อินเดียแดนพุทธภูมิ : ดินแดนแห่งศรัทธา

ขออนุโมทนา
บทความดี
ภาพสวย
เสียงเพลง สวด ไพเราะ
กระแสบุญ พลังบวกเยอะแยะ

วสุธรรม

 

​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.983771/[/MUSIC]​

 

​

....สิ่งที่พบเห็นได้ในทุกพุทธสถาน..คือ..เสาหินของพระเจ้าอโศกมหาราชค่ะ..ที่สุดแต่ว่า...จะสมบูรณ์เพียงใด...ความศรัทธา ความตั้งใจ ที่ตั้งมั่นแน่วแน่ในอันที่จะทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง..แม้หลังพุทธกาลแล้วถึง 300 ปี ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อพระองค์...จนแม้..ระยะเวลาผ่านไปกว่า 2500 ปีแล้ว..พุทธศาสนิกชนก็ยังได้มีสิ่งอันได้รำลึกถึง..พระพุทธองค์..พระอรหันตสาวกทั้งปวง..จนถึงสังเวชนียสถานที่สำคัญ และสถานที่สำคัญทางศาสนาพุทธอื่น ๆ ในประเทศอินเดีย...​

...เกือบหกโมงเย็ยพระอาทิตย์ทางทิศตะวันตก..ดวงโตมาก..เริ่มอยู่ใกล้ขอบฟ้ามากขึ้น..ก่อนที่พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า..ที่จะทำให้หมดแสงสว่างและอากาศจะหนาวเย็นทันที..คณะจาริกรีบตรงไปที่พระสถูปที่สูงใหญ่ที่สุด..ธัมเมกขสถูป..สถานที่พระพุทธองค์ทรงแสดงปฐมเทศนา..ธัมมจักรกัปวัตตนสูตร...ที่ทรงแสดงที่สุดสองอย่าง..และทางแห่งความพ้นทุกข์..เมื่อวันเพ็ญเดือน 8 แล้วพระอัญญาโกณทัญญะทรงบรรลุโสดาบัน..ขอบวชในพระพุทธศาสนา..จึงเป็นวันที่กำเนิดครบองค์ 3 คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์...


....กว่าจะจัดระเบียบได้ตามธรรมเนียมคนไทย..ก็ใช้เวลาหลายนานที..เริ่มสวดมนต์ทำวัตรเย็น..แล้วสวดธัมมจักรกัปวัตนสูตร...เสียงสวดดังก้องเพราะทุกคนต่างก็ตั้งใจไม่ให้ขาดเสียง..พระอาทิตย์ค่อย ๆ ทอแสงน้อยลง..สวดจบยังมีแสงสว่างเหลืออยู่บ้างให้ได้เดินจงกรมทักษิณาวัตรรอบ ๆ องค์สถูปค่ะ...เมื่อตอนที่พวกเราสวดมนต์มีคณะของพระและศรัทธาสาธุชนชาติอื่น ๆ ที่สวดพร้อม ๆ กัน ไม่ได้รู้สึกว่ารบกวนกันค่ะ..อาจป็นเพราะเราก็ตั้งใจจดจ่อสวดในบทในภาษาของเราไม่ให้หลุด...แม้แต่ตอนที่เดินวนรอบองค์สถูปก็พบกับกลุ่มของชาวศรีลังกา..เดินไปพร้อม ๆ กันค่ะ..มีรอยยิ้มให้กัน..แล้วตั้งใจอธิษฐานตามปรารถนา...แน่นอน..คำอธิษฐานมากมายเช่นเคย...

<O
</O

 

​

 

​

....เริ่มโพล้เพล้..แสงสว่างจากดวงอาทิตย์เหลือน้อยลงทุกที...ชาวศรีลังกาอีกกลุ่มหนึ่งที่สวดมนต์ หรือทำพิธีทางศาสนาเสร็จก่อนกลุ่มอื่น ๆ ...เริ่มจุดเทียน..ที่ได้วางไว้ตั้งแต่ตอนเย็นค่ะ....ความสวยงามเกิดขึ้นทันที..ใครจะบอกให้รีบออกจากพุทธสถานนี้..ไม่มีใครสนใจ..ปรับกล้องถ่ายรูปค่ะ..ให้สามารถใช้ในที่มืดได้ดี...แม้เคยมาแล้ว..แต่ปีนี้ก็ไม่เหมือนปีอื่น ๆ

<O
...แสงเทียนที่ส่องวับวาว..แวบวาวทั่วบริเวณ..ทำให้หลายคนเกิดความปิติกันจนน้ำตาไหล..พระจันทร์ที่ขึ้นพ้นยอดธัมเมกขสถูปแล้ว..แม้ยังไม่เต็มดวงแต่ก็เกือบเต็มดวง..ทอแสงแข่งกับแสงเทียน..ต่างกันเพียง..ไม่มีความวับวาว..เหมือนแสงเทียนเท่านั้น..ที่สวยงามมากคือเวลาที่มีลมพัดมาอ่อน ๆ แสงเทียนพริ้วไปมาตามแรงลม...

<O
...มืดสนิท..คณะจาริกจึงออกจากพุทธสถานแห่งนี้...ขออนุโมทนาอย่างยิ่งต่อชาวศรีลังกา..ที่ช่วยสร้างสิ่งปลาบปลื้มต่อการมากราบพระพุทธองค์ในสถานที่แสดงปฐมเทศนาในครั้งนี้....ที่หมายใหม่.คือ..พระคันธกุฎีที่สารนาถ..น่าเสียดายที่ปีนี้ไม่ได้เข้าไปด้านในเพื่อครอบพระบรมสารีริกธาตุค่ะ..เพราะมีชาวพุทธที่เป็นชาวจีน และชาติอื่น ๆ กำลังสวดมนต์กันอยู่เหมือนประสานเสียง..คณะจาริกเลี่ยงไปดูในบริเวณใกล้ ๆ ค่ะ..ที่มีหินขนาดใหญ่สลักบทสวดมนต์ธัมมจักรกัปปวัตนสูตรในภาษาต่าง ๆ แน่นอนต้องมีภาษาไทยด้วย..มีรูปปั้นลอยตัวพระพุทธองค์ทรงแสดงปฐมเทศนาพระปัจจัคคีย์ทั้งห้า...ใช้เวลากันพอสมควร..ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเราจะได้เข้าไปในวิหารพระคันธกุฏีค่ะ...และเพราะค่ำมากแล้ว..หลายคนจึงอยากพัก..ไปพักกันที่วัดจีนสารนาถค่ะ.....ชื่อวัดจีน..แต่มีแต่พระไทย..ท่านเจ้าอาวาสเป็นพระไทยค่ะ..

 

ความจริงของชีวิต : คงคามหานที

​

.....ขอประทานโทษค่ะ...ดิฉันเริ่มต้นการเดินทางในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2553...ได้เล่าเรื่องมาเรื่อย ๆ แรก ๆ ก็บอกวันกำกับไว้นะคะ..แล้วก็เพลิดเพลินจนมิได้บอกว่า..คณะจาริกเดินทางถึงวันที่เท่าไหร่กันแล้ว...วันที่ 28 กุมภาพันธ์ ค่ะ...เมื่อคืนวันที่ 27 กุมภาพันธ์ เราพักกันที่วัดจีนสารนาถค่ะ..นัดกันตื่นแต่เช้าราวตี 3 เห็นจะได้ ....เพราะจะต้องเดินทางไปที่..แม่น้ำคงคา..ที่แม่น้ำคงคานี้เป็นที่สุดของการเดินทางในอินเดียอีกที่หนึ่ง เมื่อมาอินเดียปีแรกนั้นไม่ได้มาค่ะ..มีเหตุเพราะประธานาธิบดีอินเดียมาที่นี่..ก็เลยไม่ได้ไปค่ะ....​

......ท่านอาจารย์ที่อยู่ในรถทั้งสองคัน นำญาติโยมทั้งหลายสวดมนต์ทำวัตรเช้ากันในรถค่ะ...และรู้สึกเหมือนวันนี้สวดมนต์บทต่าง ๆ มากกว่าทุกวัน....บางบทยาวมาก..โดยเฉพาะบทแผ่เมตตา..อุทิศส่วนกุศล....ระยะทางจากวัดจีน ไปที่แม่น้ำคงคาไกลพอสมควรค่ะ..เพราะจะต้องผ่านเข้าไปในเมืองพาราณสี....ฟ้ายังมืดอยู่เลยค่ะ..ทุกคนมีไฟฉายกันมาพร้อม..บรรดาท่านที่บ่นว่ายังไม่ได้ใช้ไฟฉายเลยก็ได้ใช้วันนี้เอง.....​

ตำนานแม่น้ำคงคา​

...แม่คงคา ตามตำนานได้เล่าว่าเป็นลูกสาวคนโตของท้าวหิมวัต เจ้าป่าหิมพานต์กับนางเมนาหรือเมทกา ลูกสาวคนรองของท้าวหิมวัตน์ ชื่อ อุมา เป็นชายาของพระศิวะ..เรื่องราวของแม่น้ำคงคานั้นมีเรื่องเล่ากันหลายเรื่องค่ะ..เนตำนานมานานทั้งนั้น..แต่เรื่องที่สนุกและมีชื่เสียงมากที่สุดคือ เรื่องฤาษีภาคีรส บำเพ็ญทุกรกิริยา จนกระทั่งนำเอาน้ำพระคงคาจากสวรรค์มาสู่พื้นโลกได้...​

...ณ เมืองพาราณสี...บรรดาคนที่เป็นชาวฮินดู ต้องได้นมัสการสถานที่ 5 แห่งริมแม่น้ำ เรียกว่า... "ปัญจตีรถะ"...หรือท่าน้ำทั่ง 4 คือท่าทศวเมธ ท่าปัญจคงคา ท่ามณิกรรณิการ์ และท่าอสีสังคม.... มีความเชื่อคล้ายกับชาวพุทธเรา....ที่มานมัสการสังเวชนียสถานครบสี่แห่ง จึงจะรู้สึกว่าไม่มีอะไรบกพร่อง....​

...จากหนังสือ..สู่แดนพระพุทธองค์ อินเดีย-เนปาล โดยพระราชรัตนรังษี (ว.ป. วีรยุทฺโธ)​

 

<TABLE cellPadding=6 width=512><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ริมฝั่งแม่น้ำคงคา​

 

ริมฝั่งแม่น้ำคงคา​

 

ที่..ที่ไฟไม่เคยดับ..

​

 

มณิกรรณิการ์ฆาต

​

.....ท่าน้ำมณิกรรณิการ์ฆาต..นับว่าศักดิ์สิทธิ์และสำคัญที่สุดในบรรดาท่าน้ำของคงคา สวรรค์แก่พิธีกรรมต่าง ๆ มาทำกันที่นี่ แม้แต่การเผาศพ คัมภีร์ปุราณะยืนยัยว่า พระศิวะเสด็จมาที่นี่ และต่างหูของพระองค์อีกข้างหนึ่งหลุดลง ณ ตรงนี้ จึงเรียกว่า "มณิกรรณิการ์" ตามชื่อของต่างหูนั้น ท่าน้ำนี้จึงถือว่าเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งในบรรดาท่าน้ำทั้งหลาย ทุกคนต้องการให้ซากศพของตนเองได้มาเผาที่นี้ และทุกคนพยายามมาอาบน้ำตรงนี้ด้วย นับว่าเป็นภาพที่แปลกประหลาดที่สุดในโลก คือ คนเป็น คนตาย อาบและเผา อยู่ด้วยกัน

....เพลิงที่จุดไว้ 4000 ปีจึงไม่เคยดับ มีศพหามกันมาไม่เคยหยุด เรียกว่ามาเผากันทั้งปีเช่นนี้ไปเรื่อย ๆ เมื่อกองไฟกองหนึ่งมอดลง ญาติของผู้ตายจะจัดการระบายกระดูกและเถ้าถ่านลงแม่น้ำคงคาไปแล้ว..เจ้าภาพของศพที่คอยอยู่ก็เข้าแทนที่ ขนดุ้นฟืนดุ้นใหญ่ ๆ ออกมาวางซ้อนกันเป็นชั้น ๆ เป็นรูปสี่เหลี่ยม เมื่อสูงพอสมควรแล้ว..เขาก็ช่วยกันหามศพลงจากแคร่...สังเกตว่าศพบางศพยังสดมาก..เพราะเมื่อถูกหิ้วขึ้นมาศพยังงอได้......ศพนั้นจะถูกนำไปวางบนกองฟืน แล้วจึงเอาฟืนที่เหลือสุมลงไปจนกระทั่งมองไม่เห็นศพ เสร็จแล้วเอาน้ำมันราดแล้วจุดไปขึ้น...ญาติมิตรทั้งหลายจะมารุมล้อมที่กองฟืน..พากันหลั่งน้ำตาแสดงความอาลัยอย่างสุดซึ้ง....เคราะห์ดีที่รัฐบาลสมัยนี้ห้ามมิให้ผู้เป็นเมียต้องกระโดดเข้ากองไฟตายตามผู้เป็นสามี มิฉะนั้นแล้วภาพเช่นนั้นคงยังมีโอกาสได้เห็น....


.....ตามฝั่งแม่น้ำคงคา..จะมีอาคารที่พัก สำหรับผู้มารอรับความสุข คือบูชาพระอาทิตย์ และอาบน้ำในแม่น้ำคงคา ยามพระอาทิตย์ส่องฟ้า และผู้มารอรับความตาย บูชาพระอัคนี ที่พักจะเรียงรายกันอยู่เรียกว่า...Morana Hotel....

.......จากหนังสือ..สู่แดนพระพุทธองค์ อินเดีย-เนปาล โดยพระราชรัตนรังษี(ว.ป.วีรยุทฺโธ)

​

 

พาราณสี..เมืองเก่าแก่..ที่ดูเหมือนการเปลี่ยนแปลงของโลกจะเป็นอย่างไร..ก็ไม่ได้ทำให้พาราณสีเปลี่ยนไปจากเดิม..มากนัก...
..แม่น้ำคงคา..ก็ยังคงความศรัทธาแห่งจิตใจของชาวอินเดียอย่างเหนียวแน่น..จนแทบเรียกได้ว่า...เป็นหัวใจแห่งอินเดียเลยที่เดียว...
(ภาพที่ลงนี้ ..ได้รับจากเมล์ที่ส่งต่อ ๆ กันมา...คณะจาริก..ไม่ได้ไปที่แม่น้ำคงคาในช่วงกลางวัน..)

....ที่แม่น้ำคงคานี้ทำให้...หลายคนได้เรียนรู้ชีวิต และความตาย ..ได้คิดถึงสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...ได้มองภาวะปัจจุบัน..แต่ไม่อาจคิดไกลถึงอนาคตได้..เพราะดูเหมือนพากันคิดว่า...ตอนนี้จะทำอะไร..เท่านั้น

 

ปีหน้าพี่ตุ่มจะไปอีกเมือไรคะ

 

ช่วงที่เดินทางไปอินเดียที่ดีที่สุดคือ..
ราวเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนมีนาคมค่ะ..

 

สีสรร..จาริกบุญ

​

......การเดินทางจาริกบุญในอินเดีย..ทำให้ได้เรียนรู้ผลของศรัทธาที่มีต่อพระพุทธองค์ ต่อพระธรรมและพระสงฆ์ อันเป็นสรณะอันประเสริฐ..แม้เดินทางไปสักกี่ครั้ง..ก็จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ เพิ่มขึ้น..ถ้า. เราค้นหา...ด้วยใจ​

...ความมีชีวิตชีวาของการเดินทาง...อยู่ที่ได้พบเห็นสีสรรของผู้คน วัฒนธรรม ชีวิตความเป็นอยู่ของคนอินเดีย..ที่เรียบง่าย..ไร้พิธีรีตอง..อยู่ที่ได้เห็นความแตกต่าง..ที่แยกแยะอย่างชัดเจนด้วยสัมผัสต่าง ๆ ...​

...ความสดใส..เบิกบานของใจ..ความชื่นใจต่อสิ่งที่ได้กราบไหว้บูชา..จึงเป็นสิ่งที่ผู้ที่ได้จาริกไปจะพึงรู้ได้เฉพาะตน...

...แม้ความยากลำบากในการเดินทาง..ความยากลำบากในการใช้ชีวิตประจำวันในประเทศถิ่นที่มีการเปลี่ยนแปลงของความเจริญน้อยที่สุดก็ว่าได้..ยังไม่อาจทำให้ความประทับใจ..ความปลาบปลื้มใจ..จืดจาง..จึงแม้เมื่อระลึกถึงครั้งคราใด..ความชื่นบานก็กลับมาสู่ใจทุกครั้งไป...

 

ความจริงแห่งชีวิต

​

......การเดินทางจาริกบุญในอินเดีย..ไม่ว่าสักกี่ครั้งก็ตาม..เหมือนการศึกษา การเรียนรู้ความจริงแห่งชีวิต..ซึ่งดูเหมือนไม่จบสิ้น..มีฉากทัศน์ใหม่ ๆ เข้ามาตลอดเวลา..ทำให้พิจารณา ปรับ เปลี่ยน ทั้งจิตใจอย่างต่อเนื่อง..ส่วนที่เคยเห็นแล้วก็ได้คิดเรื่อง พรหมวิหาร 4 ...ทำให้ความกระจ่างแจ้งในโลกธรรมต่าง ๆ ชัดเจนขึ้น....


​

.......แม้โดยเหตุใด เหตุหนึ่ง โดยกาลเวลาในภายหน้า..
ที่เราเองก็ยังไม่รู้ว่าจะยาวนานเท่าไหร่
..แต่การรู้ในปัจจุบัน...
....ชีวิตที่ดำรงอยู่ได้..ด้วยธรรมะของพระพุทธองค์....
..ที่ให้ความชุ่มชื่นแก่จิต..
..ที่ให้มีพลังในการกระทำความดี..
โดยเริ่มต้นที่..
ศีล..แล้วไปที่สมาธิ..และปัญญา

​

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระธรรมและพระสงฆ์



​

 

หิมวันตประเทศ

สถานที่ประสูติ​

....คณะจาริกที่เดินทางกันในปีนี้..เข้าไปในเนปาลไม่ได้ค่ะ..ด้วยเหตุที่มีการเปลี่ยนนแปลงระบอบการปกครอง..และมีกรณีพิพาทที่แนวชายแดน..จึงไม่ได้ไปถึงสถานที่ประสูติของพระพุทธองค์ค่ะ...เมือ่เดินทางไปอินเดียในครั้งแรก..ดิฉันได้ไปกราบสถานประสูติของพระพุทธองค์ จึงขอนำเรื่องและภาพมาให้ชมค่ะ...

ลุมพินีวัน​

.....สวนลุมพินีวัน คือ สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้าในตำบล "ลุมมินเด" ก่อนนั้นยังอยู่ในอืนเดีย ต่อมาเมื่อมีการแบ่งปันเขตแดนหลังสงครามปี พ.ศ. 249 ลุมพินีวันตกอยู่ในเขตของประเทศเนปาล

...เมื่อมองย้อนอดีตสถานที่นี้ตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างกรุงกบิลพัสดุ์กับกรุงเมวทหะ มีโขคเขาล้อมรอบ ประดับด้วยหมูไม้นานาพรรณ ทั้งสระน้ำ บณณรศาลาที่พัก ดอกไม้สวยงามส่งกลิ่นหอมระรวยรื่นชื่นใจในฤดูใบไม้ผลิ เป็นสวนพฤษชาติที่หย่อนใจของชาวเมือทั้งสอง

...ก่อนที่พระมหาบุรุษอุบัติ ในคัมภีร์ทศชาติ พรรณนาถึงการบำเพ็ญบารมีในชาติปางก่อนว่า ครั้งสุดท้ายพระโพธิสัตว์ทรงเป็นเทพบุตรประทับอยู่ ณ สวรรค์ชั้นดุสิต ก่อนเสด็จอุบัติลงสู่โลกมนุษย์ทรงพรรณนาถึง ปัญจมหาวิโลกนะ 5 ประการ คือ กาลอันควร ทวีปอันควร ประเทศอันควร ตระกูลผู้ให้กำเนิดอันควร และมารดาผู้มีอายุอันควร

...ทรงพิจารณาเห็นว่าตระกูลของผู้ครองนครศากยะ เป็นที่เหมาะแก่การอุบัติและผู้ที่ควรรับรองกำเนิด คือพระนางสิริมหามายา อัครมเหสีของพระเจ้าสุทโธทนะ จึงตัดสินพระทัยเสด็จลงสู่พระครรภ์ เมื่อวันอาฬหปูรณมีเพ็ญเดือนแ 8 และได้เสด็จอุบัติ ณ สวนลุมพินีวันสถาน เวลาแดดอ่อน ตะวันยังไม่ตรงศีรษะนัก วันศุกร์เพ็ญเดือน 6 พระนางสิริมหามายาประทับยืน พระหัตถ์ขวาเหนี่ยวกิ่งไม้..ประสูติพระโอรสได้สะดวก..ข้าราชบริพารนำชำระสระสรงสนานโบกขรณี ส่วนหนึ่งเข้าไปกราบทูลพระเจ้าสุทโธทนะ และจัดกระบวนรับเสด็จนิวัติสู่พระนคร"....

.จากหนังสือ..สู่แดนพระพุทธองค์ อินเดีย-เนปาล โดยพระราชรัตนรังษี (ว.ป. วีรยุทฺโธ)

 

​

​

สำหรับการประสูติ พระพุทธองค์ได้ตรัสเล่าให้พระอานนท์ฟังภายหลังว่า​

"ดูก่อน อานนท์ หญิงอื่น ๆ ย่อมนั่งคลอดบ้าง นอนคลอดบ้าง
ส่วนมารดาของพระโพธิสัตว์หาเป็นอย่างนั้นไม่
มารดาแห่งพระโพธิสัตว์ย่อมยืนคลอดพระโพธิสัตว์"​

"ดูก่อน อานนท์ ในกาลใดพระโพธิสัตว์ออกมาจากครรภ์แห่งมารดา
ในกาลนั้นเป็นผู้สะอาดหมดจด ไม่เปื้อนด้วยเมือก ไม่เปื้อนด้วยเสมหะ
ไม่เปื้อนด้วยเลือด ด้วยหนอง ของไม่สะอาดอย่างใด ๆ
เป็นผู้สะอาดบริสุทธิ์ เหมือนแก้วมณีที่วางอยู่บนเนื้อผ้าเกลี้ยงอันมาแต่แคว้นกาสี
แก้วก็ไม่เปื้อนผ้า ผ้าก็ไม่เปื้อนแก้ว เพราะเป็นของสะอาดหมดจดทั้งสองแห่ง"​

"ดูก่อนอานนท์ โพธิสัตว์คลอดแล้วอย่างนี้ เหยียบพื้นดินด้วยฝ่าเท้าอันสม่ำเสมอ
ผินพระพักตร์ไปทางทิศเหนือ ก้าวไปเจ็ดก้าว มีฉัตรขาวกั้นอยู่เบื้องบน
ย่อมเหลียวดูทิศทั้งหลายและทรงเปล่งวาจาสูงสุดว่า​

"เราเป็นผู้เลิศแห่งโลก เราเป็นผู้เจริญที่สุดแห่งโลก
ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย ภพใหม่ของเราจะไม่มีอีกแล้ว"​

.จากหนังสือ..สู่แดนพระพุทธองค์ อินเดีย-เนปาล โดยพระราชรัตนรังษี (ว.ป. วีรยุทฺโธ)​

 

อนุโมทนาบุญกับการถวายเป็นพุทธบูชาด้วยค่ะ

อนุโมทนาสาธุค่ะ เพิ่งจะได้เห็นกระทู้ จึงมาร่วมอนุโมทนาในกุศลจิตด้วยนะคะ
ฝากคุณบุญญสิกขาช่วยประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวัดประโชติการามให้หน่อยจะได้หรือไม่คะ ตามเมล์ที่ส่งไปให้ค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับคุณบุญญสิกขาด้วยค่ะ
ขอให้ผลบุญนี้ส่งผลให้คุณบุญญสิกขามีอายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณธนสารสมบัติ ตลอดไปในทุกภพทุกชาติค่ะ สาธุ