวงพ่อสุน วัดปากน้ำแหลมสิงห์แหละครับ เพราะหลวงพ่อสุ่นท่านเก่งมากถือว่าเป็นฮีโร่ของชาวจันทบุรีเลยครับ ท่านดำรงธาตุขันอยู่ในช่วงสมัยรัชการที่ 5 ถ้าจำไม่ผิดหลวงพ่อโตวัดเขากระโดนก็มาเรียนกับท่านครับ (ถ้าผิดอย่างไรก็ขออภัยด้วยครับ) และอีกท่านหนึ่งที่สำเร็จวิชากระสุนคตของเมืองจันก็คือท่าoพ่อวัน วัดเกวียนหัก แต่ท่านไม่เคยสร้างพระเครื่องเลยครับ ท่านเคร่งมาก ตาผมบวชกับท่านบอกว่าท่านดุมาก แต่ตาผมก็นับถือท่านมาเช่นกันครับ

 

รุ่นนี้เรียกกันว่า พระปิดตาแข้งหมอน เนื้อพระทำจากผงยา7ชนิด ผสมกับมวลสารต่างๆ มีทั้งผงอิทธิเจที่หลวงปู่ลบเอง ขุยดินปิดปากรูปู ฯลฯ มีทั้งแบบฝังปรกและไม่ฝังปรก(ข้างหลัง) ทั้งสองแบบนี้มีทั้งแบบปิดทอง(ด้านหน้า)และไม่ปิดทอง สร้างจำนวนทั้งหมดรวมกัน ประมาณ 2,000องค์ (ในจำนวนนี้มีเนื้อผงกาฝากมะรุมด้วย แต่จำนวนน้อยมาก) สร้างขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ.2542 ครับ โดยมีลูกศิษย์ที่ศรัทธา แกะบล็อคมาถวาย ทุกอย่างทุกขั้นตอน ทำกันที่อาศรมทั้งหมด พอได้จำนวนเพียงพอ ก็ทำลายบล็อคทิ้งเลย
พระปิดตาของหลวงปู่เชย เป็นพระที่น่าใช้มาก การสร้างพระปิดตาของท่านนั้น ท่านได้สร้างขึ้นมาตามตำราการสร้างพระควัมปติ ที่เก่าแก่โบราณ สืบทอดมาจาก หลวงปู่ผุดวัดวังเวียน ตามที่ผมเคยกล่าวเอาไว้ข้างต้น ไม่ใช่เห็นว่ามีรูปแบบสวยอย่างเดียวก็ขึ้นสร้างมาเฉยๆเหมือนกับบางวัดนะครับ หลวงปู่เคยบอกว่า ทุกอย่างมีวิธีการทำ ที่สลับซับซ้อน ตั้งแต่ทำผง ว่าต้องหาตัวยาที่ตำราระบุเอาไว้ทั้งหมด 7 ชนิดเป็นมวลสารหลัก เอามาเข้าวิธีหุง และอบ ซึ่งหลวงปู่ท่านจะใช้ปีบเหล็ก ใส่ตัวยาทั้งหมดรวมกัน จากนั้นก็จุดไฟรอบๆปีบเพื่ออบหรือหุงให้ตัวยากรอบจะได้บดง่าย พอได้ผงยาตามตำราที่บดเสร็จแล้ว ก็เอามาเสก ผสมกับมวลสารสำคัญต่างๆเพิ่มเติมหลายอย่างเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ พอพิมพ์เป็นองค์พระเสร็จก็เอามาเสกตามตำราอีก ซึ่งตำราจะระบุเอาไว้หมดทุกขั้นตอน แต่ผมไม่เคยเรียนจากท่าน เพราะเมื่อก่อนไม่ค่อยสนใจ แต่ถ้าใครชอบและตั้งใจจริง หลวงปู่ท่านก็จะสอนให้โดยไม่หวงวิชา ปัจจุบันตำราการสร้างพระปิดตาผูกนี้ ก่อนหลวงปู่จะมรณะภาพ ท่านได้มอบให้ลูกศิษย์คนหนึ่งเก็บรักษาเอาไว้แล้ว โดยท่านจะเขียนชื่อเอาไว่ทุกเล่ม ว่าเล่มนี้มอบให้ใครๆๆบ้าง เหมือนกับว่า ท่านจะสามารถล่วงรู้เหตุการล่วงหน้าได้






.